Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω δει καμία από τις τέσσερις μεγάλες ομάδες, παρά μόνο κάτι ημίχρονα στα ευρωπαϊκά τους παιχνίδια, χωρίς καν να είμαι συγκεντρωμένος στο ματς. Δεν έχω συνεπώς άποψη για τις μεταγραφές, τα συστήματα, τους προπονητές. Δε νομίζω όμως ότι αυτό έχει την παραμικρή σημασία.
Όσο τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού το 2001, το 2002 και το 2007 οφείλονται στον Τάκη Λεμονή, κι όσο το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού το 2010 το πήρε ο Νίκος Νιόπλιας, άλλο τόσο το ελληνικό πρωτάθλημα το παίρνει αυτός που έχει καλύτερη ομάδα. Είναι προφανές ότι το πρωτάθλημα πάει σε αυτόν που κάνει κουμάντο στο παρασκήνιο: το πόσο καλή ή κακή ομάδα έχει καθορίζει μόνο το πόσο θα χρειαστεί να εκτεθούν οι διαιτητές (ή και ο ίδιος) για να πάρει το πρωτάθλημα. Αν η ομάδα είναι καλή, θα πάρει το πρωτάθλημα χωρίς πολλά διαιτητικά εγκλήματα. Αν δεν είναι, μπορεί να χρειαστεί και να ξεφτιλιστεί με καταστάσεις τύπου Βάλνερ. Το πρωτάθλημα πάντως δε θα χαθεί.
Οπότε, το πρωτάθλημα θα πάρει αυτός που έχει την έλεγχο της ΕΠΟ. Αυτά για «από κοινού έλεγχο» της ΕΠΟ από τους τρεις και για ισονομία, τα ακούω βερεσέ. Όπως έχει πει ο Βίκτωρας Μητρόπουλος το μακρινό 1998: «στο πρώτο ανάποδο πέναλτι, η συμμαχία θα διαλυθεί».
Για μένα, το θέμα των εκλογών της ΕΠΟ έχει λήξει εδώ και καιρό. Όχι όμως με την ανάληψη καθηκόντων από το Θωμά Μητρόπουλο—ο οποίος είναι βέβαια εξαιρετικά ικανός σ’ αυτό που κάνει. Όσο θα έχανε ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα του 2012 αν δεν ήταν ο Βαλβέρδε στον πάγκο, άλλο τόσο θα παρέμενε κι η ΕΠΟ στον έλεγχο του Ολυμπιακού αν δεν υπήρχε ο Θωμάς στο στρατόπεδο της «συμμαχίας». Κατά τη γνώμη μου, ο έλεγχος της ΕΠΟ χάθηκε οριστικά από τον Ολυμπιακό τα Χριστούγεννα, όταν έφαγε τρεις σφαίρες στα πόδια ο Αργύρης Λίβας. Κατά την πιάτσα, ο Αργύρης Λίβας ήταν ο άνθρωπος του Ολυμπιακού που ασχολιόταν με τα διοικητικά της ΕΠΟ. Σύμφωνα με το Βήμα, οι αξιωματικοί της ασφάλειας μιλούν για «σοβαρό ενδεχόμενο ο δικηγόρος να έπεσε θύμα πολέμου χαρακωμάτων από αθλητικούς παράγοντες και η επίθεση να ήταν “μήνυμα” και με το δεδομένο ότι δεν έπαιρνε μέτρα ασφαλείας». Ο επίσημος Ολυμπιακός φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη αυτή, επικηρύσσοντας τους δράστες έναντι 300.000 ευρώ.
Το γεγονός ότι η επίθεση στον Αργύρη Λίβα έμεινε ουσιαστικά αναπάντητη (θα το μαθαίναμε αν δεν είχε μείνει, ακόμη κι αν το συμβάν δεν έβγαινε στις εφημερίδες) κατά τη γνώμη μου καθόρισε οριστικά το αποτέλεσμα των εκλογών της ΕΠΟ κι άρα και τον πρωταθλητή του 2016-17. Ποιος να τολμήσει να βάλει το στήθος του μπροστά για να υπερασπιστεί το status quo, όταν κάποιος τόσο κοντά στον «μεγάλο» τρώει τρεις σφαίρες στα πόδια, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αντίδραση; Δεν έχει καμία σημασία αν η επίθεση στο Λίβα ήταν όντως αποτέλεσμα αντιπαράθεσης αθλητικών παραγόντων: η πιάτσα, ορθώς ή όχι, φαίνεται να νομίζει ότι ήταν. Ο εσμός παραγόντων/νταραβεριτζήδων και διατητοπατέρων που διοικούν το ποδόσφαιρό μας πήρε το μήνυμα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει νέο δυνάστη. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά, θα δείτε ότι παράγοντες (εντός και εκτός Ελλάδος) σπεύδουν να δηλώσουν την υποταγή τους στο νέο ηγεμόνα. Ο βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς!
Οπότε, το ερώτημα είναι ποιος είναι ο νέος βασιλεύς. Δεν το ξέρω (αν κι έχω τις υποψίες μου), αλλά αυτοί που πρέπει να το ξέρουν, το γνωρίζουν σίγουρα. Υπάρχουν όμως κάποιες ενδείξεις που συνηγορούν στο ότι αυτός δεν είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, παρότι αυτόν φαίνεται να φωτογραφίζει ο Καραπαπάς (μετά το 2΄20΄΄) ως δράστη της επίθεσης κατά του Λίβα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που «φωτογραφίζεται» εσφαλμένα ο Μελισσανίδης ως υπαίτιος τέτοιας επίθεσης. Στις 22 Ιουλίου 1999 κι ενώ στην ηγεσία της ΑΕΚ βρίσκεται ο Μελισσανίδης, ο Γιάννης Σπάθας, πρόεδρος τότε του Συνδέσμου Διαιτητών Πειραιά, πυροβολήθηκε από αγνώστους στα πόδια. Παρότι είχαν κυκλοφορήσει φήμες που ενέπλεκαν το Μελισσανίδη, σήμερα η κρατούσα άποψη στην πιάτσα (την οποία ασπάζονται και άνθρωποι οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν άμεση γνώση του παρασκηνίου) είναι ότι η επίθεση κατά του Σπάθα δεν είχε ποδοσφαιρικά αίτια.
Η δεύτερη φορά είναι η επίθεση με πυροβολισμούς κατά του Κοτσώνη στις 28 Δεκεμβρίου του 2013. Η ΠΑΕ Ολυμπιακός με ανακοίνωσή της φαίνεται να φωτογραφίζει και πάλι το Μελισσανίδη: σήμερα, και μετά τα όσα μάθαμε για την εμπλοκή Κοτσώνη στο Noor I, δε νομίζω να υπάρχει κανείς (συμπεριλαμβανομένης της διοίκησης του Ολυμπιακού) που να πιστεύει ότι τα αίτια της επίθεσης κατά Κοτσώνη είχαν να κάνουν με το ποδόσφαιρο. Τυχαίνει τέλος να γνωρίζω από σπόντα ότι ούτε καν στον ξυλοδαρμό Μπάκα δεν είχε εμπλοκή ο Μελισσανίδης.
Να δώσουμε κι ένα άλλο παράδειγμα: είναι προφανές ότι εδώ και πολλά χρόνια, και παρά τα όσα περί αντιθέτου έλεγε, ο Μελισσανίδης ονειρευόταν την επιστροφή του στην ΑΕΚ. Το διάστημα αυτό υπήρχαν δημοσιογράφοι οι οποίοι, όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία (όπως αποδεικνύεται κι απ’ το ότι σήμερα τον αποθεώνουν), τον ξέσκιζαν κανονικά. Όχι σφαίρα, ένα απλό χαστούκι απ΄ αυτά που έχουν γίνει καθημερινότητα για τους αθλητικούς συντάκτες τα τελευταία χρόνια, θα αρκούσε για να μην ξαναγραφτεί λέξη: προς τιμήν του, δεν είχαμε το παραμικρό τέτοιο φαινόμενο.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν απειληθεί από το Μελισσανίδη: ο πρόεδρος του ΟΠΑΠ, ο δημοσιογράφος Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, ακόμη κι ο δυστυχής παρατηρητής του ΑΕΚ-Ολυμπιακός. Όλοι εξακολουθούν να χαίρουν άκρας υγείας. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό.
Δεν είναι όμως μόνο το ρητό «σκύλος που γαβγίζει, δε δαγκώνει». Ο Δημήτρης κατά τη γνώμη μου (και το λέω χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας) είναι πολύ καλύτερη ψυχή απ’ ότι θέλει να δείχνει. Την τελευταία φορά που με είχε πάρει τηλέφωνο, πριν δυο χρόνια περίπου, μου είχε ζητήσει το λόγο για το ότι είχα τάχα μεταφέρει κάτι σε έναν δημοσιογράφο. Ο δημοσιογράφος το είχε μάθει από αλλού, αλλά επειδή το συμβάν είχε γίνει πριν αρκετό καιρό, πάσχιζα να θυμηθώ αν το είχε πει αυτός σε μένα ή εγώ σ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να είμαι ελάχιστα πειστικός («ειλικρινά σου λέω, δε θυμάμαι»). Το τηλεφώνημα, παρότι άρχισε όπως ακριβώς φαντάζεστε, κατέληξε με την πρόσκληση «κατέβα στον Πειραιά να πιούμε κανέναν ποτό».
Ακόμη όμως κι αν αποφάσιζε ο Μελισσανίδης να «περάσει ένα μήνυμα» με τον τρόπο αυτό (πράγμα το οποίο, όπως είπαμε, το θεωρώ ήδη αρκετά απίθανο) πιστεύω ότι σε καμία περίπτωση δε θα στρεφόταν κατά του Αργύρη Λίβα. Ο Λίβας είναι πολλά χρόνια στο ποδόσφαιρο και σίγουρα ανταλλάσσουν τουλάχιστον μια καλημέρα αν συναντηθούν. Είναι ένας άνθρωπος που, απ’ ότι λένε τουλάχιστον (δεν τον γνωρίζω προσωπικά), είναι συμπαθής, κάνοντας απλά αυτό που οφείλει να κάνει για λογαριασμό του εκάστοτε εργοδότη του κι αποφεύγοντας κατά το δυνατόν αντιπαραθέσεις. Κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά απίθανο να επιλέξεις έναν τέτοιο άνθρωπο για να «περάσεις μήνυμα» αν είσαι Μελισσανίδης. Υπάρχουν πολλοί πιο αντιπαθείς στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Η παραπάνω συλλογιστική με κάνει να πιστεύω ότι τα πράγματα φέτος δε θα είναι εύκολα για την ΑΕΚ. Όσο για το ποιος κατά τη γνώμη μου έχει τον πρώτο λόγο για το πρωτάθλημα, σκεφτείτε το εξής: ο Σωκράτης Κόκκαλης μπήκε στον ελληνικό επιχειρηματικό στίβο όταν η οικονομία της χώρας, λόγω των τεράστιων επιδοτήσεων από την τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, γινόταν όλο και πιο έντονα κρατικοδίαιτη και διαφθαρμένη. Έχοντας την εμπειρία του πολύ πιο ανεπτυγμένου αντίστοιχου καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας, δεν είχε κανένα πρόβλημα να επιβληθεί στους έλληνες επιχειρηματίας που ακόμη έψαχναν τα πατήματά τους στο νέο περιβάλλον. Μετά την κρίση, η Ελλάδα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα άναρχο κράτος στο οποίο αντιπαρατίθενται συμμορίες—και στο οποίο η κρατική εξουσία, συμπεριλαμβανομένης της δικαστικής, απλά διαλέγει πλευρά. Ποιος σημερινός επιχειρηματίας έχει άραγε μεγαλύτερη εμπειρία στο να επιβιώνει σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον;
Να κλείσω με δύο προβλέψεις. Η πρώτη είναι δική μου: ότι φέτος στο ποδόσφαιρο θα θρηνήσουμε θύματα. Κυριολεκτικά. Η δεύτερη είναι του ευφυέστερου, ίσως, ιδιοκτήτη μικρής ομάδας, ο οποίος επιβιώνει εδώ και δεκαετίες με όλες τις καταστάσεις. Αυτός εκμυστηρεύθηκε πρόσφατα σε έναν πρώην ποδοσφαιρικό παράγοντα ότι φοβάται πως «το πρωτάθλημα φέτος δε θα τελειώσει» κι ότι «τα χάσαμε τα λεφτά μας» (αυτά που έδωσε για προκαταβολές σε παίκτες).
Θα δείξει.
“Καλύτερα να σου βγει το μάτι,παρά το όνομα” που λένε. Ποτάνα κενωνία.
Θα είχε πλάκα να δουμε το Μελισσανίδη στα κανάλια με μαυρισμένο μάτι μονολογόντας: “κοιτάχτε τί μού’κανε ο εγγονός του Μπάκα”.
— Μα κύριε Μελισσσανίδη, ο εγγονός του Μπάκα είναι 7 ετών.
— Εχεις φάει κουβαδάκι στο κεφάλι κύριε; Και μάλιστα γιομάτο άμμο;
–…..
Κύριε Κιντή καλημέρα σας.
Θα ήθελα να σας προτρεψω να γράφεται πιο συχνά.
Όσο για τα υπόλοιπα, αν καταλαβαίνω σωστά, τότε αυτή η ομάδα είναι τόσο κομπλεξική που κάνει μόνη της να είναι, θα βγει 2η.Οσο για τον ιδιοκτήτη, ο ρόλος του είναι αρκουντος ανησυχητικό, από δηλώσεις και από κινήσεις. Και δεν αναφέρομαι στο κομμάτι του ποδοσφαίρου μόνο.
(απορων). Κύριε Κιντη νομίζω ότι υπερβελετε λίγο με τον χαρακτήρα του κυρίου Μελισσανιδη.
@Φώτης
Δε νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να διαβάζει αυτά που γράφω. Δυστυχώς, είναι δυσάρεστα κι οι πιο πολλοί προτιμούν να διαβάζουν για τους παικταράδες που θα φέρουν την κούπα, για το σύστημα που αν το αλλάξουμε από 4-2-3-1 σε 4-4-2 κάτι θ’ αλλάξει κι άλλες τέτοιες, κατά την ταπεινή μου γνώμη, χαζομάρες. Άλλοι (κι αυτό κατανοητό) προτιμούν να ασχολούνται με τα παιδιά τους το μεσημέρι της Κυριακής, εξ ου και δεν ανακοινώνονται οι πωλήσεις διαρκείας.
@Ανώνυμος
Μπορεί. Θα δείξει. Αν ο Μελισσανίδης είναι τόσο “σκληρός” όσο θα ήθελες, θα πάρει χαλαρά το πρωτάθλημα. Αν αποδειχθεί πιο soft, ελπίζω να μη φταίω πάλι εγώ που του χάλασα την ψυχολογία.
όαση τα κείμενα σου Γιώργο Κιντή, να γράφεις πιο συχνά.
Ιδανικά να γράψεις ένα βιβλίο που θα εξετάζει την ελληνική ιδιαιτερότητα στο συγχρονο ποδόσφαιρο απο την οπτική της οικονομίας και του μανατζεμεντ. Kατι σαν το ‘’How Soccer Explains the World: An Unlikely Theory of Globalization’’ του Franklin Foer αλλά στην περίπτωση αυτη θα ειναι το ελληνικο ποδοσφαιρο ως μοντέλο ερμηνείας του state of play της χωρας (hidden agendas, αντιρροπες δυναμεις, role models, προσκαιρες συμμαχιες, impact, spill-over effects in society, etc etc)
Καλησπέρα κύριε Κιντή
Σχετικά με την απάντηση σας στο σχόλιο του Φώτη, όσοι διαβάζουμε το blog το μόνο που δε θέλουμε να ακούμε είναι ωραιοποιημένες αναλύσεις και υπερβολές περί παικταράδων κλπ. Ούτως ή άλλως οι γράφοντες εδώ μέσα κάθε άλλο παρά αυτό κάνουν. Γι’αυτό θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να σας προτρέψω να γράφετε πιο συχνά. Ίσως δεν το καταλαβαίνετε αλλά βοηθάει πολύ, ειδικά αν γίνονται γνωστές κάποιες πτυχές του παρασκηνίου (όσες μπορούν να γραφούν δημόσια τουλάχιστον), το οποίο όπως λέτε πολύ εύστοχα καθορίζει τους τίτλους.
Και μία ερώτηση, αν δεν είναι ο Μελισσανίδης που κινεί ή υποκινεί τις εξελίξεις, τότε ποιος;
Επειδή κάποιοι (προφανώς κρίνοντες εξ ιδίων τα αλλότρια) μου είπαν ότι αυτά τα γράφω για να κάνω άνοιγμα στο Μελισσανίδη, να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:
1. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να συνεργαστεί επί ίσοις όροις με το Μελισσανίδη είναι απλά ανόητος. Δε λέω ότι δεν μπορεί να είμαι ανόητος, αλλά τόσο πια;
2. Την αλήθεια για το αν θα δεχόμουν να έχω υπαλληλική σχέση με την ΑΕΚ τη γνωρίζει ο Ντέμης από το 2004, ο Μελισσανίδης από το 2006 κι οι Παπανοτιάδες από το 2008 (α, κι ο Σταυρίτο, χα χα, τι θυμήθηκα τώρα). Την οποία αλήθεια, αν τη γνώριζαν τα δύο «Δ» της ΑΕΚ, θα πάθαιναν μία μικρή ταραχή, αντιλαμβανόμενοι ότι πήγαν να βάλουν τα χέρια τους να βγάλουν τα μάτια τους (γιατί αυτά που λένε ως μειονεκτήματα στο Μελισσανίδη, ο ίδιος προφανώς τα εκλαμβάνει ως πλεονεκτήματα).
3. Ακόμη όμως κι αν αποφάσιζα να κάνω την κωλοτούμπα (όπως τόσοι και τόσοι), θα ήμουν χαζός να την κάνω τώρα. Όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς από τη βάση δεδομένων παγκοσμίου εμπορίου του διατηρεί ο ΟΗΕ (http://comtrade.un.org/data/ partners: bunkers, commodity code: 2710) οι πετρελαιεύσεις πλοίων στην Ελλάδα (ο κλάδος στον οποίο δραστηριοποιείτο μέχρι πρόσφατα ο Μελισσανίδης) ανέβηκαν (σε όγκο) κατά 33.612% (ναι, τριάντα τρεις χιλιάδες εξακόσια δώδεκα τοις εκατό) μεταξύ 2006 και 2014 κι έφτασαν τα $1,7 δις. Όμως, μεταξύ 2014 και 2015 μειώθηκαν κατά 91% (σε όγκο) και κατά 94% σε αξία (τα αίτια δεν είναι της παρούσης, πάντως ίσως αυτό εξηγεί την αυτοκτονία Μαμιδάκη καθώς κι άλλα φαινόμενα). Επειδή είναι προφανές ότι τις παρακολουθώ αυτές τις εξελίξεις, θα ήμουν πολύ ανόητος να κάνω τώρα την κωλοτούμπα κι όχι, ας πούμε, το 2014. Είπαμε, μπορεί να είμαι ανόητος, αλλά όχι και τόσο. Τα παραπάνω καλό είναι πάντως να τα γνωρίζουν τα διάφορα λιγούρια που ονειρεύονται πλούτη και μεγαλεία από την παροχή υπηρεσιών μυαλοπώλη.
4. Είναι προφανές ότι η ανωτέρω ανάρτηση προσπαθεί να καταδείξει ακριβώς ότι ο Μελισσανίδης δεν έχει την παραμικρή ανάγκη από υπηρεσίες ανθρώπων σαν και μένα. Αυτό που απαιτείται για να επικρατήσει κανείς στο ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον δεν το έχω—το λέω ξεκάθαρα—κι είναι τουλάχιστον χαζός κάποιος αν νομίζει ότι το έχω (ο Μελισσανίδης μόνο χαζός δεν είναι κι εν πάση περιπτώσει είναι σίγουρα εξυπνότερος από τους ντενεκέδες που πάνε να του πουλήσουν μυαλό). Αν είχα μια ομάδα μπράβων που πουλούσε προστασία σε μαγαζιά, ίσως αυτή η κατηγορία (ότι, όπως τόσοι και τόσοι, γράφω για να «διαφημίσω» τις υπηρεσίες μου στο Μελισσανίδη) να ευσταθούσε. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο μόνος πραγματικά παραβατικός που γνώρισα είναι ο Μάκης στα τελευταία του—να σημειώσω ότι ήμουν απ’ αυτούς που είχαν συντάξει τη μήνυση της Ένωσης 1924. Μάλιστα, μια και το ‘φερε η κουβέντα, απορώ με την αποστροφή που δείχνει η πλειοψηφία των ΑΕκτζήδων στο πρόσωπο του Μάκη. Εφόσον η παραβατικότητα δε βλέπω να ενοχλεί (και μάλιστα θεωρείται κι απαραίτητη προκειμένου να επιβιώσει κανείς στο βούρκο του ελληνικού ποδοσφαίρου) βρίσκω εξαιρετικά υποκριτική τη στάση των ΑΕΚτζήδων. Προσωπικά, τρεις διαφορές βρίσκω μεταξύ του Μάκη και πολλών από τους μεταγενέστερους:
α. Ο Μάκης, πριν βάλει χέρι στο ταμείο της ΑΕΚ, έβαλε πρώτα το χέρι στο ταμείο της Netmed και του Alpha Digital (σπάζοντας το τηλεοπτικό συμβόλαιο και προεξοφλώντας τις επιταγές). Δε ξέρω αν πήρε περισσότερα απ’ το ταμείο της ΑΕΚ απ’ όσα έφερε μέσω Netmed και Alpha Digital (γι αυτό άλλωστε υπέγραψα και τη μήνυση), όμως για κάποιους μεταγενέστερους που έκαναν μακροβούτια στα ταμεία της Ερασιτεχνικής και της Empire (και για τους οποίους δεν άκουσα και καμία κατακραυγή από τον κόσμο της ΑΕΚ) δεν υπάρχει καν αυτή η μικρή αμφιβολία. Να σημειώσουμε εδώ ότι η βασική επιβάρυνση της ΑΕΚ από τον Ψωμιάδη ήταν τα πρόστιμα που καταλόγισε ο έλεγχος του ΣΔΟΕ που προκάλεσε η καταγγελία (και τα οποία έτσι κι αλλιώς έσβησε το άρθρο 44, για το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχω μετανιώσει). Σοβαρές υποχρεώσεις σε ομάδες και παίκτες δεν άφησε ο Μάκης. Όχι σαν κάτι άλλους, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε.
β. Ο Μάκης, σε αντίθεση με τους μεταγενέστερους, έφερνε βεριτάμπλ παικταράδες: Γκαμάρα, Κατσουράνη (τον οποίο, όπως έμαθα πρόσφατα, είχε προσφέρει τζάμπα ο Λουκόπουλος στον Ολυμπιακό, αλλά ο Ντούσαν τον απέρριψε), Ίλια Ίβιτς (παρά την αντίθετη γνώμη του Σάντος).
γ. Ο Μάκης είναι ο μόνος που πλήρωσε για τα όσα έκανε. Οι άλλοι, όταν μιλάει κανείς για τα παλιά, σφυρίζουν κλέφτικα (στην κυριολεξία).
Δεν ξέρω τι από τα τρία ενόχλησε περισσότερο τους ΑΕΚτζήδες. Η μόνη εξήγηση που βρίσκω για τη δαιμονοποίηση του Μάκη από όσους όχι μόνο αποδέχονται, αλλά και επικροτούν την παραβατικότητα, είναι ότι δε λάδωνε δημοσιογράφους (κανένα μπερντάχι αραιά και που, αλλά κι αυτό light, δε θυμάμαι να πήγε κανείς νοσοκομείο, καμία σχέση με τους ξυλοδαρμούς δημοσιογράφων της τελευταίας τριετίας), οπότε η δημόσια εικόνα του δεν ήταν τόσο καλή όσο κάποιων άλλων.
@ Φράντισεκ Στάμπαχερ
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Την ανάλυση την έχω έτοιμη, την έστειλα σε κάποιον πρόσφατα. Την κάνω ανάρτηση.
(Που τον θυμήθηκες τον Στάμπαχερ. Τον θυμάμαι σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό, ένα από τα ελάχιστα που είδα από τη σκεπαστή. Μου άρεσε ως παίκτης, νομίζω είχε και κάποιο βαθμό αξιωματικού στο στρατό).
@Tasos
Τάσο, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το μόνο που κέρδισα από την παραγοντική μου ενασχόληση με το ποδόσφαιρο είναι κάποιες γνωριμίες που μου επιτρέπουν να παρακολουθώ από την πρώτη σειρά τα τεκταινόμενα στο ρινγκ του παρασκηνίου. Εννοείται ότι τα όσα γίνονται εκεί είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από τα όσα γίνονται στο προσκήνιο. Στο παρασκήνιο είναι η πραγματική μάχη κι εκεί ανακηρύσσεται ο πρωταθλητής. Τα όσα γίνονται μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου είναι απλά η επισφράγιση, η τελετή απονομής.
Όπως παλιά συζητούσα με τους φίλους μου το τάδε σουτ του Ντούσαν και τη δείνα κεφαλιά του Θωμά (που έκριναν το πρωτάθλημα, ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε) σήμερα συζητάμε ποιος έπιασε ποιον δικαστικό, πώς εκβίασε ο τάδε το δείνα παράγοντα, πώς βοήθησε ο Χ δημοσιογράφος κ.λπ. Δυστυχώς, τα πιο πολλά δε γράφονται. Πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου όμως, θεώρησα σκόπιμο να γράψω το ρεζουμέ κι αυτό έκανα, μιλώντας όσο πιο καθαρά μπορούσα— κι ο νοών νοείτω.
θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους για την συχνότητα των γραπτών. έτσι κι αλλιώ το site διαβάζουν είτε αρνητές του σανού είτε ρουφιάνοι. οπότε θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα επιπλέον τροφή
@ stelathen
Ευχαριστώ. Θα προσπαθήσω, αλλά δε λέγονται όλα δημόσια. Κατά τη γνώμη μου πάντως, το φετινό πρωτάθλημα έχει ήδη κριθεί. Το νέο καθεστώς έχει ήδη επικρατήσει, οπότε δεν αναμένω δραματικές εξελίξεις στο άμεσο μέλλον (το καθεστώς αυτό μπορεί να διαρκέσει και χρόνια). Αν δω κάτι να αλλάζει, θα ενημερώσω.
Το ερώτημα της προτελευταίας παραγράφου είναι ρητορικό αν κατάλαβα καλά. Το γεγονός που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι ότι την συγκεκριμένη επιχειρηματολογία δεν την ακούω πρώτη φορά. Ο χρόνος θα δείξει… Μακάρι οι προβλέψεις σου όπως και του παράγοντα να μην βγουν αληθινές(τελευταία παράγραφος).
@ Savvi
Όπως λες κι εσύ, θα δείξει. Προσωπικά πάντως το αποτέλεσμα με αφήνει παγερά αδιάφορο. Αισθανομαι σαν να έχω πρώτη θέση σε έναν αγώνα μποξ: από τη μια βρίσκω το θέαμα εξαιρετικά ενδιαφέρον (γιατί έτυχε να έχω μάθει και πέντε πράγματα για την τεχνική), απ’ την άλλη φρικάρω λίγο με τη βία και το αίμα, αλλά δε με νοιάζει ιδιαίτερα και ποιος θα κερδίσει. Δεν είναι ένα σπορ που αγαπώ, ούτε έχω κάποιο ψυχικό δέσιμο με τους αγωνιζόμενους.
Πολύ εύστοχη η ανάλυση σου την οποία και διάβασα με πολύ προσοχή(ανάρτηση παραγγελιά στο ερώτημα του φίλου Φράντισεκ Στάμπαχερ). Μια πραγματικά υπέροχη διατύπωση resource curse. Εδώ ακριβώς γεννιέται και ο προβληματισμός μου. Υπάρχει και η περίπτωση της Νορβηγίας που έχει πετρέλαιο το οποίο συνεκμεταλλεύεται με την Αγγλία. Γιατί εκεί δεν είχαμε το συγκεκριμένο φαινόμενο; Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό. Κάνω αυτόματα τον παραλληλισμό με την Ελλάδα και λέω αν όντος υπάρχει ορυκτός πλούτος θα πρέπει και εγώ σαν πολίτης να περιμένω εμφύλιο, χούντα, πόλεμο…κτλ. Γιατί όμως ; Εγώ δεν επέλεξα τίποτα από όλα αυτά. Τι «μπορώ» να κάνω για να ανατρέψω αυτή την κατάσταση; Θέλω σοβαρούς ανθρώπους. Δεν περνάει λίγος χρόνος και λέω αφού ξέρω το Νίκο, το Γιώργο, το Δημήτρη, την Ελένη, την Αναστασία…κτλ όλοι αυτοί είναι σοβαροί, άρα κάτι άλλο φταίει. Είναι θέμα ηθικής καταλήγω. Μου χρειάζονται σοβαροί άνθρωποι να γίνουν πολιτικοί και να είναι ηθικοί. Όταν όμως σε μία κοινωνία όπως είναι η Ελληνική νομιμοποιούμε το παράνομο τότε η ανηθικότητα είναι ηθική αφού όλοι «κλέβουν» κορόιδο είμαι εγώ να μην «κλέψω». Παντού υπάρχουν καρτέλ και συντεχνίες. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω από του δικαστές, τελωνιακούς, εφοριακούς, πολεοδόμους, ιατρούς, εργολάβους και πάει λέγοντας. Παράδειγμα στα Ζωνιανά πεθάναν 2 αστυνομικοί και τι έγινε; Απολυτός τίποτα ξεχάστηκε. Συγνώμη αλλά το Κολομβία των Βαλκανίων μας πέφτει πολύ λίγο. Ίσα ίσα αυτό που είπες ότι όσο βαθαίνει η κρίση ο πόλεμος θα είναι και πιο σκληρός μέχρι να μείνει κάποιος νικητής(δεν ξέρω αν το παράφρασα σωστά) έχεις απόλυτο δίκιο. Οι χαμένοι όμως θα είμαστε όλοι εμείς, που δεν κάναμε κάτι ή που διαλέξαμε στρατόπεδο για να εξοντώσουμε τον «αντίπαλο». Και επειδή το ποδόσφαιρο είναι προέκταση της κοινωνίας(αν δούμε τους παράγοντες…) ας αναλογιστούν οι εν δυνάμει θήτες-θύματα τις δύο αυτές προβλέψεις.
Υγ1: Πολλά από τα θέματα έχουν και άλλες προεκτάσεις τις οποίες είναι λογικό να μην μπορώ να τις συμπεριλάβω σε 10 γραμμές.