Μπήκε λοιπόν η ομάδα με την ενδεκάδα που θεωρεί ότι είναι η καλύτερη της. Άσχετα αν ο Μήτογλου πήγε σήμερα να παίξει αριστερά, αφού ο Βίντα επιστρατεύθηκε να συμμετάσχει. Φυσικά μπροστά είχαμε τον μηδέν Μαρσιάλ, ενώ από δεξιά ο Λαμέλα προτίμησε να αφήσει την δεξιά του θέση και να παίζει στον άξονα. Σε αυτούς βάλτε και τον ανύπαρκτο Γκαρσία, κι έχετε την εικόνα της ομάδας.
Μια εικόνα που αλλοιώθηκε ξεκάθαρα από τον διαιτητή, που δεν έδωσε ξεκάθαρο πέναλτυ επάνω στον Βίντα, που φυσικά ήταν κι ο κορυφαίος παίκτης μας. Σε αυτό το διάστημα, που ο Πινέδα ήταν πολύ γερά μαρκαρισμένος και που η ομάδα φαινόταν καλύτερη αλλά οι επιθέσεις της από τον άξονα κυρίως, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Να θυμηθούμε μία τελική;
Αυτό που δεν κατάλαβε ο Αλμέιδα, ήταν η τακτική του αντιπάλου. Που ήταν δουλεμένη αμυντική. Στην ουσία με δυό γραμμές αμύνης και με το ψάξιμο κάποιας αντεπίθεσης. Επομένως στα σημεία η ΑΕΚ υπερτέρησε. Είχε πιο πολλά κόρνερ και φαινόταν ότι ήλεγχε τον ρυθμό όταν είχε την μπάλα. Όμως όταν έφτανε στην αντίπαλη περιοχή, δεν ήξερε τι να κάνει. Η φάση του πέναλτυ που ζητάμε – πιο καραμπινάτο δεν υπάρχει – ήταν μια αναμπουμπούλα σε επέμβαση του αντίπαλου τέρμα. Όχι κάποιο προϊόν δράσης δικής μας.
Συμπερασματικά λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κακώς βρεθήκαμε να χάνουμε αλλά όταν δεν σου δίνουν και ταυτόχρονα εσύ υφίστασαι το λάθος του Γιόνσον και φυσικά το λάθος του Στρακόσα, τότε κοιτάς το κάρμα σου. Σαν τον Ηλιόπουλο που πήγε στα μπουζούκια κι είπε να χορέψει πάνω στους δίσκους με τα λουλούδια. Αυτό πάθαμε κι εμείς σήμερα στο πρώτο μέρος. Ανέβηκες με σιγουριά και βρέθηκες τανάσκελα. Και φυσικά χωρίς επίθεση, από τα πλάγια τι να περιμένεις; Σε φέρανε στον άξονα και σε άφησαν με την εντύπωση ότι είσαι γαμίκος και τραγουδισταράς. Που μπορεί και να είσαι αλλά τώρα πρέπει και να το αποδείξεις στο δεύτερο μέρος.
Όμως ρε φίλοι κι αδερφοί, η σκέψη ήταν στα ρηχά νερά. Μπορεί να μπήκε ο Σιμάνσκι γρήγορα για να αποκτήσει το κεντρικό δίδυμο μεγαλύτερη κινητικότητα, όμως ο αγώνας σε πήγαινε ότι πιο εύκολα θα τρώγαμε γκολ, παρά ότι θα βάζαμε. Διότι ο υδροκεφαλισμός από τον άξονα συνεχιζόταν χωρίς όμως να υπάρχουν επικίνδυνες καταστάσεις. Μπορώ να πω ότι η ΑΕΚ ήταν χειρότερη από το πρώτο μέρος.
Φώναζε το παιχνίδι για εξτρέμ. Αντί να τα βάλει ο Αλμέιδα, τα έβαλε ο αντίπαλος προπονητής. Ο δικός μας περίμενε και μάλιστα συνιστούσε να παίζουμε στο ίδιο τέμπο. Του άρεσε το τέμπο του Μαρσιάλ… Ο οποίος επιβραβεύτηκε κιόλας, διότι όταν ο ψυχάκιας έκανε τις αλλαγές με τα εξτρέμ μπας και κερδίσει πλάτος στο γήπεδο, στην κυριολεξία γάμησε όλη την ομάδα, με τον Μαρσιάλ σέντερ φορ, τον Περέιρα αριστερό μπακ και τον Πινεδα αμυντικό χαφ. Μετά από πέντε λεπτά φυσικά, έκανε κι άλλες αλλαγές διορθώνοντας τα ψυχοφάρμακα που είχε πάρει.
Ήταν που ήταν στραβό το κλήμα, τόφαγε κι ο γάιδαρος που λένε. Ούτε αρχή ούτε τέλος, παρά μόνο γεμίσματα, ξυλίκι κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Και φυσικά μην μου πειράξετε τους Αργεντίνους. Ομάδα για τα μπάζα, που έχασε με κάτω τα χέρια στην ουσία, άσχετα αν μπορούμε να μιλήσουμε για προσωπικά ή διαιτητικά λάθη. Αυτά τα οποία έγιναν από τον ψυχάκια, ούτε στο Δαφνί δεν μπορούν να εξηγηθούν. Διότι στην ουσία φάγαμε και δεύτερο γκολ αλλά το var αυτήν την φορά – μάλλον ισοπαλία ήθελε το παιχνίδι ο Γκαγκάτσης -είδε την παραμάνα ενώ στο πρώτο μέρος είχε χάσει το γουρούνι ολόκληρο.
Χονδρικά λοιπόν, είδαμε μάλλον μια δίκαιη ήττα. Με βάση το δεύτερο μέρος. Είδαμε όμως μια τραγική αντιμετώπιση από προπονητικής πλευράς. Που δεν διόρθωνε κάποια κακώς κείμενα, αλλά ανατίναζε ολόκληρο το οικοδόμημα. Και που για μένα δεν είναι κακό κοουτσάρισμα. Είναι μία κουβέντα : Διώχτε με, δεν κάνω. Οπότε εφόσον σηκώθηκε ο Ηλιόπουλος από τα πανέρια, καλό είναι να δει την κατάσταση, όχι ότι σώζεται κάτι φέτος. Οι παλαίμαχοι μπροστά είναι δεδομένοι – ο Μαρσιάλ επίτηδες χρησιμοποιείται τόσο πολύ αφού έχει κάνει την κούρσα με το αγωνιστικό του Ηλιόπουλου – και οι παίκτες αλλάζουν θέσεις, μόνο και μόνο για να δείξει οξυδέρκεια σκέψης ο ψυχάκιας, ενώ τίποτα τέτοιο δεν δουλεύεται στις προπονήσεις. Ένα συνεχές μπέρδεμα γίνεται από τον προπονητή, ενώ η διοίκηση μιλάει για ΔΥΟ ενδεκάδες.
Ό,τι μπορούσε έκανε κι ο Λαμέλα. Το ίδιο κι ο Μαρσιαλ. ΕΙΝΑΙ ΤΕΩΣ ΠΑΙΚΤΕΣ. ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ. Παίκτης Φεράντες, δεν υπάρχει. Σεντερ μπακ, δεν είναι ο Σιμάνσκι. Ο Πινέδα δεν μπορεί να κρατάει όλο το κέντρο μόνος του. Ο Περέιρα, είναι για να κάνει βουτιές στον Αστέρα με βίζιτες. Ο Μπρινιόλι έπρεπε να είναι βασικός εδώ και πολύ καιρό. Το να ψάχνουν αριστερό μπακ απλά με ξεπερνάει. Είναι σαν να μην βλέπουν τίποτα σε όλη την ομάδα. Ουστ μαλάκες.
Υγ. Πέρσι είχαμε κάνει διπλό. Άρα η ομάδα είναι -10 βαθμούς σε σχέση με πέρσι.