ΚΑΥΣΩΝΑΣ

Αγαπητοί κι αγαπητές, η επικαιρότητα είναι ανύπαρκτη στα πολιτικά και στα της ομάδας μας. Δεν μπορεί να αποτελεί είδηση η αποτυχία των εθνικών μας ομάδων, άρα δεν ασχολούμαστε, και προχωράω στην αναδημοσίευση ενός κειμένου που μπει στην φυλλάδα στις 23/06/2007. Καλή σας ανάγνωση μέχρι να αρχίσουν τα δρώμενα στην ενδοχώρα.
*********************************************************************************************************

                                Ψυχικό χάρισμα η ηλιθιότητα και όχι θέμα πνεύματος

ΠΑΝΤΑ Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ

Όσο κι αν ήταν ζεστός, τον απόλαυσα τον καύσωνα. Τον χάρηκα ρε παιδί μου. Όπως χαίρομαι τα παιδιά μου.  Τον κατάλαβα, τον ένοιωσα κι αισθάνθηκα ότι είναι κι αυτός δημιούργημά μου. Βλέπετε, εγώ είμαι με τον Πυθαγόρα, και πιστεύω, ότι οτιδήποτε σήμερα είναι φυσικό, είναι και ετεροκίνητο. Μιλάω πάντα για τον τέταρτο αριθμό, δηλαδή το 3.

<< Καλά, με τον καύσωνα δεν ζεστάθηκες;>> θα ρωτήσει ο ηλίθιος. Θα απαντήσεις; Θα δώσεις δικαίωμα στον ηλίθιο να σε ρωτήσει; Ποτέ. Αλλά ο ηλίθιος, δεν έχει χρόνο αναμονής για σένα, ούτε και σου αφήνει δικαιώματα. Ο ηλίθιος – ακριβώς γι αυτό είναι ηλίθιος- δεν σε σέβεται. Κάτι που του μπήκε, που του καρφώθηκε στο μυαλό, είναι υποχρεωμένος να το βγάλει. Να το φτύσει και να προσπαθήσει να  σε προσαρμόσει στο δικό του τρόπο σκέψης ή αποχαύνωσης. Για τον ηλίθιο αυτά δεν έχουν διαφορά.

Με τον τρόπο σου λοιπόν, προσπαθείς να μην του αφήσεις περιθώριο να σε  ρωτήσει. Όμως ο ηλίθιος είναι επίμονος, πεισματάρης και δεν μπορεί μόνος του. Πρέπει οπωσδήποτε να κοινωνήσει την ηλιθιότητά του και με κάποιον άλλο. Και γι’  αυτό περιμένει και επιμένει. Ένας ψαράς είναι ο ηλίθιος, που πρέπει να ενωθεί σε δίπολο. Το βάρος της ηλιθιότητας που κουβαλάει, δεν μπορεί να το αντέξει και ψάχνει σύζυγο. Για μια δικαίωση, για μια προσωρινή διαφυγή. Για να μεταδώσει το μικρόβιο, να μοιραστεί τη σακούλα της ηλιθιότητας.

Κι ενώ αυτός, θες δε θες θα σε ρωτήσει, εσύ πλέον, το μόνο αμυντικό όπλο που έχεις, είναι να μην απαντήσεις. Κατ΄ αρχάς. Εδώ όμως, είναι το πολύ επικίνδυνο  σημείο. Διότι ο ηλίθιος τυγχάνει να ‘ναι κοινωνικό ον και συμπολίτης σου. Άρα εύκολα θα σε χαρακτηρίσει αντικοινωνικό, αγενή, ζώον κι όλα τα σχετικά. Όπως είναι εύκολη η ερώτηση για τον ηλίθιο, άλλο τόσο είναι  εύκολη και η κρίση του για σένα. Διότι ο ηλίθιος, όχι μόνο δεν έχει μυαλό παραγωγής αλλά ούτε καν μυαλό φιλτραρίσματος. Είναι αυτό, που λέει ο Πυθαγόρας, για τον τρίτο αριθμό, δηλαδή το 2. Αυτοκίνητος. Και να υπενθυμίσω ότι το 2 είναι ο ψυχικός αριθμός.

Ακριβώς εδώ, βρίσκεται η ουσία. Η ηλιθιότητα δεν είναι θέμα πνεύματος. Είναι ψυχικό χάρισμα. Μην αυταπατάσθε . Και κυρίως μην γελιέστε. Και ποτέ μην μπερδεύετε ψυχικά με πνευματικά θέματα. Μην την πατάτε όπως οι ψυχίατροι. Που δήθεν θεραπεύουν την ψυχή, μιλώντας και συνταγογραφώντας  φάρμακα. Επειδή από αμάθεια ταυτίζουν το πνεύμα με την ψυχή. Τεχνοκράτες  είναι κι αυτοί. Μπερδεμένοι, χαμένοι και κυρίως αλωμένοι, στις δημόσιες σχέσεις με τους υγιείς συγγενείς των ψυχοπαθών ή στο χρήμα που πρέπει να βγάλουν για  να δικαιολογήσουν την απόσβεση των εξόδων που έγιναν για τις σπουδές τους και την επίπλωση του ιατρείου τους.

Ψάχνουν λοιπόν , την θεραπεία για το πνεύμα. Ταυτόχρονα όμως  το καταργούν με τα αγχολυτικά ή τα κατασταλτικά φάρμακα. Όταν ο άλλος λοιπόν , πέφτει στο φαρμακευτικό κώμα, πώς να θεραπευτεί η ηλιθιότητα , που επαναλαμβάνω είναι ψυχικό χάρισμα; Σαν να έχεις πονοκέφαλο κι ο άλλος να χορηγεί φάρμακο για τον βήχα. Γι΄αυτό στο τέλος τρελαίνεται και ο ψυχίατρος κι ησυχάζουμε και ‘μεις, κι ο ασθενής.

Όμως, μας μένει ο ηλίθιος, που υποχρεωτικά μας ρώτησε κάτι. Κι επειδή δεν θέλουμε να χαρακτηρισθούμε αγενείς –ειδικά από ηλίθιο-πρέπει να απαντήσουμε στο προφανές του ερώτημα. Πάντα ο ηλίθιος ρωτάει κάτι προφανές. Αφού ποτέ δεν κάνει μηρυκασμό των σκέψεών του ,πριν τις βγάλει σε λόγο, θα ρωτήσει το εύκολο. Σε κόβει και σένα για ηλίθιο και στο αμολάει.

Επιτέλους δουλέψαμε

Ρώτησε λοιπόν: <<Καλά , με τον καύσωνα δε ζεστάθηκες;>>.  Κι εσύ, ανάλογα με τα κότσια σου,  απαντάς το προφανές. Και τον ταπώνεις και τελειώνεις. << Όχι. Γιατί να μ’ ενόχλησε ο καύσωνας; Τον περίμενα, μια που είναι καλοκαίρι, και τον χάρηκα. Και θέλω να ‘ρθει κι άλλος, πιο βαρύς. Τέτοιος που να μπορεί  να διαστείλει τις φωνητικές σου χορδές και να μην μπορείς να μιλήσεις. Και να μην μπορείς  να κυκλοφορήσεις, επιτέλους, μαλάκα νεοέλληνα. Όπως τώρα, που μ΄ αυτόν τον καύσωνα, οι δρόμοι επιτέλους ήταν άδειοι. Άρα, όταν κάθε μέρα μου μποτιλιάρεις τους δρόμους, σημαίνει, ότι δεν πηγαίνεις στη δουλειά σου αλλά πηγαίνεις να καταναλώσεις το μαύρο χρήμα σου, διαπλανητικέ απατεώνα. Λεχρίτη του Κολωνακίου, μπαρόβιε της παραλίας, γνήσιε πανηγυρτζή καραγκιόζη. Κάθισες μέσα κι αυτό φάνηκε από την αύξηση της κατανάλωσης του ρεύματος και του λογαριασμού του τηλεφώνου. Και του σταθερού και του κινητού. Και να πω ότι έλεγες και κάτι. Όχι, πάλι για το προφανές μίλαγες. Αν έχει ζέστη και τα τοιαύτα, φαύλε κουτσομπόλη , άνεργε κι άεργε , διαχρονικέ τηλεοπτικέ κομπάρσε. Βέβαια  το λογαριασμό του νερού δεν τον αύξησες. Είσαι κι οικολόγος. Σιγά μην βγάλεις τη βρωμιά σου. Στην ΕΥΔΑΠ έκανες την οικονομία. Φοβήθηκες τον καύσωνα; Θεόσταλτος ήταν και επιτέλους δουλέψαμε, τεμπέληδες τσολιάδες , ευρωπρώτοι για την  παραγωγή σκατών>>.

Ένας καύσωνας μας σώζει

Ναι, αυτά πρέπει να πεις στον ηλίθιο που σε ρωτάει το προφανές. Αντε όμως και του απάντησες. Νομίζεις, ότι πιά, δεν είσαι αγενής; Κούνια που σε κούναγε. Σούπερ αγενής είσαι, διότι ο ηλίθιος, άλλη απάντηση περίμενε. Την απάντηση που να  συμφωνεί μ’ αυτόν. Η διαφωνία δεν υπάρχει στον ηλίθιο,  διότι πολύ απλά , δεν βρήκε το δίπολό του. Δεν ενώθηκε σε σώμα.

Όμως τι να κάνεις κι εσύ; Προσαρμόζεσαι. Λέγανε παλιά ότι  μια βροχή μας σώζει. Σήμερα ,μια που δεν βρέχει, θα λέμε ότι ένας καύσωνας μας σώζει.  Μας έσωσε; Προσωρινά, σίγουρα. Γι αυτό λέω ότι τον απόλαυσα.