Ο αγαπητός φίλος μας, Κέλβιν, μου έκανε ένα αίτημα : Να ασχοληθώ με μερικά βιβλία λίγο πριν αρχίσει το ξεκατίνιασμα μας με τον γαύρο ή το άλλο μεταξύ μας, αν τα αποτελέσματα δεν έρθουν κατά το δοκούν. Διστακτικός ήμουν στην αρχή – ομολογώ οτι δυσκολεύομαι να κρίνω ή να προτείνω κάτι σε βιβλίο αφού οι συνειδήσεις διαφέρουν – αλλά τελικά είπα να το κάνω. Και περιορίζομαι σε τέσσερα βιβλία, με τα οποία ασχολήθηκα την περίοδο που ήμουν ψιλοαραχτός στο Ζερματ.
Το πιο ελαφρύ, που το είχα αρχίσει πιο πριν από την περίοδο των διακοπών και το ολοκλήρωσα πριν φύγω, είναι ένα κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα του Jo Nesbo. Τον Απρίλιο του 2017 κυκλοφόρησε, και εντάχθηκε στην σειρά των διηγημάτων στα οποία πρωταγωνιστεί ο επιθεωρητής Χάρι Χόλε. Είναι πολύ καλογραμμένο, όπως κι όλα τα βιβλία του, αν φυσικά δεν σε ενοχλούν τα άπειρα ονόματα που παίζουν, τα διαρκή πετάγματα σε παράλληλες σκηνές, και η τεράστια χρήση των roms της μνήμης σου, που πρέπει να θυμούνται ακόμα και μικρές λεπτομέρειες, που πρόκειται να δέσουν προς το τέλος του πονήματος.
Αυτός όμως είναι ο συγγραφέας, που είναι πλέον ένας από τους all time classic δημιουργούς αστυνομικών περιπετειών που πραγματεύτονται γρίφους με serial killers. Ειδικά σε αυτό το βιβλίο, το οποίο έχει πουλήσει περί τα σαράντα μύρια αντίτυπα, ο ήρωας του βγάζει και μια προσωπική αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του σχετικά με το αν ένας δολοφόνος τον είχε απασχολήσει ξανά στο παρελθόν, αλλά αυτός δεν μπόρεσε να τον συλλάβει. Μου θύμισε την προσωπική αμφισβήτηση του συγγραφέα σχετικά με κάποια άλλαη ιδέα, που δεν του έχεςι έρθει ακόμα στο μυαλό. Οι λάτρεις όμως αυτού του είδους των βιβλίων, θα περάσουν καλά και θα ικανοποιηθούν από την γνωστή μαεστρία του Nesbo.
To βιβλίο που πρακτικά διάβασα στην Ελβετία, είναι το Πήραν την Πόλη, πήραν την. Και για τον πιο αδαή, το βυζαντινό κόκκινο χρώμα του εξώφυλλου, αλλά και ο τίτλος του βιβλίου, μαρτυράει το θέμα του. Μπορεί να είναι κοινότυπο και χιλιοειπωμένο, έμενα όμως με τράβηξε το γυναικείο χέρι της συγγραφής, που έφερε στην ζωή ένα επικό μυθιστόρημα μέσα από τα μάτια ενός προσωπικού ήρωα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου, ενός πολεμιστή από την Λήμνο. Και πραγματικά απεδόθη τέλεια η οδύνη της Μιας συνείδησης, της Μίας μοναχικής κραυγής.
Το βιβλίο φυσικά δεν είναι καινούργιο. Μετράει είκοσι χρόνια και είκοσι δύο επανεκδόσεις, αλλά κουβαλάει καινούργιες πινελιές. Κάτι σαν remakε εν άλλοις, αλλά δεν παίρνω κι όρκο, αφού δεν είχα διαβάσει το ίδιο και πριν. Είναι όμως άκρως εντυπωσιακή η περιγραφή των 57 τελευταίων ημερών της Πόλης και άκρως ανάγλυφη η αποτύπωση της υπέρβασης και της αυτογνωσιακής κάθαρσης της ιστορίας στην διάρκεια της παρακμής του Βυζαντίου. Είναι βιβλίο μεγάλο, μερικές φορές θυμίζει ημερολόγιο και κουράζει, όμως στο τέλος σε ικανοποιεί πλήρως με τις ανησυχίες και τα σουρεαλιστικά ερωτήματα, που θέτει ένα γυναικείο μυαλό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Αυτήν την εποχή, ασχολούμαι με δύο βιβλία : Και τα δύο είναι δώρα. Το ένα από πολύ φίλο γαύρο, που είναι το βιβλίο του Γιώργου Λιάνη για τον Καζαντζίδη, και το άλλο από έναν επτανήσιο άρχοντα, που τιτλοφορείται η επιστήμη των δονήσεων ( Πέτρος Γράβιγγερ ). Είναι δυό βιβλία, που δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο, πράμα που συνηθίζω να κάνω για να ξεκουράζομαι, να αλλάζω θέματα, και να προσπαθώ να τα φέρω στο τέλος τους, όσο κι αν κάποιες φορές με κουράζουν και με αγανακτούν.
Το βιβλίο του Γράβιγγερ, έχω διαβάσει άλλο ένα περί Πυθαγόρα – από μασονική στοά ο τύπος -, είναι ένα βιβλίο μικρό το δέμας μεν, αλλά πάρα πολύ δύσκολο δε. Γραμμένο στην καθαρεύουσα του 1910, ξεκινάει από τους πολυτεχνειακούς ορισμούς για τους κρότους και τις δονήσεις, και προσπαθεί με αυτά τα δεδομένα, να ορίσει την συστηματική και περιοδική διακύμανση των θειών λόγων, της μουσικής – μουσική σαν απόλαυση αλλά και θεραπεία -, των ιστορικών ονομάτων στους Εβραίους και στους Αιγύπτιους, τους τελετικούς χορούς, και γενικά όλες τις ανθρώπινες επινοήσεις για τα πάντα που ακολουθούν συστημικούς κανόνες, και να τα αποδώσει στην δύναμη της μάνας φύσης. Μακριά από θρησκείες δήθεν, αλλά σίγουρα έχοντας υπ’ όψιν του οτι οι μασόνοι είναι οι γνήσιοι απόγονοι του Πυθαγόρα, που είχε απόγονο τον Ιησού.
Το πόνημα του Λιάνη, είναι μεν μιά βιογραφία του μεγάλου τραγουδιστή, αλλά είναι γραμμένο με πολύ σοβαρή σκέψη, δυνατά flash backs, και καταλήγει να είναι ένα ψυχογράφημα. Φαίνεται καθαρά οτι ο Γιώργος δεν άκουγε Καζαντζίδη, δεν είχε την ίδια κουλτούρα, όμως επιχειρεί τίμια να εξηγήσει την κατάσταση θρύλου που έφτασε ο Στέλιος, δηλαδή να εξηγήσει το αμόκ του κόσμου. Οι σκηνές και οι διάλογοι, μαζί με τις περιγραφές των περιστατικών, μοιάζουν αρκετά αληθινές, οπότε μπορούν να γίνουν ανεκτά πειστικές από εμάς, που ξέρουμε και τα δύο πρόσωπα ( συγγραφέα- ήρωα ), και απόλυτα αποδεκτές από ανθρώπους νεότερους που μπορεί να αποκτήσουν κάποτε κάποια περιέργεια.
Τον Γράβιγγερ τον διαβάζω στο γραφείο του σπιτιού μου κρατώντας κάποιες σημειώσεις, τον Λιάνη τον διαβάζω στο κρεβάτι όταν έχω αϋπνίες. Και τα δύο βιβλία έχουν σηματοδοτήσει εποχές, το ένα με τον τεράστιο πνευματικό πλούτο του συγγραφέα, το άλλο με την τεράστια φωνή του Στέλιου. Ο Λιάνης δεν μπορεί να σηματοδοτήσει κάτι σαν εποχή, αφού είναι ούτως ή άλλως σταμπαρισμένος σαν προληπτικός που δεν έμπαινε σε αεροπλάνο, τζογαδόρος για ξερή εκεί κάτω από τα Νέα, και φυσικά Πασόκος της αρχής της παρακμής της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Όμως το αλάνι έχει καλή πένα, κι επειδή κάνει την τελευταία του αρπαχτή μιλώντας για τον Στέλιο, αξίζει να έχουμε άποψη για ένα βιβλίο – δώρο. Καλά διαβάσματα.
Δεν περίμενα να εισακουσθώ, μα, ευτυχώς, διαβάζοντας το σημερινό σεντόνι του Κώστα Κετσετζόγλου θέλησα με ενθουσιασμό να μπω στο Blog και να γνωστοποιήσω σε σένα και την ομήγυρη ότι είστε είτε στημένοι είτε ηλίθιοι.Έπεσα ,λοιπόν, απροσδόκητα στο σημερινό σου άρθρο και ομολογώ ότι γράφεις ,όχι απλά με επάρκεια,αλλά κι εξαιρετικά γλαφυρά.
Σ΄ευχαριστώ για τον κόπο σου.Αναμένω και από άλλους σχολιαστές τις προτάσεις τους.Δεσμεύομαι να γράψω κι εγώ για αυτά που ξεχώρισα και θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα..Καμμιά κουβέντα για βιβλία δεν πάει χαμένη.
Ειναι απο τους ελαχιστους γλωσσοπλαστες στην χωρα μας,οπως ευστοχα τον ειχε χαρακτηρισει ” ο αποδυτηριακιας”…..
http://mathhmagic.blogspot.gr/search?q=%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B9%CF%82+%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AD%CF%82
http://mathhmagic.blogspot.gr/2017/06/10-2017.html
http://mathhmagic.blogspot.gr/2015/06/10.html
προσφατως διαβασα την Θεραπεια του Ντειβιντ Λοτζ και το τελειωσα σε σκαρτες 2 μερες..μαυρο αγγλικο χιουμορ και ενας ηρωας να ψαχνει να βρει λυση στην καταθλιψη που νομιζει οτι εχει..και τελικα να αντιλαμβανεται πως ” οταν παρατηρεις ατομα με σοβαρα προβληματα ,παθαινεις καταθλιψη επειδη αντιλαμβανεσαι πως εχασες τοσα χρονια νομιζωντας πως εχεις καταθλιψη” !! το συνιστω ανεπιφυλακτα αν κ οι παλιοι εδω μεσα σιγουρα θα το ξερετε !!
τωρα εχω αρχισει το Περασμα του Τζαστιν Κρονιν..μιλαμε για ενα τεραστιο σε μεγεθος βιβλιο 1000 σελιδων ( η τριλογια ειναι κοντα στις 2500) επιστ.φαντασιας που χωριζεται σε 2 περιοδους , η μια προ της καταστροφης και η αλλη 100 χρονια μετα , που μας βαζει στο κλιμα της επιβιωσης των ανθρωπων που εχουν απομεινει..απο οσο ξερω θα γινει κ σειρα καποια στιγμη γιατι εχει τεραστια επιτυχια!
δεν ξερω να περιγραφω καλα τα βιβλια αλλα αυτα τα 2 οντως ειναι καταπληκτικα…
Καλημέρα σε Ολούς…
να κάνω κι έγω τις προτάσεις μου, ή μάλλον πιο σωστα να σας πω τι διαβάζω εγώ αυτή τη στιγμή και ποια πρόταση (1) έχω να κάνω…
αυτή τη στιγμή διαβάζω παράλληλα 2 βιβλία.
1. τον πελοποννησιακό πολέμο του θουκιδίδη σε μετάφραση (ίσως η έκδοση στα αρχαία ελληνικά να είναι ακόμη πιο απολαυστική). καταπληκτικό βιβλιο ιστορίας-πολέμου. είναι αρκετά διαφορετικό από την ομήρου ιλιάδα. διαβάζεται πολύ ευχάριστα, και σε αρκετά γρήγορο ρυθμό…
ο θουκιδίδης έχει κάνει καταπληκτική δουλειά, παρουσιάζει πέρα από τις αφορμές, τις βαθιές αιτίες του πολέμου, κτλ. την ανθρώπινη ψυχή – συμπεριφορά αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο.
προσωπικά όλοι οφείλουμε να καταλάβουμε γιατί γίνονται οι πόλεμοι, τα ανθρώπινα ένστικτα, τον ανταγωνισμό, καθώς επίσης και τον ρόλο των εξουσίων, την επιβίωση τους και την διαιώνιση τους…όλα αυτά τα περιγράφει μοναδικά ο θουκιδίδης επί πραγματικών γεγονότων πάντα…
2. Τα ΣΚ κι όποτε θέλω να “προκαλέσω ” ταραχή στον εγκέφαλο μου έχω αρχίσει και διαβάζω το ” Η άνοδος της ασημαντότητας” του Κορνήλιου Καστοριάδη, από τις εκδόσεις Υψιλον.(δωρο βαζελου φίλου που με “μισεί”)
είναι 12 κείμενα του μεγαλύτερου και πιο ” αδικημένου ” κατ΄εμέ “Έλληνα” στοχαστή των νεότερων χρόνων. είναι πολύ βαθυστόχαστο, η κάθε πρόταση σου προκαλεί χιλιάδες σκέψεις, πολλούς συνειρμούς. επίσης εμένα με συνθλίβει η δύναμη της σκέψης αυτού του ανθρώπου.
αναφέρεται στο δυτικό κόσμο, στα κινήματα της δεκαετίας του 60, αποδομεί εντελώς τον μαρξισμό (τον κάνει στην κυριολεξία σκουπίδι), στην αθηναική αμεσο-δημοκρατία, και στο κοινωνικό φαντασιακό και στο απρόβλεπτο της εκδήλωσης του. σκληρή λογική, επιχειρήματα δύσκολα να τα αντιπαραβάλεις, ψυχανάλυση….
γενικά βιβλίο για πολύ δυνατά μυαλα, θα ήθελα πολύ να ξεκινήσει να το διαβάζει καποιος για να ανταλλάξουμε απόψεις .
ΤΕΛΟΣ Η ΠΡΟΤΑΣΗ
3. αυτο που έχω να προτείνω για όλους είναι το Αλεξανδρινό Κουαρτρέτο του Lawrence Durell. Ίσως το καλύτερο βιβλίο σε μυθιστόρημα που έχω διαβάσει……….δε θα πω περισσότερα, απλά: Πραγματικό ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ…το προτείνω ανεπιφύλακτα στο Kelvin και σε όλους τους φίλους του blog..
PS. ΑΕΚΑΡΑ ΑΥΡΙΟ ΣΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΗ…ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΤΙΧΑΚΙ ΓΑΜΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Ασχετο το παρον σχολιο μου με το παραπανω κειμενο σου αδερφε αλλα πρεπει να σου πω- κατι το οποιο το διχως αλλο θα εχεις πληροφορηθει- πως ο Κ.Κ. στα “σφηνακια” πνεει μενεα κατα οσων πιστευουν οτι ο Μελισσανιδης εχει δωσει “καπαρο” το πρωταθλημα στον Ιβαν με αντικτυπο την υποβοηθηση των συριζανελ και ως αντικρυσμα το γηπεδο.
Σε “φωτογραφιζει” με λιγα λογια, δεδομενου οτι αυτη η αποψη δεν ειναι και πολυ δημοφιλης,τουλαχιστον οχι τοσο οσο να δικαιολογει ολοκληρη αναρτηση κειμενου μακροσκελεστατου μαλιστα εις την ανεξαρτητη στηλη του.
Σε ενα πραγμα παντως συμφωνω με το κειμενο του “κετσε”: πως οι λεξεις ” Μελισσανιδης” και “χαριζω” δεν συναντιουνται πουθενα.
Ανετα ομως συναντιουνται οι λεξεις “Μελισσανιδης” και “ανταλλασω”. Εκει νομιζω συμφωνουμε ολοι. Ακομα και ο ιδιος. Δεδομενου πως η -αξιοκατακριτη κατα τον ιδιο-αποψη περι ” συνομωσιας” μεταξυ ποντιων υπο τις ευλογιες της κυβερνησης δεν συνιστα “χαρισμα” αλλα “παρε-δωσε”.
Τιποτα το παραξενο δηλαδη.
Υ.Γ. Ειναι εντελως αδικο για τον Μελισσανιδη το να του προσαπτει-γιατι περι προσβολης προκειται- καποιος πως ” οι λεξεις Μελισσανιδης και χαριζω δεν συνυπαρχουν”, γνωριζωντας ο εκφραζων την παραπανω αποψη και ο οποιος “τυγχανει” υπερασπιστης του “εγγυητη” που “δεν χαριζει καστανα”, πως ο Μελισσανιδης τοσο ως ατομο οσο και ως επιχειρηματιας στο πλαισιο της εταιρικης κοινωνικης ευθυνης,εχει χαρισει, δηλαδη εχει δωρισει σε ειδος και σε χρημα .Αυτο εκτος απο αναποφευκτο ειναι και αναντιρρητο.Τοσο σε ανθρωπους οσο φορεις και ιδρυματα.
Με λιγα λογια,στην ασθμαινουσα προσπαθεια του Κετσετζογλου να υπερασπιστει τον ” σωτηρα” της ΑΕΚ-και οχι μονον- αυτο που “καταφερνει” ειναι να τον προσβαλει,να τον μέιωνει, παρουσιαζοντας τον λιγο-πολυ ως απανθρωπο.
Αν βρισκομουν στην θεση του Μελισσανιδη-Θεος φυλαξει-και διαβαζα ενα τετοιο κειμενο καποιου “αυλικου” μου, θα τον επιανα απο το σβερκο και θα τον πεταγα απο τον εκτο οροφο.
Οπως λεει και η γνωστη ρηση: αμα εχεις τετοιους “φιλους”, τι να τους κανεις τους εχθρους.
Προς Πίσσα και πούπουλα : Χρηστάρα μου, με άλλους τα έχει. Καμία φωτογραφία δική μου. Ξέρω τι σου λέω.
Α,ωστε τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα.
Δεν βαριεσαι.
Η νεκροψια θα δειξει, οπως λεει και ο ποιητης.
Εγω ευχομαι καλη επιτυχια. Οτι ειδους και αν ειναι αυτη.
Και για να παραφρασω την ρηση του Βαγγελα του συγχωρεμενου: ” για ενα κωλοπρωταθλημα θα ριξουμε την κυβερνηση”;
Για να εισφερω και εγω δυο προτασεις για διαβασμα
1) “Αινσταιν Πικασο. Ο χωρος ο χρονος και η ομορφια” του Arthur Miller. και 2) “Ο Δυτικος τροπος πολεμου”. του Hanson Victor Davis.
Προς Πίσσα και Πούπουλα : Άμα ρίξεις μια ματιά στα γραπτά των αεκτζήδικων δημοσιογράφων, θα διαβάσεις σημεία και τέρατα για την διοίκηση και τον προπονητή. Βλέπουν κάτι κακό να έρχεται, οπότε γίνονται σαν τις οπαδικές εφημερίδες : Η πρώτη σελίδα είναι για τον λαό της ομάδας, και η τελευταία για το καλό του λαού της ομάδας. Οπότε επειδή η θεωρία εναντίον της οποίας βάλει αρχίζει και γιγαντώνεται, γίνεται μια μάχη προς θα πάρει την ” διαπίστευση ” για αργότερα. Εμείς εδώ δεν έχουμε καμία συμμετοχή. Ίσα ίσα που στηρίζουμε ήπια – άσχετη η αγωνιστική κριτική – και περιμένουμε τον χρόνο να δείξει, να αποδείξει και να καταδείξει. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης. Ο Κώστας τα έχει με την φάρα του, όχι με τον εδώ χώρο που γράφει ό,τι βλέπει.
Προς Steven:Δηλωνω αγνοια για την διασταση που εχει λαβει η εν λογω θεωρια καθ οτι δεν διαβαζω οπαδικες εφημεριδες. Και συμφωνω πως γραφουν με τα ποδια σε δυο βαρκες. Το αυτο συμβαινει και με τις πολιτικες οπαδικες κλπ.
Τι να πω.
“Προσεχως καλυτερα” που λεει και ο Ζικος.
Είναι λίγα τα βιβλία που έχω διαβάσει, αφού το διάβασμα προϋποθέτει ηρεμία και συγκέντρωση που δυστυχώς δεν διαθέτω…
Επικαλέστηκα πρόσφατα το βιβλίο του Όργουελ “1984” σε ένα σχόλιό μου,για όλα τα περίεργα και στημένα που ζούμε.
Ο συγγραφέας αναφέρεται-υποτίθεται- σε ένα μέλλον όπου όλοι ελέγχονται και χειραγωγούνται μέσω ψευδών ειδήσεων και πληροφοριών,όπου ο πρωταγωνιστής ως κρατικός υπάλληλος βιώνει το παρανοϊκό της όλης υπόθεσης και προσπαθεί να αντιδράσει…
Το τέλος της ιστορίας όπως κι ότι γράφτηκε το 1948, με άφησαν με την απορία αν ήταν τελικά τόσο διορατικός ο συγγραφέας ή συμμετείχε στο “πρόγραμμα εμφύτευσης προκατασκευασμένης σκέψης”.
Σε κάθε περίπτωση το προτείνω.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΠΟΣΤΑΡΙΣΜΑ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΝΤΕΡΜΠΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΠΕΙΔΗ “ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ”.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ 4-2-4 ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΚΑΠΩΣ ΠΑΙΖΕΙ Ο ΓΑΥΡΟΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ. ΑΝ ΚΑΤΕΒΕΙ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΦΑΕΙ 4 ΓΙΑΤΙ Ο ΣΙΜΟΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΡΥΘΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ. ΟΠΟΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑ. ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΜΕΤΑ Ο ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ-ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΓΙΑ ΔΙΑΔΟΧΟ? ΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΤΟ ΔΕΛΛΑ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ. ΘΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΕΤΣΙ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ? ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. ΣΚΕΦΤΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΛΑΣ ΠΑΛΜΑΣ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Η ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΛΕΓΚΑΝΙΕΣ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΚΑΘΕΞΗΣ. ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΜΑΖΙ. ΑΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΟΥΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑ ΞΕΦΤΥΛΙΖΑΝΕ ΤΟΝ ΧΙΜΕΝΕΘ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΕΜΕΙΝΕ. ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΟΠΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ Η ΑΕΚ ΗΤΑΝ ΚΑΡΠΑΖΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝΕ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑΣ.ΕΛΠΙΖΩ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝΕ ΠΑΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΚΑΒΟΥΡΙΑ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΕΦΤΑ.ΣΙΜΟΕΣ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ ΤΣΙΓΚΡΙΝΣΚΙ ΜΠΑΡΜΠΟΣΑ ΝΤΙΝΤΑΚ ΒΑΡΓΚΑΣ ΚΛΠ ΗΡΘΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΔΕΚΑΡΑ. ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΙΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΠΑΙΧΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΕΚΑΡΑ. ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΦΕΡΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΠΕΣ ΛΙΒΑΓΙΑ ΑΡΑΟΥΧΟ. ΕΙΠΑΝΕ ΟΤΙ ΝΤΡΟΠΙΑΖΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΠΑΙΡΝΕ ΛΕΦΤΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΕΦΕΡΝΕ ΠΧ ΤΣΑΜΠΑ ΤΟΝ ΣΙΜΟΕΣ, ΥΠΕΓΡΑΦΕ ΜΕ 150 ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΠΑΙΡΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ 50. ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΑΛΛΑ ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ.
ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ 5-6 ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΤΩΡΑ Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΛΜΠΑΝΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΜΕΛ ΒΕΒΑΙΑ…
ΠΟΛΛΑ ΕΓΡΑΨΑ.
Πολλα κυκλοφορουν στην πιατσα.Δεν ξερεις τι να πιστεψεις. Δεν ασχολουμαστε λοιπον και λεμε οτι βλεπουμε. Στο πρωταθλημα,αυριο στο κυπελλο και παει λεγοντας. Μια συμφωνια ισχυει μεχρι να σπασει,αυριο ? μεθαυριο ? σε 5 μηνες ? Ποιος ξερει… Αν υπαρχει συμφωνια βεβαια. Σιδηροπουλος στο ματς,και ο Σαββας θελει ξενους διαιτητες,ο δικος μας θελει τον Περειρα της ΚΕΔ, ανταπανταει ο Σαββας θελοντας τον Τραμπ στο γηπεδο,με τον Κιμ απειλει η μερια μας να ειναι με το κουμπι στο χερι στους επισημους….
Προς ΓΙΑΝΝΗΣ Κ : 5-3-2, ΜΕ ΔΥΟ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΧΑΦ ΚΑΙ ΦΟΥΛ ΑΜΥΝΑ. ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ 7-3-0 ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΑΘΟΣ ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΚΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ.
Προς conpater : Ο ΒΒ ένωσε τα δυό παλληκάρια. Ο δικός μας δεν έχει καμία σχέση; Επειδή εδώ έγινε συλλαλητήριο, άλλαξε κάτι; Ο Τσίπρας διαπραγματεύεται; Με ποιόν;
Παμε αντιστροφα,ο Τσιπρας δεν διαπραγματευεται.Συμφωνει σε οτι του λενε να συμφωνησει. Το συλλαλητηριο εγινε εχοντας και πολυ κοσμο. (Για τους αλλους,για μενα δεν ειναι πολυς 300-400χιλ.ατομα για τον λογο που το εκαναν…). Ο ΒΒ μπορει να ενωσε τα παλληκαρια,αλλα λογω αυτου θα σκοτωθουν μεταξυ τους. Τωρα για τον δικο μας, φιλε δεν ξερω. Εχει φυσικα σχεση,και παραεχει, αλλα αρχιζω και πιστευω πως αρχιζει και χανει καποια τευχη απο το “σημερα” . Αλλο 35,αλλο 50 αλλο 67 φευγα με το μυαλο του `90…