Τηλεόραση βέβαια, έτσι; Αδύνατον να πηγαίναμε εκεί, όσο κι αν η ψυχή μου θα το ήθελε. Για παρεπιπτόντως θέαμα δηλαδή. Έχει μπόλικες ομορφιές το νησί για να βρεθείς στα σύνορα μόνο για μπάλα. Αλλά τι λέμε τώρα;
Είχαμε θέμα κυπέλλου. Σε γήπεδο βρεμένο, με σκληρή ομάδα έδρας και με κάμποσες απουσίες εμείς. Όμως ειλικρινά, πρέπει να καταθέσω, οτι ιδιαίτερες φοβίες δεν υπήρχαν στην ομάδα. Μιλάω για πριν τον αγώνα. Υπήρχε μια αισιοδοξία και μια βεβαιότητα για την εμφάνιση. Αυτά εισέπραξα μέχρι και χθες.
Τα ίδια λοιπόν, είδα και σήμερα. Χωρίς να διαφοροποιώ ημιχρόνια. Η ομάδα ήταν σοβαρότατη, αρκούντος σκληρή και με κανονικό πλάνο στο γήπεδο. Στο πρώτο πεντάλεπτο ήταν ελαφρώς χαμένη, αλλά είναι απόλυτα λογικό για εκτός έδρας παιχνίδι. Μέχρι να το πατήσεις και μέχρι να γίνει κάποια εκτόνωση του γηπεδούχου.
Υπήρχε μια καλή αμυντική λειτουργία, σωστές αντεπιθέσεις κόντρας ή τακτικές, και μου άρεσε η αλληλοκάλυψη κύρια στα άκρα. Η ομάδα δεν κινδύνευε πουθενά και οι επιθέσεις της ήταν αρκετά καλές, κύρια σε επίπεδο τακτικής. Αυτό ενδιέφερε σήμερα. Το οποίο και βγήκε. Ένα γκολ στο όριο του οφσάιντ και μιά φάση, που αν θέλεις την δίνεις και πέναλτυ. Αυτό το τελευταίο, είναι σχόλιο κριτικής κι όχι παράπονου.
Διότι τα εύσχημα πρέπει να αποδίδονται. Στον προπονητή και στους παίκτες που εφάρμοσαν το σχέδιο του. Όλοι ξαναείδαμε οτι λείπει η σέντρα του αριστερού μπακ, ένας καλός χαφ με δημιουργικές ικανότητες, η απουσία ενός κανονικού αμυντικού χαφ κι ενός πιο προικισμένου σέντερ φορ. Όμως, αυτά καλύφθηκαν ομαδικά. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και πολύ ελπιδοφόρο.
Η ομάδα έτρεξε πολύ και για να κυριολεκτήσω, έκανε μια επαγγελματική ισοπαλία, που πιστεύω οτι θα οδηγήσει σε μια λαμπρή εμφάνιση στη ρεβάνς. Και μάλλον αυτό ήταν η επιδίωξη του τεχνικού τημ. Κακώς βέβαια, αλλά δεν χρειάζεται και γκρίνια. Εμένα η ομάδα μου άρεσε με βάση την διαδικασία του θεσμού του κυπέλλου. Είδα δύναμη, πάθος και μπόλικο μέταλλο.
Όπως είδα οτι το γκολ που φάγαμε ήταν τυχαίο. Κι όπως είδα, οτι σωστά μπήκε μέσα ο Σουηδός στην θέση του Τζανετόπουλου, που πλέον είναι σαφές οτι είναι πιο χρήσιμος πίσω. Κάποιες υποψίες κινδύνου που φάγαμε, οφείλονται κύρια στην βραδύτητα του. Καλή η αρχοντιά στο κατέβασμα της μπάλας, αλλά το κέντρο θέλει ταχύτητα. Μια ταχύτητα που ακόμα δεν την δίνει ο Σουηδός, αλλά τέλος πάντων ήταν παρών στην ισοφάριση και σε μερικά κοψίματα. Ειλικρινά δεν έχω ακριβή άποψη ακόμα για τον βαθμό του. Λείπουν και παιχνίδια βέβαια.
Φτάνοντας όμως στην ουσία, έχουμε το παιχνίδι και την πρόκριση στα χέρια μας. Χωρίς εξώφθαλμη απόδοση, αλλά με πολύ καλή συμπεριφορά απέναντι σε ομάδα της πρώτης κατηγορίας. Με πολύ καλό Αραβίδη, με βελτιωμένο Ανάκογλου αλλά με κορυφαίο για μένα τον Λαμπρόπουλο. Επίσης να τονίσω ξανά το φιλότιμο του Μπρέσεβιτς. Τα έχουμε πει. Ομάδα χωρίς σέντερ φορ, δεν υπάρχει.
Οπότε προχωράμε δυνατά κι αισιόδοξα. Για το παιχνίδι της Δευτέρας και μετά για την ρεβάνς. Την τυπική διαδικασία και το όπου φτάσουμε στο κύπελλο. Με ρεαλιστικά όνειρα, κύρια για συμμετοχή και παρουσία μας στα γήπεδα. Με το ερχόμαστε πλέον, ουσιαστικό. Διότι το να έρχεσαι δεν σημαίνει μόνο νίκες αλλά και σωστή συντήρηση του υλικού αλλά και του αποτελέσματος. Κι είμαι πολύ χαρούμενος, διότι σε παιχνίδι τακτικής σήμερα, πήραμε πολύ καλό βαθμό.
Υγ. Όπως σας έχω γράψει από το καλοκαίρι, άλλος ένας από τους παλιούς, τελείωσε. Μιλάω για τον Ζήκο, παρά την δημόσια τοποθέτηση του κοντού για το γήπεδο. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Έλα ντε. Αλλά και να μην το βρείτε, δεν τρέχει κάτι. Αρκεί να ψάξετε τα βιογραφικά όλων αυτών που σιγά σιγά στελεχώνουν. Υπομονή κι έρχεται κι άλλος.