Α Ε Κ – ΠΑΟΚ

Τι να πρωτοπείς για το σημερινό πρώτο μέρος; Να πεις οτι είδαμε μια ματσάρα, που τα είχε όλα εκτός από γκολ; Να πεις οτι είδαμε ένα άκρως ανδρικό παιχνίδι, βγαλμένο από τα παλιά; Να πεις για την τρομερή αποφασιστικότητα της ομάδας μας; Ό,τι και να πεις, πάλι κάτι θα ξεχάσεις.

Ήταν ένα 3-5-2, στο οποίο θα μπορούσες να πεις οτι δεν υστέρησε κανένας. Οτη η ΑΕΚ έκανε ένα φοβερό παιχνίδι στην ανασταλτική της λειτουργία, με πολύ ψηλό πρεσάρισμα, με ασφυκτικό χτύπημα στο κέντρο και με έγκαιρες επεμβάσεις κοντά στην περιοχή της. έτρεξε πάρα πολύ, έβγαλε ψυχή, δύναμη κι αποφασιστικότητα, και φώναζε οτι ευτυχώς έλειπε ο Μάνταλος.

Μπορεί κορυφαίους να λέμε τον Σάκχοφ, τον Γαλανόπουλο, τον Αλμπάνη και τον Σβάρνα, όμως στην ουσία αυτοί υπερτερούσαν σε ποιότητα για να βγάλουν το κάτι παραπάνω. Όλοι ήταν καλοί, φυσικά με εξαίρεση τον Ντατσένκο – δεν έχω ξαναδεί τόσο άχρηστο μπακ – κι όλοι ήταν απόλυτα προσηλωμένοι στο σύστημα και στην υπομονή που έπρεπε να επιδείξουν απέναντι στον ΠΑΟΚ, που ήταν απόλυτα παθητικός, κι έψαξε κάτι σε δυό αντεπιθέσεις. Σε όλα τα υπόλοιπα ήταν κάτω του μηδενός, χωρίς κατοχή μπάλας και χωρίς δυνατότητα να ελέγξει έστω τον ρυθμό.

Τον ρυθμό, που μας κράτησε με κομμένη την ανάσα. Φυσικά βλέπαμε πάλι το πού υστερούσαμε, αλλά παράπονο δεν υπάρχει. Αυτούς έχουμε, αυτό μπορούν να παίξουν στο μάξιμουμ, και σήμερα το έκαναν. Γκολ δεν βάλανε διότι αυτό χάθηκε στις λεπτομέρειες. Στα πολλά πόδια στην αντίπαλη περιοχή, στην θυσία του συστήματος που δεν μπορούσε να πάρει κι άλλο πλάτος, στον μονομερή εγκλωβισμό του Αλμπάνη. Στις κάποιες φορές που σε θέση βολής, δεν βρέθηκε γκολτζής.

Όμως οι δυνατές μονομαχίες είτε στην γη είτε στον αέρα, έδιναν κι έπαιρναν. Το παιχνίδι ήταν στα όρια του πολύ σκληρού, με πολύ πάθος εκατέρωθεν, πολλές δυνατές μονομαχίες και με λίγες τελικές. Όλες όμως επικίνδυνες, με πιο πολλές τις δικές μας. Χονδρικά, όπως προείπα, ήταν ματσάρα, ντερμπάρα, με την ΑΕΚ καλύτερη, αλλά όχι με τα κατάλληλα όπλα για να το έχει αποδείξει με κάποιο γκολ.

Το δεύτερο μέρος ήταν ένα βατερλώ. Και μια σκληρή απάντηση στον Μελισσανίδη για την ποιότητα των παικτών που υπάρχουν. Ο ΠΑΟΚ ευτύχησε να έχει τον Ουάρντα, που με την είσοδο του στην μεριά του Ντατσένκο, ξεπάτωσε την ΑΕΚ. Το να σου βάζουν δυό γκολ σε τρία λεπτά από την μεριά που όλοι ξέρουν οτι δεν υπάρχεις, είναι και λάθος προπονητικό. Ο αφελής παπατζής λοιπόν, απλά έφαγε την φόλα και η τελετή έλαβε τέλος. Γιατί είναι προπονητικό λάθος; Διότι βλέπεις οτι ο παίκτης αυτός δεν σε έχει βοηθήσει πουθενά επιθετικά στο πρώτο μέρος. Βλέπεις την αλλαγή και τι περιμένεις; να μάθει μπάλα ξαφνικά;

Αφού λοιπόν φάγαμε τα δυό γκολ, ο παπατζής τιμώρησε τον Γαλανόπουλο και σκόρπισε την ομάδα με ένα της πλάκας 4-3-3, στο οποίο συμμετείχε και κάποιος Τάνκοβιτς. Δεν μιλάμε πλέον για παιχνίδι. Οι παίκτες μας πλέον θυμήθηκαν οτι δεν έχουν κανένα κίνητρο μέχρι την Κυριακή – που λέει ο λόγος – και σταμάτησαν. Έπαιξαν οριζόντιο ποδόσφαιρο, άναρχο, δεν κέρδισαν ούτε μία κόντρα, δεν πέρασαν ούτε μία ντρίπλα, και δεν απείλησαν πουθενά. Αντιθέτως κινδύνεψαν σε δυό τρεις περιπτώσεις.

Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε ομαδάρα, έκοβε πανεύκολα, αμυνόμενος σωστά και βγαίνοντας όποτε ήθελε μπροστά. Τα πάντα του βγαίνανε και λογικά, ενώ η ΑΕΚ ήταν σαν την απατημένη Κατίνα που ημίγυμνη κυκλοφορούσε στην γειτονιά και ζήταγε συμπόνοια. Ειδικά τα πλάγια μπακ της που δήθεν έπαιρναν κατάλληλες θέσεις, έκαναν διαγωνισμό ποιός θα πετύχει πιο πολλές φορές αντίπαλο και δεν θα περάσει η σέντρα τους. Ξέρετε, η χαμηλή ποιότητα όταν δεν της βγει ο αγώνας και της στραβώσει, πιάνει ολοκληρωτικό πάτο. Κι εκεί έρχεται ένα χέρι συμπόνοιας από κάποιον γείτονα. Αυτός σήμερα ήταν το var, αφού ο μετριότατος διαιτητής σήμερα, δεν είδε μπροστά του αυτό το πέναλτυ, όπως δ4ν είχε δει και στο πρώτο μέρος την κόκκινη στον αράπη του αντιπάλου.

Όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Η τραγωδία του δεύτερου μέρους, μας προσγείωσε στην πραγματικότητα, που είναι ακόμα πιο οδυνηρή αν σκεφτούμε τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων. Ή μήπως όχι; πρέπει να βγει ο Μελισσανίδης στην Ευρώπη; έστω σε αυτά Τίρανα; Μήπως πρέπει να γίνουμε ακόμα πιο κυνικοί με το δούλεμα που μας κάνει; Όχι ρε φίλε. Κάτσε εδώ μέσα και φτειάξε το γήπεδο. Μπάλα βλέπουμε εμείς, το γήπεδο θα το δούμε μια φορά και τελειώσαμε. Τι είμαστε, καθυστερημένοι να πηγαίνουμε και να το βλέπουμε συνέχεια; Δεν πάμε στο γήπεδο για το γήπεδο. Στο γήπεδο πάμε για να δούμε μπάλα και την ομάδα μας. Όπως και το σπίτι μας το φτειάχνουμε όμορφο για να πηδάμε γκόμενες, όχι να τους το δείχνουμε.

Με τις υγείες σου…..

Post By ...Το φως του φεγγαριού... (1.087 Posts)

Connect