ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αγαπητοί κι αγαπητές, υπήρχε επετειακό κείμενο για το Πάσχα, αλλά προτίμησα αυτό λόγω επικαιρότητας. Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε την 3/3/2007 και σήκωσε ολίγον κουρνιαχτό. Εγώ από την μεριά μου σας εύχομαι να ξεκουρασθείτε και να περάσετε καλά αυτές τις ημέρες. Εμείς θα τα πούμε από την επόμενη εβδομάδα, αφού αύριο αναχωρώ για το Σαν Φρανσίσκο. Η κριτική για την ρεβάνς του κυπέλλου, θα γίνει κανονικά από τον Παρατηρητή, οπότε όλα τα σχόλια θα μπαίνουν κανονικά υπό την αιγίδα του. Χρόνια σας καλά.


ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΑ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΑ ΔΕΣΜΑ

Δικαιοσύνη από άλλες μαϊμούδες

ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΛΙΓΟ

ΠΙΟ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΪΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Συμφωνούμε απόλυτα οτι για να μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε αυτό το ζώο που λέγεται άνθρωπος, απαιτείται η ύπαρξη της δικαιοσύνης. Μόνο και μόνο, όμως,  που υπάρχει η δικαιοσύνη και οι τόσες εκκρεμείς υποθέσεις απο τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα ζητήματα, αποδεικνύει περίτρανα οτι ο άνθρωπος συμμετέχει στην κοινωνική ζωή παρά την φύση του. Ζει κάτι το οποίο δεν βρίσκεται στην άμεση ανάγκη του αλλά του έχει επιβληθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο άνθρωπος διάλεξε την κοινωνική ζωή, διάλεξε να είναι κοινωνικό όν και ταυτόχρονα απεδειξε οτι χρειάζεται και διαιτησία για την επιλογή του.

Κάποιοι δηλαδή θεωρούν εαυτούς περισσότερα κοινωνικά δίκαιους απο τους διπλανούς τους; Ή με περισσότερα δικαιώματα και φυσικά λιγότερες υποχρεώσεις απο τους συνανθρώπους τους; Όπως και να το πάρεις το πράμα, αν έχεις κοινό νου και τελείως απλή λογική, δεν μπορεί  παρά να παραδεχτείς το αυτονόητο: όταν ο άνθρωπος στρατεύεται σε ζωή κοινωνίας, στην ουσία περνάει μόνος του δεσμά δυσανάλογα με την ελευθερία κίνησης, γνώμης, επιθυμίας και διευθέτησης του εαυτού του. Φυσικά δεν μπορεί να παραπονεθεί διότι αυτή η δικτατορία με άμεση συνέπεια την προσοχή της συμπεριφοράς του κατ’αρχάς  και του σεβασμού προς την αξιοπρέπεια του διπλανού του κατά δεύτερον, έχει επιβληθεί απο τον ίδιο. Άρα πού να παραπονεθεί; Πουθενά.

Το μόνο που έχει να κάνει είναι να δεχτεί την αυτοχειρία του και να κάθεται και να ελπίζει οτι στην δικαιοσύνη μπροστά, τουλάχιστον, θα αντιμετωπίζεται σαν ίσος με τον διπλανό του. Και βέβαια εδώ αρχίζει η γελοιότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Η οποία ενώ είναι εντελώς αστήρικτη διότι ο άνθρωπος είναι ένα ακόμα ζώον της ζούγκλας – απλά λίγο πιο εξελιγμένο απο την μαϊμού – θέλει να αντιμετωπίζεται σαν ίσος και με αυταπόδεκτα δικαιώματα απο κάτι άλλες μαϊμούδες που λέγονται δικαστές και συνήθως δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι φοβερό να έχεις παραβιάσει τη φύση σου, να έχεις αποδεχτεί οτι είσαι ον κοινωνικής πολιτείας και να μιλάς για κοινωνικές μπαρούφες και ιδέες και ιδανικά και πράματα που δεν ισχύουν.

Αν ο άνθρωπος ήταν πράγματι κοινωνικό όν, τότε ιδανικά και ιδεαλιστικά δεν θα χρειαζόταν καμμιά δικαιοσύνη.  Θα είχε επικρατήσει το αυτονόητο, το αυταπόδεικτο και το ενστικτώδες. Ταυτόχρονα και φυσικά μετά τα πρώτα τρία αξιώματα της δικανικής επιστήμης, θα είχαν καταργηθεί οι δικηγόροι, οι δικαστές,  οι φυλακές και οι θανατικές ποινές. Και τα χαρτόσημα και τα μεγαρόσημα και όλα τα τερτίπια των φασιστών που έχουν κέρδος απο την κοινωνική ζωή και  από την εν γνώση της ανημποριάς των ανθρώπων να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Αυτά δεν τ’ακουμπάει κανένας γιατί λες και βρήκαμε το διάβολο. Το επτασφράγιστο μυστικό της δημιουργίας. Ψάχνω να βρω τον μαλάκα που είπε οτι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Και το δεύτερο μαλάκα – πάντα οι μαλάκες δουλεύουν εν δυάδι – που πήρε την μπαρούφα και απο απλή οικογένεια για την αναπαραγωγή και μόνο, την έκανε χωριό, πόλη, δικαιοσύνη και εθνική ασφάλεια και μετά πολιτισμό. Και φτάσαμε σήμερα. Αντί ο άνθρωπος να αποδεικνύει την κοινωνικότητα και τον πολιτισμό του- έστω και  σαν γνήσια βίαια εκπολιτισθείς και μεταλλαγμένο είδος-  να εξελίσσεται η δικηγορία και να ερευνά και να αυξάνονται οι νόμοι, μπας και καταστείλουν κοινές καθημερινές εγκληματικές πράξεις. Το αυτονόητο να γίνεται αποτέλεσμα κοινωνιολογίας, ψυχολογίας και λοιπών ανθρωπιστικών επιστημών. Ευτυχώς που έγιναν τα παραδικαστικά κυκλώματα και εξελίχθηκε και άλλο η κοινωνία των ανθρώπων. Για γέλια είναι ο άνθρωπος και πραγματικά χρήζει μελέτης ο θαυμαστός κόσμος των ζώων, όσων τουλάχιστον απέμειναν.

Το  φυσικό ζώο δεν δικαιούται να λέγεται άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν υποχρεώνεται να λέγεται ζώον. Σωστό. Διαφορά δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Κανείς δεν ζηλεύει τίποτα.

Ζηλεύει την ελευθερία στο πήδημα ;

Τα ντοκυμαντέρ για την ζωή των ζώων εντυπωσιάζουν τον άνθρωπο. Έχει ξεχάσει τη φύση του ή την αναπολεί και την ζηλεύει;  Δηλαδή ζηλεύει την ελευθερία στο φαί , στο πήδημα , στο φόνο;

Θα ήθελα να προβάλω ντοκυμαντέρ για τη ζωή των ανθρώπων στα  ζώα. Θα ήταν  τουρκικό σήριαλ  με έλληνες πρωταγωνιστές και με άμεσο αποτέλεσμα το κλείσιμο της τηλεόρασης ή το ζάπινγκ.  Αυτή θα ήταν η απάντηση των ζώων. Τόσο θλιβερός  είναι ο άνθρωπος για τα ζώα με το κοινωνικό του κουστουμάρισμα.

Στην ανεξάρτητη ανθρώπινη δικαιοσύνη; Ίσοι έτσι;  Γιατί όχι;  Καλή ιδέα. Από πράξη;  Από συνείδηση;  Από τι ζούμε; Χαμπάρι. Όλα στην κοινωνική κατσαρόλα. Τι προτείνω; Τίποτα. Δηλαδή κατάργηση.

Αν είχα αλεπούδες ή φίδια απέναντι μου κάτι θα είχα να πω. Στον άνθρωπο  και στο μικροσυμφέρον του, τι να πω; Αν όμως κάτι έπρεπε να ρωτήσω   θα το έκανα:  Πού πας;  Δεν βλέπεις; Από το ζώο δεν διαχωρίζεσαι;   Γιατί δεν κοιτάς ψηλά;

 

                  ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ, ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ

ΠΟΙΝΕΣ ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ

Connect

Κατηγορία άρθρου Άρθρο. Βάλτε Bookmark το μόνιμο σύνδεσμο.

Τα σχόλια είναι κλειστά.