ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ – Α Ε Κ

Θα μπορούσε να γίνει απαρχή καλύτερων σχέσεων το σημερινό παιχνίδι. Ας πούμε κάτι σαν παρακαταθήκη για του χρόνου. Για φέτος, τα κουκιά είναι ούτως ή άλλως μετρημένα. Αυτά όμως είναι θεωρίες πριν το παιχνίδι, το οποίο αναμένεται ενδιαφέρον, αφού οι στόχοι υπάρχουν. Κύρια για τους γηπεδούχους, που έχουν μείνει από σέντερ φορ, αλλά έχουν αλλαγή προπονητή, που δεν μας έκανε για τα τμήματα των υποδομών μας.

Το στήσιμο λοιπόν των ομάδων, στην αρχή του παιχνιδιού, δεν μας έκανε και πολύ σοφότερους. Η ΑΕΚ θα έπαιρνε το παιχνίδι της κατοχής, με το κλασσικό της σύστημα και τις λογικότατες αντικαταστάσεις των απουσιών, και ο Αστέρας θα έπαιζε ελαφρώς παθητικά, κυνηγώντας τις αντεπιθέσεις. Αυτός ο σχεδιασμός έφερε και το γνωστό θέαμα που είδαμε από την τηλεόραση.

Παιχνίδι κέντρου, δυνατές προσωπικές μονομαχίες και κάτι τελικές τραβηγμένες από τα μαλλιά. Το θέαμα εγκλωβίστηκε στις σφικτές τακτικές των δυό προπονητών και αυτό το οποίο βλέπαμε ήταν ξυλίκι ανάμεικτο με πετόσβουρα. Εν αναμονή κάποιου λάθους μπας και δούμε κάποιο καφασωτό να κουνιέται. Που θα μπορούσε αν ο διαιτητής μας έδινε ένα ψιλοπέναλτυ εκεί σε κάποιο κόρνερ με τον Λαμπρόπουλο, αλλά να μην  το κάνουμε και θέμα. ΑΕΚ είμαστε.

Και βέβαια έχουμε κι άλλες απαιτήσεις για εμπνεύσεις και πιο καλή επιθετική λειτουργία. Κάτι που να μοιάζει με την φανέλα μας κι όχι με αυτήν την αποκρουστική άσπρη ή τα τρία δήθεν δεκάρια, που αν αυτά είναι τέτοια, τότε κι ο φιλότιμος Αραβίδης – που αναστάτωνε το αργό κεντρικό δίδυμο του αντιπάλου-,  είναι δίμετρο φορ. Αλλά ας όψεται ο σχεδιασμός του καλοκαιριού, που είχε αφήσει τέτοια πληρότητα, που τρέμουμε μην δεν παίξει ο καλός σήμερα Μπαρμπόσα. Πόση κριτική να κάνεις στην σούπα του πρώτου μέρους;

Και τι να συνεχίσεις να λες για το δεύτερο μέρος; Που τα πάντα γίνανε χειρότερα. Αλλαγές συστημάτων από τον Πογιέτ κι ανακάτεμμα διαθέσιμων στον πάγκο, που πιο πολύ μπέρδευαν εμάς παρά τον αντίπαλο. Σαν να ήταν όλοι ευχαριστημένοι με κάποια ισοπαλία, κατά προτίμηση χωρίς γκολ, και σαν να παίζανε χωρίς να τους βλέπει κανείς. Η Νόβα έβαλε το παιχνίδι αυτό Δευτέρα, μπας κι αποκτήσει νέους συνδρομητές. Μάλλον έχασε κάποιους παλιούς.

Το παιχνίδι εξακολούθησε να ταλαιπωρεί εμάς και την μπάλα, και φυσικά χωρίς να υπάρχουν ή να δημιουργούνται ελεύθεροι χώροι, ανέδειξε τους πιο άτεχνους παίκτες των δυό ομάδων, σε κορυφαίους. Με όλους τους τεχνίτες εξαφανισμένους κάπου στην γεωμετρία. Τον Βάργκας να έχει χαθεί, τον Μπουανανότε να παίζει τον καραγκιόζη της γειτονιάς, τον Τζιμπούρ να μην θέλει να παίξει εξτρέμ, και τον Τζανετόπουλο να είναι αιφνιδιασμένος από την συμμετοχή του.

Φυσικά το αποτέλεσμα είναι δίκαιο, αλλά δεν μας αφήνει τα καλύτερα συμπεράσματα. Σαν ξεκούραση από την δευτεριάτικη δουλειά. Δεν βγάζει παθογένειες μεν – αυτές είναι γνωστές – αλλά δεν βγάζει και θετική ενέργεια. Είναι δηλαδή κάτι σαν αυτό που δεν μπορούσαν να διαγνώσουν στο διάλειμμα : Μπορεί ή δεν μπορεί να συνεχίσει ο Γιόχανσον; Αστεία πράματα για ΑΕΚ, που πήρε όμως τον βαθμό που μπορεί και να μην της είναι και χρήσιμος αφού η διαφορά με τον Πανιώνιο, παρέμεινε ίδια. Αν βέβαια ψάχνει την δεύτερη θέση, αφού κι αυτό δεν έχει απαντηθεί ακόμα.

Αν λοιπόν, μπήκαμε για να κερδίσουμε, σίγουρα κάναμε μια τρύπα στο νερό. Πολύ κλο κλο, κι αυγό τίποτα. Αν μπήκαμε για να χάσουμε, κι αυτό απέτυχε. Αν μπήκαμε για την ισοπαλία, τότε σκεφτόμαστε πολύ περιορισμένα και χωρίς να τιμάμε το στάτους της φανέλας μας κι οτι θεωρητικά ο Πογιέτ, είχε διαγνώσει οτι ο Αστέρας θα πήγαινε για τον έναν βαθμό. Μάλλον πιο πολύ άμυνα παίζαμε εμείς, καιν την κατοχή την είχαμε για να τρέχουμε το ρολόι. Ό,τι όμως και να επιδιώκαμε, υπάρχει κι αυτός ο έρημος φίλαθλος. Που ξέχασε και την στοιχειώδη μπάλα που ξέρει.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect