Έχοντας ζήσει παλιότερα και όχι σπουδασει εξω εχει πλακα να βλεπεις οσο μπορεις ποσο γελοιοι είναι οι περισσοτεροι Ελληνες όταν βγαινουν εξω από το μαντρι. Βεβαια εδω και 2 χρονια το ξαναζω μιας και περνω αρκετο χρονο στο κεντρικο Λονδινο. Η διαφορα του ζησει από το σπουδασει που κανει ολος ο κοσμος είναι σε 2 βασικα θεματα: Α) στα break πολλες φορες επελεγα να ΜΗΝ γυρισω στην Ελλαδα, όταν ολοι οι αλλοι τη κοπαναγαν κανα μηνα: είναι γνωστες αλλωστε οι διαφορες στο british break που ηταν 3 εβδομαδες και στο πως το κατανοούσαν οι Ελληνες με τον Ηead of Εngineering να εχει πει τη τρομερη ατακα: Τhis assignment is for the 3 week Christmas break for the common people and the 5 week break that our Greek friends usually have. Φυσικα μπορει να νομιζαν καποιοι οτι εκανε χιουμορ αλλα οποιος δεν παραδιδε την ημερα του deadline εισεπρατε ενα μεγαλοπρεπεστατο FAIL και κοβοντουσαν τα γελακια. 27 ατομα Ελληνες ξεκινησαμε (σε ολα τα τμηματα του Engineering) 2 τελειωσαμε στην ωρα μας τα πτυχια μας. Ο δευτερος  εγινε και κουμπαρος μου.. Β) δεν εκανα ΠΟΤΕ παρεα με Ελληνες και Κυπριους. Ουτε με ένα για δειγμα. Το να εισαι και να ζεις καπου εξω και να αποζητας να περνας όπως στη χωρα σου, κατ εμε, είναι τουλαχιστον γελοιο. Μιλαω τοτε για τη φοιτητικη ζωη αλλα και τωρα. Σκοπος ειναι να γνωριζεις και να ζεις κατι νεο και διαφορετικο. Οχι σα κατι ελληναρες που πανε ολοι μαζι σα τα προβατα, τρωνε σε ελληνικα εστιατορια mouzaka και τρεχουν στα μπουζουκια..Δηλαδη το Μητσο και το Κιτσο πρεπει να ερθω στο Λονδινο για να τους δω?

Οι Ελληνες λοιπον στο εξωτερικο στην αρχη προσπαθουν να δειξουν (όπως και στην Ελλαδα) κατι που δεν είναι. Κυρια τους βγαινει το στυλακι: εμεις ξερουμε καλυτερα και εσεις ειστε βαρβαροι πασπαλισμενο με δοση μαγκιας και ανωτερότητας. Αυτά συνδυάζονται με το καιρο με τη προσπαθεια να δειξουν ότι ‘παλιωσαν ‘ και ξερουν: μια βολτα κανει ο άλλος γυρω από το Hyde Park και ξαφνικα αποκτα (τρομαρα του) Βritish Αccent, ανακατεμενη με βλαχικα ελληνικα και αποψη για όλα. Συνηθως δε εχει και την νοοτροπια του στυλ τι να μας πουν εδώ αυτοι και σιγα μη μας κανουν ντα. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ξεπερνιούνται σχεδον αμεσα όταν πας να κανεις κατι απλα ελληνικο όπως να πεταξεις κατι κατω στο δρομο. Η να πας να καπνισεις εκει που απαγορευεται. Μη πουμε να σε πιασουν χωρις pass στο μετρο η να οδηγείς πιωμενος. Εκει ΚΟΒΩΝΤΑΙ ΜΑΧΑΙΡΙ οι μαγκιες και μπαινει η ουρα στα σκελια. Εκει ξαφνικα ο πολλα βαρυς μετατρεπεται σε γατακι που κλαει.

Γιατι τα λεω αυτά? Για 2 λογους.

ΚΩΣΤΑΚΗΣ Ο ΤΣΑΦ: Η μεγαλη αμυντικαρα. Σε 60 ματς δυο χρονια και 5118 λεπτα συμμετοχης ειχε παρει τεσσερις (4) κιτρινες καρτες με το Gay. Δηλαδη επαιρνε μια κιτρινη ανα 1280 λεπτα μεσο ορο! Κεντρικος αμυντικος επαιρνε 1 καρτα ανα 21,3 ωρες παιχνιδιου. Τι καλο παιδι ο Κωστακης ε? Βεβαια περσυ σε 630 λεπτα ευρωπαικων παιχνιδιων πηρε 3 καρτες δηλαδη αυτό το καλο παιδι επαιρνε καρτα ανα 3,5 ωρες παιχνιδιου. Από τις 21,3 στις 3,5 στην ιδια ομαδα! Για κοκκινη βεβαια Δ-Ε-Ν το συζηταμε καν. ΔΥΟΜΙΣΙ (2,5) ΧΡΟΝΙΑ ειχε να αποβληθει παικτης του Gay στο ελληνικο πρωταθλημα!!! Τρομερο?? ΔΥΟΜΙΣΙ (2,5) ΧΡΟΝΙΑ τα παιδια δεν εκαναν ένα τακλιν, δεν χτυπησαν ΠΟΤΕ κανενα εκτος φασης, δεν εκαναν ΠΟΤΕ επικίνδυνο παιχνιδι, δεν εβρισαν ποτε διαιτητη η εποπτη! Τι καλα παιδια, μπραβο.. Ισως γι αυτό, επειδη είναι καλο παιδι, τον εκμεταλλεωνται εκει στη Ρομα. Που εχει σε 17 ματς και 1438 λεπτα 2 κιτρινες και 2 κοκκινες ηδη στη μιση σαιζον! Ξαφνικα αυτό το καλο παιδι που στομα εχει και μιλια δεν εχει, αυτος ο αγιος ανθρωπος που ΠΟΤΕ δε τραβαει φανελλες και δε κλωτσαει εφτασε να παιρνει κοκκινες καρτες! Ρε τι κανουνε στο παιδι…που μεχρι και με τα ΦΕΡΟΕ ΠΗΡΕ ΚΑΡΤΑ.Ασε που εκανε και την ιστορικη δηλωση μετα την ιστορικη ΕΦΤΑΡΑ (7) στο Ch.l: Αμα (λεει) φας τα πρωτα 2-3 μετα σε πιανει κατηφορα! Ε ξερεις εσυ από ΕΦΤΑΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΦΟΡΕΣ. Στο Gay επαιζες..

ΜΠΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: O μεγας (θεωρητικος) οικονομολογος εμφανίστηκε στη Ντάουνινγκ Στριτ με ένα μπλε ηλεκτρικ πουκάμισο, φυσικά χωρίς γραβάτα, λες και πηγαινε βολτα στο London Εye η σε Pub παρασκευη βραδυ. Στη δε συνεντευξη προσπαθει απεγνωσμενα (τρομαρα του) να εχει τη βρεττανικη προφορα κατι που εμφανεστατα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και τον κανει ακομη πιο γελοιο από οσο είναι. Γιατι αυτό ειτε το εχεις ειτε όχι. Όταν ΔΕΝ το εχεις ακουγεσαι ΓΕΛΟΙΟΣ. Βεβαια αυτά είναι πταισματα μπροστα σε αυτά που λεει. Θαυμαστε γλωσσα θολοκουλτουριαρη του κολου, αριστερου (και αυτος) οικονομολογου της συμφορας:

«Αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ευφημισμούς και εργαλεία χρηματοπιστωτικής μηχανικής ώστε να βγάλουμε την Ελλάδα από την χρεοδουλοπαροικία, θα το κάνουμε. Η ουσία, όμως, είναι μια. Το ελληνικό δημόσιο χρέος, θα γίνει βιώσιμο (αρα θα υπαρχει), θα ανοίξει η προοπτική της πραγματικής ανάπτυξης και ο ελληνικός λαός επιτέλους θα ανασάνει. Η κυβέρνηση και ο Υπουργός Οικονομικών δεν κάνουν πίσω, όσο κι αν θλίβονται ορισμένοι από την αποφασιστικότητά μας»

ANχρειαστει και ΘΑ γινει. ΑΝ και ΘΑ. Οι βασικες λεξεις του Τσιπρανδρεισμου.

Από τη άλλη βεβαια ΤΗΝ ΙΔΙΑ μερα υπαρχει ο Στρατουλης: «Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Διεκδικούμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους γιατί μόνο έτσι μπορεί να πάρει ανάσα ο λαός»

Αλλα λεει ο ενας αλλα ο άλλος και μπερδευτηκες? Μην ανησυχεις υπαρχει και τριτη αποψη, (μεχρι φυσικα να μιλησει και τεταρτος) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης: «Σας νοιάζει η διατύπωση που θα λέει διαγραφή χρέους ή σας νοιάζει το αποτέλεσμα; Δεν υπάρχει καμία στροφή, δεν υπάρχει καμία κολοτούμπα». But of course dear δεν υπαρχει καμμια κολοτουμπα. Ο ενας λεει ότι το χρεος ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΩΣ ΕΧΕΙ αλλα ΑΝ και ΘΑ το κανει βιωσιμο, και ο άλλος λεει ότι διεκδικει τη διαγραφη του. Δηλαδη ο ενας ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΙΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙΠΟΤΕ από οσα ελεγε το Αλεξις προεκλογικα μιας και ένα καλσον πηγε να σκισει και του εβαλε χερι η Περιστερα, και ο άλλος λεει ότι θα διαγραψει το χρεος. Σιγα τη διαφορα και δικιο εχεις ΤΙ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΜΑΣ? Σαμπως ΕΜΕΙΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ?

Εχει και άλλο κολοτουμπο-ΜΠΑΡΟΥΦΑΚΗ όμως. Προχτες ελεγε ψεμματα το BBC! Χτες ελεγαν ψεμματα (pardon- διαστρευλωσεις) οι FT. Μιλώντας νωρίτερα στους FinancialTimes, ο κ. Βαρουφάκης τόνισε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν προτίθεται να ζητήσει διαγραφή του χρέους αλλά «ανταλλαγή» του. Δηλαδη δε θα το λεμε χρεος αλλα θα το λεμε ανταλλακτικο ένα πραγμα.

Η «ανταλλαγή χρέους» θα περιλαμβάνει δύο είδη νέων ομολόγων. Ο πρώτος τύπος, ο οποίος θα είναι άμεσα συνδεδεμένος με το ρυθμό ανάπτυξης του ονομαστικού ΑΕΠ, θα δοθεί ως αντάλλαγμα για τα δάνεια που έχει λάβει η Ελλάδα από την Ευρώπη και ο δεύτερος, τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης χαρακτήρισε ως «αέναα ομόλογα» («perpetual bonds», δηλαδή ομόλογα που ποτέ δεν αποπληρώνεται το κεφάλαιο), θα ανταλλαχθούν με τα ελληνικά ομόλογα που βρίσκονται στην κατοχή της ΕΚΤ.

Καταλαβατε βρε χαζα? Ο ΜΠΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ο tough guy που μασαει επιτροπους και φτυνει τα κουκουτσια, ο Chuck Norris της οικονομιας που κλανει ομολογα και βγαινουν πλεονασματα εχει ετοιμη τη λυση: Θα παρουμε πισω τα ομολογα που ΔΕΝ μπορουμε να πληρωσουμε και θα τους δωσουμε αλλα που δεν θα αποπληρωθουν ΠΟΤΕ ως κεφαλαιο! Δηλαδη ζηταμε να μας χαρισθει ολο το κεφαλαιο και να πληρωνουμε μονο τοκους από τη μια και από τη άλλη να βγαλουμε άλλο ομολογο που θα είναι λεει συνδεδεμένο με το ρυθμό ανάπτυξης του ονομαστικού ΑΕΠ. Με τον αλλον να προσλαμβανει με το καλημερα 15,000 κοσμο στο δημοσιο και να ταζει μεγαλυτερο ΚΡΑΤΙΣΜΟ θα ανεβει το ΑΕΠ!!

Όλα αυτά βεβαια από το φερεγγυοτατο ελληνικο κρατος που εχει κανει 2 στασεις πληρωμων σε 5 χρονια. Θα παει δηλαδη ο άλλος να αγορασει ένα ομολογο που δεν ληγει ποτε από ένα εκδοτη που σε 5 χρονια εχει βαρεσει 2 κανονια και που τα επιτοκια δανεισμου του χτυπανε κοκκινα με τις ακατανοητες αρλουμπες που ξαμολαει ο κάθε αριστεροβρωμιαρης. Sure thing!! Μιλαμε για γαμω τα οικονομικα πλανα ετσι? Ασύλληπτες ιδεες…

ΥΓ1  Ποιο είναι το hedge fund που παιζει Eurobank, Sarantis και EΛΠΕ? Από πού και σε ποιον επεσε τηλεφωνικη απειλη ότι αν δε τα μαζεψει θα του κλεισει τη τραπεζα Δευτερα πρωι? Γιατι επελεξε το Bloomberg ο προεδρος του δεκαπενταμελους για δηλωσεις ΜΕΣΑ στο ΣΚ και γιατι επελεγει η Βρεττανικη αγορα του City? Eγω λεω γιατι ολοι αυτοι είναι αριστεροι όπως και η αφεντικινα του μπαμπα. Εσεις?

ΥΓ2 Για λιγο πιο ψαγμενους με τα οικονομικα (λιγο παραπανω απο ηλιο θαλασσα και το αγορι μου- αναλυσεις):

Δεν σας κάνει εντύπωση ότι μετά μανίας δεν θέλουν το κούρεμα…γιατί όμως .. ?? Πολύ άπλα η φούσκα ομόλογων χρέους εθνικών χρεών (Soveirgn Debt) αγγίζει τα $100 ΤΡΙΣ παγκοσμίως.

Ουσιαστικά τα 12 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ που χρωστάνε τα κράτη σε ομόλογα (λογιστικές εγγαφες είναι άυλης ανατοκιζομενης πίστωσης) υποστηρίζουν την τοποθέτηση των ευρωπαϊκών τραπεζών στην αγορά παράγωγων αυτών των 100ΤΡΙΣ και έχουν γραφτεί ως ενεργητικό στους ισολογισμούς τους. Η μη πληρωμή ή το κούρεμα αυτών των χρεωγραφων καθιστά όλες τις μοχλευμενες τράπεζες ευάλωτες σε αυτη τη ΖΗΜΙΑ, γιατί μέσα σε μια ώρα εξανεμίζει ΟΛΗ την κεφαλαιακή τους επάρκεια και τις καθιστά χρεοκοπημενες.

Προδιαγραφόταν δύσκολο το παιχνίδι. Το ειδικό βάρος των δυό φανελών. Που λέει ο λόγος. Το πιο σοβαρό στοίχημα ήταν να μην γίνει της πουτάνας με τους φιλάθλους. Κι αυτό ήταν γνωστό από πριν. Γι’ αυτό υπήρχαν οι κομάντος περιφρουρήσεις. Που νομίζω ήταν και οι καλύτεροι παί9κτες της ομάδας σήμερα. Κι αυτά τα λέω, για την ακατανόητη απόφαση του να πάρουμε εισιτήρια. Ακατανόητη και η στάση της αστυνομίας που επέτρεψε οργανωμένη μετακίνηση. Πού να καταλάβουν τι λέω;

Το παιχνίδι ξεκίνησε καλά; Μόνο τρελός μπορεί να το πει αυτό. Τα έχουμε πει : Ομάδα χωρίς σέντερ φορ, δεν υπάρχει. Κι ακόμα για τον Μπρέσεβιτς που έχουμε. Να σπάει τον τσαμπουκά των τσεκουριών, πριν αυτά πέσουν επάνω στους ντελικάτους που έχουμε μπροστά. Μεγάλο λάθος η απόφαση του Δέλλα, που δεν προστάτεψε τα φτερά μας.

Και ξεκινήσαμε, παρ’ όλα αυτά, με ποδόσφαιρο κατοχής. Δηλαδή, προσπάθεια να το παίξουμε. Αδύνατον. Οι εποχές του Φαμπιάτου και του Βρεττού, ξύπνησαν μέσα στο γήπεδο. Κι αυτή ακριβώς ήταν η τακτική του Απόλλωνα. Πράγμα το οποίο ήταν γνωστό πριν από το παιχνίδι, όπως γνωστός ήταν ο τρόπος παιχνιδιού του αντίπαλου αλλά και ο διαιτητής. Ο οποίος πήρε ολόσωστες αποφάσεις για τα γκολ μας, τα οποία ήταν οφσάιντ.

Μέχρις εκεί όμως. Ο ηθελημένος έλεγχος στον πειθαρχικό τομέα του παιχνιδιού, ήταν δεδομένος. Κι όποιος δεν ξέρει, ρωτάει. Διότι η τακτική του αντιπάλου, ήταν να βαράει, να εκνευρίζει τους δικούς μας σνομπ και να παίζει λιγότερο χρόνο ποδόσφαιρο. Ποιό ήταν το κέρδος του; Απλά πράματα. Μιά κόκκινη στον Πλατέλα κι ένα γκολ από τα λογικά λάθη των πίσω, που απλά ΤΡΟΜΑΞΑΝ. Κι εκνευρίστηκαν κι έχασαν τον μπούσουλα. Κατέβηκαν στο επίπεδο των αντίπαλων παικτών και ξέχασαν οτι παίζουν για τον δικέφαλο. Η καλή αρχή, έγινε πλήρης αποσυντονισμός σε όλα τα επίπεδα.

Μια αδυναμία διαχείρησης του ρόστερ, μέχρι που έπεσε το σήμα για τον σέντερ φορ. Κι εδώ φάνηκαν κι όλα τα κενά. Ήταν τέτοιος ο εκνευρισμός, την ώρα που ο αντίπαλος έπαιζε ακριβώς με την ίδια τακτική και στο δέυτερο μέρος, που σταμάτησαν οι σέντρες ενώ υπήρχε ψηλός μέσα στην περιοχή. ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΕΛΕΙΨΕ, κι αφού είχε τραβήξει πάνω του τον έναν σέντερ μπακ κι άρα κέρδισε το πέναλτυ ο Αραβίδης, ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. Τι να κάνω; Απλά να λέω οτι δεν κάνει για την ΑΕΚ; Ναι μεν αλλά. Ευτυχώς που μπήκε μέσα.

Φυσικά στο γήπεδο, ξεχώρισαν συγκεκριμένα πράματα. Το ασίγαστο πάθος του Αραβίδη, που ήταν ξανά ο κορυφαίος. Με πολύ κοντά του τον Λαμπρόπουλο σήμερα, που έκανε τα πάντα πίσω. Την αρχοντιά του Γιόχανσον, που τρόμαξε με την διαιτησία, και τα αρνητικά μας. Την ατολμία του Ανέστη, το παιδιάστικο στυλ του Πλατέλα, τον δηθενισμό του Μπαρμπόσα και την εξαφάνιση του Ανάκογλου.

Όμως να μην μείνουμε στις λεπτομέρειες αυτές. Όποιος είχε μάτια είδε αυτά που λέω στο προηγούμενο κείμενο μου για την κλήρωση του κυπέλλου. Ρεαλιστικά χωρίς εμπάθεια. Αεκτζήδικα. Καλός ο Μάνταλος, αλλά κοκοράκι. Όχι και ηγέτης. Τσαμπουκάς 1,50, δεν υπάρχει σε κανέναν χώρο. Κι ειδικά, εκτός πυγμαχικού αγώνα. Ποδοσφαιριστές είναι οι άνθρωποι κι όχι κάτι άλλο που φαντάζονται. Και πρέπει γρήγορα να του βρούμε μιά γκόμενα, μπας και τον νουθετήσει.

Σίγουρα η διαιτησία ήταν απαράδεκτη κι ο τύπος θα πρέπει να κοιτάει πιο προσεκτικά τα γκράφιτι στους τοίχους. Αλλά με τέτοιο κέντρο, δεν πας πουθενά. Ο Σουηδός είναι παντού, αλλά δεν είναι δημιουργικός, ούτε τεχνίτης. Αν Ανάκογλου, Μάνταλος, Πλατέλας και Μπαρμπόσα εμφανίζονται έτσι, ζήτω που καήκαμε. Γύρνα το σε 5-3-2 εν όψει κυπέλλου και κάνε και καμιά προσευχή. Διότι υπάρχει κι άλλο ποδοσφαιρικό ρητό : Σε παίζουν έτσι και νοιώθεις απροστάτευτος; Χέσε το παιχνίδι. Δεν τρέχει τίποτα. Πρωταθλητής είσαι και δεν σου αμφισβητεί τίποτα ο Απόλλων. Εσύ για άλλα πηγαίνεις. Δεν είσαι στο Τεπελένι, που τελειώνεις με εννέα παίκτες κι είσαι ικανοποιημένος με το χηνάρι με τον αντίπαλο.

Και ξαναλέω οτι δεν έχω παράπονο από τον Απόλλωνα. Τόσο μπορεί, τόσο παίζει. Είναι τέταρτος στην δεύτερη κατηγορία και στην ουσία όλη η δουλειά του προπονητή του ήταν οι φάσεις στο τελευταίο δεκάλεπτο : καθυστερήσεις και στοχευμένς κίτρινες κάρτες αλλά όχι κόκκινη. Οπότε η ΑΕΚ άρχισε να φοβάται οτι βάσει αριθμητικής υπεροπλίας, θα έχανε και το παιχνίδι. Κι εδώ, στο κλέφτικο, ο Βοσνιάδης πήρε την ταυτότητα του Δέλλα. Που εγκλωβίστηκε στην κόκκινη του Πλατέλα και κοίταζε τον πάγκο αντικρύζοντας την έλλειψη βάθους του.

Αλλά θα κλείσω με τα θετικά. Η ομάδα με δέκα παίκτες, έβγαλε πάθος, κόντρα και λύσα. Με κύριο εκφραστή τον Αραβίδη. Που ήταν στην κυριολέξία μόνος του. Και κατώρθωσε και ισοφάρισε. Κόντρα σε αντιποδοσφαιρικό αντίπαλο και κόντρα σε πολύ κακή διαιτησία, στα όρια της εχθρικής. Μπορεί να μην έπαιξε μπάλα ορθολογική ακόμα κι όταν ο αντίπαλος έμεινε από δυνάμεις, αλλά τρεις εναντίον ένδεκα, είναι καλό πράμα. Δηλαδή μας δείχνει την βάση του χτισίματος που κάνουμε. Αυτά τα παιχνίδια μας δείχνουν τα κενά μας κι όχι τα ματς του κυπέλλου. Επίσης οτι αρχίζουμε και βλέπουμε ποιοί πιστεύουν στο τέλος και ποιοί είναι οι συμπληρωματικοί. Με το τελικό αποτέλεσμα δίκαιο, ασχέτως τακτικών ή μεθόδων πολέμου. Αυτή είναι η κατάσταση κι οποιανού του αρέσει. Εμένα μου άρεσε δίοτι μπορεί η διαφορά να μην έγινε ένδεκα πόντοι, αλλά έγινε εννιά. Και μην ξεχνάμε οτι η κανονικοποίηση των μπαράζ, θα γίνει με τον τρίτο. Με τον οποίον, κρατήσαμε αυτά που έπρεπε. Οπότε σημαίνει οτι είμαστε με επτά πόντους. Τι; Δεν σας αρέσει αυτό; Ε, γι’ αυτό έγραψα πριν την αγωνιστική κριτική. Οπότε διαλέγει ο καθένας τον τρόπο με τον οποίον ερχόμαστε.

Μέσες-άκρες, η ιστορία του Β Παγκοσμίου Πολέμου σε δυο γραμμές λέει πως : Η Γερμανία ξεκίνησε τον Πόλεμο κατά της Ευρώπης και πως οι Ρωσσία-ΗΠΑ μετά από 4-5 διαλυτικά χρόνια για την Ευρώπη μπούκαραν και “έσωσαν” την Ηπειρο,μοιράζοντάς την στην Γιάλτα σε μια συνάντηση για τσάι, ενώ εν τω μεταξύ όλο αυτό το εμπόλεμο διάστημα,η χωρα με τις -αναλογικά- μεγαλύτερες θυσίες και φόρο αίματος ήταν η Ελλάδα.

Η παραπάνω γενική περιγράφη των ετών 1939 – 1945, θα μπορούσε άνετα να σταθεί “δίπλα” στην περίοδο 2009 – 2015 και να παιχθεί το τεστ: “Βρείτε τις διαφορές”.

Επιστρέφοντας στα “δικά μας”, να δούμε αν τελικά όντως “πρωτη φορά Αριστερά”, ή “για πολλοστή φορά Αριστερά”.

Το 1981, ο Αντρέας,αν δεν κάνω λάθος,εξ Αμερικής ορμώμενος μαζί με τους “αριστερούς” ζιβαγκοφόρους κλεφτοκοτάδες Τσοχατζόπουλους θριάμβευσε και επεβλήθει υποκρινόμενος τον σοσιαλιστή, ο οποιος δεν απέχει και πολύ από τον Αριστερό ιδεολογικά.
Στο βρώμικο ’89, η Αριστερά συνέπραξε στην συγκυβέρνηση “Εθνικής σωτηρίας” όπως την έλεγαν, στην ουσία σώζωντας τον δικομματισμό. Αλλωστε αυτος ειναι και ο σκοπός υπαρξής της στην Ελλάδα.

Να μη πούμε για την Σημητική περίοδο και βάλουμε τα γέλια.
Από τα “σπλάχνα” του ΚΚΕ,της ΚΝΕ και των λοιπών χώρων ξεκίνησαν και με “αριστερά” ένσημα κατάφεραν να επενδύσουν στην καραδεξιά πολιτική τους και να επιβιώσουν επί μακρόν στα κυβερνητικά σχήματα,διαλύοντας τα πάντα.

Και σήμερα, “για πρώτη φορά αριστερά”. Η καλύτερα “για άλλη μια φορά ξανά αριστερά”.
Τόσο “αριστερά”, που η μόνη χώρα που έχει λόγους ανησυχίας-και το δείχνει- είναι η Μερκελική Γερμανία,η οποια έχει τους περισσότερους κρυμένους “σκελετους” εδώ στην Ελλάδα. Μόνο ο “σκελετός” Χριστοφοράκος,αν χρησιμοποιηθεί σαν “ατού”, είναι ικανός από μόνος του να στριμώξει το Γερμανικό λυκόσκυλο στη γωνία γριλιζοντας.
Οπως εκβιάζουν οι Γερμανοί την Ελλάδα με τους “πιασμένους” πολιτικούς της,με τον ίδιο τρόπο είναι εκβιάσιμη η ίδια η Γερμανία π.χ. από την Αμερική ή την Ρωσσία, οι οποίες γνωρίζουν “χαρτί και καλαμάρι” τον τρόπο με τον οποιο η “ασυναγώνιστη” Γερμανία έτρεχε μόνη της στην Ευρωπη τόσα χρόνια και έβγαινε πρώτη.
———————-
Αφου σκοπός των δύο πόλων από την μεταπολίτευση και δώθε είναι “οι αριστερο-σοσιαλιστικές” κυβερνήσεις να ξεσκίζουν τα πάντα και κατόπιν να έρχονται οι – προσυνεννοημένοι- “καρπαζοεισπράκτορες” της Δεξιάς Ν.Δ και να φορτώνονται τις αποτυχίες των προκατόχων τους “αριστερών”, σβύνοντας παράλληλα τα “ίχνη” τους,σε ένα επάλληλο παιχνίδι που κράτησε 40 χρόνια με τα στελέχη ΚΑΙ των δύο να έχουν χοντροκονομίσει και με τους ψηφοφόρους ΚΑΙ των δύο να έχουν χοντροχρεοκοπίσει,ωσπου πια,κοιτά ο ένας τον άλλον στα καφενεία και βλέπει ο καθένας στο κούτελό του άλλου να γράφει “είμαι μαλάκας και καμαρώνω”.

Είναι τόσο “αριστερή” η τωρινή κυβέρνηση,που τα πρωτοκλασσάτα μέλη της άνετα θα μπορούσαν να μετάσχουν σε κυβέρνηση της δεξιάς.
Ο Βαρουφάκης,είναι γιος ενος πρωτοκλασσάτου στελέχους των επιχειρήσεων του Αγγελόπουλου. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει κανέναν να δηλώνει “αριστερός”. Αrιστερός δεν σημάινει απαράιτητα φτωχός. Ομως, ο εξ Αμερικής προερχόμενος Vαρουφάκης, ο πρώην σύμβουλος του ΓΑΠ Vαρουφάκης, o μάρτυρας υπεράσπης του Αντρίκου Παπανδρέου Vαρουφάκης,o συνεργάτης του Παπαντωνίου Vαρουφάκης,o κουμπάρος του Νίκου Παπανδρέου Vαρουφάκης,o “φιλελευθερος κομμουνιστής” οπως αυτοπροσδιορίζεται Vαρουφάκης,δεν νομίζω ότι έχει καμια σχέση με πραγματικό αριστερό,όσο και αν κρεμάει τα πουκάμισα του έξω,παριστάνοντας τον Hi-Tech Ταμτάκο.
Οι ανησυχίες όσων έχουν -ακόμα – καταθέσεις, ή όσων παίζουν “χαρτιά” και ομόλογα είναι αδικαιολόγητες. Ολα πάνε πρίμα αδέρφια. Dont worry.

Το άλλο μέλος- από το τρίο στούτζες του υπουργείου Οικονομικώνε- είναι κος Σταθάκης. Ο καθηγητής οικονομικώνε στη Κρήτη Σταθάκης. Βέβαια. ο κατηγορούμενος Σταθάκης. Για κατάχρηση. Και αν δεν ψήφηζαν ΚΑΤΑ της άρσης της ασυλίας του οι μνημονιακοί “αντίπαλoι” του βουλευτές,πολύ αμφιβάλω αν θα ήταν σήμερα έξω ελεύθερος να κυκλοφορεί .Ποσο δε μάλλον να είναι συν-υπουργός οικονομικών.
“Χρωστάει” κι αυτός δηλαδή.
Αρα,αίολοι μικροκαταθέτες και αναποφάσιστοι επενδυτές,μη φοβού ούτε ετούτον. Dont worry.

Ο τρίτος της παρέας του σημαντικότερου-ας μη γελιόμαστε- Υπουργείου, είναι ο Τσακαλώτος. Ο γιος του καραδεξιού και “συμμοριτοκτόνου” – όπως ήταν το “παρατσούκλη” του, Θρασύβουλου Τσακαλώτου. Ο κιτρινοπαντέλωτος Τσακαλώτος με την προφορά ανθρώπου πού έζησε για χρόνια “στα ξένα”.
“Ε,και τις σημάινει αυτό”,θα επισημάνει κανεις. Ο γιος φταίει για τα κρίματα του πατέρα;
Οχι,αλλά τον “ακολουθούν” και αυτό είναι-καλώς κακώς- κρητήριο για την ανέληξη η την καταβύθηση της καριέρας και της σταδιοδρομίας κάπιοιου.

π.χ. εαν είχε εγγονό ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, ακόμα και αν ήταν διάνοια και ακέραιος σαν άθρωπος,δεν θα μπορούσε να βρει καρέκλα,όχι σε κυβερνητική θέση ή κομματική,αλλα ούτε καν σαν υπάλληλος του δημοσίου. Ναι,ή όχι;
Εχει λοιπόν σχέση και υπάρχει η ακολουθούμενη “φήμη” η οποία εαν ειναι κακή μπορεί να “στοιχιώσει” το μέλλον ενος απογόνου,εάν παλι είναι καλή μπορεί να “σπρώξει” στην εξουσία με χίλια τον απόγονο (περίπτωση του χοντρού Καραμανλή, ΓΑΠ,δεκάδων βουλευτών κλπ)
“Ε,τότε πως διάολο ο απόγονος ενος “συμμοριτοκτόνου” συμμετέχει σε “αριστερή κυβέρνηση”; Εύλογη η απορία.
Η ο πρόγονος Τσακαλώτος ήταν κρυφοαριστερός, μεταφέροντας τα “κρυφογονίδια” και στον απόγονο,τα οποια συν τω χρόνω πολαπλασιάστικαν και ανέδειξαν την κανονική μορφή του, ή -πιο απλά- αυτή η κυβέρνηση είναι κρυπτοδεξιά,ή καλύτερα, κρυπτοκαπιταλιστική.
Τουλάχιστον αυτο το δεύτερο δεν χρειάζεται και γνώσεις γεννετικής.
Μη φοβού λοιπόν και από τον Τσακαλώτο παιδά. Οσο αυτός είναι αριστερός,άλλο τόσο και το δεξί μου χέρι κρέμεται κάτω από τον αριστερό μου ώμο.

Και για να κλείσουμε την “περιοδεία” μας στα “οικονομικά αστέρια” (τα “αριστερά” υπ όψην”) του οικονομικού επιτελείου του “αριστερού” Συριζα, να κατάληξουμε στον επικεφαλής της οικονομικής πολιτικης του Σϋριζα- όσο ήταν αντιπολίτευση- του Γ.Μηλιού, του οποιου η κόρη-εν μέσω κρίσης ρε γαμώτο- τριγυρίζει στις φτωχογειτονιές της Ελβετίας για διακοπές και ψώνια,ποστάροντας φωτογραφίες στο istagram από την εργατούπολη του Gdansk. Μιλάμε για οδοιπορικό. Για “επικίνδυνες αποστολές”.

“Μα και τι σχέση έχει ο πατέρας και γιατί στο κάτω-κάτω να απαγορεύεται το παιδί να περνά καλά με τα λεφτά του μπαμπα”;
Σωστή η ενσταση. Δεν είπα ποτέ να μη περνά καλά το παιδί. Να του τα φάει όλα αν μπορεί. Δεν είναι κει το θέμα.
Τον “κόβεις” για αριστερό τον Μηλιό; Οχι μόνο σαν βιοτικό επίπεδο,αλλά κυρίως σαν ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ; Οτι “θα τα πάρει από τους πλούσιους και θα τα διαμοιράσει στους πένητες”;Μπα.
Αρα, ούτε και από κει να φοβάστε “μονομερείς” ενέργειες” που θα βλάψουν τις καταθέσεις και θα ταρακουνίσουν τα συστήματα φίλοι μικρο-μεγαλο-καταθέτες και τσογαδόροι.
Dont worry.

Να μη πουμε για τον ίδιο τον Αλέξη,του οποίου ο πατέρας επί χούντας ουδέν υπέστη,τουναντίον οι δουλειές του γραφείου του (πολιτ. μηχανικός) συνεχίστηκαν απρόσκοπτα Για τέτοια “αντοχή” μιλάμε. Καποιοι τον αποκάλεσαν “Χουντικό”. Νομίζω είναι υπερβολή. Απλά,δεν του δώθηκε η ευκαιρία του ανθρώπου να αντισταθεί. Αυτό ήταν όλο.

“ο πραγματικός γιος του Ανδρέα Παπανδρέου” όπως ορθότατα επισήμανε ο Ντανιέλ Κον Μπετίτ για τον Αλέξη.
Κυβέρνηση τόσο επιμελημένα ατιμέλητη,όυτε ο Αντρέας δεν θα σκάρωνε.

Και για κερασάκι στην τούρτα-ώς τώρα δηλαδή- χθες μάθαμε για την τοποθέτηση του Γιάννη Ρουμπάτη (!) σαν επικεφαλής της ΕΥΠ. Των εξ απορήτων του Αντρέα και επί χρονια συνεργάτη.
Ο οποίος Αντρέας,αν ζουσε και του έλεγαν “διάλεξε μέλη για κυβερνητικό σχήμα”, περίπου αυτούς θα επέλεγε.

Μια κυβέρνηση “μήλο της Ερριδος” ανάμεσα σε Ρωσσία και Αμερική! Την τραβολογάνε και οι δύο. Πολύφερνη η νυφούλα μας.
Εαν ακόμα υπάρχει κάποιος που πιστευει ότι αυτη η κυβέρνηση είναι “βουνίσια” και δεν είναι της “παραλίας”,τότε δεν ξέρω τι άλλο να πω.
———————–
Τα τελευταία “χαρτιά” της παλιας μεταπολίτευσης κάικαν (ΓΑΠ Σαμαράς Βενιζέλος) υπακούοντας στις τελευταίες εντολές των αφεντικών τους (τα οποια ειναι και αφεντικά της χώρας) να βάλουν την Ελλάδα στο “Νταχάου” του μνημονιου,αποθυσαυρίζοντας οι ίδιοι άπειρα δις και οι πολιτικοι αυτοί “δούλοι” εξασφάλησαν την ασυλία-ατημωρισία τους μαζί με τα “ποσοστά” από τους μεγάλους “πάικτες” που πόνταραν “ενστικτωδώς” σωστά και κέρδισαν μέσω CDS.
Καλοφάγωτα πούστιδες.

Και πλέον έχουμε την “νέα μεταπολίτευση”. Που φέρνει μαζί της ένα νέο “New Deal” όπως επέμενε να το αποκαλεί προεκλογικά ο Αλέξης. “χρειαζόμαστε ένα νεο Σχέδιο Μάρσαλ”, έλεγε. Και ότι λέει ο Αλέξης, το λέει η Αμερική.
Ενα “νεο συμβολαιο” όπως διεμήνυσε χθες και ο Γαλλος υπουργός οικονομικών.

Μη φοβού λοιπόν. Οι -όποιες- αναταράξεις θα ειναι πρόσκαιρες. Είναι άλλωστε και αναμενόμενες. Εδω ήρθαν “τα πάνω-κάτω” στις αγορές με τους μνημονιακούς ΓΑΠ-Βενιζέλο-Σαμαρά. Δεν θα αναταραχθούν-και άρα χοντροκονομίσουν οι “Σόρρος”- από μερικά μικρο-κραχ, της “άπειρης” και “άβγαλτης” νέας κυβέρνησης,πρωτου η βάρκα μπει για τα καλα΄στο λιμάνι;
Dont Worry.

Tα εγκαίνια του γηπέδου της ΑΕΚ έγιναν το 1930 (ο πρώτος επίσημος αγώνας της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια έγινε στις 9 Νοεμβρίου 1930 εναντίον του Αθηναϊκού). Μέχρι το 2003 οπότε και γκρεμίστηκε και μάλιαστα χωρίς να υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για την ανακατασκευή του, έζησε μεγάλες στιγμές. Και το γήπεδο και όλοι από εμάς βρεθήκαμε εκεί.

Η ιστορία που ακολουθεί (The Νέα Φιλαδέλφεια Experiment)

γράφτηκε το Νοέμβριο του 2002 ΠΡΙΝ γκρεμιστεί το γήπεδο και αποτελεί μέρος μιας σειράς ανατρεπτικών διαλόγων στον χωρόχρονο που είχε εμφανιστεί στο site μου στο intenet (http://www.stigmesstochrono.gr):

• 9/3/2007 Τόσο κοντά, τόσο μακριά
• 4/12/2006 Οδοιπορικό στο «φανάρι της κυρά-Λένης»
• 24/3/2004 Μια σκιά που αναζητάει το φως
• 24/3/2004 Και μετά, τί;
• 23/1/2004 (Μπα)ρόκ συναντήσεις μέσα στον καπνό
• 8/8/2003 Μια αποτυχημένη συνέντευξη
• 16/7/2003 Σχέσεις παν-ικού
• 4/7/2003 Ο πόλεμος του Νικία
• 12/11/2002 The Νέα Φιλαδέλφεια Experiment
• 10/10/2002 Το ξέρατε όλοι, αλλά κανείς δεν μας είπε τίποτα…
• 1/10/2002 Από το άκρο της Πόλης 

Έχουν ξανα-εμφανιστεί μερικά από τα κείμενα αυτά εκτός από το site και στο blog και ανύποπτα σήμερα, κάποιο καμπανάκι χτύπησε εντός μου και ξανα-ανεβάζω το The Νέα Φιλαδέλφεια Experiment με τη μέθοδο copy-paste, χωρίς οποιαδήποτε διόρθωση. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος οτι το νέο γήπεδο θα ξαναγίνει εκεί, αλλά είμαι σίγουρος οτι θα ήθελα αυτό το κείμενο να ξαναβρεθεί στο φως….

Είμαι πάντα οπαδός της ΑΕΚ και δεν εξαρτώ την αγάπη μου για την ομάδα από γήπεδα, διακρίσεις και θριάμβους.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Συζητήσεις που δεν έγιναν ποτέ, ανάμεσα σε ανθρώπους που ο άνεμος του χρόνου φύσηξε σε διαφορετικές κατευθύνσεις γι αυτούς.

The Νέα Φιλαδέλφεια Experiment

Η ομάδα των οργισμένων νεαρών αποχωρούσε αργά από το γήπεδο. Η οργή για την κατάφωρη αδικία ξεχείλιζε από την ψυχή τους και γινόταν βραχνάς που έπρεπε να αποτινάξουν.

Θα περίμενε κανείς να έχουν συνηθίσει τις τέτοιου είδους αδικίες, από αυτές που υφίστανται -ή, τουλάχιστον, έτσι νιώθουν- όλοι οι φίλαθλοι, ιδιαίτερα σε χώρες όπου το ποδόσφαιρο αποτελεί την πλέον προσιτή μέθοδο εκτόνωσης.

Το σπάσιμο των τζαμιών των καταστημάτων της περιοχής, ιδιαίτερα αυτών που οι ιδιοκτήτες τους είχαν τη φήμη ότι ήταν οπαδοί μιας άλλης ομάδας, ήταν μια κάποια λύση. Θα μπορούσαν πάλι να προπηλακίσουν αντίπαλους ή, αν δεν υπήρχαν τέτοιοι, τους δικούς τους οπαδούς που θα προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τα πνεύματα, εκφέροντας εμετικά επιχειρήματα περί ανθρώπινων λαθών των διαιτητών ή, σε τελική ανάλυση, εκφράζοντας μια διαφορετική άποψη από την δική τους.  

Ο Θανάσης απομακρύνθηκε από την ομάδα των φίλων του και κάθισε σε ένα παγκάκι στο άλσος που βρισκόταν κοντά στο γήπεδο. Εκείνη τη μέρα, όλα του φαίνονταν διαφορετικά. Ακόμα οι αδικίες σε βάρος της ομάδας από τους σκοτεινούς κύκλους -που, καλόν είναι να μένουν πάντα σκοτεινοί ώστε να μπορούν να ρίχνονται άφοβα στο ανάθεμα χωρίς να χρειάζεται ποτέ κανείς να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία-…ακόμα κι αυτές οι αδικίες του φαίνονταν διαφορετικές εκείνη τη μέρα.

Έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να συγκεντρώσει τη σκέψη του. Σε δύο μέρες η πατρίδα τον καλούσε να αναλάβει τις ευθύνες απέναντί της: το Ναυτικό τον περίμενε! Τόσο καιρό, απέφευγε να αναλογιστεί τί θα μπορούσε να σημάνει αυτό για τη ζωή του. Για ένα πράγμα ωστόσο μπορούσε να είναι σίγουρος: τα επεισόδια πριν, κατά και μετά τους ποδοσφαιρκούς αγώνες θα σταματούσαν.

Όχι πάντως ότι του πρόσφεραν και τίποτα….

–        Κανείς δε νοιάστηκε για εμάς… μας χρησιμοποίησαν για τους σκοπούς τους και μας πέταξαν στα βαθειά χωρίς να μας ενημερώσουν για το τί μας περίμενε. Ναυτικό, σου λέει ο άλλος!

Ο Θανάσης άνοιξει τα μάτια του και προσπάθησε να καταλάβει από πού ακούστηκε η φωνή.

–        Πού είσαι ρε φίλε, δεν σε βλέπω. Πού το ξέρεις ότι πάω για το Ναυτικό;

–        Δεν μιλούσα για εσένα, σε αυτό που συνέβη σε εμένα αναφερόμουν…

–        Είδες τί έγινε σήμερα; Μας την είχαν στημένη, αλλά εμείς δεν είχαμε το μυαλό για να το καταλάβουμε. Μας χρησιμοποιούν, νομίζω ότι κατά βάθος κάνουν πειράματα στην πλάτη μας…

–        Έχεις δίκιο, είναι πολύ σημαντικό που το κατάλαβες έγκαιρα. Εμείς, όλοι εμείς -στην ηλικία σου είμασταν οι περισσότεροι- πήγαμε σαν πρόβατα στη σφαγή.

–        Και εμάς, μας έσφαξε σήμερα αυτός ο … να μην πω τώρα, το κατάλαβες, φαντάζομαι… αλήθεια, τόση ώρα μιλάμε και δεν σε έχω δει. Σε ακούω σα να είσαι δίπλα μου, αλλά δε σε βλέπω. Πού είσαι;

–        Ακριβώς δίπλα σου βρίσκομαι, αλλά σε άλλες συντεταγμένες.

Εκείνη την ώρα, τα υπόλοιπα μέλη της παρέας έλαβαν την απόφαση για το πλάνο δραστηριότητάς τους. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, επιβεβαιώνοντας με τα μάτια ότι ο τρόπος τιμωρίας των -κάθε λογής- αλλοφρονούντων που είχαν επιλέξει, ήταν ο ενδεδειγένος και ετοιμάστηκαν να ξεκινήσουν.

–        Ρε παιδιά, μια στιγμή! Ο Θανάσης, πού είναι ο Θανάσης; Είπε ο στρατονόμος της παρέας. Την ώρα της δράσης, χρειάζονταν τον κάθε πολεμιστή.

–        Να εκεί στο παγκάκι, κάθεται μόνος τους. Θανάση… Θανάση, ξύπνα ρε, έχουν μαζευτεί κάτι «άλλοι» στην πλατεία και πάμε να τους τακτοποιήσουμε. Θα έρθεις;

Ο Θανάσης έδειχνε αποροφημένος στις σκέψεις του και δεν έδωσε προσοχή στα λόγια αυτά.

–        Ξεκόλλα, Θανάση! Πρέπει να πάμε γρήγορα, θα μας ξεφύγουν!

Ο Θανάσης ανασήκωσε το βλέμμα του προς τη μεριά της ετοιμοπόλεμης ομάδας. Τους κοίταξε με μια ματιά γεμάτη αδειοσύνη και είπε:

–        Δε θα έρθω, έχω μια συζήτηση. Πηγαίνετε εσείς.

Οι συμπολεμιστές του κοίταξαν τον Θανάση που καθόταν μόνος του στο απόμερο παγκάκι με απορία. Την ώρα που είχαν αρχίσει τα μουρμουρητά από τους πιο θερμόαιμους της ομάδας κρούσης, ένας από αυτούς έδωσε τη λύση:

–        Αφήστε τον, ρε… παρουσιάζεται μεθαύριο στο Ναυτικό και ψάρωσε από τώρα! Καλά λένε ότι ο Στρατός σε κάνει κότα! Καλό υπόλοιπο, σειρούλα! του είπε κοροϊδευτικά και με ένα νεύμα του χεριού του έδωσε το σύνθημα στην ομάδα δράσης για αναχώρηση.

Ο Θανάσης τους κοίταξε να απομακρύνονται με ανάμικτα συναισθήματα: δεν αποχαιρετούσε απλά την ομάδα των συναγωνιστών του από την εξέδρα της ομάδας που αποτελούσε τρόπο ζωής γι αυτόν τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά μόλις είχε κάνει το οριστικό βήμα απεξάρτησης από μια ζωή γεμάτη τυφλή βία, μια ζωή που κάθε στιγμή της ήταν στιγμή πολέμου και ο αγώνας ενάντια σε έναν μισητό εχθρό που φορούσε φανέλες διαφορετικού χρώματος από αυτές της δικής του ομάδας ήταν αυτοσκοπός. Ούτως ή άλλως είχε βαρεθεί, δεν συμφωνούσε εδώ και αρκετό καιρό με πολλά από αυτά που έκαναν. «Δεν είμαστε ομάδα οπαδών» τους έλεγε, «συμμορία έχουμε γίνει». Μικρό το κακό, αργά ή γρήγορα η στιγμή του αποχαιρετισμού θα έφθανε, η αναχώρησή του για την στρατιωτική του θητεία ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία.

Οι σκέψεις αυτές τον επανέφεραν στην κατάσταση που βρισκόταν πριν φύγει η ομάδα δράσης… πού βρισκόταν αυτός ο άγνωστος που του μιλούσε, αυτός που έδειχνε να καταλαβαίνει τον πόνο του;

–        Δεν κατάλαβα τί μου είπες… είσαι δίπλα μου αλλά σε άλλες… συντάξεις… πώς το είπες αυτό, δε θυμάμαι!

–        Συντεταγμένες.

–        Ναι, ναι, συντεταγμένες, το θυμήθηκα τώρα που το είπες.

–        Θυμάσαι και τί άλλο σου είπα; Ότι είσαι τυχερός που κατάλαβες έγκαιρα ότι σε χρησιμοποιούν;

–        Ναι, θυμάμαι, θυμάμαι.

–        Εμάς μας άφησαν να καούμε, φίλε.

–        Αυτό έχει συμβεί και σε εμάς. Μας έριχναν φωτοβολίδες και δύο από εμάς πήρανε φωτιά. Φωτιά, όχι αστεία! Και ξέρεις ποιο είναι αυτό που με κάνει έξαλλο; Οι άλλοι, οι απέξω, ξέρανε ότι οι δικοί τους είχανε φωτοβολίδες, αλλά κάνανε τα στραβά μάτια… τους αφήσανε να μπούνε, χωρίς να τους νοιάζει αν θα καιγόμασταν εμείς.

–        Στην δική μας περίπτωση, μάλλον δεν ήξεραν τί μας περιμένει. Πάντως καλό, δε θα ήταν, αυτό ήταν σίγουρο. Και μας βάλανε μέσα, χωρίς να μας πουν τίποτα. Έβλεπα τους φίλους μου να καίγονται, να λιώνουν πάνω στις λαμαρίνες και το κεφάλι μου γύριζε…

–        Σε είχαν χτυπήσει μάλλον, ε; Γι αυτό γύριζε το κεφάλι σου… Σε καταλαβαίνω, αδελφέ, μου έχει τύχει και εμένα αυτό, κι όχι μια και δυο φορές… Εγώ τα πέρασα αυτά σε ξύλινες και σε τσιμεντένιες εξέδρες… σε λαμαρίνες, δεν μου έτυχε ποτέ. Αλήθεια, δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ σε ακούω τόσο καθαρά δε σε βλέπω αλλά, δεν πειράζει! Μου αρέσει να μιλάω με κάποιον που με καταλαβαίνει… Και τώρα πού είσαι;

–        Εκεί που ήμουν πάντα… από τότε δηλαδή που συνέβη «αυτό». Χαμένος είμαι, φίλε, αγνοούμενος.

–        Ναι, κι εγώ χαμένος είμαι. Είδες που σου είπα ότι εμείς οι δύο καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον;

Ο ναύτης του USSEldridge κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να φύγει. Ο τόπος και ο χρόνος που είχε επιλέξει δεν του πήγαιναν, το πείραμα επικοινωνίας που έκανε, είχε αποτύχει. Τον μπέρδεψε το όνομα της περιοχής, «Νέα Φιλαδέλφεια»: έπρεπε να μεταφέρει τις συντεταγμένες του αλλού….

Μας έκανε την χάρη τελικά; Όπως το δει ο καθένας. Άλλος μιλάει για το πολύ δύσκολο πρόγραμμα του αντίπαλου τις παραμονές του πρώτου αγώνα κι άλλος προετοιμάζει το έδαφος για το λογικό φαβορί. Και τα δύο αυτά, είναι φόβος. Και δεν ασχολούμαι με αυτόν όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι. Άντε δύο.

Κύρια το γόητρο παίζει και τίποτε άλλο. Ο αντίπαλος δεν θέλει να χάσει από την ΑΕΚ της δεύτερης κατηγορίας και εμείς θέλουμε να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Τόσο καιρό έχουμε βαρεθεί να διαβάζουμε οτι είμαστε ομάδα της πρώτης κατηγορίας. Εγώ μπορεί να λέω τα δικά μου, αλλά πλέον δεν έχει κάποια σημασία. Σημασία έχει οτι το κύπελλο ξεφτάει μετά από αυτό το διπλό παιχνίδι.

Το οποίο είναι αλήθεια, το θέλουμε πολύ. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να το κατανοήσει αν ρίξει μιά ματιά στα κείμενα που γράφτηκαν μετά την κλήρωση :  Η ΑΕΚ ανακοίνωσε τον Πορτογάλλο και πλέον ενισχύεται με σέντερ φορ. Αυτά για τους μπαρούφηδες, που βλέπανε πληρότητα στο ρόστερ αλλά ως εκ θαύματος αποχτήσαμε κανονικό αριστερό μπακ με την επιστροφή του Σοϊλέδη, πήραμε αμυντικό χαφ και παίρνουμε και κανονικό φουνταριστό. Τρεις δεν έλεγα από το καλοκαίρι;

Η άποψη μου όμως, παραμένει ίδια : Η ομάδα αν έπαιζε στην πρώτη κατηγορία, είναι ζήτημα αν θα έμπαινε στην πεντάδα. Φυσικά δεν θα κινδύνευε με υποβιβασμό, αλλά μέχρις εκεί. Μιλάμε για πρωτάθλημα πολλών αγώνων και χρειάζεται βάθος. Με δεκατέσσερις παίκτες, δεν βγαίνεις. Εδώ, ένα οκταράκι χτύπησε – ο Κορδρέρο – κι έγινε μπουρδέλο εκεί μέσα. Ευτυχώς λέω εγώ.

Κακά λοιπόν τα ψέματα και μακριά από εμάς. Μπορεί να είμαστε οπαδοί, αλλά δεν είμαστε και τυφλοί. Και το σίγουρο είναι οτι βεβαίως μπορούμε να αποκλείσουμε τον αντίπαλο, αλλά αυτό θα είναι έκπληξη. Μιλάμε για διπλό παιχνίδι, που περιορίζει τις πιθανότητες, αλλά και για ένα περιβάλλον το οποίο αυτήν την στιγμή δεν ελέγχεται. Χώρια, που κανείς δεν ξέρει αν η ΑΕΚ έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη.

Επίσης δεν παίζει παρασκηνιακά η κόντρα των δυό αρχηγών. Αυτά είναι τρίχες για όσους θέλουν να συντηρούν καμιά γραφίδα, ταυτόχρονα εκτινάσσοντας το μίσος των οπαδών. Που δεν θέλει και πολύ, ειδικά αν τηρηθεί η εξαγγελία του υφυπουργού αθλητισμού για την απουσία της αστυνομίας από τα γήπεδα. Με την οποίαν συμφωνώ, αλλά αφού πρώτα δημιουργηθεί η υποδομή κι όχι κουτουρού χαβαλέ.

Ούτε τα παιχνίδια προσφέρονται για να μετρήσουμε τις δυνάμεις. Το ρόστερ είναι καλό, αλλά είναι είτε για την δεύτερη κατηγορία, είτε για την μέση της πρώτης. Για όσους δεν κατανοούν, απλά να σημειώσω : Δηλαδή, αν αποκλείσουμε τον γάβρο, τότε δεν χρειάζονται μεταγραφές κι ενισχύσεις; Για να ξέρουμε τι μας γίνεται τελικά. Ή μήπως αν τις κάνουμε, τότε θα φτειάχνουμε ομάδα για την Ευρώπη; Ψυχραιμία παιδιά.

Έχουμε τις πιθανότητες μας και τις οποίες πρέπει να εξαντλήσουμε. Αυτό ενδιαφέρει πρώτιστα. Ποιοί από τους παίκτες έχουν το μέταλλο και την δυνατότητα, να αντέξουν την πίεση. Διότι κανένα στρατόπεδο, δεν θέλει να χάσει. Αυτό είναι ξεκάθαρο κι απόλυτα θεμιτό. Όπως θεμιτή ήταν και η κλήρωση για να γίνει πόλεμος σε ένα παιχνίδι που θα συνυπήρχαν και οι οπαδοί των δυό ομάδων. Και θεμιτές κι οι δικαιολογίες που θα ακουστούν μετά την πρόκριση του ενός από τους δυό.

Ούτε κανά κατεστημένο πρόκειται να αλλάξει αν περάσουμε. Αυτό θα γίνει μόνο αν η δικαιοσύνη προχωρήσει στους φακέλλους κι αν φυσικά της το επιτρέψει η καινούργια κυβέρνηση. Κι αυτά τα λέω για να τα ακούνε οι δικοί μας ιθύνοντες με τις λευκές γραμμές που τράβηξαν. Θέση με την οποίαν έχω καραδιαφωνήσει αφού οι του κοινού ποινικού δικαίου, δεν δικαιούνται άσυλου στον βωμό κάποιας επιστροφής ή κάποιου τίτλου ( να μην αναφέρω τώρα πρωτοσέλιδα για την κωλοτούμπα του κοντού ).

Να χαρούμε λοιπόν ό,τι μπορούμε από τα παιχνίδια. Με τρομερό πάθος και κανένα φόβο για την πρόκριση. Να δείξουμε οτι είμαστε καλύτεροι αυτήν την περίοδο. Από τον χώρο αυτόν, εγώ προσωπικά δεν θα επανέλθω στην κλήρωση, παρά μόνο στην κανονική κριτική που κάνω μετά τα παιχνίδια. Η τεχνητή ένταση, δεν είναι της φιλοσοφίας μου. Είμαι σαφέστατα υπέρ της κανονικής έντασης. Που με την διαιτησία στα ίσα – μην έχετε καμία αμφιβολία – θέλω να την βγάλει η ομάδα μας μέσα στο γήπεδο. Τα άλλα είναι για τους γραβατάκηδες.

Ηταν να γινει σχόλιο,αλλά αποφάσησα να το κάνω ανάρτηση,κυρίως λόγο μεγέθους του κειμένου.
Αλλά και γιατί ήθελα να βγάλω την “κόντρα” μας στην “πλάτεία” του blog.
Κάθε φορά που κοντράρουμε,το χαίρομαι,όσο και αν “στραβώνω” μερικές φορές με ορισμένους χαρακτηρισμούς σου σε προσωπικό επίπεδο και με φερνεις στη δυσκολη θέση να σε “στολίσω”-πραγμα το οποίο εχω αποφυγει ως τωρα.

Λέω λοιπόν: Δεν σε ειρωνευομαι καθόλου.
Οσο αφορά στον ΕΝΦΙΑ, είναι δόσεις που έχουν ήδη υπογραφεί ότι θα πληρωθούν από την προηγούμενη κυβέρνηση και δεν μπορεί η σημερινή να κάνει αναδρομική ανάκληση.
Η αν το θες,είναι μέσα στα ηδη συμφωνημένα με την “τρόικα” από τους προηγούμενους.
Απλά μπορεί εφ εξης η Τσιπροκρατία να τον καταργήσει- όπως το έχει υποσχεθεί.

Φυσικά αν δεν το κάνει-που δεν θα ειναι και πρωτότυπο αυτό -δεν θα με δυσαρεστήσει προσωπικά αφού ΕΝΦΙΑ ετσι κι αλλιώς δεν πληρώνω αφού δεν έχω στο όνομά μου “χτισμένη επιφάνεια” (όπως έλεγε και ο βοθρατζής Βενιζέλος) εκτός από ένα πατρικό στο χωρίο το οποιο ειναι εξ αδιαιρετου με τα αδέλφια μου και τον πατέρα μου ο οποιος διαμένει εκει και το έχει αναλαβει ο ίδιος.
Θα με δυσαρεστήσσει όμως ως άνθρωπο,αφού αυτο θα ήταν άδικο και αήθες. (και τις ενστάσεις μου για τον συγκεκριμένο φόρο τις έχω εκφράσει στο παρελθόν,να μην επαναλαμβάνομαι)

Δεν είναι το ίδιο με την ανάκληση της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ,αφού ανακλήσεις προέδρων οργανισμών ακόμα και υπουργών μπορόυν να γίνονται με μια απλή υπογραφή. Δηλαδή ακόμα και αυθημερόν.

Επίσης να πω πως δεν ειναι “κυβέρνησή μου” αλλά κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Ετσι λέει το Σύνταγμα,το οποιο και εσύ φροντιζεις να τηρείς πλήρως -ενώ εγώ εν ολίγοις.

Οσο αφορά στην πορεία των συνομιλιών,στις διαπραγματεύσεις και στο αποτέλεσμά τους: Είτε επέλθει κατάστροφή,είτε επέλθει συμφωνία,είτε γίνουν τούμπες είτε γίνουν διπλά τόλουκ σου δηλώνω ξανά πως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου όσο αφορά στις επιπτώσεις: ΑΔΙΑΦΟΡΩ.
Φυσικά εσύ αδιαφορείς με διαφορετικό τρόπο από ότι εγώ και απο διαφορετική “αφετηρία”, αλλά δεν εχει σημασία μεγάλη. Καταλήγουμε στην ίδια θέση.

Εδώ να πω, πως όσο έχουμε-και έχουμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ – το δικαίωμα να αδιαφορούμε -εστω και για διαφορετικούς λόγους- εσυ και γω για τους κινδύνους και τις επιπτώσεις της διακυβέρνησης του “βουνού” και για τις επιπτώσεις της πολιτικής της στους πολίτες που την ψήφησαν, νομίζω πως πρέπει να αναγνωρίσεις το αναφάιρετο δικάιωμα ΚΑΙ στους ιδιους τους ψηφοφόρους αυτούς να αδιαφορούν για το ρίσκο που πήραν και να παίζουν κορώνα-γράμματα το -αβέβαιο έτσι κι αλλιώς- μέλλον τους.

Αν εγώ και συ εχουμε αυτο το δικάωμα, να αδιαφορουμε και να κοιτάμε παθητικά τις εξελίξεις,τοτε έχουν δεκα φορές το ίδιο δικαίωμα αυτοί που βρίσκονται κατα μεσής του κυκλώνα και υποφέρουν πολύ περισσότερο.
Τοσο, ώστε και εκεινοι να “αδιαφορούν” για την Σαμαρική ασφάλεια και την Βενιζελική “σωτηρία” τους και να ρισκάρουν στους παλιάτσους του Συριζα με όλη την απειρία και την ασχετοσυνη και την ασυνεννοησία που τους διακρίνει.
Αλλωστε,αυτο το κάνουν όχι γιατί πιστεύουν σε κάτι,αλλά γιατί έχουν-πια- ελάχιστα πράγματα να χάσουν και διακυβεύουν μονο το κορμί τους.

Μια απλοική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος αν έκανες ψυχραιμα,θα διαπίστωνες το εξής απλό.: Στην συντριπτική τους πλειοψηφία,ψήφισαν Σύριζα- ΟΧΙ “ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ” όπως λανθασμένα αναφέρεται ακόμα και απο επίσημα χείλη,αλλά ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΩΝ- άνθρωποι που έχουν ελάχιστά να χάσουν.

Απ΄την άλλη, αν συμπτύξεις μάζι τα ποσοστά της ΝΔ. του ΠΑΣΟΚ,του “ποταμιού”,ακόμα και αυτό του ΓΑΠ,βλέπεις πως οι “μνημονιακοί”είναι πλειοψήφία-σε σχέση με τους ψηφοφόρους του Σϋριζα.
Ομως, ένα -μεγάλο ειναι αλήθεια -μέρος του λαού ψηφισε Σύριζα γιατί πολύ απλά ανηκει στην περίφημη πλέον τάξη των 2.500.000 φτωχών. και 1,500.000 ανέργων.
Και όταν λέω φτωχών,δεν εννοώ “τα βγάζουν πέρα δύσκολα”. Εννοώ απλά ΔΕΝ τα βγάζουν πέρα και καθημερινά επιβιώνουν με δυσκολία.
Αρα λοιπόν,θα έπρεπε να βλέπεις με μεγαλύτερη συγκατάβαση την απέλπιδα προσπάθεια χιλίαδων ανθρώπων να πιαστούν από ένα κομματικό κλαδί το οποιο υπόσχεται κάτι λιγότερο οδυνηρο από τα ήδη εφαρμοσμένα επί 5ετία από το “μπλοκ” των μνημονιακών κομμάτων.Και όχι να εύχεσαι να πάθουν τα χειρότερα “για να μάθουν”.Αναμεσα σε αυτούς,υπάρχουν και εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά ή και μικρότερα ακόμα,τα οποια εχουν μηδενικη εμπλοκη και ευθυνη για το σημερινο χάλι.

Φυσικά μπορεί να προδοθούν. Τι να κάνουμε;Αυτά έχει η “σικέ” κοινοβουλευτκή δημοκρατία (η οποια παρεμπιπτόντως ειναι Αγγλική εφεύρεση. (Και όσο “ΜΟΓΓΟΛΟΙ¨-όπως τους χαρακτηρίζεις- ειναι οι Ελληνες που ειναι παγιδευμένοι σε εναν προσυνενοημένο δικομματισμό,άλλο τόσο “ΜΟΓΓΟΛΟΙ” είναι και οι Αγγλοι που και κεινοι βρίσκονται ανάμεσα στο κατασκευασμένο δίπολο Εργατικοί-Συντηρητικοί.
Το ίδιο φυσικά ισχύει σε ολόκληρη τη Δυση, όπου η-κάποτε- Αγγλική Αυτοκρατορία αντικατέστησε τις Βασιλικές μοναρχίες με τον διπολικο κοινοβουλευτισμό στα προτέκτοράτα της. Την ίδια βιολα συνεχίζει και η Αμερική, η οποια ειναι ο φυσικός “κληρονομος” και ο συνεχιστής της Αγγλικής Δυναστείας).

Μπορεί όμως-για να γυρίσουμε στην κουβέντα μας,- το μέρος των ανθρώπων που απαρτίζουν την φτωχολογιά και την ανεργία να τη σκαπουλάρει και να βελτιωθεί η απελπιστική κατάσταση στην οποια εχει περιέλθει μεγάλο πλέον, ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ αυτων των συμπατριωτών μας.
Εγώ το εύχομαι ολόψυχα. Και ας γίνει με 10 κυβερνητικές κωλοτούμπες. Τα αποτέλεσμα και οι επιπτώσεις τους μετράνε.

Τέλος,μια παρατήρηση-επισήμασνη: δεν το βρίσκω πολύ “ηρωικό” από τη μια να καθυβρίζεις τους εξουσιαζόμενους και απ΄την άλλη να “ξεσκονίζεις” τους εξουσιαστές. ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ.
Φυσικά δικάιωμα σου ειναι να συνεχίζεις να το κάνεις και σε όποιο ύφος θέλεις.
Αρκεί να μην αναφέρεσαι σε εμένα προσωπικά.

Φιλικά.

UPDATE: O MΠΑ(Ρ)ΟΥΦΑΚΗΣ με το πουκαμισο εξω (μετα απο ζεμπεκικο σε μπουζουκλερι) χωρις γραβατα (φυσικα) και τα χερια στις τσεπες να ξυνουν τη καλτσα.. περιμενει τον Ολλανδο. Διπλα ενας normal τυπος και πιο διπλα το κολλητηρι! Ενας ΤΑΜΤΑΚΟΣ που εβαλε ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ με ΜΑΥΡΟ ΓΙΛΕΚΟ αλλα Λουκυ Λουκ και πηγε σε κυβερνητικη συναντηση με ευρωπαικο επιτροπο ντυμενος ΣΕΦΕΡΛΗΣ στο Δελφιναριο.!!!

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ρε ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΓΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΗΣΑΤΕ. ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΡΑ.

«Ένα σύνθημα υπάρχει πλέον: Δεν έχω-Δεν πληρώνω. Βεβαίως, το κίνημα “Δεν Πληρώνω” είναι ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα κι αυτό, δεν το συζητάμε. Έχουμε να κάνουμε με κάτι αρκετά διαφορετικό, όμως, διότι η επιλογή του “δεν πληρώνω” δεν είναι μία ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση. Είναι ότι ο κόσμος δεν έχει και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και ο ΕΝΦΙΑ ξεχείλισε το ποτήρι» Λαφαζάνης 1-09-2014.

Λήγει σήμερα η προθεσμία για την καταβολή της 5η δόσης του ΕΝΦΙΑ, την πληρωμή του ΦΠΑ για το γ τρίμηνο του 2014 αλλά και για την υποβολή αιτήματος εξαίρεσης από το καθεστώς του ΦΠΑ των μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών.

Αν και οι εκλογές πέρασαν, οι τρέχουσες πληρωμές φόρων πρέπει να γίνουν κανονικά, παρά την περί του αντιθέτου εντύπωση που έχει δημιουργηθεί σε πολλούς φορολογούμενους. Η είσπραξη των φόρων τον μήνα Ιανουάριο, θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές ενώ, σε περίπτωση σοβαρής υστέρησης, μεγεθύνεται επικίνδυνα το πρόβλημα ρευστότητος και το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών του δημοσίου, καθώς τα ταμειακά διαθέσιμα εξαντλούνται επικίνδυνα και τα 7,2 δισ. από την Τρόικα δεν έρχονται στη χώρα. Τσιπρας 30-01-2015

ΞΕΝΙΚΗΣΕ η ρυθμικη με πρωτο το αθλημα της ΚΟΛΟΤΟΥΜΠΑΣ. Οι δε πληρωνω εγιναν ΠΛΗΡΩΝΩ κανονικα. Τελικα το ΕΝΦΙΑ του γερμανοτσολια πιτσαδορου το θελουμε και εμεις οι αριστεροι δε πληρωνω δε το συζηταμε. 4 μερες αντεξε η ιδεολογια του ΤΣΥΡΙΖΑ.

ΑΠΛΑ είναι τα πραγματα κυριοι και οποιος δε τα βλεπει δεν εχει κρατησει ποτε ταμειο καταστηματος στη ζωη του. Εχεις υποχρεωσεις και απαιτησεις. Όταν οι υποχρεωσεις σου είναι μεγαλυτερες από τις απαιτησεις σου τοτε η θα μεγαλωσεις τις απαιτησεις σου (φοροι- μειωση εξοδων κλπ) η θα δανειστεις. Άλλος τροπος από τη στιγμη που δεν παραγεις-πουλας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ οσα και να ‘σκισετε’ στα λογια. Γιατι στη πραξη το μονο που μπορειτε να ‘σκισετε’ είναι κανα καλσον της Περιστερας και αυτό αμα σας το δωσει.

Τοσα μπαινουν τοσα βγαινουν είναι οσο απλο. Θα δωσει και καμμια ‘παροχη’ στυλ καθαριστριες και παπαριες για το θεαθηναι και όλα καλα.

Ο δανειστης σου αντε να σου κοψει 5 φραγκα μεχρι να πεις το ναι παλι γιατι αλλιως εχεις ΜΟΝΟ 2 ΔΡΟΜΟΥΣ. 1) Συνεχιζεις και δανειζεσαι με τους ορους του για να ζησεις 2) Δεν συνεχιζεις λες ευχαριστω πολύ και ο καθενας παει το δρομο του. Αυτος χανει 200-300 ΠΟΥ ΕΤΣΙ Κ ΑΛΛΙΩΣ ΧΑΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ μιας και δεν υπαρχει περιπτωση να τα παρει πισω στον αιωνα τον απαντα και εσυ παιρνεις τηλεφωνο το Μαδουρο το Φιντελ και τον Κιμ να δεις πως παει το καταστημα.

Θα το πουμε επιμηκυνση, κουρεμα και ότι άλλη παπαρια μας κατεβει αλλα ΤΙΠΟΤΕ δεν θα αλλαξει γιατι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αλλαξει. Ειδικα αμα το μοντελλο σου είναι κρατισμος και σοβιετια. ΟΠΟΥ επαιξε αυτό το μοντελλο ΑΠΕΤΥΧΕ εδώ και ένα αιωνα και οποιος το εκανε απλα εχασε τα χρονια του και γυρισε ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΣ εκει που κατηγορουσε.

Kαλες οι επαναστασεις του κολου και τα να πανε να γαμηθουνε οι μεν ποιους του γαμει τους δε που γραφουμε ΩΣ ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ, αλλα μετα παμε στο super marketκαι αγοραζουμε από τη Nestle το φραπε για να κατσουμε ανετα στο πληκτρολογιο να ξεσαλωσουμε. Όπως παραγγελνουμε τα εισαγωγης κρεατα, γαλατα βαζουμε το εισαγωγης πετρελαιο να παμε στη δουλεια μας και μιλαμε από τα εισαγωγης τηλεφωνα βλεπωντας μεσω ξενων δορυφορων στις εισαγωγης τηλεορασεις μας την ομαδα μας με τους εισαγωγης ξενους της. Προσδοκωντας τα εισαγωγης φραγκα του ch.lκαι τα εισαγωγης κονδυλια για να φτιαξουμε το ναο με τα κουρεια.

Μαγαζια που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να πληρωσουν παντα θα είναι εξαρτημενα. Δυστηχως η χωρα δεν είναι ΑΕΚ να πεσει στη Γ και να μας τα σβησουν. Ουτε εχει κανενα τιγρη ακομη και αν ηταν, να τη βαλει (εστω και μπατηριμενη) σε μια σειρα. Ένα ποντικι που βρυχαται εχει και κανει το ανεκδοτο με το λαγο που γαμουσε τη τιγρη μεχρι που αυτή εμφανιστηκε..

ΔΕΝ εχεις τη δυναμη ουτε τα μεσα ουτε τιποτε να κανεις μαγκιες. Σε 1 μηνα μεσα σε εσκισαν μεσω ΧΑΑ μεσω αναληψεων μεσω κοψιματος δανειων. Τα υπολοιπα είναι μαγκιες του ΜΠΑΡΟΥΦΑΚΗ που με τις εξυπναδες του ΗΔΗ (το παραδεχτηκαν χτες) τον Μαρτιο δηλαδη σε 40 μερες ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ. ΤΙ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ?

Πας και κουνιεσαι ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΣ στα αγγουρια? Ένα μπραφ σου εκαναν ένα μηνα και αυτό ως προειδοποίηση και εχασες τα αυγα και τα πασχαλια: κοντα 20 δις εκροες στα γκισε, και ακομη δε ξερουμε ποσα απο τα υπολοιπα.

Γνωμη μου: Θα γινει μια μεγαλοπρεπεστατη κολοτουμπα και μετα business as usual. Αντε και να δωσουμε 2-3 τυρακια στο μαλακα το ψηφοφορο για να ξαναβγουμε. Γιατι αλλιως θα μας παρουν με τις πετρες μολις πανε στο ΑΤΜ και μας βγαλει μουτζα.

Αυτό που δεν εχει καταλαβει ο ΜΟΓΓΟΛΟΣ Ελληνας είναι ότι δεν υπαρχουν πλεον ιδεολογιες και αριστεροι δεξιοι. Όπως και για να λες να παει να γαμηθει ο ενας και στα παπαρια μου ο άλλος ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ να το κανεις. Αυτά είναι ιδεολογιες και πρακτικες του 1900 και δε παιζουν πλεον. Εδώ ολοκληρο UKγονατισε οικονομικα με το πολεμο, ολοκληρη Ρωσσια μεσα σε 6 μηνες εχει πει ημαρτον, ολοκληρη Αμερικη τρεμει, ολοκληρη Κινα κανει βουτιες στη παραγωγη της και εμεις πιστευουμε και ψηφιζουμε 5 νουμερα που υποσχωνται πραγματα που δεν τα κανει ουτε ο Coperfield σε σοου.

Μια είναι η ιδεολογια: ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΣΟΥ. Κοιτας να το εχεις υγειες, να κανεις συνεργασιες, να εχεις ηπιες σχεσεις με τους δανειστες και τους πελατες σου και να διασφαλιζεις οσο γινεται την ζωη του μαγαζιου σου.

Όχι από τη μια να λες μπραβο στο Βλαντι για να πουλησεις 5 πορτοκαλια και εκδουλευση και από την άλλη να ΚΡΕΜΑΣ αυτόν που φωναζεις αυριο να σε δανεισει για να ζησεις.

ΜΟΝΟΧΝΩΤΑ δεν πας πουθενα. Θα σκισουμε τα μνημονια, δε πληρωνω και λοιπες ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ είναι μια χαρα όταν τις λενε μεταξυ τους τα κουμουνια παρεα με τους απλυτους, αλλα στο πραγματικο κοσμο που μπορει με 10 κλικ από ένα υπολογιστη να σε βυθισει στην ανυπαρξια από 10,000 χλμ μακρια σε μια βδομαδα μεσα αυτος που κραταει το ταμειο, αυτά είναι παπαριες καμαρωτες.

Οποτε χαλαρωστε ωρε γαμικοι ολοι με τους τσαμπουκαδες, κατουριστε και λιγο και κοιτατε αυτή ΕΣΤΩ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ και εστω αυτό το μικρο συμμάζεμα που εκανε ο πιτσαδορος να το πατε παρακατω. Διορθωστε ΑΝ και ΟΣΟ μπορειτε τις καταφορες αδικιες που εγιναν και μη μας το παιζετε ουτε τσαμπουκαδες ουτε ξερολες. Πρωτον γιατι οι μισοι και βαλε είναι πληβιοι με 15 ακινητα και εκκατομυρια που εκαναν ενώ δε κυβερνησαν ποτε και δευτερο και βασικοτερο ΔΕ ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ.

ΥΓ Εγινε το χατηρι μας με πρωτο ματς στο ταψι. Ιδου λοιπον να δουμε αν ερχωμαστε κανονικα η με την οπισθεν.

Υγρασία, ψιλόβροχο και γλυστερό τερέν από την μιά, αλλά και καμιά δεκαριά χιλιάδες μουρλοί από την άλλη. Παρατήσαμε τις δουλειές και τρέχαμε να δούμε το παιχνίδι. Τι να κάνουμε; Κάτι οι καλές εμφανίσεις της ομάδας, κάτι ο Τριτσώνης και κάτι η επερχόμενη σύγκρουση, εμπνέουν. Όπως και η επαφή μας με την πρώτη κατηγορία, που είναι μέσω κυπέλλου, όσο κι αν η δεύτερη κατηγορία στέκεται επάξια.

Πολύ ενδιαφέρον λοιπόν το πρώτο μέρος. Η ΑΕΚ αποφάσισε να πάρει την κατοχή και να παίξει μπάλα. Η Κέρκυρα κάθισε όλη πίσω και θέλησε να χτυπήσει στην κόντρα. Βγήκε τίποτα; Σαν σκορ, όχι. Σχεδόν μηδαμινές οι φάσεις, αποτέλεσμα των τακτικών των δυό προπονητών, που ακολουθήθηκαν μέχρι κεραίας. Όμως το ματς ήταν όμορφο.

Βγήκαν τρεξίματα, βγήκε πείσμα κι ένα δυνατό παιχίδι κέντρου. Στο οποίο υπερτερούσαμε αφού τα χαφ μας ήταν πολύ καλά. Και, αμυντικά αλλά και, δημιουργικά. Εδώ να τονίσω την μεταμόρφωση προς το καλύτερο του Ανάκογλου, αλλά και την σοβαρότατη παρουσία του Γιόχανσον, που δέσποζε. Επίσης να εξάρω τις πολλές και ουσιαστικές επελάσεις του Μπακάκη και του Σοϊλέδη, την πολύ μεγάλη αγωνιστικότητα του Αραβίδη, αλλά και μια κάποια διστακτικότητα του Μπαρμπόσα. Θεωρώ οτι η ομάδα ήταν καλή, πολύ κοντρολαρισμένη και χωρίς τρέλες στις επιθέσεις της. Υπήρξε μιά ισορροπία σωστή για την πρόκριση αλλά και προσοχή στην αμυντική λειτουργία.

Έκπληξη δεν μας περίμενε στο δεύτερο μέρος. Περίπου τα ίδια γίνανε και με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ο Μπαρμπόσα απλά έκανε δυό ενέργειες και βγήκαν δυό γκολ. Το πέναλτυ και η μακρινή πάσα στον Αραβίδη. Ο Σουηδός παρέμεινε ο κορυφαίος εργάτης, τα δυό πλάγια  μπακ συνέχισαν την δουλειά τους κι ανέβηκε κι ο Μάνταλος, που βρήκε χώρους, αφού μετά το πρώτο γκολ, η Κέρκυρα άνοιξε ζητώντας γκολ με τακτικές επιθέσεις. Δύσκολο πράμα όταν έχεις χάσει το κέντρο κι όταν τα σέντερ μπακ μας είναι σοβαρά ( άλλο ένα μεστωμένο παιχνίδι από τον Τζανετόπουλο ).

Το παιχνίδι λοιπόν, έγινε ελαφρώς πιο ελεύθερο κι ομόρφηνε από τα γκολ. Κι ανέδειξε όμως τον Αραβίδη σαν πιο πολύτιμο, αφού στο ίδιο λεπτό αποσοβεί την ισοφάριση μετά την άστοχη έξοδο του Ανέστη και ταυτόχρονα φεύγει βολίδα μπροστά και σκοράρει. Η πουτάνα η λεπτομέρεια, που θα έφερνε άγχος ενώ έφερε την απόλυτη κυριαρχία. Με τον αντίπαλο να έχει πετάξει λευκή πετσέτα, έχοντας αποδεχτεί την μοίρα του.

Την μοίρα την οποίαν εκμεταλλεύτηκε ο Δέλλας, κάνοντας τις αλλαγές του  αλλά χωρίς να προλάβει την κάρτα του Ανάκογλου, που έπρεπε να είχε βγει ακριβώς όταν χτύπησε. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα τώρα; Όχι βέβαια. Η σοβαρότητα της ομάδας ήταν η ουσία, που πλέον δείχνει ξεκάθαρα οτι έχει δουλευτεί στην προπόνηση κι έχει σοβαρό πλάνο. Και μην ξεχνάμε οτι είναι μια πρόκριση έναντι τρίτου αντιπάλου από την πρώτη κατηγορία.

Κι εμφανίζει πολύ καλή αμυντική λειτουργία από πολύ μπροστά. Συνεχές μαρκάρισμα, ηρεμία στο κέντρο κι ανάπτυξη και από τον άξονα αλλά και από τα πλάγια. Είναι γεμάτη ομάδα για πρωτάθλημα; Όχι βέβαια, αλλά πλέον υπάρχουν βάσεις. Και χημεία στην ομάδα, πράμα που είναι χρησιμότατο για την γρήγορη προσαρμογή των καινούργιων. Η οποία αρχίζει και δημιουργεί κι εναλλακτικές λύσεις. Οπότε δίνουμε συγχαρητήρια στο τεχνικό τημ αλλά και στο ρόστερ. Για την προσπάθεια τους αλλά και για την περηφάνεια που μας δίνουν. Μαζί με την ελπίδα για κάτι μεγαλύτερο.

Υγ. Όποιος παρακολουθεί την εξέλιξη στις ακαδημίες, εύκολα θα θυμηθεί κείμενα μου για την σκούπα. Αυτήν την στιγμή είμαστε σε πολύ καλό δρόμο αφού αυτοί που πρέπει, μας ακούνε αλλά και μας παρακολουθούν στενά στον χώρο αυτό.

Καθόλου δεν με ενόχλησε ο μη θρησκευτικός όρκος του Αλέξη και των περισσοτερων.
Οπως και καθόλου “ενοχλητικό” δεν είναι το ότι έσπασαν το dress code και τα δήθεν πρωτόκολα,μπουκάροντας σαν λέτσοι στο Προεδρικό.
Περισσότερο με ενοχλούν οι απανωτές υπογραφές και το ξέσκισμα το Συνταγματικό των γραβατοφορεμένων και συνάμα ξεκωλιασμένων political correct; παρά η μη τήρηση ενός δίχως ουσιστικό νόημα εθιμοτυπικού.
Αν είναι να έρθει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα που θα έχει θετικές κοινωνικές επιδράσεις,τότε ας το φέρει και ο “Ταμτάκος”. Τι με νοιάζει; Δεν υπάρχει πια χρόνος για αβρότητες όπως και κανεις πλέον δεν έχει όρεξη να ανησυχεί για το “φάινεσθαι”.

To πρώτο όμως ερώτημα-απορία-υποψία που διατρέχει το εκλογικόν σώμα (τους ψηφοφόρους που έδωκαν την εντολή ντε) είναι το εξής: Αυτή η προχειρότητα η ενδυματολογική, οι ακανόνιστες μούρες που δεν συνάδουν με τις καρέκλες,είναι άραγε ένα αυθεντικό αποτέλεσμα μιας ρηξικέλευθης στροφής προς τα αριστερά και άρα φυσιολογική παραξενιά,ή όντως τελικά πρόκειται για ξελιγωμένους προχειράτζες,για ένα συνονθύλευμα τραπουλόχαρτων,για το οποίο πρέπει ήδη να ανησυχούμε;

Να αναπολήσουμε τις γραβάτες,ή να στηρίξουμε τα ανοιχτά πουκάμισα και τα τζιν; Πρόκειται άραγε για όντως “διαφορετικούς”,ή απλά για πεινασμένους που έπιασαν το πολιτικό “τζακ-ποτ”;

Με κάτι “σπορτεξ” και σακίδια στον ώμο μπήκαν και οι υπουργοί το ΓΑΠ στο Μαξίμου για ορκωμοσία το 2009 και τα είδαμε τα χαίρια.

Θα δείξει. Οτι υποψίες και αν έχει ο καθένας μας,οφείλουμε να περιμένουμε. Θα ήταν άδικο να τους ρίξουμεν εις την πυρά.
Και-κατά την γνώμη μου- οφείλουμε να περιμένουμε λίγο καιρό,όχι γιατί όντως αυθεντικά και αυτόνομα,μια χούφτα κατσαπλιάδων θα πάει κόντρα σε όλους και όλα και θα δρέψει καρπούς στους διαδρόμους των Βρυξελών και του Βερολίνου,αλλά γιατί,ΙΣΩΣ σε αυτή τη δράκα ανθρώπων,έλαχε η μοίρα- η καλύτερα η Αμερικανική εξωτερική πολιτική που ορίζει τις τύχες μας σα χώρα-να δώσει το “Ο.Κ” για νέα εποχή ala ’81, όπου και τότε πεινασμένοι με ζιβάγκο,ανέλπιστα (sic) έριξαν λεφτά από τα μπαλκόνια,-κατόπιν εντολών ασφαλώς- και με 5 ψάρια και 2 καρβέλια εξέθρεψαν μυριάδες -και καταχρέωσαν τα πάντα για να φτάσουμε στο μίζερο σήμερα.

Οπότε,το επόμενο ερώτημα-διλημμα, είναι το εξής: Τι προτιμά άραγε το ερίτιμον εκλογικό σώμα (ο γίγας λαός ντε): να επαναληφθεί το θαύμα με τους άρτους και τους ιχθύες, ή να υπομείνει καρτερικά και νέα μέτρα και νέο σφύξιμο μνημονιακό, μπας και δει τα αποτελέσματα- όπως του έταζαν οι γραβατωμένοι μνημονιακοί-στα επόμενα 10 χρόνια;

Ο λαός βιάζεται. Δεν περιμένει. Ο κάθε λαός. Δεν υπάρχει λαός που μπορεί να περιμένει. Ειδικά ο ελληνικός, που δεν διακρίνεται καθόλου για την καρτερία του. Και θέλει το πρώτο.
Την “νέα” εποχή Αντρέα. Και ας ξαναυποθηκεύσει την μεθεπόμενη γενιά,προς τέρψην της τωρινής.
Γιατί και η τωρινή,δεν μου φαίνεται καλύτερη από την γενιά του “Πολυτεχνείου” που κατέφαγε τα πάντα.

Αλλωστε, όταν μια γενιά “μεγαλώνει” με Χατζιδάκι και Θεοδωράκη-για την γενιά του Πολυτεχνείου μιλάω- και εν τούτοις κατατρώει τα πάντα σαν σμήνος ακρίδων,τί πιθανοτητα έχει η γενιά του Κιάμου και του Οικονομόπουλου να συμπεριφερθεί περισσότερο “διακριτικά” ως προς το δημόσιο χρήμα και την ορθή διαχείρησή του; Μιλάω και για κυβερνώντες ΚΑΙ για κυβερνωμένους.

Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ της,είναι αλήθεια.
Εάν παιζόταν στο στοίχημα,δεν θα έδινε παραπάνω από 1.20 το ποσοστό της επαναλεηλάτησης των ταμείων του κρατους δια μέσω ρουσφετιών,θαλασσοδανείων,επιδομάτων,φωτογραφικών συμβάσεων κλπ.

Οφείλουμε όμως να περιμένουμε. Δεν υπάρχει άλλωστε λόγος να βιαζόμαστε. Που θα πάμε,εδώ θα είμαστε έτσι κι αλλιώς.
Είτε θέλουμε είτε όχι,θα το λουστούμε το αποτέλεσμα. Το οποίο κάποιοι “μπουκ” το ξέρουν φυσικά.
Και είναι δύσκολο να φανταστούμε πως ο προπονητής Αλέξης δεν παίρνει “χαρτάκι” από τον Πρόεδρο της ομάδας ο οποίος βρίσκεται στην Αμερική,για το ποιους θα βάλει,ποιους όχι, και κυρίως,ποιο σύστημα να επιλέξει.

Το 5-4-1 που δοκιμάζουμε τα τελευταία 5 χρόνια και τρώμε τα γκολ απανωτά, ή το ριψοκίνδυνο και “χορταστικό” 2-4-4,που έπαιξε ο Αντρέας και βάλαμε τόσα γκολ,όσα γράφει το σημερινό χρέος;
Είδωμεν.

Οπότε, μη κρατάμε μεγάλο καλάθι,αλλά πάντως ένα καλαθάκι ας το κρατάμε. Πάντα κάτι καλό πέφτει μέσα, μετά από κάθε “θυσία”.
Αι μεγάλαι δυνάμεις είναι μεγαλόψυχαι.

Y.Γ. Αρκεί κάποιος να δει τις φρέσκιες δηλώσεις-καλοσόρισμα των Ομπάμα – Πούτιν στον φρέσκο Αλέξη (τους) και καταλαβάινει άνετα πως θα παιχθεί το “δευτερο ημίχρονο” του αγώνα.

Υ.Γ 2 Και για κερασάκι στην τούρτα να δούμε και το ξεκαρδιστικό (μα παρ’όλα αυτά πολύ χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από συνέντευξη κοινή μεταξύ άλλων, του Βλαδίμηρου και της  βρώμας. Ολα τα λεφτά είναι το βλέμα της πλύστρας του Βερολίνου:

Ξεφυλλίζοντας τον οδηγό λειτουργίας για ασυνεπείς φιλόσοφους, βρήκα χρήσιμα στοιχεία που μπορώ να καταλάβω πολύ καλά αλλά, δυστυχώς, καθόλου να χρησιμοποιήσω στην καθημερινότητά μου.

Να μπερδεύεις διαρκώς αυτούς που σε θεωρούν χειραγωγήσιμο, να μην τους αφήνεις να πάρουν αναπνοή. Αλλά συγχρόνως να μιλάς ήπια και με χαμηλωμένο το βλέμμα σου, δείγμα υποκριτικής ταπεινότητας: η μεγαλύτερη φιλαυτία είναι να χαμηλώνεις το βλέμμα σου μπροστά στον καθρέφτη για να μη δεις το υπέροχο θέαμα που (ξέρεις καλά οτι) θα αντίκριζες αν κοίταζες μπροστά σου!

Και τότε αίφνης, εισέβαλε στο μυαλό μου η διάθεση να διαγράψω όλα όσα πίστευα και να ξεκινήσω εκ νέου με μια σελίδα λευκό χαρτί: θα ήταν ευκολάκι υπό άλλες συνθήκες αλλά τα έχω καταθέσει όλα σε παλαιότερα κείμενα και με κυνηγούν, ελάχιστα πράγματα έχω αφήσει να κρυφτούν έξω από τις πυκνές σελίδες των ιδιόχειρων σημειώσεών μου στο Ημερολόγιο Ζωής που με ταλάνιζε πάντα, πόσω μάλλον όταν ήμουν κατ’ επίφαση ευτυχισμένος. Σταμάτησε για λίγο (;) ο χρόνος στο κεφάλι μου κι όταν ξαναπήρε μπρος (ο χρόνος ή το κεφάλι μου; δεν μπορώ να πω με σιγουριά), δεν κατάφερα να θυμηθώ τί είχα ξεχάσει την κρίσιμη ώρα της αποσύνδεσης.

Προχώρησα επιφυλακτικά σε επανασχεδιασμό τού χάρτη της ζωής μου επιλέγοντες πνευματικές γωνίες, μακριά από συναισθηματικές αγκυλώσεις που με κρατούν δέσμιο στη γη. Η σιωπή ίσως θα μπορούσε να με βοηθήσει. Μερικές φορές όμως, ακόμη και η σιωπή μπορεί να γίνει αμετροεπής. Υπάρχουν άλλωστε σιωπές και σιωπές! Έτσι λοιπόν προσπάθησα να αποφύγω τη σιωπή που δημιουργούσε αμηχανία (και τρόμο, μερικές φορές) στους συνομιλητές μου. Αποφάσισα να σιωπώ λοιπόν με διακριτικότητα (όσο μπορούσα!) αλλά φρόντιζα να μη σκάω και δη όταν εγείρονταν τριγύρω μου θέματα που βρίσκονται στο γνωσιακό μου περιουσιολόγιο: δυστυχώς, όσο περνάει ο καιρός, αυτή η περιουσία μου φθίνει και ο σχετικός πλούτος μου λες και καθίσταται ξεπερασμένος κι άχρηστος.

Σκέφτομαι αυτούς τους άτυχους που βρέθηκαν στον δρόμο μου σε στιγμές ενδοσκόπησης. Μπορεί να καταφέρθηκα εναντίον τους με σκληρούς χαρακτηρισμούς: αν κάποιοι άνθρωποι τα καταφέρνουν να στοχάζονται κοιμώμενοι, ας με συγχωρήσουν που τους αδίκησα.

Είμαι πολύ αυστηρός… με τους άλλους!

Κοίταξα τον άτυχο συνομιλητή μου που με κοιτούσε απορημένος. Χρωμάτισα τη φωνή μου με μια υποδόρια αίσθηση ματαιότητας -που δεν αφήνει οποιοδήποτε περιθώριο για θετικές σκέψεις- για να τον κάνω να χαλαρώσει!!!! Τα σβηστά μάτια που με κοίταξαν βρίσκονταν μακριά από χρώματα και αρώματα ζωής γι αυτό κι εγώ επέλεξα να διακόψω.

Ξανακοίταξα απελπισμένος τον οδηγό λειτουργίας για ασυνεπείς φιλόσοφους: κουβέντα δε λέει για τη σιωπή!

ΥΓ. Μην αναζητήσετε οποινδήποτε οδηγό λειτουργίας για ασυνεπείς φιλόσοφους… δεν υπάρχει, ήταν ένα αποκύημα της φαντασίας μου!