Συγγνώμη αν σας έχω πρήξει με τις συνεχείς αναρτήσεις, αλλά αυτό δεν αντέχω να το αφήσω ασχολίαστο.
Γράφει ο αγλαός Κώστας (μακράν ο ικανότερος των ρεπόρτερ της ΑΕΚ) για το ντέρμπι: «Αν [η ΑΕΚ] παίξει για να μην χάσει τότε θα έχει βάλει τις βάσεις της… ήττας».
Και βέβαια, τα ίδια ακριβώς έλεγε κι ο Κώστας και πριν την τεσσάρα πέρσι: «Ένα πράγμα μόνο για το ματς. Αν η ΑΕΚ μπει για να μην χάσει θα χάσει. Πρέπει να μπει για να κερδίσει». Συμπληρώνοντας βέβαια: «Νομίζω πως σήμερα δεν κρίνεται ο Δέλλας, ούτε περνάει εξετάσεις για το αν κάνει ή δεν κάνει για την ΑΕΚ. Θα κριθεί για το ματς όπως για όλα από την εικόνα της ομάδας και από το αποτέλεσμα. Αλλά για να κρίνεις συνολικά έναν προπονητή το τελευταίο κριτήριο είναι τα ντέρμπι. Και ιδίως το αποτέλεσμα τους. Όποιο κι αν είναι. Δεν δίνουμε εξετάσεις σήμερα για το ποιος κάνει και ποιος δεν κάνει, ποιος μένει ή ποιος φεύγει. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα». Πιο μέσα δε θα μπορούσε να πέσει…
Βέβαια, μετά το ματς έγραφε για την «αλλαγή του Σιμόες και [την] καταστροφή που προκάλεσε στην ομάδα αλλά κυρίως στο γόητρο της ΑΕΚ και του Μελισσανίδη». Μιλάμε για την αλλαγή που έγινε για να χτυπήσει η ΑΕΚ το ματς, για να παίξει για να κερδίσει, όπως ζητούσε ο Κώστας. Από κοντά κι ο Καζατζόγλου: « δουλειά ενός προπονητή είναι να κρύβει, να βελτιώνει, να βρίσκει λύσεις στις αδυναμίες της ομάδας του. Δεν μπορείς να παίζεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης και να αντιμετωπίζεις το ματς με αφέλεια, κινδυνεύοντας να δεχθείς οκτώ γκολ. Πηγαίνεις να “κλέψεις” το παιχνίδι, να καλύψεις αδυναμίες». Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός (έναντι του οποίου πριν το ματς ο Κώστας καλούσε την ομάδα «να μπει για να κερδίσει) έγινε ξαφνικά «Ρεάλ Μαδρίτης».
Να το εξηγήσουμε, αν και το είχαμε εξηγήσει και πέρσι: οποιοσδήποτε προπονητής δε θα κατέβαινε επιθετικά στο Καραϊσκάκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός είναι μια πιο «ακριβή» ομάδα από την ΑΕΚ, ενώ το scouting της ΑΕΚ δε φαίνεται να είναι τόσο καλύτερο ώστε να έχει καλύψει αυτή τη διαφορά μπάτζετ. Άρα πας να παίξεις στην έδρα μιας ομάδας με καλύτερες μονάδες, χωρίς ουσιαστικά να έχεις σέντερ φορ (βάσει των όσων διαβάζω για τον Πέκχαρτ, δεν τον έχω δει τον άνθρωπο αλλά και να τον είχα δει δε σημαίνει κάτι η γνώμη μου) και χωρίς να έχεις αρκετό χρόνο την ομάδα στα χέρια σου ώστε να μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής σε υψηλό επίπεδο. Άρα πώς θα παίξεις; Προφανώς αμυντικά.
Υπάρχουν τρία ενδεχόμενα: το ένα είναι να παίξεις αμυντικά και να χάσεις, το άλλο να παίξεις αμυντικά και να κερδίσεις και το τρίτο να παίξεις αμυντικά και να φέρεις ισοπαλία. Ας τα εξετάσουμε ένα-ένα: αν χάσεις, ο Κώστας τα έλεγε, φταίει ο Κετσπάγια κι άρα τον διώχνουμε και καθαρίζουμε, αφού κανείς άλλος δε φταίει, τα είχαμε πει κιόλας. Αν του κάτσει το ματς του καράφλα και κερδίσει, ε, γράφουμε ένα άρθρο για παίκτες-λιοντάρια και πρόεδρο-τίγρη και ποιος θυμάται τι γράφαμε πριν το ματς. Αν έρθει ισοπαλία, γράφουμε ότι «αν δεν το είχε φοβηθεί ο Κετσπάγια το ματς, θα τους είχαμε βάλει στα δίχτυα. Παίκτες-λιοντάρια, πρόεδρος-τίγρης». Απλά πράγματα. Μονά-ζυγά, μονόζυγα, που λέει κι ο Θωμάς (Μητρόπουλος, όχι Μαύρος).
Εννοείται, το κοπιράιτ δεν το έχει μόνο ο Κώστας. Οι Ολυμπιακοί έχουν κι αυτοί αρχίσει να περνάνε πριονοκορδέλα τον Μπέντο, με τον ίδιο ακριβώς σκοπό—δείτε ας πούμε, το άρθρο στο Γαύρο με τίτλο «Ατυχία και ύπνος βαθύς στον πάγκο» για το ματς με τον ΑΠΟΕΛ.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, που λέει κι ο Ρασούλης. Αν δε με πιστεύετε, διαβάστε κι αυτό το άρθρο από το Γαύρο και πείτε μου αν δεν είναι σαν να διαβάζεις την Ώρα επί Αδαμίδη: άδικη κοινωνία, σαπίλα, καταγγελίες, τα γνωστά. Μάρθα Βούρτση κανονικά.
