ΑΙΧΜΑΛΩΤΟI ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Είναι μερικές μέρες “γιορτινές”. Δηλαδή “χρονιάρες”. Δεν μπορεί ο τυφλός τη μονοτονία των 365 ημερων και θέλει μερικα “σημάδια”. Μη χαθεί. Ορίστε λοιπόν οι χρονιάρες μέρες τις οποίες χρησιμοποιεί ως μπαστούνι. Και να θες δηλαδή να στείλεις στο διάολο κάποιον, να μη μπορείς. ‘Η να θέλει να παραπονεθεί ο μονίμως γκρινιάρης στον ταλαίπωρο σερβιτόρο γιατί άργησε να ΄ρθει για παραγγελία, αλλά “λόγω της ημέρας” ο “Αντωνάκης” δείχνει μεγαλοθυμία ψεύτικη.Θέλει να πάρει διαζύγιο, αλλά ας αφήσει καλύτερα να περάσουν οι “χρονιάρες μέρες”. Τι θα πει ο κόσμος;

Αλλοι πάλι δεν έχουν κάποιον τέτοιο ενδοιασμό.Μάλλον προτιμούν τις γιορτινές μέρες. Τότε “διαλέγει” κάποιος να σκοτώσει τον αδερφό του ή τον πατέρα του με τη καραμπίνα, ή να στείλει στο νοσοκομείο τη γυναίκα του από το ξύλο. Είναι που φουντώνουν τότε αυτές οι τάσεις. Οι “γιορτινές” μέρες κάνουν πιο επιτακτική τη μια κάποια “λύση”.

Ετρωγε που έτρωγε παραπάνω και άσχημα, τώρα, στις “χρονιάρες μέρες” κατεβάζει μέσα του συνεχώς. Για να κάνει και πιο εύκολη την επιλογή των γιατρών και το Χάρου, αλλά και να απαλλάξει τα ασφαλιστικά ταμεία από το δυσβάσταχτα περιττό βάρος του. Οπότε κάνει “ντεμαράζ” στη μασαμπούκα. Δεν αντέχει να σιγοβράζει η ζωή του στο καζάνι της καθημερινότητας. Σε χαμηλή φωτιά. Και θέλει κάτι άλλο. Να ψηθεί σε ξυλόφουρνο. Να κάνει γύρες στη σούβλα. Κάτι εξτρίμ αυτές τις μέρες….Εστω και σε φούρνο μικροκυμμάτων. Αλλα κάπου αλλού όμως. Ελεος με το καζάνι. Βαρεθήκαμε. Να παίξουμε κορώνα-γράμματα με το Χαρο. Να παλαίψουμε μαζί του στα λαδωμένα αλώνια είτε κρατώντας πιρούνι για όπλο είτε κρατώντας τιμόνι. Και τα δύο είναι αποτελεσματικά.

Κατά τα άλλα, ζει και κινείται με βάση του καλεντάρι, το οποίο του “επιβάλει” πως να συμπεριφέρεται. Μια ανάγκη, μια δέσμευση, μια υποχρέωση. Σα να πρέπει να υποκριθείς στον προϊστάμενο πόσο καλός θα είσαι σήμερα στη δουλειά, ενώ εχεις ήδη να αντιμετωπίσεις χίλια μύρια άλλα προσωπικά, οικογενειακά, οικονομικά κλπ προβλήματα. Αλλά εσύ εκεί! Κέρβερος. Σαν κακός ηθοποιός, φοράς τη γιορτινή μουτσούνα και παίρνεις σβάρνα δρόμους μαγαζιά και σπίτια παριστάνοντας τον γιορτινό. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ημερολόγιο. Το οποίο έχει μέσα του “γιορτινές” μέρες. Δηλαδή η ημέρα του Πάσχα ή της “πρωτοχρονιάς”, να έχει διαφορετική “ανταλλακτική αξία” και άλλο “ειδικό βάρος” από τις υπόλοιπες “κοινές”. Αυτές είναι του “δρόμου”. Ιδιες είναι όλες όμως, με την έννοια της μοναδικότητας. Είναι μη επιστρεπτέες και ανεπανάληπτες όλες. Αλλά θες κάποιες άλλες να σηματοδοτούν κάτι άλλο. Αιχμάλωτος του ημερολογίου. Χάρσου- λυπήσου- σκέψου-αγόρασε-τίμησε-μνημόνευσε-γονάτισε-προσκύνα- με βάση το ημερολόγιο.

Εγώ μπορεί να λυπηθώ πρωτοχρονιά και να θέλω να πετάξω σερπαντίνες τη Μ. Παρασκευή. Οχι από αντίδραση.Ετσι- ίσως- να νοιώθω εκείνες τις μέρες. Που να το ξέρω πως θα είμαι σε συγκεκριμένες μέρες; Συμβόλαιο θα κάνω προκαταβολικά; Πως; Με το ημερολόγιο; Ναι, σου λέει. Εντέλεσαι: “σήμερα Χάρσου”…”αύριο Λυπήσου” … “μεθαύριο θυμήσου”. “Ε, άντε και γαμήσου” λέω εγώ.

Οι ζωές “ακουμπάνε” πάνω στην πραγματικότητα τόσο, όσο ακουμπά και η βελόνα του γραμμοφώνου πάνω στο δίσκο. Αστραπιαία στιγμιαία. Το παρελθόν και το μέλλον ανύπαρκτα, με το μόνο που υπάρχει να είναι το αστραπιαίο Τώρα. Η άκρη του δευτερολέπτου. Με τις στιγμές να κάνουν σταυροβελονιά τις μέρες και τις μέρες μεταξύ τους να πλέκουν το πουλοβεράκι της ζωούλας.Το οποίο πουλοβεράκι δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ έτσι κι άλλιώς. Θα πεταχτεί αφόρετο στο λασπωμένο δρόμο, όπως ακριβώς τα μελλοντικά σκουπίδια που αγόρασες και φέτος απο τα μαγαζιά “λόγω των ημερών”, γαμώτο.

Λαμπιόνια στα μπαλκόνια. Στρας και φανταχτερά φορέματα πάνω απο το δέρμα. Και βουρ στο “πατσά”. Αδιαφορώντας τι γίνεται μέσα σου. Κάτω από το δέρμα. Και ακόμα πιο μέσα σου. Στην Συνείδηση, ή “ψυχή” όπως τη λένε οι παπάδες και οι ψυχίατροι. Μέχρι όμως να ακούσεις τα άσχημα μαντάτα από τον γιατρό και κατόπιν από τον παπά, φρόντιζε όσο θα είσαι εν ζωή να τακτοποιείς τα όχι καλά νέα που σου έχει κάθε τόσο ο λογιστής. Θες να πεθάνεις και να χρωστάς; Τι θα πεί ο -“άλλος”- κόσμος;

Λόγω των ημερών λοιπόν, να ευχηθώ σε όλους σας από καρδιάς, τα δυό κύρια: Ελευθερία και Υγεία. Με όποια σειρά θέλει κανείς.

Connect

Κατηγορία άρθρου Άρθρο. Βάλτε Bookmark το μόνιμο σύνδεσμο.

Τα σχόλια είναι κλειστά.