ΕΠΟΧΗ ΓΙΑΝΝΙΚΗ

Διαβάσαμε και την δήλωση Γιαννίκη μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ : ΄<<Ήταν θέμα λαθών η ήττα μας>>. Είπατε τίποτα; Τι να πείτε; Ξέρετε μπάλα; Ασφαλώς και δεν ξέρετε. Αυτό μας είπε ο απόφοιτος της ταβέρνας της Κολωνίας. Ότι δεν είδατε καλά. Ότι εκτάκτως γίνανε λάθη και δεν χάσαμε λόγω των σωστών πραγμάτων που κάναμε.

Να πάμε όμως με αυτόν τον συλλογισμό. Ο Γιαννίκης είναι δυο μήνες στην ομάδα. Στατιστικά, έχουμε πιο πολλά λάθη ή πιο πολλά σωστά; Για ψάχτε το. Και ψάξτε και κάτι άλλο. Στο τελευταίο παιχνίδι, πράγματι Σιμόες και Σάκχοφ δεν πάνε καλά. Έλα όμως που ο Σιμόες συνέρχεται και βάζει και γκολ. Βγαίνει έξω. Ο Άραμπαντ παίζει παντού και χαλάει τα πάντα. Ο Τσούμπερ ξαφνικά γυρνάει κεντρικός στο 4-2-4, φυσικά δεν κάνει τίποτα και μετά από λίγο βγαίνει έξω κι αυτός. Τι θέλω να πω; Ότι οι παίκτες πράγματι κάνουν λάθη κι έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Όμως τα πιο πολλά λάθη, τα κάνει ο προπονητής.

Σε ποιο παιχνίδι δηλαδή φάνηκε η δουλειά και η τακτική του Γιαννίκη; Με τον ΟΣΦΠ που είχαμε κατοχή μπάλας 60% ή στο άλλο που είχαμε κατοχή 38% και που είμαστε η ομάδα όνειρο του κάθε προπονητή; Μήπως με τον Βόλο ή μήπως με τον Απόλλωνα; Μην ψάχνετε. Σε κανένα. Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει είναι η κατάσταση προς το παρόν τακτικά, χώρια που αυτή η ένταση για άμεση ανάκτηση της μπάλας πληρώνεται αφού η ομάδα είναι πολύ πίσω στην φυσική κατάσταση.

Κι αυτό που γράφω είναι σαφές. Αν είναι γερμανομαθής προπονητής – έτσι λένε -, πού είναι η προσήλωση του σε ένα σύστημα ή σε μία τακτική ; Θα καταλάβαινα ότι παίζει κάτι κι ας μην του βγαίνει. Είτε διότι χρειάζεται παραπάνω χρόνος είτε διότι δεν έχει τους κατάλληλους παίκτες. Εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Βλέπω έναν αχταρμά που περνάει από το 4-2-3-1, πάει σε 4-4-2 και μετά σε τουρλουμπούκι. Ένα μάλιστα χάος, που το δημιουργεί κι ο ίδιος ο προπονητής με τις αλλαγές του. Την ώρα που αν θέλει απλά μια συνοχή στο κέντρο, μπορεί να μπει με δυο κόφτες και με ένα απλό 4-3-3.

Επίσης αυτό που βλέπουν όλοι είναι ότι η ΑΕΚ δεν απέκτησε ούτε μέταλλο, ούτε δύναμη, ούτε και ταχύτητα. Και η ταχύτητα είναι το μόνο που δικαιολογείται λόγω του ρόστερ της. Το βλέπαμε και πριν και πέρσι. Τα άλλα δεν δικαιολογούνται με τίποτα κι είναι θέματα δουλειάς σωματικής αλλά και πνευματικής. Μην καλυπτόμαστε συνέχεια όμως πίσω από τους παίκτες. Σίγουρα είναι χαμηλότερης ποιότητας από αυτούς του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟΚ, όχι όμως κι από αυτούς του ΟΦΗ. Και με την προσθήκη ενός χαφ, δεν θα αλλάξει και κάτι το ιδιαίτερο. Διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποια αγκύλωση που ξεκινάει από τα αποδυτήρια.

Υγ. Η ανανέωση του συμβολαίου του Γιαννίκη, δεν έχει καμία πρακτική αξία. Είναι απλώς για να μην μιλάνε κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν είναι απόλυτα πιστοί. Οι άλλοι συνεχίζουν να γράφουν μαλακίες ( το πλάνο της ΑΕΚ είναι το πλάνο Γιαννίκη κλπ ). Ας κάνει μερικές γκέλες ακόμα και θα σου πω τι αξία έχει ένα συμβόλαιο και μάλιστα όταν το έχεις με τον Μελισσανίδη.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 5 σχόλια

Α Ε Κ – ΟΦΗ

Η ΑΕΚ μπήκε με το γνωστό πλέον 4-2-3-1 αλλά τον Σάκχοφ στο κέντρο. Για ένα εικοσάλεπτο πήγε πολύ καλά. Πίεσε πολύ δυνατά την άμυνα του ΟΦΗ κι έφτειαξε μπόλικες επιθέσεις και άσφαιρες τελικές. Είχε πάρει τον αέρα του αντιπάλου, τον οποίον κλείνοντας τον στην περιοχή του, σφυροκόπησε είτε απά τα πλάγια είτε από τον άξονα και μας έδωσε πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα, με καθοδηγητή τον Μάνταλο. Ειδικά όταν πέτυχε και το γκολ ο Βράνιες μετά από ασίστ του αρχηγού. Τζάμπα ελπίσαμε.

Ο Νιόμπλιας είδε το απλό. Την πολύ κακή μέρα του Σιμόες και του Σάκχοφ. Το οτι η ΑΕΚ δεν είχε κανονικό κέντρο. Φόρτωσε λοιπόν τον άξονα και μας πήρε τα σώβρακα. Στην ανάπτυξη κυρίως και στο χτίσιμο των επιθέσεων. Δεν ισοφάρισε απλώς αλλά είχε και μια τρομερή ευκαιρία να προηγηθεί. Και θάταν και δίκαιο. Διότι ΑΕΚ δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο. Ούτε να κόψει ούτε να επιτεθεί. Ειλικρινά ψάχνεις να βρεις πώς δεν έγινε αντιληπτό η υπεροπλία του ΟΦΗ στο κέντρο.

Το γκολ που φάγαμε ήταν φυσικά αποτέλεσμα συνεχών λαθών του Σιμόες, όμως αυτά γίνανε διότι η πίεση του αντιπάλου στον χώρο του κέντρου ήταν ασφυκτική. Κι ενώ η άμυνα μας δεν ήταν κακή. Ακόμα κι ο Μισελέν σήμερα, έσωσε διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις. Φυσικά έφταιγαν οι παίκτες, αυτό το 2 στο σύστημα, αλλά έφταιγε και το σύστημα. Που οδήγησε την ΑΕΚ σε πλήρη νευρικότητα, σε επιθέσεις με μακρινές μπαλιές, και φυσικά στην έλλειψη καθαρού μυαλού και ψυχραιμίας για κάποια οργάνωση. Φυσικά δεν μιλάμε πλέον για πρεσάρισμα για ανάκτηση της μπάλας, αλλά για το σώζων ευατόν σωθήτω.

Όμως το παιχνίδι ήταν πολύ καλό. Είχε ρυθμό και ένταση και μας αποζημίωσε που καθίσαμε να το δούμε. Δεν έχει σημασία που η ομάδα μας τα θαλάσσωσε από ένα σημείο και μετά. Έπαιζε και ο ΟΦΗ, κι είχε παρόντα προπονητή κι όχι απόντα σαν εμάς. Που βέβαια έχει χρόνο για να διορθώσει αλλά δεν ξέρω αν θα το τολμήσει στα ίσια ή θα πάει στην τακτική που υποτίθεται οτι δουλεύει. Μακάρι να δούμε κάτι καλύτερο από την μεριά μας στο δεύτερο μέρος. Από τον ΟΦΗ είδαμε σήμερα αυτό που θα θέλαμε κι από εμάς. Ταχύτητα, αλληλοκάλυψη, αυτοματισμούς και γρήγορη αντεπίθεση.

Χωρίς αλλαγές μπήκαμε στο δεύτερο μέρος. Κι είχαμε άλλη εικόνα στο ξεκίνημα. Ίδια με αυτήν στην αρχή του πρώτου μέρους. Ένταση στο πρεσάρισμα, πρωτιά στις διεκδικούμενες μπάλες, μικρότερες αποστάσεις στις γραμμές και συνοχή. Οι επιθέσεις χτιζόντουσαν πιο καλά και μύριζε η επικινδυνότητα για κάποιο γκολ μας. Δυστυχώς η γκαντεμιά μας ήταν ξανά παρούσα. Αντεπίθεση ο ΟΦΗ, τρομερό λάθος του Χατζησαφί και ξανά πίσω στο σκορ. Αυτό ήταν κρίμα. Το λέω διότι ήταν κόντρα στην ροή του αγώνα.

Φυσικά είχαμε πανικό. Τρεις αλλαγές του Γιαννίκη και 4-4-2. Ποντάρισμα πάνω στον Σιμάνσκι κυρίως για το κέντρο. Την ώρα που ο ΟΦΗ γέμιζε το κέντρο, στεκόταν σωστά αμυντικά και προσπαθούσε να παγώσει τον ρυθμό και να βρει κι άλλο γκολ με κάποια αντεπίθεση. Γενικά ήταν πιο ομάδα μέσα στο γήπεδο, ενώ η ΑΕΚ ήταν πρόχειρη και βιαστική. Αφήνοντας πάρα πολλούς χώρους στην άμυνα της, ενώ πλέον το σύστημα της είχε γυρίσει σε 4-2-4 !!!! Είχε μπει κι ο Γκαρσία. Ήταν φανερό οτι ο κόουτς Γιαννίκης, της σχολής της Κολωνίας , περίμενε κάποια έμπνευση. Πάντως αυτά που βλέπαμε να είναι δουλεμένα, το αποκλείω.

Η έμπνευση ήρθε. Πέναλτυ του Άραμπαντ αλλά χάθηκε κι αυτό. Τι να υπάρχει πλέον σαν ψυχολογία; Τι σαν ψυχραιμία; Το παιχνίδι πλέον γινόταν από τα σέντερ μπακ με όλους να ψάχνουν τον Άραμπαντ. Ο ΟΦΗ άριστα στημένος κρατούσε το αποτέλεσμα ενώ η ΑΕΚ θύμιζε κυλικείο νηπιαγωγείου. Χωρίς αρχή και τέλος και φυσικά σε αναζήτηση προπονητή. Όχι οτι έχει σοβαρό υλικό, αλλά δεν είναι για να καταλήγει έτσι σε ένα παιχνίδι μέσα στην έδρα της. Με τέτοια ντροπιαστική εμφάνιση, με την μπάλα να γυρίζει πίσω για μακρινή μπαλιά και μπροστά να μην ξέρει τι να κάνει τα στημένα ή να μην βρίσκει τους χώρους. Άλλο ένα αίσχος.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 19 σχόλια

ΙΩΝΙΚΟΣ – Α Ε Κ

Με 4-3-3 επιτέλους κατέβηκε  η ομάδα  σε αυτό το εσωτερικό διπλό. Οι αλλαγές ήταν δεδομένες. Λεταλέκ στο κέντρο και Χατζησαφί αριστερά. Και κατέβηκε με σκοπό να εφαρμόσει την τακτική του Γιαννίκη, που κανείς δεν ξέρει τι ποσοστό μπάλας είχε δουλέψει γι΄αυτό το παιχνίδι.

Δεν ήταν καλό το πρώτο μέρος. Είχε πολλές διακοπές και μπόλικα λάθη. Δεν είχε κάποιον ιδιαίτερο ρυθμό, ούτε και τίποτα τελικές με ενδιαφέρον. Η ΑΕΚ κατάφερε να προηγηθεί στην μία επίθεση που συμμετείχαν αρκετοί παίκτες και συνδυάστηκαν σωστά. Ήταν ωραία στημένη η επίθεση και ωραία η εκτέλεση του Μάνταλου. Κι έγινε όση ώρα αγωνίστηκε ο πολύ καλός Άραμπαντ αριστερά. Μετά άλλαξε πλευρές με τον Τσούμπερ και μάλλον μπερδεύτηκαν πιο πολύ οι πάντες.

Η ΑΕΚ είχε ένα επιθετικό πρεσάρισμα με αποτέλεσμα να νακτά την μπάλα, αλλά να μην δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις. Είχε ένα καλό κεντρικό πρεσάρισμα που έκοβε ικανοποιητικά, ενώ πίσω δεν μπορούμε να πούμε οτι κινδύνεψε. Οι επιθετικοί του Ιωνικού βρήκαν κάτι μπάλες από αποκρούσεις των αμυντικών μας, αλλά σημάδευαν μπεκάτσες. Οπότε το αποτέλεσμα μας άφησε ικανοποιημένους αλλά όχι κι ο τρόπος παιχνιδιού.

Ας μην θέλουμε και πολλά. Αυτή η ποιότητα στο κέντρο, αυτό μπορεί και να δημιουργήσει. Η άμυνα έκανε την δουλειά της , όπως και η επίθεση, που είχε κι άλλες δυό καλές στιγμές για να κλειδώσει το παιχνίδι. Είχαμε και καλύτερη κατοχή μπάλας, και με βάση την στατιστική είμαστε χαρούμενοι. Χαρούμενοι επίσης, που θα δούμε κι άλλους παίκτες στο δεύτερο μέρος, που μας περιμένω πιο απελευθερωμένους στην ανάπτυξη.

Με τις ελπίδες έμεινα για κανά εικοσάλεπτο στο δεύτερο μέρος. Πρακτικά τίποτα δεν βλέπαμε, παρά την ΑΕΚ να κοντρολάρει τον ρυθμό, να ψάχνει να βρει κάποια καλή αντεπίθεση και τον Ιωνικό να προσπαθεί να απειλήσει από μακριά. Οπότε δεν είχε κάτι το συγκλονιστικό το θέαμα ή η στατιστική για σοβαρές τελικές. Ο Άραμπαντ εξακολουθούσε να προσπαθεί να αναστατώσει την άμυνα του αντιπάλου, ο Μάνταλος πέρναγε κι αυτός στους διακριθέντες , όπως κι ο Τσιντώτας για την ηρεμία που χάριζε στην άμυνα μας. Χωρίς καμία σούπερ απόκρουση.

Κάπου εκεί ο Γιαννίκης έβαλε μέσα και τον Γκαρσία με τον Σάκχοφ. Τα πλάγια έμειναν όπως έλεγε η λογική, ο Τσούμπερ ήρθε πιο κεντρικά, ενώ ο Σάκχοφ ξεκίνησε να οργανώνει το παιχνίδι μάλλον πιο καλά, με αξιοπρόσεκτες κάθετες μπαλιές, που δημιούργησαν καλές προϋποθέσεις για τελικές και δεύτερο γκολ. Δεν έγινε το ευτυχές γεγονός, όμως έβλεπες κάτι καλύτερο, κάτι πιο γρήγορο και κάτι πιο απειλητικό. Η αμυντική λειτουργία επίσης διατηρείτο σε πολύ καλά επίπεδα, ενώ ο Αραούχο έχανε την ευκαιρία του αγώνα.

Στο τελευταίο πεντάλεπτο μπήκε κι ο Γιέβτιτς με τον Καρίμ. Η ΑΕΚ ανέβηκε πολύ, κι όλη η ιστορία ήταν ο Σάκχοφ καθώς και το ανέβασμα του Τσούμπερ. Βγήκαν πολλές καλές ευκαιρίες, όμως το σκορ δεν ανέβηκε. Λίγο η επιπολαιότητα, λίγο η προχειρότητα και λίγο ο καλός τερματοφύλακας του αντιπάλου, έσβησαν την ορμή μας. Μια ορμή που τελικά κράτησε την νίκη σχετικά εύκολα, ενώ έφερε και τον Ουκρανό στην κατηγορία των διακριθέντων. Περίμενα κάτι παραπάνω απότον Γιέβτιτς αλλά δεν τα είδα. Από τον Μισελέν και τον Γκαρσία, και σήμερα, δεν είχα κάποια ιδιαίτερη απαίτηση. Συγχαρητήρια επομένως για την ομάδα μας και τη νίκη στην προπόνηση εν όψει Δευτέρας.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 3 σχόλια

Να πάτε ΣτΕ διάολο.

Το παρακάτω έγινε e-mail και εστάλει στο-εξεφτελισμένο τελείως πια- Σ.τ.Ε. προ μερικών ημερών.

“Και τι κατάλαβες; Στα αρχίδια τους σε γράφουν” θα πεις.
Δεν αντιλέγω. Το γνωρίζω. Στα αρχίδια μου τους γράφω και ‘γω. Είμαστε “πάτσι”. “Δίκαια πράγματα”.

Απλά έκανα το μίνιμουμ. Και πάντα όποτε έχω κατά καιρούς καταφερθεί ονομαστικά ή κατά κάποιου θεσμού, φροντίζω πρώτα να αποστέλω απευθείας τον ¨εξάψαλμο”,γιατί αυτό είναι το σωστό. Να μη βρίζουμε δια της πλαγίας. Αλλά στα μούτρα. Οσο αυτό είναι δυνατόν βέβαια,γιατί πολλοί είναι και ακριβοθώρητοι, πανάθεμά τους. Λες και είναι ο Οικος Gucci. Οπότε αναγκαστικά τους γράφεις ένα “ερωτικό γράμμα”. (δεν αναφέρθηκα στο παρακάτω, καθόλου στην περίπτωση της “τρελής δικαστίνας” με τους Ινδούς και την “κόκα”. Οχι γιατί δεν είχε προλάβει να βγει στην δημοσιότητα.Ειχε βγει. Απλά το θεώρησα, περιττό. ‘Η μάλλον καλύτερα, αυτονόητα υπαρκτή κατάσταση. Οι περισσότεροι άλλωστε, η θα πηδιούνται, ή θα τους πηδάνε.
Διορισμένοι είναι, άρα διαχειρήσιμοι. Εξαιρεσεις; Ναι,φυσικά. Πόσοι να είναι; Πάντως όχι πλειοψηφία. Προσωπική μου άποψη, ό’τι ισχύει και για τις περισσότερες κοινωνικές-επαγγελματικές  ομάδες: Οι 2 στους 3 είναι σάπιοι.

—————————
  “Το μισό Σύνταγμα το “πηδήξατε”  τον καιρό των μνημονίων,υπογράφοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ transit, παριστάνοντας τους “οικονομολόγους”. Γιατί πάνω απ όλα φυσικά είναι “το δημόσιο συμφέρον”.
Το υπόλοιπο μισό του Συντάγματος το “πηδάτε” τώρα, υπό υγειονομική κατοχή αυτή τη φορά ευρισκόμενοι, παριστάνοντας τώρα τους “επιδημιολόγους”… για λόγους “δημοσιας υγείας” φυσικά
Ξεβράκωτοι. Δούλοι. Πατσαβούρες του πολιτικού συστήματος το οποίο και ‘κεινο βέβαια-πως αλλιώς- σέρνεται πίσω από ξένα βρακιά.
Αθλιοι. Τιποτένιοι. Ανάρχιδοι. Ανανδροι.

Βάλατε τα Αρθρα του Συντάγματος στα δέντρα του Πιτυοκάμπτη και τα ξεσκίζετε με την πρώτη εντολή. Δουλικά της τρύπιας εξουσίας.
Δεν βλέπετε κανέναν κίνδυνο όταν συνυπογράφετε την υποχρεωτικότητα σε ιατρική πράξη. Γελοία τομάρια.
Ποσο μακρυά είναι έγκριση ώστε να απομακρύνονται σε “ειδικούς χώρους” όσοι χολεριασμένοι μη εμβολιασμένοι αρνούνται το σωτήριο τρύπημα,από σκευάσματα πειραματικά.
Ποσο μακρυά είναι πλεόν ο απόλυτος εξαναγκασμός-δια της βίας δηλαδή- εμβολιασμός, “για να σωθούμε από το θανατικό του 0.1%.
Είμαι σίγουρος ότι αν παραστεί ανάγκη- για λόγους δημοσιας υγείας διάολε- “θα περάσει”. Θα είναι “Συνταγματικώς ανεκτό”

Αν μεγαλώνατε με την αρχαία ελληνική γραμματεία και όχι με την Παλαιά Διαθήκη, ίσως να μπορούσατε να αντιληφθείτε την διαφορά ανάμεσα στον νόμο και την ηθική. Υποκείμενα δίχως έρμα. “Σοφοί” μωροί, ανήλικοι γέροντες, με τις “σαλιάρες” στο στήθος.

Δεν βλέπετε κανέναν κίνδυνο όταν συνυπογράφετε την διατήρηση σε αναστολή 7-8 χιλιάδων υγειονομικών οι οποίοι-πλέον καταφανώς- νοσούν και μεταδίδουν όσο και οι εμβολιασμένοι “τυχεροί”-“άτυχοι” συναδελφοί τους. Που σημάινει ότι το σύστημα υγείας στερείται σημαντικότατων ανθρώπινων πόρων,και άρα εσκεμένα είστε υπόλογοι-αναπόφευκτα όπως αποφαίνεται και από τα δραματικά νουμερα σε ΜΕΘ και θανάτους ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ την εντολή για πάυση αυτών των 7-8 χιλιάδων. Είστε συνυπεύθυνοι για ανθρώπινες απώλειες που έχουν συμβεί και συμβαίνουν.

  Συμβάλατε στην απίσχναση του ήδη ρημαγμένου συστήματος υγείας,ειδικά αυτές τις κρίσιμες εποχές.  Ξεφτιλισμένοι. Απάνθρωποι. Γελοία υποκείμενα που για μια κάποια κωλοκαριέρα ή για  ένα “ήσυχο κεφαλάκι” συναινείτε σε πράξεις δολοφονίας. Παλιοτόμαρα.

Συνυπογράφετε και εγκρίνετε την πλήρη παύση καταβολής αποδοχών όσων υγειονομικών  “τόλμησαν” να ανησυχήσουν” για την υγεία τους.  Καθίκια του κερατά.
ΜΗΔΕΝ αποδοχές,μηδέν έσοδα στο σπίτι και μάλιστα δίχως να έχουν την δυνατότητα να εργαστούν σε κανένα άλλο τομέα.Πουθενά. Ως τιμωρία φυσικά,με το πρόσχημα-το γελοίο πια- της μετάδοσης του ιού.
Ως “χολεριασμένους” δηλαδή αντιμετωπίζοντας τους. Και στα σπίτια των “χολεριασμένων” υπάρχουν παιδιά ή άλλα άτομα που χρήζουν προστασίας. Εκθέτετε σε κίνδυνο  ευαίσθητους τρίτους για να τιμωρηθούν σε “κοινή θέα” οι προστάτες τους. Και ο πιο σκληρός Προτεστάντης θα δυσκολευόταν να πάρει τέτοια απόφαση. Καθάρματα.

Θεατές ενός άνευ προηγούμενου “μπούλιγκ” μέσω των απολύτως εξαρτημένων μέσων μαζικής αποβλάκωσης, στο οποίο  “μπούλιγκ”, στον ψυχικό πόλεμο αυτό,υπόκεινται εμβολιασμένοι ανεμβολίαστοι, άπαντες. Με τα συνεπακόλουθά του, με τις συνέπειες αυτής της βάρβαρότητας να είναι μη υπολογίσημες ακόμα.

Πάμπολοι φορείς παρουσιάζουν βροχηδόν στοιχεία για τις επιπτώσεις των μέτρων που παρθηκαν και παίρνονται δύο χρόνια τώρα για να- υποτίθεται- σωθεί κόσμος από εναν “αόρατο εχθρό” όπως μας τον λένε. Εχουν πεθάνει πολλαπλάσιοι από όσους προσπαθούν να “.σώσουν” οι άρρωστοι εξουσιαστές, απλά υπακούωντας σε συγκεκριμένη “ατζέντα”. Και σεις τί κάνετε; Ακολουθείτε ξωπίσω, σαν υπάκουα παπάκια.”Την πορδούλα σου Χριστούλη μου” που λέει και η αγράμματη γραία στην εκκλησία. Δεν έχετε όμως  την δικαιολογια της αγράμματης γριάς. Γνωρίζετε. Συμμετέχετε. Ειστε εγκληματίες.
Ολα καλά καμωμένα. Αφωνοι.Βουβοί. αλαλοι.Πάνδειλοι. Εφιάλτες.

Η Δημοκρατία ανθρωπάρια,δεν φορά γόβες. Φορά ΜΠΟΤΑ. Και πρέπει συνεχώς η μπότα της να πατά επαρκώς  την εξουσία στο σβέρκο, τόσο  ώστε αυτή να επιβιώνει μεν,αλλά να μη μπορεί να σηκώσει κεφάλι και να μετατραπεί σε  φασισμό,ολοκληρωτισμό, Ναζισμό. Οπως “καλή ώρα” στις μέρες μας.

Από  το φίδι της εξουσίας παίρνουμε ελεγχόμενα τόσο δηλητήριο,όσο χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε “αντισώματα”. Δεν το αφήνουμε να δαγκώνει ανενόχλητο, βρωμιάριδες του Σ.τ.Ε.

Τί είναι αυτό που σας εμποδίζει να δείτε το καταφανές; Το οποίο το βλέπει όχι απλά φοιτητής πρωτοετής της Νομικής, αλλά και παιδί του Νηπιαγωγείου.
Είναι η Τιμιότητα. Είναι η Ανδρεία. Είναι η Αίσθηση του Χρέους. Αυτά  που σε ανθρώπους δίχως έρμα, δίχως περιεχόμενο, σε άδειους τενεκέδες  σαν και σας, φαντάζουν περιττά και ανούσια.Δειλοί, αλλά δυστυχώς όχι άβουλοι. Δειλοί με “βούλα”. Με εγκριτικές αποφάσεις. Δραστήριοι  δειλοί δηλαδή. Ο τι χειρότερο.

Στο-σχετικά-πρόσφατο παρελθόν, σε μια “ωραιότατη” δίκη που έλαβε χώρα σε πόλη της Γερμανίας, η επίκλιση του:  “εκτελούσα” εντολές” δεν ήταν αρκετή. Από το σκαμνί, πέρασαν στο σκαμνάκι, ουκ ολίγοι. (όχι όσοι και όχι όποιοι θα έπρεπε φυσικά. Αλλά πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης).
Το αστείο είναι  ότι δεν θα μπορείτε να επικαλεστείτε ούτε καν αυτήν τη γελοία δικαιολογία”.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 1 σχόλιο

ΑΣΤΕΡΑΣ – Α Ε Κ

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-2-3-1 και τον Τζαβέλα στην ενδεκάδα της, που βάσει της απόδοσης του στο πρώτο μέρος, δικαίωσε πλήρως την επιλογή του Γιαννίκη. Διότι σήμερα χρειαζόταν πολύ η εμπειρία των παικτών. Μιλάμε για τραγικές συνθήκες διεξαγωγής του αγώνα. Βροχή στο φουλ που σχεδόν δεν έβλεπες μπροστά σου. Αέρας στη διαπασών και νερό παντού. Είχαμε καιρό να δούμε ποδόσφαιρο στυλ πόλο.

Οπότε δεν μπορείς να γράψεις πολλά για τακτικές και τεχνικές. Το παιχνίδι πήγε ουσιατικά σε μακρινές ψηλές μπαλιές και φυσικά επικράτησε η δύναμη και η αγωνία να κρατήσουν την ισορροπία τους οι παίκτες, που απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι, την κατοχή της μπάλας καθώς και τα τρεξίματα μαζί της. Οπότε με τα δεδομένα αυτά, θα μίλαγε κάποιο λάθος ή κάποιο κόλλημα της μπάλας. Που δεν μίλησε τελικά σε αυτόν τον αγώνα, που είχε ρυθμό, ένταση και υπερπροσπάθεια κι από τους 22 βρεμένους μέχρι το κόκκαλο αθλητές.

Η ομάδα μας προσπάθησε να ανταποκριθεί στις συνθήκες αυτές. Έκανε δυό τελικές καλές, ενώ την γλύτωσε στο δοκάρι του Αστέρα από πολύ κοντινή απόσταση. Είχε κορυφαίους τους Άμραμπαντ και Σιμόες κι αρκετά δραστήριο τον Τσούμπερ. Δυστυχώς δεν είχε καθόλου δεξιά πλευρά, αφού παίκτης Μισελέν δεν υπήρχε ενώ λόγω του νερού ο Μαροκινός σηκώθηκε κι έφυγε από εκεί κι έπαιζε οπουδήποτε αλλού. Αυτό εξ άλλου ανάγκασε τον Γιαννίκη να γυρίσει το σύτημα σε 4-4-2.

Εγώ μπορώ να πω οτι έμεινα ευχαριστημένος. Από το πάθος των παικτών μας, κι από την διάθεση να παίξουν σωστά. Έδειξαν γρήγορη προσαρμογή στα δεδομένα του αγωνιστικού χώρου, ενώ έπαιξαν σωστά τόσο αμυντικά όσο κι μεσοεπιθετικά. Έβγαλαν σκληρό μέταλλο και πολλά τρεξίματα. Λογικά δεν μπόρεσαν να βγάλουν παραπάνω ποιότητα αφού μέχρι και το γήπεδο τους έκοβε, όμως σε κάποιες στιγμές φαινόταν η τεχνική τους υπεροχή. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν σίγουρα δίκαιο αφού η κατοχή της μπάλας μοιράστηκε, ενώ ίσες ήταν και οι τελικές προσπάθειες.

Το δεύτερο μέρος ήταν κι αυτό πολύ ενδιαφέρον πάνω στους ίδιους άξονες του πρώτου. Αέρας, βροχή και δυνατό παιχνίδι. Ο ρυθμός κάπως έπεσε λόγω κούρασης, πράμα το οποίο και βοήθησε να δούμε κάτι καλύτερο αφού η μπάλα ακούμπησε και στο πάτωμα. Η ΑΕΚ έχασε από τους διακριθέντες τον Άμραμπαντ, ενώ κέρδισε τον Τζαβέλα και τον Τσιντώτα. Ο Σιμόες εξακολούθησε να είναι στα ίδια κορυφαία επίπεδα.

Είδαμε και κάποιες περισότερες τελικές, κύρια από την μεριά του αντιπάλου και κάποιες αλλαγές του Γιαννίκη, με κύριο συναίσθημα οτι η ομάδα μας αμύνθηκε πιο πολύ και πήγε να κλέψει το παιχνίδι. Αυτό το καταλαβαίνεις εύκολα από τους κορυφαίους που αναφέρω, που συμπληρώνονται από τις ολοκληρωτικά λάθος τις δυό τελευταίες μεταγραφές του προπονητή μας. Κανείς δεν κατάλαβε τι θα έκανε στο γήπεδο κάποιος Τάνκοβιτς.

Φυσικά και πάλι δεν μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα ή για αυτοματισμούς ή για κάποια δουλειά. Πλέον είναι εμφανές. Για άλλη μια φορά όμως, οι δημοσιογράφοι θα μιλήσουν για συνθήκες κι οτι πρέπει να κρατήσουμε το πάθος και την αγωνιστικότητα. Δεν χρειάζεται να το κρατήσουμε αυτό. Μπορούμε να δούμε τις τελικές του Αστέρα, διότι στις ίδιες συνθήκες αγωνίστηκε. Κι αγωνίστηκε πιο ορθολογικά ενώ η ΑΕΚ έψαχνε να βρει πώς κρατάς ισορροπία με τακούνια. Και πρέπει να καταλάβει ο Γιαννίκης οτι έχει τα υλικά να παίξει 4-3-3, κι όχι να μας κουράζει από ένα σημείο και μετά, με το συνεχές ανακάτεμα της σούπας.

Και ξεκάθαρα σαν Αεκτζήδες πρέπει να πούμε οτι ήμασταν χειρότεροι από τον Αστέρα. Η έλλειψη του Στάνκοβιτς δεν φάνηκε καθόλου, ο Τζαβέλας επάξια πήρε την θέση του Μήτογλου, ενώ με τον Γκαρσία – που πράγματι θα αντικαθιστούσε τον Άμραμπαντ – δεν ασχολούμαι, αφού δεν είναι αξιόπιστος παίκτης. Επομένως τι έλειπε; Το γερό κέντρο, το συμπαγές. Εντάξει λείπουν οι χάφαροι, όμως ξεκάθαρα λείπει ο δεύτερος κόφτης και το γέμισμα τημς μεσαίας γραμμής. Κι αυτά είναι προπονητικά λάθη. Ειδικά σήμερα που χώροι υπήρχαν. Ειδικά σήμερα που φάνηκε οτι ο Γιαννίκης έχει κουτάκια στο μυαλό του και φυσικά την ευλυγισία της Κολωνίας. Δηλαδή απλά, δεν μπορεί να στρίψει ούτε να φαντασιωθεί κάτι διαφορετικό στο κέντρο. Με Λεταλέκ και Χατζησαφί διαθέσιμους. Θα πούμε κι άλλα.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 6 σχόλια

ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ

Έχουμε λοιπόν, και την συμπαθή τάξη των δημοσιογράφων. Τον πιο καλό φίλο του χούλιγκαν. Την τάξη που διέλυσε το επάγγελμα αυτό στην σύγχρονη Ελλάδα, αφού οι περισσότεροι έχουν πλέον καταντήσει φερέφωνα του εκάστοτε ιδιοκτήτη της ομάδας ή χαρτζιλικωτά out sourced γραφεία τύπου των ομάδων που τυγχάνουν να υποστηρίζουν. Με τους ίδιους βέβαια αρχιχούλιγκαν, αν ξέρει κάποιος από εφημερίδες.

Και να συζητάς τώρα εσύ, με άλλους Αεκτζήδες, με Παναθηναϊκούς, με παλιούς δημοσιογράφους και με παίκτες παλιαίμαχους. Με όλους αυτούς βέβαια, να έχουν δει το παιχνίδι. Και να βγαίνεις από τα ρούχα σου με αυτά που διαβάζεις. Οτι αρχίζει και βγαίνει η δουλειά του Γιαννίκη, κι οτι η ομάδα αυτή έπαιξε σύμφωνα με το όνειρο κάθε προπονητή. Κι είχε πλάκα διότι στο 365, πήρε το μάτι μου το εξής σχόλιο : Αν αυτό είναι το όνειρο του Γιαννίκη, τότε ζήτω που καήκαμε.

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς πέρασε αυτό το σχόλιο.

Να προχωρήσουμε όμως. Είναι δυνατόν μια ομάδα να εμφανίζεται στο γήπεδο μόνο για ένα δεκάλεπτο; Στην προπόνηση δουλεύουν σέντρες με ανάποδα πόδια για το κεφάλι του Σιμάνσκι, που είχε κανά τρίμηνο να πατήσει περιοχή; Δουλεύουν κατοχή στο 38%; Μετά το δεκάλεπτο είναι δουλεμένο να φωνάζει ο Γιαννίκης να πάει πιο μπροστά η ομάδα; Και τόσα άλλα κωμικοτραγικά που τα είδαμε όλοι – ειδικά εδώ δεν βρέθηκε ένας να πει οτι του άρεσε η εμφάνιση – με αποκορύφωμα το εξής απλό : Μόλις ο προπονητής γύρισε σε 4-3-3 με δύο κόφτες και με Σάκχοφ  ψιλοοργανωτή, ο αντίπαλος έσβησε, η ΑΕΚ δεν κινδύνεψε, και πήγαμε και για ψηλότερο σκορ.

Είναι και αυτό δουλεμένο; Να μας βγάλει τα σηκώτια ο Γιαννίκης και μετά, όντας πλήρως ευχαριστημένος με το όνειρο του, να ξυπνάει ( Ο Καραγιαννίδης έγραψε οτι κοιμόταν στον πάγκο ) και  να κάνει το προφανές; Ένα προφανές που έλειπε και στο παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ για όποιον θυμάται τι είχα γράψει πριν. Και για ποιο πρεσάρισμα μας τσαμπουνάνε ; Για ποια άμεση ανάκτηση της μπάλας, που είναι η τακτική του προπονητή; Μια ομάδα μαζεμένη πίσω ήταν, που ούτε πρεσάριζε αλλά και ούτε ανακτούσε την μπάλα. Και πώς είναι δυνατόν αυτά τα δύο στοιχεία να είναι πλήρως αρμονικά με την κατοχή του 38%; Εδώ δεν θα απαντήσω εγώ, αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι χούλιγκαν. Θα απαντήσουν αυτοί που τους διαβάζουν και που γουστάρουν να βλέπουν το άσπρο μαύρο.

Και πόσο καιρό πριν διαβάζαμε για το πλήρες ρόστερ; Πόσο καιρό έγραφα οτι θέλουμε δυό χαφάρες; Τώρα τι έγινε και έχουν συμφωνήσει στην απόκτηση ενός τουλάχιστον χαφ; Μας ακούσανε ή βγάλανε την τσίμπλα από τα μάτια; Ή μήπως θέλουν να παρουσιάσουν την βασική αδυναμία της ομάδας σαν υπέρβαση εκ μέρους του εγγυητή; Σίγουρα αυτό αφού αυτοί που ακούν κριτική, έχουν και αγοραστική δύναμη και δεν είναι χάπατα στο πέταλο, ούτε και δημοσιογράφοι – έξοδα για τα ταμεία.

Παράγινε πια το θέμα μπάλα, που είναι πάναπλο. Παράγινε πλέον το disinformation. Παράγινε πια η ΑΕΚ να παίζει με τον ξεπερασμένο Μάνταλο, που είναι συνεχής πηγή κινδύνων. Παράγινε η ομάδα να μην έχει ταχύτητα και να μην μπορεί να χτίσει μια επίθεση. Βάζεις δυό χαφ να κόβουν και να προωθούν την μπάλα, και παίρνεις τίτλο για πλάκα. Χαφ με σωματοδομή βέβαια, όχι μισοριξιές τύπου Λεονάρντο ή Ζεράλδες. Και χαφ στα οποία θα πεις οτι πάω για πρωτάθλημα. Εσύ θα το πεις, όχι ο Μάνταλος ο φουκαράς νεοέλληνας. Εσύ ο εγγυητής. Τα άλλα στραβά, στο πλάι, στον ρυθμό και λοιπά,  διορθώνονται ακόμα κι από τον Γιαννίκη. Εσύ βάζεις την σφραγίδα σου στο κέντρο του γηπέδου. Άντε επιτέλους.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 7 σχόλια

Α Ε Κ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο με 4-2-3-1 με τον Γκαρσία αριστερά. Πράγματι εκεί ήταν πιο χρήσιμος αλλά ο Άραμπαντ , χάθηκε τελείως στα δεξιά. Μπήκε στο γήπεδο; Όχι παίδες. Δεν μπήκε καν. Ή μάλλον μπήκε με σκοπό να μην φάει γκολ στο πρώτο δευτερόλεπτο, οπότε έτρεξε κι έβγαλε ένα πολύ ωραίο γκολ με τον Σιμάνσκι στο δεύτερο λεπτό.

Τι έκανε μετά; Απλά μας έσπασε τα νεύρα. Κανείς δεν ξέρει τι οδηγίες υπήρχαν. Έβλεπες τον Αραούχο να φωνάζει να ανέβει η ομάδα, και τον Μάνταλο να ζητάει από τον σέντερ φορ να έρθει στο κέντρο. Αποτέλεσμα ήταν να δούμε μια ομάδα ασύνδετη, άνευρη , νωθρή, που δεν ήξερε τι να κάνει μέσα στο γήπεδο. Από την άλλη, έβλεπες έναν αντίπαλο που θύμιζε μια κότα που ενώ θέλει να γεννήσει ένα αυγό, δεν μπορούσε. Δεν ήταν φρακαρισμένος λόγω ΑΕΚ. Ήταν φρακαρισμένος μόνος του.

Το αποτέλεσμα ποιό ήταν; Η ΑΕΚ μετά το γκολ, έδωσε την μπάλα και το γήπεδο στον ΠΑΟ. Που άπλωσε τους παίκτες του πράγματι, αλλά δεν φαίνονται ικανοί. Το μαρτυράει η μόλις μία τελική που είχε. Η ΑΕΚ; Σκορποχώρι. Δήθεν πρεσάριζε ψηλά και δήθεν έπαιζε την κόντρα; Χωρίς ταχύτητα; Χωρίς εκμετάλλευση του κενού χώρου; Χωρίς πλάγια μπακ; Χωρίς εξτρέμ; Γάμησε το, όπως ξέχνα οτι μπορούσε να αλλάξει μια δεύτερη πάσα. Έχανε την κατοχή μόνη της, χωρίς πίεση, και μετά κοίταζε πώς να κάτσει πίσω. Αυτά δουλεύουν στην προπόνηση;

Εν πάση περιπτώσει, είδαμε μια σούπα. Κυρίως παιχνίδι κέντρου, με τον αντίπαλο να υπερτερεί στην φλυαρία. Η ΑΕΚ έκανε κανά δυό φάσεις ακόμα βασιζόμενη στην ποιότητα την μπροστινή. Όμως με τέτοιο αντίπαλο, θα έπρεπε να έχει καθαρίσει το παιχνίδι. Για να το κάνεις αυτό βέβαια, πρέπει να παίξεις και μπάλα, ό,τι σύστημα και να έχεις. Κι αυτό δεν το είδαμε. Δηλαδή δεν είδαμε τίποτα. Ούτε το πρεσάρισμα, ούτε την αυταπάρνηση, ούτε καν έναν αυτοματισμό, ένα ντουμπλάρισμα. Με τρεις κίτρινες κάρτες στην πλάτη μας , και με κορυφαίο τον Βράνιες και τον Σιμάνσκι. Που σταμάταγαν την πιο ακίνδυνη ομάδα που συναντήσαμε μέχρι σήμερα στο πρώτο μέρος.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με καζίνο ρουαγιάλ. Τεράστια ευκαιρία μας για δεύτερο γκολ, και αντίστοιχη για τον αντίπαλο για να ισοφαρίσει. Μιλάμε για τα πρώτα δυό λεπτά. Μέχρι να ξαναγυρίσουμε στα ίδια. Στην κακομοιριά και στην φουκαραδοσύνη και στο κράτα πίσω Πολυχρόνη. Κύριοι εκφραστές ο Μάνταλος και ο Μισελέν. Και πλήθος λαθών. Ακατανόητων. Και φόβος και ανοργανωσιά και καφενείο η ΑΕΚ. Και σχεδόν μαζική άμυνα και αδυναμία να βγάλει την μπάλα σωστά.

Κάπου στο τέταρτο, ο Γιαννίκης έκανε δυό αλλαγές με Σάκχοφ και Τσούμπερ μέσα. Ήλπιζε κι αυτός. Και δεν απείχε πολύ, αλλά μίλησε το var στην πρώτη καλή πρσπάθεια  της ομάδας μας, που ήταν ομαδική κι όχι ατομική. Ο Αραούχο ήταν οριακά εκτός πεδιάς. Στο υπόλοιπο, είχαμε τα ίδια. Η ΑΕΚ πίσω, χωρίς κατοχή να ψάχνει την αντεπίθεση. Κι εμείς τα χάπια μας. Είναι τρομερό το να μην είναι τίποτα κρίσιμο, κι εσύ να νομίζεις οτι παίζεις τελικό διηπειρωτικού κυπέλλου. Μήπως είσαι μαλάκας τελικά;

Στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Γιαννίκης έβαλε και δεύτερο αμυντικό χαφ. Τον Λεταλέκ στην θέση του Μάνταλου. Το σύστημα γύρισε σε 4-3-3 και κάπως διορθώθηκαν τα πράματα . Μιλάω για την αμυντική λειτουργία και τις υποψίες των αντεπιθέσεων που δημιουργήσαμε. Η ομάδα τακτοποιήθηκε και ο πανικός πήγε περίπατο. Η μπάλα έβγαινε σωστά, ενώ πλέον ο αντίπαλος έπαιζε με μακρινές μπαλιές , που κοβόντουσαν εύκολα από το κεντρικό μας δίδυμο. Και δεύτερο γκολ μπήκε, που σωστά ακυρώθηκε. Ήταν όμως ενδεικτικό οτι παίζαμε πιο σωστά. Τι θα πει αυτό; Θα πει γεμάτο κέντρο αφού δεν έχεις ιδιαίτερους παίκτες εκεί. Οπότε πήραμε το ντέρμπυ περνώντας δια πυρός και σιδήρου, και με μεγάλο προβληματισμό για το τι κάνουν στις προπονήσεις. Συγχαρητήρια πάντως.

Αναρτημένο σε Άρθρο | 9 σχόλια

ΓΙΑΝΝΙΝΑ – Α Ε Κ

Σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι σε θέματα ψυχολογίας, η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-2-3-1 και με πανομοιότυπη ενδεκάδα με το ντέρμπυ, πλην του δεξιού άκρου. Είχε σημασία αυτή η ενδεκάδα, διότι επειδή αυτή θεωρείται η βασική, θα μπορούσαμε να δούμε την δουλειά του Γιαννίκη απέναντι σε αντίπαλο που τον ξέρει θεωρητικά, που δεν είναι τόσο δυνατός σαν τον ΟΣΦΠ, και που το παιχνίδι είχε την πίεση για νίκη οπωσδήποτε.

Και καρμπόν η ενδεκάδα, και καρμπόν το ξεκίνημα με γκολ από τα αποδυτήρια. Και πάνω που σε πιάνουν οι σκέψεις για τα χαφ, κι ειδικά σήμερα με την βροχή, έρχεται ο Άμραμπαντ και με ένα ξερό σουτ ισοφαρίζει. Φυσικά δεν μιλάμε για παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά για μπιλιάρδο. Που συνεχίστηκε με την ομάδα μας να τρώει μπαλιές στην πλάτη της άμυνας της και να εκτίθεται αλλά και με την επίθεση μας που προσπαθούσε κι έχανε την ευκαιρία να προηγηθεί.

Σε έναν τρελό ρυθμό για το πρώτο εικοσάλεπτο – κι ο ΠΑΣ έχασε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία – που οι τακτικές είχαν πάει περίπατο. Και κάπου εκεί αποφάσισαν οι προπονητές να πάνε σε πιο ελληνικό ρυθμό. Να ελέγξουν πιο καλά το γήπεδο και τους χώρους Και κάπως έτσι μαζεύτηκε πιο πίσω ο αντίπαλος κι έψαξε την αντεπίθεση, ενώ η ΑΕΚ πήρε κάποια σχετική κατοχή μπάλας κι έβγαλε μπόλικες επικίνδυνες οργανωμένες επιθέσεις. Πλέον δούλευε και το επιθετικό της πρεσάρισμα ενώ τακτοποιήθηκε και ο Άμραμπαντ στο δεξί άκρο, που το είχε αφήσει και βοήθαγε στα χαφ.

Το πρώτο μέρος λοιπόν, τελείωσε ισόπαλο. Μας άφησε πολύ καλή εντύπωση σαν θέαμα. Προσοχή, δεν μιλάω σαν Αεκτζής. Είχε γκολ, είχε τελικές κι είχε ρυθμό ακόμα κι όταν αυτός ελέγχθηκε. Η ΑΕΚ είχε καλύτερο τον Μάνταλο και τον Άμραμπαντ αλλά υπέφερε πολύ στο κεντρικό της δίδυμο, όπως κι ήταν λειψή στα δυό πλάγια της. Από δεξιά δεν είχε μπακ επιθετικό, κι από την άλλη είχε πάλι αρνητικό τον Τσούμπερ. Χρησιμοποίησε πιο πολύ την αριστερή μεριά με τον Μοχαμαντί, ενώ δεν ήταν κακή στον χώρο του κέντρου και στην αμυντική της κάλυψη. Θα μπορούσε και να έχει προηγηθεί αλλά μην ξεχνάμε οτι παίζει κι ο αντίπαλος τερματοφύλακας. Χονδρικά το πρώτο μέρος μάλλον κατέληξε δίκαια.

Το δεύτερο μέρος φανέρωσε ακριβώς αυτά που έγραψα για το τελείωμα του πρώτου. Αντεπίθεση για τον ΠΑΣ και κατοχή μπάλας και γηπέδου για εμάς. Εμένα μου φάνηκε οτι το σύστημα είχε γυρίσει σε 4-4-2 με μετατόπιση του Τσούμπερ δίπλα στον Αραούχο, αλλά δεν έχει κάποια σημασία αφού σε λίγη ώρα πράγματι γύρισε σε τέτοιο με την είσοδο του Καρίμ και την οπισθοχώρηση του Μάνταλου. Στα λεπτά αυτά δεν γίναμε και πιο σοφοί περί της μπάλας.

Η ΑΕΚ είχε την γνωστή φλύαρη κυκλοφορία και σε κάθε αντεπίθεση κινδύνευε. Κάτι που έγινε ακόμα πιο έντονο όταν βγήκε κι ο Σιμάνσκι και ερήμωσε το κέντρο. Πλέον ο αντίπαλος εύρισκε πιο ανοιχτούς χώρους ενώ η ομάδα μας προσπαθούσε με ατομικές προσπάθειες. Εγώ κάποια συγκεκριμένη δουλειά του Γιαννίκη, δεν έβλεπα. Έβλεπα μια ΑΕΚ προβλέψιμη, κουρασμένη και αργή. Ενώ έβλεπα τον ΠΑΣ πολύ φρέσκο και κυρίως πολύ πιο γρήγορο. Εν τω μεταξύ είχε βγει ο Τσούμπερ κι είχε μπει ο Γκαρσία. Μιλάμε για πανικό.

Και μιλάμε για αναρχία. Για τον Αραούχο να γυρνάει μέχρι το κέντρο και για τυφλές σέντρες. Τουλάχιστον η ΑΕΚ δεν κινδύνευε πίσω ενώ έχασε και μια μεγάλη ευκαιρία εξ επαφής με τον Σάκχοφ. Φυσικά δεν μιλάμε για κάποιο σύστημα, ούτε για κάποιο σχεδιασμό. Πολύ κρίμα ρε παιδί μου για τον Γιαννίκη. Που πήγε να διορθώσει αυτά που έκανε όταν έβαλε τον Ρότα μέσα αλλά κύρίως τον Σάκχοφ. Που μπόρεσε με μια στεκιά να βάλει την ΑΕΚ μπροστά στο σκορ. Και να της χαρίσει μια νίκη σπουδαία, που ελπίζω να μην ρίξει πάλι την σκόνη κάτω από το χαλί για τις αδυναμίες της.

Τα συγχαρητήρια όμως είναι άπλετα για την δύναμη που βγάλανε κάποιοι παίκτες μας. Ο κορυφαίος Μάνταλος, ο Άμραμπαντ, ο Σιμόες και φυσικά ο Μήτογλου που έδωσε ομηρικές μάχες. Ελπίζω να δουλέψει ο Γιαννίκης πιο σοβαρά στην προπόνηση. Με έμπνευση δεν πας πουθενά.

 

Αναρτημένο σε Άρθρο | 22 σχόλια

ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΗΚΑΜΕ

Παίξαμε λοιπόν κι όλοι είδαμε τι έγινε. Διαβάσαμε και τις κριτικές κι όλοι είδαμε την κοινή συνισταμένη : Η ΑΕΚ έδειξε ότι βαδίζει σωστά, φτιάχνει ομάδα και μάλλον έχει μειώσει την απόσταση από τον πρώτο. Κάποια άλλη διάθεση κριτικής δεν υπήρξε αφού όλοι καλύφθηκαν από την συγκυρία του πρώτου γκολ, την απόφαση για τον μη καταλογισμό του πέναλτυ και φυσικά το λάθος του νηπιαγωγείου του Μοχαμαντί. Να πάμε κόντρα στην ροή; Εγώ λέω να πάμε αλλά να το δούμε σε σωστές διαστάσεις και ορθολογικά.

Πρώτα πρώτα, ας μιλήσω για to γήπεδο και την ατμόσφαιρα του, μιας και είχα κάμποσο καιρό να πάω. Χωρίς περιστροφή θα πω ότι ξενέρωσα. Τα μεγάφωνα παίζανε μια αποκρουστική ροκ μουσική στη διαπασών και σκεπάζανε τις φωνές των οργανωμένων. Ρε ντε και σου να μην έχει παλμό η κερκίδα. Οι διπλανοί μου; Μιλάμε για φουκαραδισμό, ηττοπάθεια και μοιρολατρία. Παντρεμένα όλα αυτά με μπόλικη οιωνοσκόπηση και φουλ αμπαλοσύνη. Θα μου πεις ότι σε έχει κατακτήσει πλέον ο ΟΣΦΠ τα τελευταία παιχνίδια. Κι εγώ ρωτάω : Και; Εσύ πας στο γήπεδο σαν κότα; Δεν θα περάσει η νοοτροπία σου και στο τερέν;

Στο αγωνιστικό τώρα κομμάτι, πράγματι δεν μπορούμε να ξέρουμε την στρατηγική του Γιαννίκη, αφού φάγαμε γκολ στο πρώτο δευτερόλεπτο. Και να λέω εκεί στην ομήγυρη. Το γκολ είναι τυχαίο; Είναι να λένε όλοι. Και τους συνεχίζω : αφού λοιπόν είναι τυχαίο, το φάγαμε στο καλύτερο λεπτό. Έχουμε χρόνο για την ανατροπή. Να κουνάνε τα κεφάλια τους σαν τις χήρες των προσφύγων. Προσέξετε : Στην ευρύτερη παρέα υπήρχε ο Καραγκιοζόπουλος και ο Σιμιγδαλάς. Δεν βαριέσαι μου ψιθύρισα. Κι όταν λοιπόν έγινε η ισοφάριση, δεν χρειάστηκε να μιλήσω. Απολάμβανα τις χήρες που είδαν τον νεκρό τους να σηκώνεται από τον τάφο και φυσικά πνευματικά έγινα ένα με τον ύψιστο πανηγυρισμό του Αραούχο.

Στο 1-1 λοιπόν, με όλο αυτό το ψυχολογικό ντοπάρισμα που είχε η ομάδα, η κερκίδα τι έκανε; Μούγκα. Περίπου την ίδια που έδειχνε και η ομάδα, που φυσικά είχε την κατοχή αλλά ήταν φλύαρη. Δεν είχε βουτήξει τον αντίπαλο από το σβέρκο. Είχε βγάλει την υποχρέωση της με το γκολ. Δεν είχε ένταση, δεν έβγαζε τσαγανό. Γιατί; Διότι δεν έχει χαφ. Πόσο καιρό φωνάζει αυτή εδώ η στήλη; Για δυό χάφαρους, που δεν είναι ανάγκη να είναι παικταράδες. Αρκεί να έχουν άλλη νοοτροπία: Αυτήν που δεν συμβιβάζεται με την γκέλα κι αυτήν που όταν έρθει κάποια ήττα, γυρνάνε και λένε στους άλλους ότι δεν πάθαμε και κάτι. Γκε γκε αδερφέ; Μάλλον γκε γκε διότι είναι το πολλοστό παιχνίδι που δεν κερδίζεις με ξένο διαιτητή και το πολλοστό ντέρμπυ που δεν μπορείς να πάρεις.

Φυσικά στο διάλειμμα καταλάβαινες ότι κάτι έχει αλλάξει, αφού στα πηγαδάκια άκουγα ότι μπορούμε να ισοφαρίσουμε. Κι αυτό δεν το λέγαμε άλλες χρονιές.  Αυτό οφειλόταν σε μας; Όχι. Οφειλόταν στην κακή εικόνα του αντιπάλου και βέβαια στην αμπαλοσύνη. Διότι ρώταγα : Ποιος θα παίξει; Ο Γκαρσία ο αστείος; Ή μήπως αυτός ο κάκιστος Τσούμπερ; Θα μπει κάποιος χαφ; Σαν να μίλαγα σε Βαβυλώνιους χεσμένους μπροστά στον στρατό του Αλέξανδρου. Εντάξει θα έμπαινε ο Μαροκινός. Μόνος του θα έπαιρνε τον ΟΣΦΠ; Αστεία πράματα.

Το δεύτερο ημιχρόνιο ξεκίνησε λοιπόν και πέραν της ανούσιας φλυαρίας, ο Γιαννίκης θέλησε να γυρίσει το σύστημα σε 4-4-2, αφού ισοφάριση δεν ερχόταν. Και τότε μίλησε ο Μοχαμαντί. Γιατί έκανε το λάθος; Διότι από την αρχή ήταν χεσμένος. Και σε εκείνη την φάση, ούτε είχε εμπιστοσύνη να διαλέξει κάποιον χαφ για υποστήριξη, ούτε είχε νοοτροπία νικητή για να πετάξει την μπάλα αράουτ. Κι ο Γιαννίκης κάθισε πάνω στο παγωτό αφού για άλλη μια φορά, δεν μπόρεσε να εφαρμόσει την όποια στρατηγική είχε σκεφθεί. Εντάξει γκαντεμιά μέχρις ένα σημείο, αλλά αυτό δουλεύει στην προπόνηση; Κι αν το δουλεύει γιατί δεν το ξεκινάει; Ούτε κι εδώ μπορώ να απαντήσω, όπως δεν μπορώ να ξέρω γιατί παίζει ο Γκαρσία κι ο Άραμπαντ κάθεται στον πάγκο. Στην προπόνηση ο Γκαρσία βγάζει μάτια;

Τι θέλω να πω λοιπόν. Ας δούμε και πίσω από τις κουρτίνες. Και να σταματήσουμε να λέμε ότι έχει ξεφύγει ο ΟΣΦΠ. Έχεις χαφ; Έχεις ηγέτη στην άμυνα; Έχεις εξτρέμ; Έχεις δεξί μπακ; Για ψάξου λιγάκι στο κέντρο κυρίως και ψάξου και στα αποδυτήρια. Και ξερίζωσε την μαλακία της ηττοπάθειας. Διότι αν δεχθούμε ότι όλα τα έκανε καλά η ΑΕΚ κι ότι οι συγκυρίες κι ο ανάδρομος Ερμής έφταιγε, τότε στα επόμενα τρία παιχνίδια πρέπει να κάνουμε τρεις πειστικές εμφανίσεις και τρεις νίκες. Εκτός αν έχουν ξεφύγει και τα Γιάννινα με τον Αστέρα και τον βάζελο. Εκεί πλέον δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες και φυσικά αν πάλι μπλέξουμε στις ατυχίες τις επαναλαμβανόμενες, θα μιλάμε ξεκάθαρα για αδυναμίες. Και προσέξτε. Εγώ δεν μιλάω για πρωτάθλημα. Μιλάω να βλέπω βήματα προόδου. Και δεν θεωρώ βήμα προόδου τον Άραμπαντ στα 34 του. Θεωρώ τον Γκαρσία στα 22 του ή σε κάποια επέλαση του Μισελέν . Εκεί φαίνεται η σχολή της Κολωνίας. Όχι στο γυριστό και στην δεύτερη γκολάρα του Αραούχο.

Εντάξει στο τέλος χειροκρότησε ο κόσμος. Ο κόσμος που φοβόταν ότι θα φάμε πέντε. Κι άρα το 3-2 τον άφησε πιο ήσυχο. Εντάξει την εβδομάδα την  βγάλαμε κι άντε και κερδίσαμε και στα Γιάννινα. Το επόμενο ματς θάναι με τον βάζελο και πάλι με σαράντα χιλιάδες κόσμο. Εκεί το χειροκρότημα θάναι ανοιχτή παλάμη πλέον χωρίς ήχους. Διότι κανείς ΟΣΦΠ δεν έχει ξεφύγει. Στον ίδιο βόθρο παίζει. Απλά έχει κάποιους παίκτες ενώ εμείς δεν έχουμε. Άντε πια με την δημοσιογραφική τσίμπλα….

Αναρτημένο σε Άρθρο | 12 σχόλια

ΑΕΚ – Ολυμπιακός

Χορταστικό παιχνίδι το αποψινό. Μπορεί να χάσαμε αλλά δεν έχουμε τα νεύρα που είχαμε σε προηγούμενες ήττες απο τον ολυμπιακό.

Και αυτό διότι η ομάδα προσπάθησε, τα’δωσε ολα κυνήγησε μέχρι τέλους όμως απλά δεν ήταν αρκετό. Τόσοι είμαστε, μέχρι εκεί μπορούμε.

Ο Γιαννίκης κατέβασε την 11αδα με το κλασσικό 4-2-3-1 με Αραούχο, Τσούμπερ, Γκαρσία και Μάνταλο, στους χαφ Σιμάνσκι – Σιμόες και στην άμυνα Μοχαμαντί, Μήτογλου, Βράνιες, Μισλέν και τέρμα τον Στάνκοβιτς.

Ο γαύρος είχε την τύχη να σκοράρει μόλις στα 80 δευτερόλεπτα και κάπου εκεί είπαμε “τετέλεσται”. Όμως η ομάδα πέρασε στην αντεπίθεση και ευτύχησε να ισοφαρίσει στο ’15 με τον Αραούχο. Στο υπόλοιπο παιχνίδι ο γαύρος μας άφησε την κατοχή διότι γνωρίζει πως τα άμπαλα χαφ μας αδυνατούν να δημιουργήσουν, και περίμενε να γίνει το λάθος για να το εκμεταλλευτεί. Όπως έγινε με δυο φάσεις – δώρα δικά μας που μετέτρεψε σε γκολ ο Ελ-Αραμπί.

Τίποτα άλλο δεν χρειαζόταν, ούτε να τρέξουν ούτε να ιδρώσουν. Στα 3 γκολ τα 2 δώρο. Ο μόνος που ξεχώρισε ήταν ο μέγας Αραούχο που τους έπαιζε μόνος του, και λίγο ο Μάνταλος οσο άντεξε στο 1ο ημίχρονο.

Η ΑΕΚ δείχνει οτι προσπαθεί να κάνει βήματα προόδου αλλά της λείπει πολύ πχιότητα. Συν οτι με τα χρόνια έχει αποκτήσει κάποιου είδους κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στον ολυμπιακό. Λογικό, θα μου πείς.. όταν στα 13 παιχνίδια έχεις όλες κι όλες 3 ισοπαλίες και τα υπόλοιπα μόνο ήττες, οσο να’ναι ο αντίπαλος έχει τον αέρα του φαβορί απέναντί σου.

Παρόλα αυτά όμως δε μπορείς να πείς πως δεν προσπάθησαν. Διότι δεν χάσαμε λόγω της δεδομένης ανωτερότητας του αντιπάλου, αλλά απο δικά μας λάθη.

Μια ομάδα με τον ίδιο προπονητή και βασικό κορμό 3,5 χρόνια είναι λογικό πως θα ξέρει να κοντρολάρει και να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της απέναντι στην ΑΕΚ που εδω και 3 μήνες προσπαθεί να γίνει κάτι σαν ομάδα. Υπομονή.. συμβαίνουν κι αυτά.

Προσβλέπουμε στην απόκτηση χάφαρου τον Ιανουάριο.. και βλέπουμε

 

 

Αναρτημένο σε Άρθρο | 11 σχόλια