…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Μουσικές καρέκλες.
Ξανά νεο πρόβλημα στη μικρή ‘Ιουδαία’ των Βαλκανίων. Η “Ρώμη” δεν δίνει άλλο χρόνο στη καρέκλα του φερόμενου πρωθυπουργου, ο οποιος πρέπει να κατέβει από δ’αύτη. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται επί μακρόν και μάλιστα χωρίς κάποια μουσική υπόκρουση. Κάθε λίγο και λιγάκι,όποιος προκάμει, όποιος πρωτοπουλήσει καλυτερη εκδούλευση στα αφεντικά της “Ρώμης”, εκείνος κάθεται στην καρέκλα για κάποιο διάστημα.Σούρνωντας μαζί του ένα απίστευτο σκυλολόι από πεινασμένους κλεφταράδες, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση καλούνται ως Υπουργοί…οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους σούρνουν μαζί τους από μια κυψέλη με πεινασμένα μελίσσια,τα οποία καλούνται “σύμβουλοι”… κ.ο.κ.)

Αλλοτε ένα χρόνο,άλλοτε έξη μήνες,άλλοτε πάλι δύο μήνες,άλλοτε ενάμιση χρόνο…ανάλογα τέλος πάντων με τα σχέδια αλλά και τις ορέξεις των “Ρωμαίων” συγκλητικών οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με αυτον τον άχαρο ρόλο,να επιβλέπουν και να ρυθμίζουν τα εσωτερικά σκυλοφαγώματα και τις ίντριγκες των κατοίκων της “Ιουδαίας” των Βαλκανίων.

(Η αλήθεια είναι ότι έχουν εκπλαγεί με την προθυμία των ‘πολιτών’ να κυβερνώνται από αλητήριους και μάλιστα επί τόσο μακρόν διάστημα…έως που καταντά και ύποπτο: Μήπως επίτηδες και υποχθόνια,χρονια τωρα, συνεννοούνται κυβέρνηση και λαός ώστε να καταστούν και οι δύο τόσο αναξιόπιστοι και γραικύλοι στα ματια τριτων, ώστε να μην είναι χρησιμοι πια στη “Ρώμη ούτε καν σαν “Εφιάλτες”. Και με αυτόν τον πονηρό τρόπο ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους. Δηλαδή μέσω της γενικής τους απραξιας και ολικής τους ανικανότητας για οτιδήποτε,κερδίσουν την ελευθερία τους δια του πεταματού τους…χμμμ…)

…Ετσι λοιπόν,αποφάσισαν να προσθέσουν και μουσική υπόκρουση σε αυτην την ανελεητη “μάχη” των ιθαγενών γραμματέων και φαρισσαίων να στριφογυρίζουν γύρω από την καρέκλα και να σκοτώνονται να ανέβουν πάνω της.Από το ’74 πρόσθεσαν ΚΑΙ μουσική.
Κατά την διάρκεια της, όσο εκείνη θα πάιζει, οι ιθαγενείς καρεκλοκένταυροι καλούνται να γυρίζουν γύρω από αυτήν. Οταν ξαφνικά θα παύει η μουσική, όποιος προλάβει, όποιος είναι πιο κοντά,ή όποιος έχει καλύτερο “διασκελισμό” και προλαβαίνει θα κάθεται σε αυτήν,θα μένει για πρωπθυπουργός για ένα εύλογο διάστημα το οποιο όπως είπαμε θα το ορίζει η “Ρώμη”.
Οταν εκείνη θα κρίνει αναγκάιο,θα ξεκινά πάλι την μουσική,πράγμα που σημαίνει πως ξανά οι καρεκλοκένταυροι θα πρέπει να ξαναρχίσουν να τρέχουν γύρω από την καρέκλα ώσπου να παύσει ξαφνικά η μουσική και έτσι να ξαναβρεθεί κάποιος άλλος στην καρέκλα του “Μαξίμου”. Σημείωση: Δύναται ο ίδιος άνθρωπος να μπορεί να συμμετέχει όσες φορές θέλει και να έχει απεριόριστο αριθμό θητειών στην “πρωθυπουργική” καρέκλα.

…Ετσι κι αλλιώς δεν υπάρχει φόβος μη πάει κάτι στραβά, η μήπως κάποιοι σχεδιασμοί της “Ρώμης” βγούν έξω από το χρονοδιάγραμμα,αφού όλοι οι συμμετέχοντες είναι ΠΡΟεπιλεγμένοι όπως και οι όποιες “αποφάσεις” του “πρωθυπουγού” της “Ιουδαίας” είναι για τα μάτια του όχλου που γνωστό είναι ότι γουστάρει “Κολοσσαίο”, λιοντάρια,βρακιά, CD- DVD και κλειδαρότρυπες.

Δηλαδη εχουν λαβει υπ’οψην τους ολα τα σεναρια και εχουν ετοιμα εναλλακτικα σχεδια ακομα και για τις πιο ακραιες  περιστασεις στις οποιες μπορει να περιελθουν λόγο  π.χ  της  άκρατης, απύθμενης  και ανεξερεύνητου μεγέθους ηλιθιότητας των ΓΑΠ-Σαμαρά,ή λόγο της  ακόρεστης  βουλημιας  για εξουσία του ‘άρρωστου’ Βενιζέλου. Οταν εχεις να κανεις με ‘ναπαλμ’ βλακειας και νάρκες εξουσιολαγνειας, οφείλεις να παιρνεις  καθε προφυλαξη.

( όταν η μωρία πρωθυπουργεύει και η ‘πεινα’ συγκυβερνα παραστέκοντας,εύκολα μπορεί μια χωρα να μετατραπεί σε Γομόρα. Να χαθει απο το χαρτη σε μια βδομαδα. Πραγματικα τωρα,τους ‘δανειστές’ τους ειχε λουσει κρυος ιδρωτας. Και ακομα κινδυνευουν. Ξερεις τι ειναι να πονταρεις δισεκατομμυρια στα ‘χερια’ των ‘Μπολεκ’ και ‘Λόλεκ’; Μιλαμε για ρισκο,οχι αστεία. Και -σε ορισμενες περιπτωσεις,-αν οντως δεν επενεβαιναν οι ‘έξω’, σημερα δεν θα ειχαμε ουτε νερο στις βρυσες.  Κατα μια εννοια λοιπον, μπορουμε να συμφωνησουμε με τους ‘Αδώνιδες’ τους ‘Βορίδιδες’, τους ‘Λοβερδους’ και τα λοιπά ‘ξουράφια’  ότι όντως  ‘μας εσωσαν οι δανειστες’. Οτι περιόρισαν το κακο και δεν ξετυλίχθηκε αυτο σε όλη του την έκταση,σύμφωνα με τα ‘οράματα΄αυτων των πνευματικά σακατεμένων δουλικών.Δηλαδή  των ‘ΓΑΠοΣαμαροΛοβερδοΑδώνιδων. Παλι καλά να λέμε,που ακομα υπαρχει ασφαλτος στους δρομους).

Κανένας φόβος λοιπόν από πλευράς “Ρώμης” αφού όλοι οι συμμετέχοντες είναι επιλεγμένα-αν και ‘επικινδυνα’ για καταστροφές- ζώα, αλλά και από πλευράς των καρεκλοκένταυρων ζώων δεν υπάρχει άγχος μη και δεν τα καταφέρουν στα χρονοδιαγράμματα και στις λοιπές εντολές που κατά καιρούς λαμβάνουν από την “Ρώμη”, αφού οι ίδιοι δεν έχουν έτσι κι αλλιώς την δικαιοδοσία ούτε βρακί να αλλάξουν αν δεν ρωτήσουν πρώτα τους “Συγκλητικούς” της “Ρώμης” και ουδεμία “αλλαγή” δύναται να συμβεί χωρίς την άδεια του “Αυτοκράτορα”.

Οπότε λοιπόν, μην άγχεσθε και σεις,όσοι νομίζετε ότι κάτι πάει να αλλάξει αυθόμητα κάθε φορά και αν τελικά οι ‘αγώνες πείνας’ των συμπατριωτών μας θα πιάσουν τόπο.
Σιγουρα θα πιάσουν. Και σίγουρα κάτι θα ‘αλλάξει’…όπως γίνεται από καιρο εις καιρόν.
Το πότε δεν το ξεύρωμεν,καθότι δεν είναι εις τας χείρας μας να γνωρίζομεν. Το με ποιους θα γίνει η άλλη μία αλλαγή καρέκλας,ούτε και αυτό το γνωρίζομεν με ακριβεια,εφόσον άλλοι φροντίζουν για αυτο και ημεις απλως το επληροφορουμαστε τελευταίοι.
Το μόνο που ξέρουμε είναι το “πως” θα γίνει αυτή η αλλαγή: Μα με εκλογές. Αυτό είναι στανταράκι και σας το δινω να κονομίσετε. Τα τελευταία 40 χρόνια,αυτόν τον τρόπο προτιμά η “Ρώμη” να δίνει λύσεις στην “Ιουδαία” μας.
Με ‘μουσικες καρεκλες’.

(…μη μου ζητας να σου προβλεψω και με ποιον ακριβως εκλογικο νομο-παραγγελια θα γινουν οι επομενες εκλογες. Ολα κι’όλα. Για περισότερες διευκρινισεις απευθυνθείτε στο γαμπρό του Μπακατσέλου,τον Τούρκογλου).

Δηλαδή θα ξαναέχουμε Μουσική σε λίγο καιρό. Θες στις αρχές,θες στο τέλος του 2015,μικρή σημασία έχει. Σε λίγο θα ξανα-“επιλέξουμε” αυτούς που θα μας “κυβερνήσουνε”….και για όσο θα είναι κλειστά τα ηχεία,θα παραγουν το ‘κυβερνητικο’ εργο. Με απλα λογια,θα κοιτανε τα τηλεφωνα στα γραφεια τους καθε Δευτερα. Πότε θα χτυπησουν για να λαβουν τις εντολες  και τις κατευθυνσεις της εβδομαδας, απο τους πρεσβεις της Αμερικης, της Γερμανιας, ή του Ισραηλ (αναλογα με το θεμα).

…μέχρι να ξανακουστεί η μουσική, και “τσουπ” όλοι πάνω και όλοι ξανά στις κάλπες.

Δεν μπορώ να πω…η “Ρωμη” μας προσέχει και κυρίως φροντίζει για την διασκέδασή μας.
…Φαντάζεσαι να είχε προτιμήσει τόσο καιρό, όχι το ξύλο μετά “μουσικής”, αλλά σκέτο το ξύλο με ολίγη “σκοποβολή” όπως παλαιότερα έχει προκρίνει και εφαρμόσει σαν τρόπο διακυβέρνησής μας;

…Πάλι καλά. Ας είναι καλά οι αρχαίοι πρόγονοι…
…και για αυτό..
Δεν ξέρω για πόσο ακόμα.

Πληρότητα σήμερα μετά από αρκετό καιρό. Η τριανδρία του σπιτιού, μετά τον ερχομό του μικρού μου από τας Αμέρικας, ήταν αποφασισμένη για την παρουσία της στο γήπεδο. Όπερ κι έγινε, παρά τα σχετικά ξενύχτια τα χθεσινά. Εμείς λοιπόν πλήρεις στην εξέδρα. Με σκοπό να θαυμάσουμε την πληρότητα του ρόστερ κατά την περίφημη δήλωση. Άτυχος βέβαια ο μικρός που δεν θα έβλεπε Μπακάκη, Μπαρμπόσα και Κορδρέρο, αλλά τι να κάνουμε; Θα έβλεπε το βάθος του χτισίματος. Μαζί και με την τελευταία ανακάλυψη του Μιλοβάνοβιτς : Τον Κατσουράνη. Όλα καλά μωρέ. Έρχεται η ανάπτυξη.

Και μας βγήκε πολύ ευχάριστα η αρχή του παιχνιδιού. Μια ΑΕΚ φορτσάτη, που γρήγορα γρήγορα καθάρισε το παιχνίδι. Σου έδινε την εντύπωση οτι οι αναπληρωματικοί ή έστω αυτή η εξ ανάγκης πειραματική ενδεκάδα που παρέταξε ο Δέλλας, μάλλον είναι καλύτερη από την κανονική. Που δεν είναι έτσι βέβαια, αλλά σίγουρα στην ποτελεσματικότητα και στον ενθουσιασμό, σκόρπισε χαμόγελα και ικανοποίηση στους περίπου τέσσερισς χιλιάδες, που πήγαμε.

Τα πράματά βέβαια δεν ήταν κι ακριβώς έτσι, αφού φάγαμε δυό ευκαιρίες σοβαρότατες. Και κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου, θα ήθελα να το είχαμε φάει, με σκοπό να δούμε πιο καλά το σύστημα. Που ήταν ψιλοπαιδικό, κι άλλοτε έμοιαζε με 4-4-1-1 κι άλλοτε με 3-5-2. Την κατάσταση μάλλον την μπέρδευε ο Άνταμ κι ο Σαρρής, όπως και τα πλάγια μπακ, που απλά δεν κάνανε τίποτα. Όπως βέβαια κι ο Ανάκογλου. Κι όμως, 3-0. Πού οφείλεται; Απλά πράματα. Αδύναμος αντίπαλος, φοβισμένος με την νοοτροπία του προπονητού του, και καμία απαίτηση. Κι εμείς πολύ καλή ρέντα. Που έβγαλε όμως πολύ ωραίο θέαμα, ξεάγχωτο απόγευμα κι αφορμή για συμπεράσματα, σαν αυτά που αραδιάζω εδώ.

Τα οποία συμπεράσματα, έχουν επιστέγασμα το δεύτερο μέρος. Ήρθε μια λογικότατη χαλάρωση στο πρώτο εικοσάλεπτο, με τους πολλούς νέους σε νέες θέσεις, και φάγαμε το γκολ. Όμως είχαμε κάτι άλλο θετικότατο : ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΑΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΟΥ ΜΑΣ. Με τις πάνσωστες αλλαγές του. Που κατέδειξαν, ακόμα και στον πιο δύσπιστο, τα κενά μας για τα οποία μιλάμε εδώ, από το καλοκαίρι. Τα οποία δεν τα ομολογούνε δημοσιογραφάκια, απλοί Χαϊκάληδες της ποδοσφαιρικής ζωής μας, διότι είναι χαρούμενα με ένα πεντοχίλιαρο.

Ποιά κενά; Ήταν απόφαση της ΑΕΚ να παίζει χωρίς σέντερ φορ; Σώπα ρε βλάκα. Μέχρι κι αυτός ο Μπρέσεβιτς είναι απαραίτητος, χώρια που το γήπεδο φώναζε το όνομα του Μπλάνκο, χώρια που ο ηλίθιος ο Μιλοβάνοβιτς, ψάχνες τέτοιον. Ρε ή δεν ξέρεις μπάλα, ή είσαι εγκάθετος. Δοσίλογος πολιτικά. Ήσουν εντάξει στα αμυντικά χαφ; Δηλαδή με το ζόρι, προσφυγικά, να κάνεις τον Ισπανό σκυλί; Είδες που σήμερα, μέχρι κι ο Ρόβας φαινόταν καλός; Έτσι πάνε αυτά σε ορθολογικά σχήματα. Σαν τον Δημητριάδη παλιά, που είχε βγει πρώτος σκόρερ.

Πολλά μπορώ να λέω, αφού έχω χαρεί με τα έξι γκολ. Είδα ανοιχτό παιδικό θέαμα και μου άρεσε. Κι επειδή είμαι στο πνεύμα των ημερών, γουστάρω να πιστεύω οτι υπάρχει Άγιος Βασίλης. Κύρια τον Ατρόμητο παρακολουθώ, που πάει από το κακό στο χειρότερο, κι είμαι σίγουρος οτι με ένα τηλέφωνο στον Σπανό, τα πάντα κανονίζονται. Για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Όπως ξέρουμε οτι είναι καλή προοπτική ο Ντούνης, σαν παίκτης ευκαιρίας. Φαίνονται κάποια απλά.

Κι επειδή κρίνουμε αγώνα, ξαναλέω την κουβέντα του Φάντροκ : Ξέχνα το αποτέλεσμα κι έλα να μιλήσουμε για το παιχνίδι. Μια χαρά υποχρέωση βγάλαμε και συγχαρητήρια. Αλλά ο κορμός είναι απαραίτητος πλέον. Φυσικά το έχουν πάρει χαμπάρι κι οι Σέρβοι εκεί μέσα και τρέχουν σαν στρουμφάκια πλέον, μετά από προετοιμασία τοσων μηνών. Τι να κάνουμε τώρα; Δεν τα παίρνουν τα γράμματα κάποια παιδιά. Κι αυτά πρέπει να φύγουν. Διότι επάνω, δεν είναι πανηγύρι κι ό,τι κάτσει έκατσε. Όπως εκατσε σήμερα ο Φοιρός, που είναι όνομα και πράμα. Που καλά το πήγε, αλλά αν δεν έχεις ρέντα, ίσα που θέλεις μηχανάκι για να μετράς. ΒΟΔΙΑ, ΚΑΝΤΕ ΕΝΙΣΧΥΣΗ.

Υγ. Αυτά που θα διαβάσετε στις φυλλάδες ( η ΑΕΚ χτύπησε στο ψαχνό ) μην τα πάρετε σοβαρά. Η σκέψη να είναι για την ανάπτυξη, κι όχι αν θα βγει πρόεδρος της δημοκρατίας.

Εμένα, τι να μου πει το αν θα βγει πρόεδρος της δημοκρατίας; Τι να μου πει αν θα γίνουν εκλογές; Τι να μου πει βέβαια και το ανάποδο; Τώρα κατέβηκα από τον Άρη; Δεν ξέρω πού ζω; Ιστορία δεν έχω διαβάσει;

Προτεκτοράτο δεν ήμασταν πάντα; Και μάλιστα σε εποχές, που δήθεν οι ιδέες και τα πολιτικά ήταν στην επικαιρότητα. Που σήμερα αλλάξανε αυτά. Κι αυτό δήθεν. Τίποτα δεν άλλαξε.

Απλά τραβήχτηκε η κουρτίνα. Και τι είδαμε; Την απαίτηση των παλαιόθεν και πανταχόθεν δανειστών, να δουλεύουν τα κράτη σαν εταιρείες. Πλέον, ίσα που καήκαμε. Κι άλλη βούλα έπεσε.

Ποιά; Τι σόι εταιρεία να είσαι, όταν προσπαθείς να δείξεις ανάπτυξη κι ανταγωνιστικότητα με καμιά δωδεκαριά εκατομμύρια πληθυσμό; Ποιόν να ανταγωνιστείς; Ούτε το Πακιστάν λέω εγώ στα λεμόνια. Και τι εταιρεία είμαστε; Μια κάργα δανεισμένη μπαρούφα, που κοίταξε την τρόικα με ανοιχτό το στόμα στην απλή ερώτηση : Πόσους δημόσιους υπάλληλους έχετε; Δηλαδή είμαστε κι εταιρεία, χωρίς οργανόγραμμα.  Και με πολίτες που τρέχουν δεξιά κι αριστερά, μπας και σωθούν οι ίδιοι.

Οπότε τι να αλλάξουν για μένα οι όποιες πολιτικές εξελίξεις; Κι άρα γιατί να χαλάω την ζαχαρένια μου με την τρομολαγνεία του Σαμαρά και του Στουρνάρα ή τις παρόλες του Τσίπρα; Μια οπερέτα είναι τα πάντα προκειμένου όσοι από τους πολιτευτές της βουλής είναι χωμένοι στην συντεχνία, να εξακολουθούν να κονομάνε. Άλλοι μέσω αργομισθίας μισθού κι άλλοι φτειάχνοντας επιχειρηματίες.  Επειδή δηλαδή σήμερα αλλάξανε τα κόμματα ονόματα, νομίζουν οτι ξεχάσαμε; Το φιλογερμανικόν κόμμα, το φιλογαλλικόν ή το φιλορωσσικόν;

Ρε ακόμα και στην δραχμή να πάμε, ή στη μνα, ρε τα ίδια θα πληρώσουμε. Κι άρα, έχουμε την άνεση να ασχολούμαστε με τα καρτούν της βουλής. Για να γινόμαστε σοφότεροι στα ψέματα. Σαν την τεράστια προσωπικότητα, που λέγεται Μελάς. Τον ανεξάρτητο Έλληνα, που κατέληξε κι ανεξάρτητος βουλευτής. Που δεν τον καλύπτει τίποτε πλέον.

Αυτός μου έκανε εντύπωση από την πρώτη ψηφοφορία. ” Ψήφισα παρών, αλλά μετά με βλέπω προς την θετική κατεύθυνση. ” Να ψηφίσει Δήμα δηλαδή. Εγώ αυτούς παρατηρώ ρε παιδιά. και κάνω κι ανάλυση των επιθέτων τους. Μελάς : Κάποια σχέση πρέπει ο άνθρωπας να έχει με την παραγωγή μελιού. Ή την βρώση του. Πού να ξέρω τι κάνανε οι πρόγονοι του;

Και γιατί μου έκανε εντύπωση; Πρώτον διότι είναι μεγαλύτερος μου και τον θεωρούσα ελάφρώς πιο σοβαρό. Δεύτερον, διότι δεν μου μίλησε. Διότι κι εγώ μπορεί να άλλαζα την τοποθέτηση μου περί της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας, αν άκουγα τον συνειρμό του φωναχτά. Ποτέ δεν θα του καταλόγιζα ευθύνες που σαν υπηρέτης μου τον έστειλα υπό τον Καμμένο κι αυτός άλλαξε σπίτι. Οι Φιλιππινέζες αν βρουν καλύτερο μισθό, πράγματι αλλάζουν αφεντικό.

Αυτό που δεν κατάλαβα, είναι γιατί ψήφισε όχι και μετά θα ψηφίσει ναι. Τι θα αλλάξει μέχρι τις 29/12; Τα οικονομικά; Η σχέση μας με τους δανειστές; Το φόρεμα της Ραχήλ; Το αν βγει το άστρο της Βηθλεέμ νωρίτερα; Είναι τρομερό τελικά να σε διοικούν μαλάκες, που ψηφίσανε κι ακριβώς μετά, να λένε οτι θα ψηφίσουν άλλο. Και το μαλάκες, είναι πάρα πολύ ελαφρύ. Εδώ μιλάμε για τυχάρπαστους δοσίλογους, που κορόιδεψαν το όλο κοινοβουλευτικό σύστημα μέσω του οποίου αμείβονται. Διότι στον ποιμένα της Πίνδου, που έχει ίση ψήφο με εμένα, άντε και να δώσω και κάποια δικαιολογία λόγω αμορφωσιάς. Για τον Μελά τι να πω; Οτι θα εκμεταλλευτεί το Σύνταγμα για ορθότερη πολιτική σκέψη; Που την βρήκε άμεσα, αφού είπε το παρών; Κρίμα που δεν υπάρχει και το ωσεί,  πριν την κάθε μαλακία που λέει ο κάθε μαλάκας εκεί μέσα.

Και φυσικά ο Μελάς είναι ένας  από όλους αυτούς, που διατήρησαν την Ελλάδα προτεκτοράτο. Που κύρια είναι, διότι η ηγεσία της ήταν πάντα αναξιόπιστη. Και που προσπαθεί σήμερα μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος και την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από τον λαό κι όχι από την βουλή, να καλύψει Μελάδες. Να καλύψει την συντεχνία της. Να καλύψει την έλλειψη πολιτικής σκέψης για τα άνεργα μέλη της. Τους τίποτες , που δεν πιστεύουν τίποτα. Ή που πιστεύουν τώρα αυτά, και σε ένα δευτερόλεπτο αλλάζουν. Μιλάμε για κουστουμαρισμένους αλήτες.

Και θα ψάξω να βρω εγώ, μετά από μια τρελή κι αγωνιώδη χρονιά επαγγελματικά, τι θα ψηφίσει η βουλή για πρόεδρο; Εγώ δηλαδή, ούτε τις γιορτινές μέρες δεν θα ησυχάσω; Θα κάθομαι και θα ασχολούμαι  με τουε ανεξάρτητους, που όμως σε ένα λεπτό γίνονται εξαρτημένοι; Διότι θετική κατεύθυνση, σημαίνει πάρτε με στο κόμμα. Για την καρέκλα μου. Για το παντεσπάνι μου. Τι δουλειά να κάνω αύριο; Εγώ μόνο το δούλεμα της κοινωνίας έχω σπουδάσει. Οπότε το προτεκτοράτο, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν στέλνει τον Μελά στην διαπραγμάτευση. Αυτός θα μπορούσε να κάνει μέχρι και τον Σόιμπλε να περπατήσει με την αποφασιστικότητα του.

Τον Φωστήρα τον πρωτοσυνάντησα στα παιδικά μου χρόνια , εκείνη την χρονιά που πήρε την μπαρούφα – παρατσούκλι, ” ο φονεύς των γιγάντων “. Ήταν τότε, που είχε κερδίσει τους δυό του ΠΟΚ. Εγώ βρέθηκα στον Ταύρο με τον πατέρα μου και πρέπει να ήταν ή το δεύτερο ή το τρίτο παιχνίδι που έβλεπα την ΑΕΚ εκτός έδρας.

Η ΑΕΚ κέρδισε με 2-0 αλλά εγώ είχα φύγει εντυπωσιασμένος από άλλα πράματα. Το ξερό γήπεδο με το γαρμπίλι που έφερνε τα σλάλομ των παικτών. Την ξύλινη κερκίδα πίσω από το ένα τέρμα στην οποίνα ήταν τα εισιτήρια μας. Το πέρα δώθε της κατασκευής όταν όλοι χτυπάγαμε τα πόδια μας. Το ασύλληπτο ξύλο που έπεφτε στις κερκίδες. Εκεί πρωτοείδα μπουνιά αστυνομικού σε γυναίκα, που πήγε να διαμαρτυρηθεί στα όργανα που ξυλοφόρτωναν κάποιον μαλλιά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μιλάμε για sui generis καταστάσεις. Τις οποίες τις ξαναείδα σε ματς Φωστήρα – Ρόδου ( 0-0 ) όταν οι φίλαθλοι σταμάτησαν το τρένο και ξέσπασαν σ’ αυτό για  το στήσιμο που είχαν φάει.

Γιατί τα λέω αυτά; Διότι είναι από τις πιο αντιπαθείς μου ομάδες. Παρόλο που σαν cult φιγούρες, εκτιμούσα τους Ρέλληδες και τους Δεϊμέζηδες, κι όλους εκείνους τους καλούς παίκτες, που είχαν ειδική γλώσσα επικοινωνίας στα αποδυτήρια τους, που τότε ήταν απλά μια καλύβα. Κι άρα είχα αποφασίσει να μην πάω στο γήπεδο. Έλα όμως που η διαβολεμένη κίνηση με έφερε ακριβώς έξω από το γήπεδο κανά πεντάλεπτο πριν αρχίσει το παιχνίδι. Και παρόλο που ήμουν μόνος, τσουπ μέσα κι εγώ.

Μαζί με άλλους χίλιους πάνω κάτω. Βροχή, υγρασία, ψιλοκρύο και μια πειραματική ενδεκάδα του Δέλλα. Λογικό κι αυτό. Μπορεί οι παίκτες μας να αδημονούσαν να αρχίσουν τα επίσημα παιχνίδια, αλλά το rotation είναι επιβεβεβλημένο. Ερμιόνη, Φωστήρ και Ψαχνά την ίδια εβδομάδα; Ούτε η Μίλαν δεν θα τα κατάφερνε.

Και καλά αυτά. Χάθηκε νωρίς κι ο Κορδρέρο και μέναμε να γελάμε με την πληρότητα του ρόστερ. Που δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. Αρκεί να πούμε οτι στα πλάγια μπακ, έπαιζαν οι Πεταυράκης και Ρόβας. Ο Φαγιέ σε κάθε επέμβαση του έκανε κι ένα φάουλ, σέντερ φορ υπήρχε ένας πιο κοντός κι από τον νάνο, και κυκλοφορούσε στο γήπεδο και η κορδελιάρα ο Ανάκογλου. Γέλια μέχρι δακρύων από την θλίψη κύρια.

Όχι για την ομάδα. Που ο μαλάκς βρέθηκα στο γήπεδο. Να βλέπω την ΑΕΚ – ΤΙΣ ΦΑΝΕΛΕΣ ΔΗΛΑΔΗ – να παίζει με τρεις : Τον Κολοβέτσιο, τον Πλατέλα και τον Ανέστη. Μάλιστα κύριοι μέτοχοι. Για σας τους φιλάθλους μιλάω, που νταβατζηλίκι πήρατε και μετοχές. Εκτός αν πλέον το ποδόσφαιρο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Κάκιστο θέαμα, μηδέν ανάπτυξη και ανύπαρκτη συνοχή. Με αντίπαλο αστείο, που ΚΑΙ έχανε μέχρι το διάλειμμα με το ωραίο γκολ του Πλατέλα, αλλά ΚΑΙ φαινόταν επικίνδυνος λόγω του τραγέλαφου που είχαμε. Σκορ που λογικά θα ήταν πιο μεγάλο, αφού θεωρώ οτι σε μια φάση η μπάλα μάλλον πέρασε την γραμμή του αντίπαλου.

Βέβαια η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, που λέει ο κυρίαρχος λαός. Οπότε υπήρχε καρτερικότητα για το δεύτερο ημιχρόνιο. Στο οποίο ο στρατηγός, έβγαλε τον μαύρο και πέταξε τον Άνταμ μέσα. Οπότε χρέη ανέλαβε ο διαιτητής. Με δέκα ο αντίπαλος και πέναλτυ. ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Και δεν ξέρω τι λένε τα replay στις τηλεοράσεις. Εγώ μιλάω για το πώς φαίνονται οι φάσεις μέσα στο γήπεδο. Εκεί που τις βλέπει κι ο διαιτητής.

Η μαγική εικόνα λοιπόν, όταν βάρεσε μπιέλα ο Φωστήρ, συνεχίστηκε. Και το κοντέρ έγραψε το μεγάλο σκορ. Σε μια μέρα που ούτε Ανάκογλου υπήρξε στο τερέν, αλλά κι ο Μάνταλος κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά. Τους είπαμε τους καλύτερους, από τους οποίους αυτός που τελικά διακιώθηκε στο σπριντ, ήταν ο Πλατέλας. Αυτά τα γράφω για να δείξω πόσο ανύπαρκτος ήταν ο αντίπαλος. Αλλά και για να ξανακρούσω τον κώδωνα του κινδύνου, αφού η απαραίτητη διαφορά εν όψει μπαράζ, είναι στον έναν πόντο. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ ΒΟΔΙΑ.

Δεν είναι μπάλα αυτή, ούτε είναι δυνατόν ο άλλος να ταξιδεύει και να γυρνάει με άδειο μπλοκάκι. Ή να βγαίνουν ονόματα ενδιαφέροντος από την Ελλάδα, την ώρα που λείπει ο τεχνικός διευθυντής. Κάτι δεν πάει καλά κι ο κόσμος, δεν τρώει κουτόχορτο. Τα σκατά μυρίζουν ακόμα κι αν είναι κρυμμένα κάτω από κάποιο χαλί. Και ξαναλέμε οτι η τυπική διαδικασία – σαν του σίγουρου γηπέδου – είναι σκαλάκι για καλή ομάδα του χρονου. κατανοώ βέβαια την γνωστή αλήθεια : ΑΕΚ = Ελλάδα. Κι άρα μπορεί η ξεφτίλα, να μην έχει πιάσει πάτο. Κι εμείς να έχουμε γίνει παθητικοί πλέον σαν φίλαθλοι.

Χάζευα κι εγώ τα γεγονότα στο Σίδνεϋ. Εκεί που μπήκε ένας τραμπούκος σε μια καφετέρια , που υπό την κάλυψη του Ισλάμ, έπιασε μερικούς ομήρους. Κι ήθελε καλύτερη σημαία για την πίστη του κι ήθελε να μιλήσει με τον πρωθυπουργό εκεί. Την κατάληξη υποθέτω την ξέρετε. Με την επέμβαση της αστυνομίας, είχαμε έναν όμηρο νεκρό. Μόνο γι’ αυτόν στενοχωριόμαστε σαν κατάληξη της αστυνομικής επέμβασης.

Και δεν ξέρω γιατί, έφερα στο μυαλό μου την Ελλάδα. Όχι τους κάμπους και τις πλαγιές. Αυτές μια χαρά θα ήταν αν είχαν φωνή . Θα είχαν πολλά να πουν για όλους εκείνους, κι εμάς, τους μαλάκες που περιδιάβηκαν τον τόπο στον τόπο που τους χαρίστηκε. Για πλάκα, για καλοπέραση, για να απολαύσεις αυτή την ρημάδα την ζωή.

Μακριά από βουλές και κόμματα. Κι ανένδοτους κι αλλαγές κι απαλλαγές και μνημόνια. Ουδέποτε ο άνθρωπος κατάλαβε οτι η ζωή, δηλαδή η ύπαρξη, δεν έχει κάποια σχέση με την κοινωνική επιφόρτιση που επιβάλουν κάποιες οικογένειες που γκαραντί διοικούν τον όποιον τόπο τους  έχει αφεθεί. Ακόμα, τόσα χρόνια μετά, ο άνθρωπος δεν έχει καταλάβει γιατί ζει. Γι’ αυτό κι είναι αποτυχημένο είδος και γι’ αυτό δεν υπάρχει θεός.

Αλλά, ξέφυγα. Κοινωνικά το θέλετε το θέμα; Προφανώς, αφού η φύση πλέον είναι υπό προστασία. Κι έχουμε και την Green Peace, που θέλει τους καρχαρίες αλλά ζητάει και τον οβολόν μας δια το έργον της. Να γαμήσουμε πρώτα τα παιδιά της Αφρικής, και μετά εδώ έιμαστε εμείς, να φτειάξουμε τα πράματα. Πούστηδες κοινωνικοί που την φύση την έχετε ντεκόρ. Διότι εκεί θα ήσασταν ανίκανοι. Μόνο με δικηγόρους και καθυστέρηση τελειωτικών αποφάσεων δικαστηρίων, ησυχάζετε.

Και πήγαν δήθεν οι ακραίοι στην Αυστραλία. Και καθάρισε το θέμα. Εκεί είναι το μυαλό μου. Επειδή μας πήρε καμιά δεκαριά μέρες να καθαρίσουμε την πλατεία Συντάγματος. Από κάποιους πρόσφυγες. Σύριοι λέχτηκαν σήμερα. Προχθές λέχθηκαν Μικρασιάτες. Ακόμα λέγονται σεισμογενείς. Ακόμα οι πούστηδες της καρέκλας, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ακόμα δεν ξέρουν, όχι μόνο να νομολογούν επί της ουσίας, αλλά δεν ξέρουν ακόμα να εφαρμόζουν τα διεθνή δίκαια αλλά και να μην ξέρουν να τα αντιγράφουν.

Μιλάμε για κατακόμβες. Έχουμε, καλώς ή κακώς, μια εκλεγμένη συγκυβέρνηση. Αυτή, ξέρει να κυβερνάει; Ξέρει να εφαρμόζει τους νόμους; Τι ασχολείται με την αξιωματική αντιπολίτευση, που πάντα είναι για να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη, και δεν προχωράει στην εφαρμογή των νόμων; Δεν μπορεί να διώξει από την κεντρικότερη πλατεία του κρλατους, με βάση το όνομα της, κάποιους που με τσαμπουκά διεκδικούν χαρτά για να φύγουν από εδώ; Δεν μου κάνεις σαν κυβέρνηση. Φυσικά δεν μου κάνεις και σαν αντιπολίτευση, όταν δεν σέβεσαι τους νόμους και πατάς στο αναφροδίσιο του τι δήθεν,  πρέπει να γίνεται.

Ο διάολος λοιπόν, είναι όλο το σύστημα. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙ Ο ΠΟΥΣΤΗΣ Ο ΛΑΟΣ.  Μετά βέβαια του φταίει,  και μπαίνοντας στο σπιράλ, έχει θέμα. Οπότε τραβάει την παροιμία για την κότα και το αυγό και παραγγέλνει  κι ένα κρασί παλιότερα, σήμερα ουίσκι, και σταυρώνει τα πόδια, αφού είπε την υπέρατη αλήθεια, κι άσε τον άλλον δίπλα να καθαρίσει. Μεγάλε καραγκιόζη, που στον πήρανε οι Τούρκοι μέχρι κι αυτόν. Σε βοήθησαν δηλαδή οι τίποτες που πήγαν στην καφετέρια στην Αυστραλία.

Τους οποίους τίποτες, τους εξαφάνισαν μέχρι και τα καγκουρώ. Έκανες κάτι που πάει κόντρα στην καλοπέραση μας; Ίσα που σε έφαγε η μαρμάγκα. Έχεις ανθρώπινα δικαιώματα αρχίδι που όμως καταπίεσες άλλα διακαιώματα αυτών που πήγαν να πιουν καφέ; Ούτε το όνομα της μάνας σου δεν θα ξαναπείς. Ορθότατο εκτός αν τώρα ακούσω οτι και στην Αυσραλία, υπάρχει στυγτνή δικτατορία.

Διότι ο πρόσφυγας, είναι τέτοιος κι ως τέτοιος μιλάω εξ ονόματος του πατέρα μου. Αλλά όχι κι όπου του γουστάρει. Και δεν θα έχουμε εδώ τους ηλίθιους που δεν ξέρουνε ή δεν θέλουνε να εφαρμόζουνε τους νόμος. Έλεος με τις μειονότητες και τα δικαιώματα όλων των ξένων, που καταπατάνε,  επειδή οι τίποτες της βουλής δεν ξέρουνε να κυβερνάνε, τα διακιώματα όλων αυτών που πληρώνουνε ακόμα και για την στέγαση των πιθανών προσφύγων. ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ. ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΟΝ ΧΛΙΔΑΤΟ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΤΗΣ ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΑΣ.

Ετσι επρεπε να είναι το post. Το ματς δε το ειδα. Πρωτον γιατι λειπω, δευτερον γιατι χορτασα μπαλλα προχτες στο Emirates και τριτον γιατι ακομη και κατω να ειμουν το να κατσεις να δεις ερμιονιδα-αεκ είναι σαν να βλεπεις σε επαναληψη σεφερλη στο δελφιναριο.

Μικρη παρενθεση: δε ξερω αν επιτηδες προσπαθει να διαλυσει αυτό που ο ιδιος εκανε περσυ αλλα τα αποτελεσματα τον δικαιωνουν: Τσιμπα αλλα 3 χτες και από μπαλλα αστα να πανε. Ρε το Μπαλοτελι 20εκκ μεταγραφη? Κριμα πραγματικα πανω που πηγαμε να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε πειραματα στις μεταγραφες με παικτες που δεν.. Δε ξερω αν είναι καλος η κακος προπονητης (για μενα δεν είναι κακος) αλλα σαν manager ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ.

Στο Emirates το ματς δε παιζωταν. Μπαλλα πανω κατω γκολ φασεις και μια Arsenal σε τοπ επιπεδο με τεσσαρα και το ένα γκολ πιο ωραιο από το άλλο. Για το γηπεδο δε μιλαμε καν. Εχω τη τυχη να ειμαι στις καλυτερες θεσεις, ως φιλοξενουμενος, αλλα ολο το γηπεδο είναι απιστευτο. Χωρις μπιντεδες και λουτρα βεβαια μιας και απευθυνεται σε ανθρωπους όχι σε ραγιαδες. Ανθρωπους που μαλλον εχουν και σπιτια τους μπανιο να κανουν αν θελουν. Απιστευτη και αμεση προσβαση με οποιο μεσο θες, ανεση, ασφαλεια τρομερη οπτικη και ακουστικη οπου και αν κατσεις.

Μετα το ματς κατεβηκαμε για φαγητο στο Chelsea μιας και είναι και σχετικα κοντα απο το σπιτι. Ετυχε να σχολαει το ματς του ΚΕΦΤΕ και ειχαν γεμισει οι δρομοι από το γηπεδο που αδειαζε. Παιδες για να βρειτε Αγγλο οπαδο της Τσελσκυ πρεπει να παιξετε joker. Τιγκα στους Κινεζους, στους Αραβες στους Πακι και στις 500 φυλες του Ισραηλ. Ολοι βεβαια Τσελσκυ από τα γεννοφασκια τους στη μακρινη Κινα στο Dubai και στο Ισλαμαμπαντ με το Δελχι! Ρε τι πλακα εχει ο ΘΙΑΣΟΣ που εχει στησει ο πλυντηριας.. Εχει βαλει και το άλλο το νουμερο απανω, εχει χωσει (χρωσταει) ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΣ ΛΙΡΕΣ και αναμενει να παρει το κιουπι..Απευθυνόμενος σε αναλογο κοινο βεβαια.. Γιατι ξερω πολλους που ειπαν θα παω-κατσω να δω μια ομαδα του Λιπι του Χιντιγκ το Σακι του Βεγκερ του Χιτσφελντ κλπ. Ξερω π.χ τη Μιλαν των 90’ς τη Μπαρτσα των 00’ς.   Εγω για παραδειγμα (και λογω…ανωτερας βιας) βλεπω πολύ Arsenal, και παραλληλα γουσταρω και τον Βενγκερ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΝΕΝΑ όμως που ειπε παμε να δουμε ομαδα του ΚΕΦΤΕ να χορτασουμε θεαμα. Ουτε φυσικα και θυμαμαι καμμια ‘ομαδα’ Κατι πουλμαν θυμαμαι που ‘κερδιζαν’ με τα σεντερ φορ να παιζουν στοπερ.. Οπως βεβαια κερδισε και ο … Χαριστεας  με τον .. Καψη!!! ακριβως το ιδιο τροπαιο με τον Goulit και τον Van Basten.Booooooring…Νυυυυυυστα…ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ……

Βεβαια μπροστα στη νυστα του ΣΕΡΒΟ-ΓΑΥΡΟΥ ολοι οι αλλοι είναι υπερθεαμα. ΑΕΚ 2014-2015 με βασικο τον ΦΟΥΛΗ ΓΕΩΡΓΕΑ κυριοι. Ετων 36 ο Φουλης και περαν της πλακας και της αφοσιωσης σε αυτό που κανει, Ε ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΜΠΑΛΑΔΟΡΟ. Ουτε τον λες το καλυτερο η έναν από τους 10 καλυτερους που περασαν από την ομαδα αυτα τα χρονια. Απλα εχει εξελιχθει σε ένα τοτεμ όπως παλιοτερα η εξεδρα επεφυμουσε τον Βαιο ακομη και στα τακλιν καρωτιδας αλλα εβριζε το Τσιαρτα. Ετσι πανε αυτά. Για το λαο όμως όχι για τους τεχνικους διευθυνταδες.

Που είναι ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΕΚ και τη ΧΤΙΖΟΥΝ με το ΦΟΥΛΗ στα 36 του! Το χτισιμο και το planB και η σοβαροτητα της καταστασης που χτιζει Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΚΚΑΛΗ είναι αυτό. Ο ΣΕΡΒΟΓΑΥΡΟΣ που από το ΚΟΜΠΛΕΞ του και μονο στον Αρη ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ μεν αλλα ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΙΑΣ και ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ δε, σκιστηκε να πανυγηρισει το Χ που εκοβε πρωταθλημα στην ΑΕΚ της καρδιας του.. Στον ιδιο ΑΡΗ που ασκησε βετο και απειλουσε θεους και δαιμονες ως προπονητης του!! αν δε δινωταν ο Αβρααμ στο gay.. Τοτε που ηταν προπονητης του Αρη αλα από πισω μιλαγε με το Βαζελο μεχρι που εφαγε τη χυλοπιτα από τον ΒΑΡΔΗ. Ότι εκανε και με εμας και το gay δηλαδη ΤΟ ΠΟΥΛΗΤΑΡΙ. Κοβει η πουτανα το γαμησι?

Γι αυτό αλλωστε ΟΥΔΕΙΣ ΤΟΝ ΧΩΝΕΥΕΙ. Από οπου εφυγε ΑΝΤΙΠΑΘΗΣ είναι, ακομη και από το Gay που τους πηρε τα ‘πρωταθληματα’ καταδυσεων με τον Αλεκο το Γιαννακοπουλο και το Τζολε. Ενας ΞΙΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ που εχει δουλεψει σχεδον παντου, αλλα οποιοι τον συναντανε αλλαζουν πεζοδρομιο. Από παικτες μεχρι παραγωντες. Αν βεβαια πιο πριν δεν τον εχουν διωξει νυχτα όπως στη τελευταια του δουλεια στη Γιουγκια η στη Κυπρο. Η πιο πριν που μεχρι και ο Σπανος που είναι γνωστος για την υπομονη του με τους προπονητες, δεν αντεξε και τον σουταρε στη μεση της σαιζον. Ο ανθρωπος είναι τσακωμενος με τον ισκιο του. Τελος.

Εχουμε όμως τη τυχη να μας κανει για ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΟΡΑ τον προπονητη και να μας χτιζει. Με αυτό το ατιθασο ατι τον …Ζοριτς, το παικτη που κανεις δε ξερει ουτε που παιζει ουτε τι κανει. Το μονο που ξερουμε ΣΙΓΟΥΡΑ εδώ και 30 χρονια ότι χανεις 0-3, κερδιζεις 8-0, η πρωτη αλλαγη είναι στο 75’. No matter what. Ειτε παιζεις με τη Ρεαλ εκτος, ειτε με τη πετρομαγουλα εντος η αλλαγη είναι στο 75’. Μαλλον γιατι τοτε χτυπαει το ξυπνητηρι. Μονο ετσι εξηγηται. Όπως ξερουμε σιγουρα ότι πρεπει να εχουμε και 2-3 ΙΤΣ στην ομαδα με το ζορι. Χτες διαβαζω ειχαμε τον Μπεεεσεβιτς- αυτό το οδροστοτηρα σεντερ φορ και φυσικα τον μπαλαδορο με τα ποδαρακια καλαμακια.

Βεβαια επειδη ολοι είναι τοσο καλοι και super λιγκατοι όπως μας ελεγε ο άλλος ο ΒΛΑΚΑΣ του πεστε κατω από τη μια και μας ενημερωνε ο ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ αεκαρας Κωστας, ψαχνουμε καμμια ΔΕΚΑΡΙΑ αλλους για να τους αλλαξουμε.. Τι πιο λογικο να χτιζεις 2 χρονια ομαδα και να αλλαζεις ΟΛΟ το κορμο ΣΥΝΕΧΕΙΑ? Τι πιο λογικο από το να ‘νικας’ στο 90 και στο 95 και να φερνεις Χ με την ερμιονιδα-Μαδριτης για να βγαλεις ΤΗ ΤΣΙΜΠΛΑ από το ματι και να δεις αυτά που φωναζουμε από το καλοκαιρι εδώ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ που βλεπεις κάθε μερα ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΟΥ.

Λες και θελει κανα τρελλο μυαλο για να δεις ότι δεν εχεις αριστερο μπακ δεν εχεις δευτερο σεντερ μπακ (αληθεια αυτόν το Σαρρη ΠΟΤΕ ΛΕΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΕΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ?) δεν εχεις εξαρι δεν εχεις δεξι εξτρεμ και δεν εχεις σεντερ φορ?

ΥΓ Αυτός ο Σοιλεδης που πηγατε και κουβαλησατε που τραυματιστηκε πριν 4 μηνες ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΕΧΕΙ? Τον γαζωσανε με Καλασνικοφ και δε μπορει να συνελθει από το καλοκαιρι? Εκανε τριπλο by-pass? Περναει μαγουλαδες? Ο Μπεργκ στο βαζελο ξεκινησε τη χρονια επαιξε 5-6 ματς κανα διμηνο, ΕΣΠΑΣΕ ΚΟΚΚΑΛΟ (κλειδα) και ΗΔΗ επανηλθε εδώ και 15 μερες.

ΥΓ Με το γηπεδο όλα καλα? Ρωταω μιας και εχεις παρει ΜΠΡΟΣΤΑΤΖΑ τα φραγκα: 50% περσυ και 85% φετος από τα διαρκειας. Δεν είναι και ασχημα ΤΣΕΠΗ κανα ταληρο για 2 χρονακια!! Τωρα θα μου πεις δε ξερεις ποσα διαρκειας είναι μιας και ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΕΙ Η Β.Β. Είναι μυστικο…Ξερεις όμως ότι σα τις γατες ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΚΑΤΑ ΤΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΟΥΜΕ. ΤΣΑΜΠΑ ΣΕ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΑΙΛΟΥΡΟ?

Δημοσιογραφικά, τελείωσε μια εβδομάδα πολιτικής. Την είχαμε ξεχάει την ΑΕΚ. Που είχε υποχρέωση στην Ερμιόνη. Σε αυτήν την κακοτράχαλη έδρα με αντίπαλο αήττητο εκεί και σε ένα γήπεδο πολύ μικρών διαστάσεων για τις τεχνικές αρετές μας. Επίσης πηγαίναμε για το 7χ7, αλλά είναι κακό νούμερο αυτό το επτά. Όλα εναντίον μας ήταν.

Είδαμε λοιπόν ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι στο πρώτο ημιχρόνιο. Τόσο κράτησε. Τότε που οι δυό ομάδες προσπάθησαν να παίξουν, κι έφτειαξαν και κάποιες ευκαιρίες. Μετά επήλθε η βαριεστημάρα με αποτέλεσμα να αρχίσουμε τα χασμουρητά κι εμείς από την τηλεόραση.

Κανονικά δεν πρέπει να μιλήσω για εμάς. Διότι τα εύσημα ανήκουν στον αντίπαλο προπονητή. Που διάβασε τέλεια το παιχνίδι και κλείδωσε σχεδόν όλα τα όπλα μας. Εμφανέστατο αυτό καθώς προχώραγε το παιχνίδι. Συνεπικουρούμενος στην προσπάθεια του από την αναγκαστική αλλαγή του Μπαρμπόσα, την κακή απόδοση του Ανάκογλου, τα κακαρίσματα του Κορδρέρο και την κάθετη πτώση του Πλατέλα στο δεύτερο μέρος. Ένας Μάνταλος υπήρχε όλος κι όλος, να βγάζει πάθος, τσαμπουκά και διάθεση.

Με έναν παίκτη όμως, δεν πας πουθενά. Άντε και με τον αλάνθαστο Κολοβέτσιο. Όλοι οι άλλοι ήταν να μασάς και να φτύνεις. Στους οποίους δεν αξίζει ατομική κριτική, αφού τόσο ξέρουν και τόσο παίζουν. Με το ζόρι δεν γίνεται παίκτης ούτε ο Πεταυράκης, ούτε ο Μπρέσεβιτς – παρόλο που προσπαθούσε και σωστά έπαιζε – κι ούτε ξανανιώνει ο Γεωργέας. Άσε δε εκείνον τον Ζόριτς. Αυτός θύμησε το τραγούδι του Ρέμου : Μπορείς να μπεις, μπορείς να βγεις…. Κανείς δεν θα σε πάρει χαμπάρι.

Ένας αντίπαλος λοιπόν,  σφιχτός, καλά οργανωμένος και ψιλοτσαμπουκαλεμένος. Εννοώντας καθαρά αγωνιστικά. Και πολύ καλά έκανε. Αυτό έπρεπε να παίξει απέναντι σε μιά ΑΕΚ μη μου άπτου, που μπήκε λες και της χρωστάγανε κάποια χάρη. Επειδή έχεις βάλει επτά γκολ σε κάποιους ανύπαρκτους, δεν σημαίνει οτι θα σε φοβηθούν κιόλας όλες οι ομάδες. Κι αυτά πρέπει να τα βλέπουν όλοι εκείνοι που μιλάνε για ομάδα πρώτης κατηγορίας και για πληρότητα ρόστερ κάπου στο 120 %. Αυτή είναι η αλήθεια και τίποτε λιγότερο ή περισσότερο. Οι άνθρωποι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Κάπου βέβαια έχουν αρχίσει και ψιλοβγαίνουν από την χειμερία νάρκη, αφού κοιτάνε καμιά δεκαριά παίκτες. Σικ, το λένε επτά.

Και χαιρόμουνα βλέποντας την Ερμιόνη σήμερα. Που ήξερε τον στόχο της. Κι αν εμάς μας έλειπε ο Μπακάκης- που δεν θα μπορούσε να κάνει και πολλά αφού οι χώροι ήταν πολύ καλά κλεισμένοι – κι οι αντίπαλοι χάσανε τον Σέρβο τους, πιο πολύ από λιγοψυχιά. Είπαμε βέβαια οτι χάσαμε και τον Πορτογάλλο ξαφνικά, αλλά όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Κι αν όλη η ομάδα περιμένει από ένα δεξί εξτρέμ, ζήτω που καήκαμε. Θα πεις μια γυναίκα όμορφη, επειδή είναι πετυχημένο το σκουλαρίκι της;

Τυχεροί όμως είμαστε αφού υπάρχει ο Ιανουάριος μπροστά. Ξαναλέω, όχι για την άνοδο αλλά για το χτίσιμο. Κι όταν λέμε χτίσιμο, να μπορείς να έχεις κι έναν παίκτη να αλλάξει τον Λαμπρόπουλο, τον Κορδρέρο και τον φορ. Νάχεις κι ένα δεύτερο βρακί ρε αδερφέ. Κύρια για τα μπαράζ και για του χρόνου. Θα μου πεις, θα πάρουμε παίκτες. Εντάξει θα πάρουμε. Και ποιός θα τους μάθει μπάλα; Ο Δέλλας; Ή θα δώσει εντολή για συνοχή ο συνταξιούχος ; Αστεία πράματα.

Όντας λοιπόν σε καλή διάθεση, μίνιμουμ θα δώσω συγχαρητήρια στον αντίπαλο και μερικές απλές μούτζες στους παίκτες μας. Διότι εμείς φταίμε και τίποτε άλλο. Εμείς είχαμε υποχρέωση για δημιουργία παιχνιδιού ακόμα και σε αυτό το μικρό γήπεδο. Οι αντίπαλοι θέλανε καταστροφικό παιχνίδι κι αντεπιθέσεις. Κάτι που θεωρητικά ήταν γνωστό από πριν. Μην ξεχναμε οτι είχε κάνει scouting ολκόκληρος Κασάπης. Κι είχε προειδοποιήσει σχετικώς. Και μην γελάτε. Ξέρετε τι θα πει scouting; Οτι ακόμα δεν έχουμε ταυτότητα ομάδας εκτός έδρας, δεν μπορούμε να επιβάλουμε το παιχνίδι μας κι είμαστε καλά μόνο στο ΟΑΚΑ.

Συμφωνώ βέβαια, οτι αν η Ερμιόνη έπαιζε ανοιχτά, θα είχαμε σκοράρει. Θα είχε κουραστεί παραπάνω κι όλα τα υπόλοιπα. Θα ακούσουμε πολλές μαλακίες από τους τεμπελχανάδες μέχρι την Τετάρτη. Εγώ θα περιοριστώ να βγάλω το καπέλο μου στον Πλατέλα, που δεν έπεσε κάτω για να πάρει το πέναλτυ στην μοναδική φάση που είχε συμμετοχή στο δεύτερο μέρος. Που θα ήταν μεν αλλά δεν θα έφερνε δικαιοσύνη στο αποτέλεσμα δε. Στο απόλυτο μηδέν, που ήταν η ομάδα μας σήμερα. Κι αυτό πρέπει να δούμε : Τα χάλια μας.

Η τήρηση των νόμων,είναι απολύτως απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας.
Αυτό είναι αυτονόητο.
Και σε κάθε κοινωνία-ακόμα και την πιο εύρυθμα λειτουργούσα- υπάρχουν νόμοι οι οποίοι αμφισβητούνται, ή τηρούνται εκ περιτροπής. Με λίγα λόγια,δεν υπάρχει απόλυτα ευρυθμη λειτουργία σε καμιά κοινωνία. Αυτό που κάνει την διαφορά ανάμεσα σε μια «ευρυθμη» κοινωνία και σε μια «ατάσθαλη» (όπως η δική μας) έχει να κάνει τόσο με τον «όγκο» των παραβατών (από την μία) όσο και με την «ποιότητα» πολλών νόμων (απ΄την άλλη).

Για παράδειγμα, ο νόμος περι ευθύνης υπουργών, είναι ένας νόμος εξώφθαλμα υπερ της ασυλίας και της προστασίας των λαμογιών που κατέχουν υπουργικές θέσεις (κατασκέυασμα Μπενιζέλου,»δώρο» προς τους συναδέλφους του).
Αυτός ο νόμος όμως,πρακτικά,ελάχιστα «ακουμπάει» στην Ελληνική κοινωνία,εφ όσον δεν αφορά το σύνολο των μελών της,παρά μόνο ένα ελάχιστο κομμάτι κάποιων ( όσων υπουργοποιούνται). Δηλαδή το 0.00020%.
Αρα θα μπορούσαμε να πούμε πως «εφόσον πρόκειται για έναν νόμο που δεν μας «απασχολεί» και δεν μας αφορά άμεσα, μπορούμε να τον αφήσουμε στην «τύχη» του,αφού αφορά μια χούφτα ανθρώπους.

Εδώ λοιπον θα πρέπει να αντιδρούμε,να είμαστε σφόδρα αντίθετοι σε αυτο΄το εξώφθαλμα άδικο, παράλογο και κοινωνικά άνισο νομοοθέτημα,εφόσον αντιτίθεται στο Συνταγμα το οποιο επιτασσει πως «…ολοι οι Ελληνες ειναι ίσοι απέναντι στο νόμο».

Νόμος λοιπόν είναι ο «περι ευθύνης υπουργών». Παράλογος,παράτυπος, και κυρίως παράνομος. Μα κυρίως αντίκειται στην κοινή λογική, βάσει της οποίας έχουν συσταθεί όλοι οι νόμοι και όλοι οι κανονισμοί παγκοσμίως.
(κοινή λογική οριζεται ως: «π.χ. αν ένας κλέψει μια κοτα,δεν μπορεί να τιμωρείται «ισάξια» με κάποιον που έκλεψε ένα κοτέτσι». Απλοικό το παράδειγμα αλλά «κατατοπιστικό».
Εν τούτοις, τα χρέη κάποιων διαγράφονται και κάποιες ποινές τους επίσης, ενώ τα δικά σου χρέη ή αδικήματα σε ακολουθούν ως τον τάφο.

Ενα αλλο παράδειγμα,που κάνει και «μπαμ» και είναι και προσφατο, είναι η νομοθέτηση περι της φορολογίας της ιδιωτικής περιουσίας. Ο γνωστός «ΕΝΦΙΑ». Νόμος είναι και αυτός. Και «πρέπει» να εφαρμόζεται…Απαρέγκλητα. …Δίχως διακρίσεις. …Σε όλους.
Είναι όμως ένας «δίκαιος νόμος»; Από που απορρέει το Δίκαιο; Απαντήσαμε πιο πάνω. Από την Κοινή Λογική. (λέγοντας «κοινή»,δεν εννούμε την λογική της «Κατίνας». Εννούμε την «γενική έλλογη ικανότητα ενός πλυθησμού να διαχωρίζει το «πολύ» από το «λίγο» και το «ελαφρύ» από το «βαρύ». Πάνω εκει ακουμπάνε ΟΛΕΣ οι νομοθεσίες και όλοι οι κανονισμοί, οι οποίοι έχουν σκοπό την εξομάλυσνη των σχέσεων μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας. Είτε πρόκειται για αρχαικους άγραφους νόμους που αφορουσαν στο παρελθόν μια κοινότητα μερικών δεκάδων ανθρώπων,είτε αφορά τις πολύπλοκες σχέσεις εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια «πολύβουη» κοινωνία ενός κράτους, η μιας ενότητας κρατών)
Οταν φορολογείς τον σταύλο μιας πολυμελούς οικογένειας, η ένα μισογκρεμισμένο σπιτάκι ενός φουκαρά,είναι φανερότατο πως όχι μόνο δεν παράγεις δίκαιο,μας πως,αντίθετα, μάλλον έχεις “εκδικητικές” διαθέσεις εναντίων των. Δηλαδή είσαι μισάνθρωπος. ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΣΑΠΙΟΣ “ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ”.

Λέμε λοιπόν. Πόσο «δίκαιο» είναι το να φορολογείται ένας χώρος ο οποιος ΔΕΝ παράγει πλούτο; Ενα σπιτι ας πούμε, ή ένα αγρόκτημα που βρίσκεται αποδεδειγμένα σε αχρηστία;. Πόσο δίκαιο δηλαδή είναι το φορολογείται κάθε μήνα ή κάθε χρόνο, η κάθε εξάμηνο, ένα αντικέιμενο το οποιο αγοράστηκε ή κατασκευάστηκε ΑΠΑΞ, δηλαδή μία φορά και έκτοτε, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν αποφέρει κέρδη στον ιδιοκτήτη του;

Η Κοινή Λογική- που λέγαμε- λέει «είναι κατάφορα άδικος» έως σχεδόν εκδικητικός.Μέχρι δηλαδή που στρέφεται ΚΑΤΑ των μελών της κοινωνίας στην οποία εφαρμόζεται.

Τι λοιπόν ΟΦΕΙΛΟΥΝ να κάνουν τα μέλη της; (Προυπόθεση: ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ) Οφείλουν να αντιταχθούν,να σταθούν απέναντι σε αυτόν τον νόμο. Και να κάνουν το παν να τον καταργήσουν. (μη ξεχνάμε πως «άπασαι αι εξουσίαι υπάρχουν υπερ αυτού-του λαού- και του Εθνους)
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι η άρνηση. (η μη καταβολή των τελών,των δόσεων κλπ)
Φυσικά,για να ολοκληρωθεί το «έργο» της κατάργησης ενός νόμου, δεν αρκεί η άρνηση, η οποια σαν αντιδραση,αν παραμείνει ΜΟΝΟ εκει,τότε θα μιλάμε απλά για απήθεια και ομαδική έκνομη συμπεριφορά και λοιπές αηδίες οι οποίες μπορούν να γυρίσουν μπούμεραγκ και να γίνουν «όπλο» στα χέρια του παράνομου κρατικού μηχανισμού ο οποιος «μηχανέυτηκε» τον συγκεκριμένο φόρο για προφανέστατους λόγους.

Οφειλουμε λοιπόν να πάμε «παραπέρα» και να υπάρξει νομική αντεπίθεση.Με συλλογη των απαραίτητων υπογραφών, με υπαγωγή σε δικαστικό αγώνα και την συνηγορία νομικών οι οποιοι θα βοηθούσαν σε αυτην την προσπάθεια. μέχρι του σημείου ώστε να γίνει επαναπροσαρμογή, βελτίωση,διόρθωση ή και στην ανάγκη αν ειναι απαραίτητο γενική κατάργηση του νόμου και αντικατάσταση του με έναν άλλο, αρκούντως δικαιότερο, με «άισθηση» ισονομίας» (…»οι Ελληνες, οφείλουν να συμβάλουν στα έσοδα του κράτους ΑΝΑΛΟΓΩΣ των δυνάμεων των…)

Αυτά είναι δυο μικρά πραδείγματα κατάφορα άνισων άρα άδικων και άρα ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ νόμων, οι οποίοι απλά είναι κατασκευάσματα «στριμωγμένων» από ανώτερες εξουσίες ανθρωπων,οι οποίοι συν τις άλλοι αδιαφορούν παντελώς για την τύχη,την μοίρα και την πορεία της κοινωνίας της οποιας-υποτίθεται-κρατούν τις τύχες και το κυριότερο ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Να γιατι «λειτουργούν οι νόμοι» σε μεγάλο βαθμό στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες. «κυρίως στις Προτεσταντικές».
Γιατι πιάνουν «τον καλόγερο με το λουκάνικο στο στόμα». Δηλαδή συλλαμβάνουν έναν υπουργό να οδηγεί μεθυσμένος. Δικαζουν έναν ανώτερο υπάλληλο γιατί διασπάθησε 1000 λίρες. Επιβάλουν πρόστιμο στην κορη του τάδε πρωθυπουργού γιατί μπήκε στο metro χωρίς εισητήριο.
Και μάλιστα προβάλουν με ιδιάιτερο ζήλο και μετ επιτάσεως τέτοια «παραπτώματα» των αναγνωρίσμων μελών της κοινωνίας τους. Γιατί; Μα γιατί έτσι λειτουργούν αποτρεπτικά για τους πολλούς,τα εκατομμύρια των «θεατών», τους “μικρομεσαίων” οι οποίο φυσικά αναλογίζονται αυτόματα τι θα πάθουν οι ίδιοι αφού «ούτε ο τάδε δεν την γλύτωσε».

Εκει,όντως σε ελάχιστες περιπτώσεις ο μικρομεσαίος έχει την δυνατότητα να παρανομήσει,γιατι πραγματικά δεν τον “πάιρνει”.
Στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες, παρανομούν κυρίως ΜΟΝΟ οι κυβερνήσεις και όχι οι κάτοικοι. Παρανομούν βέβαια και για λογαριασμό των κατοίκων,αφού τα «κλοπιμαία»,τα «οφέλη» από τις παρανομίες τους «μοιράζονται» και στους κατοίκους με την μορφή κοινωνικών ατελειών,κοινωνικών παρεμβάσεων ,κλπ. (τρανό παράδειγμα η Γερμανία, η οποία κλέβει κυρίως όλους τους άλλους και τα «μοιράζει» (ως ένα βαθμό τουλάχιστον) στους κατοίκους της με αποτέλεσμα οι «κατσαβιδολόγοι» Γερμανοί να αισθάνονται πλήρως ικανοποιημένοι από την-εκάστοτε- πολιτική τους ηγεσία.

Εδώ,στο Ελλάντα, κλέβουν ΚΑΙ οι κάτοικοι κλέβει ΚΑΙ το κράτος. Ο ένας κλέβει τον άλλον. Φυσικά έτσι δουλειά δεν γίνεται.
Αυτό όμως με τίποτα δεν αναιρεί πως αρκετοί νόμοι της είναι άδικοι και άνισοι και άρα χρήζουν κατάργησης.
Δηλαδή,το ότι πάρα πολλοί ΕΛληνες είναι λαμόγια και τεμπέλιδες,με αποτέλσμα να «ανέχονται» πολλούς άδικους νόμους (έιτε από ανοχή,έιτε από συνενοχή στην κατάντια) ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΕΧΘΟΥΝ ΑΥΤΟ «ΑΛΙΣΙΒΕΡΙΣΙ» ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑΣ.

Και πολύ περισσότερο όταν είναι γνωστό πως “ότι είναι δίκαιο δεν είναι και ταυτόχρονα ηθικό”,αυτόματα συμπεραίνουμε πως υπάρχουν ήδη και εφαρμόζονται-το δίχως άλλο- ΚΑΙ ανήθικοι νόμοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε την “ποιότητα” των ανθρώπων εδώ στην Ελλάδα οι οποίοι “σκαρφίζονται” τους νόμους,τότε αβίαστα φτάνουμε στο συμπέρασμα πως πάμπολοι νόμοι παράγουν ΜΗ δίκαιο και προωθούν την ΑΝισότητα και διατηρούν την παρανομία. Θα ΄λεγε κανεις μάλιστα πως αρκετοι από αυτούς ψηφίζονται ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ.

Εκεινοι λοιπόν οφέιλουν να αντιδράσουν. Αυτό λέω. Οχι ότι πρέπει να υπάρχει απλά «γενική απείθεια» και ότι πρέπει όλοι να πάμε να πνηγούμε ή να γαμηθούμε.
ΠΟΤΕ. Λέω απλά, να στείλουμε-με τους τρόπους που προανέφερα,αλλά και με τόσους άλλους που υπάρχουν πρόσφοροι στο «οπλοστάσιο» μας και που δεν τους γνωρίζουμε καν,αφού ποτέ σοβαρά ο νεοέλληνας δεν ασχολήθηκε με τα δικαιώματα του).
Μπορούμε λοιπόν να τους στείλουμε να πάνε να «γαμηθούνε». Ειτε αυτο σημαίνει κατάργηση ή βελτίωση των νόμων. είτε σημάινει- ακομα καλύτερα-απόπομπή των «παραγωγών αδικων νόμων».
Και το τελευταίο είναι και πιο μακροχρόνια αποτελεσματικό, εφ όσον όσο θα υπάρχουν «ΜΠενιζέλοι» και «Πάγκαλοι» τέτοιους «νόμους’» θα σκαρφίζονται, γιατι πολύ απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ ΕΚΕΙ ΒΑΛΜΕΝΟΙ.

Τέλος,εκτός από πρακτικά ανεφάρμοστο,είναι και πραγματικά αφύσικο να περιμένεις να σε νομοθετήσουν δικαίως εκεινοι που πρώτοι και καλύτεροι προτάσουν με τον τρόπο ζωή τους την παρανομία και την μη εφαρμογή των νόμων, τους οποίους τους θεσμοθετούν ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ.
Ποιος θΑ δεχόταν τον βιαστή του παιδιού του για γαμπρό στο σπίτι. Η να αγοράσει «σε τιμή ευκαιρίας» από τον κλέφτη τα κλοπημάια του ίδιου του του σπιτιού;

Οποιος στα παραπάνω λέει «ναι», είναι σαν να περιμένει από τους «Μπενιζέλους» και τους «Σαμαράδες» να δει καλύτερες μέρες και κυρίως δικαιότερους νόμους.
Είναι δυο απόλυτα αντιθετα πράγματα.
Οπως έλεγε και ο Αριστοτέλης «όταν υπάρχει το Α δεν μπορεί να υπάρχει και το Β»

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση: ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΟΥΝ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΑΡΑΞΟΥΝ «ΔΙΚΑΙΟ».
Εαν και όταν αυτό συμβαίνει, εκ των πραγμάτων ΑΝΙΘΙΚΟ.

Γενικό συμπέρασμα: Οσο περισσότερο ανεξάρτητη είναι μια κοινωνία (οικονομικά και στρατιωτικά) τόσο μεγαλύτερη παραγωγή δίκαων νόμων καταφέρνει,γιατί πολύ απλά, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.
Και αντίθετα, όσο “δεσμευμένη”, όσο “υπόλογη” σε μια ανώτερη δύναμη είναι μια κοινωνία (ή ένα κράτος) όπως εμείς καλή ώρα, τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες για παραγωγή πραγματικά ισότιμων και άρα δίκαων νόμων,γιατί πολύ απλά, ΔΕΝ ΕΧΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙ, ΕΦ’ΟΣΟΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΌ “ΑΝΩΘΕΝ” ΚΑΙ “ΔΙΚΑΙΟ” ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΕΙ, ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΑΦΕΝΤΗ-ΔΟΥΛΟΥ.
Οτι “δικαιώματα” παρέχει,παρεχωρεί ο “ελεήμων” κύριος” στον δούλο του (ή στο “προσωπικό” του αν το θέλουμε πιο “κομψά”) τα ανάλογα μπορεί να “παρεχωρήσει” και μια χώρα-δούλα στα “παιδιά” της. Δηλαδή-κατά τους “Μπενιζέλους”: “να κάνουμε και το σταυρό μας και πάλι καλα να λέμε”.

Με απλά λόγια, όσο δεν μπορούμε να είμαστε “από πάνω”,σε θέση “οδηγού” δηλαδή, είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να υπάρχει παραγωγή και εφαρμογή ισονομίας,εντος ενός κρατιδίου το οποιο απλά εφαρμόζει εντολές άλλων,μέσω μιας ελληνόφωνης δράκας ανθρώπων οι οποιοι κάθε φορά “κυβερνούν”,δηλαδή απλά καλούνται να κάνουν πράξη τις εντολές εκείνων για τους οποιους δουλέυουν και από τους οποίους τις τσέπες πληρώνονται.
Η δικαιοσύνη προυποθέτει ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Οπως καταλαβαίνεις, μιλάμε για μια ουτοπία.

Λαφαζάνης: «Απαράδεκτη» η θεωρία ότι δεν μπορούμε να δράσουμε μονομερώς

Λαπαβίτσας: Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει plan b τη δραχμή!Καμία προοπτική και κανένα ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλείεται από την κυβέρνηση για το θέμα άλλου νομίσματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει τρία και 4 διαφορετικα και εναλλακτικά πλάνα

Αλ. Μητρόπουλος: «Δεν υπάρχει σχέδιο Β, ούτε αισθανθήκαμε την ανάγκη για σχέδιο Β»

Αφηνω τελευταιο τον αρχηγο των ΗΛΙΘΙΩΝ το ανεπαγγελτο προεδρο του δεκαπενταμελους Αλεξη που δεν εχει κολλησει ουτε ΕΝΑ ενσημο: «εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουν» ή -μιας και βρίσκεται στην Κρήτη- «εμείς θα παίζουμε τη λύρα και αυτοί θα χορεύουν… πεντοζάλη».

Όχι δεν είναι από διαφορετικα κομματα ολοι αυτοι. Από το ιδιο είναι. Μαυρο ο ενας, ασπρο ο άλλος, 4 πλανα ο ενας, δεν υπαρχει κανενα ο άλλος και ο αρχηγος βαραει νταουλια!!

Όλα αυτά σε 2 μερες μεσα όχι τιποτε χρονια ουτε καν μηνες! Αλλα για αλλα της Παρασκευης το γαλα. Τα spreads πανε φουλ για 10% το χρηματιστηριο επεσε πανω από 20% σε μια εβομαδα (η ΕΤΕ μονο είναι στο -27,36%) και βαρατε βιολιτζιδες ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ.

Όλα για τη καρεκλα. Σταχτη να γινουν όλα χεστηκαμε εμεις να κυβερνησουμε και θα το ριξουμε στο γνωστο: παραλαβαμε καμμενη γη- δε ξεραμε (όπως ο george) κλπ.

Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε το πρόγραμμα της ΔΕΘ και τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί για την κατάργηση του φόρου- λαιμητόμου της μικρομεσαίας περιουσίας, του περιβόητου ΕΝΦΙΑ. Παράλληλα, σημείωσε πως στην λογική της επανεκκίνησης της οικονομίας είναι ακόμα η επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, και του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Τέλος, ο τρίτος πυλώνας του προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι η στήριξη της εργασίας. Η προστασία και η κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η κατάργηση της πρόσφατης αντεργατικής νομοθεσίας. Και η διεύρυνση των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας. Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής, έχουμε επεξεργαστεί την δημιουργία προγραμμάτων απασχόλησης με στόχο 300.000 θέσεις εργασίας» πρόσθεσε, τονίζοντας πως το πρόγραμμα αυτό είναι πλήρως κοστολογημένο.

Όπως ανέφερε, κοστίζει περίπου 12 δισ. ευρώ στο σύνολό του και θα χρηματοδοτηθεί από το όφελος που θα προκύψει από τις ρυθμίσεις χρεών, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Τι είναι μωρε 12 δις ευρω? Σιγα το πραγμα. Εχω κατι χωραφια με λεφτοδεντρα που μαζευεις ευρω και την άλλη μερα παλι γεματα είναι. ΘΑ ΘΑ ΘΑ.

Θα παρω το νταουλι θα βγω στο City και σε κανα μηνα μεσα τα εχω μαζεψει όλα.

Στο ρολο της αρκουδας ο γνωστος ΙΘΑΓΕΝΗΣ..

Την κρατάμε γιατί δεν θέλουμε να φτύσουμε από αηδία,ή γιατί θέλουμε να κλάσουμε με κρότο. Σοβαρότατο θέμα οι εκλογές. Και ειδικά αυτή του “Προέδρου”. Ο οποίος είναι το ινδαλμα κάθε συνταξιούχου νεοέλληνα: Φαι,πιοτό,πρέφα,βόλτες με την κούρσα,μισθός παχύς,νοσοκομεία δίπλα,νοσοκόμα πάνω απ΄την κεφάλα του και ξάπλες σε αφράτα στρώματα. Τι άλλο μπορεί να θέλει κανεις στο γέρμα της ζωής του,ειδικά αν είναι αμόρφωτος και απαίδευτος; Τίποτα.

180 ψήφοι. Για την ανάδειξη ενός γερο-τοτέμ στην προεδρία.
Και 151 ψήφοι για να “περάσουν” πολυνομοσχέδια “όλα σε ένα άρθο” που αφορούν την ζωή εκατομμυρίων για τα επόμενα 50 χρόνια.
Φυσικά αυτά γίνονται στις “Ιουδαίες”, όπως αυτή που ζούμε.
180 ψήφοι για την τοποθέτηση ενός ψοφιμιού στο Προεδρικό μέγαρο,το οποιο ΤΙΠΟΤΑ δεν προσφέρει, ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ δεν παρεμβαίνει και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν έχει λόγο…

Και μόλις 151 ψήφοι,την πιο ισχνη πλειοψηφία δηλαδή,τόσο είναι το “όριο” το “δημοκρατικό”,ωστε να ψηφίζονται νόμοι οι οποίοι οι οποίοι θα έπρεπε να χρειάζονται-λόγω κρισιμότητας και “επικινδυνότητας” τουλάχιστον 200 ψήφους. Δηλαδή τουλάχιστον τα 2/3 των 300.
Ποιοι αποφάσισαν πως χρειάζονται ενισχυμένη πλειοψηφία για να εκλεγεί ένας γερο-ξεκούτης στο Προεδρικό μέγαρο και να μοιράζει ευχές,να σπάει αυγά με φαντάρους και να λαμβάνει “χρυσά κλειδιά” από τα χωρία στα οποία περιοδεύει,ξοδεύοντας τις τελευταίες του μέρες χαριεντιζόμενος με βλαχοδήμαρχους, παρακαθήμενος σε δείπνα με σούπες και ακούγοντας κάλαντα από πρόσφυγες και μετανάστες;
Μα οι πραγματικοί ιδιοκτήτες, ή μάλλον οι πραγματικοί “αγοραστές” αυτού του έρμου μεν αλλά πολύτιμου κράτους. Δηλαδή οι -μόνιμοι- δανειστές μας. Γιατί μας δανείζουν συνεχώς ενώ ΞΕΡΟΥΝ πως ελάχιστα απο αυτά παίρνουν πίσω,αφού είναι απολύτως αδύνατο αυτό; Μα δεν θέλουν λεφτά. ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ “ΡΥΘΜΙΖΕΙ” ΤΟΝ ΟΓΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥΣ;
Παιδικές ερωτήσεις και παιδικές απαντήσεις.

Πάμε στην εκλογή του Προέδρου. Την “κρίσιμη”. Την για γέλια και για κλάματα κάθε φορά εκλογή. Την θεατρική παράσταση που λέγεται “Ελληνική Δημοκρατία” και που οι κάθε φορά “γέροι” της, δεν είναι καν σαν τους παππούδες του “muppet show”. Κανείς τους δεν έχει χιούμορ. Και να λέει μισοαστεία-μισοσοβαρά: “ποια Δημοκρατία ρε παιδιά; Πέθανε ο Γλύξμπουργκ”; Θα είχαν και ένα ενδιαφέρον οι ούτως ή άλλως ξενέρωτες,αδιάφορες, νεκρικής σημασίας,ανούσιες,άνοστες,ασήμαντες,γλοιώδεις και γεμάτες σοβαροφάνεια δηλώσεις των “προκαθημένων” της Δημοκρατίας, η οποία (δημοκρατία) είναι επιφατική και “επιλεκτική” και λειτουργεί μόνο για όσους μπορούν να την “εξυπηρετήσουν”. Για τους άλλους αδυνατεί.

Μια άρρωστη που τριγυρνάει στον διάδρομο με τον ορό στο χέρι και ψάχνει “καλοθελητές” να την πάνε στο μπάνιο για “πλύσιμο” και “ξεσκάτισμα”. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.

Τι χρείαν έχουν αυτοί οι 180 ψηφοι; Εχουν. Συμβολική και πρακτική. Συμβολική γιατί έτσι,με την κάθε τόσο “ανάδειξη” ενός “τίμιου γέρου” στο “ανώτατο αξίωμα”, ξεπλένονται οι μυριάδες βρώμικοι συνάδελφοι του,και έτσι με αυτήν την “ανακύκλωση” έχουμε “αναζωοδώτηση” του συστήματος,το οποίο ενώ ζέχνει και είναι σάπιο ως το κόκκαλο,φάινεται πως οι ψηφοφόροι πιάνονται εύκολα κορόιδα και “ξεχνιούνται” με την παρουσία ενός γερο-“τίμιου” προέδρου, ο οποιος κρύβει κάτω από το προεδρικό χαλί τα σκατά τα μεταπολιτευτικά…τις λοβιτούρες,τις μίζες, τα κυκλώματα τα μαφιόζικα,τις αβανταδόρικες συγκυβερνήσεις ανάγκης, τις λυκοφιλίες και τα αλληλομαχαιρώματα των “νταβατζίδων” του κράτους, τις προβοκάτσιες και τις “παραγωγές” της ΕΥΠ..

…την δουλική συμπεριφορά των πολιτικάντιδων που την παρουσιάζουν ως “νουνεχή πρακτική” και την αλητοσύνη των “μαγείρων” του Συντάγματος, οι οποίοι ενώ το έχουν ξεσκίσει ολόκληρο,εν τουτοις, ο “γερο-τίμιος” προεδρος που είναι και ο φυλάτων το Σύνταγμα,καλείται,ΣΥΡΕΤΑΙ δηλαδή να υπογράψει τα πάντα σιωπηλός και χεσμένος να κάθεται πάνω σε ένα “αξίωμα” το οποιο έχει πολύ αίμα,πολύ σπέρμα,πολύ ψέμα και στην ουσία μιλάμε για ένα ΟΡΝΙΟ,για ένα κουτορνίθι,για έναν κουτοπόνηρο της πολιτικής,για ένα έπιπλο,για έναν βουβό “βούδα”. Για έναν ΣΥΝΕΝΟΧΟ δηλαδή της σεπτής συμμορίας η οποία-ΜΕ ΤΙΣ ΨΗΦΟΥΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ- λυμαίνεται τα πάντα εδώ και πολλές δεκαετίες.

“Αντανάκλαση” δημοκρατίας τον θέλουν λοιπόν τον Πρόεδρο. Τον εκάστοτε Πρόεδρο της “Δημοκρατίας”.Και αυτό προσπαθέι να έιναι. Αυτα είναι τα κύρια καθήκοντα του. Να εκδίδει Προεδρικά διατάγματα,στην ουσία δηλαδή να νομιμοποιεί ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΤΡΟΠΟ ΤΙΣ ΛΑΘΡΟΧΕΙΡΙΕΣ,ΤΙΣ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΞΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ, ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΙΣΙΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΓΥΦΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΞΕΝΩΝ ΑΦΕΝΤΑΔΩΝ.

Γι αυτό τον στήνουν εκεί. Κάθε τόσο. Θα έλεγε κανεις,πως ενω με μανία κλέβουν,λερώνονται,ορμάνε και μιζάρονται, άπαντες, κάθε φορά φροντίζουν να μας παρουσιάζουν έναν “καλό παππούλη”. Εναν “Αγιο-Βασίλη” της πολιτικής. Που ενώ πέρασε από την βοθροθάλασσα της πολιτικής, ενώ τον χτύπησαν κύμματα λύματος, εντούτοις ο “καλός παππούλης” έμεινε όρθιος και τίμιος,με αποτέλεσμα να έχει πολλές πιθανότητες για “Πρόεδρος της Δημοκρατίας” μια μέρα.

Αυτό τους το αναγνωρίζουμε πάντως. Ολα κι όλα. Κλέβουν,αρπάζπουν, λαμογιάρουν ΟΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ,ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ “ΠΡΟΣΑΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ”.

Μιλάμε για κανονική Ιουδαία. Μιλάμε για προτεκτοράτο πλήρως ελεγχόμενο. Φροντίζουν ακόμα ΚΑΙ για αυτό. Οι “ιδιοκτήτες” μας. Οχι μόνο ποια, πόση και για πόσο θα έχουμε κυβερνήσεις. Το πότε θα τις αλλάξουμε,,θα τις “ρίξουμε”,(sic),τό πότε πως θα ψηφίζουμε,με τι νόμους θα ζούμε και θα πεθάινουμε κλπ-κλπ. Δεν αρκούν αυτά. Για ένα προτεκτοράτο που θέλει να λέγεται τέτοιο,δηλαδή να κερδίζει την προσοχή και το ενδιαφέρον της “Ρώμης”, πρέπει να φάινονται και να λειτουργούν όλα “στην εντέλεια”. Μέχρι και τον γεράκο του Προεδρικού μεγάρου, φροντίζουν και μας τον ξεδιαλέγουν. Εναν “έντιμο” της πολιτικής. Δηλαδή έναν που ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΟΤΙ ΕΚΛΕΨΕ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΥΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΡΘΕΙ ΣΕ ΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ. Οντως πράγμα δύσκολο,αλλά έλα που κάθε φορά βρίσκουν και έναν. Ηταν ο “Τριανταφυλλίδης” ο Καραμανλής στην αρχή, μετά ο “καλός” Στεφανόπουλος, μετά ο παπούλης ο Παπούλιας και τώρα ο νουνεχής και σόφρων Δήμας.

Τι είναι όλοι αυτοι; Εϊναι οι “υαλοκαθαριστήρες” του οχήματος της παγιωμένης διαπλοκής και διαφθοράς στην Ελλάδα, οι οποίες έχουν λάβει όχι απλά τεράστιες διαστάσεις,μα το χειρότερο είναι ότι σχεδόν έχουν θεσμοθετηθεί. Εχουν γίνει μέρος του πολιτικού πολιτισμού αλλα και της κοινωνικής πραγματικότητας.
Το μόνο που μένει να κάνουν πλέον,για να ολοκληρωθεί αλλά και για να “θριαμβεύσει” η μεταπολίτευση, είναι να νομοθετήσουν την μεταστροφή των 10 εντολών. Τα 10 “ΟΥ” να τα κάνουν επίσημα και τα 10 “ΝΑΙ”. Γιατί να κρυβόμαστε πλέον…;
Και φυσικά, η ανάγκη για 180 ψήφους,εξυπηρετεί και μια άλλη σκοπιμότητα. Μπορεί,με αυτην την ούτως ή άλλως δύσκολη ανευρεση 180 ψήφων,να εκβιάζονται και κατ επέκταση να δρομολογούνται πολιτικές εξελίξεις. Είναι κάτι σαν “180 σφαίρες στο Μάγκνουμ των δανειστών”. Ενα “σφυρί” πάνω από τα νύχια 300 δούλων.

Αυτά εξυπηρετεί η-κάθε φορά εκλογή προέδρου. Κατά τα άλλα,μιλάμε για πεταμένα λεφτά.Σκοπιές,φρουρές, λιμουζίνες,ελικόπτερα,βάρδιες,δείπνα,μάσες,ξάπλες,βόλτες,ταξίδια. Και όλα αυτά για μια περιφερόμενη “μούμια”. Για ένα κινητό “ανοιχτό φέρετρο” της μεταπολίτευσης, όπου εκει μέσα κάθε φορά “κοιμίζουν” τα “άπλυτά” τους οι βρωμίαριδες ελληνόφωνοι διαχειριστές των ξένων συμφερόντων,τους οποίους χαιδευτικά αποκαλούμε “πολιτική εξουσία” (sic)
Δηλαδή πεταμένα λεφτά. θα μπορούσαν να γίνουν βατραχοπέδιλα,μάσκες μπρατσάκια,κουβαδάκια και φτυαράκια,να τα μοιράσουν στα παιδιά στις αμμουδιές το καλοκάιρι για να παιζουν.

Και στον αντίποδα..; Στον αντίποδα,στα πραγματικά σοβαρά,κρίσιμα και αποφασιστικής σημασίας για εκατομμύρια κόσμο ζητήματα της πολιτικής,εκεί δεν χρειάζονται οι “κρίσιμοι 180 ψήφοι”. Οχι. Εκει χρειάζονται 151. Για να περνάνε “transit”. Μην έχουμε και “εκπλήξεις”. Να αποφασίζουμε γρήγορα,απλά,δίχως “κινδύνους”. “Τσακ-μπαμ”.
Αυτά είναι…!
Τι νόμιζες πως είναι πιο σοβαρό; ‘Ενα “κωλομνημονιο 1500 σελίδων που αφορά Εθνικό δανεισμό 300 δισεκατομμυρίων και δεσμέυσεις δεκαετιών από εκατομμύρια ανθρώπους, Ή Η ΕΚΛΟΓΗ ΕΝΟΣ ΚΩΛΟΓΕΡΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΒΕΛΟΥΔΙΝΗ ΚΑΡΕΚΛΑ…;
…Το δεύτερο.
Σωστός.
Δηλαδή εμένα με εκπροσωπεί,με αντιπροσωπεύει και περισσότερο με “καθρεφτίζει” ένας Καραμανλής,ένας Στεφανόπουλος,ένας Παππούλιας χθες, ένας Δήμας αύριο, μια Ντόρα μεθάυριο, ένας Καμένος παραμεθαύριο;
ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ “ΔΑΥΤΟΥΣ”.

Ποιες “Ανώτατες” Αρχές και ποιες “Ανεξάρτητες” Εξουσίες; Ποιες βαρύγδουπες υπογραφές,ποια κρίσιμα συμβούλια υπουργών,ποια πρωθυπουργικά διαγγέλματα,ποια Προεδρικά Διατάγματα, ποιες θυροκολλήσεις, ποιες ορκωμοσίες,ποια αγήματα και ποιες παρελάσεις;
Μια οφθαλμαπάτη. Μια ουτοπία. Μια σοβαροφανής γελοιότητα.
Ειμαστε μέρη ενός κρατους-θίασσου. Ενός “μπουλουκιού” μέσα στην Ιστορία.
Μια “μικρή” παρένεθση 2.000 χρόνων μέσα σε μια “μακρά” πορεία 50 ετών,κάποτε,στην Αθήνα επί Περικλέους.
Ο χρόνος είναι όντως σχετικός τελικά.