10 ΜΗΝΕΣ. ΤΙ ΣΑΣ ΖΗΤΑΜΕ ΡΕ;

Μετά και τον αγώνα της Νέας Σμύρνης,καταδείχθηκε το από καιρό προφανές: Το “ταβάνι” της ΑΕΚ.
Τα “γιατί” και τα “πως” είναι λίγο πολύ γνωστά,αν και εκεί υπάρχουν πολλαπλές διαφωνίες και διαχωρισμοί απόψεων. Δια το “τις πταίει”.

Οπως και να έχει,έχουμε κατασταλάξει σε μια κατάσταση αναμονής- όπως μας υπενθύμησε και η ακόμα μία ανακοίνωση της ΠΑΕ.

Δηλαδή το “έρχόμαστε” δεν έγινε ακόμα ήρθαμε. Εχει ακόμα δρόμο. Του οποίου το μήκος δεν μπορούσε να προβλέψει ο “εγγυητής” πριν από 2 περίπου χρόνια όταν και έλεγε ο ίδιος αλλά και “ανεπίσημοι” και “επίσημοι” “κύκλοι” του, (οι γλύφτες που τον περιβάλουν δηλαδή) πως “οταν ανέβουμε θα αλλάξουν όλα” και “κάντε υπομονή ενάμιση χρόνο” κλπ-κλπ “ηρωικά”,τα οποία θάφτηκαν κάτω από χώματα καθυστέρησης εξελίξεων (πολιτικών, ενδοποδοσφαιρικών, ΕΠΑΕικών,δικαστικών κλπ)

Οπότε,έτσι θα πορευτούμε ως το τέλος της σεζόν. Με τον Πογιέτ να ψάχνει πως να ταιριάξει τους μέτριους ποδοσφαιριστές που διαθέτει σε μια αξιοπρεπή πορεία και την ΠΑΕ να βγάζει ανακοινώσεις κάθε λίγο. Ολοι μαζί ως που να έρθει ο Ιούνης να τελειώσει η περίοδος και κατόπιν,τον Οκτώβρη να έρθουν οι εκλογές της ΕΠΟ,να μετρηθούν τα κουκιά και να βρεθούμε πάνω από την αρμάδα του Βαγγέλα, ο οποίος ευελπιστούμε (στην ΠΑΕ δηλαδή) να έχει πάρει πόδι,με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.

Αυτά. Δεν φτάινε οι “διψασμένοι” οπαδοί που ανέμεναν την ολική ανατροπή στα πάντα από την πρώτη χρονιά.Φταίει ο προπέτης Μελισσανίδης που μιλαγε επανελημένως ο ίδιος για μια τέτοια. Τι να κάνει κι αυτός; Εχει μπερδευτεί.Μιλάει σαν να βρίσκεται στη δεκαετία του ’90 και πράττει σαν να βρίσκεται στη δεκαετία του ’60.

Το σύνδρομο του συνταξιούχου.Αντε να του εξηγήσεις του γέρου π.χ. τα capital controls, την ανάγκη για αγορές με P.O.S. και τα οφέλη από τα applications των I-phone. Χέσε μέσα. Λογικό είναι να θέλει τον δεκαπλάσιο χρόνο στην προσπάθεια του να αφομοιώσει. Και φυσικά άδικος κόπος.

Τι να κάνει και ο Μελισσανίδης λοιπόν.Περιμένει. Πότε τις “αβάδιστες” κυβερνήσεις οι οποίες αλλάζουν κάθε τόσο και το μαθαίνει πάντα τελευταίος (δεν είναι και ο Κόκκαλης δα), πότε με τα νέα φρούτα που έχουν ξεπηδήσει τα τελευταία χρόνια στα χωράφια του ποδοσφαίρου και τα οποία δεν τα ελέγχει αφού δεν έχουν γκρίζους κροτάφους.

Περιμένει λοιπόν. Λογική και πρακτική η οποία έιναι ξένη προς αυτόν. Γι αυτό και δυσανασχετεί και αναγκάζεται να “μιλά” μέσω ανακοινώσεων. Που να την βρει την υπομονή και το πλάνο; Είναι σαν να ζητάς από ένα μπουλντόγκ να πλέξει σεμεδάκι με σταυροβελονιά. Είναι δυνατόν;

Αναμονή λοιπόν. 10 μήνες για να γίνουμε “χαλίφιδες” στη θέση του “χαλίφη” και λίγο λιγότεροι μήνες για να αρχίσει να στήνεται το εργοτάξιο στα “άγια χώματα”.

Τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Ασχετα αν οι “αριστερές” ακρίδες,έχουν προλάβει σε 10 μήνες να διαπλακούν τόσο, όσο οι προηγούμενοι άπλυτοι με τα ζιβάγκο χρειάστηκαν μερικά χρόνια.Ποιος είπε πως η Ελλάδα έχει μέινει πισω; Οι κυβερνήσεις έχουν “μνήμη”. Και μια μετά την άλλη εξελίσονται μεταλλασόμενες,υπακούοντας στις νέες κάθε τόσο περιβαλλοντικές συνθήκες.Είναι σαν τον “χιβ” που ειπε και ο συνδικαλισταράς γιατρός. HIV.

Και άσχετα με το ότι οι τράπεζες-κουφάρια -αφού τις πριμοδότησες με την μορφή των “ανακεφαλαιοποιήσεων με καμιά 150αριά δις τα τελευτάια 7 χρόνια-πωλήθηκαν έναντι 1 λεπτού (0.00.01) ανα μετοχή, οι οποιες όμως έχουν στα “σπλάχνα” τους το 90% των δανειων πάσης φύσεως και το 60% της καλλιεργήσιμης γης πανελλαδικώς. Δηλαδή το σύνολο της χώρας υφαρπάχθει με μερικά “ψίχουλα”. Αυτά είναι.

Ηθελα να ήξερα, αυτή η χώρα πόσες ακόμα ευκαιρίες κέρδους και δυνατότητες πλουτισμού των επιτήδειων διαθέτει ακόμα. Βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά.Σπάνια τόσο μικρό μέρος έθρεψε τόσους πολλούς.Μιλάμε για μια σύγχρονη εκδοχή του θάυματος με τα 3 ψάρια και τους 5 άρτους. Συνεχώς γεννάμε “ευκαιρίες”. Ολούρμο!

Και άσχετα αν ο ίδιος ο “Μακιαβελικός” Τσίπρας από τη μια δηλώνει τον “φόβο” του (δηλαδή την ευχή του προσδοκούμενου) ότι “η Ελλάδα υπάρχει κίνδυνος να γίνει αποθήκη μεταναστών”, ενώ πριν είχε δηλώσει πως “δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα”.
Φυσικά το μέλλον είναι ορατότατο: Οι λάθρο και μη μετανάστες άπαντες θα στροβιλίζονται διογκούμενοι μεταξύ Εβρου και Κρήτης με ολοένα και μεγαλύτερο “θόρυβο”,μέχρι να απαιτήσουν μαζί με τους ήδη εδώ και χρόνια εγκατεστημένους-και πετύχουν- μια “ανεξάρτητη γη” εντος της χώρας για να ησυχάσουμε όλοι. Μπορεί να χάσουμε ένα “πόδι” ή ένα “χέρι”,αλλά θα μας δώσουν “αποζημίωση” μερικά ψίχουλα από τα Αιγαιακά πετρέλαια. Μπρος στα κάλλη τί είναι ο πόνος;