-
Εκ του ταχυδρομείου μου από τον φίλο Koreas.—————————————————————————————————————ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑTo 1942 o μεγάλος Albert Einstein δίδασκε Φυσική στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οβοηθός του σάστισε μόλις διαπίστωσε ότι τα θέματα του τελικού ετήσιου διαγωνίσματοςτων υποψήφιων τελειόφοιτων της Φυσικής σχολής, ήταν τα ίδια με τα περσυνά. Εντρομοςγια το θόρυβο που θα ξεσπούσε από την απροσεξιά του διάσημου δάσκαλου, έσπευσε στονAlbert και ευγενικά τον ρώτησε:– Dr. Einstein οι ερωτήσεις του διαγωνισμού των τελειόφοιτων δεν είναι οι ίδιες μετις περσινές;– Ναι, ναι αγαπητέ είναι ακριβώς το ίδιο διαγώνισμα.– Μα καλά πως το κάνατε αυτό; ξαναρώτησε ο βοηθός.– Ξέρεις αγαπητέ οι ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ έχουν αλλάξειΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙΠάμε ένα Βήμα παραπέρα: ΜΕ άλλα λόγια ακριβώς ότι ίσχυε το 1942, ισχύει και σήμερα. Οιίδιες ερωτήσεις, τα ίδια θέματα να διαχειριστείς. Με τη μεγάλη όμως διαφορά ότι οιΑπαντήσεις έχουν Αλλάξει.ΜΕ ακόμη πιο απλά λόγια αυτό που σε έφερε εδώ δε θα σε πάει παραπέρα.Με ακόμη πιο απλά λόγια σήμερα πρέπει να βρεθούν καινούργιοι τρόποι για ναπροχωρήσει κάποιος. Πρέπει να κάνεις καινούρια πράγματα που πότε πριν δεχρησιμοποίησες.Ο Henrik Ibsen (Ερρίκος Ιψεν) ίσως ο μεγαλύτερος σύγχρονός δραματουργός γύρω στο 1850στο απόγειο της ακμής του έκανε μια απίστευτη δήλωση, σχεδόν αφοριστική:Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ, Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣΑκολουθεί Μαθηματική ΑπόδειξηΟι άνθρωποι, οι ομάδες, οι επιχειρήσεις, οι οργανισμοί, τα κράτη, οι φυλές όταν φτάνουνσε τοίχο σε αδιέξοδο κατά 97% είτε κάνουν τα ίδια που έκαναν πριν με μεγαλύτερη ένταση,είτε κάνουν τα ίδια χαμηλώνοντας την ένταση. Πολύ σπάνια (3%των περιπτώσεων) θα δειςκάποιον να αρχίζει να κάνει διαφορετικά πράγματα. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Κι ανόντως συμβαίνει, γιατί θεωρούμε ότι η πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο;Καλύτερα όμως πριν από όλα να ορίσει κάποιος τι Είναι η Σκέψη, Σκέψις. Αραγε, γιατίχρειαζόμαστε τη Σκέψη; Ποιος είναι ο σκοπός της Σκέψης;Το απλό αποτέλεσμα ενός σκεπτόμενου ανθρώπου;Μια απλή ιδέα;Το αποτέλεσμα της διανοητικής ικανότητας;Η ενέργεια του σκέπτομαι;Η ικανότητα του σκέφτομαι, φαντάζομαι, αναλύω, κτλ;Το επακόλουθο μια ιδέας;
-
Η επιστήμη μάλλον σηκώνει τα χέρια ψηλά. Υποστηρίζει ότι η Σκέψις είναι αποτέλεσμαπολλών διαφορετικών ανθρώπινων ενεργειών κι αλληλεπιδράσεων κι ως εκ τούτουαποτελεί τη συνισταμένη διαφορετικών ακαδημαϊκών επιστημών, Ψυχολογία,Νευροεπιστήμη, Βιολογία, Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία, κτλ.Ενας νευρώνας σύμφωνα με τη Βιολογία είναι ένα διεγέρσιμο κύτταρο στο νευρικόσύστημα που επεξεργάζεται και μεταδίδει πληροφορίες με ηλεκτροχημική σηματοδότηση.Οι νευρώνες είναι τα βασικά στοιχεία του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού τωνσπονδυλωτών και των περιφερειακών νευρών.Το σίγουρο είναι ότι η σκέψη είναι δραστηριότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου η οποίααπαιτεί πάρα πολύ ενέργεια. Γι’ αυτό όποτε σκεφτόμαστε ως σαν φυσική άμυναπροσπαθούμε να είμαστε σύντομοι κι έπειτα επιστρέφουμε στη φυσική μας κατάσταση,τον αυτόματο πιλότο, την ύπνωση δηλαδή του εγκεφάλου, τη μη-διέγερση των νευρώνωνκαι την εξοικονόμηση ενέργειας. Στο 95% του χρόνου μιας ανθρώπινης ζωής λειτουργούμεμε τον ΑΠ και μόλις ένα 5% (και αν) σκεφτόμαστε. Είναι μια φυσική άμυνα. Κι αν απορείκάποιος τι κατάσταση είναι ο ΑΠ, σε όλους μας έχει τύχει να οδηγούμε το αυτοκίνητο καινα ξυπνάμε μετά από ένα εικοσάλεπτο και να λέμε ουπς τι έγινε, που βρισκόμαστε; Τομυαλό μας ήταν στον ΑΠ. Ακόμη και τώρα που κάποιοι διαβάζουν το κείμενο περί ΑΠ τομυαλό τους είναι στον ΑΠ κι απαιτείται και δεύτερη και τρίτη ανάγνωση για να καταλάβουνπερί τίνος τυρβάζουμε.Ενα από τα προβλήματα όταν το μυαλό μας λειτουργεί στον ΑΠ είναι ότι οδηγούμαστε σεμια κατάσταση που οι επιστήμονες ονομάζουν νοητική μυωπία, μια κατάστασηστρέβλωσης – παραμόρφωσης της προσλαμβάνουσας πραγματικότητας σαν να βλέπεις μεπαρωπίδες. Εχει επιβεβαιωθεί πειραματικά ότι όταν περιορίζεται η περιφερειακή όραση οιάνθρωποι (σαν τα αγαπημένα άλογα καλή ώρα) μπερδεύονται με την απόδοση τους. Δενκαταλαβαίνουν ότι μπορεί να είναι τελευταίοι σε απόδοση και να νομίζουν ότι είναι απότους πρώτους. Βάλε τώρα αυτό να σου συμβαίνει για μια ολόκληρη ζωή και να το πιστεύειςγια μια ολόκληρη ζωή αντίστοιχα.Να το κάνουμε πιο απλό. Συνήθως σκεφτόμαστε σαν να βρισκόμαστε μέσα σε κουτί(thinking inside the box), ένα κουτί με καλά καθορισμένα όρια. Ορια καθορισμένα απόλογικούς, νομικούς, βιολογικούς, ηθικούς, φυσικούς, τεχνολογικούς περιορισμούς καικαταναγκασμούς. Να γιατί σκεφτόμαστε σαν σε κουτί . Κι όσο πιο πολλοί οι περιορισμοίτόσο πιο μικρό το κουτί. Ξέρω θα πει κάποιος υπάρχει και η λογική των πραγμάτων.Παρατηρώντας αντικειμενικά τους ανθρώπους είτε τον επιχειρηματία, είτε το γιατρό, είτετο δικηγόρο, είτε τη γυναίκα σου, είτε τον τροχονόμο, είτε το καφετζή, είτε τον πελάτη, είτετο λογιστή, είτε το κράτος, είτε τον επαγγελματικό σου ανταγωνιστή «τρομάζεις» από τοπόσο προβλέψιμοι είναι, από τις λίγες επιλογές που έχουν στη φαρέτρα τους. Εκείκαταλαβαίνεις πόσο μικρό είναι το κουτί από το οποίο έχουν να επιλέξουν. Το βλέπειςστους άλλους, με εσένα γιατί να ισχύει το αντίθετο; Τι κάνεις διαφορετικό;Ολοι αυτοί οι περιορισμοί, όλα αυτά τα όρια πάντα έχουν κι ωραίους ορισμούς. Είναι οιπερίφημες νόρμες, επιχειρηματικές, πολιτικές, τα περίφημα standards, βιομηχανικά,επαγγελματικά. Οπου νόρμα προέρχεται από τη λέξη normal. Ποιος ορίζει το normal, τοκανονικό? Ποιος στην τελική ορίζει τη λογική; Εύκολη Απάντηση: Η ΑΓΕΛΗ, συγγνώμη ΗΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ.
-
Να το πάμε πιο πέρα. Αν κάποιος κάνει αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι, θα έχει στηνκαλύτερη τα αποτελέσματα που έχουν όλοι οι άλλοι, είναι τα λεγόμενα normalαποτελέσματα. Ελα όμως που στις μέρες μας τα αποτελέσματα αυτά δε φτάνουν καιψάχνουμε τα ασυνήθιστα (μη-normal) αποτελέσματα.Η πλειοψηφία εξ’ ορισμού έχει πάντα (όχι σχεδόν πάντα, αλλά πάντα) ΑΔΙΚΟ. Συγγνώμη,αλλά η απόδειξη είναι μπετόν αρμέ δεν επιδέχεται διάψευσης.Πέρα από συμπεράσματα, ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ είναι πως να μπορεί κάποιος να ξεφύγει και νασκέφτεται εκτός του μικρού αυτού κουτιού της δουλειάς, των σχέσεων, της ζωής; Ιδέακανείς; Κανείς;
Κατηγορία άρθρου Άρθρο. Βάλτε Bookmark το μόνιμο σύνδεσμο.
Το κείμενο στην πραγματικότητα είναι 2 κείμενα.
1. το 2015 όταν ο αλεξέμπουρδας προκήρυξε το περίφημο δημοψήφισμα μια ομάδα από την μαθηματική εταιρία μας ζήτησε να γράψουμε την άποψη μας. Η σύντομη ιστορία του einstein ήταν το δικό μου κείμενο. σε σύνολο σχεδόν 200 κειμένων, το κείμενο θεωρήθηκε ενδιαφέρον, αλλά “διφορούμενο” και μου ζητήθηκε να γράψω και κάποιο δεύτερο πιο επεξηγημαατικό. Το υπόλοιπο ήταν το δεύτερο κείμενο μου προς τη μαθηματική εταιρία.
2. το 2004 αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τα διαθέσιμα sabbatical που είχα μαζέψει ύστερα από 4 πολύ κοπιαστικά χρόνια στην intel semiconductors. ύστερα από αρκετές διαφωνίες με την εταιρία η τελική επιλογή ήταν ένα οκτάμηνο στο Erasmus Universιty του Rotterdam στο τμήμα leadership and organizational behaviour (μισό business και μισό psychology).
όλα τα παραπάνω που αναφέρονται στο κείμενο κι άλλα πολλά είναι από εκείνους τους οκτώ ΑΝΕΛΠΙΣΤΑ ωραίους μήνες, τους οποίους τους καταφχαριστήθηκα.
3. τα στατιστικά που αναφέρονται στο κείμενο είναι γνωστά κι αποδεδειγμένα κατόπιν πολλών πειραμάτων. αν κάποιος ενδιαφέρεται μπορώ να του στείλω περαιτέρω βιβλιογραφία. άλλωστε ένα ψάξιμο στον ιστο είναι αρκετό για να βρει αρκετές πληροφορίες.
Και που καταλήγουμε δηλαδή ? Το 3% μπορεί να νικήσει το 97% , η είναι τελείως θεωρητικό και ουτοπικό? Πάντα θα υπάρχει ανανέωση και του 3 και του 97, όσο γεννιούνται άνθρωποι,άρα μόνο με αλλαγή τρόπου σκέψης σε βασικά πράγματα και αρχής μπορεί να μειωθεί το 97 σε 90 ,σε 80 και πάει λέγοντας.Αν δεχτούμε βέβαια σαν κανόνα πως η πλειοψηφία έχει άδικο,θεωρητικά πάντα,γιατι πρακτικά είναι δύσκολο. Το άδικο και το δίκαιο ορίζεται πάντα σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση που συμβαίνει λίγο πριν-λίγο μετά σε παρόντα χρόνο. Αρκεί βέβαια να θέλει κάποιος να μπει στην διαδικασία αυτή,αλλά και να μπορεί,κι εκεί έρχεται και δένει το θεωρητικο-ουτοπικό αφού πάντα υπάρχουν αδυναμίες ανθρώπινες…..
νομίζω ταπεινά ότι ξεκινάει ο καθείς από τον εαυτό του……εγώ από εμένα, εσύ από εσένα…αναρωτιέσαι πως θέλεις να είσαι, και το επιλέγεις…….πρόσεξε ο δράκος που πρέπει να σκοτώσεις βρίσκεται πάντα μέσα σου, μην πλανευτείς ότι βρίσκεται εκτός σου.
Aπλό πείραμα (έχει γίνει φυσικά): Καλούν τυχαιους ανθρώπους να υπολογίσουν πόσες καραμέλες περιέχει ένα διάφανο βάζο. (για την ακρίβεια ας πούμε έιναι 1.457)
Κατά 90% ως γενική εικόνα ο υπολογισμός ήταν πολύ κοντά στον πραγματικό αριθμό.
Εϊναι αυτό που λέμε “κοινή λογική” και το “αλάθητο ένστικτο του κόσμου”. Ναι αλλά με μια “μικρή διαφορά: Η πλειοψηφία- ο γίγαντας λαος δηλαδή-,έδωσε απαντήσεις που απέιχαν παρασάγγας από το παραπάνω νούμερο (αδυνατούσαν δηλαδή έστω και κατά προσέγγιση να υπολογίσουν. Αλλοι είπαν 250, άλλοι 8.000!) Με λίγα λόγια,δεν ήξεραν τι τους γίνονταν.
Υπήρχε όμως; και μια μειοψηφία, που έδωσε απαντήσεις πραγματικά πολύ κοντά στο αληθινό νούμερο. Τόσο,ώστε “ανέβασαν” τον “μέσο όρο” στα επίπεδα του 90%, “διορθώνοντας” έτσι τις μαλακίες των πολλών. Στην ουσία δηλαδή έκαναν “όλη τη δουλειά”. Το αυτό συμβαίνει λοιπόν και σε όλες τις υπόλοιπες-και πιο πολύπλοκες- εκφάνσεις της ζωής και στα “ερωτηματα”,τα διλλήματα που καλούνται να πάρουν θέση το ΄συνολο των ανθρώπων ώστε να “αποφασίσουν ορθά”.
. Οι λίγοι (και “ειδικοί” όπως έλεγε και ο “Σώκρατες”) είναι αυτοί που κατά βάση παίρνουν-ή θα έπρεπε να παίρνουν- τις σοβαρές τουλάχιστον αποφάσεις για το μέλλον των ζωών των υπολοίπων οι οποίοι ανήκουν στην μεγάλη ομάδα των “άσκεπτων” άκριτων και με απλά λόγια με αδυναμία κρίσης,είτε λόγο αδιαφορίας,είτε λόγω αδυναμίας
Το “κουπί” λοιπόν -θα έπρεπε να-το τραβάνε οι έχοντες τις ικανότητες.
Το πως αυτοί θα λειτουργήσουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου ή προς ίδιον όφελος καταστρέφοντας τα συμφέροντα του συνόλου, έ αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο δεν βρήκαν απάντηση ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, αναγκαζόμενοι έτσι να υιοθετήσουν την θεωρία του “έτοιμου δασκάλου” προκειμένου να “παρακάμψουν” την δυσκολία της “απαρχής”. Το πως δηλαδή θα ψηφιστούν και θα άρχουν οι άριστοι,αφού οι αρχόμενοι που καλούνται να τους αναδείξουν, υπολείπονται πρόσόντων και κρίσης. Εδώ σε θέλω.
Άρα Χρήστο,την λύση καλούνται να την δώσουν οι ίδιοι οι άριστοι. Δικαιώνοντας τον “τίτλο τους”. Φέρνοντας ας πούμε σε “δύσκολη θεση” τους ψηφοφόρους, ποιον να ψηφίσουν. Φταίει και ο κυρίαρχος λαός με αυτούς που πάει και ψηφίζει,ακούμε πάντα από αμπελοφιλοσοφους. Αφού αυτοί υπάρχουν,τι επιλογή έχει ο κόσμος? Η δεν θα πάει να ψηφίσει η θα τον ρίξει δε κάποιο μικρό κόμμα,,που αύριο θα πάει να κολλήσει σε κάποιο μεγάλο. Δύο φορές σκατα δηλαδή. Δίκιο έχει ο Κορέας,ο δράκος είναι μέσα μας και τι γουστάρεις τελικά. Αυτα όμως τα σκέφτεσαι όταν στην καλύτερη έχεις πατήσει τα 40,που έχεις όμως γαμηθει μέχρι να φτάσεις εκεί. Αμα εισαι στα 50,δεν προλαβαινεις να στριψεις,και μην ξεχναμε πως οταν αναφερω ανθρωπινες αδυναμιες βαλτε και υποχρεωσεις οικογενειακες. Αρα,αν ο κοσμος ειχε κυβέρνηση πραγματικών αρίστων ,τότε θα ήταν και η νοοτροπία του διαφορετκη. Για αυτο λεω για κατι τελείως ουτοπικό. Δεν υπάρχει λύση ,πότε δεν υπήρχε και ούτε θα υπάρξει ποτέ.
@πρίγκηπας
αν θέλεις την άποψη μου, μην ψάχνεις για συνθήκες απόλυτα ιδανικές, δηλαδή και εμπειρία και ενέργεια στο full δεν πρόκειται να βρεις ποτέ. υπάρχει μια ισορροπία για την οποία ευθύνονται άλλοι, έξω από τα ανθρώπινα.
το ανθρώπινο ον (όλοι μας δηλαδή), είναι το μεγαλείο και η ποταπότητα ταυτόχρονα, η χαρά κι η λύπη, η αυτοπεποίθηση και το άγχος. Ένα ον με το οποίο θέλουμε να γελάσουμε και για το οποίο θέλουμε επίσης να κλάψουμε. Είναι μια τραγική κωμωδία ή μια κωμική τραγωδία για μας τους ιδίους.
μόνο η ΑΕΚΑΡΑ είναι ένα συνεχές μεγαλείο κι αυτό όχι ότι ισχύει, αλλά γιατί γουστάρουμε να ισχύει.
μην παραδίνεσαι λοιπόν.
Φίλε Κορέα,δεν παραδοθηκα μέχρι σήμερα,κάτι που το έχω πληρώσει πανάκριβα.Απλά έρχονται στιγμές που σκέφτεσαι τις οποίες μαλακιες του παρελθοντος και πως θα ήταν διαφορετικά κάποια πράγματα. Ούτε πρόκειται ισορροπία να υπάρξει ποτέ.Και τι να την κάνουμε άλλωστε ! Θα ήταν ένα flat πράγμα,ανούσιο. Απλά, σαν πατέρας,νοιάζεσαι για τα παιδιά τα οποία βγαίνουν στην αναζήτηση εργασίας,και βλέπουν ένα αρρωστημένο περιβάλλον,παρόμοιο με το δικό μου πριν 30 χρόνια κοντά. Δηλαδή,τα σκατα είναι εδώ μόνιμα,άσχετα με το τι έκανε ο Ηρακλής. Αρα,οι “λιγοι” δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα μέσα σε 30 χρόνια,σε αντίθεση με τους “πολλους”που διατήρησαν το “δίκιο τους”.Παράδειγμα έφερα την εργασία,αφου είναι η πρώτη πηγή εισοδήματος για τον καθένα μας,ασχέτως άλλων περιουσιακών στοιχείων. Πουθενά στον γλομπο δεν υπάρχει ένα νορμάλ σύστημα,γιατι κι εκεί που υπήρχαν οι “αριστοι”, ήταν κάτι ανάλογο με τους δικούς μας,ασχέτως αυτοκρατοριών και αποικιών. Καταλήγεις λοιπόν στο σώζων εαυτόν σωθειτω, και να γίνουν όλα κωλος-μουνι-γαρύφαλλο. Στο έτσι πορεύεται η Ελλάς από το ’21και μετά,έτσι θα πορεύεται και μετά από 100 χρόνια από σήμερα. Ένα απέραντο ΑΡΒΑΝΙΤΟΧΩΡΙ είναι το μπουρδελο…….
Δι αυτό και ο Plato μετά από την “βόλτα” στον κόσμο των ιδεών του,πέφτει κατα γής με πάταγο και καταλήγει στο πεζό-και μάλλον ανίκητο-συμπερασμα “οι λαοί έχουν τους κυβερνήτες που τους αξίζουν”.
Οπότε στο ερώτημα “αν το αυγό έκανε την κότα ή το αντίθετο” η απάντηση είναι: “δεν έχει κανένα νόημα,άμα έχεις χολιστερίνη”.
Γενικά – ως απο μικρός “βαπτισμένος” στην κοσμοθεωρία των κυνικών αλλά και των Στωικών, λέγω πως δεν υπάρχουν μεγάλα και άλυτα προβλήματα, γιατί πολύ απλά δεν χωρούν στις μικρούλες ζωές μας. (φαντάζεστε π.χ. κάποιον να έχει μόνιμα πονόδοντο και να ζει αιώνια; Δράμα)
Δεν υπάρχουν τεράστιες στεναχώριες, ούτε ανείπωτες λύπες, ούτε απερίγραπτες χαρές, όπως και ούτε άλλα “τρομερά δεινά” καθότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο το ασττραπιαίο παρόν. Παραείμαστε μικροί και με απειροελάχιστη παρουσία εν ζωή,για να την φορτώνουμε με δράματα.
Ετυχε να ζήσουμε. Ετυχε να συνυπάρχουμε στη ζωή με όσους συ-ζούμε.Ετυχε να βλέπουμε αυτόν τον κοσμο αυτην την εποχή. Τίποτα δεν επιλέξαμε. Το μονο που μπορούμε να κάνουμε ως είδος-λέμε τώρα-είναι να κάνουμε τις-τυχαίες συνυπάρξεις μας- πιο βιωτές. Πιο ανθρώπινες. Και περισσότερο για τους “επόμενους” τυχαίους που θα κάτσει η ζαριά να γεννηθούν. ( η πιθανότητα του να γεννηθεί κάποιος από το να μην υπάρξει ποτέ, είναι σαν να φέρνει σερί χίλιες φορές εξάρες. Οπότε καταλαβαίνουμε το απίστευτο “τζακ-ποτ” πάνω απ το χώμα που μας έλαχε. Ας το απολαύσουμε,έχοντας πάντοτε στο μυαλό πως- αναλογικά-δεν υπάρχει “περισσότερο” ούτε αξίζει “καλύτερα” ή λιγότερο κάποιο λουλούδι που ζει μια νύχτα. Η γενική ανα-θεώρηση και που και που ο επαναπροσδιορισμός, λειτουργούν ανακουφιστικά. Δεν λέω “λυτρωτικά”, γιατί “λύτρωση” με την “Μεσσιανική” έννοια,δεν υπάρχει. Μόνο μια σύντομη βόλτα ανάμεσα στο χάος.
Φυσικά μια χούφτα μαλάκες είμεθα και δεν μπορούμε να χωρίσουμε δυο γαιδουριών άχυρα,χιλιάδες χρόνια τώρα με τα ίδια λάθη, πρακτικές και σφάλματα από την εποχή των Φαραώ. Τι να πεις. Μονο την απορία του Νίτσε: “Αραγε ο Θεός είναι μια φάρσα του ανθρώπου ή ο άνθρωπος μια φάρσα του Θεού”.
Ελα ντε… Εγώ θα έλεγα “άλλος ένας πειραματισμός της Φύσης. ( όπου “Φυση” εννούμε το άχρονο και απέραντο Σύμπαν και όχι την “κουτσουλιά” που καλείται “Γη”)
Δυστυχώς μεγάλε δεν έχεις κάποια “Θεϊκή αποστολή” μήτε και κάποια “Ολύμπια καταγωγή” ούτε και κάτι “εκλεκτό” έχεις, ούτε φυσικά Ουρί Παραδεισου σε περιμένουν. Ο εγκέφαλός σου σε ξεγέλασε. Ας μην έτρωγες ψητό κρέας και πρωτεϊνες από όταν βρήκες τη φωτιά. Οριστε τώρα. Βολέψου με το: “ο κόσμος θα σε ξεχάσει. Και ό κόσμος θα ξεχαστεί”, όπως έλεγε και μια αυτοκρατορική ψυχή.