ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ – Α Ε Κ

Ενδιαφέρον παιχνίδι και σήμερα απέναντι σε αντίπαλο με μπόλικα εσωτερικά προβλήματα. Με ζητούμενο το καλό θέαμα και το χτίσιμο μιας καλής ψυχολογίας για την συνέχεια. Ψυχολογία που έρχεται με τις νίκες και το σίγουρο παίξιμο. Σε ένα ματς που θα μπορούσε να βοηθήσει κι ο Γιακουμάκης λόγω απουσίας του Λιβάγια, αλλά η διοίκηση έκρινε διαφορετικά.

Το πρώτο μέρος ήταν τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του. Οι δυό ομάδες μπήκαν με την ίδια τακτική του 3-5-2, με την ΑΕΚ να θέλει να παίξει μπάλα, και τον Πανιώνιο να προσαρμόζεται πάνω της. Αυτό δημιούργησε ένα τρομερό συνωστισμό στο κέντρο, χώροι δεν υπήρχαν και το θέαμα που είδαμε,  ήταν δυό καβούρια ως προς την οργάνωση που απλά κουτούλαγαν στο τερέν.

Ένας πολύ αργός ρυθμός, ελάχιστες τελικές και καθόλου κίνηση στην επίθεση. Η ΑΕΚ χρησιμοποίησε πιο πολύ την αριστερή της πλευρά, και βρήκε το ζουμί της όταν ο Μάνταλος τραβήχτηκε στα πλάγια, και σε μια πολύ όμορφη συνεργασία με τον Πόνσε, πέτυχε το γκολ στην πρώτη τελική της.

Ο αντίπαλος δεν άλλαξε τακτική και συνέχισε με το ίδιο στυλ. Αυτό χάλασε ακόμα περισσότερο το παιχνίδι, που έδινε την κατοχή της μπάλας στην ομάδα μας, διότι η ΑΕΚ έπαιξε σίγουρα με πολλές φλύαρες αλλαγές της μπάλας στον χώρο του κέντρου, χωρίς καμία διάθεση να ρισκάρει ή να πρεσάρει περισσότερο. Αυτήν την υποχρέωση θα την είχε πλέον ο Πανιώνιος, ο οποίος την πήρε τελικά επειδή του χτύπησε ο Κεϊτά και άλλαξε την τακτική του. Κάτι το οποίο φάνηκε στα τελευταία λεπτά με την δημιουργία χώρων και τις ομάδες να επιχειρούν καλύτερα πράματα προς τα δύο τέρματα, χωρίς όμως καταγεγραμμένο αποτέλεσμα.

Αυτή όμως η αλλαγή τακτικής του Πανιώνιου, που συνοδεύτηκε και από το ανέβασμα της ανασταλτικής του γραμμής μερικά μέτρα πιο πάνω, δημιούργησε ένα πολύ καλύτερο παιχνίδι στο δεύτερο μέρος. Ο αντίπαλος φάνηκε σαφώς περισσότερο στην προσπάθεια να παίξει μπάλα, σε αντίθεση με την ΑΕΚ που προσπαθούσε να χαλάσει τον ρυθμό, να παίξει πολύ προσεκτικά και να κυνηγήσει κάποια αντεπίθεση. Όμως είχε σε πολύ κακή μέρα και τους δυό επιθετικούς της, ενώ στο κέντρο υπήρχε μόνο κάποια ψιλοδιάθεση του Μάνταλου, μια οκνηρία από τον Μπακασέτα και μια εκνευριστική αφέλεια από τον Άλεφ.

Πιέστηκε επομένως πολύ η ομάδα μας και αμύνθηκε κύρια στην περιοχή της, κι άρα σωστά είχε καλύτερους τους τρεις πίσω καθώς και τον Μπάρκα που μας έσωσε σε δυό φάσεις. Δεν απειλήθηκε τόσο πολύ σε επίπεδο τελικών, αλλά η εικόνα της ήταν αποκαρδιωτική στο γήπεδο. Δεν μπορούσε από ένα σημείο και μετά να κρατήσει την μπάλα, ενώ έλειψε το καθαρό μυαλό στην όποια προσπάθεια επιχειρήθηκε για να βγει μπροστά. Όσο κι αν ο Ουζουνίδης προσπαθούσε να βοηθήσει από τον πάγκο με αλλαγές σε πρόσωπα ή σε αλλαγές προσώπων σε θέσεις. Πρώτα με δεύετρο επιθετικό τον Μπακασέτα και μετά τον Μπογιέ. Ήταν πλέον κάβουρας που έλιωνε στο ζουμί του. Κορυφαία στιγμή του βρασμού ήταν το παρολίγον αυτογκολ του Γκάλο.

Αυτό που μπορώ να πω είναι οτι η ΑΕΚ αντέταξε φλυαρία στην προσπάθεια του Πανιώνιου. Χάλασε την καλή εικόνα της στα τελευταία παιχνίδια και προβλημάτισε εν όψει συνέχειας. Το δεύτερο γκολ που έβαλε ήταν αποτέλεσμα διωξίματος φτου ξελευθερία και τραγικό λάθος του αντίπαλου τερματοφύλακα. Με την ελπίδα λοιπόν να ήταν απλά μια κακή παρένθεση, δίνουμε συγχαρητήρια για την νίκη και για τους τρεις βαθμούς που μας κρατάνε στην τρίτη θέση. Όλα τα άλλα πρέπει μάλλον να τα ξεχάσουμε ή να τα θυμόμαστε για όσους εγείρουν απαιτήσεις για τα ντέρμπυ.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect