Ο ΝΕΟΣ ΧΙΜΕΝΕΘ

Φυσικά και είναι μαγική εικόνα ο τίτλος του άρθρου. Απλά είναι μια απάντηση σε όσους θεωρούν οτι με μεγαλύτερη εμπειρία από την προπονητική του δράση κάπου στην Αραβία, κάπου ωρίμασε, κάπου άλλαξε, και κάπου διαχειρίζεται πιο λογικά τις καταστάσεις. Αλλάζει κανείς στα πενήντα του;

Όμως το θέμα μου δεν είναι να κάνω ψυχολογία αλά Γιάλομ. Το θέμα μου είναι τι προσφέρει στην ΑΕΚ ο συγκεκριμένος περίεργος τύπος. Που γύρισε πέρσι στην ΑΕΚ για να την κάνει ομάδα μετά τις μαλακίες των υπεύθυνων που την αφήσει στα χέρια κάποιων εντελώς άσχετων με το επάγγελμα. Την έκανε; Αν πάρουμε μόνο τα αποτελέσματα, την έκανε. Έχοντας μάλιστα την διακιολογία οτι ούτε την προετοιμασία έκανε, ούτε και το έμψυχο δυναμικό διάλεξε. Πρωτιά στα μπαράζ και συμμετοχή στον τελικό, μπορεί η πονηράδα μας να κάνει συνειρμούς ( σωστούς ), αλλά σίγουρα πιστώνονται στον Χιμένεθ.

Φέτος όμως είναι αλλιώς. Τις βάσεις τις έβαλε αυτός, κι άρα έχουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα. Στην επιλογή των τακτικών, στην επιλογή ή την ανοχή των μεταγραφών, καθώς και στην υπεράσπιση των στόχων της ομάδας. Τι έχουμε λοιπόν; Σαφέστατα επιτυχία. Είμαστε πρώτοι, τι κύπελλο προς στιγμήν δεν είναι κάτι που συζητάμε διότι δεν έχει πάρει φωτιά, και τολμώ να πω οτι έχουμε προκριθεί στην Ευρώπη. Μπορεί να παίζουν κι άλλες δυνάμεις δίπλα στον Χιμένεθ, αλλά ΑΥΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ εν Ελλάδι. Άρα το όλο μείγμα είναι θετικό.

Μπορεί λοιπόν δυό άνθρωποι που είναι παντρεμένοι, να παραμένουν έτσι και μετά απο κάμποσα χρόνια. Και η κοινωνία να λέει τα δικά της για την επιτυχία της σχέσης και λοιπά γλυκανάλατα. Ασχολείται με λεπτομέρειες; Μπαίνει στην ουσία; Το ψάχνει λίγο παραπάνω; Είναι πράγματι έτσι τα πράγματα όπως φαίνονται; Όλοι ξέρετε κι έχετε την άποψη σας.

Ας θυμηθούμε λοιπόν τι δίδασκε το καλοκαίρι ο Χιμένεθ. Το παίζει; Η απάντηση είναι αρνητική. Άλλο σύστημα χρησιμοποιεί, πράμα που δείχνει οτι ούτε το έμψυχο δυναμικό αξιολόγησε σωστά, ούτε οτι τελικά εμπιστεύτηκε τον εαυτό του και την κρίση του. Τα αποτελέσματα τον οδήγησαν σε αυτό που βλέπουμε, καθώς και η ανυπαρξία ουσιαστικών αντιπάλων. Αυτό σημαίνει ευελιξία πνεύματος; Ναι, αν δεχθούμε το μυθιστόρημα του Όργουελ οτι περιγράφει σωστά γενικές συνελεύσεις γουρουνιών.

Διότι η αλήθεια είναι οτι η ΑΕΚ δεν παίζει μπάλα, κι είναι περισσότερο προσεκτική στο να μην χάσει από το να δημιουργήσει. Κι εδώ φαίνεται καθαρά οτι ο Χιμένεθ υστερεί στο δημιουργικό ποδόσφαιρο, εμπιστευόμενος πιο πολύ τις ατομικές ικανότητες των παικτών, παρά μια διδαγμένη ανάπτυξη παιχνιδιού, που παίζεται πάντα ίδια, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο κι ανεξάρτητα από τις όποιες απουσίες έχει η ομάδα. Έτσι κάπως κρίνεις τον προπονητή.

Όπως τον κρίνεις κι από τις εναλλακτικές που έχει επιλέξει : Υπάρχει δεύτερο αριστερό μπακ; Υπάρχει δεύτερο αμυντικό χαφ; Υπάρχουν εξτρέμ; Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις βέβαια, που οδηγούν στην εξής ξεκάθαρη απάντηση : Ο Χιμένεθ είναι καλός κόουτς, αλλά δεν είναι καλός προπονητής. Τέτοιος ήταν κι ο Τσαϊκόφσκι για όσους θυμούνται, το ανάποδο ήταν ο Φάντροκ, πάλι για κάποιους παλιούς. Εν αντιθέσει με τον Μπάγιεβιτς, που είχε ηρεμία, μεθοδικότητα και πλάνο. Και που η ομάδα έπαιζε ό,τι έπαιζε, ανεξάρτητα από το ποιός ήταν στην θέση.

Κάπου εδώ εξηγούνται και τα νεύρα του. Είναι φυσική απόρροια ενός ανθρώπου που ζει έντονα το παιχνίδι, ασιθανόμενος πιο πολύ ποδοσφαιριστής, παρά προπονητής που έχει εμφυσήσει στην ομάδα του την σιγουρά της τακτικής και του ορθολογισμού της ανάπτυξης. Γι’ αυτό και βλέπουμε συνεχείς αλλάγές συστημάτων την ώρα των αγώνων, που σχεδόν όλοι του έχουν στραβώσει, ειδικά όταν παίζει σαν φαβορί και δεν ταμπουρώνεται πίσω για να πάρει ισοπαλίες από τον Πλατανιά της Ευρώπης φέτος. Είναι ένας κασκαντέρ κοινώς χωρίς καμία συνοχή στην σκέψη του ή στην δουλειά του. Είναι ένας Ισπανός Λεμονής εν άλλοις, χρήσιμος ασφαλώς στο μπουρδέλο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αυτό λοιπόν το φαινόμενο, θα το δούμε έντονα στα προσεχή παιχνίδια. Που θα είμαστε η γάτα απέναντι στα ποντίκια. Ριέκα, Πλατανιάς, Αούστρια, Λειβαδιά, Κέρκυρα και Απόλλων. Μονόδρομοι παιχνίδια όλα για νίκες, αλλά και καλό θέαμα με μπάλα. Απαίτηση για κάθετο ποδόσφαιρο και για νίκες με καλό θεάμα. Εκεί θα επιβεβαιωθούν αυτά που λέω. Εκεί που δεν θα χρειάζεται κόουτς αλλά προπονητής. Διότι αν κι εκεί χρειαστεί κοουτσάρισμα, αυτό που λέω θα γίνει ακόμα πιο οφθαλμοφανές.

Να πιστώνουμε λοιπόν ή να χρεώνουμε τα πάντα στην σωστή αναλογία. Ποιόν πελάτη θέλει η ομάδα ή ποιά γυναίκα τελικά εκτιμήσαμε στην ζωή μας; Αυτή που θυσιάστηκε για να κάνει τα παιδιά μας ή την άλλη που έκανε καλές πίπες; Όλες χρειάζονται αλλά κάποιες παίρνουν πιο πολύ credit. Κι ο Φάντροκ δεν πήρε πρωτάθλημα, αλλά ήταν Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ που συσπείρωσε ακόμα και αλλόθρησκους στην Φιλαδέλφεια. Και πάνω στην δουλειά του πορεύτηκαν αργότερα οι Τσικ και Σταματιάδης, που απλά σαν κόουτς πήραν μόνο αποτελέσματα και τίτλους, αλλά φυσικά μετά από δύο χρόνια, όλο το οικοδόμημα κατέρρευσε διότι απλά δεν ήταν προπονητές.

Τι είναι λοιπόν ο νέος Χιμένεθ. Ό,τι ήταν κι ο παλιός. Ένας ψυχάκιας, που δεν βελτιώνει κανέναν παίκτη – ακόμα δεν έχει βρει θέση στον Κλωναρίδη ή στον Μπακασέτα -, ούτε κι εμφανίζει αυτοματισμούς ή κάποια πεπατημένη στρατηγική τακτικής. Κι είναι σίγουρο οτι όταν φύγει, πίσω του θα υπάρχει καμένη γη σε επίπεδο οργάνωσης ή νορμάλ διάδοχης κατάστασης. Δεν χρειάζονται κι άλλες αναλύσεις. Τα πάντα φαίνονται όταν για δεύτερο συνεχές ντέρμπυ αποβάλλεται για εισβολή στον αγωνιστικό χώρο, κι εν συνεχεία αποδεικνύει τον καραγκιοζισμό του κάνοντας κωλοδάχτυλα. Ξαναλέω, αφού έχει αποβληθεί. Δηλαδή μη έχοντας συναίσθηση της τιμωρίας του, αφήνοντας την ομάδα μόνη της στην προπάθεια κάποιας ανατροπής αποτελέσματος, αλλά και στα πρόθυρα να μην την κοουτσάρει για κάποιο χρονικό διάστημα με τιμωρία απαγόρευσης εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους.

Φυσικά κάποιοι θα πουν οτι πιθανές βαθμολογικές απώλειες θα είναι συνέπεια οτι ο Χιμένεθ είναι τιμωρημένος. Μας αφήνουν παγερά αδιάφοροι αυτοί, διότι ταιριάζουν με τους άλλους που είχαν σηκώσει το πανό με το vamos bien. Και μας αφήνουν αδιάφορους, διότι η ομάδα έδειξε οτι πουθενά δεν της χρειάζεται ο Χιμένεθ όταν οι πάντες δρουν αυτοβούλως κι εκμεταλλεύονται τα προσόντα τους. Κάπως έτσι δεν έγινε και η ισοφάριση στην λεωφόρο; Ακούει ο Λιβάγια τον Χιμένεθ; Πότε; Όταν αυτός δεν υπάρχει στον πάγκο; Ε, κάπως έτσι χάνονται και τα αποδυτήρια και κάπως έτσι αποδεικνύεται οτι ο Χιμένεθ είναι για το καφενείο και την παρέα, και πάμε γερά με τσαμπουκά διίτ είμαστε ΑΕΚ κι είστε παικταράδες.