Μίλησα χθες με το Στήβεν για ένα τεχνικό πρόβλημα του σάιτ κι ήρθε η κουβέντα και στον προπονητή. Του Στήβεν του φάνηκε καλός ο Πογιέτ κι είπα να το αναλύσουμε λίγο το θέμα.
Προφανώς, δεν έχω ιδέα αν είναι καλός ή κακός ο Πογιέτ. Αυτό που μπορώ να καταθέσω είναι πώς προσπαθήσαμε την άνοιξη/καλοκαίρι του 2006 να βρούμε έναν καλό προπονητή ως αντικαταστάτη του Φερνάντο Σάντος και τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε τότε.
Να πούμε πρώτα πώς έφυγε ο Σάντος, ένας αναμφισβήτητα αξιοπρεπέστατος προπονητής: πριν το τέλος της δεύτερης χρονιάς, τον φωνάξαμε για να συζητήσουμε. Αυτό που του είπαμε είναι ότι την τρίτη χρονιά, έπρεπε πλέον να θέσουμε στόχο το πρωτάθλημα. Είχε την ομάδα ήδη δύο χρόνια στα χέρια του και θέλαμε να μας πει τι, κατά τη γνώμη του, χρειαζόταν για να χτυπήσει το πρωτάθλημα. Του είπαμε ότι γνωρίζει τις οικονομικές δυνατότητές μας κι ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους φιλάθλους: αν αυτά που μας ζητήσει δεν μπορούμε να τα παράσχουμε, θα πρέπει ή να τους πούμε ότι δεν αναμένουμε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα (με ό,τι συνέπειες θα είχε αυτό σε διαρκείας, αντιδράσεις οπαδών κ.λπ.), ή να αλλάξουμε προπονητή.
Ο Σάντος, κύριος όπως πάντα, δεν κρύφτηκε: μας είπε ότι, για να χτυπήσει πρωτάθλημα θέλει το Λαγό και το Σαλπιγγίδη, τους δύο ακριβότερους παίκτες εκείνη τη στιγμή στο ελληνικό μεταγραφικό παζάρι, που σίγουρα δεν άντεχε το μπάτζετ μας (πώς το μπάτζετ ένα χρόνο αργότερα χώρεσε το Ριβάλντο, δεν το γνωρίζω γιατί δεν ήμουν εκεί). Οπότε, οι λύσεις που είχαμε ήταν ή να πούμε ότι δεν πάμε για πρωτάθλημα, ή να βρούμε άλλο προπονητή.
Μετά λοιπόν, αρχίζεις και σκέφτεσαι πώς μπορείς να βρεις όχι απλά έναν «καλό προπονητή» (αυτόν τον είχαμε ήδη), αλλά έναν προπονητή που θα μπορέσει να χτυπήσει πρωτάθλημα παρά το σημαντικά χαμηλότερο μπάτζετ από Παναθηναϊκό (τότε) και Ολυμπιακό.
Να σημειώσουμε εδώ ότι, για μεν τους οπαδούς, οι παίκτες που φοράνε την κιτρινόμαυρη (ή πράσινη ή κόκκινη) φανέλα γίνονται απευθείας οι καλύτεροι στον κόσμο, για δε τους προπονητές, που το βλέπουν ψυχρά, αυτό έχει να κάνει αυστηρά με το μπάτζετ: αν όντως οι παίκτες με την κιτρινόμαυρη φανέλα είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, ε, με λίγα λεφτά παραπάνω μπορώ να τους αγοράσω. Πολλώ δε μάλλον αν έχω πενταπλάσιο μπάτζετ. Ζητούσαμε, με άλλα λόγια, ένα προπονητή εξαιρετικό, που θα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση των περιορισμών που έθετε το σημαντικά χαμηλότερο μπάτζετ μας.
Πολλοί θα αναφέρουν τα παραδείγματα του Ρεχάγκελ, του Μουρίνιο με την Πόρτο κ.λπ. για να ισχυριστούν ότι τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάλα. Να σημειώσουμε όμως ότι οι υπερβάσεις γίνονται πολύ πιο εύκολα σε διοργανώσεις με λίγα παιχνίδια, ιδίως αν αυτά είναι νοκ-άουτ. Έχει στοιχειοθετηθεί και με ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις μάλιστα ότι, μετά την υπόθεση Μποσμάν, τα τρόπαια στην Ευρώπη πάνε στις ομάδες με τα μεγαλύτερα μπάτζετ πολύ συχνότερα απ’ ότι αυτό συνέβαινε παλιότερα (να θυμίσουμε ότι το 1979 η Νότιγχαμ Φόρεστ κέρδισε το τότε κύπελλο πρωταθλητριών απέναντι στη Μάλμοε, ενώ το 1978 κέρδισε το πρωτάθλημα Αγγλίας ως νεοφώτιστη στην κατηγορία).
Πώς θα βρεις λοιπόν τον προπονητή που θα είναι σε θέση να κάνει την υπέρβαση; Πρώτα απ’ όλα, καταλήξαμε ότι ένας «φτασμένος» προπονητής δύσκολα θα ερχόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα, αν δεν είχε κάτι «στραβό», που δε φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν ο Τενκ Κάτε, ο οποίος θεωρείτο (και δικαίως) από τους κορυφαίους στην Ευρώπη από τεχνικής απόψεως προπονητές—ήταν όμως ένας δύσκολος χαρακτήρας. Μόνο από καραμπόλα θα ερχόταν και φτασμένος και καλός προπονητής στην ΑΕΚ (που όπως θα δείτε πιο κάτω, γίνονται καμιά φορά). Για τις καραμπόλες δε χρειάζεται να κάνεις κάτι παραπάνω, παρά να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Έπρεπε λοιπόν να στραφούμε αρχικά σε λιγότερο γνωστά ονόματα. Σκεφτήκαμε λοιπόν, εκτός από το να περιμένουμε την καραμπόλα, να διερευνήσουμε δύο κατηγορίες προπονητών, για τους οποίους η ΑΕΚ θα αποτελούσε αναβάθμιση: η μία ήταν προπονητές μικρότερων πρωταθλημάτων, κατηγοριών ή ομάδων. Η δεύτερη, ήταν βοηθοί μεγάλων προπονητών που θα έπαιρναν για πρώτη φορά το τιμόνι στα χέρια τους (είχαμε ως παράδειγμα την πορεία του Μουρίνιο). Ξέραμε ότι παίρναμε ρίσκο: όμως, πιστεύαμε ότι ρίσκο θα παίρναμε προσλαμβάνοντας κι έναν φτασμένο προπονητή. Αυτό αποδείχθηκε και με τον Τεν Κάτε, που ήταν εκείνη τη χρονιά το όνομα με τις καλύτερες περγαμηνές που «έπαιζε» (αλλά δεν μπορούσαμε να του προσφέρουμε τα χρήματα και το μπάτζετ που ήθελε για να τον πείσουμε): όταν ήρθε στην Ελλάδα, ο Παναθηναϊκός τον απέλυσε και πήρε το νταμπλ με το Νιόμπλια, ενώ η καριέρα του πήρε οριστικά την κατιούσα.
Έπρεπε, λοιπόν, το ρίσκο που γνωρίζαμε ότι παίρναμε να το ελαχιστοποιήσουμε. Πώς; Με δουλειά και έρευνα. Πρώτα λοιπόν ξεκίνησε η έρευνα στο transfermarkt και το soccerassociation: ακτινογραφήσαμε όλους τους προπονητές της προηγούμενης τριετίας (α) της α΄ κατηγορίας όλων των πρωταθλημάτων της δυτικής Ευρώπης και λατινικής Αμερικής, πλην λίγων εξαιρέσεων (β) της β΄ κατηγορίας των πρωταθλημάτων χωρών με μεγάλη ποδοσφαιρική παράδοση και (γ) της γ΄ κατηγορίας Γερμανίας, Γαλλίας και Ισπανίας. Όλους όμως. Χωρίς εξαίρεση. Ταυτόχρονα βέβαια, κάναμε αυτό που κάνουν συνήθως οι ομάδες: ρωτούσαμε τους μάνατζερ. Τι ψάχναμε;
- Νεαρή σχετικά ηλικία (αν ένας προπονητής μπορούσε να κάνει την υπέρβαση κι ήταν πενήντα ετών, ήταν μάλλον απίθανο να τον ανακαλύψουμε εμείς πρώτοι)
- Να έχει κάνει σημαντική διαφορά στην απόδοση της ομάδας του. Ψάχναμε δηλαδή, η θέση των ομάδων του στο πρωτάθλημα με τον ίδιο στο τιμόνι να ήταν αρκετά καλύτερη από τη θέση τους πριν (κυρίως) αλλά και μετά.
- Οι ομάδες του να δέχονται στατιστικά λίγα τέρματα ανά παιχνίδι, γιατί ο καλός προπονητής, αν δεν έχει πολύ καλούς παίκτες, παίζει τουλάχιστον καλή άμυνα. Πάνω από ένα γκολ παθητικό το ματς, ήταν κακό σημάδι.
- Οι ομάδες του να έχουν χαμηλό, σχετικά, μέσο όρο ηλικίας
- Να αγοράζει παίκτες σχετικά φθηνούς και νέους
- Οι παίκτες αυτοί εν συνεχεία να πωλούνται σε υψηλές τιμές
Τα κριτήρια αυτά τα θέσαμε μιλώντας με διάφορους ανθρώπους με γνώση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και ψάχναμε, και ξαναψάχναμε. Πολλές εκατοντάδες (κυριολεκτικά) ώρες.
Κατέληγες, λοιπόν, σε μία λίστα που ικανοποιεί κατά το δυνατόν αυτά τα κριτήρια. Και μετά έπιανες τα τηλέφωνα. Έψαχνες να δεις αν κάποιος είχε προπονήσει έλληνες παίκτες, για να πάρεις γνώμη, κυρίως για θέμα χαρακτήρα. Ή πρώην συμπαίκτες ελλήνων παικτών, τους οποίους παρακαλούσες να ρωτήσουν τους πρώην συμπαίκτες τους. Μάνατζερ από την ίδια χώρα, για να σου πουν κουτσομπολιά. Ξένους δημοσιογράφους, με τη βοήθεια ελλήνων δημοσιογράφων που τους ήξεραν. Άλλους προπονητές. Παράγοντες ομάδων.
Μετά διάβαζες γι αυτούς: τις συνεντεύξεις τους (ας είναι καλά το google translate), ιδίως μετά τις ήττες: τα έριχνε στη διοίκηση ή στους παίκτες; Έβγαινε μπροστά στηρίζοντας τους παίκτες του; Δεχόταν παρεμβάσεις στ’ αποδυτήρια; Άρθρα σε σάιτ για τις συνήθειές τους (αν πίνει και δέρνει τη γυναίκα του, είναι δείγματα ασταθούς χαρακτήρα). Πώς χειρίστηκε την αποχώρησή του από τις ομάδες από τις οποίες έφυγε;
Με την έρευνα, κάποιους διέγραφες από τη λίστα κι έμειναν τελικά λίγοι, επτά-οκτώ αν θυμάμαι καλά. Ένας τέτοιος ήταν, ας πούμε, ο Πάμπλο Κορέα. Πρώην παίκτης, μετά βοηθός προπονητή, και μετά προπονητής της Νανσύ, που πήρε 15η στη β΄ κατηγορία την ομάδα μιας μικρής πόλης, την ανέβασε με χαμηλό μπάτζετ και νέους παίκτες στην α΄ κατηγορία και κατάφερε να την κρατήσει εκεί, καταλαμβάνοντας μάλιστα την τέταρτη θέση τη σεζόν 2007/8, έχοντας την καλύτερη άμυνα. Βάλαμε έναν μάνατζερ να τον πάρει τηλέφωνο, αλλά δε δέχθηκε καν να μας μιλήσει (ένας προπονητής της ομάδας μιας πόλης εκατό χιλιάδων κατοίκων, που είχε τερματίσει δωδέκατος στην πρώτη σεζόν του στην πρώτη κατηγορία). Ένας άλλος ήταν ο Ερτουγκρούλ Σαγκλάμ, ο οποίος σε ηλικία 35 ετών είχε οδηγήσει την Kayserispor στην πέμπτη θέση και το UEFA, ενώ την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει 15η. To 2009/10 μάλιστα πήρε πρωτάθλημα με την Bursaspor, για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας και σπάζοντας το μονοπώλιο των τριών «μεγάλων» από το 1984. Αυτόν τον έκοψε ο Ντέμης γιατί φοβόταν τις αντιδράσεις, λόγω εθνικότητας.
Είδαμε και κάποιους με πιο «βαριά» ονόματα, όπως ο Claude Puel, από τους πιο ανερχόμενους προπονητές εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη. Φάγαμε μαζί, μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά δεν απάντησε ποτέ στην πρόταση μας (δύο χρόνια μετά, πήγε στη Λυών). Μας έκατσε κι η καραμπόλα: ο Βαλβέρδε είχε μείνει χωρίς ομάδα, γιατί κάποιος Ισπανός επιχειρηματίας ήταν να αγοράσει μια ιταλική ομάδα και τον ήθελε σαν προπονητή. Η δουλειά χάλασε κι ο Βαλβέρδε έμεινε χωρίς ομάδα. Τον απέρριψε (αρχικά) ο Ντέμης, για λόγους που θα πούμε κάποια στιγμή.
Με όλους (που δέχθηκαν) κάναμε μια πρώτη συνάντηση. Αν δεν υπήρχε κάτι που να μας κάνει κακή εντύπωση, στέλναμε στον προπονητή μερικά DVD με παιχνίδια της ομάδας, του ζητούσαμε να τα δει και μετά προχωρούσαμε σε δεύτερη συζήτηση επί της ουσίας: θέλαμε να μας πει που έβλεπε αδυναμίες και προτερήματα της ομάδας, να μας μιλήσει για τη στρατηγική του αν αναλάβει. Αν κι αυτή η συνάντηση πήγαινε καλά, είχαμε και μια τρίτη (αφού είχε δει κι άλλα παιχνίδια ο προπονητής) για να μπούμε σε μεγαλύτερο βάθος και τότε μόνο μπαίναμε σε κουβέντα για συμβόλαια κ.λπ.
Τι θέλω να πω; Το να βρεις έναν προπονητή που κάνει κλικ στους οπαδούς είναι εύκολο. Το να βρεις έναν προπονητή που μπορεί να κάνει την υπέρβαση είναι πολύ πιο δύσκολο. Γιατί μη γελιόμαστε, υπέρβαση είναι να πρέπει να πάρεις ένα πρωτάθλημα με το ένα πέμπτο του μπάτζετ του Ολυπιακού (ο οποίος μάλιστα αυτή τη στιγμή ελέγχει και το παρασκήνιο), καθώς επίσης και μικρότερο μπάτζετ των δύο άλλων «μεγάλων». Επίσης, για να μη γελιόμαστε: επιτυχημένος προπονητής στην ΑΕΚ θα είναι αυτός που θα πάρει πρωτάθλημα. Τρίτη την είχε την ΑΕΚ κι ο Δέλλας.
Να επαναλάβουμε, λοιπόν, ότι ψάχνεις κάτι σπάνιο. Να δούμε λίγο το πράγμα κι από την οπτική πλευρά του προπονητή. Ξέρεις ότι στόχος είναι το πρωτάθλημα («ερχόμαστε») και δεν μπορείς πλέον να ζητήσεις (σημαντική) πίστωση χρόνου, αφού ο προηγούμενος που, εκ των πραγμάτων, πήρε πίστωση διετίας, την εξάντλησε.
Υπάρχουν τώρα δύο περιπτώσεις. Η μία είναι να είσαι «απατεώνας». Να πεις αυτά που θέλει να ακούσει ο πρόεδρος κι ο κόσμος, να φροντίσεις να έχεις καλό συμβόλαιο (ιδίως σε διάρκεια) και να περιμένεις να εισπράξεις την αποζημίωση όταν αποδειχτούν ψεύτικα «τα λόγια τα μεγάλα», φροντίζοντας στο μεταξύ τις σχέσεις σου με τους οπαδούς και τους δημοσιογράφους. Τέτοιους θα βρεις πολλούς (έχουν περάσει κι από τον πάγκο της ΑΕΚ), αλλά βέβαια δεν τους θέλεις.
Η άλλη περίπτωση είναι ο προπονητής να είναι ειλικρινής και να πιστέψει πραγματικά στο πρότζεκτ, στο ότι μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Τότε όμως, δεν είναι λογικό να ζητήσει ένα μπάτζετ να διαχειριστεί; Δε θα θέλει, αντί το ένα πέμπτο του μπάτζετ του Ολυμπιακού, να έχει, τουλάχιστον, το ένα τρίτο; Είναι άραγε προφανές ότι υπάρχουν αυτά τα λεφτά, δεδομένης και της πολιτικής «ίσα βάρκα-ίσα νερά»;
Ας υποθέσουμε όμως ότι θα υπάρξουν αυτά τα χρήματα κι ότι ο νέος προπονητής θα προσπαθήσει να χτυπήσει τον Ολυμπιακό με το ένα τρίτο του μπάτζετ που έχει στη διάθεσή του ο Σίλβα (δεν τον λες και «μυρωδιά»). Δεν είναι λογικό να θέλει να το διαχειριστεί ο ίδιος αυτό το μπάτζετ, κι όχι ο Μιλοβάνοβιτς, ο οποίος, κατά κοινή παραδοχή, δεν μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση ως προς τη διαχείριση του μπάτζετ; Είναι πιθανό ένας «τίμιος» προπονητής που θα αναλάβει την ευθύνη να βγάλει την ΑΕΚ πρωταθλήτρια, να δεχθεί να διαχειρίζεται το περιορισμένο αυτό μπάτζετ κάποιος που δεν είναι της έγκρισής του (ή που, εν πάση περιπτώσει, φαίνεται ότι δεν κάνει θαύματα); Πόσο πιθανό, επίσης, είναι ο Μιλοβάνοβιτς να φέρει κάποιον που είναι πιθανό να ζητήσει την αποχώρησή του;
Δε θα αναρωτηθεί τέλος αυτός ο «τίμιος» προπονητής, ποιος ακριβώς θα είναι ο ρόλος του Μπάγεβιτς; Δε θα σκεφτεί, καλά εγώ αναλαμβάνω κασκαντέρ να πάρω το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, αυτός τι ρόλο θα παίζει; Θα έχει λόγο, κι αν ναι, γιατί να αναλάβω εγώ την πλήρη ευθύνη (ή θα είμαστε «συνυπεύθυνοι», που είπε κι ο Δέλλας, αλλά το μάρμαρο θα ο πληρώνω εγώ;). Κι αν δεν έχει λόγο, γιατί να είναι εκεί;
Θέλω να πω: καλοί οι αφορισμοί τύπου «μυρωδιάς» ο Δέλλας και να φύγει χτες. Μπορεί σε κάποιο βαθμό να έχει και δίκιο ο αφορίζων, δεν το εξετάζουμε. Το ερώτημα είναι πόσο εύκολο είναι να βρεις κάποιον καλύτερο, δεδομένου ότι δεν είσαι κι η Μπαρτσελόνα (όπως ίσως όλοι ενδόμυχα πιστεύουμε). Θυμάμαι πόσο μας είχε παραξενέψει το γεγονός ότι ο Πάμπλο Κορέα δε θέλησε καν να μας μιλήσει, ν’ ακούσει για την ΑΕΚ το 2006. Τόσα χρόνια μετά, δεν του ρίχνεις κι άδικο…
Σε ποιο fc του πλανητη διαλεγει ο προπονητης τον τεχνικό η τον εκτελεστικό διευθυντή? Διακριτοι ρόλοι να υπάρχουν κ συνεργασία.
Οι εξελίξεις τρεχουν στο ποδόσφαιρο, οι προπονητές εχουν γινει αναλώσιμοι, το λαθος ξεκιναει απο το να ψαχνεις καποιοιν λες κ ειναι ισοβιος,θεωρώ πως μετα απο 2 σεζον καλο κανει η αλλαγή προπονητη.
@netrino
Στην Τσέλσι, π.χ. Να σου θυμίσω ότι ο Μουρίνιο έφυγε από την Τσέλσι όταν του έβαλαν τον Γκραντ τεχνικό διευθυνή (κι αφού είχε καθαρίσει τον Άρνεσεν, τον προηγούμενο τεχνικό διευθυντή). Θεωρούσε (όχι άδικα) ότι, αφού έχω την ευθύνη, θα λαμβάνω και τις αποφάσεις.
Είναι θέμα ιεραρχίας: σε κάποιες ομάδες ο τεχνικός διευθυντής είναι πάνω από τον προπονητή. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις όμως, έχει και την ευθύνη: στην Μπάγερν, ας πούμε, έφυγε το 2010 ο Χένες, ήρθε ο Νέρλιγκερ ο οποίος έφυγε κι αυτός το 2012 και ήρθε ο Ζάμμερ. Ο τεχνικός διευθυντής πληρώνει το μάρμαρο για τα αποτελέσματα–έχει την ευθύνη (και) για την επιλογή του προπονητή.
Σε άλλες ομάδες, ο προπονητής διαλέγει τον τεχνικό διευθυντή. Οπότε την πλήρη ευθύνη την έχει ο προπονητής.
Ξαναλέω, ότι εδώ δεν ψάχνουμε κάποιον να κάνει διαχείριση: ψάχνεις κάποιον να κανει την υπέρβαση, την οποία ως ομάδα δεν έχεις κάνει 22 χρόνια τώρα. Να λες ότι “κάνει καλό” να αλλάζεις προπονητή μετά από δύο σεζόν είναι εύκολο, το ερώτημα είναι που θα τον βρεις αυτόν που θα κάνει καλό (κι όχι κακό, γιατί έχει και τέτοιους) και μάλιστα περισσότερο καλό απ’ αυτόν που θα έχει κάνει την υπέρβαση που δεν έχεις κάνει 22 χρόνια;
Εδώ, ψάχνεις το δικό σου Φέργκιουσον να αλλάξει τη μοίρα της ομάδας, κάποιον που θα πάρει τίτλο μετά από 22 χρόνια (η Γιουνάιτεντ είχε δεκαεννιά χρόνια να πάρει τίτλο όταν προσέλαβε τον Φέργκιουσον κι έπρεπε να περιμένει άλλα επτά). Χωρίς να υπάρχει Μαρινάκης και παρασκήνιο όπως της Ελλάδας. Δηλαδή, εσύ αν έβρισκες το δικό σου Φέργκιουσον, θα τον έδιωχνες μετά από δύο σεζόν “γιατί κάνει καλό”;
Το ποιον προπονητή πρέπει να πάρουμε,το ξέρει ο Μελισσανίδης. Εκείνος βάζει τα λεφτά,εκέινος πρέπει να παίρνει και τις αποφάσεις…..
…Ελα εντάξει.Λέμε και καμιά μαλακία να περνά η ώρα.
Να το “ισιώσω” λίγο: Το ποιον προπονητή πρέπει να παρουμε,το ξέρει ο Μελισσανίδης. Εμεις βάζουμε τα λεφτά και εκείνος ακουει τον γερο-Μπάγεβιτς,αφού ούτως ή άλλως την πλάκας τους κάνουν οι δύο αυτοί συνταξιούχοι.
Αυτό που τους κόφτει-καθώς βλέπουμε αλλά και καθώς μας δέιχνουν και οι δυο,είναι το γήπεδο. Λογικό το βρίσκω. Ξέρετε κανέναν που να πλησιάζει τα 70 και να μην φροντίζει για το που θα θαφτεί;
…Ποιος είναι αυτός ο Πάμπλο Κορέα που σωστά δεν γύρισε να σας κοιτάξει;
Ο Αλεν Ντελόν;
Προς Γιώργο : Γιώργο μου, έχεις κάνει μια ανάλυση φτωχού. Δεν πάει έτσι η ομάδα. Δεν είμαστε στην μέση της βαθμολογίας. Δεν πάμε να σωθούμε. Πάμε για σύγκρουση. Και δεν φοβόμαστε κι ιδιαίτερα πράματα. Στ’ αρχίδια μας κι ο προπονητής. Τη λέζα θα την πάρει ο εγγυητής.
ειναι ελλειπες το ποστ σου γιωργο γιατι δεν καταληγει στο πως φτασατε στον ισπανο τελικα.
@Στήβεν
Έχεις το ένα πέμπτο του μπάτζετ του Ολυμπιακού και σημαντικά χαμηλότερο από του Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ και θέλεις να κάνω μια ανάλυση πλούσιου; Να την κάνω λοιπόν: αν δώσουμε κι εμείς πέντε εκατομμύρια για σέντερ φορ, όπως ο Ολυμπιακός για τον Ιντέγε, τότε μάλλον θα βρίσκαμε έναν παίκτη που θα μπορούσε να βοηθήσει την ΑΕΚ επιθετικά. Τα λέω καλά, αισθανόμαστε πλούσιοι τώρα; Κι αφού το να δώσουμε πέντε εκατομμύρια για παίκτη είναι εξίσου πιθανό με το να πάρουμε το Μέσι, γιατί να μη γράψω ότι πρέπει να πάρουμε το Μέσι, να αισθανθούμε ακόμη πιο πλούσιοι; Αν τώρα ο στόχος είναι απλά να λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα, να τη συνοδεύουμε και με κανένα ούζο.
Το θέμα είναι ποιος θα πάρει τη λέζα (την οποία, ορθώς λες, δεν μπορεί παρά να πάρει ο εγγυητής) ή να μην υπάρξει λέζα; Πας να συγκρουστείς απλά, ή να νικήσεις; Όπως λέει κι ο Καμπανέλλης «Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει».
Μπορείς να μην πας να σώσεις την κατηγορία. Πας να σώσεις όμως το γόητρό σου, την εικόνα σου ως ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό, ενώ δεν έχεις πάρει πρωτάθλημα 22 χρόνια τώρα.
Πρωταθλητισμό η ΑΕΚ κάνει μόνο στο δικό μας το μυαλό. Κι αν διαφωνείς, δεν είχες παρά να στοιχηματίσεις το καλοκαίρι ότι η ΑΕΚ θα πάρει το πρωτάθλημα. Με τις αποδόσεις που έδινε το στοίχημα αυτό, θα μπορούσες να είχες κάνει και καμιά δωρεά για το γήπεδο, αν είχες δίκιο.
Αν δεν κατανοούμε ότι η ΑΕΚ βρίσκεται ένα κλικ από το να πάψει να είναι, έστω για τα ελληνικά δεδομένα, «βαριά φανέλα» κι ονειροβατούμε ότι με μια αλλαγή προπονητή ή με την προσθήκη ενός σέντερ φορ, πάμε για πρωτάθλημα («ερχόμαστε» που λέει ο Μελισσανίδης, ή «πάμε για σύγκρουση» που λες εσύ), τότε τι να πω. Πρόσεξε μόνο μήπως ακούσεις κανένα «μας λείψατε» μετά τη σύγκρουση. Εκτός αν δε μας νοιάζει να αρπάξουμε την τεσσάρα, αρκεί να έχουμε κάποιον να του το φορτώσουμε μετά. Οπότε ίσως να μη μας ξενίζει ότι όλοι στην ΑΕΚ πάνε κάπου να τα ρίξουν (ο Μελισσανίδης στο Δέλλα, ο Δέλλας στους «συνυπεύθυνους» κ.λπ.).
Κι ο Άρης έχει κόσμο (για τα δεδομένα της πόλης), αλλά δες που είναι τώρα.
@Ανώνυμος
Σωστά, αλλά έγραψα ότι θα τα πούμε κι αυτά κάποια στιγμή, είναι απλά θέμα να βρω χρόνο. Πάντως, αποχώρησα πριν γίνει καν συζήτηση για Φερέρ.
@Πίσσα και πούπουλα
Ε καλά, κι εμείς δεν είμαστε κι η Μπριζίτ Μπαρντό. Μένοντας στη Γαλλία, γλύτωσε Θανόπουλους, Αδαμίδηδες, Κοζώνηδες, Βιντιάδηδες, εξαναγκασμούς να πάει η ομάδα στο γήπεδο με ταξί, υποβιβασμούς με «μπούκες» παικτών, την υποχρέωση να στηρίξει το «ερχόμαστε» με ένα μπάτζετ που είναι το ένα πέμπτο από του Ολυμπιακού. Για να μη μιλήσω για τα εκτός ΑΕΚ, για παράγκες κλπ.
Δηλαδή, αν εσύ είχες τις δύο αυτές επαγγελματικές επιλογές, την ΑΕΚ και τη Nancy, θα επέλεγες την ΑΕΚ;
Γιώργο έχεις δίκιο. Με άλλα πρόσωπα όμως είναι δυνατόν με το ένα πέμπτο να χτυπήσεις κούπα ? Για μένα με τίποτα. Άρα καταλήγουμε κομπαρσος μέχρι να βρεθεί λεφτας είτε να μείνει εκτός Ευρώπης ο Ολυμπιακός. Πολλοί αεκτζηδες νομίζουν ακόμα ότι ο τίγρης βάζει λεφτά… Πάντως τον παναθηναϊκό τον υπερτιμας πολύ. Σιγά τομπατζετ δεδομένων και των χρεών που έχει.
@digeo21
Κοίτα, η συνειδητοποίηση του προβλήματος είναι το πρώτο βήμα για τη λύση του. Όσο πιστεύεις ότι είσαι «πλούσιος», ότι πας για «σύγκρουση» κ.λπ., τόσο θα ακούς «μας λείψατε».
Προφανώς και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι πρακτικά αδύνατον, να βάλεις από κάτω κάποιον που έχει το πενταπλάσιο μπάτζετ. Σε ευρωπαϊκά πλαίσια, είναι εξίσου πιθανό με το να βάλει ο Ολυμπιακός από κάτω την Μπάγερν, κι όχι σε αγώνες νοκ-άουτ. Και με πενήντα-πενήντα διαιτησία.
Μπορείς όμως, σιγά-σιγά, να μεγαλώσεις το μπάτζετ. Πως; Φτιάχνοντας μια ομάδα κυρίως με νέους παίκτες, που θα έχουν μεταπωλητική αξία. Έτσι, κρατάς χαμηλά το κόστος και, με τις πωλήσεις, μπορείς σιγά-σιγά να αυξήσεις το μπάτζετ σου. Αυτό βέβαια απαιτεί κι άλλα: έναν προπονητή που ασπάζεται αυτή τη φιλοσοφία, ας πούμε. Που είναι διατεθειμένος να περιμένει, γνωρίζοντας ότι δε θα τον απολύσεις στην πρώτη στραβή. Διοίκηση που δε φορτώνει νέους παίκτες με βάρη που δεν μπορούν να σηκώσουν, προκειμένου να τα ρίξει από πάνω της. Οπαδούς που δεν την πέφτουν σε ένα παιδί είκοσι χρονών, επειδή έφαγε μια προσποίηση από έναν παίκτη με εκατονταπλάσιο κόστος. Προπονητή που θα μπει ανάμεσα στους οπαδούς και τον παίκτη κι εν συνεχεία θα πάρει τηλέφωνο τον πρόεδρο για να πει, αν δε μαζέψετε τους αλήτες, εγώ παίρνω το καπελλάκι μου και φεύγω. Οργανωμένους οπαδούς που θα βγουν αμέσως καταγγείλουν τους λίγους που την έπεσαν στους παίκτες και θα τους προειδοποιήσουν να μην το διανοηθούν καν ξανά αυτό. Τεχνική ηγεσία που θα στηρίξει ψυχολογικά τον παίκτη και δε θα τον εξαφανίσει για να ικανοποιηθούν οι χαχόλοι.
Ξέρω ότι αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Το να περιμένεις τον «λεφτά» είναι προφανώς πιο ελκυστικό. Όμως, είχαμε και λεφτάδες: οι «αμέτοχοι» έβαλαν πενήντα εκατομμύρια, κατά τύχη όσα ακριβώς έβαλε κι ο Μαρινάκης. Και δε βγήκε τίποτε. Μετά, περιμέναμε να μας σώσουν άλλοι λεφτάδες, Κοζώνηδες και Βιντιάδηδες και λοιπές οντότητες.
Και μετά ήρθε ο μακράν σοβαρότερος υποστηρικτής του μοντέλου του «λεφτά», ο Μελισσανίδης. Με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες: με «ζερό» χρέη και με μια διετία χωρίς αγωνιστική πίεση.
Αν δεν του βγαίνει και του Μελισσανίδη, μήπως πρέπει όλοι να σκεφτούμε (συμπεριλαμβανομένου του Μελισσανίδη) ότι μπας και δεν είμαστε τόσο «πλούσιοι» τελικά (να βοηθήσω: αν δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι «φτωχός» όταν παίζεις με σέντερ φορ το συμπαθή Μάκη, δε σου φταίει κανείς. Οι τρίτοι το καταλαβαίνουν πάντως).
Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, μπορείς τότε να σκεφτείς, μπας και πρέπει να ψάξουμε καμία εναλλακτική για να αυξήσουμε σιγά-σιγά το μπάτζετ; Μπας και η λύση δεν είναι να εκφράζουμε τη στεναχώρια μας στους οργανωμένους, να την πέφτουμε σε παίκτες ή να κράζουμε στα σάιτ; Μπας και πρέπει αυτόν τον Τζανετόπουλο να τον ενθαρρύνουμε, γιατί είναι πολύ πιο ρεαλιστικό να αναμένουμε να μας φέρει λεφτά αυτός, παρά ο «λεφτάς»;
Αυτά.
αστοχη η συζητηση για τους ”ελληνες λεφταδες” ειδικα την σημερινη εποχη…
ο μεγαλυτερος επενδυτης αυτη τη στιγμη ειναι το Τσου Λου και μονο και κανενας εφοπλιστης οποιουδηποτε χρωματος..
εδω ο κατασκοπος μια χρονια δεν βγηκε ευρωπη κ αναγκαστηκε να πουλησει στον χοντρο τον οσφπ , δλδ στην ουσια πουλησε τα χρεη της μη συμμετοχης σε ομιλο..
κατα τα αλλα εγω στεκομαι στη δικαιολογια οτι ο Σαντος εφυγε γιατι δεν του πηρανε Λαγο και Σαλπιγγιδη λογω μπατζετ κ παρολα αυτα κανανε την σεζον 06-07 13 μεταγραφες μεταξυ των οποιων ηταν κ οι Ουντεζε , Ντελιμπασιτς και Παουτασο που κοστισαν κοντα στα 3 μυρια για να μην ακουμπησουν..
μηπως αλλος ηταν ο λογος που εφυγε τελικα ο Σαντος κ οχι το υψος του μπατζετ?
μηπως πηγαμε με τα νερα του κοσμου που ηθελε τακουνακια , φαλτσακια και νικες με 3-0 εντος-εκτος ?
Προς Γ. Κιντή: Να σου πω: Αν είμουν λαμόγιο,θα επέλεγα την ΑΕΚ των “10 Ολυμπιακών φυσικά” Λεφτά γρήγορα και ακούραστα.
Αν μπορώ να “παρέμβω” στην κουβέντα με τον “digeo21” να πω σύντομα την γνώμη μου περί “φτωχων” και “πλουσιων” αλλά και περί “ανταγωνισμού”.
Η ΑΕΚ θα μπορούσε να περιμένει έσοδα από τις ακαδημίες της και τους “Τζανετόπουλους” της αν α) είχε ακαδημίες και β)αυτό γινόταν σε συνδυασμό με ανταγωνιστικη φιλοσοφία, που σημάινει να αυξήσει το μπάτζετ το τωρινό ας πούμε. Το ανύπαρκτο.
Που δεν είναι το 1/5 αλλά το 1/20 του Ολυμπιακού. Μη τα στρογγυλεύουμε όλα. Με κόστος μεταγραφών λιγότερο από ένα εκατομμύριο και με προσθηκες ελευθέρων παικτών-πράγμα που σημαινει οτι αναμεσα σε αυτους τα “σαπακια” είναι πολλά,διαφορετικά δεν θα ήταν ελευθεροι και ωραιοι, έτσι ασφαλώς και εξικονομεις λεφτά,αλλά χάνεις από αλλου. Από εισητηρια,από καρτες διαρκειας,από τα καταστηματα ειδων ΑΕΚ από τα συμβόλαια τα τηλεοπτικα κ.ο.κ.
Επρεπε λοιπον,όχι να δωσει 5 εκατομμυρια να παρει έναν Ιντέγιε,αλλά να δώσει 2-3 εκατομμύρια και να πάρει έναν κεντρικο αμυντικο και έναν φορ τουλάχιστον.
Αν το έκανε ίσως να μην ήταν τοσο καταστροφική η αλλα΄γη του Σιμοες στο Φαληρο. Ισως να μην έχανες στην Τουμπα. Ισως και να κερδιζες στην Ξανθη.
Και όχι να έχει στη γραμμή κρούσης τον Αραβίδη και τον Πλατέλα δίδυμο στην αμυνα,δυο παιδαρελια που τα τραβαγαν απο τις φανελες οι του Ολυμπιακου και δεν εβγαζαν “άχνα”.
…και στον πάγκο-αν ειναι δυνατον-τον…Χρύσανθο με το χρυσο χαμόγελο. Πιο κα΄τω,δεν παει.
Να χέσω και τα Τατόια και τις Στεγες γραμματων. Μαλλον εχεις δίκιο. Κανονικά έπρεπε να παέι στη ΒΑρβάκειο να κάνεις τις συνεντευξεις και τις καθε τοσο ανουσιες και ασκοπες παρουσιασεις του. Ο γιδοβοσκος “εγγυτής”.
Ο οποίος για την πάρτη κρατα τις “Στεγες ΓΡαμματων” και τα “Τατοια” και ολους τους υπολοιπους επιφυλασει το “πετραδακι-πετραδακι” και την καρμηριά.
Ετσι ήξερα και γω να παω να “εγγυηθω” για την ΑΕΚ. Νο πρόμπλεμ.
Την ΑΕΚ την “παίρνει” να κάνει μεταγραφές. Δεν είναι Καλονή,μήτε Πανθρακικός.Αλλα δεν την παίρνει να σκορπαει λεφτά,όπως την περίοδο 2004-2008. Αλλο το ένα και άλλο το άλλο. Δεν την πάιρνει να κανει άσκοπες μεταγραφες.
Και επειδη ουτε ο “εγγυητης” σκοπευει να κανεις μεταγραφες ουσίας για αυτο και δεν τον πολυκοφτει που στο ποστο έχει αυτο τον τον τουριστα τον Μιλοβανοβιτς και στην κεφαλα του τον Σερβο συνταξιουχο. Διχως αντικειμενο εργασιας ειναι οι ανθρωποι. Ετσι τριγυρνανε εκει μεσα. Χωρο πιάνουν.
Αυτή η τακτική βολεύει πολύ τον “μεγιστάνα” όπου το ιδεωδες περιβαλον για αυτόν,είναι αυτό που εχει εξυφανθεί από το 2013 ως σήμερα. Μια εταιρεια η οποια ειναι με “ζερο” χρεη και με εσοδα ούτως η άλλως εξασφαλισμενα,ακομα και αν αναλαμβανε ο Χατζηχρηστος, ή ο “φουφουτος”. Τζαμπα εγγυητης. Ωραια φάμπρικα αυτή:
Οτι οι οπαδοί θα βάζουν τα πάντα και εγώ,ως “εγγυήταρος” θα τους σιγουρευω τα λεφτα πως δεν θα τους τα φανε καποιοι επιτηδειοι. Ειναι κάτι δηλαδή σαν την τραπεζική πίστη.
“φέρτε τα λεφτα σας στο ιδρυμά μας”. Ποιος του το έμαθε το “μυστικό” αυτό; Ο φίλος ο Σάλας του το “εκμυστηρευτηκε”;
Αλλά άντε να το καταπιούμε. Αυτο,όμως δεν ειναι αρκετό, όταν συμμετεχεις δια πρωταγωνιστικους λογους σε ένα πρωταθλημα και όχι για διακοσμητικούς.Εκτος και αν συμβαινει το δευτερο.Να βγουν να το πουν από την ΠΑΕ ΚΑΘΑΡΑ: Κυριοι,δια τα επόμενα 4-5 χρονια,μη ζοριζετε τα μελη μας και τους διαχειριστας των χρηματων σας. Δεν πάμε για τίποτα.
Οι οπαδοί δεν ειναι επενδυτές. Μαλλον έχει ποτίσει μέσα του η “Γουολ-Στριτ” και στα γεράματα μας προέκυψε Γουωρεν-Μπαφετ. Δεν ξέρω.
Αλλά κάποιος να του πει πως καλό είναι το να μάθεις τον γαιδαρο του Χοτζα να μη τρώει.Ιδανικό θα έλεγα. Αλλά όταν θα πρέπει να τον καβαλήσεις για να πας για το χωραφι,τότε μαλλον θα σωριαστεί χάμω.
Και λεφτα να υπηρχαν διαθεσιμα,και διαθεση να ειχε ο “απλος οπαδος-εγγυητης-μεγιστανας”δεν εχει τα καταλληλα στελεχη ωστε να βγουν στην αγορα και να ψωνισουν σωστα. Οποτε ορθα παραμενει πιστος στην φιλοσοφια του “δεν ξοδευουμε μία”.
Αυτη,ναι είναι μια καλή και με βαση αληθειας,δικαιολογία.
@Thomas Silly
Η απόφαση να λυθεί η συνεργασία με το Σάντος λήφθηκε για τους λόγους που σου είπα. Προφανώς κάτι άλλαξε μετά για να πάρουμε το Φερρέρ, αλλά δεν ήμουν εκεί και δεν ξέρω από πρώτο χέρι. Υποθέτω, κι εγώ, αυτό που λες κι εσύ: ότι πήγαμε με τα νερά του κόσμου.
Ρολάν Ισάεφ, Patero Development
Προς Ανώνυμο : Νομίζω, paytero
Για να εχεις ποδοσφαιριστες με μεταπωλητική αξία θα πρεπει η ομαδα να παιξει Τσαμπιονς Λικγ, κανεις ευρωπαιος σκαουτερ δεν ασχολειται με το ελληνικο πρωταθλημα,οι λογοι ειναι πολλοι κ γνωστοι
Βεβαια για να παιξεις Τσαμπιονς Λιγκ θα πρεπει να παρεις το πρωταθλημα, αρα να ριξεις λεφτα, καταληγουμε ετσι παλι στην αρχικη σκεψη,με χαμηλο μπατζετ και παικτες λαχεια δεν εισαι για πουθενά
@netrino
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, τον οποίο παρακολουθούσαν επί μακρόν (έχοντας άποψη) όλες οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, δεν είχε παίξει ποτέ στο Champions League. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες έχουν άποψη για όλους τους διεθνείς παίκτες πάνω από δεκαπέντε ετών, συχνά πάνε και σε πιο νέες ηλικίες.
Γιώργο και εγώ μάλλον αδύνατο το βλέπω να χτυπήσεις μακροπρόθεσμα κάποιον με τόσο μεγάλο μπάτζετ. Οπότε το ερώτημα είναι ποιος το λέει στους ΑΕΚτζήδες? Λέω από την μία οκ αυτό μάλλον είναι σωστό αλλά αφού δεν μπόρεσε ούτε ο Ντέμης-Τσαουσέσκου να το πετύχει πως θα το πετύχει κάποιος χωρίς λαϊκό έρεισμα? Από την άλλη αναρωτιέμαι αφού ο Τίγρης να βάλει λεφτά δεν παίζει, γιατί βγήκε πάλι στο προσκήνιο και δεν κρύφτηκε όπως κάνει όλα αυτά τα χρόνια με προτάσεις βάλτε 70 εκατ και εγώ άλλα τόσα( ξέροντας φυσικά ότι δεν θα βάλουν ποτέ 70 εκατ). Γιατί αν συνεχιστεί έτσι το πράγμα θα σκάσει στα χέρια του. Αυτό είναι το μόνο που δεν μου κολλάει. Γιατί για τόσο χαζό να έχει το 1/5 του μπάτζετ του Ολυμπιακού και να πιστεύει ότι θα κυριαρχήσει δεν τον έχω. Τον μέσο οπαδό της ΑΕΚ για τόσο χαζό τον έχω. Οπότε αυτό που μου μένει και με πικραίνει ακόμα πιο πολύ είναι η ατάκα που λες ότι η φανέλα πια δεν είναι τόσο «βαριά». Και για μένα η κίτρινη φανέλα σημαίνει ανταγωνισμός, θέαμα και τα λοιπά. Το θέμα είναι όμως πώς θα πειστεί ο μέσος οπαδός να ρίξει τόσο πολύ τις απαιτήσεις του και να πάει με μικρούς και φτηνούς παίκτες( άρα και συνεπακόλουθες τεσσάρες στο τηγάνι) και να συνεχίσει να πηγαίνει γήπεδο σαν να μην συμβαίνει τίποτα? Αυτό είναι η αλήθεια δεν μπορώ να το σκεφτώ. Ξέρω ότι αυτά που λες είναι πάρα πολύ λογικά και επειδή κατά κάποια έννοια είμαστε συνάδελφοι τα βρίσκω και ρεαλιστικά. Το θέμα είναι όμως ότι εδώ τα έσοδα από αγώνες κτλ έχουν να κάνουν με την ψυχολογία του οπαδού. Άλλοι αρθρογράφοι εδώ θεωρούν ότι απλά γίνανε άστοχες επιλογές προσώπων και ποδοσφαιριστών. Ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι ο Μελισανίδης θα αλλάξει και ότι τον κρατάει πίσω ο Μπάγεβιτς….Άντε να το δεχτώ και αυτό. Αλλά οι άλλοι με το πενταπλάσιο μπάτζετ πόσες άστοχες επιλογές ποδοσφαιριστών και αν έχουν κάνει τόσα χρόνια. Αλλά και πάλι παίρνανε κάποιους παίκτες ( και κάποιους διαιτητές) για να κυριαρχούν. Μεσσίας δεν υπάρχει για μένα ορατός, ίσως μόνο το CL, το όποιο όμως πρέπει να στερηθούν οι άλλοι για να επέλθει ανταγωνισμός. Και κλείνοντας ορθά λες βάλανε 50 εκάτ οι « αμέτοχοι» , όμως πρέπει να βάλεις και συγκριτικά τι βάλανε όλοι οι άλλοι στις ομάδες τους αντίστοιχα αυτά τα χρόνια. Γιατί σε λίγο θα ανακηρύξουμε σε ευεργέτη έναν φιλέλληνα από την Αμερική που κρυβόταν, κάποιους άλλους γόνους που ψάχνανε λόγο ύπαρξης και κάποιους τραπεζίτες που θέλανε κάτι να ξεφύγουν από την καθημερινή τραπεζική εργασία. Και όλοι αυτοί αφήνανε εσένα να εκτίθεσαι και να έχεις ανακηρυχτεί σε συνώνυμο της λιτότητας, να στοχοποιείσαι όταν τους έλεγες ότι η ΑΕΚ πωλείται ένα ευρώ. Οι ίδιοι που τώρα μιλάνε για νοικοκυριό και ότι ο Τίγρης είναι νοικοκύρης. Κάποιες σκόρπιες σκέψεις κάνω. Ίσως ακόμα και εγώ είμαι στο στάδιο της άρνησης. Ίσως πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι οι εποχές αλλάξανε από το 1990-1996. Κάτι ο Νόμος Μπόσμαν , κάτι τα λεφτά του CL κάνανε το πρωτάθλημα μία ακριβή υπόθεση . Και τα γράφω εδώ και όχι στο aek365 πχ γιατί εκεί θα με πούνε γαύρο και ότι ο Μελισσανιδης ξέρει να παίρνει κούπες ( κούπες μίας άλλης εποχής αλλά οκ, τεχνογνωσία υπάρχει) και ότι φταίει ο Δέλλας. Απλά η μόνη μου ελπίδα είναι ότι τα δυσκολότερα «μέτρα» και οι δύσκολες αποφάσεις να περάσουν επί Τίγρη(Τσίπρα). Έχει λαϊκό έρεισμα , όλοι βρίζουν τους προηγούμενους , οπότε ίσως μετά από αυτόν , μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε το όραμα σου Γιώργο. Που και πάλι όμως είναι ουσιαστικά ένα δικαίωμα στο όνειρο ότι κάποια στιγμή δια της οδού της αυτοχρηματοδότησης θα χτυπήσεις το κατεστημένο και που θέλει ένα άτομο να εμπνεύσει. Και εγώ τέτοιο άτομο εντός της ΑΕΚ μετά τον Ντέμη δεν ξαναείδα. Και αφού και αυτός αποδείχτηκε ανεπαρκέστατος ψάχνω ποια είναι η εναλλακτική για να μην συνεχίσει να διοικεί ο Χατζηχρήστος.
@digeo21
Όχι, δεν είναι καθόλου αδύνατο να χτυπήσεις, και μάλιστα όχι μακροπρόθεσμα, κάποιον με (πολύ) μεγαλύτερο μπάτζετ, όπως αποδείχθηκε το 2004/5.
Όμως, θέτεις τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, όταν λες ότι «το θέμα είναι όμως πώς θα πειστεί ο μέσος οπαδός να ρίξει τόσο πολύ τις απαιτήσεις του και να πάει με μικρούς και φτηνούς παίκτες (άρα και συνεπακόλουθες τεσσάρες στο τηγάνι) και να συνεχίσει να πηγαίνει γήπεδο σαν να μην συμβαίνει τίποτα».
Πρώτον, όπως είδες μέχρι το 63ο λεπτό, καμία τεσσάρα δεν κινδύνευες να φας με τους φθηνούς παίκτες αυτούς. Την τεσσάρα την έφαγες όταν πήγες να παίξεις, λες και οι παίκτες σου δεν ήταν φθηνοί, λες και ήταν του ίδιου επιπέδου.
Πάμε παρακάτω όμως. Ρωτάς, πώς θα πειστεί ο μέσος οπαδός να ρίξει τις απαιτήσεις του και να πάει με μικρούς και φτηνούς παίκτες και να συνεχίσει να πηγαίνει γήπεδο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Η απάντηση είναι, αν καταλάβει ότι αυτή είναι η μόνη λύση. Αν καταλάβει ότι η αγάπη στην ομάδα είναι πέρα από μπάτζετ κι αποτελέσματα. Αν πάψει να αισθάνεται «πελάτης», που λέει κι ο Στήβεν, και αισθανθεί κομμάτι της ομάδας, συμμέτοχος.
Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει κανείς για το μέσο οπαδό, παρά μόνο ο εαυτός του. Δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να το επιτύχει για μας, ούτε καν ο (αναμφισβήτητα χαρισματικός) Ντέμης.
Η λύση είναι μόνο μέσα μας κι ο σωτήρας είναι μόνο ο εαυτός μας. Γι αυτό και τα έχω με το Στήβεν: γιατί θεωρεί τον εαυτό του πελάτη, ενώ δεν είναι. Γιατί αν είσαι πελάτης, όπως είσαι στο θέατρο, και παίζει στο θέατρο «ΟΑΚΑ» ένα έργο που δε σου αρέσει, ενώ στο θέατρο «Καραϊσκάκη» έχει μια καλύτερη παράσταση, πρέπει να είσαι χαζός να συνεχίζεις να πηγαίνεις στο ΟΑΚΑ.
Αν είσαι «πελάτης» και δε σου αρέσει το φαγητό στο εστιατόριο, απλά πας σε ένα άλλο εστιατόριο. Ούτε βρίζεις τον εστιάτορα, ούτε φωνάζεις στους μαγείρους, ούτε φτιάχνεις ένα μπλογκ για να κριτικάρεις κάθε πιάτο που βγαίνει από την κουζίνα. Απλά δεν ξαναπατάς και διαλέγεις ένα άλλο εστιατόριο από αυτά που σε σέβονται ως πελάτη.
Αν οι οπαδοί της ΑΕΚ καταλάβουν αυτά τα βασικά, τα υπόλοιπα είναι εύκολα.