Α Ε Κ – ΗΡΑΚΛΗΣ

Ψύχρα, υγρασία κι ένα βαρβάτο ξενύχτι χθες, ήταν αρκετά για να μην αφήσουν την διάθεση μου να με φέρει στο γήπεδο. Στην πρώτη του Μανωλά, που εγκαινίασε την μετά Δέλλα εποχή. Πρώτη που ευχόμαστε να είναι νικηφόρα αλλά νάναι και τελευταία, αφού χρειάζεται κανονικό προπονητή η ομάδα. Τηλεόραση λοιπόν και με κάποια σχετική αγωνία για την απόδοση των παικτών, που όπως και να το κάνεις, κι αυτοί έχουν τις ευθύνες τους.

Τις οποίες μπορώ να πω, οτι τις κάλυψαν στο πρώτο μέρος. Μεγαλύτερο πάθος, σαφέστατη αυξημένη διάθεση και μπόλικα τρεξίματα. Επιτέλους είδαμε και τα πλάγια μπακ, να ανεβαίνουν και να συμπαρίστανται στην ανάπτυξη της ομάδας. Κι αυτά οδήγησαν σε ένα ευχάριστο ρυθμό και σε ένα ξεκάθαρο προβάδισμα στο σκορ, με αυτά τα δυό γκολ τα οποία ήταν πολύ όμορφα. Το ένα στο τελείωμα του και το άλλο με την ωραία προσπάθεια από πολύ πίσω.

Κι άλλα όμως είχαμε. Πολύ καλή αμυντική συμπεριφορά με χοντρό πρεσάρισμα στο κέντρο, μπόλικη κατοχή της μπάλας που δεν ήταν ανούσια αφού είχαμε αρκετές τελικές αλλά κύρια θέληση κι αποφασιστικότητα. Λογικό δεν είναι; Τα είπαμε και πριν. Η επόμενη λαιμητόμος θα είναι για παίκτες. Οι οποίοι, όχι μεταμορφώθηκαν λόγω Μανωλά, αλλά σίγουρα δεν πολυγούσταραν και τον Δέλλα. Φάνηκε αυτό στο γήπεδο, όσο κι αν ο αντίπαλος δεν ήταν καθόλου καλός.

Και πρέπει να είδαμε το καλύτερο ημιχρόνιο μας φέτος. Και το λιγότερο αγχωτικό και το λιγότερο με την οριζόντια ανάπτυξη. Υπήρχε πλουραλισμός κι από τα πλάγια κι από τον άξονα. Με τα σωστά τους και τα λάθη τους βέβαια οι συμμετέχοντες. Όπως και να το κάνεις, δεν είναι και σπουδαίο το ρόστερ. Τι να πεις; Οτι είναι παίκτης ο Ντίντακ ή ο Βάργκας ή ο Μπαρμπόσα; Ε όχι ρε φίλε. Δεν μπορείς να το πεις αυτό άσχετα αν συμμετείχαν στα γκολ ή αν τρέξανε παραπάνω. Αλλά αυτά είναι για την μελλοντική διόρθωση.

Ήρθε όμως και το δεύτερο μέρος. Το οποίο είχε δυό βασικά σημεία : Την μαγική εικόνα του σκορ αλλά και την γκαντεμιά του τραυματισμού του Αραβίδη. Την γάμπα του έβλεπα να πιάνει αλλά δεν το κόβω για σφίξιμο. Κάτι χειρότερο πρέπει να είναι, που σημαίνει χοντρή καταδίκη για τους ηλίθιους που έχουν φέρει στην ομάδα τον Πίου. Τον οποίον και ξαναφάγαμε στη μάπα και ο οποίος έσωσε σαν χειρότερος, τον άλλον χειρότερο παίκτη μας, που ήταν ο Βάργκας με τεράστια διαφορά.

Στο αγωνιστικό κομμάτι όμως, και πάνω που έπεφτε ο ρυθμός, ήρθαν οι μάγοι με τα δώρα. Ο αντίπαλος εκμεταλλεύτηκε το σοκ του τραυματισμού του Αραβίδη με ένα γκολ, αλλά ο δικέφαλος θεός έδωσε την λύση με δυό τυχαία γκολ μας. Μπορεί να τα χαρήκαμε, αλλά όπως και να το κάνεις, δεν είναι ενδεικτικά κάποιας μεγάλης απόδοσης ή συνέχειας της πολύ καλής εμφάνισης του πρώτου μέρους. Τα ίδια ισχύουν φυσικά και για το τελευταίο γκολ, που σήμανε συντριβή του αντιπάλου, αφού μόνος του είχε φροντίσει να πετάξει λευκή πετσέτα.

Ουσιαστικά λοιπόν συμπεράσματα είναι αδύνατον να βγούν για κάτι σημαδιακό. Δυό προπονήσεις είχε κάνει ο Μανωλάς, τι να λέμε; Μπορούμε να πούμε κάτι για την Τετάρτη – ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΕ ΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ – ή για την άλλη Κυριακή; Τίποτα δεν μένει πέραν του κορυφαίου παίκτη Μάνταλου και της ρέντας που είχαμε στην επανάληψη. Όμως είδαμε οτι οι παίκτες δεν τον ήθελαν τον Δέλλα τελικά και φυσικά τίμησαν τους εαυτούς κύρια με το πάθος τους σήμερα. Ανάλαβαν τις ευθύνες τους και μένει η διοίκηση πλέον με τις κινήσεις για τον προπονητή και την επιθετική μας γραμμή.

Κλείνω δίνοντας συγχαρητήρια στους παίκτες αλλά και στον Στελλάρα, που σαφέστατα είδε την φαρσοκωμωδία και γι’ αυτό δεν ήταν προκλητικός στις δηλώσεις του. Προκλητικός ήταν – ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ – στις αλλαγές του. Σιγά να μην συνυπήρχαν Βάργκας και Μπουανανότε και σιγά να μην έμπαινε ο Πίου σαν σέντερ φορ. ΒΛΕΠΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΠΑΓΙΕΒΙΤΣ ΠΟΙΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.121 Posts)

Connect