Απολαμβάνω τα ανύποπτα βράδια που εξελίσσονται εντός σχεδίου πόλεως αλλά εκτός προγραμματισμού: χθες, καλή ώρα, βρέθηκα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο στην Ευριπίδου για τη Γοτθική αρχιτεκτονική. Ποτέ δε θα φανταζόμουν οτι μια τέτοια διάλεξη θα μπορούσε να έχει τόσο ενδιαφέρον.
Στην επιστροφή, στο δρόμο για το parkingβρέθηκα στην Εμμανουήλ Μπενάκη σε ένα μέρος που ειδικεύεται σε κρασιά και τσίπουρα και μάλιστα συντροφιά με έναν άνθρωπο με τον οποίο έχουμε διανύσει αρκετά ναυτικά μίλια αλκοολικής μέθεξης. Αν και είμαι συνήθως δύσκολος σε τέτοιες περιπτώσεις, δέχτηκα να μπούμε στο μέρος για ένα ποτό. Μπαίνοντας, έβγαλα την γραββάτα που είχε μείνει ξεχασμένη από την πρωινή μου στολή γραφείου. Γιατί βγάζεις τη γραββάτα; με ρώτησε ο συμπαθέστατος άγνωστος που καθόταν δίπλα μου. Εεεεε, δεν είναι κάπως μη commeilfautη γραββάτα με βάση τις νέες πολιτικο-κοινωνικές ενδυματολογικές τάσεις της κοινωνίας; τον ρώτησα. Κάθε άλλο, μου αποκρίθηκε ο νεαρός δικηγόρος (όπως έμαθα), αντίθετα η γραββάτα είναι μέρος του εξοπλισμού των σύγχρονων ανταρτών πόλεως!!!
Έστω και ως γιαλαντζί αντάρτης πόλεως, άρχισα να εξετάζω τον πλούσιο κατάλογο κρασιών και λοιπών «χυμών του δάσους». Τα μάτι μου έπεσε στην επωνυμία ενός τσίπουρου πού δε μπορούσε να περάσει απαρατήρητη: Ξεμαλιάστρα! Με φυσικότητα παρήγγειλα αυτό το συγκεκριμένο τσίπουρο λες και το πίνω δυό φορές την εβδομάδα.
Μεγαλώνοντας, απολαμβάνω περισσότερο το καλό ποτό με ανδρική παρέα με επιλεγμένους φίλους που έχουν λάβει κι αυτοί -όπως κι εγώ!- άδεια εξόδου από τη σύντροφό τους. Χωρίς υπερβολές, χωρίς έστω και στιγμιαία απώλεια του ελέγχου, το αλκοόλ βοηθάει αποφασιστικά -μέχρις ενός σημείου- στη δημιουργία καλού κλίματος, ιδιαίτερα μετά από μια στενάχωρη εβδομάδα όπως αυτή που πέρασε: πράγματι, η Ξεμαλιάστρα συνέβαλε με αξιοπρέπεια στη χθεσινή αλκοολική μέθεξη.
Φεύγοντας, με σοβαρό ύφος χιλίων καρδιναλίων που είναι κάτοχοι της υπέρτατης σοφίας στο ποτό, είπα εμπιστευτικά στους -ιδιαίτερα ευγενικούς- νέους που βρίσκονταν πίσω από την μπάρα: Πολύ καλή η Ξεμαλιάστρα, ίσως όμως η Αντροχωρίστρα να είναι λίγο πιο φιλική στον ουρανίσκο!
Ας ψάξουν όλς τις κάβες και τους ανεξάρτητους τσιπουροπαραγωγούς της χώρας να βρουν αυτήν την ετικέτα…
ΥΓ. Τσίπουρο Ξεμαλιάστρα: για του λόγου το αληθές, παρακάλεσα το νεαρό δικηγόρο (που εν τω μεταξύ είχα πληροφορηθεί οτι ήταν οπαδός της συμπαθούς ομάδος του Πειραιά και μάλιστα με διαρκείας, να μου δώσει την κάρτα που έδειχνε σε ένα φίλο του για να σημειώσω με το κεφάλι του δαφνοστεφανωμένου έφηβου το σημείο του καταλόγου όπου εμφανιζόταν το εν λόγω τσίπουρο, εξ ού και η ανωτέρω φωτογραφία.