Τέσσερα περιστατικά τα οποία σε ζεύγη, είναι ο καθρέπτης του άλλου: Σκυλιά κάποιου τριμάλακα κατασπάραξαν γυναίκα-θήραμα. Το ίδιο χρονικό διάστημα κάπου αλλού, σκύλος βασανίστηκε από παλιάνθρωπο πρωτού ξεψυχήσει σαν άνθρωπος.
Ταυτόχρονα, αστυνομικός πέφτει θύμα τυφλής βίας, χάνει το πόδι του και χαροπαλεύει στην εντατική απο ένα κωλόπαιδο που πέταξε φωτοβολίδα. Κάπου αλλού σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα, αστυνομικός-ζώο, χτυπα και παρατά γυναίκα και εκείνη ξεψυχά σα σκυλί στην άσφαλτο.
Τα τραγικά αυτά, είναι βέβαια μια παρανυχίδα, ένα απειροελάχιστο μέρος, ενός παζλ γεγονότων που μας κυκλώνουν και για τα οποία πληροφορούμαστε καθημερινά για τα “κατορθώματα” ενός κόσμου που ζει και αναπνέει ξυπνά και κοιμάται με ένα όνειρο και μια επιδίωξη: Πως να καταγαμίσει τον διπλανό του. Διπλανό ένοικο.Διπλανό ομοεθνή-αλλοεθνή. Διπλανό κράτος. Διπλανό λαό.Διπλανή ή και παραπέρα εθνότητα ή πληθυσμό κλπ. Οσο φτάνει η χερούκλα του και η απληστία του για επιβολή. Και αν δεν υπάρχει διπλανός για να του πιει το αίμα, ας είναι και μέσα στην οικογένεια. Στο σπίτι μέσα, ή στην ίδια πόλη ή κράτος. Για τον θρίαμβο της επικράτησης δια της βίας. Ωμής η “κρατικά ψημένης”. Γιατί δεν είναι “οι πλουτοπαραγωγικές πηγές” ή τα “εργατικά χέρια” ή οι “δρόμοι του εμπορίου” το επιδιωκόμενο. Οχι. Αυτά είναι τα λάφυρα.
Ο Σκοπός είναι η άγρια καθυπόταξη. Διαφορετικά θα σταμάταγε στην αναγκαστική βία αφού θα είχε επιτευχθεί ο σκοπός. Δεν σταματά εκεί όμως. Σε θέλει να υποφέρεις. Να παρακαλάς πνιγμένος στο κλάμα. Να σε βλέπει να σκίζεσαι σε κομμάτια. Να σε σέρνει με την άμαξα γυμνό. Να σε γδέρνει. Να σε περνά με την ξυφολόγχη αγέννητο ακόμα στη κοιλιά της μάνας σου. Να σε βράζει στο λάδι. Να σου παλουκώνει το κεφάλι σε πάσσαλο. Να δει το πόνο και τον τρόμο στα μάτια σου πρωτού ψοφίσεις. Να έχει την ικανοποίηση του άκρατου πόνου σου, πρωτού σε δώσει για τροφή στα σκυλιά. Να παρακαλάς για μια βοήθεια. Να σέρνεσαι στα σκαλοπάτια του σα σκυλί,για ένα επίδομα. Να τρέμεις από χαρά όταν σου πετά χαιρέκακα το ξεροκόμματο , και να τρέμεις σα κερί στο άκουσμα κάποιας κρατικής ποινής ή απαγόρευσης. Σε θέλει χάμω να σέρνεσαι και να παρακαλάς, τυλιγμένος με κουρέλια που σου πέταξε.
Και αν δεν μπορεί όλα αυτά, θα περιοριστεί σε ότι έχει μπροστά του, αδύναμο. Παιδί, ζώο, γυναίκα γέροντα κλπ. Οταν ο ναρκομανης δεν εχει να πάρει καθαρή δόση, ρουφάει ακόμα και βενζίνη στην ανάγκη. Αυτα θα κοιτάμε τώρα;
Κάνεις μια σοβαρή και έντιμη προσπάθεια να ξεχωρήσεις το δίποδο από το τετράποδο,αλλα ή αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεσαι. Και λογικό είναι. Καθ ότι ζώα όλα είναι, είτε με δυο είτε με τέσσερα ποδάρια. Φυσικά από το δίποδο περιμένεις, αξιώνεις κάτι παραπάνω, ένεκα περισσότερης νόησης, αλλά άδικα. Δεν προκύπτει απο κάπου ότι η περισσότερη νόηση σημαίνει περισσότερη ενσυναίσθηση. Το αντίθετο. Ειναι ένα εργαλείο οπου τα δίποδα αντιπαλεύουν μεταξύ τους προσπαθώντας-με τη χρήση περιττης σκληρής βίας να καθυποτάξουν το ένα το άλλο. Τα τετράποδα τα έχουν του χεριού τους,είπαμε. Απλά μεταξύ τους δυσκολεύονται λίγο. Τα έχουν καταφέρει βέβαια σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν λέω. Εκατομμύρια.Εκατοντάδες εκατομμύρια δίποδα ανα τους αιώνες γεννήθηκαν αιχμαλωτίστηκαν μεγαλώσαν και πέθαναν υπο καθεστώς αιχμαλωσίας και εκμετάλευσης απο άλλα δίποδα. Αλλα μπορούν και καλύτερα.Το πιστεύω. Εχω εμπιστοσύνη στις ικανότητες του δίποδου.
Αυτά τα σκληρά καθεστώτα μειώνονται με το χρόνο-απόρροια ΚΑΙ ΜΟΝΟ της τεχνολογίας είναι η μείωση της δουλείας και της αιχμαλωσίας και όχι κάποιας πολιτισμικής εξέλιξης, μην σας πασάρουν αηδίες- αναγκαστικά το ειθισμένο στη κατακτητική συμπεριφορά δίποδο, πρέπει να βρεί διέξοδο η καταπιεσμένη του ανάγκη για επιβολή και η βαναυσότητα μεσα απο την οποία “ανδρώθηκε” στο πέρασμα των χρόνων, είναι κι αυτή καταπιεσμένη μέσα του και τον πνίγει. Τί κι αν φοράει λουστρίνια και κασκόλ.Τι και αν κρατά υψηλής τεχνολογίας αντικείμενα και τα χρησημοποιεί προς εξημέρωσή του. Τίποτα. Η άγρια Φύση μιλά μέσα του. Φωνάζει. Πλαντάζει.
Οσο και να προσπαθει να εμφανιζεται εκπαιδευμένα και επιμελημένα “πολιτισμένος”, αυτό που τον διακατέχει πάντοτε, είναι η Αγρια Χαρά. Η Βία. Η Επιβολή δια του Αίματος. Η κατασπάραξη. Η Ικανοποίηση να βλέπει ζωές να διαλύονται στο Ονομά του. Γιατί; Γιατί είπαμε: Είναι ζώο. Χειρότερο απο τα υπόλοιπα,δεδομένου οτι τα άλλα, ασκούν βία, όση χρειάζεται και μόνον , προκειμένου να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες: τροφή, στέγη, αναπαραγωγή. Εδώ το δίποδο όμως-ένεκα της νόησης είπαμε- το πάει παραπέρα. Το έχει κάνει επιστήμη. Κανει διατριβές αιώνες. Πως να εξελιξει τρόπους. Πως να αναπτύξει τεχνικές και κατασκευες. Πως να σκαρφιστεί πιο πρωτοποριακές μεθόδους. Προκειμένου να ασκεί Βία πάνω σε ότι βρεθεί μπροστά του. Πρωτίστως σε άλλα δίποδα.
Αλλά είπαμε. Η τεχνολογική εξέλιξη τον έχει καταστήσει ανάπηρο απο πλευρές κατασταλτικής βίαιης δράσης και έτσι πρέπει να σκαρφίζεται τρόπους έτσι ώστε ναι μεν να ικανοποιεί την άχρονη ακόρεστη δίψα για αίμα και καθυποταγή τρίτων, αλλά και να κινείται στα όρια του “νόμιμου” που καμιέ φορά ειναι και “ηθικού”. Στήνουν συμβούλια, βρίσκουν προφάσεις, σκαρφίζονται δικαιολογίες, προκειμένου να την “πέσουν” ο ένας στον άλλον. Και όποιος φάει ποιον. Να καθυποτέξει δίποδα, με το πρόσχημα της “απασχόλησης” (δουλεία=δουλειά) είτε της οικιακής διευκολυνσης (υπηρέτες) είτε στο όνομα κάποιου κοινωνικού αγώνα (επαναστάσεις, η πολεμικές εξάρσεις με αφορμή κάποια “δημοκρατία”.
Η οποία Δημοκρατία βέβαια είναι κόντρα στη Φύση. Ειναι η “πρόταση” του δίποδου, να απεξαρτηθεί απο τις δυνάμεις και τους Νόμους της μάνας του. Της Φύσης. Εντιμη προσπάθεια. Δεν λέω. Μα έγινε και αυτή όργανο καθυπόταξης απο την “πίσω πόρτα”. Στο όνομα της έχουν γίνει τα μεγαλύτερα αίσχη, τα οποία δεν τα βλέπεις ούτε στη σαβάνα. Αν δεν βρίσκει δίποδα να καθυποτάξει στο διάβα του, αν είναι “άτυχος” δηλαδή, έ αναγκαστικά θα περιοριστεί στην περιστασιακή χαρά του να βασανίζει τετράποδα. Δεν βαριέσαι. Από ολότελα καλή και η Παναγιώταινα.
Κοροιδεύει τον εαυτό του ο δίποδος μαλάκας. Οπως κοροιδευει τον εαυτό του αυτός που μόνος του υπόσχεται αυτοαπεξάρτηση από κάποιον εθισμό. Που ορκίζεται πως “δεν θα ξαναπιει” ή “δεν θα ξαναπαίξει”. Ετσι και ο δίποδος Τύραννος, αρκίζεται σκαρφιζόμενος κοινωνικές προφάσεις τύπου “δημοκρατία” , “σοσιαλισμό” και λοιπές μπούρδες, λέγοντας στον εαυτό του “δεν θα ξαναβιάσω.Δεν θα ξανα ξεντεριάσω.Δεν θα ξαναδώ αίμα. Δεν θα ξανακούσω κλάμα”. Αλλά που..
Αλλάζει ο βρωμιάρης; Οσα αρώματα και αν προσθέσει, θα βρωμά η σάρκα του και τα χνώτα του, όπως μια ύαινα. Η οποία ύαινα αναγκαστικά βρωμά, αναγκαστικά σπάει κόκκαλα με τα δόντια, αναγκαστικά γλύφει το κώλο της με τη γλώσσα.
ΕΣΥ ΠΟΥΣΤΗ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΡΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΖΩΑ;
Connect
Με την υποσημείωση ότι ο θάνατος ουσιαστικά του Ματατζή δεν ήταν τυφλή οπαδική βία, αλλά οργανωμένο σχέδιο, προσυπογράφω τα πάντα.
Δεν επιμένει ο άνθρωπος ώστε να γίνει χειρότερος από τα ζώα, είναι απλά η φύση του.
Όσο υπάρχει ατιμωρησία και όσο ακούγονται αυτές οι παπαριές στα σχολεία περί ενσyναίσθησης, τρόπων να αντιδράσει κάποιο παιδί χωρίς της βοήθεια των γονιών και άλλες τρίχες, τόσο μεγαλύτερα μουνόπανα-ζώα θα βγαίνουν για παιχνίδι στη ζούγκλα που παίζουμε (Guns N Roses).
Ο μοναδικός τρόπος να μην κάνει ζημιά το ζώο-άνθρωπος είναι ο σκληρός έλεγχος και η πιο σκληρή τιμωρία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά μας στο σχολείο στα 80s για κάποιους από εμάς. Παναγίες μπροστά σε αυτόν που μας είχε πάρει τα μέτρα και μουνόπανα μπροστά στους καλοσυνάτους.
Προσυπογράφω μέχρι κεραίας…Απολαυστικά κυνικός δηλαδή ακριβό δίκαιος.Εχεις πάντα τα Σέβη μου.υ.γ.Αναδημοσιευω….
Προς nnektarios”: Λέγοντας “τυφλό” το χτύπημα στον αστυνομικό,με την εννοια του τυχαίου στόχου. Οχι της μη οργανωσης ως πραξης. Δεν υπηρχε προσωπικο προηγουμενο εννοω. Με αυτην την έννοια της τυχαιότητας. Γουστάρω να βγω στο δρόμο σημερα και να κανω καποιον να κλαίει. Τώρα, άνρθωπος θα ειναι,σκύλος θα είναι,δεν ξέρω. Οτι βρεθεί.
Δεν υπάρχει παιδεία. Οι οποιο νομοι,πολλοι η λιγοι, επαρκεις ή όχι, μπορουν να λειτουργουν αποτρεπτικά, ο.κ. Αλλα το ζητούμενο είναι η ανατροφή ανθρώπων που να απεχθάνονται τη βία. Σε επιπεδο οικογενειας π.χ., ενα παιδι που μεγαλωνει με “γάλα” τις χριστοπαναγιες μεταξυ των γονιων και τα χαστούκια, εννοείται οτι μεγαλώνει έτοιμο να πράξει τα ίδια σε τρίτους στο μελλον. Στο σχολειο, κατοπιν στη δουλεια, κατοπιν στη γυναικα του.
Παντως γενικά,στο παραπανω αρθρο αναφερομαι στο ορμεμφυτο του ανθρωπου, στην “εντολή” που εχει εναποτεθει στο dna του απο την μητερα Φυση, για καθυποταξη,επιβολη, και ασκηση βίας με καθε προσφορο τρόπο. Ειναι γραμμένο στα γονιδια. Τα δε κοινωνικα συστήματα, ειναι απλως εμπλαστρα. Ποια “Δημοκρατία”; Αυτη που λέει “ισα δικαιωματα για όλους”; Που την εχουν άπαντες χεσμενη; Και σωστα, ο Αριστοτέλης που έλεγε “δεν υπαρχει μεγαλυτερη ανισοτητα,απο το να προσπαθεις νε εξισωσεις τα άνισα”. Δηλαδή, ο παγκοσμιος Νομος της εποβολης εναντι πιο αδυναμου, ειναι αναποδραστος. Αναποφευκτος. Δεν μπορεις να ξεφυγεις. Το πολύ-πολύ να φτιάξεις εναν ΟΗΕ ή μια Unicef για τα μάτια του κόσμου. Για ξεκάρφωμα.
Τώρα το ότι τα τεχνολογικά μέσα, περιοριζουν τις πιθανοτητες να σου σπάσουν τα κοκκαλα με σφυριά, η να σε γδαρουν ζωντανο,αλλα οι “εξυπνες βόμβες” σε εξαυλώνουν μονομιάς, εντάξει, μπορούμε να πούμε ότι αυτο είναι μια μικρή βελτίωση. Αλλο να σε παλουκώνει ο Βλαντ και άλλο να πατα ένα κουμπί κάποιος με γραβάτα μακρωθεν και να σε βρισκει ο πυραυλος απο τη καμινάδα σαν το Αι Βασίλη. Εϊναι μια εξελιξη,δεν λέω.
Αλλωστε οπως προείπα, η τεχνολογία, ΚΑΙ ΜΟΝΟ, εχει επιτρεψει την αμβλυνση της ωμης βίας. Οχι καποιος πολιτισμός που έχει αναπτυχθεί μέσα μας. Παραμένουμε ζώα. Απλά οι μέθοδοι αλληλοεξόντωσης έχουν μπορουμε να πούμε γίνει λιγότερο απανθρωποι. π.χ. Καποτε τους θανατοποινητες τους κρεμαγαν, ή τους έκαιγαν. Σημερα, φεύγουν “ανρθώπινα” δηλαδη ανώδυνα, με μερικές συριγγες. Ε, οσο να ναι μπορουμε να ειμαστε περιφανοι, τουλάχιστον για κάτι τέτοια.
Η ας πουμε, ο λογος που εχει σε μεγαλο μερος εξαληφθεί-επίσημα εννοω- η δουλεία, δεν ειναι γιατί “ευαισθητοποιηθηκαν” καποιοι, η γιατι κουραστικαν να βλεπουν εκατομμυρια ανθρωπους να ζουν σαν ζωα. Ναι, σιγά. Χεστικαν. Απλα ηταν αναποφευκτο αυτο, γιατι με την εξαρση της βιομηχανικης επαναστασης, μια μηχανη αντικατεστησε τα χιλιαδες χερια που απαιτουνταν για μια εργασια. Με άλλα λογια, είπε ο εκμεταλευτης στον εκμεταλευομενο: “σε απελευθερωνω μαλακα, διοτι πλεον δεν σε εχω ανάγκη”. Και αιφνης γεννηθηκαν τα διαφορα ΚΚΕ. Αφου εγινε δηλαδη η θαλασσα γιαούρτι.
Εν τέλει τι θελω να πω: Αν άρεις, αν πάρεις, αν αφαιρεσεις, την τεχνολογία, απο τον άνρθωπο, ΑΥΤΟΜΑΤΑ, απο την επομενη μερα, θα ζεις και θα βλεπεις ξανα συμπεριφορες και πρακτικες μεσαιωνα. Κατευθειαν.
Προς “Lefkaditis”: Την καλημέρα μου.
Η
εκδοχή του θανάτου του, ασχέτως αν ήταν ατύχημα η εσκεμμένη ενέργεια στηρίχτηκε σε αυτό που σήμερα λένε Είχες την ελευθερία της επιλογής.
Το κακό λέγεται, αλλά δεν λέγεται επωνύμως ,ποιος το προκαλεί ή το δημιουργεί, Δυστυχώς εμείς είμαστε Το κακό… & γίνεται εύκολα, δεν χρειάζεται να το προσπαθήσουμε πολύ ,ούτε να Ξε-καναπεδιαστούμε αρκεί η απάθεια
ωσάν ξεχάσαμε το καθήκον της ηθικές αξίες ,τον κόπο για να μη βουλιάξουμε στην παρακμή και στην απαιδευσία.
Ξεκινά από μέσα μας το ΠΑΡΑ-ΜΥΘΙ ! Εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να επιμεληθούμε την Παιδεία μας, και τι αρμόζει. Ας αναλάβουμε εμείς δράση για την Παιδεία μας,είναι η μόνη δράση και διέξοδος είναι το προς τα επάνω, προς το ανώτερο Το καλό είναι πάντοτε προϊόν τέχνης, μόχθου και επινοητικότητας.
Προς “Placebo” Nαι φίλε μου. Συμφωνω. Εϊναι απολύτως προσωπική υπόθεση. Δηλαδη ξεκινά από το άτομο και ότι μπορεί να βελτιωθεί εντασεται στον πυρηνα της οικογένειας. Ειναι εκεί οπου “ψηνεται” το ψωμί. Οταν βγει απο κει και πέρα, θα ειναι αναλειωτο,διχως την δυνατοτητα αλλαγης,μετατροπής,διαμορφωσης, η βελτιωσης. Αυτα τα “βελτιωθηκε με την παροδο του χρόνου” ή “αλλαξε συμπεριφορα μετανοημενος” κλπ ειναι επιδεματα και αηδίες. Ειναι σεναρια για το σινεμα. “ο κακος που επαθε το μαθημα του και μετρτράπει σε αρνι πραττωντας το καλό” κλπ είναι μπουρδες.
Η μεγαλύτερη πάλη, ο μεγαλύτερος αγώνας, δινεται στην οικογενεια. Εντος οικιας. Εκει συμβαινουν, εκει δημιουργούνται ολα. Μετα, εξω απο αυτην,απλα επαναλαμβανει κανεις αυτά που διαχθηκε εκει μεσα.
Τωρα θα μου πεις, μια χαρα οικογενειες και αριστοι γονεις, εχουν στους κορφους τους κωλοπαιδα. Η το αντιθετο.Διαλυμενες οικογενειες με παιδια μεγαλωμενα στην ενδοοικογενειακη βια, γινονται αυτα μεγαλωνονταςς= ατομα με αρχες και με υψηλη αισθηση σεβασμου. Ο.Κ. Δεν μιλάμε για τις εξαιρεσεις ομως. Μιλάμε για τον κανόνα.
Για την εποχη μας μιλώντας, και για την χωρα μας πιο συγκεκριμενα, 15 και πλεον χρονια απανωτων και πολυμορφων κρισεων, εχουν δημιουργησει ανθρωπους εθισμενους στην κακοτητα. Δεν ειναι λιγα. Καποιος που ηταν 3 χρονων τοτε, σημερα ειναι ηδη ενήλικας. Ενας που ηταν 10 χρονων το 2010 είναι σημερα 24. Ενας που ηταν 20,ειναι πλεον 34. Μιλαμε για ανθρωπους που εχουν εμποτιστεί,εχουν βαπτισθεί, μεσα σε χρόνια βαναυσης οικονομικης δυσχεριας,κοινωνικης αδιαφορίας και φυσικα κρατικης απαθειας η και εκδικητικοτητας. Τα περισσοτερα σπιτια,ειναι “εργοστασια παραγωγής αντικοινωνικων ατομων”.
Ζουμε τα απονερα,ενος κυμματος που ξεκινησε προ 15ετιας. Και δεν ειμαστε καν στο “πικ”.
Κυμμα φυσικά το οποιο προκληθηκε απο τον σεισμο της με δανεικα καλοπερασης των προηγουμενων “εκσυγχρονιστικων” Πασοκοχρόνων. Σεισμος ο οποιος προκληθκε και κεινος απο τις λαικες απαιτησεις προηγουμενων στερητικων χρονων για “καλυτερες μερες”. κ.ο.κ.
Σε ολα αυτα που γραφεις στην αναρτηση,αλλα και στα σχολια των αναγνωστων ,συμφωνω απολυτα. Η λυση, αν πουμε οτι υπαρχει, ειναι μονο η παιδεια . Χιλιοειπωμενη λεξη, χρησιμοποιουμενη κατα κορον και κατα το δοκουν, συνηθως απο αυτους που εχοντας την εξουσια προσπαθουν να μην υπαρχει παιδεια. Και η παιδεια ξεκιναει απο την οικογενεια,ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. Εχοντας “διαλυσει” την οικογενεια , εχεις ταυτοχρονα διαλυσει και την επομενη γενια. Οποτε εχεις πετυχει σαν εξουσια ,την αποχαυνωση των νεων, τον δηθεν τσαμπουκα που θα βγαλουν γιατι δηθεν τους φταινε τα παντα, την τεμπελια, και παει λεγοντας… Βαλε κινητα, τεχνολογια, ομαδοποιηση σε αγελες που προσφερουν την ικανοποιηση πως θα πας και θα γαμησεις τον απεναντι ,αυτον που σε προσωπικο επιπεδο δεν εχεις τιποτα, αλλα στο λεει ο ομαδαρχης της αγελης.Βαλε την τηλεοραση που εκτος που φορτωσαν σε ολα τα πανελ απο περιεργους μεχρι γονεις ΕΝΑ και ΔΥΟ, βαλε και τα ειδη μουσικης των τραπερ (!) ,που οι δισκογραφικες ανακαλυψαν σε καταυλισμους ,μαζι με τσουλακια που πλεον δεν κρυβονται αλλα το χουν και καμαρι, και βαλε να πανε πηγανε….
Οπως λες,δεν ηρθε το “πικ” ακομα και βλεπουμε οτι βλεπουμε.Οταν θα ρθει ,πιστευω σε λιγωτερο απο πενταετια ,τοτε πραγματικα θα μιλαμε για τα σημερινα και πραγματικα θα μας φαινονται μακρυνο παρελθον….
Προς “Απο το Πριγκηπάτο”: Η σειρά της κοινωνικής μηχανικής εχει ως εξής (παγκόσμια),αλλα ας αναφερθούμε στα της χώρας μας: οι δύσκολες εποχές (π.χ προπολεμικά) παράγουν δυνατούς ανθρώπους. ( 1940). οι δυνατοί άνθρωποι κατόπιν δημιουργούν ευρωστες,καλές εποχές. (’60-΄70-’80) οι καλές αυτές εποχες, οι μαλθακές και ήρεμες, δημιουργούν αδύναμους ανθρώπους ( η γενιά του πολυτεχνείου ντε!) με αποτέλεσμα και κεινοι με τη σειρά τους να φερνουν ξανα δύσκολες εποχές (το σημερα) Αρα απομένει στη σειρα να εμφανιστεί γενιά δυνατών ανθρώπων (προκειμενου να ανταπεξέλθουν στα ζορια που τους κληρονομησαν οι προηγουμενοι μαλθακοι). Ευελπιστούμε στην επομενη δεκαετία να ενδυναμωσουν αρα και να στεριωσουν δυναμεις και κουραγια ανθρωπων, οι οποιοι θα κληθούν να βγαλουν (οπως και κάποιοι προγονοι στο παρελθον) τα “κάστανα απ΄τη φωτιά. κλπ-κλπ Εις τον αιώνα των αιώνων. Αμην
Οσο για το τί “μουσική” ακουν τα σημερινά παιδιά και την χάλια παιδεία τους, θα απαντουσα: Ναι, είδαμε και αυτούς που μεγαλώσανε με Χατζιδάκι και Θεοδωράκη -η μαλθακή γενιά του Πολυτεχνείου ντε- τί κατάφερε και τί κληρονομιά αφησε. Οι ακρίδες.
Ασε με μωρέ με δαύτους…
Αν με αυτα τα τοτε ακουσματα,εχουμε τα σημερινα αποτελεσματα,φαντασου στην πενταετια που ερχεται τι θα γιει. Δεν ηταν ολα αγγελικα πλασμενα, υπηρχαν ομως καποιοι “κοφτες” Και μην γενικευουμε,γιατι δεν ηταν ολοι ιδιοι. Αυτοι που εκμεταλευτηκαν το Πολυτεχνειο,ησαν ολοι αυτοι που γνωρισαμε και γνωριζουμε ακομα στην πολιτικη σκηνη της χωρας. Ησαν περισσοτεροι αυτοι που εμειναν στην αφανεια ειτε γιατι το ηθελαν ειτε γιατι δεν “τους ηθελαν” στα ποδια τους….
Δεν ξερω αν υπαρξει στο μελλον η σειρα της κοινωνικης μηχανικης ,αλλο το τοτε αλλο το τωρα. Μακαρι βεβαιως να υπαρξει, αλλα δεν το βλεπω. Την μουσικη την ανεφερα ενδεικτικα σαν ακουσματα, αφου τα καταλοιπα τα βλεπουμε και στο ΣΗΜΕΡΑ, αλλα στην επομενη πενταετια οι 15αρηδες θα ειναι 20,που ειναι η ηλικια που δεν θα ξερουν ΤΙΠΟΤΑ ,και θα τους φταινε και τα πεζοδρομια που εχουν πλακες …..
Δεν αναφερομαι σε όλους βεβαια-αυτο θα έπρεπε να εξυπακουεται- αλλα τι να το κανεις.Μιλώ για το…υπολοιπο 90%. Και οχι μονο τον πολιτικο κοσμο βεβαια.Αλλοα τους ψηφοφορους οι οποιοι εκλεγουν τα μουτρα τους σε καθε περιπτωση.
Τωρα αν θα μας σωσει η “τραπ” δεν το ξέρω. Μπορει να παει και παραπερα. Γι αυτο αλλωστε αναφερομαι στην- ή απο την- επομενη δεκαετια. Οι κοινωνικοι αυτοι κυκλοι ,τα “σκαμπανεβασματα” δηλαδη,δεν εχουν και ακριβή χρονικο κυκλο. πχ. ανα γενια. Οχι. Μπορει να μεσολαβήσει και “μουγκο” κενο 10-20 η και 30 χρόνων. Αναλογα με τις περιστασεις, ή την εποχη για την οποια μιλάμε. Παραδειγμα κατι τετοιο θα χρειαζοταν 500 χρονια προκειμενου να περασει απο το ενα ακρο της καμπύλης στο άλλο.(δυσκολη εποχη+δυνατοι ανθρωποι= ευκολη εποχη + αδυνατοι ανθρωποι = δυσκολη εποχή.) Στον 20ο αιωνα χρειάστηκε περιπου 100 χρονια. Λογω τεχνολογιας, βοιμηχανικης επαναστασης, αμεσοτερης μετακινησης πληθυσμων, ευκολοτερη διακινηση ιδεων κλπ.
Σημερα,ειναι ολα ποιο άμεσα.Σχεδον αστραπιάια. Αλλα οσο να ναι, μια χρονοκαθυστερηση παντα υπαρχει. Ειναι η αποσταση απο το γεγονος (πχ. σεισμός) μέχρι το “αποτελεσμα” (π.χ τσουνάμι) και αρα την συνειδητοποιηση ότι “αν δεν σηκωσουμε μανικια,θα ψοφησουμε”.
Σημερα καλουμαστε να καθαρισουμε τα θηριωδη μπαζα απο το τσουναμι των εκσυγχρονιστων των 3 τελευταιων δεκαετιων του περσμενου αιωνα (70-80-90s) Ορεξη μεγαλη δεν υπάρχει. Απαθεια υπαρχει κατα βαση.Γραψαρχιδισμος.Και νευρα.. Και απείθεια.Και ψυχοφαρμακα φουλ (οι φαραμκευτικες συναγωνιζονται τα σουπερ μαρκετ σε πωλησεις. Γενικα δηλαδη προσπαθουμε δια του στοματος και του στομαχου να αντιμετωπισουμε καταστασεις οι οποιες δεν χριζουν χονεψης. Δυναμη χρειαζεται και αυταπαρνηση. Και ιδεες και ορεξη για δουλεια. Αλλα που να βρεθουν αυτά, όταν οι περισσοτεροι είναι “του γιατρού”.
Αρα λοιπόν, καταλήγοντας, λογικα να περιμένουμε κάτι από την επομενη γενια απο αυτην που μεγαλωσε εν μεσω κρισεων. Λογικά δηλαδη, μη πέριμενουμε κατι της προκοπης απο τους σημερινους 20-30αριδες,-(αυτη ειναι η λεγόμενη “χαμενη γενια”-αλλα απο αυτους που σημερα κυκλοφορουν με το καροτσακι της μαμας και πηγαινουν στο νηπιο. Μεχρι τότε βέβαια θα εχομεν γινει κωλόγεροι. Αλλα ποιος χέστηκε;