Με τη ΓΡΙΝΙΑ χτυπάει ένας τρομοκράτη της πένας
Το παράπονο, τη μανούρα, τη μουρμούρα κι άλλα σχετικά το λένε γκρίνια. Για τους γύρω γκρίνια, και για όλα όσα συμβαίνουν – και δεν συμβαίνουν στην κοινωνία.
Γιατί, όμως, να μην είναι το αποτέλεσμα ενός πνεύματος ελευθερίας και αντισυμβατικότητας η ΓΚΡΙΝΙΑ, το πρώτο βιβλίο του Στήβεν Αβραμίδη, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος (210.38.40.524).
Πρόκειται για 18 μικρές και ανεξάρτητες αυτοσαρκαστικές ιστορίες. Τις λες και ανατρεπτικές, όχι απλά… γκρινιάρικες, διότι το αναπάντεχο τελικά είναι το αναμενόμενο για όσους αρνούνται τον ”καθωσπρεπισμό”.
Δεν είναι συγγραφέας,δεν παριστάνει τον συγγραφέα ο μηχανολόγος Στήβεν Αβραμίδης, είναι γεννημένος γραφιάς, Ένας τρομοκράτης της πένας, όπως έδειξε με τα εξάσφαιρα ζωσμένος, στην προσωπική του στήλη στην μακαρίτισσα εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ».
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Από την παρουσίαση σαν επικαιρότητα στο site zougla. To πρώτο μου βιβλίο είναι γεγονός. 18 ανεξάρτητες ιστορίες μεταξύ τους, μικρές και καυστικές. Με σαρκασμό, σάτιρα και ανατροπές. Όσοι το διαβάσετε, αναμένω τις κριτικές σας.
Καλοτάξιδο Στηβεν
θα το παραγγειλω να το εχω στις διακοπες, για να μην δινω σημασια στη γκρινια της γυναικας μου!
Προς Περπεριδης Θωμας : Ευχαριστώ πολύ, να περάσεις όμορφα.
Καλοτάξιδο Στήβεν.Η ικανοποιηση του δημιουργού είναι το πρωτευον.
Προς AEK LFC : Ευχαριστώ πολύ αδερφέ.
Το περιμενω σε δυο-τρεις μερες. Αν και γνωριζω τι θα “διαβασω” και “πως” . Καλοταξιδο και σε αναμονη του επομενου.
Προς Απο το Πριγκηπατο : Σε ευχαριστώ Γιάννη μου. Οι τίτλοι των ιστοριών είναι δια χειρός Καραγιαννίδη.
Το αγόρασα την Παρασκευή και το διάβασα χθες. Έκανα μία ευχάριστη διακοπή από την Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους του Ραφαηλίδη. Συγχαρητήρια για την έκδοση Steven, για την αποτύπωση και την παρακαταθήκη των ιστοριών που είχες στην καρδιά και στο μυαλό σου. Διαφωνώ ως ένα βαθμό με την Μαρία Ρώτα…δεν νομίζω ότι είναι μονοδιάστατα, πέτρες και γροθιές στο τακτοποιημένο σύστημα. Στο βάθος διακρίνω ένα αθεράπευτο ρομαντισμό, ανάγκη για αγάπη, θέληση για το απρόσμενο, το διαφορετικό, το δύσκολο…για προκλήσεις.
Αγαπημένες ιστορίες, οι 6 και 12. Αγαπημένο σημείο όμως..οι γραμμές της 12…”Κι αν δεν μπορείς άλλο να περπατήσεις, θα σε κατεβάσω εγώ κάτω κουβαλητή”. Συγκινητικό, όμορφο…όχι μόνο πέτρες λοιπόν…αλλά και ένα μαραμένο λουλούδι από το τρέξιμο μέσα σε μία φούχτα.
Προς nnektarios : Σε ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τις κρίσεις. Με βάση ό,τι έχω ακούσει, ο κάθε αναγνώστης βρίσκει μια άλλη ιστορία που του αρέσει. Χαίρομαι που σου άρεσε και η έκδοση.
Υγ. Κι εγώ τον Ραφαηλίδη διαβάζω αυτήν την εποχή.