Οι-άμεσα και έμεσα- εμπλεκόμενοι, η καλύτερα “ενδιαφερόμενοι” για την τύχη της θνήσκουσας ΠΑΕ,είναι καμια 12άδα.
Μια ντουζίνα άνθρωποι. Ενθεν και ένθεν.Οσοι και οι μαθηταί.
Από τη μια μεριά οι παλιοί “σωτήρες” που αγωνιούν μη τυχόν και σπάσει ο πάγος του άρθρου 44 και βρεθούν στα κρύα νερά και απ΄την άλλοι οι νεόφερτοι “σωτήρες”, που την βούτηξαν στη κολυμπίθρα της Γ κατηγορίας και αξιώνουν νέα,εξάρχής ΠΑΕ ώστε να ξεκινήσουμε από την αρχή.Και θέλουν μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουν με τις παλιές εκρεμότητες που συγκρατούν ακόμα το πτώμα της παλιάς ΠΑΕ άταφο και έχει πλεόν βρωμίσει.
Οι μεν και οι δε. Και στη μέση ποιος; Ο Χάρυ Πότερ. Ο δικηγόρος-εφημεριδοπώλης.
Οταν στέκεσαι στη μέση,ανάμεσα σε δύο κόσμους,είναι πιο πιθανό να έχεις-όποια-κέρδη,από το να επιλέξεις εξ’αρχής ένα στρατόπεδο.
Παιζεις και με τα κόκκινα και με τα μαύρα.
Οι μεν στρατολόγησαν τον δικηγόρο,ώστε να πιέση την πλευρά Μελισσανίδη να βάλει το χεράκι στην τσέπη να διορθώσει τα του άρθρου 44 και κατόπιν να πάρει την λευκή του σελίδα. Οχι όλα τζάμπα.
Οι δε από την άλλη μεριά έκαναν πως δεν άκουγαν και πορεύτικαν κανονικά το δρόμο του θανάτου και της κατοπινής αναστάσεως δια του Αδου της Γ κατηγορίας.
Τα τελευταία χαρτιά παίχτικαν έως και χθες. Με συνεχείς “τρίπλες” και αναβολές,επί μήνες οι μεν δεν πλήρωναν τους δε αφού οι δε πήραν την ομάδα δωρεάν και οι δε δεν πλήρωναν τίποτα στους μεν αφού τους θεωρούν υπάιτιους.
Βέβαια στην πλευρά των δε,των σημερινων αναγενητών δηλαδή,εκτός του “μεγιστάνα”-του οποίου αι όποιαι ευθύναι παραγράφισαν με την άφηξη του σωτήριου έτους 2014- βρίσκονται και αρκετοί οι οποίοι θα έπρεπε να είναι στην άλλη πλευρά.
π.χ. Ρόκκας,Στράτος,Παπας Γενεράκης.
Είναι οι “μηδίσαντες”.
Οι Αδαμίδης,Νικολαίδης,Δημητρέλος,Θανόπουλος,είναι αυτοί που έχουν κυρίως το δάχτυλο στον κώλο και καίγονται,μπρος σε επικείμενη διάρηξη του άρθρου 44.
Κίνδυνος ο οποίος μετετράπει σε όπλο για τον “μεγιστάνα”, ο οποίος τους σέρνει από τη μύτη.
“ναι εντάξει,αλλά κοίτα να πλερώσεις και συ κάτι αντί για μας. Μη τα θες ολά τζάμπα” του “λένε” με νόημα οι προαναφερθέντες.
“Πριτς” λέει ο “τίγρης”. “Δεν πλήρωσα όταν είμουν 40 χρόνων. Θα πληρώσω στα 65; Είναι σωστό αυτό”;
Εχει δίκιο,δεν μπορείς να πεις κάτι.
Οπότε λοιπόν,με τον Χαρουλέιν στη μέση,προσπαθούσαν οι μεν να καταφέρουν να σκεπάσουν τα σκατά του άρθρου 44 με λίγα χαρτονομίσματα από την τσέπη των δε (του “μεγιστάνα εν προκειμένω”).
Φευ όμως. Πήραν από τα τρία το μακρύτερο. Και να πεις ότι δεν γνώριζαν με τι έχουν να κάνουν.
Λεφτά από τον Μελισσανίδη ζητάς;
Δεν καταπίνεις καλύτερα ένα μαγκάλι κάρβουνα;
Τέλος πάντων.
Ουδέν απεκόμισαν λοιπόν οι πρωτοι από τους(τον)δεύτερους.
Μαλάκας είναι ο Παπάς να μη συμμετάσχει στο “πρότζεκτ” του γηπέδου; Σου λέει “το τάληρο δεν το γλυτώνω. Είτε θα το δώσω για το 44 για να μη με δει η μανούλα μου να προσέρχομαι αυτοβούλως στην Ευελπίδων,είτε θα το “ξαπλώσω” μπρος στον Μελισσανίδη,ώστε να φτιάξει το μαυσωλείο του.
Ηρνήθει τρις και πρωτού αλέκτορ λαλίσει,εβγήκε έξω και έκλαυσε πρικρώς.
Πρτίμησε ορθά,να πάει με το μέλλον και ουχί με το παρελθόν.
Η καλύτερη επένδυση του Πέτρου-όσο αφορά την ΑΕΚ-τα τελευταία 10 χρόνια. Ευγε Πετράν.
(Ο Νοτιάς είναι φευγάτος. Είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Δεν λόγίζεται ούτε στους μεν ούτε στους δε. Είναι ανεξάρτητος βουλευτής Χίου.)
Ηγγικεν ο καιρός λοιπόν όπου ο νυμφίος έφτασε και εν τω μέσω της νυκτός μάλιστα. Ο Χαρουλέιν που φάνηκε να ταλαντεύται για τις ικανότητες του κυρίου του,είπε να τον δοκιμάσει πηγαίνοντας το κτήριο του Ρωμαίου έπαρχου εκεί στον Πειραιά και είπε να ανέβει και να υπογράψει χαρτί και με τα πόδια και με τα χέρια ότι όχι μόνο δεν θα σταθεί εμπόδιο στην δημιουργία της νέας εταιρείας,αλλά βάζει και στοίχημα:
“…εγώ δεν θα αποτελέσω εμπόδιο στην έγκαιρη ολοκλήρωση της εκκαθάρισής της για τη συμμετοχή της νέας ΠΑΕ ΑΕΚ στο πρωτάθλημα της Football League χωρίς το παραμικρό οικονομικό αντάλλαγμα, ας στοιχηματίσει δημόσια μαζί μου τη χρηματοδότηση κάθε εργαζόμενου την 5η Μαΐου στην έκδοση της «Ελευθεροτυπίας» με το ποσό των 10.000 ― για τη συμμετοχή κάθε τέτοιου εργαζόμενου σε ισόποση αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της «Τρίτη Οψη Εκδόσεις Α.Ε. «Οπως εγώ πληρώνω την τήρηση των λόγων μου, ας πληρώσει ισόποσα όποιος την αμφισβητεί ή απαιτεί δεσμεύσεις».
Το παραμύθι λοιπον-και αι όποιαι ελπίδαι- των εμπλεκομένων με τα παρελκόμενα της παλιάς ΠΑΕ,λαμβάνει τέλος.
Είτε έτσι-με υπαναχώρηση-είτε αλλιώς-πληρώνοντας οι ίδιοι τις δόσεις του 44- το θέμα θεωρείται λήξαν.
Η “απο δω” πλευρά,οι δε, δεν πληρώνουν δεκάρα.
“Για τον Μπακάκη έχουμε. Για δόσεις δεν μας περισεύουν”.
Και πολύ σωστά.
Για να υπάρξει Ανάσταση,πρέπει να υπάρξει στάυρωση και άρα θάνατος.Και για να υπάρξει θάνατος,χρειάζονται και τα ανάλογα πρόσωπα.
Μήνες στο σταυρό η ΠΑΕ,κρεμάμενη. Επιτέλους ξεψυχά και οσονούπω θα έχομεν τα ευχάριστα μαντάτα από τις μυροφόρες:
“Ουκ έστιν ώδε”. “τι αναζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς…πηγαίνετε στο υπουργείο ανάπτυξης…κατάψυξης…κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Connect
