B I N T A

                                                 

 

Γιατί να το κρύψω; Ήταν η αδυναμία μου φέτος. Τον είχα ξεχωρίσει από την αρχή, αφού διάβασα για τα γεμάτα κεφάλαια της ζωής του αλλά και τον τρόπο που μάζεψε την γυναίκα του. Έλεγα δεν μπορεί, θάναι και παικταράς. Ξέραμε βέβαια και λίγα ποδοσφαιρικά πράματα κι από πριν, αλλά άλλο να τον βλέπεις μέσα στο γήπεδο κι άλλο να είσαι κολλημένος στην θεωρία. Κι εξ άλλου και πόσα μεγάλα ονόματα δεν έχουν περάσει κι από εμάς κι απλά δεν ακούμπησαν….

Και βέβαια δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Το ότι είναι εν ενεργεία διεθνής και μουντιαλικός μάλιστα, λέει τα πάντα. Εδώ θα ασχοληθώ ( χωρίς να βάλω τις σάλτσες των αποδυτηρίων που πλέον είναι γνωστές ) με την ηγετική φυσιογνωμία του, που κύρια στις δύσκολες στιγμές σάλπιζε την τακτική επίθεση ή την αντεπίθεση, και παρέσυρε τα πάντα ( εδώ είναι και η βασική διαφορά του από τον Γκαμάρα χωρίς να επιχειρώ σύγκριση τεχνική, ξαναλέω ). Κι έχω καταγράψει τις επτά ( 7 ) κορυφαίες στιγμές του, που θα της πάω όσο μπορώ χρονολογικά.

1. Πρώτος γύρος και παιχνίδι εναντίον του ΠΑΟΚ. Θυμάστε την αρχοντική σπρωξιά στον Αουγκούστο; Ισοπαλία ήταν ακόμα κι υπήρχε στον αντίπαλο αυτή η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας κουραδομαγκιάς. Η μπάλα έχει σταματήσει να παίζεται και γίνεται μία κοκκορομαχία κάπου στο κέντρο προς την περιοχή μας κι ακριβώς μπροστά στον Λουτσέσκου. Η σπρωξιά είναι χωρίς φόρα και μάλλον είναι ένα χτύπημα στο στήθος του άλλου με τις παλάμες. Τύπου, έλα ρε μαλάκα κάνε μας την χάρη τώρα εδώ μέσα. Ο αντίπαλος όχι μόνο πήρε το μήνυμα αλλά νομίζω δεν ακούμπησε ξανά την μπάλα. Φυσικά το μήνυμα εστάλη και σε όλη την ομάδα μας.

2. Ισοφάριση στη Νίκαια. Ξεγραμμένο παιχνίδι δεν το λες φυσικά, όμως είχε δυσκολέψει πολύ λόγω των συνθηκών και του χρόνου. Απέναντι σε κατενάτσιο. Φυσικά ήταν κυρίαρχη η ΑΕΚ όμως είχε και μία δυστοκία. Ο Κροάτης σάλπισε την ορμή για την νίκη με εκείνη την κεφαλιά , νομίζω σε χτύπημα κόρνερ ή πλαϊνού φάουλ.

3. Ένα βήμα μπροστά έκανε ο άνθρωπος στην Φιλαδέλφεια κι έβγαλε τον Μπακαμπού εκτός πεδιάς ( offside ). Παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ και φυσικά η αντεπίθεση ήταν θανατηφόρα για την ομάδα μας αφού όλοι ήταν μπροστά κι ο Βίντα από την άλλη μεριά. Το βήμα αυτό ήταν βήμα παγκόσμιου παίκτη απλά. Ούτε να κινηθεί προς τα πίσω ζητώντας από τον Αθανασιάδη να κάνει έξοδο κι αυτός να πάει προς το τέρμα, ούτε κάτι άλλο σε πανικό. Θύμισε κίνηση καρατέκα που απλά αποφεύγει το χτύπημα. Μπορώ να το θεωρήσω το βήμα αυτό σαν την κορυφαία στιγμή του κι ας μην έχει ποδοσφαιρική χάρη σαν τα σούπερ τάκλιν του.

4. Στα καλά καθούμενα έχει φάει γκολ η ΑΕΚ στο τηγάνι από έναν ανύπαρκτο αντίπαλο που έπρεπε να χάνει με πολλά από το πρώτο ημιχρόνιο. Εντάξει έχει αρχίσει κι ανεβαίνει κι απειλεί ξανά αλλά δεν υπάρχει και μεγάλο αποτέλεσμα. Ο Βίνταρος είναι αυτός που παίρνει το πέναλτυ ανάμεσα σε ένα μπ[ακ και τον Πασχαλάκη. Πέναλτυ ξεκάθαρο μεν αλλά κάποιοι το έχουν αμφισβητήσει ενώ οι δυό αντίπαλοι του ούτε καν διαμαρτύρονται. Θέλετε λοιπόν να μην είναι; Ας πούμε ότι δεν είναι. Ο Βίνταρος το κερδίζει μαγευτικά αφού ούτε καν το var δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Θυμίζω ότι πήγε ξεκάθαρα για το πέναλτυ αφού με την πορεία που είχε πάρει,  δεν θα ήξερε τι να κάνει την μπάλα. Αυτός πήγε για να κερδίσει την παράβαση. Άλλο ένα δείγμα σπάνιας παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ευφυίας και κλάσης.

5. Στο ίδιο παιχνίδι νομίζω απειλείται ο Σιμάνσκι με δεύτερη κίτρινη κάρτα, την οποίαν διεκδικεί από τον διαιτητή ο Φορτούνης. Ο Βίντα είναι πάλι παρών. Μπαίνει ανάμεσα στους δυό παίκτες αλλά και στον διαιτητή και δημιουργεί την θεωρία του χάους. Θυμίζω ότι εδώ δεν υπάρχει var, αφού μιλάμε για κίτρινη κάρτα απλώς. Ο Βίντα την αποτρέπει ενώ σηκώνει ψηλά τον Φορτούνη με το ένα χέρι ( η φωτό που κοσμεί το άρθρο ). Είναι η στιγμή που θύμισε τον Μανωλά με τον Νινιάδη. Με μία διαφορά όμως : Η φάση είναι στο τηγάνι κι ο Φορτούνης δεν είναι νάνος. Είναι η στιγμή που στέλνει το μήνυμα σε όλη την κιτρινόμαυρη τηλεοπτική κερκίδα για τα γαμήσια. Τα οποία τα είδαν δια ζώσης οι οπαδοί του θρήνου που ήταν στο τηγάνι και ψάχνανε την μαγκιά της τρούμπας. Απλά ο Βίντα ( φυσικά δεν είναι ο μόνος ) αναρωτήθηκε τι σόι μαγκιά υπάρχει στην τρούμπα που όποιος ήθελε κι όποτε ήθελε, πήγαινε κι εκσπερμάτωνε.

6. Θυμάστε μήπως την προβολή στο Χαριλάου !!! Είναι σε μία αντεπίθεση του Άρη, σε εκείνο το χρονικό διάστημα που ο αντίπαλος είχε ισοφαρίσει κι έβγαινε με αξιώσεις για κάτι παραπάνω. Πάλι μιλάμε για την αφελή ΑΕΚ και πάλι μιλάμε για μία φυσιογνωμία που ούτε κρύφτηκε, ούτε είχε χάσει την θέση ή το μυαλό του. Είναι η κάλυψη της μιάς γωνίας από τον Αθανασιάδη κι ελαφρώς πιο δεξιά από τον Βίνταρο. Με το σώμα του προς τα αριστερά και το πόδι του προς τα δεξιά. Τι να λέμε; Πάλι για παγκόσμια ενέργεια. Πλέον μας έγινε συνήθεια.

7. Τελικός κυπέλλου. Λόγω του αρχιμαλάκα Ρότα, το παιχνίδι είναι εν κινδύνω ανά πάσα στιγμή. Φυσικά η ΑΕΚ έχει γλυτώσει και φυσικά έχει αμυνθεί όσο μπορούσε καλύτερα με τις αλχημείες του Αλμέιδα. Κι είμαστε κάπου στο 75 λεπτό που η πίεση έχει χτυπήσει κόκκινο. Θυμάστε άραγε την ηγετική επέλαση που κάνει ο Βίνταρος; Παίρνει την μπάλα από την περιοχή, φυσικά δεν ασχολείται καν με τα παιδάκια που συμπληρώνουν την δεκάδα για να πασάρει, περνάει το κέντρο με ντρίπλες και προσποιήσεις, και κάπου στο αντίπαλο μισό, ανατρέπεται. Πέρασε τρεις ή τέσσερις, δεν θυμάμαι ακριβώς. Αυτό που πέρασε ήταν η σκέψη του ΠΑΟΚ για ισοφάριση, δίνοντας του να καταλάβει ότι ρε φίλε, τώρα βγήκα εγώ από την περιοχή μου και βγήκα καυλωμένος για το ντάμπλ. Ήταν θέμα λίγων λεπτών να πάρει κι ο Αλμέιδα λίγο θάρρος κι ο Φερνάντες να σημειώσει το δεύτερο γκολ.

Πολλά μπορώ να πω ακόμα, αλλά δεν χρειάζεται. Όποιος είδε, είδε. Για την προσωπικότητα του παίκτη και για την συνεχή άρνηση του να συμβιβαστεί. Ο παίκτης που απλά συλλέγει τίτλους την τελευταία πενταετία. Και που θα το κάνει και για έκτη χρονιά, όπως φαίνονται τα πράματα. Ο παικταράς που μπόλιασε την ΑΕΚ με το πνεύμα του μαχητή και του νικητή. Αυτός που έσπρωξε τον Μάνταλο να καταλάβει μπάλα ( περισσότερα συντόμως ). Αυτός που ήταν η βάση για να γίνονται οι επιθέσεις και το επιθετικό πρεσάρισμα. Αυτός που κοίταζε τους αντιπάλους κι απλά γέλαγε. Αυτός που είχε στην αγκαλιά του τον Μόντριτς να πανηγυρίζει κάποια πρόκριση στο μουντιάλ….αν το είδατε κι αυτό.

Ο  ΒΙΝΤΑΡΟΣ