…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Έχει πολλές αναγνώσεις το σημερινό παιχνίδι. Και πολλά μηνύματα για το μέλλον. Για τον προπονητή, για τους παίκτες, για εμάς και για την διοίκηση. Φυσικά δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτήν την ανάλυση τώρα, όμως κάποιες ατάκες αξίζουν. Κύρια για το παιχνίδι αλλά και για τις πρώτες εντυπώσεις μου, που κατέπλευσα από την Λέρο κι είπα να δω μια καψούρα που έχω πλην της άγονης γραμμής.

Όχι, δεν θα μπορούσα να μείνω παραπάνω στην Ελλάδα του ’50. Η εταιρεία μου ανοίγει την Δευτέρα. Δεν γύρισα για την ΑΕΚ. Δεν γυρνάω ποτέ παραμονή. Κάνω μια κάποια προετοιμασία για την πρώτη μέρα της δουλειάς. Και δεν ρίχνω κανένα καρφί για τον Αλμέιδα. Έτυχε…

Έτυχε να κατέβει η ίδια ομάδα με την προηγούμενη Κυριακή, αλλά ο αντίπαλος δεν ήταν αφελής. Δεν είχε ψηλά την άμυνα του, κι είχε διαβάσει καλά τα ατού της ομάδας μας. Λέμε τώρα ατού και με πιάνουν τα γέλια. Δεν υπάρχουν ατού, αδέρφια. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Η ομάδα είναι για τα μπάζα χώρια που σαφώς υπάρχει πρόβλημα στα αποδυτήρια. Αν όμως, λέω αν όμως υπάρχουν ατού, ας πούμε ότι είναι ο Κοϊτά κι ο Γκαρσία, αυτοί ήταν πλήρως εξουδετερωμένοι.

Κατέβηκε λοιπόν μια ομάδα, που δεν είχε τη ρέντα της προηγούμενης εβδομάδας. Απέναντι σε αντίπαλο που έπαιξε μαζική άμυνα, όμως αυτό ήταν γνωστό κι από πριν. Τι έκανε λοιπόν ο προπονητής; Έπαιζε το πουλί του. Αρχίζω και βλέπω μια ξεκάθαρη φιλοσοφία πεθαμένων θρησκειών ή δογμάτων, που πλέον δεν του φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Εντάξει ηρεμούσα όταν σε κάποια κόρνερ μας. υπενθύμιζε κύρια στον Ρότα να κοιτάζει έναν ξεχασμένο επιθετικό της Λαμίας στη γραμμή της σέντρας. Μπας και πάρει τη μπάλα από απόκρουση. Πράγματι μεγάλη μπάλα ξέρουν οι αμυντικοί μας και πράγματι ο Αλμέιδα εξάντλησε όλη την εμπειρία του.

Κατά τα άλλα, κι αφού γράφουμε κριτική αγώνα, η ΑΕΚ δεν υπήρχε στο γήπεδο. Ναι, είχε κατοχή της μπάλας και ναι, θα μπορούσε να είχε κερδίσει. Όμως με δύο παίκτες καλούς , δεν πας πουθενά. Μιλάω για τον Λιούμπισιτς και τον Κοϊτά. Εντάξει προσπάθησε κι ο Μουκουντί κι ο Βίντα κι ο Σιμάνσκι, αλλά μιλάμε για ομάδα σοβαρή, που προειδοποιεί ήδη για συντριβές που έρχονται. Και για νοοτροπίες που θα εμφανισθούν στο γήπεδο : Έφταιξε κάπου ο διαιτητής; Πειράζει που η Λαμία έκανε κάποιες καθυστερήσεις;

Η ΑΕΚ ήταν νευρική, φλύαρη και μηδενικό σε σχέδιο δράσης σε σχέση με το παιχνίδι αλλά και τον αντίπαλο. Ήξερε ακριβώς πώς θα παίξει η Λαμία, αλλά ο Αλμέιδα φρόντισε να έχει σε χαμηλές πτήσεις τα άκρα του, ποιος ξέρει γιατί. Μπορεί να έκανε προπονήσεις, εν όψει των προκριματικών για την Ευρώπη του χρόνου. Πού να ξέρει κανείς τι περιέχεται σε αυτό το τριετές πλάνο, που έγινε ξαφνικά, πολυχρονικό…

Για να περιμένουμε τι; Την ομάδα των 35 plus να αντέξει; Ένα βλάκα που μιλάει για ομάδα που θα βρει ρυθμό κάποια στιγμή, αλλά δεν έχει χαφ να δημιουργεί; Ένα μανιοκαταθλιπτικό, που έχει δει 30 φορ και κανείς δεν του κάνει; Ή μήπως να περιμένουμε μια ιδιοκτησία, που ακόμα ακούει τον Μελισσανίδη με τα στελέχη του; Πολλά τα ερωτηματικά για τον Μάριο, που μέχρι στιγμής πάει με την διπλανή σουίτα, ενώ θάπρεπε να αισθάνεται ιδιοκτήτης….

Στα αγωνιστικά, είπαμε φλυαρία και μπούρδα ανάπτυξη, όπως και μπάλα. Αν η Λαμία σου κάνει γκολ, η αλογοτροφή θα σε συντρίψει ( δεν κάνω καμία πλάκα ). Η ομάδα πλήρως χάλια και η εξέδρα αρκούντως νευρική. Σημάδια ξεκάθαρα για το μέλλον. Α, ναι. Ισοφάρισε η ΑΕΚ του Αλμέιδα την Λαμία γύρω στο 80. Επίσης είχαμε και δοκάρι αργότερα. Δεν μας ήθελε η μπάλα μάλλον. Μπορεί να του πουν οι δημοσιογραφάρες ή το wiscout. Η μαλακία δεν έχει όρια….Σκεφτείτε ότι υπήρξαν Αεκτζήδες σήμερα που αποδοκίμασαν τη Λαμία.

Υγ1. Ο ψυχάκιας θα μιλήσει πάλι για πάσες και τρίχες. Οι πάσες πρέπει νάχουν αποτέλεσμα ας του πει κάποιος. Τα σέντερ μπακ μεταξύ τους ή τα πλάγια μπακ να βρίσκουν τους κεντρικούς, δεν μας λένε τίποτα. Μπορούμε να κάνουμε χίλιες, αλλά παιχνίδι δεν κερδίζουμε.

Υγ2. Αλήθεια ο Στρακόσα, δεν γουστάρει το build up? Διότι τον βλέπω μόνιμα να απομακρύνει. Αυτός έχει άλλες οδηγίες από τον Αλμέιδα σε σχέση με τους περσινούς;

Μετά το κάζο στην Ευρώπη η ομάδα χρειαζόταν ένα εύκολο απόγευμα για να πάρει τους βαθμούς και να ξεκινήσει με το δεξί το πρωτάθλημα, αλλά ταυτόχρονα να κερδίσει χρόνο και ηρεμία.

Ο ΟΦΗ (όπως όλες οι ομάδες του Δέλλα) ήταν ο ιδανικός αντίπαλος για την περίσταση, αφού ήρθαν για να χάσουν και να φύγουν. Σχεδόν για 70 λεπτά δεν διεκδίκησαν τίποτα και η ΑΕΚ τους έπαιζε μονότερμα αλλάζοντας με ευκολία τη μπάλα από το κέντρο και στην επίθεση. Ουδείς μας πίεζε, ουδείς μας δυσκόλεψε αφού οι παίκτες του ΟΦΗ έβγαιναν μόνοι τους άουτ.

Εκμεταλλευτήκαμε την διαφορά κλάσης που υπήρχε σε κάποιες θέσεις καθώς και την καλή μέρα που βρέθηκε ο Πήλιος που ξεχώρισε με την απόδοσή του, δίνοντας μια ασίστ και σκοράροντας ένα γκολ.

(Γιατί τον θάψαμε πέρυσι, θα μας πει κανείς?)

Σκοράραμε νωρίς με τον Γκαρσία και το τρίτο γκολ ο Τσούμπερ στο β’ ημίχρονο.

Στα δεξιά ξεχώρισε ο Αμραμπατ με κάποιες σωστές σέντρες, μιας και προτιμήθηκε από τον Ελίασον που απογοήτευσε με τη Νόα.

Τώρα, γιατί αυτοί οι παίκτες στο παιχνίδι με τη Νόα ήταν μέρα με τη νύχτα σε σχέση μ’αυτό που είδαμε απόψε, είναι κάτι που μόνο ο προπονητής μπορεί να μας το εξηγήσει. Ίδιο γήπεδο (με κόσμο), κατώτερος αντίπαλος (που όμως πάλεψε και τα έδωσε όλα).

Σε κάθε περίπτωση η ομάδα αποφάσισε να προχωρήσει ως έχει και ο Ευρωπαϊκός αποκλεισμός δεν έχει συνέπειες για κανέναν, τουλάχιστον όχι άμεσα. Θα δούμε στη συνέχεια αν ήταν σωστή απόφαση.

Προσπαθώ να σκεφτώ πχ. τι θα έκανε ο γαύρος σε μια ανάλογη περίπτωση, αλλά είπαμε εμείς είμαστε “συναισθηματικοί” τύποι.

Ελπίζω το προχτεσινό στραπάτσο να του δίδαξε κάτι του Αλμέιδα και να είναι πιο λογικός φέτος.

Να σταματήσει τους αλαζονικούς πειραματισμούς εις βάρος της ομάδας.

Όποιος πει πως δεν περίμενε τον αποκλεισμό, μάλλον δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του.

Όποιος πει πως περίμενε απ’αυτό το άναρχο τσίρκο παλαιμάχων πως μετά από 5 μέρες θα μασάει σίδερα και θα βάλει 5 γκολ (χωρίς να φάει 3), μάλλον ζει σε παράλληλο σύμπαν.

Αυτό που ζήσαμε απόψε ήταν η επικράτηση της λογικής και η διάλυση των ψευδαισθήσεων.

Πέρασε η ομάδα που το άξιζε περισσότερο και η ΑΕΚ της κούφιας φιλοσοφίας μένει Ελλάδα.

Για ακόμα μια φορά ξεκίνησε διαφορετική 11άδα, όπως έχουμε συνηθίσει τον Αλμέιδα.

Ξεκίνησαν οι (θεωρητικά) πιο έτοιμοι παίκτες και ο τουρίστας Τσούμπερ, αφού ο Γκαρσία έκανε βαβά και δε μπορούσε.

Η ομάδα εφάρμοσε το σύστημα “παίζουμε για τον Γκαρσία χωρίς τον Γκαρσία”. Πολλές παράλληλες πάσες, ατολμία να περάσει έστω μια κάθετη και άπειρες γιόμες για τον Γκαρσία που τις έβλεπε από τον καναπέ του σπιτιού του.

Γενικά μια αργή, φλύαρη και χαμένη ΑΕΚ που σπατάλησε τουλάχιστον 70 λεπτά μέχρι να καταλάβει πως έρχεται αποκλεισμός και να ξυπνήσει.

Οι αλλαγές έγιναν σχετικά νωρίς, όμως ο αντίπαλος φρόντιζε να σπάει συνεχώς τον ρυθμό με άπειρες καθυστερήσεις σε κάθε ευκαιρία. Ο διαιτητής κράτησε τον έξτρα χρόνο όμως το timing είχε χαθεί.

Έκαναν δηλαδή αυτό που θα έκανε στη θέση τους η κάθε μικρή ομάδα που ήρθε στη ΝΦ με “αέρα” 3 γκολ. Δεν είχαν λόγο να ρισκάρουν, η ΑΕΚ ήταν αυτή που έπρεπε να ρισκάρει και δεν το έκανε.

Ο,τι και να συμβαίνει η ΑΕΚ παίζει πάντα με τον ίδιο τρόπο. είτε κερδίζει είτε χάνει είτε είναι χαλαρή είτε καίγεται ο κώλος της, βλέπεις πάντα την ίδια εικόνα. Κανείς δεν πιέζει, κανείς δεν τρέχει, κανείς δεν βάζει τα πόδια του στη φωτιά. Το παζλ ήρθαν να συμπληρώσουν οι παλαίμαχοι του Αυγούστου, που ντεμέκ ήρθαν για το χατίρι του Αλμέιδα. Να δω τώρα πως θα τους κουλαντρίσει χωρίς Ευρώπη.

Όταν μια ομάδα καίγεται για την πρόκριση και έχει πολυτιμότερο παίκτη τον Ρότα, αντιλαμβάνεσαι την εικόνα των υπολοίπων.

Έπεσε η χρυσόσκονη του νταμπλ ξαφνικά και η κερκίδα άρχισε να γιουχάρει. Έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο για να καταλάβουν την απάτη που παίζεται εδώ και 2 χρόνια με τον τύπο που παριστάνει τον προπονητή.

Από που να ξεκινήσεις, από το ότι η ομάδα δεν έχει βασική τακτική παιδεία? Πως αδυνατεί να κρατήσει “δικά της” παιχνίδια” ? Πως δεν υπάρχει στοιχειώδης πειθαρχία και οι παίκτες κάνουν ο,τι θέλουν χωρίς συνέπειες? Ότι οι τερματοφύλακες δε βλέπονται? Παλιοί και νέοι.

Ότι η ομάδα πήγε να παίξει προκριματικούς με ρόστερ που σέρνεται? Προετοιμάστηκαν υποτίθεται για πότε? για τον Δεκέμβριο που θα έχουμε χάσει όλους τους στόχους?

Α, ρε μπάρμπα κάτι ήξερες. Στο κρισιμότερο σημείο την κοπάνησες.

Πραγματικά απόλαυσα το μπάσιμο του Μάριου. Το περίμενα κιόλας διότι όπως και να το κάνεις, η εταιρεία είναι δική του. Αλλά και η ελπίδα μας. Διότι πράγματι ο Αλμέιδα μπορεί και να φύγει, όμως ο Ηλιόπουλος θα παραμείνει, κι αυτός θα ξαναμαζέψει αυτά που χρειάζονται. Αυτό δηλαδή λέει η θεωρία, που είναι η σταθερά μας.

Την οποίαν σταθερά αναζητούσε κι ο Μάριος, σαν καινούργιος στον χώρο και στην εταιρεία. Και πράγματι η σταθερά του ήταν ο Αλμέιδα ( κακώς για μένα αλλά δεν γίνεται και να έκανε διαφορετικά ). Βλέπετε ο Αλμέιδα, ως ψυχάκιας, κατώρθωσε και κέρδισε τον κόσμο. Αναφέρομαι στον κόσμο που την μπάλα την βλέπει σαν αποτέλεσμα και μόνο ή τον άλλο κόσμο, τον οργανωμένο, που πάντα καρτερεί η ομάδα να έχει κρίση. Η κρίση πάντα δημιουργεί την ευκαιρία για φωνές αλλά και για συνθήματα αγάπης.

Πριν όμως πάει φουριόζος στα Σπάτα, είχε φροντίσει να κάνει μια άλλα τρομερή κίνηση. Να παρευρεθεί με τους οργανωμένους στη μετονομασία της θύρας τους. Κι εκεί αντάλλαξαν τα πρώτα λογάκια, σφίχτηκαν τα χεράκια και πιάστηκαν κι από τους ώμους. Αυτή ήταν η πραγματικά αρχηγική εμφάνιση, παρέα με την ατάκα, ” μην ανησυχείτε, θα κάνουμε αυτό που πρέπει…”. Ήταν σαν να εξασφάλιζε τα νώτα του πριν την επίσκεψη ( sic ), όπως ονομάστηκε από τα έγκυρα sites.

Δεν ήταν καθόλου επίσκεψη. Ήταν καθαρή μπούκα στο υποτιθέμενο άβατο, όπως το έχει χαρακτηρίσει ο in Matias we trust. Που δεν καταλαβαίνω πόσοι κάνουν trust και πόσοι δεν κάνουν. Όπως δεν καταλαβαίνω το γιατί τονίζεται τόσο πολύ αυτό το trust από τους ρεπόρτερ κυρίως. Λέτε νάχουμε παλιές καταστάσεις, τότε που εκτός από την διοικητική σχέση των υπαλλήλων, είχαν αναπτύξει και παράπλευρες σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης; Θα φανεί λίαν συντόμως από τον τόνο της κριτικής.

Στη μπούκα λοιπόν αυτή, οι στόχοι ήταν ο Αλμέιδα και ο Πινέδα. Κι ήταν ένα πολύ λογικό ξεκαθάρισμα, που το περιμέναμε. Πρώτον γιατί μας είχε ζαλίσει τ’ αρχίδια ο κοντός κι ο manager του τόσο καιρό και δεύτερον διότι ο προπονητής είχε αρχίσει και συμπεριφερόταν σαν νάναι αυτός ο ιδιοκτήτης. Η μαλακή λοιπόν δράση με τον κόσμο, έγινε μια ήσυχη βουή προς τον trust, τον οποίον στήριξε ( καταλαβαίνετε ) και τον ονόμασε ξανά μαέστρο, που όμως είναι υπεύθυνος και για τα καλά και για τα σκατά που βλέπουμε, και φυσικά μια άγρια επίπληξη προς τον κοντό : Φέρε 14 και ουστ. Βάζοντας αυστηρά επαγγελματικά όρια στο άβατον.

Και πραγματικά τον παίρνει τον Μάριο να κάνει αυτές τις κινήσεις. Είναι πολύ νεότερος από τον Μελισσανίδη και θέλει να πετύχει. Ο Μελισσανίδης το είχε χάσει με τις αγκαλιές και τα φιλιά και τις τσάρκες με το “Βέρα”. Βάλτε και λίγο την ηλικία, βάλτε και στην συναισθηματική φόρτιση λόγω των stends, βάλτε κι ότι ποτέ δεν διοίκησε κανονικά εταιρεία, κι ο Αλμέιδα τον καβάλησε. Τώρα όμως τα πράματα δεν είναι έτσι. Ο καθένας είναι προ των ευθυνών του, και φυσικά με πιθανή πρόκριση το πρόστιμο χαρίζεται. Μαστίγιο και καρότο λέγεται αυτό.

Φυσικά μια πρόκριση απέναντι σε ένα καφενείο, δεν είναι τρομερά δύσκολη υπόθεση. Το δύσκολο είναι η είσοδος στον όμιλο μετά, όπως και το παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Εκεί που θα πρέπει ο ψυχάκιας να κάνει rotation και να χρησιμοποιήσει όλο το ρόστερ του. Ένα ρόστερ το οποίο είναι γερασμένο πλέον και θέλει άλλη διαχείριση από τον φαν της έντασης. Κι ένα ρόστερ που μοιάζει διχασμένο, για να το πω ευγενικά. Και το λέω έτσι, διότι κι εγώ θέλω η ΑΕΚ να μπει στον όμιλο κι ο Μάριος να κονομήσει. Όμως φοβάμαι, εδώ και πολύ καιρό, ότι η ιστορία του Αλμέιδα σαν προπονητής επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.

Αυτήν την στιγμή, Ζήτω η Ένωσις.

Κανείς φυσικά δεν κατάλαβε γιατί δεν είχαμε σήμερα κανονικό αριστερό μπακ. Κάποιοι υποπτεύθηκαν την επαναφορά του 3-5-2, αλλά δεν έβγαινε ούτε για την σημασία του αγώνα, ούτε και με τους υπόλοιπους που ήταν μέσα. Εν πάση περιπτώσει, το είδαμε κι αυτό όσο κι αν ο Κάλενς τίμησε το όνομα του.

Απλά είχε την ατυχία να έχει μπροστά του τον Γκατσίνοβιτς, που ήταν μόνιμη πηγή φόβου και λαθών. Με μεγάλη διαφορά ο χειρότερος παίκτης μας. Σε μια ΑΕΚ που ήταν σοβαρή αρκετά, τόσο στο κατέβασμα της μπάλας όσο και στη συνοχή των γραμμών της. Και στο τρέξιμο της και στο πλάνο της. Μιλάω για τριάντα λεπτά, που μάλιστα είχε κατορθώσει να προηγηθεί απέναντι σε πολύ αδύναμο αντίπαλο και σε ένα γήπεδο που θύμιζε δική μας τρίτη κατηγορία.

Κι ενώ έβλεπες συνέχεια τον Στρακόσα να διώχνει τη μπάλα, εκεί στο τριακοστό λεπτό αποφάσισαν οι πίσω να κάνουν τις μαλακισμένες πασίτσες τους – sic το ονομάζουν χτίσιμο της επίθεσης, ενώ όλοι ξέρουν ότι οι πιο άμπαλοι παίκτες μιας ομάδας είναι οι πίσω – και τα τριάντα λεπτά της κυριαρχίας μας χωρίς καμία απειλή για τοπ τέρμα μας, φάγαμε ένα αστείο γκολ πάλι προσφορά μας. Το έλεος πότε θα το πεις ;

Κατά τα άλλα, είχαμε κορυφαίο τον Λιούμπισιτς, πολύ τρεχαλητό τον Σιμάνσκι και αρκετά θετικό τον Πινέδα. Είχαμε την κατοχή της μπάλας, είχαμε μια σοβαρότητα κι είχαμε αρκετά σωστά πράματα. Ήταν καλύτερη η ομάδα σε σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια αλλά δεν λέει και πολλά αυτό. Το να ξαναβάζεις τον αντίπαλο στο κόλπο είναι πλέον μάστιγα. Αλλά αυτά τραβάς αν δεν έχεις μπαλαδόρο στο κέντρο να ζητήσει τη μπάλα….

Ήρθε όμως το δεύτερο ημιχρόνιο κι όλα τακτοποιήθηκαν. Φάνηκε ξανά το δόγμα in Matias we trust. Η απόλυτη μαλακία που μαστίζει την ΑΕΚ. Μια ομάδα νούμερο, μια ομάδα ασύνδετη, άνευρη, άοσμη κι απαίσια ποδοσφαιρικά. Παίζοντας απέναντι σε κάτι ξυλοκόπους, δεν έκανε ούτε μία τελική στο αντίπαλο τέρμα, έφαγε γκολ από τον αντίπαλο τερματοφύλακα και μετά σφράγισε τη ντροπή της και με ένα τρίτο γκολ.

Ήταν η χειρότερη ΑΕΚ επί εποχής Αλμέιδα, που κανείς πλέον δεν ξέρει τι στηρίγματα έχει για το τριετές project του και για το τι ζητάει μέσα στο γήπεδο. Ούτε πρεσάρισμα υπήρχε, ούτε ηρεμία, ούτε σωστή ανάπτυξη, ούτε φυσικά ορθολογική κατανομή των δυνάμεων ή του χρόνου παγώματος του παιχνιδιού. Που κατ’ ευφημισμόν ήταν ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Ένα απέραντο ξυλίκι ήταν, που από τη μια μεριά έβλεπες μια κακομοίρα ΑΕΚ κι από την άλλη έβλεπες συνεχείς καθυστερήσεις και δήθεν τραυματισμούς για να κοπεί ο όποιος ρυθμός.

Η ομάδα αγαπητοί κι αγαπητές είναι σοβαρά άρρωστη. Φυσικά θέλει ενίσχυση αλλά εδώ μιλάμε ότι ακόμα και παίκτες σοβαροί, μοιάζουν να βρίσκονται σε αποσύνθεση. Μοιάζουν να μην ενδιαφέρονται με συνεχή λάθη, συνεχείς επιπολαιότητες και μια χαλάρωση που είναι ανεπίτρεπτη. Κι έχουν χάσει τόσο την προσωπική όσο και την ομαδική τους εμπιστοσύνη.

Οι αλλαγές που έκανε ο Αλμέιδα, φυσικά ήταν σωστές αλλά δεν προσέφεραν τίποτα αφού στο κανονικό γήπεδο, δεν παίζουμε play station. Ο άνθρωπος είναι ικανός να τους κάψει πριν την ώρα τους. Και μιλάμε για σήμερα, που ο αντίπαλος ήταν της πλάκας και που σου είχε δώσει το γήπεδο να παίξεις ό,τι θέλεις. Κι εσύ απέδειξες ότι είσαι άτακτος κι αδούλευτος σε κάθε στοιχειώδη τακτική. Και να είμαστε και στην τρίτη χρονιά του project…

Να το θυμίσω : 3-1, και η ΑΕΚ χειρότερη στο δεύτερο μέρος από το παιχνίδι με την Ανδόρα. Οι αναταράξεις άρχισαν και θάναι έντονες. Δέστε τις ζώνες σας.

Υγ1. Φυσικά θα διαβάσουμε ότι ευτυχώς το χαστούκι ήρθε νωρίς κι ο Ματίας θα διορθώσει τα πράματα. Φυσικά η δημοσιογραφία έχει εξειδίκευση στη μαλακία…

Υγ2. Ο αληταράς δεν εμπιστεύεται πλέον κανέναν για αριστερό μπακ;

Παιχνίδι στο πρώτο ημιχρόνιο, να μασάς και να φτύνεις. Μετάδοση τηλεοπτική μόνο για να ψάχνεις να βρεις πού ήταν η μπάλα. ΑΕΚ; Να φτύνεις κυριολεκτικά τον κόρφο σου. Άσε δε τους ηρωϊκούς οπαδούς με τα καπνογόνα. Τι να πεις άλλο.

Να πεις ότι μια ξεκληρισμένη από τον κόβιντ ΑΕΚ, προσπαθούσε να βρει πώς θα συνδυαστεί για να αντιμετωπίσει ένα καφενείο. Το πιο δημιουργικό της χαφ,ο Φερνάντες, ήταν ένα νεκρό κορμί κι ο Λιούμπισιτς ήταν μακριά από τις εμφανίσεις του. Ευτυχώς που υπήρχε ο Στρακόσα, που σε τέσσερις περιπτώσεις κράτησε την ομάδα στο κόλπο. Αυτός ήταν κι ο κορυφαίος.

Ευτυχώς βεβαίως που μπήκε το γκολ του Γκαρσία, ατομικό ωραίο και λόγω ολιγωρίας τη; αντίπαλης άμυνας, όμως ευτυχώς. Διότι παρότι οι αντίπαλοι καφενείο, έτρεξαν όσο μπορούσαν, πίεσαν και προσπάθησαν. Πολύ παραπάνω από εμάς, αυτό πρέπει να καταγραφεί. Έκαναν πιο πολλές τελικές σε σχέση με εμάς, εμείς όμως είχαμε την αποτελεσματικότητα – πρώτη φάση και γκολ -, ενώ είχαμε μια τρομερή φάση ανάπτυξης στο τελευταίο λεπτό, που όμως η τελική προσπάθεια εκτελέσθηκε από τον Γιόνσον.

Πολλά παράπονα είχα από την ομάδα. Το ότι ο Βίντα έπαιξε δεξί μπακ – καλά πήγε στο πρώτο μέρος – δεν είναι σοβαρή δικαιολογία για το πρόβλημα που υπήρχε στο κέντρο, το οποίο έχανε εύκολα η μπάλα, και φυσικά δεν είχε κάποια δημιουργική ιδέα. Ένα μονοκόμματο πράμα ήταν η ομάδα λες κι αντιμετώπιζε κάποιο μεγαθήριο. Που λογικά με αυτήν την ενδεκάδα θα είχε κατέβει. Ρότα και Γαλανόπουλος, δεν μετράνε πουθενά στις απώλειες. Ο Ελίασον σίγουρα, για τον δε Πινέδα κανείς δεν ξέρει. Λίγη σοβαρότητα δεν θα ήταν άχρηστη !!!

Κι ήρθε το δεύτερο μέρος, που στην ουσία δεν άλλαξε και κάτι σε σχέση με όσα έχω γράψει. Ούτε σοβαρότητα ήρθε, ούτε και κάτι άλλο σημαντικό. Να πούμε για το αυτοκόρνερ του Στρακόσα ή να πούμε για το γκολ που έχασε ο Μάνταλος; Μάνταλος στην ΑΕΚ του 2025; Μιλάμε για τουλάχιστον γέλια. Ακόμα κι απέναντι σε καφενείο.

Όμως η ρέντα ήθελε την σαφώς καλύτερη ομάδα, την πιο πλούσια, την ανώτερη ποιοτικά κι έγινε το χατήρι μας, όπως και της Ουέφα. Εν μέσω πάρτυ, που θα δούμε πόσο θα στοιχίσει σε πρόστιμα ή στην έδρα. Κι αυτή η ρέντα, αφού μας πέρασε από δύσκολες καταστάσεις, μας έφερε μια ισοπεδωτική νίκη με πολλά γκολ. Εγώ πάντως ένα ουφ το ξεστόμισα στο δεύτερο γκολ. Βλέπετε ακόμε κι απέναντι σε καφενείο, πιο πολύ το ρολόι κοίταζα παρά την απόδοση της ομάδας.

Η οποία ευτυχώς είχε τον Κοϊτά από ένα σημείο και μετά. Όπως φυσικά είχε τον αποτελεσματικό σήμερα Γκαρσία. Όπως και το ανέβασμα του Λιούμπισιτς. Οι καρκίνοι Φερνάντες και Γκατσίνοβιτς είχαν βγεί, ενώ αποφάσισε να ξεκοτέψει κι ο Ρότα και κάπως να ξεκουράσει τον μεγάλο αρχηγό μας, τον Βίντα.

Συγχαρητήρια δεν αξίζουν σήμερα. Αυτό δα έλειπε. Πολλά μπράβο στον Στρακόσα, στον Βίντα, στον Λιούμπισιτς και στον Κάλενς. Αυτούς είδα για κορυφαίους μαζί με έναν Σιμάνσκι που έτρεξε πολύ αλλά χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Φυσικά η ομάδα έτσι όπως είναι δεν θα πάει πολύ μακριά. Χρειάζεται χαφάρα άμεσα. Μια προσωπικότητα που να δεσπόζει και να ξέρει και μπάλα. Όλοι αυτοί που λείπανε, ναι μεν θα είχαν δώσει κάποια καλύτερη εικόνα, όμως είναι μουσικά όργανα χωρίς μαέστρο.

Κατ’ αρχήν να συστήσω ψυχραιμία. Είναι το πρώτο συστατικό για φέτος, που θα έχουμε μπόλικα. Σε πολλά επίπεδα. Και κατά δεύτερον να δούμε σημαντικά γεγονότα. Κατά πρώτον ότι κερδίσαμε κάποια Ίντερ. Μπορεί να μην είναι η ιταλική, αλλά μετά από χρόνια κάποια παιδιά θα διαβάζουν την ιστορία και μπορεί να πιστέψουν ότι βάλαμε τέσσερα γκολ στην Ίντερ. Άλλωστε μπορεί το δεύτερο συστατικό του ονόματος της, να γραφτεί με μικρά γράμματα. Κι άλλωστε το βιβλίο της ιστορίας της ΑΕΚ, το γράφουμε εμείς δια των γραφιάδων μας. Όπως τα αγάλματα των δυό παικτών μας. Έχουν καμία σχέση με αυτούς; Νομίζεις ότι βλέπεις ομορφάντρες Ευρωπαίους.

Κατά δεύτερον λοιπόν, να πούμε ότι πρώτη φορά βλέπω ανδρική ποδοσφαιρική ομάδα, να έχει τόσες γυναίκες στον πάγκο. Με εντυπωσίασαν οι Ανδορίτες, όπως με εντυπωσιάζει κι όλη η Ευρώπη καιρό τώρα. Κατά τρίτον να πούμε ότι η ΑΕΚ έπαιζε σήμερα απέναντι σε πιτσαρία. Και κατά τέταρτον να πάμε στην κριτική του αγώνα, όσο αυτή μπορεί να γίνει. Και το λέω αυτό διότι στη ζωή μου συγκρίνω μήλα με μήλα κι όχι μήλα με σύκα. Και θα μπορούσα να κλείσω την κριτική με το απλό : Είσαι πανδίκαια με τέσσερα γκολ μπροστά. Κι έρχεσαι τελικά, 4-3. Είσαι ή δεν είσαι μαλάκας;

Δεν χρειάζονται απαντήσεις. Όλα είναι γνωστά από πέρσι και τίποτα δεν έχει διορθωθεί. Το σημερινό παιχνίδι είναι επανάληψη του Αγρίνιου, της Κηφισιάς ή των Σερρών. Άντε και του ματς με τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο μας. Δεν ξέρει ο άνθρωπος, δεν μπορεί, δεν θέλει να μάθει. Για τον Αλμέιδα μιλάω. Θα αδειάσει το ποτήρι της ενλεργειας, και μετά θα πλακωθεί σε άστοχες αλλαγές και σε τιμωρίες παικτών έτσι άνευ λόγου.

Ο κορυφαίος σήμερα Λιούμπισιτς, αριστερός μπακ; Την ώρα μάλιστα που δεν θέλει να παίζει σε αυτήν την θέση; Κι ο Πήλιος γιατί δεν μπήκε στην θέση του αφού τον κράτησαν στην ομάδα; Ούτε στο 4-1 δεν κρίνεται ικανός; Ο Άμραμπαντ σέντερ φορ; Εντάξει συμφωνούμε ότι δεν κάνει ο Γκαρσία, αλλά θα τους πηδήξουμε όλους; Φυσικά κι άλλα τέτοια μπορούμε να βρούμε, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία.

Η ουσία είναι ότι η ομάδα ξαναέδειξε τις περσινές παθογένειες και ειδικά στον τομέα της διαχείρισης ενός σκορ απέναντι σε ένα καφενείο. Το οποίο ήρθε – και μπράβο του – να παίξει ανοιχτά κι όπου βγει. Κι εσύ τι έκανες; Έβλεπες τον Γκαρσία να παραπαίει, να χάνει ανεπανάληπτα τετ α τετ κι απλά να παίρνει το ριμπάουντ, να έχεις δεκάρι τον Στρακόσα, να έχεις καλό τον Γκατσίνοβιτς, όλους τους άλλους τρεχαλητούς αλλά μπερδεμένους, και στο τέλος να βλέπεις μέσα στην ομάδα τον Γαλανόπουλο – με αλλαγή μάλιστα στο κρανίο του Αλμέιδα αντί του Πινέδα – και τον Μάνταλο !!@!!

Το έλεος πότε το λες; Αύριο στο πρωτάθλημα; Μεθαύριο στο κύπελλο; Ή μήπως στο τρίτο ευρωπαϊκό παιχνίδι; Οι αποφάσεις πρέπει νάναι γρήγορες. Διότι το παιχνίδι το βλέπαμε, δεν στράβωσε κάποια στιγμή από λάθη μόνο μεμονωμένα. Ήταν κακή η ΑΕΚ, χωρίς οργάνωση και στρωτό παιχνίδι. Και δεν χρειαζόντουσαν οι μεταγραφές για να κερδίσεις με δυό γκολ την πιτσαρία. Δεν θέλαμε ούτε ισοπέδωση, ούτε ανδραγαθήματα. Να περάσουμε μια ήρεμη βραδυά. Την πέρασε κανείς; Σίγουρα όχι αυτοί που αποδοκίμασαν στο τέλος. Ποιόν; Θα το βρουν μάλλον αργότερα. Το θέμα είναι το βρει γρήγορα ο Ηλιόπουλος, που πρέπει να απομακρύνει τον Μελισσανίδη και τα στελέχη του χθες.

Υγ1. Υπάρχει καιρός, πάρτε αποφάσεις τώρα.

Υγ2. Κι ο Μουκουντί στον κόσμο του.

Υγ3. Από χαφ εντάξει;

Είμαστε καλά παιδιά και κρατάμε τις ζώνες μας δεμένες, όπως είπε ο νέος ιδιοκτήτης. Και πραγματικά δεν έχουμε κάποιο λόγο να μην τον ακούμε, αφού τηρούνται όλες οι υποσχέσεις του. Σιγά σιγά συμπληρώνονται οι τρύπες της ομάδας και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.Τόσο σε προδιαγραφές όσο και οικονομικά. Μεταγραφές είναι βέβαια, άρα ζάρι και λαχείο, όμως η προσπάθεια γίνεται και στην θεωρία φαντάζει ότι η ομάδα μας θα είναι καλή.

Ακόμα λείπουν βέβαια κάποια απαραίτητα στοιχεία. Ένας φορ, ένα στόπερ ακόμα, ένα αριστερό μπακ, και για μένα μια χαφάρα. Δεν είναι ότι είμαι πλεονέκτης, ούτε ότι κάνω υποδείξεις. Απλά όταν πήγαινες για τον Σισέ, έδειξες ότι υπήρχε η ανάγκη. Στα αριστερά σίγουρα υπάρχει το κενό, όπως βέβαια και στην επίθεση. Το χαφ είναι η δική μου τρέλα, ειδικά όπως είδα την ομάδα στην Κύπρο, που ήταν για τα μπάζα.

Κατανοητό ότι είναι πολύ νωρίς κι απόλυτα αποδεκτό ότι είμαστε σχεδόν στο τέλος της προετοιμασίας. Όμως το ημερολόγιο λέει ότι παίζουμε την άλλη εβδομάδα, οπότε δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και βέβαια άλλη ΑΕΚ θα δούμε στο πρωτάθλημα , κι ειδικά μετά το Νοέμβρη, όμως ο Αλμέιδα κατέβασε ό,τι καλύτερο διαθέτουμε αυτήν την στιγμή, κι η εμφάνιση ήταν για να μασάς και να φτύνεις.

Έχουμε λοιπόν τις ζώνες μας δεμένες και για τις επόμενες κινήσεις αλλά και για το οικονομικό. Ελπίζω να το έχουν μελετήσει το θέμα αρκετά με τα ψηλά συμβόλαια τα οποία μάλιστα δεν πρόκειται να έχουν μεταπωλητική αξία. Διότι έτσι όπως πάνε, για σχεδόν δέκα μεταγραφές, του χρόνου μπορεί να χρειάζονται άλλες τόσες. Μπορεί να χαιρόμαστε σαν οπαδοί και σαν Έλληνες του έχει ο Θεός, όμως την ΑΕΚ δεν την θέλουμε μόνο για φέτος…

Την ΑΕΚ, που βάσει της κλήρωσης, την θέλουμε να πάει αφρενάριστη μέχρι το τηγάνι. Δηλαδή με έντεκα συνεχόμενες νίκες. Φυσικά είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά λέμε τι δείχνει η πραγματικότητα καθώς και η ευφορία από τις μεταγραφές. Μπορεί φέτος να μιλάμε για δυό ενδεκάδες εφόσον οι παίκτες δείξουν να θέλουν αυτήν την συνέχεια στην καριέρα τους.

Υγ1. Την Τετάρτη θα έχουμε κανονικά την κριτική του αγώνα. Δεν θα πάω στο γήπεδο αφού σέβομαι τον εαυτό μου.

Υγ2. Καλή επιτυχία στην ομάδα μας.

Η ομάδα ολοκλήρωσε την προετοιμασία της στο εξωτερικό λοιπόν, κι έρχεται πίσω με προφανή σκοπό να γίνει ομάδα. Να μεταγράψει τα κομμάτια της που λείπουν σε επίπεδο προσθηκών – προς το παρόν εγώ δεν βλέπω καμία αναβάθμιση – και φυσικά να γίνει ομάδα. Αυτή είναι η μίζερη πραγματικότητα προς το παρόν. Και δεν είμαι καθόλου απαισιόδοξος, οφείλω να το πω.

Αν πρέπει να γίνεται κάποια προετοιμασία για παίκτες οι οποίοι δεν πρόκειται να παίξουν, ας γίνεται. Προφανώς υπάρχουν λεφτά για πέταμα. Πάντως αυτό που είδαμε σαν ΑΕΚ στα φιλικά, ήταν για ολοκληρωτικό πέταμα και καμία συμπάθεια δεν αξίζει. Δεν με ενδιαφέρει αν οι προπονήσεις ήταν διπλές ή τετραπλές, ούτε φυσικά με ενδιαφέρουν τα συμπεράσματα του Αλμέιδα ή αν το έχει ξανακάνει σε άλλη ομάδα στο παρελθόν.

Φυσικά λείπανε οι διεθνείς και φυσικά δεν υπήρχε ούτε μία μεταγραφή με εξαίρεση τον Μπρινιόλι. Άρα τι δέθηκε στην Ολλανδία; Οι δημοσιογράφοι με τους κακομοίρηδες που τρέχανε; Το προπονητικό τημ; Η μισή ΑΕΚ Α με την ΑΕΚ Β; Κάποιοι παίκτες που δοκιμάσθηκαν σε νέες θέσεις στις οποίες δεν θα αγωνιστούν; Ας υπάρχει και κάποια σοβαρότητα επιτέλους, που όλοι χαμογελάγανε λες και πέτυχαν κάτι.

Η ομάδα θα αρχίσει να φτιάχνεται τώρα. Μετά τους τερματοφύλακες, έρχονται οι Περέιρα και Κοϊτά, που στα χαρτιά μοιάζουν με παιχταράδες. Έρχεται ο Πινέδα για να μας πει αν θα μείνει. Και φυσικά αναμένονται δυό μπακ κι ένας σέντερ φορ. Πιθανώς και κάποιος χαφ, που για μένα είναι μεγάλης σημασίας. Οπότε όλη η δουλειά, δηλαδή η φυσική κατάσταση και το μοντάρισμα θα γίνουν εδώ. Και μακάρι να έχουμε ολοκληρώσει μέχρι τον τρίτο προκριματικό μπας και γλυτώσουμε τις μουρμούρες.

Όπως λοιπόν ο καλύτερος παίκτης μιας ομάδας που έχασε, είναι αυτός που δεν έπαιξε, έτσι κι εμείς ελπίζουμε στο μέλλον και στις προσθήκες. Το να ακούμε ότι ο Γκαρσία είναι πολύ χρήσιμος τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν παίκτης, δεν μου λέει τίποτα. Χρειαζόμαστε ενίσχυση και δουλειά και φυσικά απτά αποτελέσματα. Και διακριτούς ρόλους στην ομάδα. Έχω ελαφρώς βαρεθεί τα πολυεργαλεία.

Υγ1. Τα μπαράζ άλλαξαν. Άλλαξαν για να μην μπαίνει ο Άρης στην ουσία. Στον όμιλο 5-8, οι βαθμοί θα διαιρούνται δια 2 για να μειώνονται και οι αποστάσεις.

Υγ2. Στο Euro σαφώς και ξεχώρισε η Ισπανία. Γενικά όμως το θέαμα πολύ φτωχό και κακομοίρικο.

Μπαίνουμε πλέον στο μήνα των μεταγραφών. Εδώ που θα φανεί τι σόι σχεδιασμός έχει γίνει, πόσο έχουν δουλέψει τα στελέχη, και πόση σύμπνοια υπάρχει μέσα στην ομάδα. Το τι λέμε εμείς απ΄έξω δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ανησυχία υπάρχει και το κατανοώ, ειδικά μετά την φιλική εξάρα που πρέπει να έκοψε και πέντε χιλιάδες διαρκείας.

Προχωρώντας λοιπόν στο δήθεν τριετές project ( μαλακίες είναι αυτές αλλά χρησιμοποιώ τα επιχειρήματα τους ), σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι μιλάνε για 7 ή 8 μεταγραφές. Τώρα τι project ήταν αυτό, θα σας γελάσω αλλά δεν βαριέσαι. Ας κοιτάξουμε τις θέσεις εμείς κι ας πούμε τα δικά μας.

Με τον Μπρινιόλι, μάλλον τον Στρακόσια, και φυσικά τον Σισέ, θεωρώ ότι έκλεισε το θέμα του τερματοφύλακα και των κεντρικών αμυντικών. Τρεις λοιπόν οι προσθήκες μέχρι τα τώρα. Με την παραμονή του Άμραμπαντ ( βρείτε ποιοι δημοσιογράφοι έκαναν κωλοτούμπα με μόλις δύο ημέρες διαφορά ), και το δεξί φτερό έχει κλείσει.

Άρα το ψάξιμο προχωράει στα δύο άκρα της άμυνας, στο αριστερό εξτρέμ, στο σέντερ φορ και στον παίκτη πίσω από το φορ. Σύνολο πέντε για να έρθουμε και στα νούμερα που έχουν γραφτεί. Όλα αυτά φυσικά, χωρίς να αποχωρήσει ο Γκαρσία και ο Πινέδα. Στο σημείο αυτό να πω ότι υπάρχει εντολή στους managers του Γκαρσία για πώληση, ενώ για τον Πινέδα με ένα εικοσαράκι μας χαιρετάει. Αν γίνουν αυτά, φυσικά αυξάνει το νούμερο των προσθηκών.

Πάντως μια αξιόμαχη ενδεκάδα για το πρώτο παιχνίδι, θα υπάρχει. Δεν ξέρω το αποτέλεσμα ούτε και κάτι για το επόμενο παιχνίδι. Το πιο δύσκολο θάναι σίγουρα το τρίτο, όπου εκεί μπορεί να βρεθούμε εκτός Ευρώπης κι άρα να παίζουμε το παραμύθι του πρωταθλήματος με μόνο ένα παιχνίδι την εβδομάδα ή και να ψάχνουμε για προπονητή, χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών.

Βέβαια το νούμερο των προσθηκών μπορεί και να πέσει αν δεχτούμε ότι έχουμε αυτή την στιγμή στα δεξιά τέσσερις παίκτες, που όμως μπορεί να παίξουν και αριστερά με ανάποδο πόδι σε κάποια παιχνίδια μαζί με τον Γκατσίνοβιτς. Ελπίζω να μην γίνει κάτι τέτοιο, αλλά ό,τι και να γίνει η ομάδα χρειάζεται σίγουρα τον φορ, τον παίκτη πίσω από αυτόν και για μένα ένα χάφαρο που να κάνει μπόλικες δουλειές.

Όλα αυτά είναι οι θεωρίες, που νομίζω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα τα γνωρίζουν. Μένει να δούμε τι θα γίνει στην πράξη και μένει να δούμε και να μετρήσουμε τις αντιδράσεις του Αλμέιδα. Θάναι ένας Ιούλιος ενδιαφέρων σίγουρα, που μακάρι να κυλήσει με όσο το δυνατόν λιγότερο αεκτζήδικο καύσωνα. Εμείς είμαστε με δεμένες τις ζώνες έστω κι αν η ταχύτητα δεν είναι υπερηχητική.