Το πρωί όταν ξυπνάω, είμαι κάργα μολυσμένος. Κάπου στον αέρα του δωματίου ίπτατο ο κορωνοϊός μέσα στη νύχτα καθώς έχω την τρέλα και κοιμάμαι με ανοιχτό το παράθυρο. Αφού λοιπόν πέταξε στο υπνοδωμάτιο, ήρθε και κάθισε στα μαλλιά μου. Έλα όμως που εγώ στριφογυρνάω μέσα στον ύπνο μου. Έσπρωξα λοιπόν τον ιό στο μαξιλάρι κι αυτός πλέον πήγε παντού στο πρόσωπο μου. Ευτυχώς που δεν γλείφομαι μέσα στη νύχτα, σκέφτομαι κάθε πρωί, την ώρα που υποχρεωτικά κατευθύνομαι στο μπάνιο για να πλυθώ.
Φυσικά με ιδιαίτερες προφυλάξεις. Διότι το νερό με το σαμπουάν, καθώς παρασύρει τον ιό από τα μαλλιά μου, τον περνάει από την μύτη μου και το στόμα μου, και δεν θέλεις και πολύ για να κολλήσεις. Την ώρα λοιπόν που ξεπλένομαι, φροντίζω να φυσάω αέρα από όπου μπορώ να βγάλω, προκειμένου να είμαι σίγουρος οτι δεν θα μολυνθώ και από το μπάνιο. Άσχετα βέβαια που επιμολύνομαι, την ώρα που πιάνω τις πετσέτες για να σκουπισθώ, την ώρα που πλένω τα δόντια μου με την μολυσμένη οδοντόβουρτσα, την ώρα που ξυρίζομαι με το μολυσμένο ξυραφάκι, την ώρα που πιάνω το μπουκάλι με το after shave , και υψίστως βέβαια όταν κλείνω την βρύση του νερού.
Το βάσανο όμως δεν τελειώνει εδώ. Διότι πρέπει και να ντυθώ. Άλλα μολυσμένα πράματα αυτά, και ειδικά τα παπούτσια. Αλλά δεν βαριέσαι. Είμαι μολυσμένος απο πριν. Τι να φοβηθώ μετά; Τα πόμολα για να βγω από το δωμάτιο ή τις συσκευασίες με τα μπισκότα στην κουζίνα; Μήπως το φλιτζάνι του καφέ που το έχει πιάσει πριν η γυναίκα μου, που με κοίταζε περίεργα χθες το βράδυ; Φοβάμαι και δεν φοβάμαι, όμως για να μειώσω τις πιθανότητες, ρίχνω ένα βιαστικό αντισηπτικό στα πανβρώμικα χέρια μου και ψεκάζω με λίγο οινόπνευμα το μπισκότο. Απίθανο είναι, πώς δεν το έχει σκεφθεί η Αλατίνη; Μπισκότο με αλκόολ.
Φεύγω από το σπίτι. Δυό πόμολα καινούργια μπροστά μου και ξαφνικά νέοι κίνδυνοι. Χρόνια υποπτευόμουν το αυτοκίνητο σαν εστία μόλυνσης. Το απολύμαινα βέβαια τακτικά, αλλά το μόλυνα εγώ ο ίδιος όταν έμπαινα μέσα. Χερούλι πόρτας μολυσμένο, τιμόνι τίγκα σε κάθε λογής μικρόβια και κορωνοϊούς, λεβιές ταχυτήτων σαν νάχει βγει από νοσοκομείο με ενδονοσκομειακή λοίμωξη, και φυσικά κι αυτό το κουμπί που δυναμώνει τον ήχο στο ραδιόφωνο. Αυτό κι αν είναι εστία. Μην το βλέπετε μικρό. Όσο πιο μικρό, τόσο μεγαλύτερη η πυκνότητα του μικροβιακού φορτίου. Η οποία πυκνότητα, με ζώνει βέβαια καθ’ ολοκληρίαν την ώρα που χτυπάει το κινητό τηλέφωνο.
Το κινητό μου είναι μέσα σε θήκη. Τι να πρωτοπρολάβεις να κάνεις; Να αποστειρώσεις απ’ έξω, να απολυμάνεις από μέσα, πόσες φορές να το βγάλεις έξω από την θήκη για να καθαρίσεις όλες τις κρυψώνες του κορωνοϊού. Το μόνο θετικό είναι οτι τα πλήκτρα είναι touch κι άρα δεν έχεις κι άλλη επιβάρυνση. Βέβαια θέλεις και να προστατευτείς από την ακτινοβολία. Οπότε την γλυτώνεις μεν με την χρήση των ακουστικών, αλλά φέρνεις πλέον τον ιό μέσα στα αυτιά σου. Κόλαση, που όμως λύνεται στιγμιαία, διότι ψεκάζω με αρωματικό χώρου. Ανακουφίζομαι που ακόμα έχω όσφρηση και βάζω μπρος με τα μολυσμένα κλειδιά.
Η διαδρομή είναι πολύ ευχάριστη και σύντομη. Πλέον έχω κατανοήσει οτι τους δρόμους τους μπλοκάρουν οι άεργοι. Χαμογελάω όταν βλέπω κάποιους που είναι μόνοι στα αυτοκίνητα τους και φοράνε μάσκες. Μάλλον είναι πιο σοβαροί από εμένα, συλλογίζομαι. Νοσούν και δεν θέλουν να κολλήσουν τα αυτοκίνητα τους. Ακούω πάντα Ντέμη Ρούσο και συγκεκριμένα αυτό το βαλς που έχει πει. Αισθάνομαι οτι έχω παρτενέρ των κορωνοϊό. Αφού δεν μπορώ να τον αποφύγω, τουλάχιστον τον απολαμβάνω. Μέχρι την στιγμή, που πλέον παθαίνω στέρηση νικοτίνης. Ε όχι και να πάμε από στέρηση τέτοιες εποχές. Μας έχουν κόψει τα καμάκια και τα πηδήματα. Ρε μπας κι ο κορωνοϊός ήρθε σαν εκδίκηση των κερατάδων, σκέφτομαι, την ώρα που ανοίγω το μολυσμένο πακέτο με τα τσιγάρα, βάζω το μολυσμένο τσιγάρο στο στόμα μου, και φυσικά το ανάβω με τον μολυσμένο αναπτήρα. Ας πάω από καρκίνο προχωρώ τον συλλογισμό μου. Τουλάχιστον τον βλέπω αυτόν, δεν είναι αόρατος σαν τον αμερικανοκινέζικο. Ή νομίζω κάτι τέτοιο.
Λίγο πριν την δουλειά, σταματώ σε ένα κατάστημα ψιλικών για τσιγάρα κι εφημερίδα. Καλά εδώ μιλάμε για επικίνδυνες αποστολές. Τύφλα νάχει ο Μπραντ Πιτ, που δεν ντουμπλάρεται. Τα πάντα με κορωνοϊό. Τα τσιγάρα, ο χώρος, κάθε φύλλο της εφημερίδας που πρόχειρα ξεφυλλίζω. Ναι τις ξεφυλλίζω πριν αποφασίσω ποιάν θα αγοράσω. Ή μάλλον προσπαθώ να βρω την λιγότερα μολυσμένη. Και από ιό, αλλά και, από ειδήσεις. Παίρνω κι ένα ρολό χαρτί, αφού ένας βήχει και δέκα χέζονται, πληρώνω με τα μολυσμένα χρήματα και φεύγω σίγουρος πιά οτι δεν μου την γλυτώνει πλέον το αυτοκίνητο. Ναι, έχω αναπτύξει κι έναν ανταγωνισμό. Το πρωί ήταν αυτό πιο πολύ μολυσμένο. Τώρα είμαι εγώ. Και μαγκιές δεν σηκώνω.
Αυτά βέβαια είναι όλα αστεία μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν στο γραφείο. Καινούργια πόμολα, κουμπιά ασανσέρ και κόσμος. Να σου φέρνει η γραμματέας σου τον καφέ, και να συνειδητοποιείς οτι δεν της έχεις κάνει αύξηση. Να μπαίνουν οι πωλητές και να σου δίνουν χαρτιά για υπογραφές. Χαρτιά που πάνω τους έχουν βήξει, έχουν φτερνιστεί ή έχουν απλά αναπνεύσει. Τα χαρτιά τα νοιώθω πιο βαριά από τα σταγονίδια. Να χτυπάνε τηλέφωνα και να σηκώνεις τα μολυσμένα ακουστικά. Δηλαδή ακουστικά που ήταν καθαρά, αλλά τα μόλυνα εγώ όταν μετά την δέκατη φορά που έπλυνα τα χέρια μου, έπιασα το μολυσμένο συρραπτικό και ξαναμολύνθηκα. Και παρά την απολύμανση που έκανα στα ύποπτα χέρια μου, έπιασα την μολυσμένη κρέμα που βάζω στα σκασίματα που έχω, και ξαναμολύνθηκα χώρια που αυτή κάνει ένα φίλμ και φυλακίζει τον κορωνοϊό για τα καλά στο δέρμα μου. Τουλάχιστον μένει εκεί και δεν πετάει. Δεν έχει πάρει το dna της μάνας του της νυχτερίδας να μου μπει στα μάτια, στην μύτη, στο στόμα. Με αυτές τις συνθήκες και να μην είμαι στα βαρέα και ανθυγιεινά;
Τελειώνει η μέρα και πηγαίνω στο σπίτι. Δήθεν να κλείσω την πόρτα στον ιό. Αφού μπαίνει από τον αέρα, ποια πόρτα να κλείσω; Όμως μπαίνω, φυσικά στη νιοστή δύναμη μολυσμένος. Δεν είναι και λίγα αυτά που έκανα. Αυτοκίνητο δύο φορές, ψιλικατζήδικο, γραφείο και κόσμος. Περνάω από μια λεκάνη με χλωρίνη και πέφτω στην σύζυγο. Με κοίταζε που με κοίταζε πάντα καχύποπτα, τώρα πλέον έχει περάσει σε άλλη διάσταση. Δεν της έχει φύγει καμιά παλιά της καχυποψία – για γκόμενες μιλάω -, τώρα έχει βάλει και την θερμομέτρηση στα υπόψη της αλλά και την πίεση και το βάρος μου. Η πίεση και το βάρος δεν έχουν σχέση βέβαια με τον κορωνοϊό, αλλά είναι στα πλαίσια της γενικότερης ιατρικής που έχει μάθει από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Αφού περάσω τα εργομετρικά, παραδίδω τα ρούχα μου και ό,τι αντικείμενο υπάρχει πάνω μου. Πώς μπαίνεις στην φυλακή; Κάπως έτσι. Και ημίγυμνος και ταπεινωμένος προχωρώ για το καινούργιο μπάνιο της ημέρας και την ενδελεχή αποστείρωση μου. Αφού αργότερα θα κάτσω σε καρέκλα ή σε καναπέ ή στο τραπέζι για φαγητό. Να μολυνθούν κι άλλοι εκτός από εμένα;
Φυσικά μέχρι να φάμε, έχω υποστεί καινούργια μόλυνση. Έπιασα το μπουκάλι με το ουίσκι, το ποτήρι, το κοντρόλ της τηλεόρασης, τα ξηροκάρπια – αυτά πλέον τα συσκευάζουν μόνο άνθρωποι με κορωνοϊούς κατά την γυναίκα μου -, το πληκτρολόγιο, το ποντίκι, καινούργια χαρτιά. Τι διάολο, όλη μέρα σπίτι είναι αναρωτιέμαι, δεν μπορεί να αποστειρώσει τίποτα αυτή η γυναίκα; Το μόνο που απολυμαίνει είναι ό,τι φέρνω εγώ απ’ έξω, συνεχίζω. Όπως εχθές που αποστείρωσε το μπουκάλι με το οινόπνευμα που έφερα για να αποστειρώνουμε το σπίτι και τις επιφάνειες. Είχε που είχε ορμονικές διαταραχές, τώρα με τον κορωνοϊό ισοπεδωθήκαμε. Πρέπει να βρω μια νεότερη. Μαλακίες σκέφτομαι. Κι η νεότερη κάποια κουσούρια θα έχει. Δεν είμαστε σε ηλικία τώρα να μαθαίνουμε καινούργια. Εκτός αν εύρισκα ψυχίατρο, αφού θα πάω που θα πάω, κλείνω τον συλλογισμό.
Ξαναπλένομαι και καθαρός τρώω. Μέχρι να ξαναμολυνθώ από τα πιάτα, τα πηρούνια, τις πετσέτες και φυσικά από την σαλάτα, που ποιός ξέρει ποιός έβηξε από επάνω ή ποιός την συσκεύασε. Ξαναπλένομαι και ξαναμολύνομαι αφού παίρνω κάτι χάπια που χρησιμοποιώ. Από τις συσκευασίες τους δηλαδή, που πόσα χέρια δεν τις έχουν πιάσει και που φυσικά τις είχα απολυμάνει αλλά είπαμε. Ο κορωνοϊός πετάει και μπαίνει κι από τα παράθυρα και κάθεται παντού. Ξαφνικά με πιάνει διάρροια. Πάω στην τουαλέτα σίγουρος οτι έχω κορωνοϊό. Το έχει πει ο ψάλτης λοιμωξιολόγος. Είναι σύμπτωμα. Την ώρα της διάρροιας με πιάνει βήχας. Προσπαθώ να δω αν είναι ξερός, αν είναι παραγωγικός ή αν είναι τσιγαρόβηχας. Φτερνίζομαι. Λέω είναι σύμπτωμα ή είναι λόγω της ανοιξης; Καθαρίζω το μυαλό μου την ώρα που έχω τελειώσει με την τουαλέτα. Πέφτω να κοιμηθώ. Την γλυτώσαμε και σήμερα. Σαφώς και είχα κορωνοϊό. Όμως θεραπεύτηκα αφού τον απέβαλα με την διάρροια. Για σήμερα βέβαια. Για αύριο βλέπουμε.
Είναι τζαναμπέτης ιός φίλε μου. Δοκίμασε Johnson & Johnson.
Να’σαι καλά βρε αδερφέ. Δεν μου έμεινε άντερο.
Αν δεν υπήρχαν οι-περισσότεροι εξ αυτών αναπόδραστα -νεκροί,θα μιλάγαμε για κατάσταση-Δελφινάριο.
Εν τω μεταξύ έχει επανακάμψει ο Βαρουφάκης στα ΜΜΕ. Και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο. Μέσω skype. Αν θυμάστε,έτσι τον γνωρίσαμε. Οπως πριν δεκα χρόνια.
Αφου με Κυριάκο Καπετάνιο και Κικίλια Υπαρχο υγείας “τα καταφέραμε,” τότε σημαίνει υπάρχει ελπίδα για τον Κόσμο.
“Αν χαλαρώσουμε,θα την πληρώσουμε”. είπε θες ο κατα ΣΚΑΙ ηγήτωρ της κυβέρνησης. Ποια να πληρώσουμε; Σε ποιαν αναφέρετε; Δεν ξέρω τίποτα εγώ. Εχω να πληρώσω γυναίκα πολλά πολλά χρόνια.
Προς Χρήστο : Ο Κούλης είπε μια τρομερή κουβέντα : Είμαστε στο τέλος της αρχής. Μιλάμε πιο μαλάκας πεθαίνεις. Την άλλη εβδομάδα θα πεί οτι είμαστε στη μέση του τέλους.
Εσύ είσαι τυχερός…..οκ, ο ιός είναι ένας κίνδυνος υπάρχουν όμως πολλοί πολλοί χειρότεροι κίνδυνοι και υπάρχουν σίγουρα μέσα στα σπίτια, ενώ ο σινοαμερικανικός δεν ξέρουμε αν μπήκε μέσα ακόμη.
Κάπως έτσι:
“Μην πας μια μέρα στη δουλειά σου μη πας
Δεν ζούμε, να δούμε αν αγαπιόμαστε μην πας
Το σπίτι αυτό αν το πρωί θα τ’ ανεχτούμε
να συγυρίζω, να γελάω, να μου μιλάς.
Από μακριά πως αγαπιόμαστε το ξέρω
πιστός πως είσαι και στα πάντα συνεπής.
Να με ρωτήσεις τι χρειάζεται να φέρω
κι αν βρήκα κάποιο σινεμά της προκοπής.
Μην πας”
PS1. διάρροια ήτανε ή έκοψες ένα χέσιμο που το ευχαριστήθηκες και ντρέπεσαι να το πεις;
@πίσσα και πούπουλα
ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής όλης αυτής της κατάστασης είναι ο της πολιτικής προστασίας. Άκου τίτλος πολιτική προστασία. για την ελλάδα μιλάμε έτσι. καλύτερα δε θα ήταν ο υπουργός καραντίνας ή απομόνωσης;
ανεπάγγελτος, κομματόσκυλο και κρατικοδίαιτος από το δημοτικό, μουσούδι και ντύσιμο παρκαδόρου σε κέντρο διασκέδασης, κορμοστασιά δυσκοίλιου. μιλάμε για αποκριάτικη μάσκα κανονική. ταγάρι από τα λίγα.
@steven
χαχαχαχαχαχ……είμαστε στο τέλος της αρχής το είχε πει ο τσωρτσιλ μετά τη νίκη στο ελα αλαμείν, την πρώτη νίκη των συμμάχων κατά του άξονα. από εκεί το πήρε ο κούλης.
Now this is not the end. it is not even the beginning of the end. But it is, perhaps the end of the beginning.
το κορυφαίο του κούλη:
“για ελεύθερους πολιορκημένους που επέλεξαν όμως να είναι πολιορκημένοι για να είναι ελεύθεροι”. μιλάμε για …..
Για τον Χαρδαλιά τα είπαμε. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαβάσει το χαρτί που έχει μπροστά του,δεν το βλέπεις; Ορθά μεν επελέχθει για τη θέση -την ύστατη ώρα παρακαλώ- λόγω της ξυνισμένης μούρης που διαθέτει, όπου είναι το δεύτερο προσόν του,αφού το πρώτο είναι φυσικά η κομματικοσκυλοσύνη.
Το civil protection εδω λέγεται “πολιτική προστασία”. Εννοώντας την προστασία των πολιτών, η της τρέχουσας πολιτικής; Κανείς δεν ξέρει.
Στον ΣΚΑΙ έχουν ανάγει τον πρωθυπουργό σε κάτι μεταξύ Φλέμινγκ και Νάιτινγκέιλ. Σωτήρ της πατρίδος και μέγας ευεργέτης. Αντε να προταθεί και για Νόμπελ Υγείας. Τι; Δεν υπάρχει τέτοιο; Και γιατί παρακαλώ;
Το “τέλος της αρχής” μόνο ως “Νέο παγκόσμιο σχέδιο Μάρσαλ” μπορώ να το ερμηνεύσω. Λεφτά παντού.
Εδω ρε συ, για την Ελλάδα μιλώντας- έχουν έτοιμα ποσά,διαδικασίες, ψηφιακές φόρμες πλατφόρμες, λογότυπα servers..Νομοσχέδια και διατάξεις τόσο άρτια-παρ όλο το κατεπείγον περιβάλον στο οποίο περνάνε, και τέτοια “άπλα” γενικά, που είναι να απορεί κανείς.
Τέτοια ετοιμότητα,ούτε σε κανονικούς καιρούς δεν μπορείς να περιμένεις στην Ελλάδα. Μιλάμε για τη χώρα όπου στο πεζοδρόμιο “φρενάρει” ο πεζός για να περάσει το μηχανάκι. Και αίφνης λειτουργούμε με ταχύτητες Γερμανίας και τάξη Σουηδίας.
Πρόταση-πατέντα: Μάσκα με ενσωματωμένο καλαμάκι για τους κρύους καφέδες το καλοκαίρι. Οι παραλίες και οι καφετέρειες, θα γεμίσουν από μασκοφόρους- “μηρμηγκοφάγους”.
Υπέροχο,άριστούργημα,εσύ κι ο Ψαθάς!Λες και παρακολούθησες τις κινήσεις του μέσου γκρικ μεσήλικα !ΥΓ Κατέστρεψα το τιμόνι μου με το οινόπνευμα!
@πίσσα & πούπουλα
ο κούλης είναι γεγονός ότι τα πάει καλά, αρκετά καλά θα πρόσθετα, δεδομένου της ύπαρξης του ρωμαίικου κράτους. φαντάζεσαι την πρώτη σύσκεψη για τον κορωνιό, που του ανέλυσαν την κατάσταση και τις δυνατότητες του ΕΣΥ;
αν προσέξεις όλοι οι “πολιτικοί άρχοντες” εν καιρώ μνημονίων αφού πρώτα τους κόπηκε το γέλιο κατόπιν άσπρισαν τα μαλλιά τους χωρίς να είναι μελαχρινοί; (μοναδικές εξαιρέσεις ο σαμαράς κι ο στουρνάρας, οι οποίοι είτε είναι σκληρόπετσοι είτε διασκέδαζαν με όλη αυτή την κατάσταση.) βέβαια υπάρχει κι ο πάκης αλλά αυτός είναι μοναδική ξεχωριστή ανυπέρβλητη περίπτωση, αυτός είναι γεννημένος ασπρομάλλης άσε που αρρώστησε με το που τον έδιωξε ο κούλης.
εκτός των υγειονομικών ο κούλης πέτυχε και στην οικονομική διαχείριση της κατάστασης, πάντα στα πλαίσια της νεο-ελληνικής πραγματικότητας.
σου λέει ο άλλος θα κάθομαι, δε θα πληρώνω τίποτα και θα πάρω και 800€, γιατί ο δημόσιος υπάλληλος είναι καλύτερος; αλλά κι ο δημόσιος υπάλληλος έχει παράπονο; τι επ’ αόριστο άδειες στις ευπαθείς ομάδες, γέμισε το δημόσιο σακάτηδες, τι τηλεργασία σε όλα τα επίπεδα, τι πανεπιστήμια με τηλε-μαθήματα εξ αποστάσεως, ετοιμάζουν και μικροχειρουργική εξ αποστάσεως.κτλ κτλ
άλλωστε βλέπεις να του κάνει καμιά κριτική η αντιπολίτευση; ποια αντιπολίτευση θα μου πεις; αυτή που την έψαχναν κάπου στην ορεινή κορινθία ξεχασμένη που πήγε να πετάξει τον αετό με τον ερνέστο;
τώρα κάτι βαρουφάκηδες, καζάκηδες, βελόπουλοι, και λοιπές γνωστές παρηγορίστρες νομίζεις ότι ενοχλούν;….ίσα-ίσα που όλο και κάποιο μαλάκα ετοιμάζουν γι αυτό που έρχεται μετά, θα μου πεις όμως και σωστά ποιός ενδιαφέρεται για το μετά;
PS1. εκείνος ο εγγυητής τι απέγινε, χάθηκε;…..το 800€ το πήρε;….είναι στους ΚΑΔ οι οποίοι πλήττονται;………αλήθεια πόσα χρόνια θέλει να το σηκώσει εκείνο το ρημάδι;
PS2. φαντάζεσαι κάτι αραούχους και λιβάγιες να κάνουν προπόνηση από το skype?….άραγε να τους πληρώνει ο εγγυητής;…γιατί δε τους πάει στο γήπεδο, όλο και κάποιο μερεμέτι χρειάζεται;…εγγυητής είναι αυτός και για όλα είναι ικανός, να δούμε καρρέρα με δημάτο να κουβαλούν τον ασβέστη και να βοηθούν στο σοβάτισμα.
Oμολογουμένως καλά,αφ όσον τα αποτελέσματα-ως τωρα-λένε για “νίκη της Ελλάδας” (το ότι η μισή Ανατολική Ευρώπη έχει την ίδια επιτυχία με εμάς,είναι μια λεπτομέρεια).
Οπως και η Γερμανία έχει-αναλογικά- ίδια ποσοστά με εμάς. Εκεί βέβαια είχαν άλλη προσέγγιση: Χιλιάδες τεστ, αστραπιαίες ιχνηλατήσεις,καλύτερο σύστημα υγείας και φυσικά διπλάσιες ΜΕΘ σε σχέση με τις υπόλοιπες χωρες οι οποίες πληρώνουν και ένα μάρμαρο μνημονιακό.
Εχει κάνει εντύπωση πάντως σε όλους, η πειθαρχημένη και απροσδόκητα πειθίνια συμπεριφορά του νεοέλληνα ο οποίος αυτοπεριορίζεται και υπακούει εις τας αυστηράς εντολάς των αρχών με παραδειγματική αυτοπαραίτηση. Αυτός ο μούργος,μετετράπει σε Κινέζο υπήκοο,δίχως να χρειαστούν μάλιστα “Κινέζικα μέτρα”; Φυσικά. Αφού μιλάμε για καιροσκοπική κότα.
Εκει που έσπρωχνε για να μπει στο μετρό, αδιαφορώντας για ουρές και προταιρεότητες σήμερα ούτε που πατάει.Εκεί που έχεζε και μετά έξυνε τη μύτη του,σήμερα ανακάλυψε τα αντισηπτικά και πλένεται μέχρι να αλλάξει δέρμα. Εκει που έφτυνε,απ το παράθυρο του αυτοκινήτου,πέταγε χριστοπαναγίες και οδηγούσε σα να είναι στο χωράφι του,σήμερα κλεισμένος στο κονσερβοκούτι του,με τα τζάμια ανεβασμένα μη και μπει ο ιος-πραγματικά αυτό απαντάνε- με γάντια στο τιμόνι και μάσκα στη μούρη,όντας μόνος του μέσα στο αυτοκίνητο, λες και τον πέταξαν στη δηλητηριώδη ατμόσφαιρα της ΑΦροδίτης. Αβυσσος η ψυχή του μαλάκα.
Ειδικά δε, από όταν άρχισε να μυρίζεται ότι ότι θα βρέξει λεφτά,έχει μετατραπεί σε πρόσκοπο. Του λένε ολημερής πως “αν συλληφθείς θα χάσεις,αν κάτσεις μέσα θα λάβεις μερίδιο από τα δις που σκάνε κάθε μέρα”. κάθε κάτοικος που έχει δύο χέρια και δυο πόδια θα μετάσχει σε κάποιο απίθανο τσιμπούσι ξεσκίσματος πακέτων εταιρικού και ατομικού “ενδιαφέροντος”, αποφάσησε πως “ναι αξίζει τον κόπο να κάτσουμε σπίτι.α υποστούμε τη σκύλα πεθερα,τη κατσίκα γυναίκα και τα διαβολόπαιδα. Που θα πάει θα λήξει ό συναγερμός και θα ξαναβγώ παγανιά στους δρόμους (απειλή είναι αυτό) μονολογώντας τότε “όταν γυρίσω θα σας γαμήσω”.
*Η Αλήθεια είναι ότι ναι, όλοι οι πρωθυπουργοί-σχεδόν- όπως έχουμε ξαναπεί, περνάνε μια “διαβολοβδομάδα” με την άφηξη τους στο Μαξίμου. Κάποιοι,ελάχιστοι,την έχουν σκαπουλάρει. ΠΡώτος φυσικά και με διαφορά, ο “κουρασμένος” της Ραφήνας. Του “έκατσαν” πρωτη θέση στη Γιουροβίζιον και Γιούρο 2004 Πορτογαλίας. Οτι καλύτερο δηλαδή. Κι όμως κουράστηκε.
@πίσσα & πούπουλα
έχεις δει ποτέ μια τίγρη, από εκείνες που κουβαλούν μαζί τους τα τσίρκα;….είναι να την λυπάσαι……μάσα, ξάπλα, πέψη, χουζούρι…..ένα αιλουροειδές που θαυμάζεις το σφρίγος του, την κίνηση του, την ακαριαία του αντίδραση, το γυαλιστερό του μάτι στο φυσικό του περιβάλλον το βλέπεις και το λυπάσαι………μόλις ο σιτιστής του ρίξει την τροφή χάνονται τα ένστικτα, η λεγόμενη “κοινωνική” προσαρμογή……….τι νομίζεις θα γλίτωνε ο ανθρωπάκος;
δε νομίζω ότι είναι πειθαρχία, από τη στιγμή που ο άνθρωπος όχι μόνο δεν έχει αγαθή φύση, αλλά είναι εκ φύσεως αδιόρθωτα εγωιστής κι ηδονιστής με μια φυσική ροπή προς το πανεύκολο.
επομένως η φαινομενική πειθαρχία είναι “βόλευμα” και καλή συμπεριφορά στο σιτιστή, όπως περίπου η τίγρης.
ταυτόχρονα με το “βόλευμα” κι επειδή για τον άνθρωπο οποιαδήποτε εγκόσμια ευδαιμονία δεν προέρχεται από το πνεύμα (και τις δυνάμεις του), δεν υπάρχει δηλαδή κανένα ύψιστο αγαθό, παρά μόνο η ανάγκη να συσσωρεύει δύναμη ώστε να διασφαλίζει την αυτοσυντήρηση του. Έτσι η φύση των πραγμάτων είναι που οδηγεί τους ανθρώπους σε αέναη αλληλοσύγκρουση και εξόντωση χωρίς σταματημό.
Το ιδιαίτερο στοιχείο σε αυτή την εξόντωση είναι ότι επειδή η φυσή έχει πλάσει όλους τους ανθρώπους με την ίδιες πάνω-κάτω ικανότητες σώματος και μυαλού, Δηλαδή και ο πιο αδύναμος έχει τη δύναμη να σκοτώσει το δυνατό, είτε με δόλο, είτε συνεργαζόμενος με άλλους αδύναμους.
Όλη αυτή την κατάσταση περιγράφει τόσο “παιδικά” ο Όμηρος σε Ιλιάδα και Οδύσσεια, στο καλύτερο ποίημα ever. τα ίδια ελαφρώς διαφορετικά λέει κι ο νίτσε τα ίδια κι όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί στοχαστές.
εγα παντως πριν βαλω το δαχτυλο στο αυτι για ξυσιμο , το περναω ενα αντισηπτικο και μετα γινεται το θαυμα και ακουω καλυτερα.
ειχα εναν συναδελφο (που ναι κρινει και ψηφιζει και εχει μεγαλωσει με τα προτυπα του 3 παιδια και μια γυναικα που τον θαυμαζει) ειχε αγορασει ενα εργαλειο, μια αντλια που το διαδημιζε ενας γιατρος υποτιθεται -φικιωρης- που εβγαζε οζον και το εβαζες το λαστιχο στο νερο και καθαριζε το νερο που επινε. μια μερα μου λεει με ποναγε το αυτι και εβαλα το λαστιχο στο αυτι, αφου φτιαχνει το νερο, δεν θ αφτιαχνει και το αυτι?
αντιησπτικο για πασα νοσο
Μπορούμε να δούμε τη θετική πλευρά της νέας κατάστασης. Το ένα κείμενο του Steven, είναι καλύτερο από το άλλο! Πραγματική απόλαυση!
Αν μιλήσω προσωπικά, συνεχίζω να πηγαίνω καθημερινά στη δουλειά, έχω πολύ περισσότερη λόγω μεγάλου πελάτη (σούπερ μάρκετ). Βγαίνω σχεδόν κάθε απόγευμα με τα παιδιά και παίζουμε μπάσκετ, ποδόσφαιρο συν του ότι περπατάμε χιλιόμετρα. Παίζω ξανά κιθάρα, βλέπω σειρές και ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ 3, πίνοντας εκλεκτές ετικέτες. That’ s Life.
Τελικά, μια χαρά κυλάει η ζωή χωρίς ΑΕΚ και ποδόσφαιρο. Ανοίγουν οι ορίζοντες και μένει χρόνος για άλλα. Θα μου πεις, δεν θα ξανακυλήσεις όταν «επανέλθουμε»;
Μπορεί, αλλά ακόμα δεν είμαστε σίγουροι για τη μορφή του «Νέου Κόσμου».
Η αστάθεια είναι η μόνη σταθερά.
Όσο για τους ραγιάδες, απορώ, γιατί εκπλήσσεστε; Τα καλύτερα παιδιά δεν ήταν μπροστά στα ATM επί Τσίπρα; Γερμανοί. Τα διαπιστευτήρια έχουν δωθεί για 400 συνεχόμενα χρόνια…
nnektarios δε θέλω να στο χαλάσω αλλά μια και (πολύ περισσότερο) έχεις παιδιά (εκτός αν αναφέρεσαι σε φίλους αλλά ακόμα κι έτσι) ίσως πρέπει να ξαναδιαβάσεις το κείμενο ΑΔΙΕΞΟΔΟ του Στήβεν ειδικά το κομμάτι περί πολυεθνικών και κινέζικο μοντέλο επιβίωσης.
Προς: ΠΑΙΞΤΕ ΜΠΑΛΑ,
Δεν μου το χαλάς, αλίμονο. Διαβάζω και απολαμβάνω τον Steven, δεν συμφωνούμε ή διαφωνούμε σε όλα, απόλυτα φυσιολογικό.
Δεν έγραψα έτσι και αλλιώς ότι το προτιμώ, απλά προσπαθώ να προσαρμοστώ όπως έκαναν και θα ξανακάνουν οι άνθρωποι στο μέλλον.
Παραθέτω ένα ποίημα που αναδημοσιεύτηκε αρχικά την περίοδο της Ισπανικής Γρίπης, όπως και σήμερα. Πιθανόν θα εμφανιστεί ξανά μετά από κάποια χρόνια.
Kathleen O’Meara’s poem, ‘And People Stayed Home,’ written in 1869, after the famine
And people stayed home
and read books and listened
and rested and exercised
and made art and played
and learned new ways of being
and stopped
and listened deeper
someone meditated
someone prayed
someone danced
someone met their shadow
and people began to think differently
and people healed
and in the absence of people who lived in ignorant ways,
dangerous, meaningless and heartless,
even the earth began to heal
and when the danger ended
and people found each other
grieved for the dead people
and they made new choices
and dreamed of new visions
and created new ways of life
and healed the earth completely
just as they were healed themselves.
Δεν βλέπεις πολλά κοινά;
Καλή δυναμη για τη συνέχεια.
Έτυχε να έχω στη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο με τίτλο Πανδημία των εκδόσεων Λιβάνη. Ο συγγραφέας έχει σπουδάσει μαθηματικός και γιατρός. Ηγήθηκε μιας επιστημονικής ομάδας για την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση των περιστατικών του SARS. Αποτέλεσμα αυτών των εμπειριών ήταν η συγγραφή του βιβλίου. Με βάση λοιπόν τα όσα αναφέρει στο βιβλίο η Ισπανική γρίπη εμφανίσθηκε το 1918 και εξαφανίσθηκε το 1919 εξίσου ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί. Το μόνο που βρέθηκε ποτέ ήταν υπολείμματα του ιού και επομένως χαρτογραφήθηκε μόνο ένα μέρος του γονιδιώματός του κάτι που τον καθιστά μη αναγνωρίσιμο με πλήρη βεβαιότητα σε περίπτωση επανεμφάνισής του. Απ’ ότι διαβάζω στο internet θέρισε κόσμο και κοσμάκη χωρίς να κοιτά ηλικίες ή ευπαθείς ομάδες. Μόλυνε το 1/3 του πληθυσμού και εξόντωσε πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους. Όλα αυτά σε μια εποχή που δεν υπήρχαν οι συγκοινωνίες του σήμερα αλλά σίγουρα όχι και οι γνώσεις επίσης. Όχι μόνο οι ιατρικές διότι μεγάλο ρόλο τουλάχιστον στην πρόληψη ασθενειών έπαιξαν και η εκπαίδευσή μας στους στοιχειώδεις κανόνες ατομικής καθαριότητας, τα μέτρα δημόσιας υγείας, σωστά αποχετευτικά συστήματα κτλ. Αυτά είναι αληθινά στοιχεία. Σήμερα όμως τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι ζούμε μια εικονική αλήθεια. Δε λέω ότι δεν υπάρχει ιός ή ότι δεν πρέπει να προσέχουμε. Σε παραπέμπω πάλι στο ίδιο κείμενο του Στήβεν και σε μία άλλη παράγραφο: «Πρώτα ξεμπερδεύουμε από τα βαρίδια του ασφαλιστικού. Γέροι, ανήμποροι, χρόνια άρρωστοι και τα λοιπά. Μένουν νέοι που άνετα για την επιβίωση θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.» Η διαφορά του παίρνω κάποια μέτρα για να προστατέψω τις ευπαθείς ομάδες μέχρι του βάζω έναν ολόκληρο πλανήτη σε καραντίνα είναι τεράστια. Θα μπορούσα να γράψω πολλά, όχι επί προσωπικού, ειδικά γι’ αυτό το that’s life που έγραψες (και πραγματικά με ενόχλησε) αλλά προτιμώ να σταματήσω εδώ. Καλή δύναμη και καλό κουράγιο.
https://www.youtube.com/watch?v=29B86IOjCCM
@ΠΑΙΞΤΕ ΜΠΑΛΑ ΡΕΕΕ: +1000%!Έτσι ακριβώς…