Δεν μιλάω για σχιζοφρενείς ή μανιοκαταθλιπτικούς. Οι ”ασθενείς” του τεράστιου ψυχοθεραπευτή είναι άνθρωποι καθημερινοί. Αυτούς που αποκαλούμε της διπλανής πόρτας. Και φυσικά, όλοι αυτοί που συρρέουν στις ομάδες ψυχολογικής συμβουλής δεν έχουν ανάγκη από χάπια. Μόνο στήριξη από κάποιον επιστήμονα σε επίπεδο ομαδικής ψυχανάλυσης. Που ταυτόχρονα όμως, ντρέπονται που επισκέπτονται τους ειδικούς. Κι άλλος φόβος δηλαδή; Προφανώς.
Επειδή το τελειότερο δημιούργημα του θεού είναι ατελέστατο. Πάλεψε αιώνες να φύγει από τις κουφάλες των δένδρων ή τις σπηλιές. Να μη νοιώθει μοναξιά ή ανασφάλεια. Κι οργάνωσε κοινωνίες σε πόλεις ή σε χωριά. Και τελικά επανίδρυσε την φυσική ζούγκλα με τους κανόνες της μέσα στα τσιμέντα. Και δημοκρατικά μάλιστα. Αβίαστα. Και φόρτωσε το μυαλό του με ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες. Γέμισε και την δήθεν βελτίωση της ζωής του με ένα κάρο επικίνδυνα τοξικά γκατζετάκια. Που κανείς ακόμα δεν γνωρίζει πόσο επικίνδυνα είναι για τα κορμιά, τις ψυχές ή το φυσικό περιβάλλον.
Αυτό που εξακολουθεί να υφίσταται, και που σε κάθε δυνατή ευκαιρία υπενθυμίζει στον άνθρωπο ότι δεν είναι και τίποτα περισσότερο από έναν παπαγάλο. Τίποτα ο άνθρωπος. Εκεί, επιμένει στην αέναη μαλακία. Να φτιάχνει κι άλλα. Πολιτικά και οικονομικά συστήματα. Θρησκείες και όπλα. Τάσεις και κινήματα μπας και βγει από το αδιέξοδο τούνελ που έχει μπει. Τον κασάτο φαύλο κύκλο. Πού να κοιτάξει πίσω ο πολιτισμένος; Να ξαναπάρει τα βουνά; Να συνειδητοποιήσει ότι παλιότερα ήταν καλύτερα όλα; Να καταλάβει σήμερα ότι τόσων χρόνων προσπάθεια δικαιώνεται με την όπισθεν;
Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, η μόνιμη επωδός. Χωρίς να λες την αλήθεια στον εαυτό σου. Μέρα θα έρθει σίγουρα, αλλά θα έρθει και νύχτα. Που είναι πιο σημαντική, τελικά. Διότι η φύση σου δείχνει το κανονικότατο μέλλον της ανθρωπότητας , που είναι το σκοτάδι. Από εκεί ήρθαμε, κι εκεί πηγαίνουμε. Τυχαία αγωνίζονται όλες αυτές οι οικολογικές οργανώσεις να σβήσουν τα φώτα για καμιά ώρα, μπας κι ο άνθρωπος αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο εχθρό του; Τον εαυτό του. Δηλαδή μπας και νοήσει ο άνθρωπος, ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς φως όταν κρύβεται ο ήλιος. Όπως παλιά, που δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα οι ψυχιατρικές, οι ψυχολογίες ή οι τοξικολογικές θεραπείες καταστολής. Που φυσικά υπήρχαν προβλήματα, αλλά λυνόντουσαν πιο εύκολα. Κι όταν το χαμόγελο εμφανιζόταν στην φάτσα των ανθρώπων, ήταν πραγματικό.
Ο άνθρωπος όμως είχε πρόβλημα που πέθαινε νεότατος. Έτσι λέμε εμείς, βέβαια. Οι παλιότεροι μια χαρά συμπλήρωναν έναν καθορισμένο βιολογικό κύκλο. Εμείς που κατορθώσαμε και τον επιμηκύναμε σήμερα, τι καταφέραμε; Να ανακαλύψουμε την χαρά της ύπαρξης μετά τα 80, με τα ψυχοφάρμακα και τις μαγκούρες; Βρήκαμε την τρέλα της βαριεστημάρας και την ομορφιά της παρακμής; Ή μήπως την τελειότητα της εμπειρίας με την αρτηριοσκλήρυνση, που είναι αδύνατον να σου επιτρέψει να καταλάβεις ότι είσαι άχρηστος.
Κι υποθέτω λοιπόν, ότι ακόμα και τώρα είμαστε πολύ άτυχοι, που θα φύγουμε και δεν θα μάθουμε τι συμβαίνει μετά από 150 χρόνια ζωής. Που θέλουμε το κοντέρ να τρέξει, ακόμα και καλωδιωμένοι σε κάποιον μηχανικό αναπνευστήρα. Σαν αποκόμματα ζωής, αλλά… Αλλά με πάθος όλα τα δισεκατομμύρια ηλίθιων που βαραίνουν τον πλανήτη, να ξεπεράσουν τον έναν και μοναδικό θεό: τον Χάρο. Που κάθεται ήρεμος, ατάραχος, χθόνιος στην χρυσοποίκιλτη του πολυθρόνα παρέα με τον Κέρβερο.
Που τότε, με την Ανάσταση του Κυρίου και πιο πριν με του Λάζαρου που είχε βύσμα, ο άνθρωπος ξεγελάστηκε. Όχι ακριβώς. Τα στραβά μάτια έκανε για να δει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η μπαρούφα του. Κι αφού την έμαθε κι αυτήν, πήρε τον Θεάνθρωπο και τον έστειλε στους ουρανούς να κάνει παρέα στον μπαμπά Του μαζί με τον Κρόνο, τον Δία κι όλους τους άλλους θεούς όλων των λαών της γης, που κάποια στιγμή κατάντησαν ντεμοντέ.
Και πολύ φυσιολογικά ο άνθρωπος τον έχει ξηλώσει εδώ και κάτι αιώνες από θεό τον Άδη. Αφού δεν συμφωνεί μαζί του. Κι αφού η ιατρική τελικά θα φέρει την αθανασία. Που την Δευτέρα Παρουσία θα την κάνει Μόνιμη. Ε, κι αν μπορέσει και να αναστήσει κι όλους που έχουν χαθεί μέχρι τώρα, ακόμα καλύτερα. Γιατί αγωνίζεται εξ άλλου ο άνθρωπος; Για να τελειοποιήσει τον θεό του. Μέχρι όμως να τα κατορθώσει όλα αυτά, η ιατρική κι ο Γιάλομ, καλό είναι παιδιά να αντιμετωπίζετε το φαγητό του Πάσχα με μέτρο. Καταλαβαίνω την χαρά σας με την ομαδική σφαγή των ένοχων αρνιών, επιταγή του Χριστού, αλλά ο Χάρος τρέφεται με τριγλυκερίδια και χοληστερίνη. Και δεν βιάζεται διότι παρακολουθεί ιατρική και γελάει. Όντας υπομονετικός και σίγουρος. Τον έχει πιάσει βέβαια μια αγωνία με την αθανασία που είναι προ των πυλών, αλλά όταν έχει σύμμαχο την πυρηνική ενέργεια, τι να φοβηθεί; Για να με διαβάσατε είμαι σίγουρος ότι είχατε ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, σύντροφοι.
Και τελικά επανίδρυσε την φυσική ζούγκλα με τους κανόνες της μέσα στα τσιμέντα. Η εικόνα του πλανήτη σε μια πρόταση. Πολύ σωστό Steven.
Έχει υπάρξει βελτίωση και εξέλιξη σε κάποιους τομείς, όμως και πάλι, ακόμα και αυτή δείχνει να είναι στο βαθμό και στους τομείς που επέλεξε η ελίτ.
Κάποιος 20χρονος που διαβάζει αυτό το κείμενο δεν θα καταλάβει στο ελάχιστο εμάς που ζήσαμε στα 80s πολύ πιο φτωχά (μιλάω για εμένα τουλάχιστον) αλλά τόσο όμορφα!
Δεν ξέρω πώς εμείς οι φτωχοί κάναμε 45 ημέρες διακοπές και σήμερα πηγαίνουμε για 5-7. Σε πισίνες βέβαια. Χορεύαμε ένα μπλουζ έφηβοι και αισθανόμασταν ΘΕΟΙ ενώ σήμερα ένας έφηβος παρακολουθεί και επικοινωνεί μέσω μιας οθόνης με 30 φίλες.
Κυκλοφορείς έξω και στις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες αισθάνεσαι ότι μιλάς με BOT, όχι με ανθρώπους, γιατί τέτοιους τελικά εκπαιδεύει και θέλει το σύστημα. Είναι εξαιρετικό το ΕΥΡΩ και πρέπει να είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε smart tv και iPhone (απαραίτητα όπλα του συστήματος), αλλά δεν πειράζει που πληρώνουμε τα είδη πρώτης ανάγκης σε διπλάσια τιμή. Τα ΔΑΝΕΙΑ να είναι καλά και οι δόσεις, οι διακανονισμοί και τα επιδόματα εξαθλίωσης προκειμένου να σιγουρέψουμε την επιβίωση του χρήσιμου ηλιθίου για 40 χρόνια ώστε να πληρώσει τις υποχρεώσεις.
Φυσικά έρχονται ακόμα πιο σκοτεινοί καιροί. Εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια, όλοι λέμε υπομονή να βγει και αυτή η χρονιά και η επόμενη είναι ακόμα χειρότερη.
Να πατήσω το 1 για να με πάει στην άλλη επιλογή;
Ε,τώρα γιατι μου χαλάς τη σούπα; Πάνω που ήμουν έτοιμος να αναρτήσω στο facebook την παραδοσιακή φωτογραφία με τα κόκκινα αυγά και τα λουλούδια,πάνω από αυτήν με το προχθεσινό σουβλιστό αρνί και έτσι να συμπαραταχθώ με τους μυριάδες που “χαίρονται” ημερολογιακά. Να δείξω τσαλακωμένα τενεκεδάκια μπύρας,αδειες μποτίλιες, σαρωμένα πιατα και σωρούς από κόκκαλα,τον “χαμό” της κραιπάλης και την θρησκευτική κοιλιοδουλεία.
Και όλα αυτά, δίχως κατα βάση να έχει αλλάξει κάτι,ούτε γύρω μας και πολύ περισσότερο ούτε μέσα μας.Απλά το Πάσχα τρώμε “λίγο” παραπάνω.Και μπουκώνουν οι τουαλέτες.
Η ικανότητα που έχουμε να ξεγελάμε τον εαυτό μας είναι μοναδική.
Λογικός ο βαυκαλισμός περί “αιώνιας ζωής”. (τα πάμε βλέπεις τόσο καλά σε αυτήν,που θέλουμε και αέναη παράταση.) Ποιος δεν θα ήθελε να “σούρνεται” επι Γης για πάντα;
Αλλά να βαυκαλίζεται κανείς ότι γίνεται καλύτερος με την έλευση εορτών,είναι προσβολή προς τον Θεό. Εγώ στη θέση Του,δεν θα έσωζα κανέναν.
Το έιδος είναι για το Δελφινάριο.
Σταθήκαμε τυχεροί όσοι μεγαλώσαμε στις δεκαετιες 80-90. Η Ευρώπη στην ανάπαυλα,μετά από 2 Παγκ. Πολέμους ήταν the best place to live.
Aποφύγαμε και τους πολέμους,αλλά και τις 2-3 επόμενες δεκαετίες τις φτώχιας και της σκληρής ανασυγκρότησης. Εμεις απλά δρέψαμε τους καρπούς.
Φυσικά όλα έχουν ένα τέλος.Εκείνη η “Κυριακή του Πάσχα” που κράτησε καμιά 20αριά χρόνια τελείωσε και πλέον εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε ξαναμπεί σε μακρά Σαρακοστή.
Την “Μεγάλη Εβδομάδα” που αναπόφευκτα έρχεται,δεν θέλω ούτε να την σκέφτομαι. Και ελπίζω να μη την προλάβω.
Ευχομαι στα αρνιά που χάθηκαν καλή Ανάσταση. Και να επιστρέψουν μεταμορφωμένα σε λιοντάρια.
Δεν είναι συμπτωματική η αναφορά της δεκαετίας του ’80 από πολλούς,και από εμένα φυσικά αφού εκεί είμαι κι εγώ. Θες ότι έγιναν οι μεγάλες, λεγόμενες, αλλαγές, θες τα νιάτα, θες οι καυλατζες για την ζωή… Το άσχημο είναι όταν αναπολείς εκείνα τα χρόνια. Γιατί, τότε κάτι δεν πάει καλά στο σήμερα. Που δεν πάει, κι ανάλογα βέβαια για το πόσο έχει πειστεί ο καθενας, πως όλα γίνονται για το καλό του. Από την στιγμή που χάθηκε η ισορροπία, η ψυχική πάνω από όλα, τότε καμία επόμενη μέρα δεν είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Μια αυξανόμενη πίεση είναι η καθημερινότητα, λιγότερη επικοινωνία προσωπική, λιγότερος ελεύθερος χρόνος, λιγότερες ευχάριστες στιγμές. Για τα πάντα πρέπει να υπάρχει “agenda”, ακόμη κι αν σηκώσεις το τηλέφωνο να πεις του άλλου μια καλημέρα. Κάθε χθες, κάθε περσυ και καλύτερα. Το άγχος σκοτώνει, λένε οι αρμόδιοι. Το ξέρω ρε μεγάλε, αλλά το χαμόγελο που υπήρχε κάποτε δεν υπάρχει, εκτός κι αν ο εγκέφαλος παίρνει στροφές ανάποδες κι ότι θυμάται χαίρεται. Το φάγαμε και φέτος το αρνάκι, και το κοκορέτσι, αλλά όσο μεγαλώνεις δίνεις έμφαση και στην λεγόμενη… ρέγουλα. Για να ξαναφας και του χρόνου. Αν θα την βγάλεις μέχρι τότε. Από άποψη αρνιού μιλάμε,αλλωστε υπάρχουν χιλιάδες άλλοι λόγοι να μην προλάβεις του… χρόνου!
Απ‘ το σκοτάδι δεν έχει επιστρέψει κανείς ακόμα πλην των δύο. Οπότε μπορεί και να την περνάνε ζάχαρη με 72 παρθένες.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟN ALMEIDA.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΩΤΗΡΑ. ΙΣΩΣ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ. ΙΣΩΣ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ . ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ. ΙΣΩΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ Η ΙΣΩΣ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ. ΓΙΑΤΙ? ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΛΕΙ ΜΑΓΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΟΥ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ. ΕΤΣΙ ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΚΑΤΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ.
ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΕ ΒΡΗΚΕ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑΣ ΚΥΛΗΣΕ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΜΑΣ. Η ΠΑΡΕΑ ΗΤΑΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗ. ΝΕΚΡΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΝΕΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΖΗΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΗΓΥΡΗ. ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΑΝΕΦΕΡΑ ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΥΧΩΔΙΩΚΤΕΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝΕ ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ. ΑΜΕΣΩΣ ΟΜΩΣ ΞΑΝΑΞΕΚΙΝΗΣΑΝΕ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΤΥΧΩΔΙΩΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ (ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΚΛΕΒΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΙΩΤΟ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ 500ΑΡΙΑ ΝΟΜΑΤΑΙΟΥΣ (ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΚΙΣΙΓΚΕΡ ΡΟΚΦΕΛΕΡ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΚΛΠ).
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΒΑΡΥ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΘΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ. ΔΕΙΛΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΑΝΤΑΜΑ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟ ΘΑΥΜΑ (ΒΑΡΝΑΛΗΣ). ΤΟ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΧΟΝΤΡΟΜΑΛΑΚΕΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΧΟΝΡΟΜΑΛΑΚΕΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΥΤΟΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΕΙ. ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ.
ΖΗΤΩ Ο ΑΛΜΕΙΔΑ.