Κατά τις ταραχώδεις ημέρες της τελευταίας Ανοίξεως, γίναμε μάρτυρες μιας αδυσώπητης μάχης ανάμεσα στο “πνεύμα” και το “σώμα” και στη προσπάθεια των αντίρροπων και διαφορετικών συμφερόντων δυνάμεων,μεταξύ των “Τιγραϊκών” και των “Λαμογιαϊκών”, έξωθεν των φαινομενων θεμελίων του νέου Ναού της Αγίας της Του Θεού Σοφίας, Νοτίως του Ιππόδρόμου.
Διέσχισαν τα μέλη,κατέκαυσαν τον βδελυρό ρουχισμό αυτής, και το “Πνεύμα” ερευνώντες.
Την Ουσία. Την Ιδέα αναζητούντες οι “Τιγραϊκοι” δια να εμφυσίσουν αυτό εις την νέα Σάρκα την οποία προετοιμάζει ενδελεχώς ο Λατίνος Καρδινάλιος Μαγιοβιέτσκι.
Εκατηγόρουν ως κλέπτας, οι “Λαμογιακοί” τους “Τιγραίους”, ένεκα με δόλια μέσα κατακρύμνησαν το Σώμα εις χαράδραν αβυσσαλέαν.
Οι δε “Τιγραϊκοί”, εξέθεσαν αυτούς, αποκαλώντας τους “τρωκτικά” και “μύες”, αυτοαναγορευόμενοι ως εξαγνιστές και απελευθερωτές του Πνεύματος από το ταλαίπωρον από τους “Λαμογιακούς” Σώμα.
Το Σώμα,το πολύπαθο τραβολογάνε ακόμα και τώρα, την ύστατη ώρα οι “Λαμογιακοί”, ικμάδας κερμάτων αναζητουντες αλλά και την δικαστικήν περιπέτειαν θέλοντες αποφύγειν.
– Τιούτον σώμα,εδοξάσθει,άρα περιέχει και το Πνεύμα, ή μέρος αυτού, ικανόν να συγκρατήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα,ώστε να επανέλθει εις θέσην αρμόζουσαν” λένε οι μεν.
– Εβάλαμεν “Χι”, τετέλεσται,μη αναζητάτε τον νεκρόν ανάμεσα στους ζωντανούς” απαντούν οι δε.
Απεφασίσθει κατά την Σύνοδο του Τατοίου,ότι οι τω Πνεύματι ακολουθούντες,έχουν μεγαλυτέραν ακρόασην από τον “Πατέρα”.
Αρνούνται να κάμουν την Εξόδιον ακολουθίαν αι “Λαμογιασταί”, θέτοντας εμπόδια,ή, θα έλεγε κανείς, ο Ηγέτης των “τιγραίων”, θέτει δυσεπίλυτα και πολύπλοκα διλλήματα εις τους ταραχθέντες σφόδρα και έως χθες λειτουργούντες το ταλάιπωρο σώμα.Καλώντας τους να “επιλέξουν” ανάμεσα στην τανάλια, ή το σφυρί.
“να εκκαθαρίσωμεν” και να τα πάρουμε όλα πάνω μας μέχρι το πέρας του βίου μας,ή να κωλυσιεργήσωμεν,ίνα λάβωμεν την τελευταία ελπίδα από τον έγκλειστο του Κορυδαλού”;
Το ακόμα χειρότερο από το να μην υπάρχει καμιά ελπίδα,είναι το να σε προμηθεύουν κάθε τόσο με νέες,ψεύτικες.
Τρομερό βάσανον. Ωσαν να αναμένεις να φυσήξει δροσερό αεράκι,ενώ βρίσκεσαι εις το χείλος του γκρεμού.
Το Πνεύμα, δια της -ανολοκληρώτου ακόμα- Αγίας Εκκαθαρίσεως και Απολυμάνσεως, θέλει αναγεννηθεί από τας στάχτας και λάβει την περίλαμπρον Βασιλικήν πορφύραν,εις λαμπράν τελετήν εντός του όσονούπω ανεγερθέντος Ναού,παρουσία και των Πατριαρχών Ιεροσολύμων,Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και φυσικά του Πανοσιολογιοτάτου Φαναρίου, κου-κου Μπαρτόλομιου.
Φυσικά, ακόμα και εν μέσω της Εκκαθαρίσεως, ουδεμίαν επίπτωση υπάρχει, εφ’όσον πλέον το Πνεύμα “ουκ έστιν ώδε”. Είτε αυτή κωλυσιεργεί εκουσίως ή ακουσίως.
“Ο γέγραφα,γέγραφα.”
Ετσι ώστε και το νεκρό από καιρόν πια και σαπισμένον ΄σωμα να ταφεί εν ειρήνη και το αναπτερωθέν Πνεύμα να εισέλθει εις νέας περιόδους Δοξης και Λαμπρότητος.
Connect
