Πρεμιέρα για μένα σήμερα, στο εσωτερικό του γηπέδου μας. Με την συγκίνηση να βαράει κόκκινο. Με ένα συναίσθημα απόλυτα παιδικό. Κάτι μεταξύ αγχους και ανυπομονησίας που τότε μας έπιανε πριν από κάποια σχολική εκδρομή. Ή εκείνο το συναίσθημα που θυμάμαι όταν με πρωτοπήγε ο πατέρας μου στο παλιό μας γήπεδο, τότε το 1970. Με νευρίαζε η κίνηση στην Πατησίων, με νευρίαζε η κίνηση στην Δεκελείας, με νευρίαζε οτι δεν μπορούσε να παρκάρει κάπου το αυτοκίνητο. Όλα με νευρίαζαν αφού ήθελα να φτάσω, να μπω μέσα, να δω το χόρτο, τα τσικό, τους φανατικούς και τους παίκτες. Γι’ αυτό και ξεκίνησα από τις πέντε για να πάω. Αφού δεν έχω πλέον κάποιον να βρίσω ( εκτός από την εταιρεία που ακόμα δεν μου ΄χει δώσει θέση παρκαρίσματος ), μην τα βάλω και με τον εαυτό μου.
Πρεμιέρα όμως είχε και η ομάδα μας. Κι υπήρχε ένα κάποιο άγχος, μην παρασυρθεί κι αυτή μέσα στην γενικότερη γιορτινή ατμόσφαιρα. Αλλά δεν νομίζω οτι υπήρχε μυαλό για τους φιλάθλους μας, που κατέκλυσαν το γήπεδο αλλά κι όλα τα μαγαζιά τριγύρω. Διότι θεωρώ οτι ελάχιστοι είδαν το παιχνίδι. Δεν νομίζω οτι ασχολήθηκαν. Χωρίς να τους κατηγορώ. Πολύ καλά έκαναν.
Διότι αυτό το γήπεδο είναι μαγικό. Είναι μοναδικό. Είναι ένα τρομερό έργο για την ελληνική επικράτεια. Απλά δεν υπάρχει. Το μεγαλείο του, η άνεση του αλλά και τα μαγικό εσωτερικό του. Παιδιά, η ακουστική είναι κάτι που δεν το έχουμε ζήσει σε άλλο γήπεδο όσο δυνατό κι αν είναι. Διότι εδώ, η δύναμη απογειώνεται με το συναίσθημα. Κι είναι κάτι που μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι, δυναμώνει και δυναμώνει και δυναμώνει. Και γίνεται πέταγμα αετού και μνήμη χαμένης πατρίδας και παίρνει φωτιά όχι μόνο με τα καπνογόνα, αλλά και με τα τραγούδια που ακολουθούν τον ύμνο μας. Είναι πολιτιστικό γεγονός. Κι έχω φάει τα γήπεδα με το κουτάλι.
Το παιχνίδι λοιπόν, ήταν μια συνεχής γιορτή. Ο κόσμος να τραγουδήσει, να φωνάξει, να τραβήξει βίντεο με τα καπνογόνα, με τα γκολ, με τον παλμό. Να παίξει με τα παιχνιδίσματα των φώτων, να χαρεί με την απώλεια της ορατότητας και να ταξιδέψει μέσα σε ένα απέραντο αεκτζήδικο ταξίδι. Μέσα σε μια πλάνη ουτοπική οτι τα πάντα τα βρήκαμε και τα κατακτήσαμε επειδή πλέον έχουμε αυτό το θαύμα δικό μας. Δεν πειράζει. Μπορεί και τα όργανα να μας την χαρίσουν, λόγω πρεμιέρας. Το να γιουχάρω εγώ σήμερα τους οργανωμένους, δεν θα το κάνω. Διότι θεωρώ οτι κάπου παρασύρθηκαν. Κι αυτή ήταν η μόνη παραφωνία στον αγώνα : Η αποδοκιμασία όλου του γηπέδου προς την 21. Αυτό κάπως δεν μου άρεσε.
Έγινε παιχνίδι; Έγινε. Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-4-2 σε ρόμβο και κέρδισε έναν προσφάτως αποσχιθέντα αντίπαλο, που ταυτόχρονα είναι και πολύ αδύναμος. Και στην κυριολεξία τον διέλυσε. Σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Με το πρεσάρισμα και την ένταση στην διεκδίκηση της μπάλας και του χώρου. Χωρίς να κινδυνέψει πουθενά παρά μόνο σε μια τελική του Ιωνικού στο 50. Ήταν η αφέντρα του παιχνιδιού, είτε από τα πλάγια είτε από τον άξονα, αλλά κυρίως στην κατοχή της μπάλας.
Χωρίς κάτι το καινούργιο στο παιχνίδι της. Αυτά τα στοιχεία που είδαμε και στο Αγρίνιο. Με μεγαλύτερο περιορισμό στο νεκρό της διάστημα, που πρέπει να ήταν το αρχικό δεκάλεπτο του δεύτερου μέρους. Στηρίχτηκε στην ομαδική της λειτουργία κι είχε συγκεκριμένους σολίστ : Τον κορυφαίο Σιμάνσκι που κατάπιε το γήπεδο, τον σπουδαίο μπαλαδόρο Γκατσίνοβιτς και τον σταθερότατο Μουκουντί. Δεν μπορώ να πω οτι υστέρησε κάποιος, αφού το γήπεδο όλους τους είχε φέρει στην αρμόζουσα σοβαρότητα. Φυσικά με εξαίρεση τον Μάνταλο, που όταν μπήκε ήταν και ο μόνος που δεν κατάλαβε το σημερινό μεγαλείο. Έκανε ακριβώς πέντε ενέργειες, πέντε λάθη, ενώ το γκολ που φάγαμε ήταν δικής του έμπνευσης.
Το τελικό σκορ 4-1, είναι ενδεικτικό της διαφοράς των αντιπάλων αλλά και της ποιότητας του παιχνιδιού που είδαμε. Και δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω για αυτήν την μαγεία που είδαμε, πριν κλείσουμε με τον τεράστιο παίκτη σήμερα, που ήταν το γήπεδο. Ναι αγαπητοί. Αυτό δίνει μια ώθηση στην καρδιά, που στοιχειώδεις παίκτες θα φαίνονται καλύτεροι. Κι η ομάδα θα προχωράει μέσα σε αυτήν την καυτή έδρα όσο αποψιλώνεται από τους τοξικούς που έχει ακόμα στον πάγκο της, κι όσο θα ενισχύεται εκεί που πονάει πραγματικά. Που δεν χρειάζεται σήμερα, ημέρα γιορτής, να γκρινιάξουμε για κάτι, πλην φυσικά του Μάνταλου, που το ζητάει η φύση του.
Υγ. Πολλοί μίλησαν σήμερα εκεί που καθόμουν – πρώτη φορά τους γνώρισα – για πρωτάθλημα. Σας έχω γράψει οτι τα παρασκήνιο φέτος θεωρεί πρώτο φαβορί την αλογοτροφή. Το κρας τέστ της το πέρασε στην Τούμπα. Εμείς το έχουμε στο Χαριλάου, όχι για τίτλο, αλλά πόσο μπορούμε να κυνηγήσουμε.
Δεν ειμουν μέσα. Θα το δω σε επόμενο ματς.
Από την περιγραφή σου-αλλα και από όσα δηλώνουν αλλοι- είναι από τις περιπτώσεις χώρων που απ’ έξω μοιάζουν μεγάλοι και μέσα φαίνονται μεγαλύτεροι ( αυτό το χαρακτηριστικό το έχει και η “ορίτζιναλ” Αγία Σοφία, η εκκλησία.
Δεν ξέρω πως γίνεται,αλλά συμβαίνει.
Για την ακουστική επίσης υπάρχουν μάρτυρες με “λειωμένα” αυτιά.
(Νομίζω ότι σε αυτό της Γαλατά έχει μετρηθεί το ρεκόρ των 131 Ντεσιμπέλ) .
Τέλος πάντων.
Δεν μπορώ να διανοηθω τι θα γίνει στο ματς με το γαύρο.
Φυσικά και είναι υπέροχο να έχει η ΑΕΚ,επιτέλους τον δικό της χώρο. Το “σπίτι”.
Για το ματς,δεν χρειάζονται σχόλια. Η πρεμιέρα,τα επισκιασε όλα.
Πολύ σημαντικό όπλο το γήπεδο.
Και boost αγωνιστικό δίνει και πρεστίζ και κιλά στη φανέλα προσθέτει και οικονομικά οφελει αποφέρει.
Αλλά για να έχουν νόημα όλα αυτά,πρέπει να υπάρχει και ομάδα.
Πολλά τα παραδείγματα ομάδων που μεγαλούργησαν σε κρατικά η/και δημοτικά γήπεδα, και άλλες με ιδιοκτήτες έδρες που ήταν η είναι για χρόνια στην αφάνεια.
Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Πέντε έξη καλές κινήσεις μια- δύο φορές το χρόνο.
Στην Ελλάδα παίζουμε. Δηλαδή με ταρναναδες.
Καλή αρχή λοιπόν,μέσα απ’ την καρδιά μου. Να ζήσουμε ακόμα μεγαλύτερες μέρες από ότι στο παλιό,το οποίο βρίσκεται στα θεμέλια και συνεχίζει να υπάρχει έστω και ως κενοτάφιο.
Α, ξέχασα! Υπάρχει και μια άλλη ένωση,αυτή των…κάτσε να δεις μωρέ….για στάσου ένα λεπτό..α ναι: Ένωση Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Αιτουνται την απομάκρυνση του μεταλλικού πουλιού.
Συμφωνώ κυριοι,εκεί στην ΑΕΚ
Στη θέση του παρακαλώ να μπει ένα άλλο,λαστιχένιο,με δύο αρχιδια από κάτω.
Να περνούν οι εικαστικοί και κάνουν τραμπολίνο
Ίσως τους πείραξε που το έκανε Ούγγρος, αν θυμάμαι καλά. Αλλά τέτοια ανακοίνωση δεν έβγαλε ούτε ο Ερτογαν ούτε ο Μπαχτσελι. Την έβγαλαν οι κρατικοδιαιτοι του υπουργείου παιδείας! Οπως το λεγε ο αποδυτήριακιας “βρεγμένο φύλλο μπακαλιάρο και σφαλιάρες στη πλάτη” θέλουν όλοι αυτοί…
Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate. Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε.
Να μπει επιγραφή στην είσοδο παρακαλώ.
Ίσως οι 32,000 πιο ευτυχισμένοι στον πλανήτη (και) χθες. Ένα από τα πιο όμορφα γήπεδα στον κόσμο το οποίο σου δίνει την εντύπωση ότι είναι 40,000 θέσεων. Τα πανό, τα καπνογόνα, η ακουστική και η αύρα που εκπέμπονταν δεν είχε προηγούμενο.
Με απόλυτο σεβασμό στα χρήματα όλων και με συναίσθηση για την δύσκολη οικονομικά εποχή, αναρωτιέμαι. Μήπως τελικά άξιζαν τα χρήματα που πληρώσαμε για το εισιτήριο διαρκείας;
Είδαμε μία ομάδα, ένα σύνολο παικτών και το τεχνικό τιμ με απόλυτη συναίσθηση και σεβασμό απέναντί μας. Ο Γ. Σαββίδης είπε κάτι πολύ σοβαρό. Αυτό το γήπεδο θα ξεβράσει αυτούς που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος αυτής της φανέλας. Σήκω φύγε γιατί θα φας ξύλο, δεν είναι μακριά η μέρα. Παλιοχαρακτήρα.
Δυστυχώς, οι πληροφορίες συγκλίνουν για τον διορισμένο πρωταθλητή. Ένας φίλος, πολύ γνωστός ρεπόρτερ ΠΑΟ (Nova) μου το είπε 19 Αυγούστου. 10 ημέρες πριν η απόδοση του ΠΑΟ ήταν 13.00, όταν μου το είπε 7.50. Στην ερώτησή μου, “δεν το έλεγες νωρίτερα να το παίξω;’’, μου είπε ότι δεν παίρνει κανέναν στο λαιμό του. Άρα, προφανώς υπάρχει μία γραμμή από το τρίγωνο των Βερμούδων (Μητσοτάκης, Μαρινάκης, Αλαφούζος) αλλά ποτέ δεν είναι κάτι σίγουρο αν δεν τελειώσει. Το είδαμε το 2018 που ήταν πιασμένο από παντού. Σημείο κλειδί να μην μπορεί να μας χτυπήσει για τη 2η θέση. Τότε ίσως αναγκαστεί να χτυπήσει τον Αλαφούζο.
ΥΓ: Πίσσα και πούπουλα ακόμα γελάω, να περνάει και ο Γαβαθιώτης να τα ζυγίζει.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ…ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝ Κ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΕΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Κ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ…ΑΕΚ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕ.ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΘΣ ΚΛΑΜΑ ΟΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ…υ.γ.Στηβ να δω ποτε θα ανταμωσουμαι…
Πέρα απ τα του φανταστικού γηπέδου (ανυπομονώ να έρθω Ελλάδα με τον μικρό),
Μου έκανε εντύπωση ο νέος Ντέμης. Πρέπει να καύλωσε απίστευτα με το ήπατος και τις επευφημίες.
Χαμογελαστός και με κομπλιμέντα προς Μελισσανίδη. Βλέπουμε κάποιο θεσμικό ρόλο να ετοιμάζεται ή απλή συναισθηματική παρόρμηση;
Υγ1 αρχηγική κίνηση Αραούχο να γυρίσει στην 21 και να παροτρύνει τον κόσμο να χειροκροτήσει τον Μάνταλο μετά από ένα σουτ που κατέληξε στη Ριζούπολη…
Υγ2 Σα να μην πέρασε μια μέρα. Χάσιμο από Δεκελείας κι ευχάριστο απόγευμα
Υγ3 η εξίσωση «λάθος ο Μάνταλος=γκολ ο αντίπαλος είναι πλέον μαθηματικά πρώτης δημοτικού…
iPhone, iTypos, iApogize
Σχετικα με την ατμοσφαιρα , που εν ετη 2022 ακομα καποιοι πιστευουν οτι ειναι εντυπωσιακα τα καπνογονα θα ηθελα να γραψω πολλα μπινελικια…
Υπεραριθμια τουλαχιστον 3000 τζαμπατζηδων…σαρδελοποιηση στο πεταλο με αποφαση του μελ που τους ειπε οκ βαλτε 500 ατομα και μπηκαν 1500-2000…κατοχοι διαρκειας που καθησαν στα σκαλια και αλλοι που πηραν τα παιδια τους και εφυγαν στο ημιχρονο..
1000 και βαλε καπνογονα συν οι τζαμπατζηδες , αν δεν στοιχισουν την εδρα νομοτελειακα στην ομαδα, θα εχουμε καποια στιγμη θυματα…
Ολα αυτα επαναλαμβανω με την ανοχη του ηγετη !!! Δλδ περιμενες 20 χρονια για να δημιουργησεις μια ατμοσφαιρα που εχουν και οι αρειανοι στο Βικελιδης ? Ποση μαλακια πια…
Προς Δημήτρης Sweden : Δεν ξέρω κάτι για θεσμική θέση αυτήν την στιγμή. Όμως πλέον ο εγγυητής είναι καβάλα στο άλογο ( και δικαίως ), οπότε γιατί να μην ρίξει και μια σπάτουλα κι ο Ντέμης.
@ Steven
Σίγουρα είναι καβάλα στο άλογο. Για μένα, έναν οπαδό, η γηπεδάρα που έκανε ισοφαρίζει την Γ Εθνική και τα 3 χρόνια ανυποληψία και ξεφτίλας. Δεν υπάρχει κάτι άλλο, μόνο τα συναισθήματά μου τόσων χρόνων εκφράζω.
Προς Hokan : Αδερφέ, δεκτά αυτά που λες αλλά δεν είναι και μια απλή εξίσωση. Απλώς δουλεύει υπερ του η κοντή μνήμη γενικώς, κι οτι δεν μπορούμε να αλλάξουμε ομάδα. Με πέντε σερί τίτλους, ίσως να ξέχναγα κι εγώ.