ΚΙ’ ΟΜΩΣ…

Με οχι καλους οιωνους και προυποθεσεις ξεκινησαν στο ποδοσφαιρο και στο μπασκετ. Με αλλοπροσαλες και “φυγε συ ελα συ”  μεταγραφες στο μπασκετ, με σαστιμαρα  και μπαλωματα στο ποδοσφαιρο.Συν τις σοβαρες απωλειες. Προερχομενες αμφοτεφες απο νεκραναστασεις. Και ομως κυριε, κατακτηθηκαν κορυφες.

Πιο μεγαλη βεβαια η μπασκετικη κουπα και γιατι ειναι Ευρωπαικη αλλα και γιατι επετευχθει μεσα σε ενα οχι ελεγχομενο περιβαλλον οπως αυτο της ελληνικης σουπερλιγκας ας πουμε,την οποια ο τετραπερατος Μελισσανιδης χειρουργησε,αφου πρωτα βεβαιως ειχε αναισθητοποιησει με ακριβα φαρμακα ο εταιρος Ποντιος του Βορρα βαζοντας πολυ βαθυτερα το χερι στην τσεπη,ισως λογω και επιδειξης νεορωσσικου νεοπλουτισμου.(δειξε μου το παιδι σου να σου πω τι εισαι)

Μπραβο ομως και στις “δυο” ΑΕΚ. Αλλωστε μονο ΑΕΚ θα μπορουσε να τα καταφερει αυτα. Να τουμπαρει πιθανοτητες και να ακυρωνει τα αναποδα προγνωστικα.

Δεν αποκλειεται του χρονου να παρουμε και κανενα ΟΥΕΦΑ. Που ξερεις…

Καμια ομαδα απο θεση ισχυος δεν μπορει να καταφερει κατι αναλογο. Τουλαχιστον για τις εντος Ελλαδας μιλωντας. Γι αυτο ακριβως. Η ΑΕΚ δεν ερχεται απο “πανω”, με γεματο οπλοστασιο -καθε ειδους- και ασφαλισμενη,αλλα ερχεται απο “κατω”, με σφεντονες και ελαχιστες εξασφαλισεις. Οχι ομως προλεταρια,-πως θα μπορουσε αλλωστε-αλλα ως εσαει αυτοκρατορισσα.

Με μια αγνοια κινδυνου και μια παραξενη επαρση, η οποια δεν προερχεται απο την αλαζονια,αλλα ειναι προιον ιστορικου δυστοπισμου. Η αρχοντικη καταγωγη,ειναι αδυνατον να κρυφτει ακομα και σε χιλιομετρα λασπης,ξυπολησιας και κακουχιων.

Ακομα και αν φαινεσαι μικροαστος βολεμενος, εισαι με παιδικες μνημες καπνισμενος απο μαυρα κουτσουρα και κατακιτρινες φλογες.
Οσο και αν ξεθωριαζεις στο ανηλιαγο σημερα,εισαι σφυρηλατημενος στο χθες της Πολης.Ακομα και αν δεν πηγες ποτε εκει.

Ορφανια,δεν σημαινει μονο εγκαταληψη και μοναξια,μα και ελευθερια και ανυποταγη.

Υπαρχει ενα μικρο κομματι πορφυρας αναμεσα στα κουρελια που φορας,φυλαγμενο. Ακομα και αν τα χρονια αμετρητα πανε και ερχονται,η αυτοκρατορικη πορφυρα μοιαζει σαν χρονοκαψουλα που ενωνει το ενδοξο ” τοτε”, με το παρατερο και αλλοφρονο “τωρα”.
Ζωντας με το χθες για το σημερα.

Παρατηρωντας και γελωντας με τους αρχοντοχωριατες που σου ελαχε να συζησεις.Και κανοντας τους πλακες μετατρεποντας τα σχεδια των σε παιδικες μουτζαλιες και τα πλανα των σε αμπαριζα της πλατειας.
Οπως ενας προσφυγας.
Γι αυτο και καθε τιτλος της μετρα ” επι τεσσερα”. Οσες οι αψιδες του τρουλου μιας Αγιας Σοφιας ξεφλουδισμενης,σιωπηλης “τυλιγμενης” με μπουργκα,μα σαν μπαινεις μεσα, σου κοβονται η ανασα και τα γονατα μαζι.

Τι κι αν οι συγχρονοι μοεζινιδες τοποθετησαν μεγαφωνα. Τι κι αν οι πολιτικαντιδες σε καλουν να βολευτεις στο βρωμικο χνωτο τους. Τι κι αν ψαχνεις “καλυτερη δουλεια”, ” περισσοτερη ασφαλεια” “λιγοτερη αγωνια”… Κατω απ τα γκριζαρισμενα γενια κρυβεται το αφρατο παιδισιο μαγουλο,κοκκινο απ το τρεξιμο και πισω απ το παρπριζ ερχεται με φορα ο αλητακος με την κιτρινομαυρη φανελα που φτανει σχεδον ως τα γονατα. ΑΕΚ εισαι ρε.

Και δεν εισαι ΑΕΚ για το τωρα. Εισαι για το Τοτε. Δεν σε ξεγελανε δυο τιτλοι και μερικα σκορ του σημερα. Αλλα το ονειρο πανω απ τη φτερουγα. Και η πικρη αληθεια κατω απο αυτην. Κανενα φτηνο ψεμα δεν σε ξεγελα και καμια στειρα αληθεια δεν σε  απομακρυνει απο το παραμυθι.

Σε μαγευουν αυτα τα δυο φτερα κατω απ τα δυο κεφαλια αυτου του παραξενου αετου που οντας ραμενος στη φανελα,αυτος εναλλασεται αναμεσα στις μαυρες και χρυσοκιτρινες ριγες.Στις  μαυρες και χρυσοκιτρινες μερες και στιγμες.