Δεν έγινε και τίποτα. Ηρθε μια ήττα μέσα σε 10 αγώνες. Και μάλλον αναμενόμενη,αν κρίνουμε από τα τελευταία 12 αποτελέσματα του Ατρομήτου. (6 ισοπαλίες, 5 νίκες και μία ήττα . Και μάλιστα τα δυο τελευταία ματς με δυο εκτός έδρας ισοπαλίες με ΠΑΟ και ΠΑΟΚ).
Βέβαια αυτή η ήττα έγινε από ομάδα του Δέλλα,πράγμα που σημαίνει πως ο ίδιος νοιώθει προσωπικά δικαιωμένος. Να είναι πλήρως αυτοικανοποιημένος δηλαδή με αυτό. Δεν βαριέσαι όμως. Αυτό είναι το λιγότερο.
Το περισσότερο,είναι πως η ΑΕΚ κατέδειξε για μια ακόμα φορά το ταβάνι της.
Ο Ατρόμητος δεν είναι δηλαδή μια ανυποψίαστη ομάδα,ούτε και αφελής,τύπου Βέροιας, Πλατανιά και Λεβαδειάς. Τις οποίες αυτές ομάδες αντιμετωπίσαμε στους τελευταίους 10-12 αγώνες μας και τα καταφέραμε μια χαρά.
Υπάρχουν στην κατηγορία 12-13 ομαδες που σχετικά εύκολα τις φέρνουμε “βόλτα”. (ε,ρε πούστη μου. Ποιος να το πίστευε πως θα λέγαμε τέτοιες κουβέντες για την ΑΕΚ. Τέλος πάντων)
Υπαρχουν όμως και 5-6 ομάδες οι οποίες είναι στα ιδια ή και περισότερα κυβικά ημών.
Η φετεινή ΑΕΚ είναι ένας “καλός Ατρόμητος των τελευταίων χρόνων”. Ως εκεί. Οποιος θέλει μένει ικανοποιημένος με αυτό,δεδομένης και της οικονομικής κρίσης και των capital control. (δεν ξέρω γιατί το ανέφερα αυτό. Πάντως πιάνει σχεδόν πάντα. Το ακούς παντού: “δεν έχω ρε φίλε, τί να σου δώσω. Είναι και αυτά και κάπιταλ κοντρόλ”…χα-χα. Ωραία βιόλα)
Οποιος θέλει,ζητά,κάτι καλύτερο. Τουλάχιστον εφάμιλλο με το όνομα και την φανέλα της ομάδας. Οχι φέτος πια. Από του χρόνου. Καλά να είμαστε.
Πρέπει να πέσουν μερικά λεφτά παραπάνω,για 2-3 ακόμα μεταγγραφές, καλών όμως παικτών. Ενος σέντερ μπακ,ενός εξτρέμ και ενός σέντερ φορ.Και ενός στο τέρμα. Αυτόν τον Πέκχαρτ,δεν τον βλέπω καλά. Οφείλουμε όμως να περιμένουμε.
Ο Σουκουλίνι προτιμήθηκε, ώστε να δωθεί το καλοκαίρι ένας εκ των Σιμόες-Γιόχανσον. Σωστή επιλογή.
Λάου-λάου. Γιαβάς-γιαβάς. Με βοηθητικές ρόδες πάμε βέβαια. Αλλά ξεκινάμε με βάσεις και με σταθερότητα. Ωστε η ΑΕΚ να στέκεται αυτάρκης στα ποδάρια της.
Βέβαια παράλληλα,ο κύριος ανταγωνιστής της,κάνει ποδήλατο “χωρίς χέρια”. Και λοιπόν; Την παροιμία με την χελώνα και τον λαγό,την ξέρετε;
Ερχεται ένα κουαρτέτο αγώνων,που θα είναι μια “ακτινογραφία”,για εκείνους που σχεδιάζουν την πορεία της ομάδας, για του χρόνου,αν θέλουν επιτέλους να χτυπήσουν πρωτιά,ακόμα και χωρίς τον Γκιρτζίκη παρόντα. Δεν αρκούν οι νίκες στις εκλογές. Πρέπει να πέσουν λεφτά,να γίνουν σοβαρές προσθήκες,ώστε να καλυφθεί ένα κενό 20 βαθμών με την κορυφή.
Δεν υπάρχει “καντίνα πολυτελείας”. Ακόμα και έξω από την “Στέγη Γραμμάτων” να την στήσεις, ή έξω από το Μέγαρο Μουσικής, καντίνα παραμένει.Και τα “βρώμικα”, όσο κάπαρη και μοσχοκάρυδο και να βάλεις, απλά hot-dog είναι. Δεν μπορείς να τα πασάρεις ως πάπια Πεκίνου.Αντε να τα βάλεις ένα ευρώ παραπάνω. Ως εκεί όμως.
Καταλαβαινόμαστε νομίζω.
Στο τέλος-τέλος όμως,δεν σημαίνουν και πολλά για την ΑΕΚ οι 2-3 ήττες ή νίκες παραπάνω. Εκεί είναι η μοίρα της φέτος. Μεταξύ 2ης και 4ης θέσης. Με πιο πιθανή την 2η. Αρα και με εντός βολής τον στόχο του Μελισσανιδη να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και να περάσει η ομάδα στους ομίλους του C.L και να παντελονιάσει τα 15 μύρια. Λες;
Για το γήπεδο ρε παιδιά. Μη παρεξηγηθώ κι όλας.
Υ.Γ Ωραίο το ανέκδοτο της LiveSport. “Εκανε πρόταση ο Μελισσανίδης στον Βαρδινογιάννη,για την προεδρία της ΕΠΟ”. Πέσαμε κάτω.
Εκείνος όμως λέει αρνηθηκε. Ουφ. Ευτυχώς.
Γιατί για μια στιγμή νόμισα πως όντως μπορεί ο υπάλληλος να πει στο αφεντικό του: “σε θέλω για μπροστινό σε μια επιτροπή.Δέχεσαι;” και εκείνος να απαντήσει: “Ναι, γιατί όχι ρε σαλτιμπάγκο. Αλλωστε τυχαία είμαι εγώ αφεντικό και συ υπάλληλος μου; Τι στο διάολο”.
Connect
