…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Τρομερά πράματα σήμερα. Πώς πήγα στο γήπεδο; Κατ’ ευθείαν από την δουλειά, που έκανα μιάμιση ώρα. Μιλάμε καρφίτσα δεν έπεφτε στον δρόμο. Χώρια που εκείνη την ώρα- μιλάμε για τις έξι και δέκα – από την ΛΕΑ πέρναγε το πούλμαν της ΑΕΚ. Συνοδευόμενο από τέσσερα περιπολικά και δεν ξέρω κι εγώ από πόσους μοτοσυκλετιστές της ΔΙΑΣ. Τα πρώτα σηχτήρια πέσανε εκεί. Δεν κατάλαβα. Είναι κάποιο περιστατικό έκτακτης ανάγκης; Όλα αυτά τα αυτοκίνητα, δηλώνουν κάποια ελληνική ανέχεια;

Εν πάση περιπτώσει μπήκα και στο γήπεδο. Στο μπαρ κατ΄ευθείαν. Με ρωτάει ο ευγενέστατος κύριος , που πλέον με ξέρει. Πώς είναι το ηθικό μου; Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα. Διότι, όπως έχω γράψει κι εδώ, δεν περιμένω δώρα. Οπότε στον άνθρωπο του μπαρ, καθώς και σε όλους τους διπλανούς μου, έλεγα ακριβώς το ίδιο : Δεν περιμένω τίποτα. Χάθηκε το πρωτάθλημα. Ήμουν ήρεμος, αδιάφορος και ψύχραιμος. Ήμουν στο γήπεδο για να απολαύσω την ατμόσφαιρα και το πιθανό θέαμα. Δεν ήμουν στην ΜΕΘ κάποιου νοσοκομείου, ούτε και στο ψυχιατρείο. Διότι κάπου εκεί έπρεπε να ήταν όλοι οι διπλανοί μου.

Δεν το συζητάω καν. Να βλέπεις μια ΑΕΚ να μπαίνει κακοστημένη, με τα δύο αμυντικά χαφ πάλι, χωρίς κάποιον να μπορεί να βγάλει μιά κάθετη μπαλιά, να την βλέπεις με δεξί μπακ τον Μοχαμαντί, και να λες τι περιμένεις ρε αδερφέ ; Μια κακοποίηση μπάλας στο πρώτο μέρος, απόλυτη φυσιολογική. Να μην ξέρουν τι να κάνουν την κατοχή της μπάλας, αλλά και να μην ξέρουν ποιός είναι ο αρχηγός τους. Ένα οριζόντιο ποδόσφαιρο χωρίς νόημα και φυσικά κανένα αποτέλεσμα. Να βλέπεις τον Τσούμπερ να γυρνάει πίσω μπας και γίνει κάποια δημιουργία. Απέναντι σε αντίπαλο, που μπήκε για να μην χάσει. Εύκολα έβγαλα το ημιχρόνιο, αφού είχε σκοράρει κι η αλογοτροφή, οπότε ό,τι είχα πει έβγαινε σαν αποτέλεσμα τίτλου, αλλά και σαν απόδοση ημιτελής. Η ομάδα ήταν της πλάκας.

Στο δεύτερο μέρος, ένα πράμα παρακάλαγα. Αφού όλοι θέλανε το πρωτάθλημα at no cost, ας τους έκανε ο Θεός την χάρη. Πραγματικά είχα βρεθεί ανάμεσα σε ημίτρελους. Καμία μπάλα δεν βλέπανε, καμία αλλαγή δεν ζητάγανε. Ας πούμε κάτι πιο της προκοπής στα δεξιά – δεν κατάλαβα κάνει ο Ζίνι αλλά όχι ο Βαν Φεερτ για σέντερ φορ – αλλά δεν κάνει ο Ραντόνια; Αυτόν έχεις ρε μεγάλε. Δεν κατάλαβα. Ήταν ικανοποιημένος  με τον Γκατσίνοβιτς; Ήταν εντάξει με τα δύο αμυντικά χαφ που δεν μπορούσαν όχι μόνο να συνεννοηθούν, αλλά ούτε μια μπαλιά κάθετη να βγάλουν.

Γιατί το ζήταγαν; Διότι ο ΠΑΟΚ είχε ισοφαρίσει κάνοντας ένα δώρο. Το πώς θα τακτοποιούσαν την ομάδα, δεν τους απασχολούσε. Σωστό μέχρις ένα σημείο. Άλλος είναι ο προπονητής. Ήταν εντάξει με τα γιούρια, με τα γιουρούσια και την άναρχη ανάπτυξη που την κάνανε τα σέντερ μπακ. Μπήκαν τελικά οι Μάνταλος και Πινέδα. Δεν μπήκε ο σέντερ φορ. Η ΑΕΚ συνέχισε να παίζει με τον Γκαρσία, που έχασε τουλάχιστον τέσσερις φάσεις. Εκτός από το πρωτάθλημα που χάνουμε φέτος, επειδή δεν έβαλε το πέναλτυ τότε.

Μια ΑΕΚ κάκιστη. Ανοργάνωτη και βουρ στον πατσά. Απέναντι σε αντίπαλο της πλάκας, από τον οποίον περιμένεις δώρο πάλι την Κυριακή. Τον οποίον, όπως και τον Λεβεδειακό της περασμένης Κυριακής – δεν το λέω εγώ, είναι κρίσεις σοβαρών ανθρώπων εδώ μέσα – δεν κέρδισες. Και γιατί θέλεις πρωτάθλημα;  Πόσες ευκαιρίες θέλεις να κλωτσήσεις; Γιατί αγχώνεσαι στα καλά καθούμενα ρε φίλε Φάνη, που σε έπεισα τελικά, και κινδυνεύεις με έμφραγμα και δεν απολαμβάνεις τίποτα από την μαγεία της σημερινής νύχτας; Θα σου πω ρε φίλε. Διότι δεν ξέρεις μπάλα. Ήσουνα ανύπαρκτος μέχρι πέρσι, κι από την καλύβα θες να μείνεις σε βίλα. Δεν πάει έτσι φίλε. Και δεν πάει έτσι, γιατί είσαι ΑΕΚ. και θα το πληρώσεις μέχρι τέλους. Εκτός αν την άλλη Κυριακή, σου κάνει το δώρο ο Μαρινάκης.

Και δηλαδή να ρωτήσω κάτι : Σε κυνηγάει όλη την χρονιά για να μην πάρει πρωτάθλημα ο Μελισσανίδης, και θα περιμένεις την άλλη Κυριακή κάποιο δώρο του; Δηλαδή πόσο τυφλός μπορείς και να είσαι;  Το αποκλείω; Ρε τίποτα δεν αποκλείω στους ποινικούς που τρέχουν το πρωτάθλημα. Μπορεί και να γίνει. Θα σου αρέσει πολύ; Εσύ ρε μαλάκα – μέσα κι εγώ – γαμούσες και δεν μπορούσες να χύσεις. Το καταλάβες. Από εκεί ξεκινάμε. Από την στυτική δυσλειτουργία σου. Που έχεις μια ομάδα, χωρίς σέντερ φορ. Τα δικά μας λάθη θα δούμε, όχι τι κάνουν οι άλλοι. Τον ΠΑΟΚ θα δεις βλάκα, που έβαλε ένα γκολ στην λεωφόρο και σου έστειλε το μήνυμα. Και τον άφησε και με δέκα παίκτες.

Και με έφτασε σε σημείο χιούμορ στο γήπεδο. Ρε παιδιά να λέω. Εντάξει είμαστε με την ισοπαλία. Μπορεί να βάλει ο ΠΑΟΚ ένα δεύτερο γκολ; Με κοιτάζανε σαν χαχόλοι. Και με ρωτάγανε γιατί κάνω πλάκα; Τι είναι παιδιά η μπάλα; Θα κερδίσω κάτι αν πάρω τίτλο; Κερδίζω όταν θεραπεύεται το άγχος μου με μία απόδοση και με μία νίκη. Και σήμερα, δεν είδα τίποτα από τα δύο, διότι είχα μαντέψει ότι η ομάδα δεν είχε την προσωπικότητα, για να πάρει κι αυτό το ντέρμπυ. Και να εκμεταλλευτεί το δώρο του Σαββίδη. Και για να γίνει χαρούμενη η παρέα, έλεγα να βάλει κι άλλο γκολ ο ΠΑΟΚ, αφού η ΑΕΚ δεν μπορούσε. Και μάλιστα για να το κάνω και ξεκάθαρο. ο Αθανασιάδης για πλάκα, έβγαλε δυό γκολ. Κι αυτό, μετράει πολύ στο βιογραφικό του Αλμέιδα. Τι να κάνω τώρα; Αν είχα κι εγώ τον Πελέ και τον Μέσι, δεν θα χρειαζόταν να εφαρμόσω και πολλά.

Πάλι καλά που γύρισα σε κανονική ώρα στο σπίτι. Με τόση ανέχεια ο Έλληνας….

Πολύ περίεργες αλλαγές στην ενδεκάδα είχαμε σήμερα. 4 παίκτες με ίωση, τι να κάνουμε θα κάτσουμε να το υποστούμε. Το σύστημα δεν άλλαξε αλλά κάπου αιφνιδιάσθηκαν όλοι. Και γίνανε και καχύποπτοι κι άρχισαν τα γνωστά σενάρια.

Δεν είδαμε όμως τίποτα ύποπτο στο γήπεδο. Η ΑΕΚ μπήκε με το γνωστό στυλ της και στην κυριολεξία κατάπιε τον αντίπαλο. Μετά το τρομερό επιθετικό της πρεσάρισμα, που της απέφερε ένα δοκάρι, έχασε και τον Ρότα. Κι άλλο σοκ κοινώς, ειδικά όταν είδαμε να μπαίνει ο Πινέδα. Εν πάση περιπτώσει, μην λέμε πολλά.

Η ομάδα ήταν πιο ομάδα μέσα στο γήπεδο και προσπαθούσε να δημιουργήσει με πολύ ορθολογισμό και όσο το δυνατόν λιγότερη βιασύνη. Γέμιζε τους χώρους με το τρέξιμο της κι άρχισε να ψάχνει τις κόντρα επιθέσεις. Επιθέσεις που εγώ έβλεπα ότι σκορπούσαν κάποιο φόβο στους παίκτες της αλογοτροφής. Κάπως έτσι ήρθε και δεύτερο δοκάρι, ενώ σταδιακά άρχισε να ανεβαίνει κι ο Γκαρσία, προσπαθώντας να καλύψει τους ελλειμματικούς Γκατσίνοβιτς και Ελίασον.

Ήταν ένα πρώτο μέρος με πολλές δυνατές μονομαχίες, και σχετικά καλό ρυθμό. Η ΑΕΚ κράτησε την παράδοση με τις πολλές χαμένες τελικές και τα πολλά πατήματα στην αντίπαλη περιοχή. Ο αντίπαλος από την άλλη μεριά, απείλησε με μία στατική φάση την οποία απέκρουσε ο Αθανασιάδης. Το πρώτο μέρος που τακτικά μάλλον δεν πήγε όπως είχαν σχεδιάσει οι δυό προπονητές, αλλά μας προσέφερε μια εικόνα ντέρμπυ με σαφώς ανώτερη την ΑΕΚ, που έβγαζε φωτιές μπροστά. Ένα πρώτο μέρος, που είχε κορυφαίους τον Μουκουντί, τον Χατζησαφί και τους δύο επιθετικούς μας, χωρίς να υπάρχει και κάποιο συγκεκριμένο παράπονο από τους υπόλοιπους. Φυσικά η ενδεκάδα χρειαζόταν κι άλλες διορθώσεις αλλά…

Ήρθαμε στο αλλά, που ήταν το δεύτερο ημιχρόνιο. Κανείς δεν μπορεί να έχει παράπονο. Μπορεί στο σκορ, μπορεί στις στατιστικές, χίλια μπορεί. Το βασικό είναι ότι η καχυποψία πήγε περίπατο και το ντέρμπυ, εξελίχθηκε κανονικά. Η ΑΕΚ ήταν και πάλι καλύτερη σε σχέση με τις τελικές της και το παιχνίδι που θέλησε να παίξει. Ήταν η καλύτερη άμυνα απέναντι στην καλύτερη επίθεση, που μοιράστηκαν τα πάντα. Τους βαθμούς αλλά και τις εντυπώσεις. Πάντα οι βαθμοί πάνε στην άμυνα και οι εντυπώσεις στην επίθεση.

Εγώ θεωρώ ότι ο Αλμέιδα καθυστέρησε στις αλλαγές του. Οι οποίες όμως αλλαγές, δεν προσέφεραν και τίποτα. Εξαιρώ φυσικά τον Πινέδα, που πέρασε με το σπαθί του, στην πρώτη τριάδα διακριθέντων. Από εκεί και έπειτα, ο προπονητής μας έκανε τα πάντα για να πάρει το παιχνίδι. Αυτούς είχε, αυτούς έβαλε. Κι αυτοί που έπαιξαν, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, συνέβαλαν στην περηφάνεια μας για την ομάδα μας. Εντάξει δεν έγινε νίκη. Είναι πολύ σημαντικό ότι η λεωφόρος απέπνεε μια ηττοπάθεια από ένα σημείο και μετά. Ένα φόβο και καμία πίστη για την ομάδα της.

Το κέντρο ελέγχθηκε πλήρως. Οι μονομαχίες κερδήθηκαν σχεδόν όλες. Δεν θυμάμαι συγκεκριμένο κίνδυνο για το τέρμα μας. Το ρόστερ μας έπαιξε όσο μπορούσε απέναντι σε έναν αντίπαλο, που στόχος του ήταν να μην παίξει, να μην ανεβάσει τον ρυθμό και να μην εκτεθεί. Αν θέλω να αυτομαστιγωθώ, μπορώ να πω ότι τις μικρές ομάδες πρέπει να τις κερδίζεις. Τι να κάνουμε; Χωρίς σέντερ φορ, δεν είναι εύκολο.

Εγώ είδα και σήμερα ανδρική ομάδα και περίσσειο πάθος. Είδα την ΑΕΚ που ήθελε και δεν μπόρεσε για κάποιες λεπτομέρειες. Είδα ανάπτυξη από τον άξονα και από τα πλάγια. Είδα τρομερές κινήσεις προσαρμογής σε τακτική, τόσο ομαδικά όσο ατομικά. Και είδα την ΑΕΚ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ. ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ. ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ. ΑΥΤΗΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ.

Κι αυτό είναι το πιο σπουδαίο για κάθε Αεκτζή. Το ρόστερ μας, το τεχνικό επιτελείο μας και αυτή η εντύπωση που άφησε : Να παραδέχεται ο ΠΑΟ ότι ήμασταν καλύτεροι και ότι απλά έπαιξαν για να μην χάσουν. Μα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από αυτήν, μαζί με την προσδοκία ότι οι λεπτομέρειες αυτές θα διορθωθούν το καλοκαίρι.

Συγχαρητήρια σε όλους και …….

ΖΗΤΩ Η ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΣ.

Υγ. Η διαιτησία ήταν μακριά από την έδρα. Εγώ την είδα φιλική. Σίγουρα υπήρξε λάθος στην φάση του Ρότα ( κίτρινη ) και σίγουρα ο Μουκουντί προστατεύθηκε στην δεύτερη κίτρινη.

Το σημερινό παιχνίδι φαινόταν πως θα είναι τυπική διαδικασία και η ΑΕΚ εύκολα ή δύσκολα θα το κέρδιζε.

Αυτή η ΑΕΚ μετά από χρόνια βγάζει ενέργεια και μια αίσθηση ανωτερότητας που μας είχε λείψει.

Με την βασική 11άδα και αλλαγή τον Γιόνσον αντί του Σιμάνσκι και τον Αμραμπατ αντί του Ελίασον το παιχνίδι έγινε πιο εύκολο όταν στο ‘9 είδε κόκκινη κάρτα ο Κάργας για επικίνδυνο μαρκάρισμα στον Γιόνσον.

Ο παοκ αντί κάνει αλλαγές για να “σφίξει” πίσω, συνέχισε με την ίδια 10άδα και μετά από πίεση και λάθη της άμυνάς τους βρεθήκαμε να προηγούμαστε με 2-0.

Το παιχνίδι έγινε τυπική διαδικασία. Το γήπεδο έγειρε και η ΑΕΚ έβγαζε φάσεις με όλους τους τρόπους. Ο,τι κάνουν οι παίκτες σου δίνει την εντύπωση πως είναι βγαλμένο από υπολογιστή και πως το έχουν επαναλάβει 352 φορές.

Δεν είναι τυχαίο πως τα γκολ που βάζουμε (πχ Αραούχο στην Τούμπα – Γκατσίνοβιτς στον γαύρο) είναι πανομοιότυπα. Όπως και το 2ο γκολ του Μουκουντί με την κεφαλιά από κόρνερ.

Φαίνεται πως εκεί πίσω υπάρχει ένα team που δουλεύει και διδάσκει στους παίκτες πως να κινούνται με και χωρίς την μπάλα.

Στο 2ο ημίχρονο οι αλλαγές ξεκίνησαν νωρίς για να κρατήσουμε φρέσκους τους βασικούς παίκτες ενόψει Λεωφόρου. Όμως δεν σταμάτησε ο ρυθμός και η πίεση που έφεραν ως αποτέλεσμα πολλές χαμένες ευκαιρίες και ακόμα δυο γκολ από Γκαρσία και Φερνάντες.

Κερδίσαμε εύκολα, ξεκουράσαμε παίκτες και είμαστε έτοιμοι για το παιχνίδι της Κυριακής.

Η πιο βαριά ήττα του Λουτσέσκου από την ΑΕΚ.

Αυτή η ομάδα σε “γεμίζει” τόσο με το ποδόσφαιρο που παίζει, που στο τέλος ο,τι και να πάρει σ’αφήνει ευχαριστημένο.

Σκέφτομαι δηλαδή πως θα είμαστε του χρόνου με φουλ προετοιμασία με βασικό κορμό έτοιμο + 2-3 προσθήκες που σίγουρα θα γίνουν.

Η ομάδα μας μπήκε αναμενόμενα στο σύστημα κι επιτέλους χωρίς δύο αμυντικά χαφ. Φυσικά βόλευε ότι κι ο αντίπαλος μπήκε με τρία δεκάρια και είδαμε αυτά που θα ανέμενε ο κάθε λογικός ποδοσφαιρόφιλος.  Ο Σιμάνσκι κατάπιε το κέντρο και στην ουσία η ΑΕΚ επέβαλε τον ρυθμό και ισοπέδωσε τον Ολυμπιακό. Και μάλιστα ρυθμίζοντας το τέμπο του πρώτου μέρους, στο οποίο ήταν σαφέστατα ανώτερη, κοιτάζοντας τις τελικές, το σκορ αλλά και το πόσο κινδύνεψε πίσω.

Ήταν η ΑΕΚ που θέλαμε χρόνια. Χωρίς φόβο και με αποφασιστικότητα. Που ήθελε το παιχνίδι και ήξερε και πώς να τοποθετηθεί αλλά και να το πάρει. Μιλάω πάντα για το πρώτο μέρος. Στο οποίο είχαμε κέφι για τρέξιμο και θαυμαστή αλληλοκάλυψη. Τακτικές επιθέσεις, αλλά και αντεπιθέσεις. Άψογη αμυντική λειτουργία, είτε στο κέντρο είτε στην τελευταία γραμμή. Με παίκτες χαλύβδινους και πολύ καλά διαβασμένους.

Τα κεντρικά μπακ ήταν στα όρια του άριστου. Τα πλάγια μπακ, ξέρανε πώς να καλύψουν τον χώρο αλλά και τον παίκτη. Ακόμα κι αυτός ο λίγος σήμερα Ελίασον, προσέφερε μπόλικα στην τακτική. Όπως πολλά έδωσαν οι μπροστινοί όταν η ομάδα μας μπήκε με την γνωστή φόρα στο παιχνίδι. Μετά, κάπου χάθηκαν αλλά οι κινήσεις για την κάλυψη του χώρου δεν μπορούν να μας αφήσουν κι αδιάφορους. Τι να λέμε; 8-0 τελικές, κορυφαίος πάλι ο Πασχαλάκης κι αρκετά γιούχα από το γήπεδο για την ομάδα του. Εξαιρετικός ο Γκατσίνοβιτς μετά από καιρό, που δικαιώθηκε με γκολ στάνταρ δουλεμένο στην προπόνηση.

Το δεύτερο μέρος θέλει να το δούμε με ψυχραιμία. Διότι η ΑΕΚ μόνη της πήγε να αυτοκτονήσει. Πουθενά δεν πιέστηκε, πουθενά δεν απειλήθηκε, πουθενά δεν την ανάγκασε κάποιος να αλλάξει το σύστημα της όταν ο αντίπαλος άλλαζε τα τρία δεκάρια, όμως αυτή η στιγμιαία αδράνεια της άμυνας μας όλης, έβαλε το παιχνίδι σε κίνδυνο. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι ούτε σε σχολικό αγώνα τόσα λάθη σε μία φάση. Χωρίς να καταλάβω το γιατί. Πινέδα, Ρότα, Αθανασιάδης, ειλικρινά ούτε ήξεραν τι έκαναν σε μια απλή φάση, τι να πεις…

Όμως ήταν αδύνατον σήμερα να καταλάβεις αυτό το πνεύμα της νίκης, της πίστης και πλέον του αδάμαστου που έχει γεμίσει η ομάδα αυτή. Από τον Αλμέιδα αλλά κι έναν παίκτη, που λέγεται Βίντα. Και που απλά δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ήττα. Ναι ρε αδέρφια. Αυτός ξανασάλπισε την αντεπίθεση, την ώρα που ο Αλμέιδα – ξύπνησε επιτέλους από τα δύο αμυντικά χαφ – έκανε σωστές αλλαγές κι έδινε ανάσες κι άλλα χαρακτηριστικά στην ενδεκάδα της νίκης.

Μιας νίκης πανδίκαιης κι ολόσωστης, μιας νίκης που έπρεπε να είναι γεγονός από το πρώτο μέρος. Μιας νίκης ΑΕΚΤΖΗΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΑ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΥΜΠΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΡΕΖΙΛΗΔΕΣ ΤΥΠΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΠΑΠΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΤΥΦΛΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΑΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ. Ή ΜΑΛΛΟΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΑΝΕ ΑΛΛΑ ΧΤΙΖΑΝΕ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΚΙ ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΣΑΠΙΛΑ ΤΟΥΣ. ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ.

Δεν μας νοιάζει. Εμείς πάμε σε αυτό που σας έχω γράψει. Μόνοι μας εναντίον όλων. Η αλογοτροφή με το πέναλτυ στο 96 κι εμείς, με δεκάδες τελικές και με ένα πάμφτωχο 1-3. Το δε τρίτο γκολ, είναι ένα ποίημα του Μάνταλου, που ακόμα και για ένα δεκάλεπτο, μπήκε στους διακριθέντες. Μαζί με τον Χατζησαφί, τον Σιμάνσκι, τον Γκατσίνοβιτς και βέβαια τον Βίντα. Να μην ξεχάσω και τον Τσούμπερ φυσικά, διορθώνοντας άλλη μία φορά τον εαυτό μου.Και πώς πάμε; Μόνο για νίκες μέχρι τέλους. Και κύρια στην λεωφόρο.

Αδέρφια, ήταν μία ομάδα σήμερα, που δεν είχε κανένα ψεγάδι. Ήταν άριστα στημένη και ήξερε πού να πάει και τι να εκμεταλλευτεί. Και τα έκανε όλα τέλεια, εκτός από εκείνο το λεπτό της ισοφάρισης, που το πλήρωσε κι αυτό. Ναι ρε γαμώτο. Το πληρώσαμε, διότι έτσι ήταν το δίκαιο για τον τίτλο. Να το φας και μετά να ρίξεις άλλα δύο γκολ. Διότι πλέον κατάλαβαν οι παίκτες μας, Η ΑΕΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΚΟΡ. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ.

Αυτό φυσικά – που το απεύχομαι σε καρδιοπαθείς – που μας γέμισε ήταν αυτή η έλλειψη συμβιβασμού ότι θα φύγουμε χωρίς να είμαστε νικητές. Και σε αυτό ανταποκρίθηκαν όλοι. Με το κορμί τους, την τεχνική τους αλλά κύρια το πνεύμα τους. Μετά μπήκε και η τακτική του προπονητή, το τρέξιμο τους και το καθαρό μυαλό τους. Ήταν μια σπουδαία νίκη, που έφερε τον Ολυμπιακό στο επίπεδο του : ΣΤΡΑΤΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΜΠΑΛΕΣ. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ. ΑΔΕΡΦΙΑ. ΓΕΜΙΣΕ ΤΟ ΤΗΓΑΝΙ ΣΠΕΡΜΑ και ξέχασε τις αποδοκιμασίες για τους παίκτες του. Όπως ξέχασε που ο καθένας από την ΑΕΚ σήμερα, ήθελε να σκοράρει. Ξέχασε ο χάπιας ότι θα μπορούσε να φάει και πέντε.

Τελειώσαμε με το βουβάλι λοιπόν και πάμε για την νυφίτσα, την αδερφάρα. Μην μασάτε. Συγχαρητήρια στην ομάδα και προχωράμε. Με περηφάνια και με πίστη.

Τελικά φαίνεται να βρέθηκε λύση στο “πρόβλημα” της έδρας του τελικού του Κυπέλου Ελλάδος (αυτό που είναι “γιορτή” ή “ευκαιρία” για καθε σοβαρή χώρα, εδω θεωρείται πρόβλημα. Και λογικό. Μια απολύτως προβληματική χώρα, με προβληματικούς κατοίκους προβληματική διοίκηση και φυσικά-αναμενόμενο-προβληματικές κυβερνησεις,κάπως έτσι θεωρεί και τον τελικό κυπέλου. Ενα πρόβλημα που πρεπει και να λυθεί. (και το πρωτάθλημα το ίδιο, πρόβλημα θεωρείται. Αλλα επειδή διαρκεί μηνες,έιναι δύσκολο να το λύσουν με την μέθοδο της ακύρωσης,της παύσης. Οποτε αναγκαστικά αρχιζει και τελειώνει κάθε χρόνο κακείν κακώς,βαρυγκομώντας και με γαμοσταυρίδια. )

Τον τελικό πάλι, πως τον ακυρώνεις; Να μη γίνει; Δεν ειναι το πρόβλημα της βίας που “λυθηκε” με την απαγορευση μετακινησης οπαδών. Δεν είναι “θεομηνία”, δηλαδή μια απλή χιονόπτωση η οποία αντιμετωπίζεται με το να απαγορευσεις την κυκλοφορία και έτσι να “λύσεις” το “πρόβλημα”. Ουτε και πυρκαϊά ώστε να την αντιμετωπίσεις αδειάζοντας τα χωριά και αφηνοντας την να σβύσει στη θάλασσα με την οποία περιβρεχόμεθα ευτυχώς. Αυτά έιναι ευκολάκια.
Τον τελικό κυπέλου πως τον αντιμετωπίζεις;

Μια λύση αναλογη των προηγουμενων “ποναει κεφαλι-κοβει κεφάλι” είναι  να στρίψουν κέρμα. Να μπουν σε ενα γηπεδο η τριάδα των διαιτητων,παρεά με τους δυο αρχηγους των ομάδων,να ανταλλαξουν χειραψίες και λάβαρα κανονικά,να επιλέξουν όψη νομίσματος οι αρχηγοί,να το στρίψει ο διαιτητής και όπως το πεί. Παιρνει την κουπα ο τυχερός αρχηγός της μιας εκ των δύο,το σηκώνει στον καταγάλανο Αττικό ουρανό και τέλος.
Η δεν το έχουν σκεφτεί ακόμα ή αν το έχουν σκεφθεί-πραγμα που είναι και το πιο πιθανό-δεν το έχουν εφαρμόσει ακόμα.Γιατί; Τι φοβούνται δεν ξέρω. Εδώ ο κόσμος κάθεται καρφωμένος στην tv για να δει τελικό mastershef,Γιουροβίζιον η GNTM Δεν θα δει “τελικο κυπέλου έλλαδος δια του σε Live στρίβειν”;
Και ευτυχώς που έχουμε “προοδευτικές κυβερνήσεις” εντος Συνταγματικού τόξου.Διότι για φανταστείται να κυβερνούσε καμια ακροδεξιά.Κανενα κομμα Κασιδιάρη πχ. Ο τελικός θα γινόταν με την μέθοδο της “Ρωσσικής ρουλέτας”. Γυρισμα του μύλου και η κάνη στον κρόταφο. Οποιος πέσει κάτω προφανως χάνει. Ο όρθιος θα σηκώνει το κύπελο.

Μα πως καταλήξαμε εδώ; Μα πολύ απλά γιατί κυβερνανε οι Μπεόι. Οι πολυτιμοι Μπέοι τους οποιους θυματε το άχρηστο κράτος όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο,θεση στην οποια δηλαδη βρίσκεται σχεδόν μονίμως.
Προτάθηκαν διάφορες ιδέες περι διεξαγωγής του σε ξένο κράτος.Φυσικά ουδείς ανταποκρίθηκε. Κανείς δεν θέλει να φιλοξενίσει κάτι δια του οποίου απλά θα δυσφημιστεί. Ποιος βάζει μια πουτάνα σπίτι του; Μερα μεσημέρι; Ουδείς.Αν θες,πας στο μπουρδέλο.
Ακομα και η Κύπρος είπε όχι. Και γιατί να πει “ναι”. Εχει που έχει πρόβλημα με την Τουρκική κατοχή. Να αποκτήσει κι άλλο με την ελληνική κατοχή;
Βουρλιζοταν επι μέρες το επιτελείο του άριστα καταρτισμένου περι του αντικειμενου που υπουργευει Αυγενάκη. Εστειλαν επιστολές στο Κατάρ. “πάνω που πηραμε τον Ρονάλντο,να κάνουμε τελικο κυπελου Ελλαδας; Δηλαδή να ανεβουμε στο Μπουρτζ Αλ Καλιφα και να πεσουμε με το κεφάλι”; Χυλόποιτα.

Εστειλαν στην Αλβανία. “Δεν έχουμε γήπεδα με χορτάρι,γιατί τα έχουμε μετατρέψει σε γήπεδα με “χόρτο” τους είπαν για να τους αποφύγουν -“Ολα”; -“Ναι, όλα. Εχει μείνει μόνο ελευθερος χώρος σε ένα χοιροστάσιο στους Αγίους Σαράντα. Θέλετε”; “Το λασπωμένο τεραίν θα δυσκολέψει τις προσπάθειες των παικτων για παραγωγή υψηλού ποδοσφαιρικού θεάματος” ανταπάντησε έυλογα ο δικός μας. Ειπαμε. Να μην υποβαθμηστούμε και μόνοι μας. Αλλη λύση λοιπόν.

Εστειλαν επιστολή στο υπουργειο αθλητισμού της Μογγολίας. Τεράστιες στέπες εκει σου λέει,του πούστη, θα βρεθεί κάτι. Ελα που δεν βρέθηκε. “Υπάρχει κίνδυνος οι αετοί μας οι οποιοι εκπαιδευονται ως γνωστον για το κυνήγι σαρκοφάγων που τρώνε τα πρόβατα να χυμιξουν στους πάικτες βλέποντας τα εμβλήματα στις φανέλες τους.” απάντησαν με ειλικρίνεια οι Μογγόλοι ιθύνοντες. “Δεκτόν. Ευχαριστούμε πάντως για την προειδοποίηση” είπαν ευχαριστώντας οι ανυποψίαστοι δικοί μας.

Πάμε για αλλού. Εστειλαν στην Ισπανία. Τους είπαν να αποτανθούν στην Γαλλία. Στη Γαλλία τους ειπαν ότι πρεπει να αποτανθούν στην Ισπανία. Μεσολάβησε ο ΥΠΕΞ Δενδιας θέλωντας να εκμεταλευτεί την φήμη του και την παγκόσμια επιρροή του,μπας και τους πείσει.
– “Φυσικά” του λένε οι όμορες χώρες. “Στα Πυρηναία. Υπάρχει ένα χάνι και αυτή την εποχή είναι διαθέσιμο.Μόνο που έχει χαλάσει το τελεφερίκ”
-“Και πως θα ανέβουμε εκεί πάνω”; ρωτά ο παγκοσμιου επιρροής Δένδιας.
-“Δεν γνωρίζουμε.Απόγονοι του Οδυσσέα είστε. Εκπλήξτε μας” τους απαντουν οι Φραγκολεβαντίνοι.

-Δεν νομίζω ότι θα δεχθεί κάποια ξένη χώρα” αποφαίνονται κουρασμένοι. Μάλλον θα πρέπει να κάνουμε αίτημα στην δική μας χώρα” . Στέλνουν λοιπον αίτημα στο Υπουργείο Αθλητισμου της Ελλάδας. Το λαμβάνει η γραμματέας του Υπουργού,και το δίνει στον Αυγενάκη που τυγχάνει να είναι ο υπουργός. “Παρακαλώ όπως μας επιτρέψετε να διεξάγουμε τον τελικό κυπέλου Ελλάδος στο καλύτερο και μεγαλύτερο γήπεδο,το ΟΑΚΑ” διαβάζει. Ξύνει την κεφάλα του καχύποπτος. Αρπάζει οτ κινητό και καλεί τον διευθυντή του Σταδίου.
-“Ακου να δεις. Η κυβέρνησης έχει να αντιμετωπίσει πολλά αυτόν το καιρό. Δεν υπάρχει διάθεση και χρόνος για ακομα εναν πονοκέφαλο. Πες ότι το Στάδιο δεν είναι διαθέσιμο.Οτι θα γίνει πίστα για αγωνιστικά αυτοκίνητα”
-“Μα έγιναν τετοιο αγωνες”
-“Πες ότι θα έρθουν οι Μετάλικα”
-“Και ποιος ακουει μετα τους fans του συγκροτήματος”
-“Πες ότι θα γινει μια μεγαλή παρασταση Καραγκιόζη, στην προσπάθεια της χώρας να αποσπάσει το Εθνικό αυτό σύμβολο το οποιο οικειοποιουνται παρανόμως οι φίλοι μας οι Τούρκοι.
-“Σωστό! Μπράβο Υπουργέ μας.Πως δεν το είχα σκεφτεί”;
-“Αν μπορούσες να το σκεφτεις και αυτό,δεν θα είσουν τώρα υπουργός εσύ”; του ανταπαντά με την ταπεινοφροσύνη του καθυστερημένου ο Αυγενάκης. “Λοιπον στειλε μου μια επιστολη που να λέει ότι το άιτημά μου δεν ειναι δυνατόν να γινει δεκτό λόγω μη ευρεσης ελευθερης ημερομηνίας στο ΟΑΚΑ”
Και όντως, όπως διαβάσαμε και πρόσφατα στις εφημερίδες όυτε και η Ελλάδα έκαν δεκτο το άιτημα να γίνει ο τελικός κυπέλου Ελλάδας στην Ελλάδα.

-“Μήπως να το κάνουμε το άιτημα στην Βόρεια Ελλάδα” ρώτα ένα στέλεχος εκ δεξιών του κυρίου υπουργού ο οποιος είναι επιφορτισμένος στο να κρατά τον φορτιστή του κινητού του κου Υπουργού.
-“Καλή ιδέα Βησσαρίων. Πάρε μου τον πρόεδρο των Σκοπίων”
-“Δεν έχω εγώ το κινητο κε Υπουργέ.Εγώ έχω τον φορτιστή”
-“Ποιος έχει το κινητό μου”; ρωτά.
-“Εσεις κύριε υπουργέ απαντά ο Ανανίας,υπέυθυνος εισερχομών κλήσεων εξ αριστερών.
-“Σωστά. Πες στον κυριο υπουργό σε παρακαλώ να καλέσει τον υπουργό των Σκοπίων”
-“Μάλιστα κυριε Υπουργέ. Μπορείτε κυριε Υπουργέ να καλέσετε τον Υπουργό Αθλητισμού των Σκοπίων”;

-“Δεν θα μου υποδείξείς εσύ τί θα κάνω Ανανία. Λοιπον,αποφάσισα: Θα πάρω τον Υπουργό Αθλητισμού των Σκοπίων. Θα του προτείνω ως αντάλλαγμα,προκειμένου να δεχθεί,να του παραχωρήσουμε και τον Βουκεφάλα”

Καλεί ο ίδιος ο Υπουργός κος Αυγενάκης. Αναπάντητες όλες.
-“Η δεν έχει υπουργείο Αθλητισμού η συγκεκριμένη χώρα, ή δεν έχει Αθλητισμό” λέει ο ελλην Υπουργός.
-“Μα υπάρχει Υπουργείο Αθλητισμού χωρίς Αθλητισμό και σε άλλη χώρα εκτός από εμάς”; ρωτά εύλογα ο Βησσαρίων.
-“Δεν χάσαμε κάτι που κάναμε μερικά τηλεφωνήματα Βησσαρίων” απαντά ο Υπουργός.
-“Νομίζω ότι πρέπει να αποτανθούμε στον Υπουργό Αθλητισμού Κεντρικής Ελλάδος” λέει ο Ανανίας.
-“Σωστή σκέψη Ανανία.Κάλεσε τον Μπέο σε παρακαλώ.Οχι στο κινητό του,γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί.Δεν θέλει να τον ενοχλούν μεσημέρι. Τέτοια ώρα θα βρίσκεται με το Δημοτικό Συμβούλιο στην ταβέρνα “Το Λέπι”.
Καλούν λοιπόν.Το σηκώνει ο σερβιτόρος. Δίνει το ακουστικό στον Μπέο.
-“Που είναι το καλωδιο του τηλεφώνου ρε φίλε; τον ρωτά καχύπτοπτα ο Δήμαρχος Βόλου
-…Δεν υπάρχουν καλώδια κύριε Δήμαρχε.Είναι κινητό.
– Δεν έχω καμια εμπιστοσύνη στην κωλοτεχνολογία. Πέστου να πάρει στο σταθερό.
Καλεί στο σταθερό ο Υπουργός.
-Γειά σου χαρά σου γέροντα.Ειμαστε από το Υπουργείο Αθλητισμού.
-Καλώς τα τα παιδιά” απαντα ο Μπέος “Τι δεν μπορώ να κάνω για σας”;
–Εκείνον τον ριμαδοτελικό βρε συ Αχιλέα.Δεν βρίσκουμε πουθενα. Μήπως να το ξαναδούμε;
–Φυσικά. Κεκλεισμένων των κελιών μονο.
-Των θυρών εννοείς…;
-Αυτό. Δίχως κόσμο. Αντε να μπάσω τα δημοτικά της πόλης,για να γίνει και λίγος τζίρος στο κυλικείο.
-Συμφωνούμε.
-Ωραία.Κλείσαμε

-“Ειδατε ρε σεις πως ΄γινονται οι δουλειές τάκα-τάκα”; λέει ο Αυγενάκης στο ακολουθόν βαριεστημένο επιτελείο.
“Φϋγαμε λοιπόν και μεις για καμια ταβέρνα,μέρες που έιναι να δοξολογήσουμε τον Κύριο δια της καταβροχθίσεως”.

Και έτσι λοιπόν “λύθηκε” το “προβλημα” εύρεσης χώρου διεξαγωγής του κυπέλου,στην οποία διοργάνωση συμμετέχουν όλοι,το τρόπαιο το διεκδικούν τελικά δύο αλλά τον αγώνα δεν τον θέλει κανείς. Είναι σα να αναζητάς θετούς γονείς για ταραχοποιό ορφανό.

Τί έκανε τελικά ο Χριστός στον Αδη τρεις ολόκληρες ημέρες; Πάλεψε; Περίμενε; Δεν έχουμε φυσικά ντοκουμέντα. Εκτος και αν έχει κάποιο αποκλειστικό ο Βελόπουλος.
Δεν ξέρουμε με τί ακριβώς αντιπάλεψε. Ούτε και πως τα κατάφερε.
Μια θεωρία με αρκετές δόσεις πραγματικότητας, (οτι και αν σημαίνει “πραγματικότητα” υπό τις εκεί συνθήκες) είναι ότι έμπλεξε σε γραφειοκρατικά κανάλια,δεδομένου ότι έλληνες έχουν αναλάβει την γραμματειακή υποστήριξη αλλα και τον έλεγχο γενικότερα των διαδικασιών στον “άλλο κόσμο”. Είναι ιστορικά δικαιώματα αυτά. Υπάρχουν λαοί που έχουν αναλάβει την συνεχή διοχέτευση ανθρώπινου υλικού,δια μεσω των αιώνων. Ειναι γνωστες περιπτώσεις μην επαναλαμβανόμαστε. Αοκνα διοχετεύουν έμψυχο “υλικό” από τον εδω κόσμο στον Αδη,αφού φυσικά προηγθεί η απέκδυσης της σάρκας.Η η καύση της, ο διαμελισμός της κλπ (εξαρτάται απο την μέθοδο και τα μέσα της κάθε εποχής) Δεν μπορείς να περάσεις ένσαρκα. Οπως δεν ειναι σωστό να κοιμάσαι με τα ρούχα. Φροντίζουν λοιπον να σε στέλνουν -αδιάβαστο συνήθως- γυμνό και έτοιμο για την κατάψυξη την οποία -κάποτε-θα ακολουθήσει η απόψυξη(“εις τόπον αναψύξεως…”)

Αλλοι λαοί έχουν αναλάβει την “αντιπαράθεση” τις “συνομιλίες” τα διπλωματικά δηλαδή με τον Χάρο. Εχουν μια έφεση,μια εμπειρία ιστορικά άλλωστε περι διαπραγματεύσεων. Εμεις,ως Ελλληνες μας έχει δωθεί δικαιωματικά ειπαμε, η αποστολή της οργάνωσης της ολης διαδικασίας, η στελέχωση. Ειμεθα το υπαλληλικο προσωπικο, που διευθετεί τις υποθεσεις. π.χ. η ορθη κατανομή των νεκρών, η αρίθμηση των θέσεων η οργάνωση γενικότερα του δαιδαλώδους αυτού έργου. Γνωστοί Δωρικοί τύποι. Αν δεν “δωρίσεις”,δουλειά δεν γίνεται.
Οπως καταλαβαίνετε συμβαίνει ως εν ουρανώ και επί της Γης. Η ανάποδα, ως εν τη Γη και επί του Αδου”. Οπως λειτουργεί επί αιώνες το ελληνικό δημόσιο,έτσι λειτουργεί και στον άλλο κόσμο.

Οταν π.χ. αποφάσισε να πάει ο Οδυσσέας, έμεινε 2 χρόνια (αν ειναι δυνατόν) γιατί λέει είχε ληγμένη κάρτα μετανάστη και ήταν αυτή γραμμένη στην παρωχημένη αρχαϊζουσα και δεν γινοταν αντιληπτή από τους τότε υπερυπολογιστές. Χώρια που μπάινοντας κλώτσησε τον Κέρβερο ,τον περιέλαβε μια φιλοζωϊκή από τις Αχαρνές και τον τρέλανε στις μηνυσεις και στα δικαστήρια. Τα δικαστήρια και για την κακοποιηση του ζώου και για την ληγμένη κάρτα κράτησαν- όπως είναι φυσικό- όλο το διάστημα των δυο χρόνων και φυσικά τίποτα δεν τελεσιδίκησε. Ειδε και απόειδε ο πολυμήχανος, είπε να δραπετεύσει από τον κόσμο του Δαίδαλου. Πως; Κρυφτηκε κάτω από κάτι μηχανές FAX που ειχαν για πέταμα στο τμήμα απογραφών. Ο εκει διευθυντής αποφάσισε-μετα το ανάλογο “λάδωμα” φυσικά- να αλλάξει τις παλιές μηχανές που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν με νέες που και αυτές δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν,αφού είναι γνωστό ότι οι έλληνες δουλεύουν απο μνήμης. Δεν χρειάζονται μηχανολογική υποστηριξη. Απο τον μυαλό τους δηλαδή το πάνω κεφάλι,περνα η υπόθεση σου στο κάτω κεφάλι. Καταχωρούν την υπόθεσή σου στα αρχίδια τους και απο εκεί εκείνη παίρνει τον δρόμο της για την μόνιμη μη επίλυσή της. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.

Αυτά για τον Οδυσσέα. Ο Χριστός την πάτησε κάπως έτσι, και μάλιστα ακόμα χειρότερα έμπλεξε γιατί η περίπτωσή του ήταν ιδιάζουσα. Ισχυρίστηκε ότι υπέστει απώλεια σώματος από λάθος λαό κατ’αρχήν. Δεν ήταν Γερμανικό φύλο.Δεν ήταν Σαξωνες. Δεν ήταν καν κανιβαλοι της Αφρικής.Δεν ήταν Καρχιδόνιοι. Δεν ήταν Ρωμάιοι.Ηταν ενάρετοι Ισραηλίτες. Οι οποίοι εν τω μεταξύ ειχαν κάνει ένσταση στο ανωτατο δικαστήριο ότι δεν ηταν επιλογή τους και παρασυρθηκαν απο τους Ρωμαίους οι οποίοι απλά ήθελαν να απαλλαγούν από έναν επαναστατη,πετώντας όμως τον “μουτζούρη” στο Σανχεντρίν. Λογικό είναι να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους εκείνοι. Και τους πηραν στο κατόπι με μηνύσεις και αγωγές με δικηγόρους τσακάλια.(εξαίρετοι οι Ισραηλιτες δικηγόροι,να το πουμε αυτό.Αλλωστε το μεγαλύτερο συνδικαλισιτκό όργανο δικηγόρων στον κάτω κόσμο είναι Εβραϊκο) Και έφτιαξαν λοιπόν μια δικογραφία να γλυφεις και τα δάχτυλά σου: Τι αναδρομικά,τί για ψυχική οδύνη, τί για διαφυγόντα κέρδη ,τί για προσβολή προσωπικότητας, τι για συκοφαντική δυσφήμιση. Τους πήδηξαν τους Ρωμαίους (και πληρώνουν ακομα και σημερα,ως τον αιώνα τον άπαντα)

Μη μακρυγορώ όμως. Πολύπλοκη και δύσκολη η περίπτωση του Ναζωραίου. Ασε που δεν είχε καθόλου χαρτιά. Σαν πρόσφυγας στην Ελλαδα δηλαδή. Τίποτα. Τον βλέπει πρώτη μέρα ο ενοματάρχης του φυλακίου στον προθάλαμο,λίγο μετά τον Αχέροντα και του λέει βαριεστημένα. “Χαρτιά”. – Δεν έχω του απαντά Εκείνος. -“Τι θα πει δεν έχεις; Πως σε λένε; Απο που έρχεσαι; -“Ερχομαι απο ψηλά και εκει θα επιστρέψω. Πέρασα απο τη Γη για να…”
-Για να μαζέψεις χόρτα. Μας δουλευεις ρε φίλε; Τέλος πάντων. Ακου. Μια και δεν εχεις έγγραφα ταυτοποίησης, θα σου φτιάξουμε εμείς εδώ. Με 40 αργύρια, θα γίνεις νομοταγής πολίτης”!
–40; Εδώ η προδοσία μου κόστισε 30. Και για μια ταυτότητα τώρα μου λες 40…;
-Με τέτοια συμφωνία που έκανε ο Ιουδας και γω στη θέση του θα ντρεπόμουν και θα κρεμίομουν από δέντρο στο τέλος.Τέλος πάντων. Ακου να δεις φίλε.Εχουμε κι άλλες δουλειες. Αυτή ειναι η ταρίφα. Ελλην πολίτης θα γίνεις. Οχι παιξε γέλασε.
-Ναι,είναι κι αυτό. Βέβαια αυτό στο μέλλον ισως κάποιοι το εκμεταλευτούν και με θελήσουν για “πάρτι” τους. Αλλα τί να κάνω.
-Λοιπόν ξεκινάμε: Ονομα πατρός…;
-Αρητο το Ονομά Του.
-Δηλαδή;
-Αχρονος και Ακτιστος.
-Εκτός σχεδίου ειναι;
– Τέλος πάντων. Βάλε για την ευκολία της διαδικασίας Ελοχίμ.
-…Μητρός…;
– Μαρία.
-…Επώνυμο;
-Η αλλιως: Παναγία.
-Κατάλαβα…λαθρομετανάστης και αυτή. Ασε. Τα δικά της χαρτιά θα τα φτιάξω αργότερα. Και για γυναίκες έχουμε έκπτωση 20%
-Να είσαι καλά…τουλάχιστον τις σέβεστε.
-Δεν ειναι αυτό.Απλά ζυγίζουν λιγότερο.Ξέρεις τα Ζόντιακ δεν είναι τίποτα της προκοπής. Λιγο θαλασσα να κάνει εξω από τη Χίο,ντεραπαρει. Λέμε σε κείνο το κράτος να μας προμηθεύσει τίποτα καραβάκια της προκοπής. Απο τα παραπεταμένα τους έστω. Καμια “παντοφλα”, κανένα ρο-ρο έστω…Ολο υπόσχονται κι αυτοί…τελος πάντων. Στάσου εκεί στον τοίχο με πρόσωπο κατα δω να σου βγάλω μια φωτό για την ταυτότητα.

-Σε παρακαλώ,αν δεις φωτοστέφανο, μη δώσεις σημασία.
-Και συ αν δεις αστραπή,φλας θα είναι.
-Πότε θα ειναι έτοιμα;
-Σε μια βδομάδα. Εσυ εν τω μεταξύ τράβα να κρυφτείς στου Νταβέλη τη σπηλιά για λίγο.
-Τι μερος του λογου είναι αυτός;
-Ληστής. Αλλά μη τρομάζεις.Σε λίγο θα γίνει δρόμος στην Αθήνα.
-Α ωραία, προτιμώ να κάνω παρέα με ληστές. Οπως και με μοιχές, με ανάπηρους…
– Κοίτα, γνώμη επ’αυτού δεν έχω. “Μακρυά από μένανε και ας είναι…”
-Οχι δεν κατάλαβες…
-Μωρέ κατάλαβα. Ολοι τέτοια λέτε. “Δεν ειναι αυτό που νομίζεις…” “μια στιγμη να σου εξηγησω”. κλπ-κλπ. Δεν πειράζει.
-Και πάλι νομίζω ότι εχεις παρεξηγήσει…
-Λοιπον, τελειώσαμε. Τράβα όπως σου είπα να κρυφτείς. Να, από ‘δω ο Ηλίας θα σου δείξει το δρόμο
– Ω! Ο προφητης Ηλίας;!
-Οχι. Ο Ηλίας του 16ου. Παρίστανε επιτυχημένα των αστυνόμο και τελικά τον προσλάβαμε κανονικά. Σάμπως και οι κανονικοί είναι τίποτα παραπάνω;
– ….!

Περνούν οι μέρες, οι οποίες να θυμίσουμε ότι έχουν διαφορετική διάρκεια στον Αδη. Δεν είναι 24ωρο αλλά 24χρονο. Στην ουσία 75 χρόνια έμεινε κολλημενος στα ελληνικά γρανάζια ο Ιησούς.
Οι τρεις μέρες που αναφέρονται στις γραφες,ειναι για διευκολυνση της κατανοησης.
Απο τον “Αννα” στον “Καιάφα” και κει κάτω. Απο το Δημο στα ΚΕΠ,απο κει ξανα στο Δήμο.Κατόπιν στο τμημα μεταναστευτικής πολιτικής του Εσωτερικών, κατόπιν στο τμήμα το μεταφρασικό του υπ. Εξωτερικών και δώστου επιτροπές και δώστου χαρτούρα. Οι έλληνες έχουν αναλάβει το γραφειοκρατικό σε αντάλλαγμα να μη χωθούν στις φλόγες των καζανιών. Οσο καθυστερούν τις υποθέσεις που αναλαμβάνουν,τοσο περισσότερο εμφανίζονται ως χρήσιμοι. Πανέξυπνοι άνθρωποι.

Εχουν πλέξει ένα ιστό αράχνης ανευθυνουπεύθυνων και πέρα-δώθε διαδικασιών, με αποτέλεσμα ναι μεν εκείνοι να την σκαπουλάρουν,αλλα και αιτίας τους να καθυστερεί και η Δευτέρα Παρουσία,αφού ακόμα και τώρα, 2.000 τοσα χρονια αργότερα, ουδεις γωνρίζει ποιος πρεπει να κατσει στα δεξια και ποιος στα αριστερά. Ο Αδης έχει χάσει την μπάλα,αλλα και δεν τους διαολοστέλνει,γιατι αν το κάνει θα επιστρέψουν σε εκείνον. Οπότε εξαρτάται και κεινος απο τις ορέξεις τους. Κατα βάση κυβερνούν εκει αυτοί. Μπορεί στην επάνω ζωή να είναι για καρπαζιές και ανύπαρκτοι,αλλα εδώ κάτω κάνουν κουμάντο με την μέθοδο του “διαίρει και εβασίλεψε” Δηλαδή “χώρισε τα χαρτιά και ψάξε τα αρχεία στο χάος και θα σε πάρει το ηλιοβασίλεμα αποκαμωμένο”. Και φτου και απ΄την αρχή.. Ουκ έσται Τέλος.
Σχεδόν 100 ετών λοιπόν κατάφερε με τα πολλά να ξαναγυρίσει στον απάνω κόσμο ο Θεάνθρωπος. Ακόμα και αυτός συνάντησε τεράστιες δυσκολίες και απεκτησε ιδίαν εμπειρία περί του ελληνικού δημοσίου.(Κανονικά οι αίθουσες αναμονής εδώ δεν θα έπρεπε να έχουν παγκάκια και μηχανές αρίθμησης προτεραιότητας αλλά στασίδια και μανουάλια).
Καθημαγμένος,με τρομερούς πονοκεφάλους, με διαρκές τρέμουλο και τα νεύρα του να έχουν γίνει σα πλοκάμια χταποδιού, ο Ιησούς δίνει μια στο λήθο της εισόδου του τάφου πλακώνοντας δυο φρουρούς.Ειχαν θρέψει οι πληγές στο σώμα και είχαν ανοιξει άλλες στο μυαλό.

Βλέπουν το θέαμα οι μυροφόρες που πλησίαζαν εκείνη την ώρα.
“Ω Θεέ μου δεν μπορεί να ειναι αλήθεια”.
-Μαρία, μη πεις τίποτα σε κανένα λεει Εκείνος.
-Οτι Αναστήθηκες;
-Οχι. Οτι έχω πλαστά χαρτιά. Πάω Ελλάδα. Αύριο φεύγω για Κρήτη…
-Να πάρε και αυτό Κύριε.
-Τι είναι αυτό;
– Λεμε “μύρο”. Στην ουσία είναι μυστική συνταγή για ποτό. Παρ’την. Θα φτιάξεις τσικουδιά. Θα τους μάθεις εκεί να την πίνουν. Θα γίνεις φίρμα.
– …”Εγώ ειμί η άμπελος”!
– Α γειά σου…!
-Αυτή μάλιστα. Ειναι Αποστολή. Οχι να προσπαθώ να πείσω υπαθρώπους με σοφά λόγια και λιτή ζωή και να αντιμετωπίζομαι ως τρελός ή εγκληματίας.Θα αλλάξω όνομα.Εμμανουήλ.Μανωλιός δηλαδή.
Θα γίνω αμπελουργός. Θα τους κάνω λιάρδα. Θα τους φέρνω στο κέφι. Ισως έτσι γίνονται καλύτεροι. Γουλιά-γουλιά. “Αινείτε Αυτόν εν τυμπάνω τσε χορό, εν χορδές τσε οργάνοις…”.

Πολλές φορές γυρνάω πίσω το λογισμό μου. Το πόσο πίσω, έχει να κάνει με την διάρκεια κάποιας ευχάριστης ανάμνησης. Γιατί άλλο; Να αναπολήσω πράματα που θα ήθελα να μην έχουν συμβεί; Ή μήπως επειδή ο νους μου είναι ανίκανος να διαγράψει τα μαύρα, πρέπει εγώ να τα ξαναφέρνω στο εκράν του μυαλού μου; Δεν ελέγχω το υποσυνείδητο;

Κι οι δεκαετίες του 80 ή του 90, δεν είναι δα και τόσο μακρινές. Κι όμως, έτσι μοιάζουν. Στο ντύσιμο των ανθρώπων και στον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων τους. Στην οικογενειακή ή στην παρεϊστικη διασκέδαση. Άλλος πολιτισμός; Γιατί , κάθε πέρσι και καλύτερα;

Την απάντηση την έχει δώσει ο Γιάλομ: Ο άνθρωπος σήμερα, είναι ανίκανος να διαχειριστεί την ελευθερία του. Ο φόβος για τον θάνατο, είτε αφορά τον ίδιο είτε κάποιο προσφιλές του πρόσωπο, έχει μεγαλώσει. Τρέμει μια έσχατη μοναχικότητα. Δεν βρίσκει κάποιο προφανές νόημα στην σύγχρονη ζωή.

Δεν μιλάω για σχιζοφρενείς ή μανιοκαταθλιπτικούς. Οι << ασθενείς >> του τεράστιου ψυχοθεραπευτή, είναι άνθρωποι καθημερινοί. Αυτούς που αποκαλούμε, της διπλανής πόρτας. Ωραίοι ή άσχημοι. Οικογενειάρχες ή εργένηδες. Με σημαντικές επαγγελματικές επιτυχίες ή απλοί βιοπαλαιστές. Και με πλούσιο κοινό νου.

Και φυσικά, όλοι αυτοί που συρρέουν στις ομάδες ψυχολογικής  συμβουλής, δεν έχουν ανάγκη από χάπια . Μόνο στήριξη από κάποιον επιστήμονα σε επίπεδο ομαδικής ψυχανάλυσης. Που ταυτόχρονα όμως, ντρέπονται που επισκέπτονται τους ειδικούς. Κι άλλος φόβος δηλαδή;

Προφανώς. Διότι το τελειότερο δημιούργημα του θεού, είναι ατελέστατο. Πάλεψε αιώνες να φύγει από τις κουφάλες των δένδρων ή τις σπηλιές. Για να μην νοιώθει μοναξιά ή ανασφάλεια. Κι οργάνωσε κοινωνίες σε πόλεις ή σε χωριά. Και τελικά επανίδρυσε την φυσική ζούγκλα με τους κανόνες της μέσα στα τσιμέντα. Και δημοκρατικά μάλιστα. Αβίαστα.

Και φόρτωσε το μυαλό του με ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες. Γέμισε και την δήθεν βελτίωση της ζωής του με ένα κάρο επικίνδυνα τοξικά γκατζετάκια. Που κανείς ακόμα δεν γνωρίζει πόσο επικίνδυνα είναι για τα κορμιά, τις ψυχές ή το φυσικό περιβάλλον. Αυτό που εξακολουθεί να υφίσταται, και που σε κάθε δυνατή ευκαιρία υπενθυμίζει στον άνθρωπο ότι δεν είναι και τίποτα περισσότερο από έναν παπαγάλο.

Τίποτα ο άνθρωπος. Εκεί, να επιμένει στην αέναη μαλακία. Να φτιάχνει κι άλλα. Πολιτικά και οικονομικά συστήματα. Θρησκείες και όπλα. Τάσεις και κινήματα μπας και βγει από το αδιέξοδο τούνελ που έχει μπει. Τον κασάτο φαύλο κύκλο. Πού να κοιτάξει πίσω ο πολιτισμένος; Να ξαναπάρει τα βουνά; Να συνειδητοποιήσει ότι παλιότερα ήταν καλύτερα όλα; Να καταλάβει σήμερα ότι τόσων χρόνων προσπάθεια θα δικαιώσει την όπισθεν;

Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, η μόνιμη επωδός. Χωρίς να λες την αλήθεια στον εαυτό σου. Διότι μέρα θα έρθει σίγουρα, αλλά θα έρθει και νύχτα. Που είναι πιο σημαντική τελικά. Διότι η φύση σου δείχνει το κανονικότατο μέλλον της ανθρωπότητας , που είναι το σκοτάδι. Από εκεί ήρθαμε , κι εκεί πηγαίνουμε. Τυχαία αγωνίζονται όλες αυτές οι οικολογικές οργανώσεις να σβήσουν τα φώτα για καμιά ώρα, μπας κι ο άνθρωπος αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο εχθρό του; Τον εαυτό του.

Δηλαδή μπας και νοήσει ο άνθρωπος, ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς φως όταν κρύβεται ο ήλιος. Όπως παλιά , που δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα οι ψυχιατρικές, οι ψυχολογίες ή οι τοξικολογικές θεραπείες καταστολής. Που φυσικά υπήρχαν  προβλήματα, αλλά λυνόντουσαν πιο εύκολα. Κι όταν το χαμόγελο εμφανιζόταν στην φάτσα των ανθρώπων, ήταν πραγματικό. Κάποιο δεινό είχε πραγματικά ξεπεραστεί.

Ο άνθρωπος όμως είχε πρόβλημα που πέθαινε νεότατος. Έτσι λέμε εμείς  βέβαια. Οι παλιότεροι μια χαρά συμπλήρωναν έναν καθορισμένο βιολογικό κύκλο. Εμείς που κατορθώσαμε και τον επιμηκύναμε σήμερα, τι καταφέραμε; Να ανακαλύψουμε την χαρά της ύπαρξης μετά τα  80, με τα ψυχοφάρμακα και τις μαγκούρες;  Βρήκαμε την τρέλα της βαριεστημάρας και την ομορφιά της παρακμής; Ή μήπως την τελειότητα της εμπειρίας με την αρτηριοσκλήρυνση, που είναι αδύνατον να σου επιτρέψει να καταλάβεις ότι είσαι άχρηστος.

Κι υποθέτω λοιπόν, ότι ακόμα και τώρα είμαστε πολύ άτυχοι, που θα φύγουμε και δεν θα μάθουμε τι συμβαίνει μετά από 150 χρόνια ζωής . Που θέλουμε το κοντέρ να τρέξει,  ακόμα και καλωδιωμένοι σε κάποιον μηχανικό αναπνευστήρα. Σαν αποκόμματα ζωής, αλλά…  Αλλά  με πάθος όλα τα δισεκατομμύρια ηλίθιων που βαραίνουν τον πλανήτη, να ξεπεράσουν τον ένα και μοναδικό θεό: τον Χάρο. Που κάθεται ήρεμος, ατάραχος, χθόνιος στην χρυσοποίκιλτη του πολυθρόνα παρέα με τον Κέρβερο.

Που τότε, με την Ανάσταση του Κυρίου και πιο πριν με του Λάζαρου που είχε βύσμα,  ξεγελάστηκε. Δηλαδή όχι κι ακριβώς. Τα στραβά μάτια έκανε για να δει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη μπαρούφα. Κι αφού την έμαθε κι αυτήν, πήρε τον Θεάνθρωπο και τον έστειλε στους ουρανούς να κάνει παρέα στον μπαμπά Του μαζί με τον Κρόνο, τον Δία κι όλους τους άλλους θεούς όλων των λαών της γης, που κάποια στιγμή κατάντησαν ντεμοντέ.

Και πολύ φυσιολογικά ο άνθρωπος, τον έχει ξηλώσει εδώ και κάτι αιώνες από θεό τον Άδη. Αφού δεν συμφωνεί  μαζί του. Κι αφού η ιατρική τελικά θα φέρει την αθανασία. Που την Δευτέρα Παρουσία θα την κάνει Μόνιμη. Ε, κι αν μπορέσει και να αναστήσει κι όλους που έχουν χαθεί τα μέχρι τώρα, ακόμα καλύτερα. Γιατί αγωνίζεται εξ άλλου ο άνθρωπος; Για να τελειοποιήσει τον θεό του.

Μέχρι όμως να τα κατορθώσει όλα αυτά η ιατρική κι ο Γιάλομ, καλό είναι παιδιά να αντιμετωπίσετε το φαγητό του Πάσχα με μέτρο. Καταλαβαίνω την χαρά σας με την ομαδική σφαγή των ένοχων αρνιών, επιταγή του Χριστού, αλλά ο Χάρος τρέφεται με τριγλυκερίδια και χοληστερίνη. Και δεν βιάζεται διότι παρακολουθεί ιατρική και γελάει. Όντας υπομονετικός και σίγουρος. Τον έχει πιάσει βέβαια μια αγωνία σε σχέση με την αθανασία που είναι προ των πυλών, αλλά όταν έχει σύμμαχο την πυρηνική ενέργεια, τι να φοβηθεί;

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Ο ορισμός της ξεφτίλας και η απόλυτη ομολογία της ανικανότητας.Και το επιστέγασμα ότι η Ελλάδα και ποδοσφαιρικά επιζητά-όχι απλώς ανέχεται-επικυρίαρχους,μνημόνια,επιτροπείες και ξένες επαμβάσεις.Το τραβάει ο οργανισμός τους ρε παιδί μου. Εχει περάσει ο ραγιαδισμός στο αίμα. “Ελάτε να μας σώσετε”. Δώστε μαςε λεφτά,δώστε μας υλικο,δώστε μας χρόνο,δώστε μας ανθρώπους,δώστε μας επιτροπές και στελέχη,δώστε μας τεχνικές και τρόπους,δώστε μας φραγγέλια και ξύδια,δώστε μας ραπίσματα και φτυσίματα για να “σωθούμε” από το σκοτάδι της ανυπαρξίας μας.

Εναν τελικό ενός θεσμού που δεν τον θέλει κανείς. Πρώτη η ίδια η χώρα εδώ,για να αποφύγει ως “Πιλάτος” κάποια “στραβή” με επεισόδια ή/και νεκρούς. Σε άλλες περιπτώσεις και υπο άλλες συνθήκες θα βόλευαν τέτοιες καταστάσεις. Τώρα,ειδικά τώρα, είναι το τελευταίο που χρειάζονται οι “Γεραπετρίτιδες”. Οπότε “πάρε το μουτζούρη εσύ” λένε αναζητώντας χώρα. Και ποιά να το δεχτεί. Δεν είναι δα και το “Copa Del Ray” για να γίνει στα Εμιράτα ή στις ΗΠΑ. Ουτε η κοντινή και φιλική Κύπρος δεν δέχθηκε. “Πάρτε το χάλι σας απο δω” είπε στην καθημαγμένη και ερειπωμένη ΕΠΟ. Ακομα και ο Μπέος-ως Δήμαρχος- που επιζητά πελατεία για την οικονομική ευρωστία των καταστημάτων και της οικονομίας της τοπικής κοινωνίας τους είπε “όχι” γιατί προβλέπει πιθανόν ότι αι -διαφόρων ειδών- ζημίαι θα υπρκεράσουν τα όποια κέρδη.

Κανείς δεν θέλει τον τελικό τον ανυπόληπτο,ενός θεσμού της πλάκας με τον οποιο ασχολούνται μόνο οι χαχόλοι οπαδοί-οι μπαχαλάκιδες- μιας ανυπόλυπτης ΕΠΟ που είναι εδώ και δεκαετιες έρμαιο στα νύχια θηρευτών που κατά καιρούς πιάνουν κεντρικό πόστο στην κατάξερη και άνυδρη ελληνική ποδοσφαιρική σαβάνα. Οποιος προκάμει την πηδάει πρώτος.
Ο δε τωρινός “πρόεδρος” της, κείνος ο Μπαλτάκος, λίγος,άχρωμος, παλινδρομών, άγνωμος, άκριτος,αναποφάσιστος,κύριο μέλημα είναι να τερματίσει ο παναθηναίκος πρώτος και αν γίνεται αναίμακτα. Γι’αυτό είναι εκεί. Φυσικά τον κυνηγάνε όλοι, ακόμα και ο Αλαφούζος που δεν βλέπει την αβάντα που θα αναλογούσε όταν το “σχήμα” στο νυχτερινό κέντρο “Γουδί” ξεκινούσε το πρόγραμμα απο την αρχή της σεζόν. Εγιναν και πολλά από τότε. Για Αυγενάκη,ούτε λόγος. Είναι ζήτημα αν μπορεί να ξεχωρήσει μια μπάλα πόλο από μια μπάλα ποδοσφαίρου.Αλλος ένας πολιτικάντης.

Οταν σε ένα κουφάρι έχεις να κάνεις και με λιοντάρια και με τίγρεις και με ύαινες και με γύπες που αναμενουν τρυγύρω,έ τότε είναι λογικό ότι θα φυγεις και συ ως “Μπαλτάκος” με δαγκωνίες στον κώλο. Δεν αρκουν τα Νομικά.Εδώ ως και στον Αρεια Πάγο επικρατούν νομοι της νύχτας και πρακτικές μαφίας -βλέπετε τι γινεται προσφάτως- πόσω δε μάλλον στον προσφορο χώρο του ποδοσφαίρου. Που πας βρε έρμε. Κάτσε γράψε κανένα βιβλίο για τη Σπάρτη και άσε τις αποστολές. Μα δεν φταίει μόνο αυτός. Αυτός είναι απλά το “χέρουλι της πόρτας” που ανοιγει προς την ανικανότητα,την αδιαφοριά αλλά και τον πληρη κατασπαραγμό και την ποδηγέτηση στην οποία πάντοτε και χωρίς εξαιρέσεις ενυπάρχει το ποδοσφαιρικό τοπίο το οποίο ελέγχεται ως γνωστόν όχι απο “επιτροπές” και συμβούλια, αλλά από μπράβους και νονούς. Οπως και η πολιτική πραγματικότητα βέβαια.Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο αυτή.

Φέρτε μας χώρα να κάνουμε τελικό.Μετά από το “φέρτε μας ξένους διαιτητες γιατι είμαστε άχρηστοι και ανίκανοι να μοιράσουμε δυο γαιδουριών άχυρα”. “επίσης φυσικά, και ξενο αρχιδιαιτητή” γιατί δεν μπορεί ένας ντόπιος να διοικεί ξένους. Θα ήταν ύβρης. Πάρε λοιπόν Κλάτεμπεργκ και τώρα Μπένετ. “μισθοφόρους” δηλαδή. Τώρα θέλουν και ξένη πόλη για τελικό.”Φέρτε μας το Λονδίνο”,θα σκέφθηκαν για αρχή. Εκείνοι βρε μαλακα δεν σου δίνουν γλυπτά που υποτίθεται σου ανήκουν,θα σου δώσουν γήπεδο να πάιξεις; Ως τί; Στο χρωστάνε;Είναι σα να ζητάει τη Scala του Μιλάνου ο θίασος του Σεφερλή. Τριγυρίζουν λοιπόν και έχουν βάλει κάτω το χάρτη. Οι ξεφτιλισμένοι. Να αναλάβει άλλη αρχή, άλλη αστυνομία,άλλοι να πάρουν τα ρίσκα.
Οχι πούστιδες. Εδώ θα γίνει. Εκτός και αν στο παραπέντε δεχθεί το Γιβραλτάρ,ή η Μάλτα.
Θα φάτε όλο το μουτζούρη. “Αυτό είναι σωστό. Πρωτάθλημα και Κύπελο στο Κατσικοχωριό”.

Ποιά θα ηταν η λύση; Μα, το προφανές και τόσο δύσκολο όπως φαίνεται. Να “καθίσουν σε ένα τραπέζι” – άσχετα αν ο Μπρίλης έχει δίκιο- και να γίνει κουβέντα επι μακρόν.Επι της ουσίας. Και να παρθούν αποφάσεις με σφραγίδες και υπογραφές.Δεσμεύσεις και τηρήσεις αυτων.Με ρήτρες και ποινές. Με μπονους παραγωγικότητας και πριμ στόχων. Ανεξάρτητα απο πρόσωπα και τρέχοντα μικροσυμφεροντα.Κοιτώντας το παραπερα.Την προώθηση των “μαγαζιών” τους.Την αναπτυξη της πελατειακής βάσης. Την καλυτέρευση της ποιότητας των προιόντων που παράγουν.Την ασφάλεια του.Τη βελτίωση συνθηκων.Την απαρέγκλιτη τήρηση ξεκάθαρων κανόνων.Βασικότατο. Την οσο γίνεται μεγαλύτερη διείσδυση.Την μακροχρόνια κονόμα.Το δάσος, οχι το πρόσκαιρο δέντρο. Οχι το εφήμερο “δως ημήν σήμερον” με βάση το που φυσάει ο άνεμος. Στα μαγαζιά τους εκτός ποδοσφαίρου πως ξέρουν τους τρόπους και δεν δέχονται υποδείξεις; Εκει πως προκόβουν και εδώ,ως πρόεδροι ΠΑΕ σκουντουφλάνε στους τοίχους και ζητάνε βοήθειες από τρίτους,δηλωνοντας στην ουσία ανίκανοι;”Γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά” είναι η απάντηση. Και στο ποδόσφαιρο γιατί; “Γιατί ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΥΤΟ”, ειναι η απάντηση. Τους ενδιαφέρει κυρίως -με βάση το ποιο κομματικό μαγαζί βρίσκεται στα πράγματα-να χρησιμοποιήσουν τους οπαδούς είτε ως εκλογική απειλή είτε ως εκλογική υπόσχεση, κραδαίνοντας το έμβλημα της ΠΑΕ ή/και να κλέψουν ή/και να “ξεπλύνουν” κανενα φράγκο, κραδαίνοντας τον ΑΦΜ της ΠΑΕ.

Μπορούν; Θέλουν άλλοιώς; Διχως επιτροπείες.Διχως επιτηρητές και άλλες προσβλητικές και για τους ίδιους διαδικασίες. Μονοι τους. Στο σπίτι τους είναι.Δεν μπορούν να το διοικήσουν; Να το ανακαινίσουν να το φροντίσουν, να φέρουν έσοδα και λογής λογης κέρδη. Οχι; Ας είναι. Φάτε επιτροπείες λοιπόν και συνεχίστε να κολυμπάτε στα σκατά ως πρόεδροι-ζητιάνοι.
(τα λιμά και οι λιμοκοντόροι των έξω κατα βάση,στελνουν εδώ ότι χειρότερο υπάρχει ως έμψυχο υλικό. Οτι έιναι για πέταμα το στέλνουν εδώ ως “βοήθεια”. Εϊτε αφορά απο ένα σάντουιτς ή μια φρεγάτα ως τους Πολ Τομσεν και τους Κλάτεμπεργκ. Να ηταν και τίποτα τις προκοπής να πεις “παει στο διάολο”. Κάτι κατιμάδες, κατι τελειωμένους, κάτι σακάτιδες φέρνουν. Ακόμα και εκει,σε ανηποληψία έιμαστε. Οτι ειναι σάπιο και πεταμένο στο πεζοδρόμιο του Βελγίου,της Ολλανδιας,της Γαλλίας της Αγγλίας, θα το φέρουν στην Ελλάδα. Στη χωρα-χωματερή για να τα φάνε πρωθυπουργοί υπουργοί πρόεδροι ως ζητιάνοι.

Και μαζί τους το εύχρηστο κοινό, αι θιασώται-ψηφοφόροι οι οποίοι εθίστικαν κι’άυτοί φυσικά να ζητιανεύουν μόνο το ξεροκόμματο το οποίο το μαλακώνουν με δάκρυα και ιδρώτα, προς δόξαν των ζητιάνων της εξουσίας η οποία μονίμως τους τάζει ότι η καθημερινά Μ.Παρασκευή που ζουν είναι προάγγελος της Κυριακής του Πάσχα (που είναι όμως για άλλους).

Αναμενόμενη νομίζω ήταν η ενδεκάδα της ΑΕΚ που μπήκε στο γήπεδο. Με βάση τις πεποιθήσεις του Αλμέιδα εννοώ. Δηλαδή με την δήθεν ενδεκάδα του κυπέλλου και τα τοιαύτα. Φυσικά λόγω κόπωσης και τραυματισμών, δεν ήταν κι έτσι ακριβώς, αλλά ας μην μένουμε σε λεπτομέρειες. Άλλο ήταν το σημαντικό.

Ότι η ΑΕΚ δεν μπήκε για να παίξει μπάλα. Μπήκε για να διαχειριστεί το σκορ και τον χρόνο. Και φάνηκε και κάπως νωθρή και φοβισμένη. Τουλάχιστον στην αρχή που είχαμε μεγάλη ορμή από τον αντίπαλο. Καθώς προχώραγε το πρώτο μέρος, αρχίσαμε να κάνουμε και κάποιους συνδυασμούς, που σαν τελικό αποτέλεσμα, αυτό που θυμάμαι, ήταν ένα επικίνδυνο μακρινό σουτ του Τσούμπερ.

Το θέμα ήταν ότι χάσαμε νωρίς τον Μοχαμαντί, κι ότι είχαμε έναν τραγικό Φερνάντες. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν μεν αλλά δεν κυνήγαγαν να τελειώσουν την ορμή του αντιπάλου. Πιο πολύ αναλώνονταν σε πτώσεις και καθυστερήσεις και σε σπάσιμο του ρυθμού. Και δεν άργησαν να φάνε κι ένα απίθανο γκολ. Αυτή είναι πάντα η μοίρα μας. Γκολ με κεφαλιά από τον πιο κοντό του γηπέδου και σε σοβαρή απόσταση από το τέρμα; Τι να πεις…

Πάντως από εκείνο το σημείο και μετά, η ΑΕΚ ανέβηκε και κέρδισε μέτρα στο γήπεδο. Φυσικά βοήθησε η καλή παρουσία των πλάγιων μπακ ( Χατζησαφί πλέον ) και του Γαλανόπουλου, αλλά οι κύριοι εκφραστές ήταν ο Μάνταλος που είχε πολύ σίγουρες κινήσεις στο γήπεδο, και του Πινέδα. Είδαμε κάτι καλύτερο σαν μπάλα από την ομάδα μας προς το τέλος του ημιχρόνιου, ενώ ο αντίπαλος προσπαθούσε να μας ανακόψει με όποιο τρόπο μπορούσε. Κάπου εκεί απειλήσαμε κιόλας σοβαρά με τον Πινέδα.

Χονδρικά το πρώτο μέρος δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Είχε ελάχιστες τελικές και πολύ λίγους συνδυασμούς. Είχε πάρα πολλές διακοπές που δεν επέτρεψαν να πιαστεί κάποιος ρυθμός,ενώ οι επιθετικοί εκατέρωθεν ήταν πάρα πολύ καλά κλεισμένοι για να γίνουν επικίνδυνοι. Εγώ θεωρώ το σκορ ακατανόητο, αλλά δίνω κι ένα μπόνους στον αντίπαλο που το κυνήγησε, ενώ η ΑΕΚ μας αντέδρασε όταν άρχισε να νοιώθει ότι κάπως απειλείται. Κι αυτό ακατανόητο με βάση την στατιστική.

Στο δεύτερο μέρος η ΑΕΚ ήταν ΑΕΚΑΡΑ για ένα τέταρτο. Μπήκε να παίξει μπάλα και στην ουσία ισοπέδωσε τον αντίπαλο. Έχασε δυό τρομερές ευκαιρίες με τον Γκαρσία, ενώ κατώρθωσε και ισοφάρισε λίγο αργότερα. Κι εκεί σταμάτησε να παίζει. Οπισθοχώρησε και αγχώθηκε τζάμπα αφού μάλιστα έφαγε κι ένα γκολ από μακρινό σουτ ενός βιετκόγκ. Μετά από σωρεία αμυντικών λαθών κι αδυναμία απομάκρυνσης της μπάλας. Ρε πούστη μου, αντί να συνεχίσει και να τελειώσει τα πάντα, νάναι πάλι πίσω στο σκορ. Φτου κι από την αρχή.

Ο Ολυμπιακός ανέβηκε. Άλλοτε χρησιμοποιώντας βαθειές μπαλιές τύπου γιουρούσια, κι άλλοτε με καλές κάθετες, προσπάθησε . Το κυνήγησε. Η ΑΕΚ συνέχισε νάχει τουπέ και να προσπαθεί να παίξει ένα κοντινό passing game, κι έφαγε πολύ ξύλο. Όταν λέμε πολύ, το εννοούμε. Όμως άντεχε και μάλιστα έβγαινε με αξιώσεις μπροστά. Κάπως έτσι ισοφάρισε, άσχετα αν το γκολ δεν μέτρησε λόγω var. Αυτό σωστό ήταν, σε μια γενικά άψογη διαιτησία, αλλά τα χάλασε άλλος.

Ακατανόητες οι αλλαγές του Αλμέιδα. Έξω ο Μάνταλος για να μπει ο Γκατσίνοβιτς; Έλεος σήμερα. Και καλά αυτό. Να μπουν μέσα τα δυό ντεφορμέ εδώ και καιρό αμυντικά χαφ, κι ειδικά ο Γιόνσον. Ούτε την μπάλα βγάζαμε, ούτε μπορούσαμε να κόψουμε και φάγαμε εκτός από ξύλο, τρομερή πίεση. Πάλι καλά που κράτησαν τα σέντερ μπακ αλλά κι ο Χατζησαφί – από τους κορυφαίους – και τον Ρότα. Τα δυό εξάρια που μπήκαν, στην κυριολεξία δεν προσέφεραν τίποτα.

Στην άμυνα λοιπόν καταλήξαμε, που ήταν σχετικά καλή, μαζί με τον κορυφαίο σήμερα Πινέδα και τον αδικημένο λόγω αλλαγής, Μάνταλο. Θα μπορούσαμε να είχαμε πείσει όλη την Ελλάδα ξανά, όμως θυσιαστήκαμε στην κακομοιριά και στην μαλακία του Αλμέιδα. Δεν βαριέσαι όμως. Τέλος καλό, κι όλα καλά. Ήττα μεν, πρόκριση δε. Αλλά να το κοιτάξουν αυτό πιο σοβαρά. Διότι όταν κάνεις αλλαγές για να πάρεις το παιχνίδι, και κινδυνεύεις χειρότερα, κάτι δεν κάνεις καλά. Εν πάση περιπτώσει, ηρεμία, καλή Ανάσταση κι όλα καλά.

Πόλεμος.Αναπόφευκτο.
Αυτή η μαϊμού ο Αλαφούζος ποντάρει στην πόλωση η οποία ήταν ετσι κι αλλιώς αναπόφευκτη,από την στιγμη που οι βασικοί διεκδικητές απο 4 εγιναν 3 και τώρα 2.
Η δήλωση η Αλαφουζοπουτανίσια: “η ΑΕΚ υπηρξε εντιμη ομαδα αλλα τώρα όλοι ξέρουμε πως λειτουργεί” μοιάζει πάρα πολύ με εκεινη που ειχε κάνει ο χάπιας μετα απο την βαριά ήττα της ΑΕΚ στο τιγάνι πριν κάποια χρόνια,λέγοντας: “Η ΑΕΚ ΗΤΑΝ,δεν ειναι ιστορική ομάδα,τώρα είναι μια ομάδα-απάτη”. Θα το θυμάστε. Μοιάζουν,ε;
Και το επόμενο που σου έρχεται στο μυαλό είναι η κουβέντα μεταξύ Βαρδινογιάννη-Νταιφα για το ότι “οταν θα το παίρνει η ΑΕΚ (το πρωτάθλημα) θα θεωρείται ως “μη γενόμενο”

Αυτό το σάπιο δίπολο καθρεφτίζει απόλυτα το βαλκανομπάχαλο της (νεο)ελληνικής πραγματικότητας (ως κράτος,ως νοοτροπία,ως συμπεριφορά, ως αξίες,ως τρόπο ζωής) Ειναι τα ανάλογα “ΠΑΣΟΚ-ΝΔ” στον χώρο του ποδοσφαίρου. Οι κύριοι φτάιχτες της ποδοσφαιρικής μιζέριας. Ο ένας κουβάλαγε τη λάσπη και ο άλλος τους πλίνθους, για να φτιαχτεί τελικά αυτό το ποδοσφαιρικό “μαντρί” που αντικατοπτρίζει απόλυτα την νεοελληνική κατάντια.
Και τί κάνουν; Συμμαχία.Αν γινοταν να μη κατέβαινε ο Ολυμπιακός στη Λεωφόρο προχθές. Αλλα αφου αναγκάστηκε, ο μισθοφόρος καράφλας που έχει στον πάγκο κατέβασε την ομάδα με τον…Ελ Αραμπί. Πως δεν έβαλε μέσα και τον Καρεμπέ,δεν ξέρω. Σα να λέει ο “μεν” στο “δε”: “σας υποσχομαι,δεν θα βάλω κανένα γκολ.Αν εσεις μπορειτε να βάλετε καποιο,καλώς. Θα βοηθείσω μάλιστα και ‘γω απο μεριάς μου,όσο μπορώ”. Και βοήθησε τα μέγιστα.

Οι προεκτάσεις ειναι εξωποδοσφαιρικές. Οι “δουλίτσες” και τα συμφέροντα” είναι οι άνεμοι που φουσκώνουν τις ενδογηπεδικές συμπεριφορές και επιδιώξεις.
Δεν βλέπει κανένα λόγο -φέτος-να πάρει το πρωτάθλημα ο χοντρός. Να μη κάνει στην άκρη να το πάρει η νυφίτσα του Σκάι. Οφελος θα έχει. Ξέρετε κανεναν να έχει ζημία απο τον βασικό αντίπαλό του και εν τω μεταξύ και οι δύο μαζί να βάλουν κατά του -κιτρινόμαυρου-τρίτου; Μοιάζει με “κουφό” και “κουλό”. Δεν είναι όμως.
Αυτή είναι η πργματικότητα. Οποτε παίρνει πρωτάθλημα η ΑΕΚ είναι μια “χαμένη” και επιχειρηματικά χρονιά για τους άλλους “δύο”. Οι οποίοι λέγονται “αιώνιοι”. Σκέτο. Το σώστό είναι βέβαια “αιώνιοι νταβατζίδες”. Δεν το συμπληρώνουν οι σπορτσκαστερς.Το αφήνουν. Τι θα πει “αιώνιοι”; Αιώνια είναι και τα πλατανια και οι ελιές. “Αιώνιοι σύμμαχοι” είναι το ορθόν.

Αστοχη λοιπόν η από καιρό δήλωση του Μελισσανίδη “αν δεν το πάρει η ΑΕΚ ας το πάρει καλύτερα ο Παναθηναϊκός”. Ως ΜΗ γενόμενα θα πρεπει να τα θεωρεί η “Τουρκόσπορη” ομάδα (όπως την χαρακτηρίζουν) τα πρωταθλήματα των “άλλων. Ως αποτέλεσμα ατυχήματος. Ως καμένο φαϊ.
Δεν έχει “εγκλιματιστεί-ευτυχώς- πλήρως η ΑΕΚ στην ελληνικη ποδοσφαιρική και όχι μονο-ζώη της Ελλαδας. Παραμένει “ξένόφερτη”. Και θα παραμείνει τέτοια. Εδω, τρώνε μονο οι “ντόπιοι” αν έχεις καταλάβει. Οι “Ελληνες”. Οι “πατριώτες” λέμε. Που πας εσύ από το Πέραν, ξυπόλητε; Κάτσε στην άκρη και ζήσε φουκαρά μου,και άσε μας να κανουμε “δουλειές”.

Δεν θα είχαν πρόβλημα αν μπροστά ήταν ακόμα και ο ΠΑΟΚ του εξαφανισμένου Σαββίδη (για τον οποίον “ξέρουν” οι γαυροβάζελοι και κει “τι συμβαίνει” αλλα δεν ενοχλούνται μάλλον τόσο).
Ας το πάρει η Λαρισα.Ας το πάρει η Δόξα Βύρωνα. Ας το πάρει ο διάολος. Η ΑΕΚ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΠΑΡΕΙ.
Γιατί κάθε φορά που τερματίζει πρώτη,είναι ένα φτύσιμο στα μούτρα των δύο “αιωνίων” (φαινομενικά) αντιπάλων αλλά κατα βάση συνεργατών που έχουν αναλάβει εργολαβία την κατασπάραξη του κουφαριού και δεν ανέχονται τρίτο να “χαλάει τις δουλειές”.
“Αν δεν το πάρει η ΑΕΚ, στα παπάρια μας ποιος άλλος θα το πάρει”. Αυτή είναι η σωστή θέση Μήτσο.

Δεν την θέλει την “αλεγκρία”, την ομορφιά ο εκούσια αμόρφωτος. Τί να το κάνει το κανελογαρύφαλο ο μπουνταλάς που τραβάει τις πέτσες με τα χέρια; Τί τον θέλει τον πίνακα στον τοίχο ο αστοιχείωτος με την μπαντανόβουρτσα; Τί να την κάνει την “αξιολόγηση” το “βύσμα”; Σε τί να προσφέρει ο ανταγωνισμός στα μονοπώλια; Τί τους θέλει τους διαγωνισμούς αυτός που “τρέχει μόνο τους”; Τί την θέλει την δικαιοσύνη αυτός που την διορίζει και την ελέγχει; Τί την θέλει την ανάπτυξη ο αιώνια βραχυκυκλωμένος; Τί τα θέλει τα γλυπτά ο τηλεθεατής των ριάλιτυ; Τί τη θέλει την Ευρώπη ο κρυφός θαυμαστής του “Σουλτάνου”;

Η ΑΕΚ είναι το “αλατοπίπερο” του μαγειρεμένου απαίσια ελληνικού ποδοσφαίρου που φτιάχνεται σε μια δικομματική καζάνα και σερβίρεται -κατα βάση- σε πρασινοκόκκινες καραβάνες για να γιομίσουν τα στομάχια τους κάνοντας παπάρα οι οπαδοί τους, οι οποιοι εκτός των άλλων είναι και ψηφοφόροι.
Με Ο’ΤΙ και αν σημαίνει αυτό για την ελληνική κατάντια.