Α Ε Κ – ΟΦΗ

Σε αυτή την πολύ κρύα – ελέω του ηλίθιου που παριστάνει τον πρωθυπουργό – Φιλαδέλφεια, η ΑΕΚ βάλθηκε να μας ζεστάνει. Ήταν πυραυλοκίνητη σήμερα η ομάδα μας. Με τρομερό τρέξιμο και τρομερή αλληλοκάλυψη. Με ένα εξοντωτικό πρεσάρισμα σε όλους τους χώρους. Καθοδηγούμενη από έναν έξοχο Γιόνσον και με δραστήριους τους πλάγιους της, έκλεισε τον ΟΦΗ σχεδόν στην περιοχή του και τον σφυροκόπησε ανελέητα.

Υπήρχαν στιγμές στο πρώτο μέρος, που ο αντίπαλος δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε δεύτερη μπαλιά. Δεν απείλησε σε καμία στιγμή και προσπάθησε μήπως βγάλει κάποια αντεπίθεση. Δεν ήρθε για να παίξει παθητικό ποδόσφαιρο, απλά δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την φρενήρη ρυθμό της ομάδας μας. Ο οποίος ρυθμός κύρια εκδηλωνόταν με ανάπτυξη από τα πλάγια και σέντρες. Με αποτέλεσμα, μια συντριπτική κατοχή μπάλας, καμιά δεκαριά κόρνερ κι ένα γκολ από τον Πόνσε.

Σίγουρα το σκορ δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του πρώτου μέρους. Αυτό όμως δεν λέει και πολλά. Διότι είδαμε πολλή καλή μπάλα, και την ΑΕΚ να έχει οργανωμένο, υπομονετικό και σχεδιασμένο πλάνο. Είδαμε την ΑΕΚ όπως την θέλουμε. Γρήγορη και κυρίαρχη απέναντι σε έναν καλά παρατεταγμένο αντίπαλο, που αμύνθηκε σωστά κύρια απέναντι στις προσπάθειες μας για να βγει η σωστή τελική.

Είχαμε όμως χαμόγελα διότι οι δυό καινούργιοι πλάγιοι μπακ μας, στάθηκαν πολύ καλά. Και στα αμυντικά αλλά και στα επιθετικά τους καθήκοντα. Επίσης διότι είδαμε ξανά τον Γκατσίνοβιτς και τον Άμραμπαντ να είναι σε καλή διάθεση και φόρμα. Ο άξονας δεν λειτούργησε τόσο καλά επιθετικά διότι είναι πλέον προφανές ότι βγαίνει κούραση στον Πινέδα, κάτι το οποίο έχει επισημάνει κι ο προπονητής μας άλλωστε.

Το δεύτερο μέρος ήταν μία απογοήτευση. Πλήρως συνυφασμένη με το κρύο. Ό,τι μας είχε δώσει η ομάδα στο πρώτο μέρος, το πήρε πίσω. Και άκομψα. Διότι ναι μεν ο ΟΦΗ ανέβηκε ψηλότερα στο γήπεδο κι έπαιξε πιο επιθετικά, όμως η ομάδα μας είχε πολύ σοβαρά προβλήματα. Πρώτα πρώτα έχασε πλήρως το κέντρο αφού ο Πινέδα ήταν ημιλιπόθυμος, ενώ ο Γιόνσον βρισκόταν πολλές φορές εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δυο και τρεις αντιπάλους. Επίσης τα εξτρέμ δεν είχαν την λάμψη του πρώτου μέρους.

Εκτός λοιπόν από τα τρεξίματα και τα πρεσαρίσματα μας που χάθηκαν, άρχισαν και αβίαστα λάθη καθώς και λάθος τοποθετήσεις στην αμυντική μας λειτουργία. Ο ΟΦΗ του δεύτερου μέρους, θύμιζε σε μικρογραφία την ομάδα μας του πρώτου μέρους. Έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο κι έβγαλε μπόλικες προϋποθέσεις για να πετύχει κάποιο γκολ. Ευτυχώς για μας δεν το πέτυχε. Όμως τραβήξαμε αρκετή αγωνία ενώ εμφανίστηκαν και μπόλικα καντήλια. Διότι το σκορ δεν ήταν από αυτά που σου επιτρέπουν να χαλαρώσεις.

Κι εκεί που δεν βλέπαμε τίποτα από την ομάδα μας, σε μια τακτική επίθεση του ΟΦΗ, έβγαλε μια εκπληκτική ασίστ ο Στάνκοβιτς στον Πόνσε, που με προσωπική ενέργεια σημείωσε το δεύτερο γκολ της ΑΕΚ και του εαυτού του. Κόντρα στην ροή του αγώνα. Ένα γκολ που όμως κι αυτό δεν μας σιγούρεψε. Διότι αυτή η νωθρότητα εξακολούθησε να υπάρχει ακόμα κι όταν ο Αλμέιδα έκανε τέσσερις αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα. Τίποτα δεν έγινε, μην πω ότι τα πράματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Οι παίκτες του ΟΦΗ πέρναγαν τους δικούς μας σαν σταματημένους, ενώ όταν βγαίναμε σε κάποια αντεπίθεση ούτε ξέραμε πώς να συνεννοηθούμε.

Το τελικό σκορ 3-0 ( λάθος του Λαμπρόπουλου κι εκτέλεση του Βαν Φέερτ ) είναι κι αυτό μια μαγική εικόνα, και πουθενά δεν δείχνει μια άνετη επικράτηση. Βέβαια μαγική εικόνα ήταν και το χαμηλό σκορ του πρώτου μέρους, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την άθλια εμφάνιση της ΑΕΚ στο δεύτερο μέρος. Κι ας ευχηθούμε να είναι ένα παροδικό και τυχαίο γεγονός. Όπως ας ευχηθούμε να γυρίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ο Σιμάνσκι αφού δεν υπάρχει άλλος κόφτης πλην του Γιόνσον. Συγχαρητήρια λοιπόν αλλά μαγκωμένα, μουδιασμένα…