Το κείμενο που αναδημοσιεύω είχε μπει στην εφημερίδα στις 24/2/2007. Ήταν τότε που ο τέως διοικητής του ΙΚΑ, με φουλ βιάγκρα στις τσέπες αλλά και στο στομάχι, πήγαινε και πήδαγε μια γκόμενα που την είχε διορίσει κιόλας. Όταν τους έπιασε ο άνδρας της, έγινε ένας καβγάς, με αποτέλεσμα ο διοικητής, να πάθει έμφραγμα.
—————————————————————————————————————
ΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ;
Σ’ αυτό το κράτος δεν υπάρχει πάτος
ΧΩΡΙΣ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΝΤΑΛΙΚΕΣ
ΑΝΑΤΡΕΠΟΜΕΝΕΣ ΡΙΧΝΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ
Απλά ελληνικά. Πρόθεση για κάτι, σημαίνει σχεδιασμός. Και οργάνωση και μηχανορραφία, μέχρι και δολοπλοκία. Ένα πλάνο ρε παιδί μου. Που μπορεί και να μην είναι τέλειο, αλλά υπάρχει σαν σύλληψη τουλάχιστον. Εξ αμελείας κύριοι.
Ο πολιτικός δημόσιος υπάλληλος τι να προγραμματίσει; Με τι προσόντα; Με τι στόχο; Η κάνω λάθος; Υπάρχει κίνητρο στον δημόσιο τομέα για τη δουλειά σου; Υπάρχει οικονομική ανταμοιβή για την ποσότητα και την ποιότητα της εργασίας σου; Υπάρχει αξιοκρατία ή ο καρεκλοκενταυρισμός σε οδηγεί σε περίεργες σκέψεις; Δεν απαντάμε στα προφανή στον Φίλαθλο. Εξ αμελείας κύριοι;
Αν όμως υπάρχει κάποιο κίνητρο στον δημόσιο υπάλληλο, αυτό είναι μόνο παρασκηνιακό. Κύρια μαύρο χρήμα, παράνομο, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Μόνο οικονομικό. Ποτέ ηθικό, ποτέ για καταπάτηση προσωπικότητας, ποτέ για τιμή. Όπως το έχουμε βιώσει όλοι μας – οι του ιδιωτικού τομέα- όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κράτος. Από απλή υπηρεσία μέχρι και εντεταλμένο έλεγχο. Είμαστε εχθροί. Εξ αμελείας κύριοι;
Δεν υπάρχει καμμία αξιοπρέπεια στο παρασκήνιο. Ογδόντα σπίτια να αποκτήσεις, πεντακόσια κότερα να βγάλεις και όσες ανατρεπόμενες νταλίκες λουλούδια να πετάξεις στα μπουζούκια – αυτά μάλιστα δεν έχουν και <<πόθεν έσχες>> – πάντα θα είσαι ο παρακατιανός. Εξ αμελείας κύριοι;
Ερχεται ο εφοριακός και σε ελέγχει. Και όταν φτάνουμε στο δια ταύτα, η απάντηση του είναι στερεότυπη: << Να μην εκτεθούμε και τι θα πει ο έφορος>>.
Πλάκα μας κάνετε; Ποιος ελέγχει αυτές τις συμμορίες; Ο υπουργός; Αντε από εδώ. Πας σε δημόσιο νοσοκομείο κι αν δεν έχεις φακελλάκι μέχρι και σε γνωριμία, έχετε γειά βρυσούλες. Σε σχολείο, σε δημόσια υπηρεσία, στην αστυνομία, πέστε που τέλος πάντων, ο κρατικός υπάλληλος, δεν βγάζει τον κομπλεξισμό του απέναντι στον οποιοδήποτε ιδιωτεύει. Και σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι οπωσδήποτε απατεώνας γιατί κρίνει εξ ιδίων. Εξ αμελείας κύριοι;
Σαν πολλά ακούσαμε και σαν πολύ μας δουλεύουν. Ετσι νομίζουν δηλαδή. Ποιοί; Οι προιστάμενοι της ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης και οι διευθυντές των ιατροδικαστών. Υπάρχει κι ένας κοινός νους κι ένα απλό ένστικτο. Και ένα αλάθητο λαικό κριτήριο σαν αποτέλεσμα ακριβώς των ίδιων ατοπημάτων που διαπράττονται καθημερινά. Και είτε δεν έχουν εγκληματική πράξη σαν τέλος, είτε υπακούουν στην περίφημη ελληνική συνωμοσία: Της καχυποψίας, του συνωμοτισμού, της εσωστρέφειας και της απαιτητής συγκάλυψης . Εξ αμελείας κύριοι ή …;
Τι συμφέρει τέλος πάντων αυτούς που κρατούν την εξουσία; Απαντώ. Κύρια η καθυστέρηση και η δήθεν διαβούλευση. Κύρια η άμβλυνση της κοινής γνώμης ή καλύτερα η στρέβλωση της. Γιατί μόλις σκάσει το επόμενο θέμα, θα ξεχαστεί αυτομάτως και το προηγούμενο. Και ξέρει πολύ καλά η εξουσία ότι τα νέα θέματα έρχονται. Σ’ αυτό το σουρεαλιστικό κράτος που λέγεται Ελλάδα και σ’ αυτό το μωρόσοφο έθνος που ονομάζεται τυχαία Ελληνας, δεν υπάρχει πάτος. Η μάλλον υπάρχει αλλά σκοπίμως και κομματοκρατικά δεν προσδιορίζεται. Εξ αμελείας κύριοι ή …;
Μόλις λοιπόν σκάσουν τα νέα πυροτεχνήματα, όλα τα παλιά θα πάνε στο αρχείο. Ξέρετε ότι έχει γίνει και κτίριο στο Ψυχικό που στεγάζονται τα αρχεία του κράτους; Λες και ανατρέχει κανένας. Να τα κάνει τι; Να μορφωθεί ή να ξεράσει και να πνίξει τις κατσαρίδες που τα περιδιαβαίνουν; Και μόλις ένας δικαστής έντιμος θελήσει να τα σκαλίσει, τότε θα πάρει μια μούτζα ή μια δυσμενή μετάθεση σαν αμοιβή. Και θα αποκλειστεί από δημόσιο διάλογο και υπεράσπιση της θέσης του, γιατί πάναπλα το 80% που αποτελεί τον απόλυτο κομματικό φασιστικό μηχανισμό βάσης ελέγχει όλα, μα όλα, τα ΜΜΕ. Εξ αμελείας κύριοι ή για εκβιασμό;
Μεγαρόσημο και κύκλωμα παραδικαστικό
Αδύνατον να καταλάβει η δικαιοσύνη. Να στοιχειοθετήσει συνθετική κατηγορία; Σαν να μιλάμε κινέζικα. Γενικό προφίλ του δράστη δεν υπάρχει. Όλα πρέπει να είναι μονομερή και μονοσήμαντα. Και η κατηγορία και η εκδίκαση. Δηλαδή η απονομή του έργου της. Η δικαιοσύνη δεν θέλει προβληματισμούς ιδιαίτερους. Όλα μονά και χωρίς παραμέτρους. Φόνος ή ατύχημα; Εκ προθέσεως ή εξ αμελείας; Για την προσωπικότητα των εμπλεκομένων – που όλοι είναι ένοχοι- καμμία αναφορά και καμμία σκέψη και ανάλυση. Ας γίνει χωριστή δικογραφία και ας εισπράξουμε και μεγαρόσημα.
Ενδιαφέρον για το κόστος μας σαν λαός; Στα αρχίδια της η δικαιοσύνη. Μη μας μπλέκετε με πολλά και δυσνόητα. Στο ελληνικό δημόσιο δουλεύουμε . Δεν θέλουμε δύσκολα. Αυτό εκμεταλλεύτηκε και το παραδικαστικό κύκλωμα.
<<Είπατε εκβιασμό όμως; Μπα λάθος ακούσαμε. Προσέχτε τα λόγια σας. Μην παίζετε. Εχουμε και ευαισθησίες.>>
400 χρόνια τουρκοκρατίας και 200 χρόνια ελληνοκρατίας
Εγώ λέω λοιπόν, ότι στην υπόθεση Βαρθολομαίου, κτυπήθηκε το δημόσιο μεταξύ του. Το μουνί σέρνει καράβι και η απιστία πληρώνεται, λέει ο λαός. Το δημόσιο άρχισε επιτέλους να εκβιάζει τον εαυτό του και τους προισταμένους του. Καιρός ήταν, να αρχίσει να γαμιέται ενδοοικογενειακά. Και να μας αφήσει ήσυχους. Εξ αμελείας ή για εκβιασμό;
Άλλα θέλω να μάθω από τη δικαιοσύνη. Με ενδιαφέρει πως μια απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χειρίζεται τις προμήθειες του ΙΚΑ. Δηλαδή μεγάλα κονδύλια δικά μας. Απαραίτητα και μη περισσευούμενα. Ζητάει η αντιπολίτευση έρευνα για σκάνδαλα .Οταν , όμως, η κυβέρνηση της σιγοψιθυρίζει ότι ο πράκτωρ Θ.Β. υπηρετεί και επι των ημερών της , τρέμει για δικά της αντίστοιχα ξεμωράματα, που δόξα τω θεώ τα ξέρει καλά. Και το θέμα παγώνει. Και η άμοιρη δικαιοσύνη περιμένει εντολές. Και περιμένω μάταια κι εγώ. Μόνο εκβιασμός κύριοι;
Λάθος κύριοι. Ελλειψη μυαλού και έρευνας. Ανικανότης συνθετικής σκέψης και συνδυαστικής ανάλυσης. Και ψέμματα και επίτηδες λάθος προσανατολισμός. Εις βάρος μας. Και 400 χρόνια τουρκοκρατίας και 200 χρόνια ελληνοκρατίας. Χειρότερα είναι.
Η δικαιοσύνη ασχολείται με άλλα. Ηταν ανάποδα το σώβρακο ή πήρε Βιάγκρα; Αυτό μόνο θα δείξει η ιστολογική εξέταση. Εξ αμελείας ή στημένος εκβιασμός; Εις βάρος του λαού με όχημα ένα γαμήσι που το πίστεψε ο διοικητής. Άλλη δικογραφία. Χωριστό κατηγορητήριο. Δεν ασχολούμεθα. Εξ αμελείας κύριοι.
ΌΧΙ δεν είναι τίποτα εξ αμελειας. Καμία γραφειοκρατικη δομή δε δουλεύει από μόνη της. Προμελετημενα τα εγκλήματα. Χίλια τα χίλια. Εντάξει δεν μπορείς να πεις ότι το σχέδιο είναι καταρτισμενο με επιμέλεια, τσαπατσουλικο είναι, αλλά είναι προμελετημενο. Η ΠΑΣΟΚΙΛΑ αγαπητέ, η οποία φυσικά δεν είναι ένα μόνο κόμμα, είναι κίνημα ανθρωπιαχ. Με γνώμονα την ανθρωπιαχ και το καλό της κενωνιας πάντα.
Ps. Την ιστορία δεν την ξέρω. Μάλιστα όταν είδα τον τίτλο βαρδολομαιος σκέφτηκα ο Steven τα βάζει με τον πατριαρχη. Το ερώτημα μου υ είναι καταρχήν τι επάγγελμα έκανε ο απατημενος σύζυγος και δεύτερον ο σύζυγος έπιασε τον εραστή ή ο εραστής το σύζυγό; ( ρητορικα φυσικά)
Να σου πω κάτι που λίγοι γνωρίζουν, το παραδικαστικο που αναφέρεις αυτό με το γιοσακη τον κεχαγιοχλου κτλ να ξέρεις ότι οι δικαστές που φερονταν να εμπλεκονται ηταν από τους καλύτερους δικαστές. Μιλάμε για τους κορυφαίους, από τους πιο κατερτισμενους.
Προς Koreas : Θεωρητικά ο σύζυγος τον εραστή. Πρακτικά, μετά από κάποια χρόνια γάμου, θεωρώ οτι μόνο το οικονομικό μέτραγε, άρα το πιάσιμο ήταν στημένο. Εξ άλλου η γυναίκα όταν προσελήφθη, δεν ήξερε ο σύζυγος τα προσόντα της;
Προς Koreas : Όταν στήνεις αγώνα ποδοσφαίρου, ποιόν θα πιάσεις; Ας πούμε σήμερα στην ΑΕΚ. Τον Κλωναρίδη θα πιάσεις, τον τερματοφύλακα ή τον αρχηγό; Πάντα τον καλύτερο πιάνεις.
Υπονοεις ότι καλύτερος σήμερα είναι ο αρχηγός;….. Χαχαχα…… Το πολυεργαλειο;…… Μήπως γι αυτό τον έχουμε αρχηγό για να αποφεύγουμε τα στησιματα; …. Αυτός ο τύπος ( ο αρχηγός) γκομενα έχει;
@steven and all
Με αφορμή το δημόσιο ας δούμε κάποιους αριθμούς.
Η Ελλάδα σήμερα έχει 4.714,8thεργατικό δυναμικό εκ των οποίων οι απασχολουμενοι είναι 3.833,7th και 881,1th άνεργοι.
Ο μη ενεργός πληθυσμός είναι 4.411,6th εκ των οποίων οι 2.228,9th είναι κόσμος άνω των 65+χρονων.
Αν στους απασχολουμενους αφαιρέσουμε τους δημόσιους υπαλλήλους 1.098,117th τότε ο απασχολουμενος πληθυσμός είναι 2.735,583th κόσμος. Μέσα σε αυτούς είναι άνθρωποι με μερική απασχόληση, άνθρωποι με προσωρινή ή εποχιακη απασχόληση, εξαμήνου συμβάσεις κτλ.
Το ερωτημα έρχεται ως γροθιά στο στομάχι, πως όλος αυτός ο κόσμος των 10.816,286 th θα προχωρήσει; έχει κάποιος άποψη;
Ps. Δε ξέρω αν είναι παρηγορο ότι σε μια άλλη χώρα με παραπλήσιο πληθυσμό της Ελλάδας η σουηδία σήμερα με 10,25m κατοίκους ο ενεργός εργατικος πληθυσμός μείον το δημόσιο τομέα είναι κατι πάνω από 3m.
το story του βαρθολομαιου με τη γκομενα και το σύζυγό θυμίζει έντονα περιβάλλον και περιστατικό από μυθιστόρημα του μ. Καραγατση.
Ο μ. Καραγατσης, λογοτεχνικος εκπρόσωπος της γενιάς του 30, είναι ένας από τους πολύ ιδιαίτερους και αγαπημένους συγγραφείς. Να πουμε ότι η γενιά του 30 ήταν οι πνευματικόι δημιουργοί οι οποίοι αναδείχθηκαν και καταπιαστηκαν αμέσως μετά την κατάρρευση της μεγάλης ιδέας. Ως εκ τούτου βρήκαν έμπνευση σε θέματα καθημερινα λαϊκά και επηρεάστηκαν έντονα απο τον ευρωπαϊκό υπερεαλισμο. Και όταν λέμε υπερεαλισμο μιλάμε για θέματα, ήρωες, πρωταγωνιστες καθαρά οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι λαϊκόι άνθρωποι.
Οι ήρωες του μ. Καραγατσης είναι άνθρωποι με πάθη, με αδυναμίες, με ηθικά αδιέξοδα, είτε μικροαστοι, είτε ξεπεσμενοι κοσμοπολιτες. Στόχος είναι να αναδειχθεί η σκοτεινη πλευρά της ανθρώπινης ψυχής χωρίς ελαφρυντικα, χωρίς αυταπατες, τα μικροσυμφεροντα, η υποτελεια, η καλοπέραση, η καθημερινή επιβίωση ανθρώπων οι οποίοι αγνοούν τα υψηλά ιδανικά και αφιερωνονται σε μικρές απολαύσεις συνδυασμενες με παγαποντια, πονηραδα και μικροαστιστισμο. Και όλη η παραπάνω πλοκή γραμμένη με αριστοτεχνικο τρόπο από ένα μαιτρ παγκόσμιας κλάσης, ένα γραφια αντικείμενικα πολύ υψηλού επιπέδου.
Η ιστορία του βαρδολομαιου θα μπορούσε να ξεπηδησει άνετα μέσα από τις σελίδες του 10. Εκεί σε κάποια γειτονιά του Πειραιά ένα παλιό εργοστάσιο μετατρέπεται σε πολυκατοικία. Μια πολυκατοικία όπου άνθρωποι στοιβαζονται χωρίς όνειρα χωρίς ήθος, εκεί όπου οι ζωές των ανθρώπων ταυτιζονται με την καθημερινή επιβίωση, τις μικροχαρες, την πάρτη μας, την απουσία οραματων.
Ο θείος, ο ιδιοκτήτης του 10 , πηδαει και χατζηλικονει μια μακρινή του “ανηψια “της οποίας ο άντρας αγνοεί τη σχέση του θείου εραστή , αλλά ταυτόχρονα πηδαει και μια όμορφη ενοικου η οποία οδηγείται στο θείο κατά εντολή του συζύγου της ώστε να κληρονομησουν το 10.