ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Ήθελα να αναδημοσιεύσω ένα κείμενο για τον άγιο Βαλεντίνο, πολύ χιουμοριστικό, μως τότε έπεφτέ μέσα στις Απόκριες και Σάββατο. Οπότε όλες οι ατάκες ήταν βασισμένες σε εκείνη την σύμπτωση. Υπομονή για του χρόνου λοιπόν, που θα επαναληφθούν οι χρονικές συγκυρίες. Προς το παρόν βάζω ένα άρθρο που είχε μπει στις 27/01/2007. Καλό διάλειμμα και καλή ανάγνωση.

*************************************************************************************************************

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΧΟΡΗΓΟΙ ΣΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ

Θα είχε στήσει μερικές κρεμάλες

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΜΕΛΛΟΝ.

 

Τελικά είναι ο Έλληνας τρομοκράτης; Δηλαδή σαν λαός γουστάρει την τρομοκρατία; Του αρέσουν πραγματικά τα χτυπήματα και οι λοιπές βέβαια συνέπειες; Πιστεύει στον αντιεξουσιασμό τόσο βαθειά που στην ουσία είναι έτοιμος να επαναστατήσει αλλά κάποιοι δεν τον αφήνουν; Είναι ερωτήματα αυτά που χρειάζονται μια κάποια απάντηση.

Άλλοι λοιπόν θα απαντήσουν «ναι» και άλλοι «όχι». Άλλοι θα πουν το περίφημο «ναι μεν, αλλά». Όμως εδώ θα πρέπει να εκμαιεύσουμε οριστικές απαντήσεις. Το θέμα πρέπει να το λύσουμε. Δεν  γίνεται ούτε ο ένας να υποψιάζεται τον άλλο αλλά και ούτε να πλανάται και κάποιος αδιόρατος χαρακτηρισμός για την χώρα ανά την υφήλιο. Και για να λυθεί το θέμα πρέπει να καταφύγουμε σε σίγουρες λύσεις. Οριστικές, αδιάβλητες και δημοκρατικότατες. Τι σόι μητέρα της δημοκρατίας είμαστε αν δε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα της.

Μία λύση υπάρχει λοιπόν. Θα κάνουμε κανονικό δημοψήφισμα. Οχι δημοσκοπήσεις και δειγματοληπτικές στατιστικές. Ξανά άλλη μια Κυριακή θα γίνουμε ίσοι, ελεύθεροι και θα στηθούμε από την ανατολή του ηλίου μέχρι τη δύση του μπροστά στις κάλπες. Μακριά από κόμματα πια και με καθαρή συνείδηση και σκέψη. Όπως ποτέ δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν με τις κανονικές εκλογές,  που οι μισοί τρομοκρατούν τους άλλους μισούς για χαμένη ψήφο, για ρουσφέτια, για μίζες,  για οφέλη και για χιλιάδες άλλα δημοκρατικά.

Τώρα θα μιλήσει ο περήφανος λαός. Και θα δώσει την επιθυμία και εντολή του σε όλο το ελληνικό και το διεθνές πολιτικό σύστημα. Επιτέλους θα σταματήσει το οποιοδήποτε παραμύθι. Δεν μπορεί πια η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση να καλύπτουν έναν λαό τρομοκράτη. Ούτε ο λαός να γουστάρει τρομοκρατία και αντιεξουσιαστική πάλη και να τον πηγαίνει πίσω το υπάρχον πολιτικό και πολιτειακό σύστημα.

Ο λαός θα σηκωθεί από την τηλεόραση για καμιά ώρα και θα πάει να επιτελέσει το χρέος του.

Το θέμα του δημοψηφίσματος: «Θέλω ή δε θέλω τρομοκρατία;» . Ναι ή Όχι. Χωρίς περιστροφές, χωρίς πάνελ, χωρίς προεκλογικές συγκεντρώσεις, χωρίς φυλλάδια. Όλοι ξέρουν τι είναι, τι προσφέρει και άρα άνετα θα εκφέρουν τη γνώμη τους.

Οι εκλογές δε θα στοιχίσουν τίποτα. Δεν έχουν να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Ούτε αφίσες στους δρόμους, ούτε γράμματα, ούτε σημαίες. Τα ψηφοδέλτια με την τυπωμένη θετική ή αρνητική απάντηση θα τα εκδώσουν χορηγοί. Τα υπέρ της τρομοκρατίας, δηλαδή τα ΝΑΙ, θα τα σπονσονάρουν οι τρείς μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες του πλανήτη. Τα ψηφοδέλτια του ΟΧΙ  πάλι οι ίδιες θα τα σπονσοράρουν  μέσω των θυγατρικών τους που προσκηνιακά  κόπτονται υπέρ της ειρήνης.

Το μόνο έξοδο που υποχρεωτικά  θα μας επιβαρύνει ως πολίτες είναι η μετακίνηση των ψηφοφόρων για τους τόπους των εκλογικών τους δικαιωμάτων. Ασήμαντο όμως έξοδο για τέτοιο υψηλό στόχο που έχει αυτό το σπάνιο και μοναδικό δημοψήφισμα. Πάλι η Ελλάδα γράφει ιστορία. Τρομακτική και τρομοκρατική καλύτερα. Και επίσης μην ξεχνάμε ότι ο Έλλην πολίτης χρειάζεται και μια ξεκούραση από την εξαντλητική του εργασία. Θα πάει  λοιπόν στο χωριό, θα ηρεμήσει, θα δει τους φίλους και συγγενείς, θα πιεί ένα κρασάκι, θα δει τη φύση και μετά ήρεμα και με καθάρια συνείδηση θα ψηφίσει.

Επίσης εκεί στο χωριό θα επισκεφθεί και το καφενείο και θα κάνει συζήτηση  βουλής. Τι μόνο στο Ζάππειο θα υπάρχει η μικρή βουλή; Όχι. Κάθε χωριό και βουλή. Μία. Όχι πια πράσινα και μπλέ καφενεία. Εκεί, στο ένα, το δημοτικό καφενείο θα ανταλλάξουν απόψεις όλοι. Τρομοκράτες και μη. Και ύβρεις  και ειρωνείες και φιλοφρονήσεις και θα προοδεύσει η ακραία δημοκρατία και όχι η γιαλαντζί που ζούμε. Φυσικά εκείνη την Κυριακή οι διονυσιακές δημοτικές εκδηλώσεις θα απαγορεύονται. Αυτήν την Κυριακή όλοι θα προβληματιστούν. Ακόμα και οι προβληματισμένοι – απροβλημάτιστοι της ελληνικής υπαίθρου που χαίρονται για την κατάντια ημών των πρωτευουσιάνων, μιας και εμάς βαράει η τρομοκρατία. Λογικό βέβαια. Η τρομοκρατία βαράει κέντρο παραγωγής; Τι να βαρέσει; Ελιές και πρόβατα και Αλβανούς της ελληνικής επαρχίας;  Αθηναίους πρέπει να βαρέσει.

Το δημοψήφισμα λοιπόν θα γίνει. Και θα βγουν οι στατιστικολόγοι να επεξεργαστούν τα αποτελέσματα. Τι ψήφισε η Κομοτηνή, τι τα αδέσμευτα Δωδεκάνησα και τι η περήφανη πυρηνική Κρήτη. Είναι καλό να γνωρίζουμε την κατανομή της τρομοκρατίας ανά νομό. Διότι αυτό θα μας οδηγήσει και στην τελική επίλυση του θέματος. Που δεν είναι άλλη από μια ακόμη εσωτερική μετανάστευση.

Η χώρα θα χωρισθεί σε δύο τμήματα. Στην τρομοκρατική και στην μη τρομοκρατική. Ανάλογα με την ψήφο των πολιτών και την πυκνότητα της επιθυμίας ανά νομό. Όλη η εκλεγμένη κυβέρνηση θα παραιτηθεί και η χώρα θα έχει δυο κυβερνήσεις. Όπως η Ελβετία με τα καντόνια ή η Γερμανία με τις ομοσπονδίες. Μια κεντρική κυβέρνηση βέβαια θα έχουμε για να μιλάμε και με τους ξένους, όμως δυο καντόνια στην ενδοχώρα.  Το TERROR και το PAST προτείνω πρόχειρα δυο ονόματα.

Δεν γίνεται;  Βεβαίως και γίνεται. Οπως εξ άλλου έγινε το 1916. Το παρελθόν φωτεινός φάρος για το μέλλον. Ο λαός που ξεχνά την ιστορία του δεν έχει μέλλον. Ετσι δεν λένε οι σοφοί παρηκμασμένοι; Ρε αν η Ελλάδα ήθελε μέλλον θα είχε μερικές στημένες κρεμάλες τουλάχιστον για την ιστορία της. Τέλος πάντων.

Τότε λοιπόν το 1916 σηκώθηκε ο Βενιζέλος , πήγε στη Θεσσαλονίκη κι έκανε την κυβέρνηση  Εθνικής Αμύνης, ενώ ήδη υπήρχε κυβέρνηση στην Ελλάδα. Και το ‘κανε και δικτατορικά ενώ εγώ μιλάω για δυο κυβερνήσεις σαν αποτέλεσμα δημοψηφίσματος.

Επιτέλους η τρομοκρατία θα δικαιωθεί. Και έδαφος θα αποκτήσει και κυβέρνηση δική της και φωνή πανεθνική. Θα κάτσει ήρεμα επιτέλους να δουλέψει και να βγάλει τα προς το ζήν και το εύ ζήν της  μόνη και απρόσκοπτα. Αν δεν πάει καλά σαν τοπικό ΑΕΠ δεν θα της φταίει το παγκόσμιο σύστημα παρά μόνο ο εαυτός της.

Θα δέχεται εκδρομές και παραθεριστές από το υπόλοιπο σύστημα (status) και θα επιδεικνύει τα ερείπια – έργα της. Αστυνομία εκεί δεν θα υπάρχει και όλοι θα είναι ίσοι απέναντι στη σφαίρα ή τη ρουκέτα του συμπολίτη τους. Και επίσης θα έχει αναπλάσει το ιδανικό της. Ισορροπία τρόμου ανεξέλεγκτη.

Το πολίτευμα της; Απλό. Πώς λέμε βασιλευομένη ή προεδρευομένη δημοκρατία. Εκεί θα έχουμε τρομοκρατική δημοκρατία. Επίσης εκεί θα σκοτώνονται επωνύμως, χωρίς καμιά τιμωρία. Τι διάολο, θα αναπλάσουν τις μαλακίες του άλλου κρατιδίου, του PAST;

Επίσης θα λάβει τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις από την οποιαδήποτε πλανηταρχία, ότι ουδέποτε θα δεχθεί αδικίες και επιθέσεις για τον πλούτο που θα παράγει. Γιατί απλούστατα δεν θα παράγει τίποτα άρα και κανείς δεν θα ενδιαφέρεται. Ηρεμία, ησυχία και κίνηση αβίαστη. Όπως στα Εξάρχεια που οι μόνοι που ταράζουν την ναρκωτική ησυχία είναι κάτι γέροι που πάνε στην τράπεζα.

Σε εκείνο το κράτος το  αγαπημένο σπορ θα είναι το γκρέμισμα, το κάψιμο και η καταστροφή γενικότερα. Η τρομοκρατία θα έχει δημιουργήσει τη δική της εξουσία. Οπως την θέλανε και αγωνίστηκαν και ψήφισαν γι’ αυτήν οι χρόνια μάρτυρες της. Μην λέμε ονόματα τώρα και επηρεάσουμε  και την ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Το γκέτο αυτό σαν αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πρέπει να γίνει. Πως υπάρχει το Χάρλεμ; Έτσι ακριβώς. Όλοι ασφαλείς και βέβαια ισότιμοι κάτοικοι του πλανήτη. Όπως η τρομοκρατία αγωνίζεται για την αφύπνιση των συνειδήσεων μας, έτσι κι εμείς ας ασχοληθούμε με την οροιοποίηση της για να δούμε ξεκάθαρα τον πληθυσμό της.

Οι κάτοικοι του TERROR θα λύσουν όλα τα προβλήματα του άλλου κρατιδίου. Στο PAST  πλέον ανεργία τέλος. Την ώρα που θα ξεκουράζονται οι τρομοκράτες του TERROR, οι άνεργοι  του PAST θα πηγαίνουν για να χτίσουν. Τέλος πλέον η μετανάστευση στην Αμερική και στη Γερμανία. Εθνική ενότης, όπως επιτάσσει η ιστορία. Η καθάρια, η ελληνική,  που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Οι μεν γκρεμίζουν και οι άλλοι χτίζουν.

 

Όπως η Greenpeace για την φάλαινα

Η τρομοκρατία όμως στέλνει και μήνυμα εναλλακτικό. Και πρέπει να το μελετήσουμε και να το ζυγίσουμε. Μήπως δεν το καταλαβαίνουμε ακόμα γιατί είμαστε πίσω. Όπως λοιπόν η Greenpeace κόπτεται για την διατήρηση της φάλαινας, έτσι κι εμείς να βοηθήσουμε για εύλογο χρονικό διάστημα να διατηρήσουμε στη ζωή αυτό το κρατίδιο. Είναι κρίμα να εξοντωθεί μεταξύ του. Είναι κρίμα να δίνεις τέτοια ελευθερία και να μην ξέρει ο άλλος πώς να την διαχειριστεί. Ας μην κάνω όμως μαύρες σκέψεις.

Χρόνια ψάχνω το εναλλακτικό μήνυμα. Το διαφορετικό, το καλύτερο. Το κάνω δουλεύοντας και όχι καταστρέφοντας. Δεν είμαι άνθρωπος του συστήματος, άσχετα αν το υπηρετώ, αφού υποχρεώθηκα πατρογονικά εκεί να ανήκω.

Πρέπει κάτι να κάνω για να φάω, να μορφωθώ και να ενημερωθώ. Μακάρι να ζούσα καταστρέφοντας, ως υπάλληλος μιας κυρίαρχης δύναμης. Δεν είχα αυτά τα κονέ. Και ούτε πια τα θέλω γιατί μεγάλωσα ηλικιακά. Κι έχω και κάποιους γονείς και κάποια παιδιά- το ίδιο είναι – που με χρειάζονται. Μακάρι αν μεγαλώσω κι άλλο να μην έχω ανάγκη κανέναν. Θα  ήθελα να πεθάνω ελεύθερος. Χωρίς να έχω όμως τρομοκρατήσει κανέναν για την πλάκα του εργοδότη μου.

 

ΤΙ ΝΑ ΒΑΡΕΣΕΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΤΑ 

ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ;