Αγαπητοί κι αγαπητές, νάμαι κι εγώ ξανά στην Ελλάδα. Η μοίρα με οδήγησε για ένα δεκαήμερο στην Ινδία, σε ένα ταξίδι κράμα δουλειάς και διασκέδασης. Πιο πολύ διασκέδασης θα έλεγα αλλά όταν το τελευταίο τετραήμερο κατέβηκα από τον πάμφτωχο βορά ( Άγκρα, Τζαϊπούρ ) στο αναπτυγμένο νότο ( στην κομουνιστική αλλά πάμπλουτη περιοχή της Κεράλα ), δεν γινόταν να μην συναντούσα κάποια παλιά φιλαράκια με τα οποία συνεργάζομαι.
Η συνέπεια του ταξιδιού ήταν να αποτοξινωθώ τελείως από την ομάδα μας. Φυσικά είδα τα σκορ των αγώνων – δεν εξεπλάγην από κάτι – αλλά δεν είδα τους αγώνες μας. Φυσικά ο Αλέξανδρος ( παρατηρητής ), έκανε όπως πάντα, ψύχραιμες κι ακριβείς κρίσεις για το χάλι που είδε η Ελλάδα. Κάτι που φυσικά είδε κι ο δημιουργός του χαλιού, εξ ου μάλλον και το ξέσπασμα του στη συνέντευξη τύπου. Ακόμα πιστεύει ότι κάποιος τον διαβάλει και θέλει να του φάει τη θέση; Γιατί δεν τον κατονομάζει να τελειώνουμε ρε παιδί μου;
Δεν είναι όμως ώρα να ασχοληθώ με τον Αλμέιδα. Είπαμε ότι η απόφαση να συνεχίσει η ΑΕΚ με τον ψυχάκια, πλέον έχει φέρει την διοίκηση προ των ευθυνών της. Άμα δεν καταλαβαίνεις τι βλέπεις κι άμα δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει στο γήπεδο, τύποι σαν τον οποιονδήποτε Αλμέιδα, μπορεί και να στην βγουν κι από πάνω και νάναι και παραπονούμενοι. Διότι κάτι άκουσα και για νούμερα, που πλέον χρησιμοποιεί ο ανατολίτης Τζιχάντ. Ε, αυτά είναι πολύ συγκεκριμένα : -7 βαθμούς από πέρσι.
Αυτός είναι ο τελικός απολογισμός της κανονικής σεζόν και δεν ενδιαφέρει κανέναν τι γινόταν πριν το 2013 ή πριν το 1990. Όπως κανένας νορμάλ δεν ψάχνει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν η ΑΕΚ είχε άλλον προπονητή. Εμείς κοιτάμε τι budget έχουμε επί Αλμέιδα, τι διοικήσεις έχουμε και τι υλικοτεχνικές υποδομές. Την εποχή Αλμέιδα κρίνουμε τώρα, όχι τον Γιανίτση ή τον Δέλλα, ούτε εξετάζουμε τι θα έκανε ο Πογιέτ αν είχε τον Βίντα. Για να συνεννοούμαστε και να μην παραμυθιαζόμαστε.
Η διαφορά μας λοιπόν από τον πρωτοπόρο – που για μένα είναι πολύ κακός – είναι 7 βαθμοί. Δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο να πάρεις το πρωτάθλημα, πόσο μάλλον δη να βγεις δεύτερος. Το πιστεύει κανείς; Το πιστεύουν κυρίως οι συντελεστές της παραγωγής παιχνιδιού; Έχουν την ευκαιρία να μας ξαναθερμάνουν και να μας το δείξουν μέσα στο γήπεδο. Ακόμη και η σημερινή κλήρωση δεν είναι τόσο κακή. Αρκεί βέβαια να γίνουν έστω και την ύστατη στιγμή, τα λογικά. Να δούμε τις αδυναμίες μας και να τις καλύψουμε με κάποια ομαδική δουλειά.
Για να φτάσουμε το Πάσχα και να είμαστε χαρούμενοι. Και ήρεμοι να αποφασίσουν οι ιθύνοντες για τον σχεδιασμό της νέας χρονιάς, που θα θέλει – γραμμένα είναι όλα εδώ μέσα – γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή με απόκτηση τουλάχιστον οκτώ παικτών, αν μείνει ο ίδιος προπονητής. Αλλιώς μιλάμε για ολικό ξεχέρσωμα κι ενεργοποίηση των τεχνικών συμβούλων που μέχρι τώρα, απλά κρατάνε σημειώσεις. Το ρόστερ θεωρητικά θα είναι ξεκούραστο, τα παιχνίδια είναι σε λογικές χρονικές αποστάσεις μεταξύ τους κι όλη η διάθεση για δικαίωση κι “εκδίκηση” θα βρίσκεται απλωμένη σε κάθε κιτρινόμαυρο οπαδό. Κανείς αντίπαλος δεν είναι μεγαθήριο. Φυσικά ούτε κι εμείς είμαστε, αλλά επειδή κουραστήκαμε να ακούμε συνεχώς για ατυχίες, ας βγάλουμε αυτά που χρειάζονται.
Υγ1. Το να γίνει κι άλλη ανάλυση για τα κενά ή για τον καλοκαιρινό περσινό σχεδιασμό, δεν είναι του παρόντος. Όποιος μείνει ακόμα συνεπής, θα το επιχειρήσει μετά τους έξι αγώνες που υπολείπονται.
Υγ2. Θέλει ηρεμία η κατάσταση και καθαρό μυαλό. Δεν μιλάω μόνο για τον Αλμέιδα. Μιλάω για εμάς που είμαστε θεατές, για όσο παραμένει ο καθένας. Κι ειδικά κάτι φωνούλες, που κρύφτηκαν πλέον, την ώρα που αναθεμάτιζαν εναντίον του χώρου αυτουνού, γνήσιοι τοτεμιστές και πνευματικοί τραμπούκοι. Εκτός αν μιλάγανε κι αυτές οι φωνούλες για την δεύτερη θέση…