Ο ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΧΤΕΝΙ

Mε την ολοκλήρωση του νέου γηπέδου,ξεκινούν και τα δύσκολα.
Γιατί αν συνεχίσεις να την βγάζεις με φασολάδα αγωνιστικά,οσοι θα
έχουν απομείνει θα σε βρίζουν από τις κερκίδες  και μάλιστα με υπέροχη ακουστική στο σκεπαστό γήπεδο.  Δεν θα σώσει κανέναν,ποσο δεν μάλλον το κυριο υπαίτιο της αγωνιστικής κατάντιας μακράς διαρκείας,το ότι η ΑΕΚ θα “μπει στο νέο γήπεδο”. Και λοιπόν; Το αντίθετο.Πλέον εκει μέσα δεν θα μπορείς να κρύβεις το πρόβλημα,όπως στο αχανες ΟΑΚΑ.Ουτε και θα υπάρχει πλέον η δικαιολογία “ξέρετε,χτίζουμε γήπεδο”. Το αντίθετο. “Εχτισες; Τελείωσες; Μπράβο.Η ομάδα πού είναι”;.

Δεν θα σε γλυτώσει καμιά πρόσκαιρη συναισθηματική φόρτιση από τα μουσεία και  τις επιγραφές. Αυτά είναι για τον πρώτο μήνα. Και θα είναι τραγικό πραγματικά να σε βρίζουν  εις το γήπεδο που ο ίδιος “σήκωσες”. Είναι  σα να κλέβουν οι κρουπιέριδες τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του καζίνο.

Εδώ ο “θείος” Σωκράτης τα άκουγε στο νεόδμητο “Καραϊσκάκης” έχοντας πάρει μια ντουζίνα πρωταθλήματα, λες να γλυτώσεις εσύ βρε;

Η δημιουργία νέας ομάδας σε διαφορετική βάση,είναι μονόδρομος,τώρα που πλέον η δικαιολογία του νέου γηπέδου που καταναλωνει χρόνο,πόρους,ενέργεια κλπ εκλείπει.

Ο δράκος ψόφησε και μάλλον θα πρέπει να τελειώνουμε με τους “Μάνταλους” αγωνιστικά, τους “Γιαννάκιδες” εξωαγωνιστικά, τους “Κονέδες” τεχνοδιευθυντικά και τους “Δημάτους” επικοινωνιακά.

Και δεν ζητείτε κάποια τρομερή υπέρβαση.Ούτε κάποιο στρατηγικό μυστικό να κατακτηθεί. Απλά πράγματα: Βρίσκεις 5  ανθρώπους κατάλληλους, τους τοποθετεις στις κατάλληλες θέσεις, εσύ παίρνεις το πούρο και τους μπράβους και τραβάς κατα την εξέδρα ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ.

Ετσι λειτουργούν οι ομάδες εδώ και κάτι δεκαετίες. Πάψαμε να πετάμε φέρετρα στους αγωνιστικούς χώρους και να τραβάμε χειρόφρενο όπου σταθούμε,να βγαίνουμε έξω σα καουμπόιδες και να διευθετούμε μικροθέματα, από διαιτητικούς μικροτραμπουκισμούς ως τη ρύθμιση της περιόδου της κοπέλας στην υποδοχή.

Είναι μονόδρομος η δημιουργία αξιόμαχης ομάδας. Αν ως τώρα,για διάφορους λόγους “απαγορεύονταν” στην ΑΕΚ-δηλαδή στον ΜελισΣανίδη- να κάνει πραγματικό πρωταθλητισμό,από δω και μπρος δεν υπάρχει δικαιολογία. Ετσι φαίνεται τουλάχιστον.Γιατί αν ακόμα είσαι “δεσμευμενος”, τότε πούλα να πάει στο διάολο να ησυχάσουμε και μεις και συ. Να μη βουρλιζόμαστε.

Φυσικά ισχύουν και τα: “εταιρεία του είναι,ότι θέλει τη κάνει,άμα θέλει την καίει, τί λόγος μας πέφτει”. Ναι. Το τυπικό μέρος του πράγματος είναι αυτό. Το ουσιαστικό-όπως συμβαίνει σε όλα τα σπορ-από την εποχή των μονομάχων με το “SPQR” όπου ο Αυτοκράτορας ήταν έρμαιο στις “αποφάσεις” του κοινού της αρένας, ισχύει ότι οι ομάδες-κατ επέκταση και τα πρόσωπα που τις αποτελούν- “ανήκουν” στον κόσμο τους. Ουσιαστικά. ‘Η έχει αλλάξει κάτι από τότε και δεν το ξέρουμε; Τίποτα.

Απ΄την άλλη, μισούν και νοιώθουν απέχθεια για τον κόσμο οι “άπερ κλας”, οι καβαλημένοι ντε με την-όποια-εξουσία. Ουτε να τον φτύσουν δεν καταδέχονται. Αλλά αυτό δεν πρέπει να φαίνεται. (Και σε πολλές περιπτώσεις,έχουν και δίκιο). Και είναι αναγκασμένοι να παίζουν το παιχνίδι της υποκριτικής. Ζητούν την επιβραύευση από αυτούς που απεχθάνονται.

Οπότε κάποιες φορές αναγκάζονται-υπό την αφόρητη λαϊκή πίεση- να παίρνουν αποφάσεις ενάντια σε αυτό που πιστεύουν ή θα ήθελαν. Γιατί το διακύβευμα,εν τέλει δεν είναι τίποτα άλλο από την λαϊκή αποδοχή,την λαική επευφημία. Και κατ επέκταση,την περίφημη υστεροφημία. Διαφορετικά τί νόημα έχει όλοι να πιστευουν ότι ήσουν απατεώνας και ο μόνος που πιστεύει ότι ήσουν “μάγκας” να είσαι εσυ ο ίδιος. Την λαϊκή “έγκριση” αποζητούν όλοι οι ξιπασμένοι. Και οι εξουσίες,είναι γεμάτες από δαύτους.

Στην ουσία, “πίπες” στον κοσμο κάνουν, οι τάχα ακριβοθώρητοι και “μπλαζέ”.  “Επιστρεφουν” εκεί όπου αποστρέφουν την κεφαλή. Οσο μεγάλος και βεντέτα να είναι ένας ηθοποιός,να κυκλοφορεί με υφάκι και γυαλιά και πέντε μπράβους, στο τέλος αποζητά το χειροκρότημα,τον λαικό αλαλαγμό, την κοινωνική επικρότηση. Σχεδόν όλοι όσοι το παίζουν “κάποιοι”,αποστρεφόμενοι τα πληθη που τους προκαλούν εκνευρισμό και αναγούλα, το μόνο που αποζητούν-εν τέλει- είναι η λαική αποδοχή.

Μια τέλεια αναστροφή,που είναι η επιβραύευση των “από πάνω” από τους “απο κάτω”. Μια αέναη ερωτική περίπτυξη, μια “παρτούζα” δηλαδή αναμεσα σε αυτούς που “έγιναν” και σε αυτούς που προσκυνούν τα είδωλα,ώστε να μπορούν-όταν δεν τα θαυμάζουν πλέον-να τα καταρρίπτουν με τη μούρη στο χώμα. Η Αποκαθήλωση,είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση του πλήθους. Ακόμα μεγαλύτερη από την Αποθέωση. Τα είδωλα είναι έρμαια του πλήθους.

Πρέπει να είσαι διαφορετικής “πάστας” άνθρωπος και άλλου “μικροκύμματος” καί έτσι “γαλβανισμένος”, για να αποφεύγεις την λαϊκή οξείδωση,αδιαφορώντας για την συνέπεια της μη αποδοχής από τρίτους, πλέοντας στον απέραντο ωκεανό του Ενός.

Οι περισσότεροι λάγνοι με την εξουσία
(οικονομική,πολιτική,στρατιωιτκή κλπ) είναι απλώς καβαλημένοι τενεκέδες. Γι αυτό και τους φοβίζει η “αποξένωση”. Από τον βασιλιά με τους “υπηκόους” και τον βαθύπλουτο που πηδάει από σαλέ σε σαλέ,ως τον διάσημο τραγουδιστή και  ζωγράφο. Απαντες φοβούνται το “Τίποτα”. Το “μαύρο”. Το “μηδέν”. Και ζητούν να ανέβουν στην “αμαξοστοιχία” της λαικάτζας, προκειμένου να περάσουν στην Αθανασία. Eche Homo.

Γι αυτό λοιπόν προσοχή.  Λέμε στον δικό μας εδώ τενεκέ: Φτιάξε ομαδούλα,δεν χρειάζεται να κατέχεις και πυρηνική Φυσική. Παρουσίασε κάτι της προκοπής. Αντίπαλοι άλλωστε με καφενεία έιμαστε σε ένα μπουρδέλο κάπου στα Βαλκάνια,μη το δραματοποιούμε δα.
Διότι ακούω ήδη από το κοντινό μέλλον να έρχονται ιαχές και μουσικές από τις εξέδρες της “εκκλησίας”  όπου ο αρχιψάλτης της νέας “σκεπαστής” θα δίνει το σύνθημα: “Αινείτε” αυτόν εν τυμπάνω και χορώ. Και όλο το γήπεδο να κρατά το “ίσο”.