Πώς πάμε; Μην μου πείτε οτι δεν σας ήρθε μια αύρα ελευθερίας. Όσο μπορείς δηλαδή την ώρα που την πολιτική προστασία την χειρίζεται ο Χαρδαλιάς. Εντάξει δεν μπορεί να κάνει κάτι ο άνθρωπος με αυτήν την φάτσα που έχει, αλλά έχουμε βήματα προόδου. Δεν στέλνει πια κανείς το sms και πλέον αισθάνεται και σκέτο χαμ. Πριν ήταν χαμ μέσα σε σάντουιτς. Τώρα είναι ελεύθερο χαμ. Έξω από την συσκευασία.
Βγαίνει έξω ρε παιδί μου και πάει τις νύχτες σε κάτι πλατείες. Πάει το πρωί και στήνεται στις ουρές των τραπεζών ή της ΔΕΗ. Χώρια το τι γίνεται στα υποθηκοφυλακεία. Μιλάμε για μια ελευθερία, που την ζηλεύουν μέχρι και τα ζώα. Όπως και να το κάνεις, είναι απολίτιστα. Ανάλογα με το είδος τους, αποφεύγουν τον συχρωτισμό. Άντε μέχρι αγέλη. Τι να ξέρουν αυτά; Ανοσία αγέλης έχουν, ανοησία αγέλης δεν προβλέπεται να αποκτήσουν.
Όμως άστα αυτά στην κοσμάρα τους. Εδώ έχουμε τον άνθρωπο, που κάνει δειλά δειλά, βήματα προόδου. Τα νοσοκομεία πλέον έχουν μάσκες κι αντισηπτικά. Υπάρχει επάρκεια γαντιών στην αγορά. Κι έχουμε και τετρακόσια καινούργια κρεβάτια ΜΕΘ. Είμαστε πανέτοιμοι κι ελεύθεροι να βρούμε το καινούργιο στέκι. Τόσα χρόνια στις παραλίες, μόνο θέματα είχαμε. Εγκαύματα, τσούχτρες, πόνο στα μάτια από τις κυτταρίτιδες. Ας δοκιμάσουμε μέσω της νοοτροπίας μας κι ένα υγιεινομικό ίδρυμα. Τι το φτειάξαμε;
Για να πηγαίνουν μόνο αυτοί που έχουν τις γνωριμίες ή τα απαραίτητα για τα φακελλάκια; Όχι πρέπει να πάμε όλοι. Αντί να βάλουμε αναπνευστήρα για την βουτιά, να βάλουμε κι έναν για το κρεβάτι. Αντί να πιούμε ποτά στα παραλιακά μπαρ, να πιούμε στα κυλικεία των νοσοκομείων. Αντί να κάνουμε καμάκι στις μαγιωφορεμένες, να την πέσουμε στις νοσοκόμες. Κάθε καλοκαίρι τα ίδια; Αμάν πια. Ας κάνουμε κι ένα διάλειμμα. Από του χρόνου με το εμβόλιο, ούτως ή άλλως θα ξανακάνουμε τα ίδια. Αυτά που τα λένε, κανονικά.
Πάλι θάχουμε γιορτές και πανηγύρια για την επέτειο του 1821. Πάλι θα τρέχουμε να κάνουμε τον μεγάλο αρχαιολογικό περίπατο της Αθήνας, και γιατί όχι κι άλλων πόλεων, που έχουν αρχαία. Πάλι θα βρίζουμε τον Ερντογάν που θα κάνει παραβιάσεις. Πάλι θα τα βάλουμε με τον Σαββίδη και τον Μαρινάκη που θα ξανακλέψουν ένα πρωτάθλημα. Πάλι θα λέμε για τις καθυστερήσεις της δικαιοσύνης σε κάποιον στημένο αγώνα. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ βαρέθηκα αυτήν την κανονικότητα.
Τώρα ζούμε κάτι διαφορετικό. Έχει ένα ενδιαφέρον, άσχετα αν είναι ελαφρώς μακάβριο. Δεν είναι ωραίο να ακούς τόσους ειδικούς παγκοσμίως να σου δίνουν συμβουλές, χωρίς να ξέρουν τίποτα. Δεν είναι ωραίο να αισθάνεσαι πειραματόζωο. Δεν είναι ωραίο να σε απειλεί ένας Χαρδαλιάς. Αυτά βέβαια, άμα τα δεις στραβά. Άμα τα δεις σαν πολιτισμό, μια χαρά είσαι. Διότι μια χαρά κυκλοφορείς στους δρόμους χωρίς να σου κλείνει τον δρόμο η Σούλα από το Ζεφύρι, που έχει αγωνία με την τσιπάρει ο Gates. Και μια χαρά έχεις απαλλαγεί από όλα τα άβουλα και άμοιρα στίφη που φοβήθηκαν και κλείστηκαν μέσα, λές και τρομάζουν μην χάσει ο πλανήτης βελόνι σπό την Βενετσιά.
Είμαστε σε μια χαμ ημικαραντίνα. Φυσικά να μεταμορφωθεί το χαμ σε κανονικό ζώο, αποκλείεται. Το ανάποδο είναι σίγουρο, φορσέ οτι θα ξανασυμβεί. Οπότε είναι απολαυστικό αυτό που βιώνουμε σαν διάλειμμα. Και τι διάλειμμα; Κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει. Θάναι για μερικές μέρες ή κανά δίμηνο; Θάναι τώρα κοντά ή τον Οκτώβριο, που ένα απλό σινάχι θα μπερδεύει τον κάτοχο του για το αν είναι απλή γρίππη ή κορωνοϊός. Είναι τόσο μπροστά ο άνθρωπος από το χαμ, που έτσι συμπεριφέρεται. Αλλά δεν πειράζει. Τα πάντα κάτι προσφέρουν και μόνο τυχαία δεν έρχονται. Σε επίπεδο εκτίμησης μιλάμε, όλα τα άλλα ούτως ή άλλως χαμένα είναι.
Όπως χαμένη είναι η αγωνία στο διάλειμμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, που δίψασε ο άλλος λες κι έτρεχε αυτός. Όπως χαμένη είναι η σκέψη του άλλου όταν φοράει μάσκα στο αυτοκίνητο του κι είναι μόνος. Όπως χαμένη είναι η κρίση του για το τέλος της επιδημίας με νούμερα κάτω από την γρίππη, μέχρι το σημείο που πρέπει να φτάσει η οικονομία. Αλλά εδώ δεν μπορεί να σκεφτεί το γουρούνι, θα σκεφτεί το χαμ; Που το βλέπω κι εγώ χαρούμενο και ροδαλό. Έξω από την συσκευασία, που δεν μπορεί αν δεν καβαλήσει ένα βαπόρι να πάει κάπου διακοπές. Άλλη αγωνία κι αυτή. Να ξεκουραστεί ρε παιδί μου από την καραντίνα, που καθόταν. Να συνέλθει από την υπεροπροσπάθεια που του ζήτησαν να σώσει μια χώρα, απλά ξύνοντας τα παπάρια του. Και δεν μπορώ να βρω πώς λέγανε το χαμ οι πρόγονοι μας. Κάπως θα το λέγανε, δεν μπορεί. Είχαν κι αυτοί λοιμό.
Είπαμε, οι νεοέλληνες έχουν μια τρέλα με τα ακρωνύμια. Λες και το-όποιο- πρόβλημα λύνεται άμα το κάνεις “ταμπέλα” για να διαβάζεται έυκολα. Μιλάμε για κάργα μαλάκες.
Τους ρωτάνε φερ ειπείν οι “Φράγκοι” στα Eurogrup “πως νομίζεται ότι θα πωλήσουμε τα περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ; (άλλο ακρωνύμιο) και οι δικοί μας απαντάνε “ΚΑΔΕΞΕΟΣΤΑΕΧΠΗΞΑΣΤΟΠ” που σημαίνει “Καλά,δεν ξέρετε ότι σας τα έχουμε πουλήσει ξανά στο παρελθόν”; Αφωνοι οι Ούνοι. Το Ακρωνυμίζειν,εστί Μαλακιστείν.
Θα μπορούσε το ΧΑΜ να είναι και ΑΧΜ ή ΜΑΧ. Αλλά για προφανείς λόγους,δεν κολλάει. Το πρώτο μοιάζει με χαιρετισμό των Ινκας, ή με επιφώνημα γριάς, ενώ το δέυτερο παραπέμπει στο “ΜΑD MAX”.
Εχουν και μια γνώση ότι θα πρέπει να μοιράζονται ορθά τα φωνήεντα και τα σύμφωνα. Ασχετα αν ο Χαρδαλιάς αδυνατεί να προφέρει τα οδοντικά “Δ-Θ”. Ακου λέει: “Μη τολμήσει να βιανοηφεί κανείς να ταξιβέψει την Πρωτομαγιά”.
Στα αρχίβια μας ρε. Τι φα μας κάνεις βηλαβή; Φα μας βείρεις;
Εκλογες ΕΠΟ
Μηνας Λυσσανδρου προεδρος.
αντιπροεδρος Κυριακος Κυριακου.
συμμαχια για τα κοσμου
ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΓΩ
Περιμένω την 1η του νέου έτους για να γράψω εναλλακτικά: 1 Μ.Κ.
Μπορώ να γράψω ακόμα ότι το τελευταίο μας πρωτάθλημα κατακτήθηκε το 2 Π.Κ.
Κούρασε νομίζω το Π.Χ/Μ.Χ. Γιατί να μην χρησιμοποιούμε λιγότερα χρόνια?
Δεδομένο ότι είναι μία περίοδος σταθμός. Οικονομικά, μπορούμε να πούμε άμεσα ότι ο Covid-19 αντικατέστησε τον τύπο οικονομικού νταβατζή. Δεν υπάρχει ανάγκη για τρόικα πλέον. Ανέλαβε ο Covid. Μετάλλαξη του ΚΡΑΤΟΥΣ-Νταβατζή. Η ουσία είναι η ίδια. Το ΚΡΑΤΟΣ αγαπάει τα ”κορίτσια” του. Τα στέλνει για δουλειά, ακολούθως τα χτυπάει, τους παίρνει το μεγαλύτερο μέρος των εισπράξεων και στο τέλος τα καλλωπίζει προκειμένου να σταθούν στα πόδια τους, να βγούνε ξανά για δουλειά, γιατί θέλει και άλλα λεφτά. Απλό.
Απορώ. Εμείς, είμαστε μεσήλικες, ”κουρασμένοι”, βολεμένοι, μπουχτισμένοι, πνιγμένοι, πες το όπως θέλεις. Οι ΝΕΟΙ? Τι στο διάολο γενιά είναι αυτή? Μία που αναρωτιέμαι εδώ, μια που τους βλέπω έξω που πάω για αθλοπαιδιές με τους δικούς μου. Για τον ΠΟΥΤΣΟ καβάλα. ΖΟΜΠΙ.
Κάποτε ράβαμε στα ΤΖΙΝ μπουφάν τους τσαμπουκαλίδικους στίχους του Morrison, άσχετα αν φαινόταν ουτοπικό…ΣΗΜΕΡΑ?
@nnektarios
#1: εμείς (εγώ είμαι γεννημένος το 73) ως γενιά είμαστε για γέλια, εντελώς της πλάκας. τι κι αν έχουμε ένα καλύτερο αυτοκίνητο, κι ένα καλύτερο ρολόι, τι κι αν ταξίδεψαμε λίγο παραπάνω; Η γενιά του περίμενε, της καπότας και του βαριέμαι.
#2: Οι νέοι θεωρητικά πάντα είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο. Όταν από περιέργεια άνοιξε το κουτί της πανδώρας ( η εύα κατά τους χριστιανούς) και βγήκαν έξω όλες οι κακουχίες του κόσμου, αυτό που απέμεινε ήταν η ελπίδα, οι νέοι. Θεωρητικά πάντα οι νέοι είναι καλύτεροι από όλους τους “υπόλοιπους”.
2 στα 2 διαφωνούμε
#2: στις μέρες μας η εξουσία έχει πάει σε άλλα επίπεδα. “δυστυχώς” σήμερα νταβατζήδες δεν υπάρχουν, οπότε μιλάμε για οικειοθελή συμμετοχή στο ξεκώλιασμα. να γίνω πιο συγκεκριμένος, οικειοθελές ξεκώλιασμα έναντι πιθανού αντιτίμου.
Σήμερα είναι αραχτοί με το κινητό και μιλάνε με τον απέναντι τους στέλνοντας μηνύματα ! Χωρίς δουλειά,όχι ότι καίγονται να βρουν κιόλας,άντε κάνα ντελιβερυ ,αλλά το κινητό του 600αρικου στο χέρι. Τατουάζ οπωσδήποτε ,ότι μαλακια τους κατέβει στο κεφάλι,γιατι δεν είναι να μας την βγαίνουν οι Αλβανοί, κι εντάξει από λεφτά έχει ο μαλακας ο μπαμπάς,για τσιγάρα και καφέ.Αυριανοί ντελιβεραδες “χορταρικων και λαχανικών” οι περισσότεροι για να έχουν να πορευονται ….
Νομίζω ότι αν πάρεις τους νέους του 70, του 80, και του 2020, θα δεις ολοένα και λιγότερη ενασχόληση των γονιών μαζί τους, ‘η και ακόμα λιγότερο σεβασμό προς τους τρίτους, λιγότερη παιδεια.Δεν ξέρω σε τι ποσοστό διαμορφώνει το τελικό αποτελεσμα, αλλά κάποιο ρόλο παίζει.
Αν στο τέλος σε ενδιαφέρει το τατού.το κινητό και να πηδάς μόνο και μόνο για να το τραβήξεις βίντεο, ε τότε κάτι πάει λάθος.
Προς: Koreas: Γεια σου σειρά!
Μια χαρά είναι οι διαφωνίες, εντάσσονται στην ανταλλαγή σκέψεων.
Μπορεί να είναι για γέλια η γενιά μας, όλα αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε, αλλά εμείς μπαίναμε στο σχολικό για εκδρομή και τραγουδούσαμε. Όλοι (σχεδόν) μαζί. Παίζαμε μπουκάλα και όταν ήμασταν κοντά σε αυτή που μας άρεσε, πεθαίναμε και μόνο που τη μυρίζαμε! Δεν είχαμε αποκτήσει αυχενικό και τεντονίτιδα πληκτρολογώντας σκυμμένοι σε μία οθόνη.
Μακάρι η κάθε γενιά να εξελίσσεται καλύτερα, αλλά απογοητεύομαι καθημερινά γιατί δεν βλέπω σφυγμό. Θέλω τόσο πολύ να βρεθώ απέναντι σε ένα 18αρη που θα ξεφτιλίσει όλη μας την πορεία, θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και θα μιλήσει με πάθος για αυτά που θα ονειρεύεται, για αυτά που θα κάνει, για αυτά που θα κερδίσει. Δεν έχει σημασία αν θα είναι ουτοπικά.
Όσο για τους νταβατζήδες, είσαι σίγουρος? Έζησες, ζήσαμε, για να δηλώνουμε επίσημα που, πότε και σε ποια από τις ΕΠΙΤΡΟΠΟΜΕΝΕΣ κατηγορίες βρισκόμαστε. Χωρίς αντίτιμο.
Προς Stelathen. Έχεις απόλυτο δίκιο όσον αφορά την ενασχόληση των γονέων, έχεις χτυπήσει κέντρο.
Πιστεύω,αν μιλήσουμε για ποσοστά,πως ο λόγος που αναφέρεις -γονεις- είναι στο 80%. Όχι όμως από το ’70 Αλλά από το ’90 και μετά. Ίσως και λίγο αργότερα,αφου μιλάμε για 25αρηδες και 20αρηδες . Με τους γονείς βέβαια να είναι του ’70. Και μην σε παραξενεύει,είναι όπως το λες στο τέλος. Σχεδόν κανένα ενδιαφέρον,παρά μόνο ότι γράφεις και με το γαμησι να τίθεται εν αμφιβολω. Παράξενο μεν,γιατι με όλες αυτές τις 13χρονες και 14χρονες να διαγωνίζονται ποια θα τον “αρπαξει” περισσότερες φορές ντυμένα σαν τσουλακια,θα περίμενε κανείς όλα τα αρσενικά να μην βλέπουν μπροστά τους τίποτα άλλο παρά μόνο “χαραδρες”…Ούτε αυτό γίνεται. Χάθηκε η παιδεία πολλά χρόνια πριν,δεν μαζεύεται πλέον, κι όλοι συνωστίζονται στα γυμναστήρια και μετά selfies. Όραμα δεν υπάρχει,πάθος μηδέν,βολεμένοι στο πενταευρο,τσαμπουκάς στα τάρταρα,και όλοι εν δυνάμει υπάλληλοι των Αλβανών και άλλων εισαγόμενων επενδυτών.Μας έμεινε η λάμπα θυέλλης χωρίς φως,το πουλήσαμε κι αυτό πολύ καιρό πριν…..
@nnektarios, stelathen
εξαιρετικοί νέοι θα υπάρχουν πάντα, σε κάθε εποχή, όπως και εξαιρετικοί γονείς βέβαια. απλά εμένα δε μου αρέσει αυτό που το ακούω από παιδί κι από πολλούς, “ξέρεις εμείς στα χρόνια μας…”
νομίζω ότι το καλύτερο είναι βασικά να βελτιώνουμε τους εαυτούς μας και να αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο στα παιδιά μας. (θεωρητικά πάντα).
“Πρώτοι στα Γράμματα, Πρώτοι και στους Αγώνες”, έλεγε ο παππούς μου. Κομμουνιστές μιας άλλης περασμένης, ξεκάθαρης μα και τόσο μακρινής εποχής.
@koreas, δεν θα χρησιμοποιούσα την έκφραση εμείς τα καναμε καλύτερα στα χρόνια μας, αλλά εμείς τα κάναμε διαφορετικά. Πάντως έχω να επισημάνω 2 πράγματα.
1. Το χάσμα ανάμεσα στον εξαιρετικό και τον “χαλιά” έχει μεγαλώσει και η κάτω βάση έχει αυξηθεί. Σαν να μετακινήθηκε ο μέσος προς τα κάτω (χάθηκε σαν την αστική τάξη, ευγένεια ένα πράγμα).
2. Όπως και να χει ηθικά έχουμε πάρει την κάτω βόλτα.νομιζω και γύρω σου παρατηρείς μια αδιαφορία για το αν θα ενοχλήσεις τον δίπλανο σου. Για κάθε μαλακια που γίνεται το αποδίδουμε στην πίεση και τρέχουμε σε ψυχολόγους.
Μου κάνει τρομερή εντύπωση τα παιδιά να χρειάζονται ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, δασκάλους ιδιαίτερων από την πρώτη δημοτικου.
Το τι είναι ο εξαιρετικός γονέας είναι άλλη ιστορία. Για τη γιαγιά μου που με μεγάλωσε ήταν να μην μπλέξω με ναρκωτικά και να μην κάνω φασαρίες.
Σήμερα είναι να παρέχει κινητό, τάμπλετ,ιδιαίτερα για τα μαθήματα γιατί σίγουρα κάποιος δάσκαλος επειδή βαριέται να εξηγήσει, θα έχει ανακαλύψει μαθησιακές δυσκολίες στο παιδί.
Τώρα δε μπορώ να μην πω ότι εμείς μεγαλώσαμε χωρίς αυτά και έχουμε βγει πιο νορμάλ.
Κάτι πάει στραβά διαχρονικά και ανησυχω για αυτά που έρχονται.