ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΧΑΦΟΙ;

Eνα “κατά λάθος” πρωτάθλημα πήρε η ΑΕΚ και κατόπιν την διέλυσε,σαν playmobile.
Σαν να μην έπρεπε να επαναληφθεί το “λάθος” (το οποίο το υπολόγιζε για “αργότερα”. Το “αργότερα” του Μελισσανίδη είναι φυσικά το “Του Αγίου Πούτσου”)

Ενας Πογιέτ, θα μπορούσε να εξυπηρετήσει κάποιο πλάνο 4ετίας-5ετίας,αλλά κι αυτόν τον έδιωξε (εβαλε τον Σέρβο να πάει νύχτα στο ξενοδοχείο. Σαν ρουφιάνος του Τίτο) Ενας προπονητής κανονικός έλαχε και τον έδιωξε,γιατί απλά είχε απαιτήσεις. Οχι μονο σε προσωπικό επίπεδο αλλα και σε επίπεδο μεταγραφών και μπάτζετ.

Τον σούταρε και γύρισε στην κανονικότητα των μαθητευόμενων μάγων. Ισα-ίσα να κάνουμε καθυστέρηση και να τραβάμε πόρους από την ΠΑΕ και να τους ρίχνουμε στο γήπεδο. Κάτι εσύ,φίλε ΑΕΚτζή, κάτι ο Πατούλης δηλαδή πάλι εσύ φίλε Αθηναίε πολίτη, θα το σηκώσουμε το ριμάδι. Οχι το πρωτάθλημα,αλλά το “Μελισσανίδειο” που προς το παρόν ονομάζεται “Αγία Σοφία”. Είναι σαν τον Χασάν που κατόπιν βαφτίζεται “Ιωάννης”.

Και όσο αφορά στο γήπεδο,καλώς γίνεται. Κανείς δεν λέει “όχι” σε καινούρια πράγματα. Καλό για την τοπική κοινωνία. Για καλές “σέλφι” από οπαδούς.Για μια βόλτα.
Ποδοσφαιρικά μιλώντας όμως,το-όποιο- γήπεδο,είναι αχρείαστο.
Μου θυμίζει την προσπάθεια του Ρώσσου Κυρατσού που τον δολοφόνησαν στο Ναύπλιο,στην προσπάθειά τους να μπορούν να σουλατσάρουν στο νεόδμητο κρατικό μπουρδέλο οι τοπάρχες κοτζαμπάσιδες,εκπρόσωποι των ξένων επικυρίαρχων βεβαίως, που δρουν κυρίως ως φοροεισπράκτορες για λογαριασμό τους,κρατώντας και μια καλή “μερίδα” για πάρτι τους.

Και κράτος “φτιάξαμε” λοιπόν. Ε και; Κοινωνία έφτιαξες; Πολίτες έφτιαξες; Νοοτροπίες Ευρωπαικές έφτιαξες; Αρχίδια έφτιαξες.Απλά άλλαξε όνομα η “Πύλη” και από “Υψηλή” έγινε “Βρεττανική” και κατόπιν “Αμερικανική”. Χέστίκαμε λοιπόν με τα “νέα” γήπεδα. Τα οποία αυτά μαυσωλεια φτιάχνονται στην-απέλπιδα στην ουσία-προσπάθεια να ικανοποιήσουν κάποια προσωπική ματαιοδοξία.Αλλά από μόνα τους δεν είναι ικανά να “αναβαθμίσουν” κάτι. Και Μέγαρο Μουσικής έχουμε.Για να σουλατσάρουν εκει μέσα κάτι κυράτσες ευκατάστατες και να βολευτούν κάποιοι κομματικοί σόγαμπροι. Και λοιπόν.Εκτιμήθηκε περισσότερο ο Μέντελσον;

Η ΟΥΣΙΑ. Αυτή η ριμάδα είναι που λείπει. Που είναι υπό εξαφάνιση.Σχεδόν από παντού και σε όλα. Σε μια εποχή απόλυτης τρεχάλας η οποία ευνοεί τόσο την ρεμούλα όσο και τους άδειους τενεκέδες. Οταν πρέπει να “τρέξεις” (κανείς δεν σου εξηγει κατά βάση για ΠΟΙΟΝ λόγο ακριβως τρέχεις αλλά πρέπει να τρέξεις) δεν υπάρχουν περιθώρια για “ελιγμους” για “ελέγχους” για “διευκρινίσεις” για “εξακριβώσεις” ,για “συγκρίσεις” και “αναθεωρήσεις”. Απλά “τρέχεις” σαν το κρι-κρί. Η καλύτερα σαν δραπέτης.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον,ένας αυτοαποκαλούμενος “μεγιστάνας” (ακόμα ένας δηλαδή) αποφάσησε να ασχοληθεί με την ανέγερση του “ονείρου” μας (του)
Φυσικά γνωρίζομε ότι είναι από άλλη εποχή φερμένος. Και δεν θα μπορούσε να γίνει πράξη κάτι που προσπαθεί με μέσα του 1980 στο 2020.
“Ειμαστε έτοιμοι να καταπιούμε τις καθυστερήσεις” έλεγε το 2012 πριν πάρει την άδεια. ανέγερσης.Την πήρε και έκτοτε οι καθυστερήσεις κατάπιαν τον Μελισανίδη ο οποίος όπως το πάει είναι πιθανόν να δει τα θυρανοίξια από τον ουρανό δίπλα στον “αγαπούλα”. Δεν ξέρουμε αν προκάμει δηλαδή. Είπαμε να καθυστερήσεις,αλλά όχι κι έτσι. Σε 5 χρόνια φτιάχτηκε ο Παρθενώνας. Και χωρίς ρεύμα. Ελεος. Και κει ρεμουλες θα έγιναν. Αλλα 10 χρόνια για ένα γήπεδο; Τι “τρώει” πια; Ουράνιο;

Τέλος πάντων. Η τελευταία “μπάζα” είναι του Μήτσου, πρωτού αναχωρήσει για τα μπάζα κάποιου νεκροταφείου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία από το να πεθαίνεις πλούσιος. Ακατανόητο.
Αλλα αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Στα της ΑΕΚ, λέμε καθαρά ότι χάθηκαν δέκα χρόνια.Ακόμα. Δέκα χρόνια ανυποληψίας. Αυτό εννοώ “χάθηκαν”.Δεν εξαφανιστηκε η ομάδα. (κατα τα “αρδ”άκια: Εδώ είναι.Χτιζει γήπεδο,χτίζει προπονητήριο,συμμετέχει και διεκδικει πρωτάθλήματα…αν δεν είσουν εσυ μεγάλε τι δουλειά θα κάναμε τώρα…σε ευχαριστούμε που μας έσωσες από τον κίνδυνο να κάναμε άλλη δουλειά που θα απαιτούσε προσπάθεια και κοπο.Να εισαι καλά μεγάλε αφέντη. Αφεριμ”)

(Το μεγαλύτερο κατόρθωμα που πιστώνουν οι γλύφτες στον Μελισσανίδη,είναι ότι πλέον “δεν μας ακουμπά κανεις” διαιτητικά. Αλλο ανέκδοτο αυτό.Εχουμε γεμίσει εφαψίες. τόσα χρόνια. Και αν μας (τον)  ακουμπίσουν, έχουμε και γαμώ τους δικηγόρους. Η ΑΕΚ φίλοι μου καλοί,δεν έγινε ΑΕΚ γιατί “δεν την αδικούσαν” αλλά γιατί αγωνιστικά μαζί με τον αντίπαλο στο χόρτο γαμούσε και τον διαιτητή. Αν δεν κάνω λάθος. Τι παριστάνετε; Τους προστάτες; Κωλόμπαρο είμαστε και δεν το ξέρω; Τι είναι η ΑΕΚ; Η “24χρονη” που δεν έβρισκε την έξοδο από τη σουίτα της κόκα-κόλα;)

Ναι, δεν εξαφανίστηκε. λοιπόν η ΑΕΚ.  Οχι γιατί την “έσωσε” κάποιος,αλλά γιατί πολύ απλά υπάρχουν οπαδοί,υποστηρικτές, “υλικό” δηλαδή που δεν επιτρέπει την εξαφάνιση.
Μονο ο Κοπερφιλντ εξαφανιζει αεροπλάνα και αγάλματα. Οταν ένα μέγεθος στέκεται μπροστά σου-εν προκειμένω το μέγεθος “ΑΕΚ” δεν εξαφανίζεται. Ούτε “σώζεται”. Αλλο τι λένε οι κατουρημένες ποδιές των στρατευμένων sites.
Μπορεί όμως κάλλιστα το “μέγεθος” αυτό, να μετατραπεί σε “μουσείο”. (όπως η κανονική Αγία Σοφία ένα πράγμα .Δεν είναι πλέον εκκλησία.Δεν επιτελεί τον σκοπό της. Απλά είναι επισκέψιμος χώρος).

Αυτό είναι και η ΑΕΚ,εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν πρωταγωνιστεί. Δεν απαιτεί.Δεν επιζητά κορυφές,όπως ορίζει και το δικέφαλο έμβλημα. Απλα συμμετέχει κάπου. Απλά είναι στο ράτζο του διαδρόμου. Απέφυγε τον “θανατο” αφού την “‘έσωσαν” πάμπολοι…αλλά από τα τραύματα και τις ουλές των απανωτών εγχειρήσεων των επίδοξων “Μπάρναρντ” ,εχει μεινει καταής και περνούν οι επισκέπτες και μονολογούν: Την κακομοίρα τί περασε.Ευτυχως που βρέθηκαν ‘κείνοι οι γιατροί και ‘σώθει.

Ο Μελισανίδης, τώρα,εδώ και μερικά χρόνια δηλαδή,την πάει βόλτα με το αμαξίδιο στο πάρκο. Την αναγνωρίζουν πολλοί. Και τις σφιγγουν το μαραμένο χέρι.
-“Κουράγιο κυρά μου”. Θα πας και στο καινούριο σου σπίτι”.
Μπορει να μην εισαι για παντριά πια,αλλά δεν είσαι και για πέταμα.
Θα ερχόμαστε να σου κάνουμε παρέα. Θα αφήνουμε τον οβολό μας για να πληρωθούν οι γιατροί και οι θεραπευτές. Απο κει. Από τα κίτρινα καθίσματα. Μαζί θα φωνάζουμε “Ολοι στο ναό,έχουν για θεό τον Δικέφαλο”.Ο οποίος θα είναι ένα εκπαιδευμένο όρνεο που θα περιφέρεται αναζητώντας το χέρι του εκπαιδευτή και το κομμάτι κρέας που κρατά.

Φερμένη απ’την Ανατολή, μύριζε μπαχάρι. Δεν “υπόσχονταν”. Δεν είχε αναγκη να “τάξει” κάτι. Στεκόσουν δίπλα της και ταξίδευες.
Σήμερα,απλά  ζητάς το ξερό αποτέλεσμα. Ούτε καν αυτό δεν φέρνουν.

Αν δεν  σου επιτρέπουν Μήτσο, να σου φτιάξουμε όλοι μαζί μια συστατική επιστολή, όπου θα διαβεβαιώνουμε τους διώκτες ότι “ο Μήτσος είναι καλό παιδί,απλά κακόπεσε.Δηλαδή παράπεσε ανάμεσα στα άπλυτα. Μη τον βάζετε για πλύση στους 60 γιατί ξεθωριάζει.Δεν είναι δα και πορφύρα.

Αφήστε τον να πάρει το ρίσκο να πάρει δυο χαφ,έναν κεντρικό αμυντικό,ένα αριστερό μπακ και έναν προπονητή.Δεν είναι κακός.Απλά κάνει κακές παρέες.Δώστε του την ευκαιρία να παρει δυό χαφ. Εστω ένα. Ενα χαφ. Τι ψυχη έχει ένα χαφ. Εναν κανονικό  προπονητή έστω. Χωρίς χαφ. Αχαφο.

Δεν θα αποτολμίσει να πάρει πρωτάθλημα χωρίς τον Σαμαρά. Το εγγυώμαστε εμείς. Στην ανάγκη,θα κάμει στην άκρη. Να το πάρει  ο”Πατουλίδης” του Πειραιά. Αλλά πάρε βρε συ ενα δυο χαφ και έναν προπονητή της προκοπής. Δεν θα σε βάλουν φυλακή γι αυτό.Αν μπεις, θα ειναι για άλλους λόγους.

Δεν είναι το ότι τα όνειρα δεν έγιναν πραγματικότητα. Αυτό αντέχεται. Είναι το ότι η πραγματικότητα έγινε μακρυνό όνειρο. Οτι οι παιδικές αγάπες έγιναν στάχτη. Αιθέρας.Αερικό. Και η φανέλα “επένδυση” ορισμένων αεριτζίδων.Και οι αναμνησεις έγιναν “βάση δεδομένων”.Το φτερούγισμα έγινε drone. Και δικαιολογία για εισβολή στον απάτητο χώρο της συγκίνησης.

Ως παιδί, η ΑΕΚ ήταν συνώνυμο της ανάσας.Είναι εκεινη η διαολεμένη περίοδος όπου τίποτα δεν είναι “συνειδητοποιημενο”. Η “συνειδητοποίηση” είναι η απαρχή του γκρεμίσματος του ονείρου.

Ζεις την πραγματικότητα ως όνειρο. Και δεν “έχεις” όνειρα.Εισαι σε όνειρο.Είσαι όνειρο.Κατόπιν αρχίζεις να πατάς χάμω,στο χώμα.Αρχιζει η προσγείωση. Η “Κάθοδος”. Το Ξύπνημα.
Επιστρέφεις ασθμάιθνως στην παλιά αμμμουδιά που είχες στοιβάξει τα κάστρα και δεν υπάρχει ΄τιποτα.Τα μυστικά δρομάκια στο δάσος,έγιναν “επίσημα μονοπάτια”.
Και ο παιδικός έρωτας,έγινε μια “κατίνα” που παλεύει να τα βγάλει πέρα “χωρισμένη με δυο παιδιά”. Οταν “ξέρεις”, παύει το όνειρο…Απλά ζείς.

Ετσι και δω,στην περίπτωσή μας, λέμε:  ” Πάρε δύο χαφ, βάλε και έναν κανονικό προπονητή στον πάγκο και άσε μας ήσυχους να βαυκαλιζόμαστε”. Τόσο δύσκολο είναι πια; Εντάξει. Ανάσταση ονείρων δεν γίνεται. Δεκτόν. Ουδείς απαίτησε κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε διαχείρηση της στείρας πραγματικότητας; Ούτε πρακτικές λύσεις,δοκιμασμένες; Ούτε αυτό βρε σκερβελέδες εκεί μέσα;

Ο τσακωμένος με την πραγματικότητα, λέγεται “ονειροπόλος”. Ο τσακωμένος με το όνειρο πως λέγεται; “ρεαλιστής”;  Μήπως λέγεται ληστής;   Που πιστεύει ότι επειδή στέκεται “εκ δεξιών”, θα σωθεί.