…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Χωρίς κέφι πήγα σήμερα στο γήπεδο. Χωρίς κέφι έβγαλα και τον αγώνα. Υποθέτω κι άλλοι μπόλικοι, αφού δεν χρειάστηκε η λεωφόρος Ηρακλείου για παρκάρισμα. Δεν ξέρω φυσικά τι αισθάνθηκαν αυτοί που ήρθαν πριν έρθουν , αλλά και τι ένιωσαν αφού έφυγαν. Μακάρι να συντονιστήκαμε.

Σήμερα, η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα προπέρσινη. Ομάδα του Αλμέιδα. Ορθολογικά στημένη, με αρχή, μέση και τέλος. Με ένα φορ και κυρίως με το σύστημα που διδάσκεται στις προπονήσεις. Αλλά κυρίως με την ένταση που θέλει ο παλιός Αλμέιδα. Το επιθετικό πρεσάρισμα και την ομαδική μάχη μέχρις εσχάτων. Σήμερα, θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο φετινό παιχνίδι μας.

Κι έχει μεγάλη αξία αυτό. Πρώτον διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί το τέλος των πειραμάτων. Δεύτερον διότι μπορεί ο Αλμέιδα να επανέρχεται σε ξεμπέρδεμα. Και τρίτον διότι δεν παίξαμε με τυχαία ομάδα. Φυσικά δεν ασχολούμαι με την δήθεν πρωτοπορεία, αλλά με την τεχνική κατάρτιση του Άρη. Που έπαιξε πολύ ορθολογικά, ήξερε τι έψαχνε στο γήπεδο, και φυσικά για κανά εικοσάλεπτο δτο δεύτερο ημιχρόνιο, δυσκόλεψε την ομάδα μας αρκετά.

Λογικά πράματα δηλαδή, αν πούμε ότι περιμέναμε ένα ντέρμπυ. Όπως λογικά περιμέναμε ένα εκτεταμένο rotation από τον Αλμέιδα, όχι φυσικά διότι κάποιοι ήταν κουρασμένοι ή διότι τους θέλουμε ξεκούραστους για την Κυριακή. Αυτά είναι για τα μικρά παιδιά. Όταν κάποιος αμείβεται με εκατομμύριο την χρονιά, δεν γίνεται να μην μπορεί να παίξει δυό παιχνίδια στο ελληνικό γίγνεσθαι. Το rotation που ανέφερα, είναι μπας και πάψει ο προπονητής να είναι ισορροπιστής. Δεν γίνεται να παίζεις με το όνομα σου, κι όχι με την κατάσταση στην οποίαν βρίσκεσαι.

Κι όπως και να το κάνεις, σήμερα το δίδυμο Μήτογλου και Κάλενς, είτε σαν δίδυμο είτε ατομικά, ήταν φοβερό. Πολύ κοντά ο Γιόνσον κι ο Πινέδα. Όχι τόσο κοντά ο Λιούμπισιτς που ήταν μαγικός και μακράν ο καλύτερος. Ακόμα κι ο Μπρινιόλι, εξέπεμπε μια μεγαλύτερη σιγουριά για την ομάδα. Ελπίζω να μην είδαμε σήμερα μια ομάδα του κυπέλλου. Θα δούμε την Κυριακή…

Η ΑΕΚ έπνιξε τον αντίπαλο στο πρώτο μέρος. Στην κυριολεξία έκανε ό,τι ήθελε. Με πλουραλισμό κι οργάνωση. Με σχέδιο και με διάθεση όταν χάνει τη μπάλα, να μάχεται να την ξαναπάρει. Μπορεί να μην είχε πολλές ευκαιρίες, αλλά η εμφάνιση της προμήνυε κάτι καλό. Που ευοδώθηκε εκεί στο τέλος, με ένα γκολ του Μαρσιάλ, που φυσικά δεν είναι εξτρέμ αλλά κάπως έπρεπε να χωρέσει στην ενδεκάδα. Και να δείξει ότι αν επανέλθει, θα είναι σούπερ.

Στο δεύτερο μέρος, ο Άρης ανέβηκε ψηλά. Δυσκόλεψε την ομάδα μας, αλλά λόγω των χώρων, χάσαμε κλασσικές ευκαιρίες αδικαιολόγητα. Τρία γκολ θα μπορούσαμε να τα έχουμε πετύχει, αλλά κι ο Άρης θα δικαιούταν ένα. Ένας Άρης που έσβησε από ένα σημείο και μετά, όταν ο Αλμέιδα έκανε τις αλλαγές του – φυσικά Γκατσίνοβιτς και Γαλανόπουλος δεν έδωσαν τίποτα – και με έμβολο τον Φερνάντες ξαναέβαλε τον αντίπαλο στην περιοχή του.

Δεν ήταν πλέον κόντρα επιθέσεις αλλά κανονικό παιχνίδι ακόμα και με αυτόν τον ξεχασμένο Τσούπερ. Η ΑΕΚ ήταν κυρίαρχη γενικά στο παιχνίδι και δικαιούτο κάτι παραπάνω. Χωρίς βέβαια να είναι εξασφαλισμένη για τη ρεβάνς αλλά ας μένουμε στις σιγουριές και στους περιπάτους, αφού μπορεί να είχαμε άλλα χειρότερα. Ας πούμε να σου έβγαζε κόκκινη ο Σιδηρόπουλος και να τρέχεις και να μην φτάνεις. Και μην μου πει κάποιος για var και τρίχες. Άμα θέλουν να σε γαμήσουν, σε γαμάνε και δεν μιλάς κιόλας.

Και χονδρικά είδα μια καλή ΑΕΚ, με τους περισσότερους παίκτες σε διάθεση και χωρίς να υπάρχει εμφανής υστέρηση. Κι αυτό με ευχαρίστησε χωρίς φυσικά να μπορώ να αισιοδοξώ πιο πολύ για την Κυριακή. Θα δούμε τι θα δούμε. Όμως για σήμερα, δίνουμε εύσημα για την ωραία παράσταση που μακάρι να είναι απαρχή κι όχι παρένθεση.

Εδώ και δυο χρόνια παρακολουθούμε το ίδιο έργο. Ένα σκηνικό που δεν αλλάζει και μια κατάσταση που δεν βελτιώνεται.
Τα απομεινάρια της ομάδας 2022/23 να προσπαθούν να λύσουν τον γρίφο της κλειστής άμυνας των αντιπάλων και να μη βρίσκουν λύσεις και τρόπους.
Πέρυσι έφταιγε ο καιρός, η ατυχία, η αστοχία κάποιων παικτών, τα ποιοτικά κενά σε κάποιες θέσεις κλπ.
Βεβαίως τα Σέρρας με ρόστερ Β’ εθνικής και πέρυσι σε είχαν πελάτη, αλλά έτερον εκάτερον.
Ας πούμε πως πάντα κάτι βρισκόταν για να δικαιολογηθεί η εικόνα που βλέπαμε.
Φέτος το καλοκαίρι παρά τις ακριβές προσθήκες που έγιναν η ομάδα είναι χειρότερη.
Γιατί? Διότι “πρέπει” να παίξουν οι επιλογές του προπονητή, με αποτέλεσμα αυτό να αποβαίνει εις βάρος της ίδιας της ομάδας.
Όπως όταν πληρώνεις και “νοικιάζεις” θέση πάρκινγκ. Έτσι και αυτοί έχουν “παρκάρει” στην 11αδα χωρίς να μπορούν να βγάλουν ούτε ένα αξιοπρεπές 30λεπτο.
Δε μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το να παίζουν οι (εμφανώς ανέτοιμοι) Λαμέλα, Μαρσιάλ, Περέιρα κλπ και να έχουν εξαφανιστεί παίκτες που σε ξελάσπωναν τα προηγούμενα χρόνια.
Αρκούσε αυτό? θα ρωτήσει κάποιος. Και πέρυσι κορόιδο πιάστηκες, και φέτος με τους άλλους βασικούς σου έκανε πλάκα κάποια Νόα που η προφορά του ονόματός της θυμίζει το παλιό ανέκδοτο με το βατραχάκι.
Και με τους άλλους, και με τους καινούριους παίκτες η ΑΕΚ αδυνατεί να κάνει τα βασικά μέσα στο γήπεδο.
Διότι από την μέση και μπροστά δεν υπάρχει χημεία, δεν υπάρχει σχέδιο και καμία λογική σειρά και είναι σαν διαφορετικά ξύδια που προσπαθείς να τα χωρέσεις στο ίδιο μπουκάλι.
Κάποιες φορές θα αρκεί η ατομική ποιότητα, και κάποιες άλλες όχι. Σήμερα ήταν ένα από τα παιχνίδια που ο αντίπαλος κλείστηκε πίσω (αφού έπαιζε με 10 παίκτες από το ’28) και η ΑΕΚ δεν είχε απαντήσεις. Διότι για να διασπάσεις κλειστές άμυνες (ενώ είσαι πίσω στο σκορ) χρειάζονται πολλά πράγματα, αλλά κυρίως τακτική και σχέδιο.
Χρειάζονται καλά στημένα, δουλεμένα στις προπονήσεις, ποιος θα κάνει τι, κομπίνες, ποιος θα εκτελέσει, ποιοι παίκτες θα πάνε που κλπ.
Αυτό η ΑΕΚ του Αλμέιδα δεν το έχει. Δεν το είχε ποτέ. Το μόνο που είχε ήταν τρέξιμο και πίεση, όσο άντεχαν οι παίκτες.
Για να ξαναπάμε στο αποψινό παιχνίδι, η ΑΕΚ άρχισε να γίνεται απειλητική μετά το ’70 όταν πια ο χρόνος πίεζε. Έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές, η ομάδα “ανέβηκε” αφού ο αντίπαλος έδωσε χώρο και λογικά βγάλαμε ευκαιρίες τις οποίες δεν αξιοποίησαν οι παίκτες μας.
Ίσως θα μπορούσε να μας δοθεί και ένα μπέναλτ σε τράβηγμα στον Πινέδα, αλλά πες ότι το παίρναμε και έληγε 1-1.
Αυτό δεν θα άλλαζε την ουσία, και η ουσία είναι πως εδώ και δυο χρόνια η ΑΕΚ δεν έχει ομάδα.
Έχει ένα συνονθύλευμα που ακόμα “ξοδεύει” τα καύσιμα του double γιατί ο ΑΕΚτζής ως γνωστόν είναι οπαδός χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις που θα δεχόταν ακόμα και τον Στέλιο Μανωλά ως βασικό προπονητή γιατί πήρε το κυπελλάκι με την ομάδα που δούλευε ο Πογιέτ από τον χειμώνα. Και ας μην κατάφερε τίποτα στην καριέρα του ως προπονητής.
Εύκολα μπορείς να πάρεις τον ΑΕΚτζή με το μέρος σου, αρκεί να πουλήσεις λίγο οπαδηλίκι, λίγο συναίσθημα κλπ.
Πόσο μάλλον αν πάρεις το νταμπλ.
Πολλοί ΑΕΚτζήδες αρνούνται να δουν πως η ομάδα του νταμπλ δεν υπάρχει ούτε και θα υπάρξει ξανά στο μέλλον με τον ίδιο προπονητή.
Διότι αν ήξερε πως να το ξανακάνει θα το έκανε και πριν έρθει στην ΑΕΚ και θα προπονούσε τώρα καμιά Βιγιαρεάλ ή καμιά Ουντινέζε ξερωγώ.
Στο δια ταύτα, αυτό που μένει από τα σημερινά είναι η λακωνική δήλωση του προέδρου πως ξέχωρα από το αν πήραμε ή όχι αυτά που έπρεπε διαιτητικά, η ομάδα απογοήτευσε τον κόσμο που την στηρίζει.
Δείχνει ότι το μήνυμα ελήφθη και η κατάσταση πλέον δύσκολα θα διορθωθεί. Η ομάδα έχει “ξεπεράσει” τον Αλμέιδα και φαίνεται πως και ο ίδιος τα έχει ψιλο παρατήσει.

Ωραία είχαν κάτσει τα αποτελέσματα, ωραία θα ήταν να είχαμε βρεθεί στην πρώτη θέση. Άλλη μία χαμένη ευκαιρία, κι άλλη μία ιστορία για το τι μπορεί να χαθεί και φέτος. Δεν πειράζει όμως. Ο Αλμέιδα να είναι καλά και θα τα φτειάξει όλα. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν. Γιατί να τους κακοκαρδίσουμε; Να πούμε στους Χριστιανούς ότι κανείς Λάζαρος δεν αναστήθηκε; Χρόνο θα χάσουμε…

Πήγαμε λοιπόν στο γήπεδο, το κατάμεστο, αλλά ψύχραιμα. Πιο πολύ φόβος επικρατούσε, παρά αισιοδοξία. Αυτό κατέγραφε το ρεπορτάζ μου, τόσο από τις κουβέντες μου, όσο κι από την ατμόσφαιρα. Δεν έχει χάσει μόνο η ομάδα από την ορμή της, έχει χάσει κι ο κόσμος την πίστη του, άσχετα αν δεν θέλει να το παραδεχτεί και να το πει ωμά. Όπως καταγράφεται εδώ. Λογικά πράματα για οπαδούς.

Τι είδαμε στο γήπεδο; Μιλάμε για κανονικό ξυλίκι. Τη πλάκας θέαμα, της πλάκας κι οι δυό ομάδες. Αυτή η πλάκα αποτυπώνεται στα δυό γκολ που μπήκανε. Μείξη κωμικών του βουβού κινηματογράφου. Ούτε προϊόν πίεσης ή οργάνωσης, ούτε κάποιων αυτοματισμών ή σχεδιασμών τακτικών επιθέσεων ή αντεπιθέσεων. Κάτι καραμπόλες για να το φάμε εμείς, και μια προσωπική προσπάθεια του Πιερό και της σωματοδομής του, για να ισοφαρίσουμε.

Στα της ΑΕΚ. Είχαμε κορυφαίους τον Βίντα και τον Μουκουντί. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο, εκτός από προσωπικές ενέργειες κάποιων κατά διαστήματα. Δεν είδα κανένα επιθετικό πρεσάρισμα, κανένα πνίξιμο του αντιπάλου, καμία προπέρσινη ΑΕΚ. Δεν είδα τον αντίπαλο να υποφέρει, ούτε θυμάμαι κάποια μεγάλη απόκρουση του Κοτάρσκι. Τα πάντα ήταν σβησμένα από τον Λουτσέσκου ή ήταν συμφωνημένα σε ισοπαλία με γκολ.

Ήταν ένα παιχνίδι, που προσφερόταν να ασχολείσαι με γκόμενες. Αν πάλι δεν είχες κάποια κοντά σου, θα μπορούσες να αρχίσεις να αναλύεις τις τρίχες του Αλμέιδα. Που βέβαια σήμερα είχε εξουδετερώσει όλη την δεξιά πλευρά. Και που αντί να ρίξει εκεί τον Γκαρσία, φρόντισε να αφανίσει τον Λαμέλα. Δεν τρέχει κάτι. Θα μάθει σιγά σιγά το ρόστερ του, θα μάθει σιγά σιγά ότι οι ομάδες για να κυριαρχούν στο γήπεδο, χρειάζονται χαφ κι όχι ένα κέντρο άδειο όπως σήμερα. Γιατί άδειο; Διότι ο Περέιρα που ήταν το οχτάρι, κάποιον είχε εντολή να παρακολουθεί κι ο Λουτσέσκου όταν το είδε φρόντιζε, να ΄χει πεδιάδα για την επίθεση του.

Ο δικός μας; Μην ενοχλείτε τον οδηγό. Μέχρι το 75 δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνουν αλλαγές. Κανένας λόγος να γεμίσει το κέντρο, κανένας λόγος να μπει ο Λιούμπισιτς μαζί με τον Πινέδα ( αυτός μπήκε ) αλλά ήταν υποχρεωτικό να μπει ο Μαρσιάλ, που νομίζω δεν ακούμπησε καν τη μπάλα. Υποθέτω ότι στις προπονήσεις, στις οποίες δίνει έμφαση ο ψυχάκιας, ο Μαρσιάλ δεν κρατιόταν. Δεν βαριέσαι ρε φίλε. Και πολύ ασχολούμαι. Ευτυχώς είδα μια εικόνα που με κάνει νάμαι αισιόδοξος. Ο Ηλιόπουλος – με μάσκα λόγω κόβιντ – έβαλε τον Ριμπάλντα να καάσει δίπλα του. Πολύ σημαντικό να ακούει ο πρόεδρος τις αγωνιστικές μαλακίες δια ζώσης.

Φυσικά καταλήξαμε με πολύ μεγάλο εκνευρισμό στο γήπεδο. Έφταιγε ο διαιτητής, έφταιγε ο Λουτσέσκου, μπορεί και να έφταιγε η προχθεσινή πανσέληνος. Όλα υπάρχουν στο μυαλό της κάθε γηπεδικής μπαλαδόφατσας. Πουθενά δεν μπορεί να δει ότι ο αντίπαλος ήταν πιο οργανωμένος, πολύ πιο επικίνδυνος στις τελικές κι ότι πήρε περίπατο την ισοπαλία. Με την οποίαν είμαστε τουλάχιστον ευχαριστημένοι. Όπως είμαστε ευχαριστημένοι με τον παροπλισμό των στελεχών του Μελισσανίδη.

Υγ. Το κείμενο το έγραψα χωρίς να έχω ακούσει τι δήλωσε ο προφήτης, οπότε το έγραψα πολύ ήρεμα….

Την περασμένη εβδομάδα έλειπα στη Ζάκυνθο. Κάτι μεταξύ δουλειάς και τριήμερου χαλάρωσης. Είχα να πάω σχεδόν σαράντα χρόνια, οπότε άδραξα την ευκαιρία. Το Σάββατο ήταν βροχερό, οπότε μπόρεσα και την γύρισα σχεδόν όλη, φυσικά σε επίπεδο bullet points. Και ήρεμα κάθισα να δω και την ομάδα μας το απόγευμα, πριν το φαγητό. Ένα hdmi καλώδιο έκανε τέλεια την σύνδεση με τον υπολογιστή και την μεγάλη τηλεόραση.

Για τον αγώνα, τα έγραψε όλα ο Αλέξανδρος. Και μπορώ να πω ότι ήταν από τις καλύτερες κριτικές που έχω διαβάσει. Οπαδός είναι κι ο Αλέξανδρος, αλλά δεν είναι τυφλός. Και τα είπε ακριβώς όπως ήταν. Κυνικά. Μια ΑΕΚ καλύτερη του αντίπαλου μέχρι το ημιχρόνιο, που έχασε κανά δυό γκολ, ενώ δεν πήρε κι ένα πέναλτυ και κάποιες άλλες κάρτες από έναν διαιτητή, που άλλος τον ονομάζει εγκάθετο, κι άλλος τον ονομάζει αστείο. Φυσικά όχι πιο αστείο από τον βαρίστα. Εν πάση περιπτώσει.

Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ότι η ΑΕΚ δεν είχε την απαιτούμενη διάρκεια, ενώ προδόθηκε κι από τον προπονητή της. Ο Αλμέιδα μου θύμισε τον αγώνα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας προ δύο ετών. Μιλάω για τις αλλαγές που έκανε, οι οποίες ήταν αδύνατον να βοηθήσουν. Με εξαίρεση τον Χατζησαφί, όλοι οι άλλοι είχαν ένα μπέρδεμα τόσο σε θέσεις όσο και σε ρόλους. Η ομάδα έγινε τσίρκο ενώ μετέφερε και στο τερέν τον πανικό του πάγκου. Άλλες λεπτομέρειες δεν χρειάζονται για να μην θίξουμε και τους προσωπολάγνους.

Αυτούς δηλαδή που φαίνεται ότι δεν τους πολυλαμβάνει υπ’ όψιν του ο Μάριος. Το πραγματικό στήριγμα μας, αν όλα είναι καθαρά. Μέχρι τώρα έχει καθαρίσει 22 στελέχη. Ξέρω ότι δεν είναι πρώτης γραμμής, αλλά δείχνει την διάθεση και την τάση του. Πρώτα από όλα να οργανώσει την εταιρεία όπως αυτός νομίζει. Διοικητικά. Αυτό μάλλον το ξέρει σαν επιχειρηματίας. Το ποδοσφαιρικό ασφαλώς και δεν το γνωρίζει. Αυτός είναι κι ο κύριος λόγος που ο Αλμέιδα παραμένει, για να απαντήσω σε κάποιες φωνές που αναρωτιούνται γιατί δεν καθαρίζει πρώτα το αγωνιστικό. Πρώτα χτίζεις την δομή σου σαν οργανόγραμμα και μετά μπαίνεις στα διάφορα τμήματα. Επίσης δεν πας κόντρα στην συναισθηματική διάθεση του κόσμου, ούτε και σε επιλογές παικτών στις οποίες έπαιξε ρόλο ο προπονητής.

Και μπαίνεις με ειδικούς συμβούλους. Αυτό δηλαδή που είχα γράψει προ καιρού : Ποιός είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα του μιλάει για θέματα αγωνιστικά; Δεν υπήρχε. Τώρα υπάρχει κι είναι καλό όνομα. Αυτός είναι που αναλύει τους παίκτες, την τακτική προσέγγιση των αγώνων και φυσικά τον προπονητή. Μια κίνηση καταπληκτική και μελλοντική προοπτική. Την οποίαν την ψάχνει ο Μάριος, είτε με τις μετοχές της Ιταλίας είτε με τις επενδύσεις που διαλάλησε ότι θα κάνει. Εμείς περιμένουμε με ζώνες βέβαια ακόμα ακόμα αλλά σε ράγες.

Μένουν κι άλλα. Μένει ο επικεφαλής του scouting και ο άνθρωπος που θα είναι επιφορτισμένος με την διαιτησία, μακροσκοπικά ( ΕΠΟ, ΚΕΔ ) και μικροσκοπικά ( σέρβις προσωπικό του εκάστοτε διαιτητή ). Έχει ακόμα μελισσανιδικό λίπος η ομάδα αλλά δεν μπορούν όλα να γίνονται ταυτόχρονα. Πάντως βλέπω μια μεθοδικότητα χωρίς υστερίες και συγκινησιακές κινήσεις. Βλέπω δηλαδή έναν τεχνοκρατισμό, που προσωπικά με ενθουσιάζει.

Για τον Αλμέιδα υπάρχουν σαφή δεδομένα, πάντα σύμφωνα με τον Μάριο :

• Πήραμε όλους τους παίκτες που μας υπέδειξε ο προπονητής
• Καθαρίσαμε τα παράκεντρα των αποφάσεων
• Απορροφήσαμε τον αποκλεισμό από την Ευρώπη
• Παίζουμε ένα παιχνίδι την εβδομάδα.

Η πρόταση της λογικής πάει ως εξής :

Θα είσαι ξεκούραστος με το ρόστερ της επιλογής σου, άρα δεν έχεις περιθώρια ή δικαιολογίες για να αποτύχεις στον ξεκάθαρο στόχο του νταμπλ. Οτιδήποτε άλλο θα θεωρηθεί αποτυχία.

Υγ. Το να μπει κάποιο χέρι στο τημ των γυμναστών αλλά και στο τημ του ιατρικού επιτελείου, μόνο προς όφελος της ομάδας θα είναι. Αυτή η μαλακία που έγινε με τον Βίντα, ούτε σε τοπικό πρωτάθλημα δεν γίνεται.

..ή αλλιώς τί είχες ΑΕΚ – τί είχα πάντα.

Μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό όπου η ομάδα παρουσιάστηκε σοβαρή και προσεκτική, σήμερα είχαμε επανάληψη από τα περσινά. Μετά από μια επιτυχία ερχόταν η απότομη προσγείωση.

Προσπάθησε η ομάδα, δε μπορώ να πω πως ήμασταν αδιάφοροι. Προσπαθούμε, όμως τις περισσότερες φορές δεν έχουμε ουσία στο παιχνίδι μας.

Μετά το σύστημα “ψάχνουμε όλοι τον Γκαρσία μήπως φτιάξει φάσεις μόνος του” τώρα αλλάξαμε και παίζουμε το σχέδιο “400 σέντρες στο κεφάλι του Πιερό μήπως πιάσει καμιά κεφαλιά”.

Αυτή είναι η ΑΕΚ, έτσι θα πηγαίνει και φέτος. Με την διαφορά πως σχεδόν όλοι οι παλιοί παίκτες είναι καμένοι και οι μεταγραφές του καλοκαιριού είναι παλαίμαχοι.

Η ομάδα έχει μόνιμο πρόβλημα απέναντι σε κλειστές άμυνες, παίζει συνεχώς με τον ίδιο τρόπο και ο Αλμέιδα είναι απόλυτα προβλέψιμος. Τα ίδια με πέρυσι δηλαδή.

Η διαφορά με φέτος είναι πως η ΠΑΕ έχασε τον έλεγχο της ΕΠΟ (αν τον είχε ποτέ πραγματικά..) και εκτός από τα αγωνιστικά θέματα έχει και τα πιστόλια από τους διαιτητές.

Εντελώς συμπτωματικά όταν η διοίκηση έχασε ΕΠΟ και συναφή έσπευσε να “ξεφορτωθεί” την ομάδα στον πρώτο τυχόντα (κυριολεκτικά). Όμως αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας, ας μη χάνουμε την ώρα μας με τέτοια πεζά θέματα.

Η ουσία είναι πως και φέτος οι άλλοι είναι χάλια, έχουν επιβάρυνση λόγω Ευρώπης και η ΑΕΚ αδυνατεί να το εκμεταλλευτεί.

Πιάσαμε Οκτώβριο και έχουμε ήδη 7 χαμένους βαθμούς από ομάδες που θα παλέψουν για τον υποβιβασμό.

Όμως αυτό που μου έκανε την πιο μεγάλη εντύπωση ήταν η διαχείριση του Βίντα από το ιατρικό team.

Τι έκαναν λοιπόν οι επιστήμονες των Σπάτων?

Έβαλαν ράμματα στο μέτωπο του Βίντα και αντί να το δέσουν με γάζες τον έστειλαν να παίξει χύμα με αποτέλεσμα μετά από λίγη ώρα να ξαναχρειαστεί να βγεί για κανένα 5λεπτο για να κάνουν αυτό που έπρεπε να είχαν κάνει εξ’αρχής. Και σ’αυτό το δεύτερο 5λεπτο η ομάδα τρώει γκολ από τον Παναιτωλικό.

Τέτοια ασυνεννοησία και τέτοιο ερασιτεχνισμό πληρώνει η ΑΕΚ, και ακόμα αναρωτιόμαστε για τους τραυματισμούς και την αργή επάνοδο των παικτών.

Και μη ξεχνάμε τις φοβερές αλλαγές του Αλμέιδα που ως συνήθως αποσυντόνισαν την ομάδα και διέλυσαν τις όποιες καλές προσπάθειες είχαν γίνει μέχρι το ’65.

Αναρωτιέμαι πόσοι “αισιόδοξοι” ΑΕΚτζήδες περίμεναν νίκη στο Αγρίνιο.

Πολύ ανάμεικτα συναισθήματα μου πρόσφερε αυτό το παιχνίδι. Πριν φτάσω σε αυτά, θα ήθελα να πω ότι ήμουν σίγουρος ότι η ΑΕΚ δεν θα κερδίσει. Κι όχι μόνο αυτό. Ήμουν σίγουρος ότι θα χάσουμε. Αυτή είναι η ειλικρίνεια μου και την καταθέτω στον βωμό οποιασδήποτε κρίσης. Τα πράματα άρχισα να τα βλέπω χειρότερα μέσα στο γήπεδο, όταν οι ηλίθιοι τίποτες άναψαν τα καπνογόνα, που πρακτικά σημαίνει ότι με τον ΠΑΟΚ θα παίξουμε χωρίς φιλάθλους. Που κι αυτό δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει ότι δεν θα πάω στο γήπεδο.

Στο παιχνίδι τώρα. Ήταν μία σούπα σαν θέαμα κι ένα παιχνίδι που πραγματικά ήθελες να μην το βλέπεις. Ούτε ήξερες τι ζήταγε ο κάθε προπονητής από την ομάδα του. Θες να κάνω λάθος; Ας το κάνω. Οι δυό προπονητές λοιπόν, θέλανε να είναι προσεκτικοί. Κυρίως αμυντικά. Θες να το πεις τακτική; Πες το. Δεν αλλάζει την εικόνα του τί είδαμε στο γήπεδο. Ντέρμπυ, θα πεις. Εντάξει, βολέψου πίσω από τα κλισέ.

Η ΑΕΚ με κανονικό και λογικό σχήμα μπήκε στο γήπεδο, όμως δεν μπορούσε να διασπάσει την αμυντική θωράκιση του αντιπάλου. Είναι αλήθεια ότι προσπάθησε, ενώ η αλογοτροφή πιο πολύ έψαχνε κάποια αντεπίθεση και κυρίως να εκμεταλλευτεί το mis match του Βίντα με τον παικταρά Ιωαννίδη. Αυτά ήταν περίπου μέχρι την μέση του πρώτου μέρους, που υπήρξαν προσωπικές μονομαχίες και μια περίεργη διαιτησία, που προστάτευε για τα ίδια μαρκαρίσματα, πιο πολύ τον αντίπαλο. Εν πάση περιπτώσει, χωρίς να θαμπώσουμε, ευτυχήσαμε να προηγηθούμε με την πρώτη σωστή σέντρα του Ρότα, που πήγε συστημένη στο κεφάλι του Πιερό.

Αυτό λοιπόν το γκολ, μου δημιούργησε το πρώτο συναίσθημα. Χαρά είναι η λέξη αλλά και ταυτόχρονα αγωνία. Γιατί να μην το πάρουμε; Κι αυτό άρχισε να παίζει και η ομάδα. Σαν να φοβόταν ή σαν να περίμενε αμυνόμενη πολύ σωστά και με αλληλοκαλύψεις και με μπόλικα τρεξίματα στο κέντρο. Σαν να έψαχνε εκείνη το λάθος του αντιπάλου ή κάποια αντεπίθεση. Που την βρήκε με τον mvp σήμερα, που ήταν ο Πιερό, αλλά αυτός ούτε κατάλαβε πού ήταν για να σφραγίσει το παιχνίδι. Δεν βαριέσαι. Έχω πει, για τον Λουκάκου των φτωχών ή το κράμα Πίου και Φουρτάδο. Όμως έκανε πολλά πράματα σήμερα.

Όπως έκανε κι ο Πινέδα αλλά φυσικά κι ο Ρότα, μαζί με τον Κάλενς. Αν μπούμε και στο κομμάτι της τακτικής , θα μπορούσα να μιλήσω και για τον Περέιρα, που ήταν ένας αθόρυβος ήρωας θυσιάζοντας την παρουσία του με την εξουδετέρωση του αντίπαλου Μαροκινού. Όμως όταν η ομάδα πηγαίνει σε τακτική, θα ήταν αμαρτία να ξεχωρίζω. Κάτι που αξίζει σήμερα για τον Πήλιο. Η ομάδα είχε αυτό το πλάνο, που θύμισε ΑΕΚ παλαιάς κοπής. Έχω μικρότερο budget, άρα φοβάμαι, προσέχω, δίνω την κατοχή της μπάλας κι εκμεταλλεύομαι τις κακές επιλογές που έχει ο αντίπαλος προπονητής στα χαφ και στα εξτρέμ του. Έχει Ευρώπη μπροστά του…

Να μην λέμε πολλά όμως. Το να πηγαίνεις σίγουρος ότι θα χάσεις και να βγαίνεις νικητής, είναι συναίσθημα σημαντικό. Φυσικά εφήμερο αλλά δεν βαριέσαι. Και τι είναι ο άνθρωπος !!! Τι θα γίνει μεθαύριο, κανείς δεν ξέρει, αλλά κανείς ποδοσφαιρικά λογικός δεν μπορεί να πει ότι η ΑΕΚ είναι φόβητρο. Θες να έχει γίνει κυνική και δεν το έχουμε καταλάβει; Μακάρι, αλλά εγώ δεν το βλέπω. Αυτό που βλέπω είναι τον Μάνταλο να μπαίνει, τον Μήτογλου για θωράκιση της άμυνας και τον Άμραμπαντ, που αν είχε μπει νωρίτερα, θα τους είχε ξεπατώσει.

Όμως συγχαρητήρια για τη νίκη και μούτζες σε μένα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα, η ΑΕΚ να πηγαίνει καλά, κι εγώ να πέφτω έξω. Η ΑΕΚ πλέον είναι πρώτη.

ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ

Δύσκολο φαινόταν το σημερινό παιχνίδι. Αιτία οι πολύ καλές εμφανίσεις της Καλλιθέας αλλά και οι προπονήσεις του Αλμέιδα, που στην ουσία είναι αστείο να μιλάει για πολύ μεγάλο ρόστερ όταν οι μισοί αποδεκατίζονται στα Σπάτα.

Είχα σοβαρό ενδιαφέρον για το παιχνίδι αυτό κι οφείλω να πω ότι περίμενα τα πράματα χειρότερα. Όμως ευτυχώς διαψεύστηκα στο πρώτο ημιχρόνιο. Η ΑΕΚ ήταν καλή και πολλή οργανωμένη. Προσπαθούσε με υπομονή να κατεβάσει την μπάλα χωρίς να αφήνει εκτεθειμένη και την άμυνα της. Θα μπορούσε να έχει σε καλύτερη μέρα τον Κοϊτά, τον Μάνταλο και τον Περέιρα, αλλά μην ξεχνάμε ότι έπαιζε απέναντι σε πολλή δουλεμένη ομάδα.

Αν λοιπόν συγκρίνω τα προηγούμενα παιχνίδια της Καλλιθέας κόντρα στους άλλους δύο του ΠΟΚ, οφείλω να πω ότι η ΑΕΚ έκανε καλύτερη εμφάνιση. Στην ουσία δεν κινδύνεψε πίσω, ενώ μπροστά με κύρια έκφραση το δεξί της άκρο, προσπαθούσε να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα του αντιπάλου. Ένας αντίπαλος πολύ δυνατός, που όμως ευτύχησε να έχει και σε πολλή καλή μέρα τον τερματοφύλακα του, που έσωσε τουλάχιστον δυό γκολ.

Η ομάδα μας είχε κορυφαίο τον Σιμάνσκι βασικά αλλά και δυνατό τον Πινέδα με τον Ελίασον. Είχε σαφώς την κατοχή της μπάλας, πολλές καλές μεταβιβάσεις και την στόφα της πιο βαρειάς φανέλας. Έπαιξε όσο μπορούσε στο πρεσάρισμα, στην αλληλοκάλυψη και στην σωστή επιθετικότητα. Άλλοτε από τα δεξιά κι άλλοτε από τον άξονα. Κάποιες φορές προσπαθώντας να βρει τον σέντερ φορ άμεσα και κάποιες φορές με σέντρες. Εντάξει το παιδί αυτό δεν ξέρει μπάλα αλλά και τι να κάνουμε; Από αυτόν περιμένουμε. Ελπίζω στο δεύτερο μέρος να βελτιωθούν οι αρνητικοί κάπως και να κρατηθεί ο ψηλός ρυθμός της αγωνιστικότητας.

Δεν μας έκανε σοφότερους το δεύτερο μέρος. Περίπου ίδια εικόνα είχε με το πρώτο, με την ΑΕΚ να είναι η καλύτερη ομάδα, με την κατοχή της μπάλας και με πιο επικίνδυνες τελικές. Φυσικά απειλήθηκε δυό φορές αρκετά σοβαρά αλλά κι αυτό μέσα στη λογική του αγώνα είναι, όσο δεν βάζεις γκολ κι όσο επιτρέπεις στον αντίπαλο να κάνει όνειρα. Και γιατί να μην κάνει εξ άλλου, όταν βλέπει ότι δεν έχεις σέντερ φορ κι ότι παίζεις μέχρι το τέλος με τον Μάνταλο !!!!!

Ο Αλμέιδα το πάλεψε αλλά είναι κι αυτός αιχμάλωτος των φαντασιώσεων του. Ο Σιμάνσκι δεν κατάλαβα γιατί βγήκε, ούτε γιατί ο Μάνταλος έμεινε μέσα. Το γύρισμα του Πινέδα στον άξονα ήταν πολύ σωστό κι έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της ομάδας. Κι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, εκτός από τον βαθμό – αν δεν μπορείς να πάρεις ένα παιχνίδι τουλάχιστον μην το χάνεις, βλέπω μια βελτίωση στον τομέα αυτό -, είναι η υψηλή αγωνιστικότητα της ομάδας με τα μέσα που έχει. Μην ξεχνάμε ότι είναι γυμνή στο κέντρο.

Πού φτάσαμε, ε; Να είμαστε ευχαριστημένοι που παίξαμε καλύτερα και δεν χάσαμε από την Καλλιθέα. Δεν είναι ότι ανέβηκαν οι μικροί, οι μεγάλοι είναι της πλάκας πλέον. Όμως συνεχίζουμε στο τούνελ που έχουμε μπει και το οποίο προέβλεπε τη σημερινή ισοπαλία, σαν την πρώτη γκέλα της σκοτεινής οδού. Άλλωστε και πέρσι τα ίδια είχαμε κάνει με την Κηφισιά, οπότε δεν χάσαμε και τίποτα σαν βαθμολογικό κέρδος. Μην ασχολείστε με το γόητρο. Έχουμε σοβαρότερα θέματα, όσο κι αν ο Περέιρα πράγματι ανέβηκε στο δεύτερο μέρος, κι αν ο Πινέδα πέρασε κι αυτός στους άξιους καλύτερους.

Ό,τι και να ψάξει ο Αλμέιδα με την ένταση, με Πιερό και Μάνταλο είναι αδύνατον να το πετύχει. Φυσικά είχε τον Κοϊτά σε κάκιστη μέρα ενώ ο Πήλιος νόμιζε ότι παίζει σε τελικό Ευρώπης. Δεν πειράζει όμως. Άμα δεν του έχουν σφυρίξει ότι χωρίς κέντρο δεν γίνεται τίποτα, ας διαβάσει τα xgoals κι ας βολευτεί με την στατιστική. Αυτήν που θα βολέψει μπόλικους μέχρι την Κυριακή…

Μια ωραία βραδυά περάσαμε. Μάλλον ξεάγχωτη και μάλλον καλύτερη των προσδοκιών μας. Μπορεί το παιχνίδι να φαινόταν εύκολο σαν ονόματα αντιπάλων, όμως Μπέος και Φωτιάς δεν είναι κι ασήμαντα μεγέθη. Κι εύκολα μπορείς να πάθεις ζημιά ειδικά όταν ξέρεις ότι σπάνια η ΑΕΚ εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες – δώρα που της κάνουν οι αντίπαλοι.

Ευτυχώς, τέλος καλά κι όλα καλά. Και πρωτιά στην βαθμολογία, κι ας είναι και στην ισοβαθμία. Αν τελείωνε σήμερα, θα το είχαμε πάρει. Δεν τελείωσε φυσικά, αλλά για όσους βλέπουν κάτι παραπάνω από το αποτέλεσμα, μπορεί και να είδαν κάτι παραπάνω. Ατομικά κι ομαδικά.

Η ΑΕΚ δεν ήταν καλή. Όμως είχε σε μεγάλη φιλοτιμία τον Πινέδα και τον Σιμάνσκι και τρομερούς τους Λιούμπισιτς και Κάλενς. Στην ουσία αυτοί ήταν οι στυλοβάτες πάνω στους οποίους πάτησαν όλοι οι υπόλοιποι, και πέτυχαν μια επαγγελματική νίκη. Σε ένα παιχνίδι ευχάριστο, με ρυθμό κι αρκετά ανεβοκατεβάσματα της μπάλας, χωρίς πολλές τελικές.

Ο Βόλος ήταν αρκετά αξιόμαχος αντίπαλος, και με τα γνωστά τερτίπια της μικρής ομάδας μπορώ να πω ότι προβλημάτισε την ΑΕΚ. Ειδικά στο διάστημα που είχαμε προηγηθεί. Εκεί που έπρεπε να έχουμε κλειδώσει το παιχνίδι, αλλά τα έχουμε πει. Η έλλειψη χαφ είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ειδικά με τις προπονήσεις του Αλμέιδα, που μοιάζει καταστροφικός κι εξουδετερώνει μόνος του το ρόστερ. Σήμερα είχαμε για πλάκα έξω τον Λαμέλα, τον δεξί μπακ, τον αριστερό εξτρέμ και φυσικά τον Γκαρσία.

Δεν βαριέσαι όμως. Το γήπεδο τον αποθέωσε οπότε θα πάμε με την δημοκρατία κι όχι με τη λογική. Διότι όποιος βλέπει μπάλα, φυσικά είδε ότι η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα, όμως δεν έβγαλε κάτι από συνδυασμό, αλλά πιο πολύ από αιφνιδιασμό. Και μιλάω και για τα τρία γκολ, που τα δεύτερα ήταν και κόντρα στον ρου του αγώνα. Εγώ προβληματίστηκα αρκετά, άσχετα αν χάρηκα διότι πάντα ελπίζω σε κάτι που μπορεί να φανερωθεί. Οπαδός είμαι κι εγώ στη βάση μου.

Όμως δεν υπήρχαν αυτοματισμοί. Δεν υπήρχε κάτι που να σε συναρπάσει ή να σε κάνει να σηκωθείς όρθιος και να χειροκροτήσεις. Παρηγοριόμαστε βέβαια με τις αποδόσεις των αντιπάλων, αλλά δεν ξέρω για πόσο διάστημα αυτό θα είναι αρκετό. Τουλάχιστον παρηγοριέμαι που ο Αλμέιδα δεν εξαπολύει τους πάντες μπροστά κι όποιον πάρει ο χάρος. Βλέπω μια ομάδα πιο συγκρατημένη και πιο σφιγμένη, που προσέχει και τις πίσω γραμμές. Ναι αυτές, που φάγανε δυό τελικές άνευ λόγου. Σοβαρές τελικές.

Εν πάση περιπτώσει, τελειώσαμε καλά. Κι αποφύγαμε και τα χειρότερα με τον Φωτιά, που δεν κατάλαβα γιατί προστάτεψε τόσο πολύ τον Βόλο. Σε κάρτες ή σε ανάποδα σφυρίγματα. Και σε έναν εκνευρισμό που προκαλούσε με την όλη στάση του. Δεν μπορώ να πω ότι έψαχνε την σφαγή, αλλά μια τέτοια διαιτησία τουλάχιστον μπορώ να πω ότι δεν είναι υπέρ της καριέρας του. Το παιχνίδι το άναψε αυτός με την ατιμωρησία στην φάση του Κάλενς στο τέλος του πρώτου ημιχρόνιου, όπου ανακάλυψε κάρτα στον Λουκάκου των φτωχών αλλά και στον Μήτογλου. Γελοίες αποφάσεις.

Συγχαρητήρια και συνεχίζουμε. Είμαστε χαρούμενοι και περιμένουμε το ντέρμπυ με την Καλλιθέα, χαρούμενοι που γύρισε ο Γιόνσον.

Υγ1. Μου φάνηκε πολύ σοβαρός ο Μπρινιόλι, που είχα μια μικρή κουβέντα.

Υγ2. Ο Πιερό μου φάνηκε άσχετος τεχνικά. Το να τον βγάζεις και mvp τουλάχιστον προσβάλει άλλους παίκτες. Έλεος.

Άτυχη η χώρα, που έχει πολλούς ήρωες. Και με βάση αυτό, ατυχία είναι και οι πολλοί αγωνιστές που αύριο θα ζητήσουν εξουσία. Πού είναι η ΑΕΚ; Κάπου εδώ είναι κι αυτή. Με τους οπαδούς της να είναι κάργα συναισθηματικοί και να μπερδεύουν την κατάκτηση ενός νταμπλ με τους σαφείς τεχνοκρατικούς προσανατολισμούς του ποδόσφαιρου. Που νταμπλ στην Ελλάδα, έχει πάρει μέχρι κι ο Λεμονής…

Να μην τα μπερδεύουμε παραπάνω όμως : Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ αυτήν την στιγμή είναι ο Αλμέιδα. Ο άνθρωπος αυτός – που είναι συμπαθέστατος σαν στάση ζωής και καφενείου – δεν ξέρι τι του γίνεται. Βασικά δεν ξέρει τι σημαίνει πρωταθλητισμός. Είναι για μικρότερες πιο ρομαντικές ομάδες, και φυσικά δεν έχει ιδέα από μακροχρόνιες στοχεύσεις ή projects όπως τα ονόμασε ο ίδιος.

Αυτός ο φετινός σχεδιασμός του ρόστερ, το αποδεικνύει πλήρως. Σχεδιασμός πλήρως αποτυχημένος. Δυο τερματοφύλακες με σούπερ ψηλά συμβόλαια. Η σχεδόν κλεισμένη μεταγραφή για σέντερ μπακ – άρα υπήρχε ανάγκη -ξαφνικά χάθηκε. Το ίδιο έγινε και στη θέση του αριστερού μπακ. Η τρέλα να μένει η βόμβα στα αποδυτήρια της ομάδας, που λέγεται Πινέδα, φυσικά φέρει κι αυτή την υπογραφή του προφήτη, από καθαρή ανασφάλεια. Ίδια τρέλα και ίδια υπογραφή, που κοπάνησε τέσσερα δεκάρια είτε πίσω από τον φορ είτε στα δεξιά. Και φυσικά η ίδια που είδε τριάντα φορ και δεν του έκανε κανένα. Κι εκεί που όλοι καθόμασταν ήρεμοι με τον Φοφανά ( που φαίνεται μάλλον να έρχεται δανεικός ), πετάχτηκε ο Λουκάκου των φτωχών. Αυτόν τον είχε δει; Τον είχε απορρίψει; Ταιριάζει στο πλάνο του; Μην απαντάτε σε ανέκδοτα…

Μιλάμε για εγκλήματα σε μια ομάδα, που εκτός από υπέργηρη χωρίς ποδοσφαιρικά στελέχη για μεταπωλητική αξία ( Βίντα, Χατζησαφί, Άμραμπαντ, Περέιρα, Λαμέλα χωρίς να βάζω τα δυό τέρματα ) άρα και χωρίς κίνητρο, έχουμε μια ομάδα βαρειά, χωρίς πλάγια μπακ, χωρίς χαφ με προσωπικότητα και μόνο ” όπλο ” το όσο αντέχει η φυσική κατάσταση. Κι αυτό επειδή θα έχουμε μόνο ένα παιχνίδι την εβδομάδα. Μιαζ ομάδα αδούλευτη οργανωτικά, που περιμένει την εκδρομή του επόμενου Μαίου για να διαλυθεί και να ψάχνει καινούργιους, ελπίζω νεαρότερους.

Μέχρι όμως να φτάσει εκείνος ο Μάιος, θα έχουμε πλακοδράματα. Διότι στον δρόμο μας υπάρχουν τριάρες φέτος. Από ομάδες με σωματοδομή στο κέντρο. Από ομάδες που δεν φοβούνται να παίξουν άμυνα και να περιμένουν να τα φτύσει η ενδεκάδα μας. Από ομάδες που γελάνε με την ανάπτυξη μας. Από παράγοντες που γελάνε με τον Ηλιόπουλο, που μπήκε στο παιχνίδι με τα στελέχη του Μελισσανίδη και χωρίς προσωπικό τεχνικό σύμβουλο. Με τον συμπαθή Μάριο, που για να έχει μια σταθερά, κράτησε τον Αλμέιδα.

Το ” δέστε ζώνες ” είναι ένα ωραίο σύνθημα, που όμως δεν εξασφαλίζει κάτι. Η ΑΕΚ μπήκε σε τρομερή περιπέτεια με τη νέα ιδιοκτησία, με αυτόν τον προπονητή και με αυτό το ρόστερ. Σκέψου ότι χάσαμε το πρωτάθλημα πέρσι ενώ ο Μελισσανίδης ήταν σίγουρος. Φαντάσου τι περιμένεις φέτος, όταν ο Αλμέιδα τώρα στην διακοπή, έδωσε και τριήμερο ρεπό. Τόσο ευχαριστημένος είναι με την ομάδα ή τόσο αδιάφορος πλέον; Μια αδιαφορία που φαίνεται κιόλας από τις παραιτήσεις για μεταγραφές που θεωρητικά ζήτησε ή με παίκτες τύπου Πιερό, που στάνταρ δεν ταιριάζουν με το πλάνο του.

Καλή η πλάκα αλλά από ανθρώπους με εγκέφαλο. Όχι από ανθρώπους που δεν βλέπουν αγωνιστικά πού πάσχουμε. Κι όλα αυτά τα γράφω με την ευχή να πέφτω τελείως έξω και μακάρι να είμαι εντελώς λάθος.

Τι είδαμε στο πρώτο ημιχρόνιο; Ένα τίποτα. Ένα πολύ κακό παιχνίδι με ελάχιστες φάσεις και μηδενικές αναπτύξεις. Εκατέρωθεν αλλά εμάς μας απασχολεί η ΑΕΚ. Η Λειβαδιά άμυνα θα έπαιζε και θα έψαχνε κάποια αντεπίθεση. Ε, η ΑΕΚ ήταν για τα μπάζα. Και να εξηγήσω.

Τρομερή ανικανότητα στο κέντρο παρότι πρέπει να είχαμε κορυφαίο του πρώτου μέρους τον Λαμέλα. Ο μόνος που ήταν πολύ κοντά του σε απόδοση ήταν ο Πήλιος. Σιμάνσκι και Λιούμπισιτς ήταν νεκροί κι ούτε να κρατήσουν την μπάλα μπορούσαν, ούτε να κόψουν αποφασιστικά, κι ούτε φυσικά να φτειάξουν μια επίθεση της προκοπής. Ο Λαμέλα προσπαθούσε μεν αλλά ήταν μόνος του στο επιθετικό κομμάτι.

Ο παίκτης αυτός πράγματι κοίταζε μπροστά. Και όποτε μπορούσε έσπαγε και τη μπάλα στα πλάγια. Όμως η ΑΕΚ σήμερα δεν είχε επίθεση. Κανείς μπροστινός δεν ήταν στοιχειώδους επιπέδου. Οπότε όλα πήγαιναν στον βρόντο και η ομάδα ήταν απόλυτα εγκλωβισμένη. Εγώ προσωπικά είδα την πρώτη τελική στο ημίωρο !

Πάντως η ομάδα κάπως ανέβηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Τώρα ανέβηκε, κουράστηκε ο αντίπαλος, θα το δούμε στο δεύτερο μέρος. Κι ανέβηκε αφού πέρασε κάποια ταραχή για ένα δεκάλεπτο, που ο Λεβαδειακός φαινόταν σαν ομαδάρα. Κύρια αιτία ένα λάθος του Στρακόσα, που στην εξέλιξη της φάσης, ο διαιτητής Πολυχρόνης δεν κατελόγισε πέναλτυ εις βάρος μας. Αυτό το λέω διότι στο πρώτο μέρος, η διαιτησία ήταν άκρως φιλική για εμάς.

Αφού λοιπόν γλυτώσαμε το πέναλτυ και δυό φάσεις ακόμα – όταν ο τέρμας είναι αστείος πανικοβάλεται όλη η άμυνα -, κάπως ανεβήκαμε κι είδαμε το σούπερ γκολ του Κοϊτά στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ούτε δουλεμένο στην προπόνηση, ούτε κάτι άλλο. Καθαρή ατομική προσπάθεια του παίκτη, που μέχρι εκείνο το σημείο δεν ήξερα τι έκανε στο γήπεδο. Όπως βέβαια κι όλη η ΑΕΚ που έχει μπει σε κατήφορο χωρίς φρένα.

Το δεύτερο μέρος έδειξε αυτά που έγραψα. Ο Λεβαδειακός ήταν ξεζουμισμένος από δυνάμεις και χαλάρωσαν τα ατομικά αλλά και τα ομαδικά μαρκαρίσματα. Κι αν την ώρα που τα έχεις φτύσει, τρως και δεύτερο γκολ – με την βοήθεια αμυντικού του αντιπάλου -, πλέον παίζεις το έργο, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Κι ο πλούσιος αντίπαλος πιστεύει ότι έχει κάνει και συντριβή και κάθεται χωρίς να προβληματιστεί.

Λέω για συντριβή λόγω του τρίτου γκολ που βάλαμε από καθαρό λάθος του αντίπαλου τερματοφύλακα και μετά από στραβοκλωτσιά του τρομερού σήμερα Πήλιου. Διότι άλλη μπάλα δεν είδαμε. Χώροι μπορεί να υπήρχαν και να ήταν σπουδαίος ο Λαμέλα, αλλά δεν είδαμε τίποτα σημαντικό εκτός από το ανέβασμα του Ρότα και του Σιμάνσκι και κάτι τρεξίματα χωρίς λόγο. Βεβαίως υπάρχουν κι άλλα σημαντικά, που λόγω της νίκης περνάνε σε δεύτερο πλάνο.

Αυτή η ομάδα δεν χρειάζεται χαφ; Ο Γκαρσία είναι αλήθεια ότι δεν πουλήθηκε ούτε για είκοσι μύρια; Είναι αλήθεια ότι ο Στρακόσα παίρνει ακριβό συμβόλαιο; Μιλάμε για τα μπάζα.

Η ομάδα εξακολούθησε να είναι άνευρη και νωθρή. Με κάκιστη ανάπτυξη που φυσικά χειροτέρεψε όταν μπήκαν οι Πινέδα και Περέιρα και πήγε στα πλάγια ο Λαμέλα. Εγώ προσωπικά μέχρι το τρίτο γκολ, κοίταζα το ρολόι, αφού πλέον δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο τι γίνεται στην προπόνηση και ποιοι επιλέγονται. Κι αν πράγματι το ρίσκο να προχωράς χωρίς δεύτερο αμυντικό χαφ, χωρίς χαφ, χωρίς δεύτερο εξάρι και φυσικά χωρίς σέντερ φορ, σε βγάλει κάπου.

Αλλά να κλείσουμε με lifestyle. Ναι βρε κερδίσαμε το θηρίο και μάλιστα με τρία γκολ. Είναι ωραίο το συναίσθημα αυτό και δεν πρέπει να σκέφτεσαι ότι είσαι ο μόνος που δεν παίζει στην Ευρώπη. Συγχαρητήρια λοιπόν….

Υγ. Ο κόσμος άψογος και μπράβο και σε αυτόν.