To “χειρότερο” που θα μπορούσε να συμβεί σε μια ξεχαρβαλωμένη χώρα,είναι να πρέπει να αντιμετωπίσει τον “αίφνης” ανταγωνισμό. Ο οποίος δεν γεννήθηκε μέσα απο βαθιές τομές και συμφωνίες κυρίων. Οχι φυσικά. Πως θα μπορούσε; Οπως πάντα συμβαίνει στην Ελλάδα,γεννήθηκε από συγκυρίες. Στα χαλάσματα δηλαδή. Στην Ελλάδα ότι κακό έχει βάθος, ότι καλό, είναι θέμα συμπτώσεων χρονικών. Τίποτα άλλο.
Το συγκεκριμένο “καλό” λoiπόν, δηλαδή το ότι 4 ομάδες Απρίλη μήνα διεκδικούν πρωτάθλημα,είναι σχεδόν πρωτάκουστο. Ακόμα και τις καλές εποχές, είχαμε μάξιμουμ 2 συνδιεκδικητές. Στις δε άλλες-τις περισσότερες,- είχαμε μία,την “Λοκομοτιβ Πειραιά”.
Εντάξει 1 μόνος. Αντε 2. Αλλά 4; Οχι ρε πούστη μου. Αυτό δεν αντέχεται.
Στην Ελλαδα,διαβάζεις τις δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη και ξερεις ποιος θα βγει πρωθυπουργός. Και όταν μαθαίνεις τον πρωθυπουργό (ΔΕΝ τον διαλέγεις) κατόπιν μαθαίνεις και ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Αυτή είναι η σειρά.
Κάποιες χρονιές ειναι ρευστές. Δεν τα μαθαίνεις “εγκαίρως”. Χρειάζονται “ζυμώσεις”. Συμβαίνουν και “ατυχήματα”. Μια τέτοια είναι φέτος. Ούτε κομματικά, ούτε ποδοσφαιρικά έχει ξεκαθαρίσει κάτι. Δεν πέτυχε.Ετυχε.
Εν μέσω χάους, με τα πάντα ρευστά πολιτικά, κοινωνικά κλπ, το μπουρδέλο με τα κόκκινα φώτα, πρέπει να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα του υψηλού ανταγωνισμού. Ολα τα είχε η Μαριωρή….
Και είναι πραγματικό πρόβλημα, καθότι στις υπολοιπες δραστηριότητες, π.χ στην αγορά ρεύματος, στην αγορά τηλεπικοινωνιών,στην αγορά καυσίμων,στην αγορά αγαθων σουπερ μάρκετ κλπ άντε κάνουν την ομοφωνία, οι εμπλεκόμενοι ότι “όλοι θα κονομάμε με τις προσυμφωνημενες τιμές στο Θεό”, και με τον ανάλογο κο υπουργό να παριστάνει τον κάποιο Μπένετ που θα φέρει “ελιτ”, αλλά έχει το μυαλό του στη γραμματέα του ολημερής και έλαχε στη “βάρδια” του ανταγωνισμός στο ποδόσφαιρο.
Στο πρωτάθλημα πως το πετυχαίνεις αυτό; Δεν γίνεται. Εκει ο πρώτος κονομάει και οι υπόλοιποι κοιτάνε τα κοκκαλα και το δέρμα. Αρα,αν συμπέσει ανταγωνισμός,μιλάμε για του κουτρούλη το γάμο. Γιατί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα,ως προιον,δεν στοχεύει-δυστυχώς-στις τσέπες των πολλών που δυνητικά θα μπορούσαν να είναι καταναλωτές,αλλά στην τσέπη της ΟΥΕΦΑ και του κράτους. Αυτό είναι το δυστύχημα.
Ο χοντρός έγινε παχύτερος και δυσκίνητος,ο Αλαφούζος ως πρωτοξάδερφο και συγκινητής των πολιτικών παιχινιδιών, οπορτουνιστικά λοξοκοιτάει το παχύ λιοντάρι,η αρκούδα μονολογεί “τι στο διάολο γίνεται εδώ πέρα”, η υαινα του Αρη προσδοκά απλά να μη φαγωθεί-ούτε λόγος για μερίδα-το αγριόσκυλο του Βόλου παριστάνει το τσοπανόσκυλο που περισσότερο προσεχει μη γκρεμιστέι η στάνη παρά το αν θα φαγωθούν τα πρόβατα και ο τίγρης χαμογελά με το χαμό,αφού δεν είναι και πεινασμένος μεν,αλλά δεν μπορεί και να αρνηθεί τη φύση του δε, να βλέπει και να συμμετέχει σε χαμό,μπας και δαγκώσει κανένα κώλο,έτσι για την πλάκα.
Γιατί οποιουδήπουτε ειδους και μορφής ανταγωνισμός,ακομα και ο τυχαίος όπως αυτος εδω του “επαγγελματικού” ποδοσφαίρου που μας έλαχε φέτος,είναι πρόβλημα,σε μια χώρα που επι αιώνες δουλεύει ως προτεκτοράτο με συγκεκριμένες ¨οδηγίες” και “μανιουαλ”. Τα οποία ειναι: Απευθείας αναθέσεις, εικονικοί διαγωνισμοί, κατά βάση μονοπώλια παντού (υπό το μανδύα του διαφορετικού) και βαλκανομαφιόζικες πρακτικές,όλα αυτά απο την “εποπτεία”, του κρατικού οργάνου,το οποίο είναι εκει για να κάνει ότι έκανε και ο σταθμάρχης στη Λάρισα. Να ακούει μπουζούκια απ’το τρανζίστορ και να τρώει σουβλάκια. Τίποτα παραπάνω.
Πως αντιμετωπίζεται λοιπόν αυτό το πρόβλημα,που ξεπήδησε όπως είπαμε απο συγκυρίες; Δεν σχεδιάστηκε. Δεν μπήκε σε καλούπια.Δεν προνοήθηκε.Ειναι αποτέλεσμα τυχαίο. Είναι με άλλα λόγια σαν να μπαίνει σε ενα μπουρδέλο συνοικίας, με τις μετριες πουτανίτσες του,μια διμετρη Σουηδέζα και να λέει “έπιασα δουλειά.Ευχαριστώ”. Που πας μωρή; Εμας εδώ μας ρώτησες; της απαντά η “τσατσά” με την τραχιά φωνή. Εδώ είναι Βαλκανοτουρκία μωρή λελέκω;
Παρ’τον κώλο σου και δρόμο”. Αντιμετωπίζεται με υπομονή. Και με προσευχές.
Ας κάνουμε υπομονή. Τυχαίο είναι.Μάλλον σαν ατύχημα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Μια κατάσταση που την βλέπαμε σε προχωρημένες χώρες,έφτασε και σε εμας,που είμαστε προ Χριστού ακόμα,και ποδοσφαιρικά,και κοινωνικα και ως βαρος θεσμων, σχεδιαμού κλπ.
Σε έναν της πλάκας καραγκιόζ μπερντέ,του έλαχε να πρέπει να μοιράσει φουα γκρα στους ξυπόλυτους συνδαιτυμόνες. Δε κοιτάμε μη μας πέσει καμιά σανίδα στο κεφάλι απ το ετοιμόρροπο, έχουμε το νου μας πως να μοιράσουμε τα σερβίτσια τα καλά που βρήκαμε στο δρόμο.Για να βάλουμε μεσα τί; Τις φακές που τρώμε ολημερής;
Στην συγκεκριμένη “αναμπουμπούλα” λοιπόν, χαίρεται ο λύκος, -τίγρης εν προκειμένω- που τέτοιες συγκυρίες είναι το “ψωμί” του. Ο οποίος ΄’εχει απο κοντά του το αγριόσκυλο που είναι και δήμαρχος Βόλου, γουστάρουν να γινουν όλα μαντάρα στη σαβάνα του πρωταθλήματος και να βλέπουν τον μεν υπέρβαρο λέοντα να “στραβώνει” που δεν είναι μονος του στο φαγοποτι,και ξωπίσω του την ύαινα που συμμάχισε μαζί του να βοηθησει το παχύσαρκο λιοντάρι υποσχόμενο κάποιου είδους μερτικό. Η δε “αρκούδα” ο Σαββίδης τί δουλειά έχει στη σαβάνα, ποιος ξέρει,κοβει βόλτες τριγύρω και κάτι μουρμουρίζει. Μια τα βάζει με τη ζέστη,μια με τη ξηρασία,μια με τη σκόνη. Ουτε ξέρει τί θέλει.
Και το κάδρο συμπληρώνει η πονηρή πράσινη αλεπού, που γυροφέρνει το κουφάρι και επιθυμεί κάποιο κενό, και σε νεκρό χρόνο να βουτήξει ότι μπορεί,στέλνοντας φιλάκια και ραβασάκια στα εμβρόντητα σαρκοφάγα που την άκουσαν να εξομολογείται, ότι πλέον έγινε βίγκαν και τρώει χόρτα. Απλά θέλει να πλησιάσει το κουφάρι για να τεστάρει τις αντοχες της να μείνει εκτός κρεοφαγίας.
Και στη μέση ο Μπαλτάκος που μοιάζει σαν βοσκός που παίζει τη φλογέρα του για κοπάδι το οποίο ανήκει σε άλλους. Εκτός από την μάνα του Κίτσου,μάλλον κάθεται και ο ίδιος ο Κίτσος και αγναντεύει. Τι άλλο μπορεί να κάνει;
Ο κόσμος, καλά θα κάνει να μείνει θεατής στα τριγύρω τζιπ,και να τραβά φωτογραφίες.Να μην εμπλακεί. Που όμως όλο και κάποιοι θερμοκέφαλοι παίρνουν το μέρος του ενος ή του άλλου,σαλτάρουν απο το όχημα και παίρνουν μέρος στο σκυλοτράβηγμα.
Μη παρεμβαίνετε. Μείνετε, παρατηρητές. Στη Φύση δεν επεμβαίνουμε. Μόνο κοιτάμε.
Κουράγιο παιδιά.Θα τελειώσει. Και σας υποσχόμαστε ότι δεν θα ξανασυμβεί. Θα κάνουμε ότι μπορούμε. Και εμείς ως “παράγοντες” και εσείς ως “φίλαθλοι”. (γελάστε)
Ηταν αναπάντεχο. Απρόσμενο. Απλά προέκυψε. Αλλά θα λυθεί. Ντον’τ γουόρυ.
Connect
Αψογος…. Πολυ ωραιο το κειμενο.
Ποιος εβαλε τον οσφπ στο παιχνιδι του τιτλου,οταν ηταν ποσους ποντους πισω,μα βεβαιως η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ,αυτες οι δυο ομαδες θα μπορουσαν να ειχαν καθαρισει το πρωταθλημα και την 2η θεση απο την κανονικη διαρκεια,αλλα δυστυχως τα παιδαριωδη λαθη και των δυο ανεστησαν το νεκρο κοιτος.
Προς “Ανώνυμος”: Νομίζω ότι η ποδοσφαιρική αμφίρροπη κατάσταση ,είναι ταυτόχρονη με την πολιτικής θολαούρα γιατί είναι απότοκό της.
Οσο υπάρχει κομματική αυτοδυναμία,παράλληλα τρέχει και η συλλογική ποδοσφαιρική. Οταν αυτή διαταράσεται για “Χ” λόγους και έχουμε ανάγκη πολιτικών συμμαχιων (για να επιβιώσουν οι νταβάδες πάντα και μη χαθεί η κουτάλα) τότε έχουμε “συναγωνισμό” στο πρωτάθλημα.Δηλαδή το διεκδικεί πάνω από μία ομάδα.Φέτος έχουμε σχεδόν 4. Χαρακτηριστικό της πολιτικής (κομματικής) αστάθειας που επικρατεί. Τα πολιτικά “παραμάγαζα” φυσικά θα “συνεννοηθούν” με κάποιο τρόπο -όπως γίνεται πάντα-με μόνιμο θύμα τον “απλό κόσμο”-προκειμένου να βαστηχτούν πανω η πέριξ της εξουσίας η οποία και τους “ταίζει” με τα λεφτά του “απλου Ελληνα πολίτη” τον οποίον όταν δεν τον “σφάζουν” φορολογικά,τον σφάζουν κυριολεκτικά.
Το πρωταθληματικό “μπέρδεμα” είναι αποτέλεσμα αυτου του κομματικού “αχταρμά” που ενίοτε συμβαίνει. Με την διαφορά ότι στο ποδόσφαιρο δεν γίνεται να “μοιραστούν” τα “λάφυρα” οι πρωταγωνιστές. Ο πρώτος παίρνει την κούπα και τα λεφτά του C.L (αν περάσει) και αλλοι δυο απο πίσω τα σπόρια.Δεν υπάρχει “πολυκατοικία” δηλαδή που θα μπορούσε να “συστεγάσει” και τους 4. Οπως δεν ξέρουμε αν θα έχουμε κυβέρνηση,έτσι δεν ξέρουμε και ΑΝ θα έχουμε πρωταθλητή.
Φυσικά δεν παραβλέπουμε την “άδολη προσφορά” όλων των “ιδιοκτητων” αυτων των 4-5-6 ομάδων που συμμετεχουν σε αυτό το καλαμπαλίκι.Ειναι η στροφή του ενδιαφέροντος της πλειοψηφίας του κόσμου στα των γηπεδων (ποιος εκανε πέναλτι,αν επρεπε να δωθεί,αν θα είναι και γιατι δεν είναι “ελιτ” ο ΄ταδε αλλοδαπός διαιτητής, βαρείς χαρακτηρισμοί εκατέρωθεν, σχεδόν “γραβατοπόλεμοι”,)
Ολα αυτά πολύ βολικά για την πολιτική εξουσία που “κρύβεται” με την στροφή των “προβολέων” από τις υποχρεωτικότητες,τα μνημόνια, τις “Πρέσπες, τα “Μάτια” και -προσφάτως-τα “Τέμπη, να εκτονώνονται οι εντάσεις που προκαλούνται από τους “αστοχους” (εσκεμένα αλήτικους) πολιτικους χειρισμούς, και να μη δρα ο “μέσος πολίτης” με μέτωπο κοινο απένατι στους δεινάστες του (τα κομματικά παράσιτα απο τα οποια κυβερνάται ψηφίζοντάς τα) παρά να στρέφει το μένος του μεταξύ αλλοφίλων, ενδοποδοσφαιρικά “τρώγωτας” ο ένας τον άλλον και όλοι μάζι αποκαμωμένοι και αποχαυνωμένοι να παρακολουθούν τις “δουλίτσες” που παίρνουν οι “Μαρινάκιδες” οι “Αλαφούζοι” και οι “Μελισσανίδιδες”, οι οποίοι όταν χρειαστεί να σφαγούν,δεν είναι για καθόλου οπαδικούς-ποδοσφαιρκούς λόγους-αλλά για την αιώνια “πιττάρα” των κρατικών “δώρων”,αναθέσεων” και λοιπών “εξυπηρετήσεων”.
Απλά ελπίζω να μη χρειαστεί να έχουμε και ποδοσφαιρικά “Τέμπη”. Δεν θα βόλευαν ουτε καν αυτούς που προκάλεσαν τα κανονικά Τέμπη. Αλλά ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια…
Μηπως να ειχαμε ποδοσφαιρικα “Τεμπη” για να γινει η αρχη του τελους ολου αυτου του βοθρου?
Προς “Από το Πριγκηπάτο”: Αν συμβεί-που το απεύχομαι φυσικά-δεν θα επιφέρει και τίποτα ριζικό. Κάποια τομή.Θα είναι άλλη μια “θυσία” (έτσι ονομάζονται οι ανεπαρκειες), Θα γίνει η ανάλογη σπέκουλα και κατόπιν απλά θα ειναι Πέμπτη.as usual. Δεν μπορεί ως χώρα-προτεκτοράτο να διεκδικείς δομές υποδομές,κυρίως ελεγκτικούς μηχανισμούς και βέβαια ακέραιη Δικαιοσύνη,ή ελευθερία κυβερνητικών αποφασεων και λοιπές αρλούμπες. “Δηλαδή οι άλλες χώρες είναι όλες ανεξάρτητες”; Οχι. Αλλά οι πολίτες τους σε πολλές απο αυτές δηλώνουν και νοιώθουν ως τέτοιοι.Καλώς,κακώς,άλλο θέμα. Εδώ ο Ελληνας απολαμβάνει να νοιώθει “υπό”. Δούλος. Οχι μονο του Θεού,αλλά και αυτών που τον κυβερνούν.Η υποταγή ενέχει κάποιου είδους ασφάλεια. Εχει αρκετά “προταιρήματα” το να είσαι αυτοθέλητα δούλος.Με κύριο αυτό της μη ευθύνης. Ξέρεις κανένα δούλο που να του αποδώθηκε ευθύνη για κάτι; Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Φυσικά δεν κυριολεκτουσα γράφοντας το. Θεωρώ όμως ,πως μετά από κάποια τέτοια “θυσια” γίνονται κάποια σωστά πραγματα έστω και στο 20%.Από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό. Στους ανεύθυνους δούλους αρκεί,όπως σωστά ανέφερες. Αν το καταπιασουμε στην βάση του,ναι, όλοι δούλοι ειναι αφου δεν ειναι αφεντικα.Στο εξωτερικο ομως, εχουν και μια ποιοτητα ζωης,ενα βιοτικο επιπεδο, που τους επιτρεπει να ζουν αξιοπρεπως,τουλαχιστον οπως το οριζουν εκεινοι. Φυσικα για εμάς, είναι παράλογο να κλείνουν τα μπαρ στις 10 το βράδυ,η να τρώνε στις 7 το απόγευμα για βράδυ, όταν εμείς κανονίζουμε τραπέζι για τις 10, η -παλια- στα μπουζούκια στις 12…. Γιατί να ειναι αυτοί οι σωστοί,όταν ερχόμενοι για διακοπές στην Ελλάδα, ακολουθούν κατά γράμμα το πρόγραμμα το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ! Μακριά από τον κωλο μας κι ας είναι όπου θέλει,είναι η ελεύθερη μετάφραση της τελευταίας σου παραγράφου.Αφού αυτούς που του “βαζουν” να ψηφίσει , άλλο κεφάλαιο αυτό που θέλει ανάλυση μεγαλη, είναι ίδια ουσία με άλλο όνομα. Είδαν κι απο είδαν ,ο κόσμος, σου λεει άντε γαμηθειτε όλοι σας αφού δεν κάνετε και τίποτα.Τσούζει πολύ όμως, αν μέσα στις “θυσιες” είναι και δικά σου άτομα και πονάς. Και ξεκινάς τον “ανενδοτο” μέχρι να σε καταπιεί πάλι το σύστημα.Και φτου απ την αρχή…..Στην Γαλλία, γίνεται της πουτανας,εδώ για σοβαρότερα δεν κουνιούνται ούτε τα φύλλα στα δέντρα…
Προς “Απο το Πριγκηπάτο: Α,να προσθέσω βέβαια ότι υπάρχουν περιοχές-προτεκτοράτα τα οποια εχουν δει προκοπη.Οπως η Σιγκαπούρη,ή η Κύπρος. Αλλα και τι ειδους ¨παστας” άνθρωποι είναι εκεί; Οχι ότι θαυμάζω κανέναν,γενικά.Δεν εχω τοτεμ. Αλλα ελληναρες εκεί δεν είναι. Μιλάμε για τον πιο -ή απο τους πιο, σίγουρα-χάλιες λαους του πλανητη. Υπα΄ρχουν και χειρότερα;Ασφαλως. Μπορουμε να κοιταξουμε νοτια στην Αφρική η Ανατολικοτερα. Τί “έφοδια” εχουν ομως εκει και τι εχουμε εδω.Απο ποια πλεονεκτικη θεση “ξεκιναει” η Ελλαδα και απο ποια το Κουρδισταν ή η Σομαλία; Δεν υπάρχει καμια δικαιοιλογία. Απαραδεκτος ο αχταρμας που βλέπω να περπατα στο δρόμο,ο μπουχεσας σαπιοκοιλιας, ο “φερε” ,ο “στα παπαρια μου” ο “δε βαριέσαι” ο θιασωτης της “πολυκατοικιας” και της “μουρμουρας” που τα βραδυα καθεται και βλεπει τον εαυτό του. ΟΥΤΕ εκει δεν θελει κατι άλλο. Οτι σκατα του δωσουν τα καταπίνει. Τα κρατικά σπόρια και πασατεμπους τα θεωρεί νικες.
Δεν υπάρχει καμια “θυσία”. Και μονο που προφέρει κανείς αυτή τη λέξη αναφερόμενος στο φρικιαστικό συμβάν στα Τέμπη,είναι οχι απλως άστοχο αλλα προσβλητικό για τους νεκρούς (και φυσικά ενέχει στοιχεία απαλλακτικα-εν μέρει-για τους πραγματικους αυτουργούς). Θυσια,για να ξεκαθαρισουμε, υπάρχει μονο Αυτοθέλητα. Εκουσια.Και εν καιρώ πολέμου(κυρίως) ή σε περιπτώσεις όπου θυσιάζεται ένα μελος της οικογένειας-οχι απαραίτητα-για ενα άλλο. (π.χ. “θυσιάστηκε η μάνα για το παιδί της”)
Εν καιρώ κοινωνικης ειρήνης ΔΕΝ υπάρχει θυσία. Υπαρχουν τραγικα λαθη,τραγικες ελλειψεις,τραγικές αστοχίες και τραγικές παραλείψεις που κοστίζουν ζωές και πρεπει να αντιμετωπίζονται-για μια σοβαρή χωρα μιλώντας- ως Εγληματικη συμπεριφορά.ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.
Απλως το -ορθα-καταμαρτυρούμενο κατά βοθροΠάγκαλο “τα φάγαμε όλοι μαζί” μπορεί να βρει και στην περίπτωση των Τεμπων εφαρμογή: “Τα “φάγαμε” (τα παιδιά) όλοι μαζί”
Οπως καλά λες, στη Γαλλια (με το γνωστο ανατρεπτικα κοινωνικο παρελθον,μη ξεχνιομαστε) εχουν ξηλωσει τα πεζοδρόμια και εδω τους πετσοκοβουν και ειναι απλα Τετάρτη. Τους φτυνουν και λενε “βρέχει”. Τρωκτικα .Ποντικια ειναι αυτα που κυκλοφορουν στους δρομους.Δεν ειναι ανθρωποι.Καλα να παθουν. Την πληρωνουν και αφταιγοι.Σωστο. υποθηκευεται το μελλον των παιδιών τους. Σωστο. Αντε να τους τα πεις. Σκατοφάρα. Καλως να παθουν και παθαινουν οτι παθαινουν. Επι δεκαετιες, κυνηγανε με σημαιες και νταουλια τους βουλευταδες,σηκωσανε στα χερια τσαρλατανους Γκρουεζες και οι Γκρούεζες σηκωναν στα χερια τους “Καλοχαιρέτες”. Και τώρα παριστάνουν τους άφταιγους.Τα θύματα. Που τους κοροιδεψαν. Που “δεν ψηφιζω κανενα πουστη πια”. Που “να μου κοπει το χέρι” (κατι μου θυμιζει) που “ολοι ιδιοι είναι μωρε” (λεει αυτος που επι δεκαετιες ψηφιζε κάποιους άλλους, μαλλον απο το υπερπέραν).
Βρε καλα΄να πάθουνε. Εγώ προσωπικά, όποτε πεφτω πανω σε τετοια κουβεντα,-τις αποφευγω γενικά γιατί φέρνουν αλεργία- και μαλιστα με καποιο τετοιο “θυμα ψηφοφορίας” απλα λέω “καλα κανουν και σας πηδανε.Στη μεγγενη κεραταδες. Στα μνημονια και στις καραντινες,μεχρι ο ήλιος να ανατείλει από τη Δύση,την οποία καμωνεστε,οντας τουρκοεκπαιδευμενοι. Αυτα σας αξίζουν. Τσιπροκουλιδες και Σαμαροσουγιάδες μπιφτεκοβενιζέλοι. Τσοχατζογλετζέδες,ΑλητοΠέτσες,κλεφτοΜαντέλιδες,σουφροΚαραμανλίδες,σκερπανοΓεωργιάδιδες, ( ο προηγουμενος με τη φρατζα ο παιδεραστης και ο τωρινος ο βιβλιοκλάστης),ΣημιτοΓΑΠιδες,Καιλιδες Παπαντωνιου ο “κολγκέϊτ, τη Σελινη τη κυρια Βασω, το “μωρό” με την αφάνα που γαμιοτανε στο Παρισι και αιφνης έγινε υπουργός,σκατοκομματόσκυλα,βοθροπάγκαλους, και όλο το υπολοιπο κακο συναπάντημα που για να το κατονομάσεις,θες ένα βιβλιο μονο του. Σκατα στα μούτρα σας,γελοιοι κλαψομούνιδες. Δικαιότατο σύστημα έχουμε. Αυτό που αξίζει και αναλογεί στον χαμερπή πούστη. Και μιλάω σοβαρα.
Οχι 500- και 600 ευρώ η συνταξη. 300 μπορει να πάει; 200 αν γινεται. Πολύ θα χαρώ. Δεν ειναι εκδικηση.Δεν λέγεται κακία. ΣΥΝΕΠΕΙΑ λεγεται.ΤΑΜΕΙΟ μετα το φαγοπότι.
Δυνατό άρθρο , από την μία έχεις την αίσθηση του πόσο γατάκια συμβαίνει να (είμαστε) από την άλλη συγκαταβατικά συμφωνείς ότι όταν γνωρίζεις αλλά δεν κάνεις τίποτα είσαι και συμμέτοχος είσαι και το θύμα .
Χρήστο είναι ακριβώς όπως τα γραφεις, αλλά ποια μπορεί να είναι η αντίδραση? Μην πάει ο κόσμος να ψηφίσει, είναι η γενικότερη απάντηση. Το σύνταγμα αναφέρει 40% επί των εγγεγραμενων μίνιμουμ για να ισχύουν τα αποτελέσματα. Να υποθέσουμε ότι συμβαίνει? Θα το αφήσουν πιστεύεις να γράψει 40? Η θα το κάνουν 45 η 50? Το ξέρεις ότι γίνεται και θα το κάνουν. Τι άλλο μπορεί να κάνει ο κόσμος? Μόνο με ακραίες καταστάσεις λύνονται τέτοια θέματα, με κάποια δείγματα για “παραδειγματισμο” για αρχή. Κι αυτή είναι η άποψη μου. Υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει ο σκεπτόμενος κάτοικος αυτής της χώρας? Οπότε έχω θέσει αυτό το ερώτημα απάντηση δεν παίρνω, γιατί είναι “υποκειμενικό” το θέμα άρα και άποψη. Εδώ όμως χρειάζεται ομαδική προσπάθεια, όχι συλλογική, με την έννοια των πολλών, όχι των οργανωμένων. Γιατί οργάνωση στην Ελλάς θεωρούν υπό την σκεπή κάποιων που αργότερα ξέρουμε που καταλήγουν.
Κερδιζουν στη τουμπα η γυριζουν με ταξι,η εμεις η κανεις.
Προς “Placebo”: Εϊναι έτσι. Οντως ο αμετοχος-έστω και απο άποψη- δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Μοιάζει με καταδίκη. Με μονόδρομο.Προσωπικά δεν έχω να προτίνω-και δεν πρέπει να το κάνω-σε κάποιον “κανε αυτό” “μη κανεις εκείνο”.
Εϊναι καθαρά ατομικη δράση. Που ξεκινά από την αφύπνιση.Την προσωπική και πάλι.
Τι να πω στον διπλανό; Μη πληρώνεις;Οχι. Βγες στους δρόμους και σπάσ’τα; Και αν κινδυνευσει ; (αλλωστε οι δρόμοι πλέον ΔΕΝ είναι λύση.Εως χθες μπορουσαν να αποδωσουν κατι ως ύστατο μεσο διαμαρτυριας.Πλεον μια “ζημια” για την κυβερνηση μπορεί ανετότερα να ερθει από το διαδίκτυο, παρά απ΄τις μολοτωφ και τα κυνηγιτα στους δρόμους. Γι αυτο αλλωστε κυνηγανε με λύσσα και προσπαθουν να απαξιωσουν τοσο πολυ τους θιασσωτες και οσους δρουν διαδικτυακα.)
Ειναι μεγάλη ευθυνη να πεις σε κάποιον “δράσε έτσι” “κάνε αυτό”. Ειναι απολύτως προσωπικό.
Εγώ,έχω διαλέξει κάποιους τρόπους και δρω με τον “χ” τρόπο.
Οπως και να έχει, το πρωτο που πρεπει να αντιληφθούμε,είναι ότι ζουμε σε μια χωρα που παρεχει-ως δημοκρατικα δικαιωματα- τα μινιμουμ προκειμενου απλα να μη χαρακτηριστει αυτη “δικτατορικη” η “φασιστική”. Κινουνται στο μεταίχμιο δηλαδή.
Το μονο που υπαρχει είναι το “τραβα μια καθε 4 χρονια και ψηφιζε και κατόπιν βγάζε το σκασμό”
Ελεγκτικοι μηχανισμοί μηδεν. Δικαιοσυνη διορισμενη και άρα της πλάκας.Μεσα ενημερωσης -εκατέρωθεν-ελεγχόμενα. Συνδικαλισμός “πιασμάν”. Επιτροπές διερευνησης απολυτως ελεγχόμενες (και μάλιστα με την προστατευτική μπέρτα του “ακαταδίωκτου”) Δυνατότητα παρεμβασης σχεδον μηδενική. (θα επικαλεστουν κάποιοι την “Διαύγεια”. Εδω γελάμε βέβαια.)
Ουτε καν την ψηφο διαμαρτυρίας δεν εχεις (Λευκό). Την πετάνε στα καλάθια,μαζί με τα άκυρα. Να μην αποτυπωνεται επισημα δηλαδη η αποστροφή και η απέχθεια προς το σύστημα. Οχι σου λέει. Θα έρθεις και θα ψηφίσεις αναγκαστικά αν όχι το μητρικό κομμα, τότε κάποιο από τα “παραμάγαζα”. Αν δεν το κάνεις θα σου βάλουμε ταμπέλα “άμοιρου” και “άβουλου”. Του επιτιδειου ουδέτερου που δεν θέλει να συμμετασχει στα “κοινα” και “αφηνει την τυχη του στα χέρια άλλων”. Μιλάμε για ποντικοπαγίδα.Απλη μεν αλλά αποτελεσματική.
Υπάρχει λύση; Δεν ξέρω. Προσωπική άποψη είναι ότι η Αρνηση,αυτη η μεγάλη δύναμη,είναι και ο μεγάλος φόβος και τρόμος των κομμάτων. Αν όλο και περισσότεροι ΔΕΝ έκαναν πράγματα βολικά για το κράτος από το οποιο ταλαιπωρούνται,τότε όχι απλά θα ανησυχούσαν, όχι απλά θα ίδρωναν, αλλά θα βάραγαν καμπάνες σαν αυτές της Παναγιάς της Τήνου.
Αρνηση για ψήφο; Οχι μωρέ. Αυτό τί να κάνει; Αλλο: π.χ. Αρνηση για πληρωμη.Εμπάργκο. Οταν θα δεις ότι τα έσοδα του μηνα έπεσαν 50% και αυτό ηταν απόροια μιας μη συμμετοχής η οποια κατα βαση ειναι διαμαρτυρια για ενα θεμα (π.χ καλυτερα σχολεια, δικαιοτερη απονομη δικαιοσυνης, προσβαση σε ελεγκτικους μηχανισμους της εξουσίας,η ακομα ακομα και η κατασκευση μιας γεφυρας η ενος δρομου που εχει καθυστερησει χρονια και εχει κοστησει σε ζωές κλπ-κλπ) να δεις για πότε η σούφρα τους θα ανοιξει και για πότε θα “στραφούν προς το θέμα που σας απασχολεί”. Και πως θα καίγεται η κωλάρα τους.
Οσο βλέπουν ότι τα ινδικά χοιρίδια απλα φωνασκούν και διαμαρτυρονται καφενειακα, αλλά κατόπιν επιστρέφουν στην αέναη ρόδα της ταλαιπωριας και του καταναγκασμού,τόσο θα λαμβανουν θράσος.Θα αποθρασύνονται δηλαδη.
Θα έχεις παρατηρήσει τόσες και ΄τοσες δηλώσεις πλέον, που ενω μέχι πριν αρκετά χρόνια δεν μπορούσε πολιτικός να τις ξεστομίσει δημόσια γιατί θα ηταν αδιανοητο και αυτοκτονικο πολιτικα για τον ιδιο ,εν τουτοις σημερα-εδω και μερικά χρονάκια δηλαδή- ακους δηλώσεις τόσο προσβλητικές,τοσο απαξιωτικες,τόσο απίστευτα απάνθρωπες, που πραγματικά τρίβεις τα αυτιά σου,να διαπιστωσεις αν ακουσες καλά. Κι όμως. Τα λενε. Τα ακουμε καθημερινά. Μην αρχισουμε να κανουμε τώρα collection απο σκαιες,απάνθρωπες και απαξιωτικές δηλωσεις τους ,γιατι θα νυχτώσουμε.
Σου τα λένε φόρα παρτίδα πλέον. “Δεν σε βλέπουμε”. Δεν σε υπολογίζουμε. “Πάλι καλα να λες που υπάρχουμε και μεις, δουλε”. Εξ αιτιας μας υπαρχεις. Κανε το σταυρουλι σου. Χάρη σου κάνουμε που ασχολουμαστε μαζί σου, ποντικέ”. Αυτα σου λενε κατα βάση.Αυτα λενε με απλη αποδοση κειμενου,εις το ερίτιμον εκλογικο σώμα. Τον “κυρίαρχο λαό” ντε. Που πλέον κατα βάση έχει τόσα δικαιώματα,όσα και το αρνί τις ημέρες του πάσχα.
Το οποιο εδω΄να πούμε ότι-όπως πολυ ευστοχα έχει παρατηρηθεί- ένω μονίμως φοβάται τον “λύκο”, αυτός που το σφάζει ειναι τελικά πάντα ο βόσκός του.
Λυση λοιπόν: Υπάρχουν,αλλα δεν προτείνω και δεν παρακινω προς καποια συγκεκριμενη πρακτική τον καθε ενα.Ουτε και ξερω τις δυναμεις,τις αντοχες και την ιδιοσυγκρασια του καθενός. Απλα αναφερω σε ατομικό επίπεδο ο ιδιος τι κάνω
Αντιπαλος,δεν ειναι η χώρα,δεν είναι η πατρίδα. Ειναι ένα μάτσο μιάσματα. Εχει διαφορά. Προσοχή στις λεκτικές προσμίξεις και στις βολικές για κάποιους συγχωνεύσεις. Δεν ειναι το ίδιο πράγμα.Κατα βάση πρόκειται για εντελώς διαφορετικά και αντίθετα. Αυτό ειναι και η ΒΑΣΗ για να εκκινησει κανεις οποιασδηποτε μορφης αντισταση. Να εχει κατα νου δηλαδη ότι τα βασικά κομματικά μορφώματα δρουν πάντοτε κατα της χωρας.Και άρα και του ιδίου. Μονίμως. Παντοτε. Ειναι οι μπραβοι των επικυριαρχων (ειμαστε προτεκτορατο,ειπαμε και οι πρωτοι που το γνωριζουν αυτό,είναι αι Εθναρχαι αι Φιλολαικοι Λαοπλάνοι και λοιιπαι Σωτηριαι δυνάμεις)
Στη φάση που έιμαστε πλέον, οποιαδηποτε μορφή καταρράκωσης του κρατικου-κομματικου (το ιδιο είναι) συστηματος,είναι ενα παυσίπονο παραπανω στην υγεία της χωρας, η οποια ψυχοραγεί εξαιτίας τους (και φυσικά με την δύναμη της ψηφου των μυριάδων απο τους οποιους τα μιάσματα έλαβαν δύναμη και τωρα εχουν βγει σαν χορτασμενες ψειρες στο γιακά και σου κουνανε και το δάχτυλο, μια χουφτα ανάλγητοι βρωμύλοι”
Το βασικοτατο ειναι να καταλαβει ο κοσμος ,οπως σωστα αναφερες , πως αντιπαλος δεν ειναι η χωρα,ειναι καποιοι που κυβερνουν την χωρα. Που εντεχνως ,την αντιδραση ,την παρουσιαζουν πισογυρισμα ,εξομοιωνοντας και ταυτιζοντας τους εαυτους τους με κατι που δεν τους ανηκει . Δυσκολες εξισωσεις για τον Ελληνα, που εμαθε τα παντα να ειναι ετοιμα στο πιατο,αλλα και μια γαμημενη νοοτροπια που πρεπει να αλλαξει .