ΣΑΤΟΥΡΝΑΛΙΑ 2023

Επανήλθε. Η εμποροπανήγυρις που ονομάζεται “Χριστούγεννα” αφού είχε προηγηθεί η -δια της βίας- εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού. “Εγώ θα σε κάνω καλό άνθρωπο ρε” σου λέει το παπαδαριό,κατά μία παράφραση της κουβέντας του Πατακού σε κρατούμενο που τον ρώτησε απορημένος γιατί τον έδερναν, λέγοντας του: “εγώ θα σε κάνω έλληνα ρε”.

Σαν άλλοι “Χριστοί” ο παπάδες έχουν πάρει το μαστίγιο και προσπαθούν να διώξουν όλους τους πιστούς καταναλωτές από το προαύλιο του ναού και να τους βάλουν μέσα σε αυτόν…ή όχι; Τί είχε κάνει ο Χριστός τότε, δεν θυμάμαι. Προσπαθησε να διώξει τους εμπόρους απο το ναό,ή να διώξει τους πιστούς από το ναό και να τους στείλει στους εμπόρους; Μάλλον το δεύτερο, αφού το δεύτερο συμβαίνει. Δεν είναι δυνατόν ο Ιερώνυμος να λαθεύει τόσο. Τα μεν πολυκαταστήματα παίζουν ψαλμωδίες και οι δε εκκλησίες είναι περιτριγυρισμένες απο εμπόρους. ‘Η κάτι δεν πήγε καλά και ο Χριστός μεταφράστηκε λάθος, ή κάποιοι έχουν καταλάβει το Υψηλό νόημα της Ζωής. Ενα “shoping therapy” με τις ευλογίες της Αρχιεπισκοπής.

Αν αυτή η γιορτή είναι αφορμή έστω και για λίγο να “μαλακώσουν” οι ψυχές ή να διαφοροποιηθούν έστω και προσωρινά συμπεριφορές προς το καλύτερο “γιατι είναι χρονιάρες μέρες μωρέ”, τότε καλώς. Αν και δεν βλέπω μεγάλες διαφορές είναι η αλήθεια. Μια υποκριτική διάθεση είναι καταφανέστατη, και πολύ περισσότερο ένα μεγάλο παραβάν που κρύβει τα πραγματικά εσώψυχα των ανθρώπων και των καθημερινών του προβλημάτων διαβίωσης,τόσο από πλευράς οικονομικής διαχείρισης όσο-κυρίως- από πλευράς σχέσεων με “συνανθρώπους”, “φίλους”, γνωστούς και συγγενείς.

Είναι δηλαδή η εποχή όπου δοκιμάζονται οι οικονομικές δυνατότητες και οι προσωπικές σχέσεις.Περνούν ένα “crash test”. Αν καταφέρεις να ξοδέψεις περισσότερα από όσα χρειάζεσαι υπερκαλύπτοντας τα προσφερόμενα του καταναλωτισμού ξεγελώντας τον εαυτό σου ότι “κάτι τρέχει” και κυρίως αν καταφέρεις σε ικανοποιητικό βαθμό να ντυθείς με την γιορτινή προβιά, ξεγελώντας γνωστούς και συγγενείς (κυρίως) ότι “είσαι μια χαρά” και κυρίως ότι “χαίρεσαι πολύ που τους βλέπεις” ενώ τα βλέματα και τα υπονοούμενα πάνε σύννεφο εκατέρωθεν.

Ενα μίνι πρωτάθλημα ξεγελάσματος δηλαδή. Πρωταθλητής αναδεικνύεται όποιος καταφέρει καλύτερα από όλους μέσα στη φαμέλια ότι χάρηκε πραγματικά που αγόρασε το “χ” μελλοντικό σκουπίδι από το “χ” πολυκατάστημα” και -κυρίως- ότι κατάφερε ως ένας μικρός Λόρενς Ολίβιε να πείσει τους συγγενείς πως πραγματικά χάρηκε που τους “είδε” γιορτινά, δηλαδή με λιγότερη διάθεση για κουτσομπολιό, με την ενδοοικογενειακή γκρίνια και βία να έχουν “εξαφανιστεί” παρουσιαζόμενοι εκατέρωθεν μεν και δε επισκεπτομενοι, ως να είναι η “Sagrada Familia”.

Koύφιες και κενές ευχές. Σα να λες καλημέρα στο χρυσόψαρο της γυάλας. Το κύριο που έχεις κατά νου να έιναι πόσα μελομακάρονα και πόσους κουραμπιέδες θα καταπιείς. Αν με το 100αρικο που “περίσσεψε” από τους διακανονισμούς των τρέχοντων λογαριασμών που ήταν να πληρωθούν και έμειναν πίσω, ή από το περίσσευμα των εσόδων από την κλοπή του ΦΠΑ και λοιπές κρυφές απολαβές, θα καταφέρεις να αυτοικανοποιηθείς, θυσιάζοντάς τον οβολό στο ταμείο κάποιου καταστήματος. Μπας και “αλλάξει το γούρι” …”μπας και αλλάξει κάτι”…”μπας και…”

Φυσικά, αν ήταν να αλλάξει κάτι,αυτό θα άλλαζε και πιο πριν. Δεν θα περίμενε τα Χριστούγεννα. Αν οι συνθήκες για να αλλάξει κάτι δεν έχουν ήδη δημιουργηθεί, δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα και αν ο Χριστός κατέβει και ξαναγεννηθεί όντως.Το να δώσεις ενα ευρώ στο ζητιάνο που εως χθες άνοιγες το βήμα και τον προσπερνούσες,γιατί πιστεύεις ότι “παριστάνει τον ζητιάνο”…Το να μοιράζεις δεξιά και αριστερά “χρόνια πολλά” που δεν πολυπιστεύεις…Το να είσαι αναγκασμένος να επισκεφθείς ανθρώπους που δεν θα ήθελες να ξαναδείς…Το να ξοδέψεις “κάτι παραπάνω” από αυτά που δεν περισσεύουν για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου ότι “σε κάτι ξεχωριστό συμμετέχεις”… Το να περιμένεις “τις γιορτές” απλά και μόνο για να ξεκουραστείς από την καθημερινότητα, εισβάλοντας στην καθημερινότητα των χριστογεννιάτικων ημερών με την πληκτικότητα που έχουν, αφού “έρχονται” όπως είναι απαράλλακτα χρόνια τώρα.

Και δεν σε σου κάνει κέφι ούτε ο χοντρός Αι Βασίλης του πολυκαταστήματος που σε καλεί κουνώντας το κώλο του να ψωνίσεις και να γίνεις σαν τα μούτρα του για να προκάμεις να πεθάνεις χορτασμένος. Ουδεμία Χριστουγεννιάτικη έκπληξη, αφού γνωρίζεσαι πλέον ακόμα και με τους καλικάτζαρους αποκαλώντας τους με τα μικρά τους ονόματα. Παραμυθιαζόμαστε. Πρώτον ότι “χαιρόμαστε” για εμάς παραπάνω και δεύτερον ότι “λυπούμαστε” για τους άλλους παραπάνω.

Μονο τα παιδιά. Μονο αυτά έχουν δικαίωμα στα “Χριστούγεννα”.Αφού μόνο εκείνα μπορούν να ζουν μέσα στο παραμύθι ακόμα και περπατώντας σε μια μεγαλούπολη ή σε ένα έρημο χωριό. Εκείνα που μεταμορφώνονται σε βασιλιάδες και πριγκίπισσες κρατώντας ένα μικρό ραβδί. Εκείνα που ακόμα και σε μια λακούβα με νέρο, δεν βλέπουν την αμέλεια του δήμου, αλλά βλέπουν τη χρυσή ευκαιρία να πλατσουρίσουν σα να βρίσκονται στα προπύλαια του Παραδείσου.

Στα υπόλοιπα γαϊδούρια, εμάς δηλαδή τους “μεγάλους” (μαλάκες) καλά θα κάνουμε να είμαστε περισσότερο ειλικρινείς και όχι να κάνουμε πρωταθλητισμό παραμυθιάσματος. Αυτό, ας το αφήσουμε στα παιδιά, γιατί δεν μας “παίρνει”. Θα χάσουμε με κάτω τα χέρια. Ας περιοριστούμε στην αλήθεια των ημερών: Περιμένουμε τις γιορτές για να περιδρομιάσουμε μελομακάρονα…να ευχηθούμε ανέξοδα, προς όλους, έτσι γενικά και αόριστα, γιατί είμαστε “καλοί άνθρωποι να’ούμε”. Να δούμε κανένα μισθολογικό δώρο αφού αναμέναμε 11 μήνες να έρθει ο 12ος τον οποίο περιμένουμε για να πληρώσουμε λογαριασμούς που περιλαμβάνουν καθυστερήσεις και δόσεις των προηγούμενων 11 μηνών. Μιλάμε για τις γιορτές του μαλακαντρέα.

Ο οποίος λέει ψέματα παντού .Και κυρίως στον εαυτό του. Προσθέτει λαμπιόνια εξωτερικά, ενώ μέσα του τρεμοσβύνει. Παριστάνει ότι κάτι “γιορτινό” συμβαίνει. ενώ το μόνο που συνέβει είναι ότι απλά διπλασιάστικαν οι υποχρεώσεις του, όπως και οι τιμές τις χολιστερίνης του. Νομίζει ότι φορώντας την “κάπα” των χριστουγέννων θα γίνει σούπερμαν. Θα αποπληρώσει τα πάντα που θα του ζητήσει ο σημερινός “Κούλης”. Θα γινει καλύτερος γονιός. καλύτερος άνθρωπος. Με καλύτερες επιλογές. Περισσότερες ευκαιρίες… α, ναι…και λίγο πιο Τυχερός. Ναι ρε γαμώτο. Κυρίως αυτό. Γιατί είναι “άτυχος” ο μαλάκας. Μα και με την “κάπα”, μαλάκας παραμένει και πέφτει με τα μούτρα κάτω. Γυρίζει το κεφάλι του και σαν να βλέπει το χέρι-κλαδί του ψεύτικου χιονάνθρωπου που έστησε ο δήμαρχος στην πλατεία, να του δείχνει το μεσαίο δάχτυλο τεντωμένο. Δεν θα ξεγελάσεις εσύ τα παιδιά, τριμάλακα.

Αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα: Το αγχωτικό τριβείο της καθημερινότητας σε συνδυασμό με τις μεγάλες μπουκιές των εορταστικών ημερών, είναι ένα καλό “τρικ” ώστε να περάσει όντως από την πραγματικότητα στην φαντασία. Δηλαδή να τα “τινάξει”. Προσπαθεί να πεθάνει τα Χριστούγεννα. Αν δεν τα καταφέρει τότε προσπαθεί μερικούς μήνες αργότερα, το “Πάσχα”. Πάντως αργά ή γρήγορα, το πετυχαίνει. Τη μαγική “selfie” με το Μεγαλοδύναμο, δεν την αποφεύγει.

Υ.Γ: Να είστε όλοι καλά. Γεροί και δυνατοί.