ΚΑΛΟ ΧΤΙΣΙΜΟ

Αγαπητοί κι αγαπητές, θα ήθελα να σας ευχηθώ μια καλή χρονιά κι εγώ από την μεριά μου. Ή μάλλον για να είμαι πιο σωστός, μια καλύτερη χρονιά από την περσινή. Όσο βέβαια κι αν αυτό είναι λίγο ουτοπικό, αφού μιλάμε για ένα μέγεθος το οποίο δεν υπάρχει. Για τον χρόνο μιλάω. Που είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση απλά για να κατατάσσει κάποια γεγονότα. Και για να μετράει οτιδήποτε αφού αρέσκεται στην στατιστική. Εν πάσει περιπτώσει στην ίδια πεπατημένη είμαστε κι εμείς, και οι ευχές μου αφορούν τον καθένα σας τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε αγωνιστικό.

Ναι υπάρχει και η ΑΕΚ, που είναι αλήθεια οτι την ξεχάσαμε ελαφρώς αφού δεν ταιριάζει ιδιαίτερα το κλίμα της στο εορταστικό πνεύμα αυτής της περιόδου. Ταιριάζει βέβαια για τα ευχολόγια του 2020. Άντε πάλι ευχές να πάει καλά ο Ίβιτς και να βγει ο Καρέρα. Άντε να δώσει κάποια χρήματα κι ο εγγυητής κι άντε να γίνουν και κάποιες μεταγραφές που σταυρώνουμε τα χέρια να πετύχουν. Αφού μιλάμε πάλι για το μέλλον, σε καλό δρόμο είμαστε για το χτίσιμο ξανά από την αρχή.

Διάβασα οτι έγινε και μια σύσκεψη στην Γλυφάδα μεταξύ των τριών κεφαλών της ομάδας. Σημαντικό είναι αυτό όσο κι αν δεν λέει τίποτα. Καλό είναι βρίσκονται οι άνθρωποι τώρα της γιορτές και να ανταλλάσσουν προβληματισμούς κι ευχές. Αν τώρα κατώρθωσαν και συμφώνησαν σε κάποιο ύψος budget κιόλας, αυτό είναι ακόμα καλύτερο καθότι είναι και το ζητούμενο. Ξέρουμε όλοι οτι για να χτίσεις μια ομάδα, οι ευχές δεν είναι αρκετές ή μάλλον περιορίζονται στην καλή υγεία των αθλητών. Αν αυτό το θεωρήσεις δεδομενο, τότε ο μόνος τρόπος για να φτειάξεις ομάδα, είναι να επενδύσεις χρήμα και χρόνο. Αυτό το χρήμα δεν είναι τόσο απαραίτητο, αν είσαι δικτυωμένος με γραφεία managers ή έχεις γάτους στο scouting.

Πραγματικά έμεινα εμβρόντητος σήμερα που άκουσα για τα 18 μύρια στον Καμαρά. Και μπορεί ο εγγυητής να έχει δίκιο οτι η ελληνική ποδοσφαιρική  αγορά να είναι φαλιμέντο, όμως δεν είναι γενικά το ποδόσφαιρο. Οπότε άνετα θα μπορούσαμε να αντιγράψουμε το μοντέλο του γάβρου, και να δημιουργήσουμε υπεραξίες για την ομάδα ή για την τσέπη μας. Φυσικά δεν μιλάω για μένα αλλά για τον εγγυητή μας. Που αυτό βέβαια είπε στην σύσκεψη, αλλά δεν είναι δυνατόν να τα κάνει όλα ο Ίβιτς ή ένας προπονητής που δεν είναι manager.

Το οτι συμφώνησαν για την απόκτηση παικτών κορμού, δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Ούτε λίμπερο έχει η ομάδα, ούτε αμυντικό χαφ, ούτε σέντερ φορ, αν δεχτούμε οτι ο Μπάρκας θα μείνει μέχρι να φύγει. Άσχετα βέβαια οτι μίλησαν για κορμό, αλλά δεν εννοούσαν τον κορμό. Εννοούσαν παίκτες για την ενδεκάδα γενικώς. Την ενδεκάδα λέγανε κορμό εκεί στα νότια. Όμως αυτό δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού κοιτάνε κεντρικό αμυντικό και χαφ ανασταλτικό με ικανότητα στην πάσα. Εντάξει κι ένα εξτρέμ λοξοκοιτάνε, αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Δυό μεταγραφές και πολλές είναι για την ομάδα που έχει πλέον στόχο το κύπελλο.

Από την στιγμή λοιπόν που ετέθη κι ο στόχος, είναι πιο λογικό να περιμένουμε το καλοκαίρι για την δημιουργία της νέας ομάδας. Όπου θα αποκτηθούν μπόλικοι παίκτες και φυσικά θα αποχωρήσουν κι αρκετοί. Αρκετοί οι οποίοι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους, την ώρα που θα υποστηρίζονται από τον αποκτηθέντα κορμό. Έτσι όπως είναι τώρα κάποιοι, είναι που είναι για κάτω από την βάση, χωρίς και κάποιους πραγματικούς παίκτες δίπλα τους, μοιάζουν να είναι από άλλο σπορ.

Διότι βέβαια, αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας : Η έλλειψη ποιότητας. Αλλά και προσωπικότητας. Παίκτες όπως ο Αλμπάνης ή ο μικρός Σάμπα, δεν μπορούν να βελτιωθούν αν δεν έχουν κάποιους δίπλα τους. Κι αυτοί οι κάποιοι απουσιάζουν πλήρως από τα πλάγια της άμυνας και της επίθεσης, και βρίσκεις μόνο κάτι Βράνιες, Κρίστισιτς, Λιβάγια, Τσιγκρίνσκι και Μάνταλο, να δίνουν κάποιο τόνο. Αυτό το έχει δει ο Ίβιτς και προσπαθεί να ξεμπλοκάρει τον άξονα και να δώσει πλάτος στην επίθεση. Κάπως έτσι έχει γίνει και η επικοινωνία με τον Χιμένεθ για την περίπτωση του αρχηγού. Κάπως έτσι έχουν αρχίσει και τα στραβομουτσουνιάσματα για την κακή νοοτροπία του Λιβάγια ή για τον Ολιβέιρα που αρχίζει κι εμφανίζει – άσχετα αν είναι άμπαλλος – κρυσταλλικά φαινόμενα.

Φαινόμενα που τα είχαμε καταγράψει από τότε που ο Καρντόσο δίδασκε πυρηνικό ποδόσφαιρο. Τότε που διαβάζαμε για το χτίσιμο των επιθέσεων από πίσω ή για τον παικταρά Σιμάο και Ζεράλδες. Κρυσταλλικά βέβαια για όλη την ομάδα. Σήμερα πια οι έγκριτοι της κριτικής μιλάνε για την λαίλαπα Καρντόσο. Αυτήν την γραμμή πήραν αυτήν και λένε. Λες κι ο Πορτογάλλος είδε φως και μπήκε. Αλλά δεν βαριέσαι. Όταν κάποιος είναι ξεροκέφαλος και δεν εμπιστεύεται κανέναν γύρω του, αυτά είναι υποχρεωμένος να τραβήξει. Κι εμείς μαζί βέβαια, που σαν βλάκες γράφαμε οτι με τρεις προσθήκες, η πρωταθληματική ομάδα θάταν καλύτερη και πιο ανταγωνιστική σε σχέση με εκείνη την ομάδα που έδιωξε χωρίς αντικατάσταση εννέα παίκτες και την πήρε ο Ουζουνίδης, που πραγματικά είχε την μικρότερη ευθύνη.

Εδώ λοιπόν είμαστε να κρίνουμε ξανά ένα νέο ξεκίνημα. Με ευχολόγια, τι να κάνουμε; Για την ομάδα που θα μπει στο γήπεδο το 2021 για να κάνει κι αυτή κάποια επανάσταση. Ενάντια στην μοίρα της και στην κακομοιριά της. Διότι όπως και να το κάνεις, κι αυτό θέλει αποτίναξη. Δεν είναι μόνο οι παίκτες οι ποιοτικοί. Θέλει και κάποιον στο τιμόνι, που να μην είναι καρμίρης. Καλή η προσφυγική ιστορία, αλλά μέλλον δεν έχει. Όσους μάζεψε, μάζεψε. Τώρα θέλει άλλα πράματα. Μακάρι νάρθουν στην φετινή μεθαυριανή γιορτή των Φώτων. Τα φρέσκα μυαλά και τα καινούργια στελέχη.