Τάχα μου ΑΕΚ.

Κετσετζόγλου, 9 Δεκεμβρίου (πριν τον αγώνα με την …”Μποταφόγκο” δηλαδή) έγραφε: “…Aλλά για μένα θα έπρεπε σήμερα κιόλας να εξεταστει σοβαρά και το θέμα προπονητή. Δεν βάζω εγω θέμα προπονητή. Οταν η ΑΕΚ σε πέντε αγώνες έχει μία νίκη το θέμα μπαίνει από μόνο του. Η ΑΕΚ έχει πλέον ένα νέο τιμ ανθρώπων που αποφασίζουν. Το να τα καταφέρουν ειναι μονόδρομος…”

11 Δεκεμβρίου, ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ δηλαδή, και αφού είχαμε συντρίψει την “Μποταφόγκο”  έγραψε μεταξύ άλλων: “…Τίποτα από όσα γίνονται στο γήπεδο από όταν ανέλαβε ο Μοράις δεν είναι τυχαίο. Στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι η ικανότητα του προπονητή της ΑΕΚ δεν αμφισβητείται…”  “…Η δουλειά είχε φανεί σχεδόν από την αρχή, είχε φανεί και το προηγούμενο Σάββατο όμως χωρίς αποτέλεσμα όλα πάνε χαμένα. Τώρα που ήρθε και το αποτέλεσμα και η πολύ ωραία μπάλα με πλάνο και όχι τυχαία όλα είναι καλά…”

Οτι και να πει κανείς,είναι λίγο.

Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο να είναι κακός προπονητής ο Μοράις,ούτε και απαραίτητα καλός. Μπορεί νατην βγάλει τη χρονιά,μπορεί να μη βγάλει ούτε τις Απόκριες. Αλλωστε,προσωπικά,δεν εχω εκφράσει γνώμη για αυτόν -αν και έχει “στρογγυλοκαθήσει” μια στο μυαλό μου,-αφού πρέπει να δίνεται η απαραίτητη πίστωση χρόνου,όχι μονο σε αυτόν αλλά σε όλους,για να είμαστε “ολίγον” δίκαιοι.

Εδώ δηλαδή,δεν είναι το θέμα αν πρέπει να φύγει ο νυν προπονητής, τώρα ή αργότερα κλπ. Αλλωστε αυτό δεν το αποφασίζουμε εμείς, ότι και να λέμε. Το θέμα είναι η κωλοτουμποσύνη και ο συμφεροντολογισμός, ορισμένων “επώνυμων αρθρογράφων”, κατ’επάγγελμα “κλόουν” και καθ’έξην  μικροσυμφεροντολόγοι. Μόνο ένας κλόουν,μπορεί να μασκαρευτεί τόσο άγαρμπα και αδρά και να πείσει το κοινό του πως παίζει “Μήδεια”. Και μόνο ένα κοινό το οποίο αποτελείται από παιδιά,μπορεί να στρέψει την προσοχή του πάνω σε έναν κλόουν, όπου το “χρωματιστό” πρόσωπό του κεντρίζει το ενδιαφέρον, όπως οι ενήλικες όταν εβρίσκονται στην Επίδαυρο.

Φυσικά, το ίδιο συμβαίνει και με “δημοσιογράφους” εντεταλμένους πολιτικών κομμάτων,ή άλλων οικονομικών συμφερόντων, όπου και αυτοί παρ’όλο που αλλάζουν μουτσούνες στα καμαρίνια και θα έπρεπε το κοινό να αντιληφθεί πως δεν έχει να κάνει με τίποτα sir Laurence Olivier αλλά με καραγκιοζάκια της πεντάρας. ΘΑ έπρεπε,αν και εδώ το κοινό δεν αποτελούνταν – ως επι το πλείστον-από “παιδιά”. Από ανήλικα “ορφανά” του εμφιλίου,της μεταπολίτευσης, που υιοθετημένα  ολημερής φωνάζουν “μπαμπά” και “μπαμά” τον οποιοδήποτε και κρατάνε από τα παντελόνια και τα φουστάνια, οποιονδήποτε είναι ψηλότερος από αυτά.

Σε “παιδιά” λοιπόν απευθύνεται και ο κύριος Κετσετζόγλου. Οχι με την ρομαντική έννοια,την τρυφερή, αλλά με την έννοια της νοητικής ηλικίας. Και αφού κοινό τέτοιο υπάρχει παντού στον κόσμο,σε όλες τις γωνιές και σε όλες τις δραστηριότητες,γιατί και ο κύριος Κετσετζόγλου να μην τους παριστάνει τον “καραγκιόζη”, τον “κλόουν” του τσίρκου εις το οποιο εργάζεται.Δηλαδή στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και ειδικά στον χώρο της ΑΕΚ,αυτής ειδικότερα της ΑΕΚ που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια.

Οταν κάποιος χαιρετίζει την τάχα “είσοδο” κάποιου Βιντιάδη, προσδοκά την τάχα ανάμιξη της Τουρκικής “Σαμπαχτσί” και προσδοκά ασθμαίνως την τάχα εισδοχή στην διοίκηση κάποιας Πετιτ Σατώ, προσμένει -τάχα πάντα-αποτελέσματα από τον Δημητρέλο και τον Αδαμίδη,όταν -τάχα again- βλέπει ως “επανάσταση” τους supporters του Παπά, πώς περιμένεις να “δει” την επανεμφάνιση του “Τιγρη” (όπως τον αποκαλεί, με κεφαλάιο “Τ” λες και είναι ο  Ταμερλάνος).

Οταν τα περαστικά-από τις σελίδες του- “γατάκια” τα μοστράριζε στα “παιδιά” που έχουν την ατυχία να τον “ακολουθούν” στις παραστάσεις του,ως -τάχα- λιοντάρια, είναι αναμενόμενο έναν “κανονικό” γάτο να τον παρουσιάζει ως -τάχα και εδώ-“Τυραννόσαυρο Rex”. Πράγμα που σημαινει πως η “πεφωτισμένη δεσποτεία” του Μελισσανίδη είναι αδιαμφησβήτητη και τα-όποια- “λάθη” ή παραλήψεις του, ΔΕΝ θα οφείλονται σε άλλους λόγους,πέραν του ότι απλά “δεν ασχολείται όσο θα έπρεπε”.(δηλαδή τάχα μου “φανταστείτε να ασχοληθεί και σοβαρά τί έχει να γίνει”).

Δεν τίθεται δηλαδή θέμα αναχρονισμού και πεπαλαιωμένων αντιλήψεων και  πρακτικών  πλέον ανεφάρμοστων.  Δεν τίθεται θέμα “παλαιοκομματισμού” στην ΠΑΕ. Δεν τίθεται-ασφαλώς- θέμα τσιγκουνιάς και καβουροσύνης,(αφού η γαμημένη η ορθολογική διαχείρηση των εσόδων,  είναι το πώμα που βουλώνει τα πάντα).Οχι. Ο μόνος λόγος τις μέτριας τα τελευταία 4 χρόνια ΑΕΚ,είναι πως ο “μεγάλος” είναι πολυάσχολος”. Τόσο πολυάσχολος,που παρακολουθεί προπονήσεις, φιλικά, όλα τα επίσημα,είναι παρόν  σε προετοιμασίες,  σε γιορτές,αγιασμούς,σε παρουσιάσεις διάφορες,events, μπουζούκια  κλπ. Αν αυτό δεν είναι full time τότε τί είναι;

Και φυσικά,εν’τέλει,αφού μας τράβηξε απ’τα “τάρταρα” της 3ης κατηγορίας,αφού μας “έσωσε” δηλαδή, να πίνουμε τα κάτουρα του Μελισσανίδη σαν αγίασμα και σαν φάρμακο για το κρυολόγημα.

 

Ολοι μπορεί να αποτύχουν στην ΑΕΚ. Ακόμα και ο “τυραννόσαυρος”. Ο μόνος που θα έχει επιτύχει,θα είναι ο “κλόουν”. Η μάλλον ΟΙ κλόουν”. Γιατί δεν είναι μόνος του. Εντάξει,μην είμαστε και υπερβολικοί. Είναι αρκετοί, όπως σε κάθε χώρο. Θα ήθελε να είναι μόνος του,ώστε να καρπούται το σύνολο των εσόδων από την δράση των παραστάσεων του,αλλά τί να γίνει. Είναι πολλοί οι έχοντες έφεση στην “δραματουργία” του δρόμου. Το “σαράκι” της ηθοποιίας σε συνδυασμό με την λιτάνευση την περιφοράς  του προσωπικου συμφέροντος με ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο. Είτε είναι πελάτης,είτε είναι “χορηγός”,της παράστασης.