Ανεμιστήρας

 

Πεθαίνει ένας Έλληνας και ανέρχεται  στους ουρανούς. Η επιτροπή παραλαβής τον  ξεναγεί στους χώρους. Μπαίνουν και σε μια μεγάλη σάλα γεμάτη με ρολόγια τοίχου.

<<Τι είναι όλα αυτά τα ρολόγια;>>, ρωτάει ο πεθαμένος.

«  Η κάθε χώρα έχει το δικό της ρολόι.>>, απαντά ο ξεναγός.

Περιεργαζόμενος ο πεθαμένος τα ρολόγια,  ξαφνικά παρατηρεί,  ότι σε κάποια, οι δείκτες τους κάνανε μια γρήγορα περιστροφή προς τα πίσω.

«Γιατί γίνεται αυτό;», ρωτάει ο πεθαμένος.

«Κοίτα να δεις, εδώ στον ουρανό, ο Θεός θέλει να κρίνει τις επίγειες  κυβερνήσεις. Όταν μια κυβέρνηση δουλεύει καλά, το ρολόι  δείχνει σταθερά την ώρα της χώρας. Όταν όμως η κυβέρνηση κάποιας χώρας,  κάνει κάποια μαλακία, τότε οι δείκτες του ρολογιού γυρνούν γρήγορα προς τα πίσω» .

Ο πεθαμένος Έλληνας λοιπόν, σαν γνήσιος περίεργος και σωβινιστής, αρχίζει να ψάχνει το ρολόι της Ελλάδας. Αντί να ρωτήσει που είναι, έψαχνε. Ήταν και δημόσιος υπάλληλος , είχε άπλετο χρόνο, ακόμα και σα νεκρός. Δεν το βρήκε όμως.

« Το ρολόι της Ελλάδας, πού είναι;», ρωτάει ο τεθνεώς.

« Δεν υπάρχει. Το έχει πάρει  ο Θεός από το 1828, και το έχει κάνει ανεμιστήρα.» .

Ακριβώς έτσι είναι, και μου το βεβαιώνουν και κάποια πνεύματα, μέσω ειδικών συζητήσεων που έχω, κατά τη διάρκεια βραδινών εκπομπών με ταρώ,  γυάλινες σφαίρες, τράπουλες και λοιπά συναφή. Πληρώνω λίγο πιο ακριβά το 090 βέβαια,  όμως αξίζει τον κόπο. Τι…, να πάω απροετοίμαστος εκεί πάνω; Αυτό το ελληνικό ρολόι φοβόμουνα, μην τυχόν κι έχει μείνει στην αίθουσα και καθώς θα το θωρώ, με πλευριτώσει.  Όμως αφού το έχει πάρει ο Θεός, θα ενταφιαστώ  καλοκαιρινά. Ξέρεις τι αγωνία έχω, τι να πάρω μαζί μου; Βλέπεις ο Χριστός ανεστήθη, αλλά μια ενδυματολογική σύσταση δεν μας έκανε. Να πάμε ατημέλητοι; Κάζουαλ ή επίσημα; Αν και στην κάσα όλους τους βλέπω με γραβάτες. Τους έχει μείνει απ’ τη γη, που τον άλλο τον υποβάλεις με το κουστούμι. Εγώ θα πάω σαν πρωτόπλαστος. Με φύλο συκής. Λείπει και ο ανεμιστήρας της Ελλάδας , εκεί θα μείνει το λάχανο.

Όμως θα είναι βαρετά. Όλες οι χώρες με σταθερή ώρα. Άντε καμιά Ιταλία, καμιά Ουγκάντα να μας διασκεδάζουν. Πώς θα περνάει η ώρα; Θα ‘μαστε όλοι εκ δεξιών του Πατρός και τι θα κάνουμε; Ό,τι και στην Ελλάδα. Που είμαστε κάτωθεν του Πατρός με τον ανεμιστήρα κατάμουτρα ή κατάπλατα, ανάλογα με τον βαθμό απαξίωσης ή αντιμετώπισης του τέλματος. Του τέλματος της κωμωδίας.

Διότι το γέλιο είναι καλό για τα παιδιά. Δεν είναι δυνατόν να είσαι μόνιμα ανώριμος, σ’ αυτήν τη πρώιμη χώρα, και ξαφνικά ν’ ακούς βαρύγδουπα σχόλια περί ιστορίας , ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, κι εσύ να λες, έχει ο Θεός. Μα ούτε κι ο Θεός δεν έχει. Τον πήρε τον ανεμιστήρα και κάνει αέρα. Σήκωσε τα χέρια και τα πόδια ψηλά και περιμένει να Του ξαναδώσουμε τη χώρα για τα γηρατειά Του. Μας αφήνει  να σκοτωθούμε  μόνοι μας, και να ‘ρθει ήρεμος κάτω χωρίς ανεμιστήρες.

Εδώ μιλάμε για χοντρή ιστορία. Ο Θεός δεν μπορεί να μας διαλύσει. Τι aids ρίχνει στον πλανήτη , τι τρομοκρατίες, τι τσιγάρα, τι σεισμούς , τίποτα δεν πιάνει εδώ πέρα. Ό,τι μπει από τα σύνορά μας αυτογελοιοποιείται, με εξαίρεση την αλβανική μαφία. Όλα τα άλλα απομυθοποιούνται με το που έρχονται σ’ επαφή με τους κατοίκους αυτής της χώρας. Σταμάτησε κι ο Θεός. Περιμένει το φυσικό τέλος.  Δεξιοί, αριστεροί, ανένταχτοι και τα τοιαύτα, θα την βρουν την άκρη. Άλλοι στο χώμα , άλλοι στη φυλακή,  άλλοι στη κάσα με τα εμφράγματα της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων. Πού θα πάει; Θα μείνει μόνο το έδαφος.

Πόσο να το ξεπατώσουμε παραπάνω; Κάτι θα μείνει, και θα έρθει  ο Θεός για να ξαναδημιουργήσει τα πάντα εκ νεκρών. Όλο τον πλανήτη βέβαια, όχι μόνο τον στενό ελληνικό χώρο. Και γι’ αυτό οι Έλληνες τελικά θεωρούνται οι  σωτήρες του πλανήτη. Επειδή ο Θεός θέλοντας να γλιτώσει από αυτούς, θα καταστρέψει και τους άλλους.

Μας  αφήνει να φέρνουμε τα πάντα. Τι ΝΔ τι ΠΑΣΟΚ, τι ΚΚΕ, τι ΛΑΟΣ; Τι καχύποπτους, που τα καταλαβαίνουν όλα, και γυρνάνε οι ίδιοι τους δείκτες πίσω, προκειμένου να σε αποκαλύψουν. Ρε μιλάμε για μεγάλη πλάκα. Η γη να είναι στρογγυλή, χωρίς αρχή και τέλος, και κάποιοι να τη βλέπουν πιάτο. Και να σου μιλάνε ακόμα  για δεξιά , αριστερά, και λοιπά τοπικά επιρρήματα. Και να μην παίρνουν έναν ανεμιστήρα , να τον βάλουν μπροστά στο τυφλό κρανίο τους και να ρίξουν αέρα στα σκονισμένα εγκεφαλικά τους αγγεία, που είναι δημιούργημα χρόνιων απωθημένων  στερεότυπων, που φτιάξανε οι πρόγονοί τους, την ώρα που τα ξύνανε στα καφενεία.

Κι είναι γνωστό ότι το διαμπερές δυάρι μιας πολυκατοικίας  έχει μεγαλύτερη αξία από ένα άλλο τυφλό. Στην Ελλάδα, τη χώρα των τυφλών κρανίων, αυτά έχουν μεγαλύτερη αξία. Μοιάζουν με σφουγγάρια γεμάτα νερό. Θα αγόραζε κανείς ένα γεμάτο σφουγγάρι; Όχι βέβαια. Παρ’ όλα αυτά,  καθόμαστε  και  ακούμε τόσους γεμισμένους με μαλακίες εγκέφαλους, που εν έτει 2008, ακόμα κρεμάνε πάνω τους μια ταμπέλα και ακόμα κυριότερα, γουστάρουν να καρφώνουν  και στον απέναντι  μια αντίστοιχη περιγραφή.

Έλληνας. Πέφτει στο γκρεμό και θέλει να πάρει κι άλλους. Πολεμάει μια αλήθεια με το ζόρι , για να υπηρετήσει ένα ψέμα . Ζει έναν χρόνιο θάνατο και πιστεύει ότι αναπνέει . Ζεσταίνεται και πιστεύει ότι είναι καλά, γιατί αλλού είναι χειρότερα. Επαναστατεί σαν εργαζόμενος, αλλά το ρουσφέτι το πολιτικό και την ασφάλεια της μονιμότητας του δημοσίου, σιγά να μην θέλει να τα χάσει.

Λογικά λοιπόν πράττει  ο Θεός. Κι αφήνει στη χώρα μας τη σφραγίδα, το μεγαρόσημο και το γνήσιο της υπογραφής από δημόσια αρχή. Ο Θεός δεν τα ψάχνει αυτά. Αυτός πήρε τον ελληνικής κατασκευής ανεμιστήρα και δεν έχει καμιά αμφιβολία. Τι να έπαιρνε ,  αμερικάνικο ή ευρωπαϊκό; Δεν δουλεύουν αυτά . Ο ελληνικός τον δροσίζει. Κι είναι ωραίος και σαν ντεκόρ. Μόνο ο Έλληνας θα μπορούσε να φτιάξει ρολόι που να ‘ναι ανεμιστήρας. Δύο σε ένα. Θα μου πεις ποτέ δεν ξέρεις την ώρα; Και λοιπόν; Τι να την κάνεις την ώρα; Δουλεύει τίποτα στην ώρα του στην Ελλάδα; Με τον χαβά του ανεμιστήρα προχωράνε όλα. Μέχρι και ο Μπιν Λάντεν δεν  χτύπησε για να μην γελοιοποιηθεί.