…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Σκέφτεσαι τι υπουργό εργασίας είχαμε, και σε πιάνει σύγκρυο. Πραγματικά δεν ξέρεις από τι γλύτωσες και ειλικρινά μετανιώνεις για το ίσο δικαίωμα της ψήφου. Μιλάω για τον συμπαθή ηθοποιό που αποφάσισε να πολιτευτεί κι έπεισε και κάποιους να τον ψηφίσουν.

Να ήταν μόνο η δήλωση για την καυτή πατάτα που του παραδώσανε και δήθεν έτρεχε για να δουλέψει; Να ήταν μόνο η καταγγελία που έκανε ότι πήγαν να τον δωροδοκήσουν; Να ήταν μόνο η γελοία εμφάνιση του;

Όχι παίδες. Μιλάμε για ένα κανονικό νούμερο που έχει ξεπεράσει τα όρια του γελοίου. Που ήταν κι αυτός βέβαια μπήχτης σε γυναίκες λόγω της θέσης του στο θέατρο. Και που αντέδρασε κιόλας με εκείνη την δήλωση περί ανδρός παλαιάς κοπής. Που σημαίνει θάρρος κι ευθύνη από κάποια σκοπιά μεταφραστική.

Αυτό λοιπόν το νούμερο, κάνει στροφή στην ζωή του. Εγκαταλείπει το θέατρο και το ρίχνει στην αστρολογία. Δηλαδή και με την βούλα ψάχνει πλέον και για άλλα κορόιδα. Αυτά που θα τον πιστέψουν ότι έχει καλή σχέση με τα άστρα, όπως λέει ο ίδιος. Και μάλιστα τα ξέρει και πολύ καλά, είπε συνεντευξιαζόμενος.

Αλλά όχι τα άστρα γενικώς και αορίστως. Η ειδικότητα του είναι για τις γυναίκες που έχουν κάποια δυσκολία στην τεκνοποίηση. Δηλαδή στην σύλληψη. Φαντάζεστε τώρα την σκηνή στο σπίτι ανάμεσα στο ζευγάρι.

– Άνδρα μου, τέρμα οι δήθεν ειδικοί με τις επίπονες εξωσωματικές. Θα πάω στον Παύλο ο οποίος θα σου υποδείξει την κατάλληλη εποχή, για να μου τον ρίξεις. Την εποχή που το σπέρμα σου και το ωάριο μου, με την κατάλληλη εναρμόνιση των πλανητών θα φέρουν στον κόσμο το σπλάχνο μας.

Δεν μιλάμε για ανέκδοτα τώρα. Μιλάμε ότι ο Χαϊκάλης δουλεύει όλον τον κόσμο. Και τους το φωνάζει στην μούρη. Κι αυτό το λέω διότι έχω πλήρη επίγνωση ότι πελάτες θα βρεθούν. Μπορεί αυτοί οι πελάτες να μην θέλουν να πάνε στο θέατρο να τον δουν – εξ ου και το αφήνει – λόγω της σεξουαλικής παρενόχλησης, αλλά στο μέντιουμ θα πάνε. Κι ίσως να μην πάνε μόνο για τα άστρα αλλά για το παλαιάς κοπής. Ουδείς μπορεί πλέον να μιλήσει με ασφάλεια. Μόνο ένα μελλοντικό dna test. Διότι η συμβουλευτική των πλανητών, παρέα με την απόγνωση για τεκνοποίηση, κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει.

Γι΄ αυτό λοιπόν σύντροφοι, μην περιμένετε τους δήθεν πολιτικούς να κατεβούν από τους θώκους τους για να κάνετε κριτική. Νούμερα είναι και ήντουσαν κι επάνω στις καρέκλες. Διότι ο Χαϊκάλης δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν άπειροι Παύλοι μέσα στην βουλή και στην πολιτική. Μην σας πω ότι είναι και η πλειοψηφία.

Υγ. Για την ΑΕΚ δεν έχουμε νέα. Έχουμε όμως Χαϊκάληδες κι εκεί. Λείπει χαφ, το ξέρουν όλοι και χαφ δεν έχει έρθει. Περιμένουν να περάσει η μεταγραφική περίοδος και να κάνουν ηρωικό φινάλε. Σιγά μην χρειαζόταν το χαφ στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ. Αλλά μην ξεχνιόμαστε. Έχει γίνει η ανανέωση Γιαννίκη.

Είμαστε στην σκιά του θανάτου δυό μεγάλων μορφών της ΑΕΚ. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι και να προχωρήσουμε, αφού αυτή είναι η ζωή. Οπότε θα πούμε τα τετριμμένα, δηλαδή τα καλή χρονιά κι όλα τα ανεδαφικά, και θα δούμε και το παιχνίδι μας στην Λαμία το οποίο είναι και το πρώτο μετά την πρωτοφανή στήριξη του εγγυητή στον Γιαννίκη. Με την ελπίδα, η αυριανή γιορτή να ανάψει κάποιον πνευματικό προβολέα.

Η ομάδα μας σήμερα είχε κάποιες ελλείψεις βασικών. Ίσως και εν όψει Κυριακής. Οι παίκτες όμως που κλήθηκαν να παίξουν και σήμερα το 4-2-3-1, εμφανίστηκαν στο πρώτο μέρος αρκετά σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Είχαν μπόλικα τρεξίματα αλλά και μια διάθεση που σε κράταγε στο παιχνίδι. Μεγάλη ιστορία ήταν η παρουσία του Λεταλέκ, που έκοβε σωστά αλλά προωθούσε και την μπάλα μπροστά. Είτε στον άξονα είτε στα πλάγια.

Μετά από το αρχικό δεκάλεπτο της προσαρμογής και αφού ο Τσιντώτας έβγαλε ένα μακρινό σουτ του αντιπάλου, η ΑΕΚ κυριαρχούσε στο γήπεδο και φαινόταν αφεντικό. Το κέντρο ήταν αρκούντως σοβαρό, όπως και τα πλάγια μπακ σήμερα. Οπότε η μπάλα κατέβαινε ορθολογικά κι έφτανε στην περιοχή της Λαμίας σχεδιασμένα για δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων. Γίνανε κάποιες, κυρίως από την δεξιά πλευρά, μπήκε κι ένα γκολ που ακυρώθηκε σωστά και χαιρόσουν σήμερα αυτό το γεμάτο ισορροπία παιχνίδι μας.

Βλέπετε είχε πάει για βρούβες αυτή η δήθεν επιθετική άμυνα του Γιαννίκη κι όλοι οι παίκτες είχαν διακριτό ρόλο στο γήπεδο. Μπροστά είχαμε και σε καλή κατάσταση τον Άμραμπαντ, τον Καρίμ και τον Μάνταλο, οπότε ο τρόπους που προηγηθήκαμε δεν λέει πολλά. Αυτό που έχει σημασία είναι οτι η περιοχή τους αντιπάλου ήταν γεμάτη από παίκτες μας, ενώ υπήρχαν κι άλλοι διαθέσιμοι για κάποια τυφλή απόκρουση.

Η εικόνα κάπως χάλασε στα τελευταία τρία λεπτά με κάποιες ασυνεννοησίες στην περιοχή μας και μετά από δυό στατικές φάσεις. Μπορώ να πω οτι ήταν μάλλον τυχαίο αφού η ομάδα με είχε πείσει οτι είχε πάει πολύ καλά. Και φαινόταν ομάδα κυρίως,  χωρίς ιδιαίτερες ατομικές εκλάμψεις. Και βοηθούντος και του αντιπάλου, μας χάρισε ένα πολύ ευχάριστο πρώτο μέρος , τόσο σε αγωνιστικότητα όσο και σε ρυθμό. Φυσικά μιλάμε για ελληνικό ρυθμό, όχι για τίποτα πολύ εντατικό αλλά μετά από διακοπές δεν μπορείς και να ήθελες κι άλλα πράματα.

Το δεύτερο μέρος με έκανε να μετανιώσω για όσα καλά είπα πιο πριν. Η ΑΕΚ ήταν τραγική για τριανταπέντε λεπτά. Ούτε ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Δεν ήξερε ούτε να αμυνθεί, ούτε να επιτεθεί. Δεν ήξερε αν ήθελε πράγματι την νίκη ή αν ήθελε μια ακόμη ξεφτίλα, ειδικά όταν έβλεπες το ανεπανάληπτο τετ α τετ που έχανε η Λαμία.  Ήταν εξαφανισμένη από το τερέν κι ενώ προσπαθούσες να δικαιολογήσεις κάτι, λέγοντας οτι κάνει άμυνα διαχείρισης, έβλεπες να χάνει συνεχώς μέτρα στο γήπεδο και να φτάνει σε ένα εφιαλτικό τρίλεπτο, που θύμισε καφενείο. Ήταν το τρίλεπτο που παραλίγο να σκοράρει η Λαμία, ενώ η ΑΕΚ αμυνόταν μέσα στην περιοχή της μπουλουκοειδώς χωρίς μάλιστα να μπορεί να διώξει την μπάλα. Αρκεί να σκεφτούμε οτι η ομάδα μας πήρε σήμερα πέντε κίτρινες κάρτες.

Ήταν στενάχωρη η εμφάνιση του δεύτερου μέρους και φυσικά ενδεικτική για το τι γίνεται στις προπονήσεις. Μάλλον δεν γίνεται τίποτα ή καλύτερα μάλλον δεν μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο. Κι ήταν μια εμφάνιση συνέχεια της ήττας από τον ΟΦΗ. Και τότε είχαμε προηγηθεί και τότε ο αντίπαλος προπονητής μας πήρε τα σώβρακα. Σήμερα είχαμε πιο πολύ ρέντα αφού την ώρα που επικρατούσε ο πανικός τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και στον πάγκο – ο Γιαννίκης άλλαζε θεούς και δαίμονες και ποτέ τον εαυτό του και το σύστημα του -, μια λάθος επιστροφή παίκτη της Λαμίας έδωσε την ευκαιρία στον κορυφαίο σήμερα Άμραμπαντ να ξεκινήσει μια αντεπίθεση την οποίαν και τελείωσε αυτός, αφού ο Γέβτιτς δεν μπορεί να σκοράρει ούτε σε τετ α τετ των δύο μέτρων.

Δηλαδή ηρεμήσαμε τυχαία. Μετά κι επειδή πλέον κατάλαβε ο αντίπαλος οτι τα πάντα είναι πλέον πάπαλα, παραλίγο να βάλουμε κι άλλα γκολ, αλλά θα ήταν άδικο. Κι άλλη σκόνη στα μάτια δεν χρειαζόμαστε. Διότι ξανά είδαμε μια αγχωτική νίκη, ξανά είδαμε την ομάδα να μην κλειδώνει ένα εύκολο παιχνίδι και να μην μπορεί να κρατήσει κάποια συγκέντρωση. Διότι αυτό που ξεκίνησε στο τελευταίο τρίλεπτο του πρώτου μέρους, κράτησε μέχρι το 80′ λεπτό. Κρίμα ρε Γιαννίκη. Κι είναι κακός οιωνός εν όψει των ντέρμπυ.

Στους διακριθέντες πρέπει να συνυπολογίσουμε και τον Σβάρνα αλλά και τον Τσιντώτα. Ο τερματοφύλακας μας μπορεί να μην έσωσε το άπιαστο, όμως με τις σωστές τοποθετήσεις του έδινε κουράγιο στους ναυαγούς μας ενώ περιόριζε το οπτικό πεδίο των επιθετικών της Λαμίας. Στους διακριθέντες δεν μπορούμε να βάλουμε πουθενά τον προπονητή μας. Αυτός δεν εννοεί να καταλάβει οτι δεν φταίνε μόνο οι παίκτες αλλά και το σύστημα του, που δεν κάνει πιο σκληρή την ομάδα όταν θέλει να αμυνθεί. Να του δώσω credit για την εκπληκτική αντεπίθεση που βγήκε δυό λεπτά πριν το τέλος, που ήταν η καλύτερη στιγμή μας στο δεύτερο μέρος; Δεν θα του κάνω την χάρη. Ήταν τυχαίο γεγονός κι οφείλεται στην ποιότητα κάποιων παικτών μας όταν βρεθούν με χώρο κι αμαρκάριστοι.

Ο Γιαννίκης παιδιά δεν μπορεί να ξυπνήσει δυστυχώς. Ο πνευματικός προβολέας αύριο, άλλους πρέπει να φωτίσει. Και να αρχίσουν το ψάξιμο από τώρα.

Mετά από βαριά σύσκεψη,αποφασίστηκαν τα νέα νέα μέτρα και έτσι το “Δελφινάριο” συνεχίζει κανονικά τις παραστάσεις. Οπως φυσικά όλα παγκοσμίως, αφού το ένα μιμείται το άλλο,σε μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια τελειωτικής αποβλάκωσης.
Μια ανησυχία την είχαμε είναι αλήθεια. “θα κατέβει” “δεν θα κατέβει” η εδώ παράσταση… Αλλά όχι. Ειναι το μοναδικό event που δεν επιρρεάζεται από τις μεταλλάξεις και δεν χρήζει περιοριστικών μετρων. Είναι η πηγή του γέλιου. Τί θα βλέπει ο θεατής που πληρώνει; Τα σανίδια;

Στη “σκιά” της “Ομικρον”, του φυσικού υποχρωτικού εμβολιασμού δηλαδή, που  προμοτάρεται σαν “εφιάλτης” και  με “μαύρο” ρεκόρ” τα 20.000 και 25.000 “κρούσματα”.
Και ξανασυνδριάζουν οι ειδικοί, πως να αποτρέψουν το “κακό”
Ειναι δηλαδη σα να βουτάς στη θαλασσα  και να κυνηγάς τα ψάρια έντρομος ζητώντας τους να βγουν έξω γιατί θα πνιγούν. Και κάποια απο αυτά να τα απειλείς ότι “αν δεν βγουν στη στεριά, θα τα τηγανίσεις”.
Γιατί δεν μας έχει εξαφανίσει η Φύση ακόμα, δεν γνωρίζω..

Εχομεν λοιπόν:
1) κλείνουν όλα τα γήπεδα εκτός από το Γ. Καραισκάκης και το “Αγία Σοφία”. Ως  γνωστον  είναι “εργοτάξια” και τα δυο αυτά.

2) Απαγορεύεται η μουσική. Ειδικά ο Καζατζίδης, γιατί παράγει μεγάλο ιϊκο φορτίο το “αααα”.  Εχει μετρηθεί από ειδικούς ότι το “Μαντουβάλα” σε μια απλή ταβέρνα, ισοδυναμεί με μια  συναυλία της  Ariana Grande” στο Madison Square Garden.
“δεν περισσεύει κανείς”
Στην παρατήρηση ειδικού ότι “τα τεχνητά ηχεία δεν προάγουν την μετάδοση του ιού”, απελύθει και εστάλει να μαζεύει νερό σε μπουκαλάκια από τη λιμνοθάλασσα του Μεσσολογγίου.

(έχει γίνει ειδική πρόβλεψη για τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς Τα  τρίγωνα θα φέρουν ειδικό σφουγγαράκι-αποσβεστήρα ήχου. Μια άλλη πρόταση ειδικού επιστήμονα που έπεσε απ’το τραπέζι, ήταν να μεταδίδονται τα κάλαντα από το spotify του τηλεφώνου, έτσι ώστε τα παιδιά να μην ανοίγουν καθόλου το στόμα τους. Μετά από αίτημα όμως της Ε.Μ.Α. για αποκλειστικά δικαιώματα που ζήτησε ο  Αγιος Βασίλης, τελικά προωθήθηκε η λύση των τριγώνων με σιγαστήρα)

3) Τα σχολεία συνεχίζουν κανονικά δια ζώσης την διαχρονική επιχείρηση απομάθειας. Και είναι λογικό. Δεν είναι δυνατόν να είναι στη δουλειά οι γονείς και τα παιδιά μόνα στο σπίτι. Το γενικό “λοκντάουν” κοστίζει αλλά εν τω μεταξύ δεν υπάρχει φράγκο.  Αρα η απόφαση είναι ότι η “όμικρον” κολλά αλλά δεν μεταδίδεται από τα σχολεία. Μένει καρφωμένη στα κάγκελα. Αν αργότερα μας πετάξει τίποτα ξεροκόμματα η  Ούρσουλα από τις Βρυξέλες, μπορεί να κλείσουμε για κανένα μήνα. Γενικά πάντως πάμε με το χρυσό κανόνα: “μη βλέποντας και  κάνοντας”.
“δεν περισσεύει κανείς”.

4) Δεδομένου ότι πλέον-ειδικά με την “όμικρον”- κολλούν οι πάντες, θα δωθεί σε κάθε πολίτη-δούλο,ένα σελφ τεστ. Αν λάβουμε υπ όψην ότι το 95% εξ αυτών είναι ψευδώς θετικά, τότε θα αυτοαπομονωθούν οι 9 στους 10 . Ετσι δεν θα χρειαστεί να υποστούμε κρατικό λοκντάουν. Θα μπεις μονάχος σου σε  15ήμερη καραντίνα. “Φυλακίσου μόνος σου. Τώρα μπορείς”.
“δεν περισσεύει κανείς”.

5) Ενας άλλος ειδικός επιστήμονας,στην προσπάθειά του να φέρει την πρόταση του πάνω στο τραπέζι, αυτή έπεσε και του έσπασε το πόδι και διεκομίσθει στο νοσοκομείο. Οπότε το μέτρο νο “5” δεν το έχουμε. Σε ερώτηση απλήρωτου δημοσιογράφου περί του θέματος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε: “Η πρότασή του κου Τιπότογλου  έχει τεθεί. Αν δεν την λάβουμε φέτος, θα την λάβουμε-αν όλα πάνε καλά- του χρόνου”.

6) Κάθε μέλος ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού  που θα βρίσκεται θετικό, θα απομονώνεται στο σπίτι και την θέση του στο νοσοκομείο θα παίρνει ένα άλλο μέλος της οικογένειας του. Κατά προτίμηση μεγάλος σε ηλικία που θα γνωρίζει και από ματζούνια. Αν δε, υπάρχει μέλος όπου σπουδάζει έστω και  στο πρώτο έτος ιατρικής, αυτόματα θα  αναγορεύεται σε MD και θα αποκτά δική του πτέρυγα σε νοσοκομείο.
“Δεν περισσεύει κανείς”.

7) Ολα τα νοσοκομεία εις το εξής μετονομάζονται σε “ΜΕΘ”. Από την ταράτσα μέχρι το υπόγειο. Την μετατροπή αυτή από “νερό σε κρασί” θα κάνει με αγιασμό ο ίδιος ο Ιερώνυμος, καθ ότι το συγκεκριμένο θαύμα είναι βαρύ και χρειάζεται εμπειρία. (τις προάλλες το προσπάθησε αγιορίτης μοναχός,μονάχος του και τελικά  μετά απο βαθειά πολύωρη προσευχή,αντί να μετατραπεί το νέρο σε κρασί  μετετράπει σε φυσικό αέριο. Εκτοτε έχει κηρυχθεί η μονή σε “covid area”,δεν εισέρχεται κανείς εκτός από ειδικούς της Gazprom που έσπευσαν να εκμεταλευτούν το κοίτασμα. Τα έσοδα που θα αποκομήσει το κράτος  θα τα διαθέσει σε δωρεάν καναπέδες και πολυθρόνες στα Δημαρχεία της επικράτειας. Είναι καλύτερος ο κώλος του Πατούλη που θέλει να καθήσει σε Chesterfield ) ; . Ολοι έχουν πλέον έχουν δικαίωμα να κλάνουν σε δέρμα.
“Δεν περισσεύει κανείς”.

Αυτα τα ολίγα προς το παρόν. Μείνετε συντονισμένοι. Καθ’ότι είμαστε λίγοι. Λιγοστεύουμε ολοένα…Και θα συμμαχήσει όλο το “συνταγματικό τόξο”,ωστε να σωθούμε  ξανά από  “κάτι”.
Και αν χρειαστεί θα συγκυβερνήσει κι όλας. Επίσημα εννοω. Γιατί ανεπίσημα συγκυβερνούν έτσι κι αλιώς τα “μπουλούκια” στο Δελφινάριο του Συντάγματος, για πάνω από 200 χρόνια.
Γιατί… “δεν περισσεύει κανείς τους”. Eίναι  “περισσεύματα”.
Δυστυχώς.

Μ’ αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα, είπε μια μοντέλα κατά προσκήνιον και βιζιτού κατά παρασκήνιον. Της αρέσουν, τι να κάνουμε τώρα; Όπως σε σένα αρέσει ο μπακλαβάς, έτσι και σε αυτήν της αρέσουν τα Χριστούγεννα. Ο κόσμος είναι ωραία ντυμένος, τα πάντα είναι στολισμένα, η μοναξιά επιτείνεται, κι άρα οι τιμές ανεβαίνουν για την παροχή της υπηρεσίας που προσφέρει η οπαδός των Χριστουγέννων.

Αυτό βέβαια που δεν μας είπε η καλλιτέχνις του πωπού, είναι αν της αρέσει κάτι άλλο, πέραν της φουσκωμένης αμοιβής της. Όπως δεν θα μας το πουν και τα εκατομμύρια πιστοί που κατακλύζουν τους ναούς και τα λοιπά λατρευτικά κέντρα.

Ξεφτύλα πρώτη που κανείς δεν ακολούθησε στην χρονιά που πέρασε, το κεντρικό νόημα της διδασκαλίας του γιου του Θεού. Θυμήθηκε κανείς την αγάπη ή την επιβίωση του πρωτίστως; Ξεφτύλα δεύτερη, που στολίζει ο μαλάκας τα έλατα. Τα περήφανα δένδρα που τους έλαχε να πεθάνουν αποξηραμένα, δίπλα στην φωτιά τύπου Άουσβιτς σε χαμηλής έντασης θερμοκρασίας υψικάμινου, που σήμερα λέγεται καλοριφέρ. Ξεφτύλα τρίτη, που εκτός από τα δένδρα που γίνονται κλόουν αυτήν την εποχή, η θυσία των γαλοπούλων, που πιστεύω ότι έχουν καταλάβει τον προορισμό τους αντί του αρνιού του Πάσχα, που όμως κι αυτό δεν πολυξεφεύγει.

Οι ξεφτύλες είναι αμέτρητες, αν το σκεφτείς. Και πρέπει να το σκεφτείς αφού το παίζεις ότι δεν είσαι βιζιτού. Βουρ στον πατσά της κατανάλωσης. Με λαμπιόνια, φωτάκια, στρας, μίνι, κολλάν, γραβάτες, κουραμπιέδες κι έτοιμους τους διαιτολόγους, μπας και σε επαναφέρουν μέχρι τα Φώτα, που θα λήξει το πανηγύρι. Πώς θα αντικρύσεις τα γκομενιλίκια μετά, αυτά που κρύβεις με τόσα τριγλυκερίδια που θα κουβαλάς; Ίσα που μπορεί και να φας για δίαιτα καμιά χυλόπιττα.

Κρύβεις όλη την χρονιά πράματα, κύρια από τον εαυτό σου. Κι έρχονται κι αυτά τα Χριστούγεννα και κινδυνεύεις να σκάσεις από το φαγητό πρώτα αλλά και τα δώρα που θα κάνεις, μπας και δείξεις ότι είσαι κάποιος. Ο απόλυτος ξεφτύλας δηλαδή, που ούτε την αγάπη για τον συνάνθρωπο σου σκέφτεσαι, αλλά ούτε και κάνεις και μια στέρηση έστω για μερικές μέρες, προσφέροντας κάτι σε αυτούς που το έχουν πραγματική ανάγκη. Και μετά μιλάμε για το πνεύμα της γιορτής. Που αγαλιάζεις μαζί με την φύση. Αλλά σφάζεις δένδρα και ζώα, φουσκώνεις την κοιλιά σου και δεν προσφέρεις κάτι ενώ τρως όλη την χρονιά. Πράγματι είσαι κάποιος.

Για τους Έλληνες, δεν χρειάζονται πολλά. Αρκεί η εικόνα των δρόμων αυτές τις ημέρες. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά ίσα που έκανες τρία χιλιόμετρα σε κανά δίωρο. Οι γνωστοί καραγκιόζηδες τεμπελαχανάδες, που σαν άμοιροι μοιραίοι, πήραν ένα βολάν στα χέρια τους κι είπαν να επαναστατήσουν ενάντια σε όσους έχουν κανονική δουλειά αυτήν την εποχή. Πού να προλάβεις να κάνεις κάτι ουσιαστικό; Έχουμε Χριστούγεννα και πρέπει να σου αλλάξουμε την Παναγία. Δεν το έκανε ο άλλος και ανέλαβε την δικαιοσύνη ο πιστός. Βγάζοντας την τραγικότητα της φιγούρας του, που θέλει να πείσει ότι πιστεύει, αλλά ψηφίζει Τσίπρα που είναι λογικά άπιστος. Μην μπερδευόμαστε όμως. Εμείς. Για εμάς μιλάω. Συνέλθετε διαφορετικοί. Που δεν γιορτάζουμε αέρα μπανά χωρίς να ξέρουμε τι κάνουμε.

Την γλυτώνεις; Φυσικά και δεν την γλυτώνεις. Εδώ θα κάτσεις να πεθάνεις είπε ο πιστός ορθόδοξος, που ακόμα δεν έχει λύσει τα θέματα για το περιστέρι. Ποιός το πρωτοπετάει δηλαδή. Και θα λύσει το θέμα της αγάπης; … κι από δώ πάνε κι άλλα. Κατανάλωση για να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε. Χριστούγεννα και τα μυαλά στα κάγκελα. Πιωμένοι όλοι στην ανομολόγητη δυστυχία της προσωπικής τους μοναξιάς. Του πρόωρου μασκαρέματος της ψυχής τους. Με γιορτινές εκφάνσεις στις μπουζουκλερί και στην επιτυχία της κατανάλωσης. Γιορτάζοντας τους μάγους με τα δώρα, που κι αυτοί μια τρόικα ήταν.

Διαβάσαμε και την δήλωση Γιαννίκη μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ : ΄<<Ήταν θέμα λαθών η ήττα μας>>. Είπατε τίποτα; Τι να πείτε; Ξέρετε μπάλα; Ασφαλώς και δεν ξέρετε. Αυτό μας είπε ο απόφοιτος της ταβέρνας της Κολωνίας. Ότι δεν είδατε καλά. Ότι εκτάκτως γίνανε λάθη και δεν χάσαμε λόγω των σωστών πραγμάτων που κάναμε.

Να πάμε όμως με αυτόν τον συλλογισμό. Ο Γιαννίκης είναι δυο μήνες στην ομάδα. Στατιστικά, έχουμε πιο πολλά λάθη ή πιο πολλά σωστά; Για ψάχτε το. Και ψάξτε και κάτι άλλο. Στο τελευταίο παιχνίδι, πράγματι Σιμόες και Σάκχοφ δεν πάνε καλά. Έλα όμως που ο Σιμόες συνέρχεται και βάζει και γκολ. Βγαίνει έξω. Ο Άραμπαντ παίζει παντού και χαλάει τα πάντα. Ο Τσούμπερ ξαφνικά γυρνάει κεντρικός στο 4-2-4, φυσικά δεν κάνει τίποτα και μετά από λίγο βγαίνει έξω κι αυτός. Τι θέλω να πω; Ότι οι παίκτες πράγματι κάνουν λάθη κι έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Όμως τα πιο πολλά λάθη, τα κάνει ο προπονητής.

Σε ποιο παιχνίδι δηλαδή φάνηκε η δουλειά και η τακτική του Γιαννίκη; Με τον ΟΣΦΠ που είχαμε κατοχή μπάλας 60% ή στο άλλο που είχαμε κατοχή 38% και που είμαστε η ομάδα όνειρο του κάθε προπονητή; Μήπως με τον Βόλο ή μήπως με τον Απόλλωνα; Μην ψάχνετε. Σε κανένα. Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει είναι η κατάσταση προς το παρόν τακτικά, χώρια που αυτή η ένταση για άμεση ανάκτηση της μπάλας πληρώνεται αφού η ομάδα είναι πολύ πίσω στην φυσική κατάσταση.

Κι αυτό που γράφω είναι σαφές. Αν είναι γερμανομαθής προπονητής – έτσι λένε -, πού είναι η προσήλωση του σε ένα σύστημα ή σε μία τακτική ; Θα καταλάβαινα ότι παίζει κάτι κι ας μην του βγαίνει. Είτε διότι χρειάζεται παραπάνω χρόνος είτε διότι δεν έχει τους κατάλληλους παίκτες. Εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Βλέπω έναν αχταρμά που περνάει από το 4-2-3-1, πάει σε 4-4-2 και μετά σε τουρλουμπούκι. Ένα μάλιστα χάος, που το δημιουργεί κι ο ίδιος ο προπονητής με τις αλλαγές του. Την ώρα που αν θέλει απλά μια συνοχή στο κέντρο, μπορεί να μπει με δυο κόφτες και με ένα απλό 4-3-3.

Επίσης αυτό που βλέπουν όλοι είναι ότι η ΑΕΚ δεν απέκτησε ούτε μέταλλο, ούτε δύναμη, ούτε και ταχύτητα. Και η ταχύτητα είναι το μόνο που δικαιολογείται λόγω του ρόστερ της. Το βλέπαμε και πριν και πέρσι. Τα άλλα δεν δικαιολογούνται με τίποτα κι είναι θέματα δουλειάς σωματικής αλλά και πνευματικής. Μην καλυπτόμαστε συνέχεια όμως πίσω από τους παίκτες. Σίγουρα είναι χαμηλότερης ποιότητας από αυτούς του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟΚ, όχι όμως κι από αυτούς του ΟΦΗ. Και με την προσθήκη ενός χαφ, δεν θα αλλάξει και κάτι το ιδιαίτερο. Διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποια αγκύλωση που ξεκινάει από τα αποδυτήρια.

Υγ. Η ανανέωση του συμβολαίου του Γιαννίκη, δεν έχει καμία πρακτική αξία. Είναι απλώς για να μην μιλάνε κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν είναι απόλυτα πιστοί. Οι άλλοι συνεχίζουν να γράφουν μαλακίες ( το πλάνο της ΑΕΚ είναι το πλάνο Γιαννίκη κλπ ). Ας κάνει μερικές γκέλες ακόμα και θα σου πω τι αξία έχει ένα συμβόλαιο και μάλιστα όταν το έχεις με τον Μελισσανίδη.

Η ΑΕΚ μπήκε με το γνωστό πλέον 4-2-3-1 αλλά τον Σάκχοφ στο κέντρο. Για ένα εικοσάλεπτο πήγε πολύ καλά. Πίεσε πολύ δυνατά την άμυνα του ΟΦΗ κι έφτειαξε μπόλικες επιθέσεις και άσφαιρες τελικές. Είχε πάρει τον αέρα του αντιπάλου, τον οποίον κλείνοντας τον στην περιοχή του, σφυροκόπησε είτε απά τα πλάγια είτε από τον άξονα και μας έδωσε πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα, με καθοδηγητή τον Μάνταλο. Ειδικά όταν πέτυχε και το γκολ ο Βράνιες μετά από ασίστ του αρχηγού. Τζάμπα ελπίσαμε.

Ο Νιόμπλιας είδε το απλό. Την πολύ κακή μέρα του Σιμόες και του Σάκχοφ. Το οτι η ΑΕΚ δεν είχε κανονικό κέντρο. Φόρτωσε λοιπόν τον άξονα και μας πήρε τα σώβρακα. Στην ανάπτυξη κυρίως και στο χτίσιμο των επιθέσεων. Δεν ισοφάρισε απλώς αλλά είχε και μια τρομερή ευκαιρία να προηγηθεί. Και θάταν και δίκαιο. Διότι ΑΕΚ δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο. Ούτε να κόψει ούτε να επιτεθεί. Ειλικρινά ψάχνεις να βρεις πώς δεν έγινε αντιληπτό η υπεροπλία του ΟΦΗ στο κέντρο.

Το γκολ που φάγαμε ήταν φυσικά αποτέλεσμα συνεχών λαθών του Σιμόες, όμως αυτά γίνανε διότι η πίεση του αντιπάλου στον χώρο του κέντρου ήταν ασφυκτική. Κι ενώ η άμυνα μας δεν ήταν κακή. Ακόμα κι ο Μισελέν σήμερα, έσωσε διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις. Φυσικά έφταιγαν οι παίκτες, αυτό το 2 στο σύστημα, αλλά έφταιγε και το σύστημα. Που οδήγησε την ΑΕΚ σε πλήρη νευρικότητα, σε επιθέσεις με μακρινές μπαλιές, και φυσικά στην έλλειψη καθαρού μυαλού και ψυχραιμίας για κάποια οργάνωση. Φυσικά δεν μιλάμε πλέον για πρεσάρισμα για ανάκτηση της μπάλας, αλλά για το σώζων ευατόν σωθήτω.

Όμως το παιχνίδι ήταν πολύ καλό. Είχε ρυθμό και ένταση και μας αποζημίωσε που καθίσαμε να το δούμε. Δεν έχει σημασία που η ομάδα μας τα θαλάσσωσε από ένα σημείο και μετά. Έπαιζε και ο ΟΦΗ, κι είχε παρόντα προπονητή κι όχι απόντα σαν εμάς. Που βέβαια έχει χρόνο για να διορθώσει αλλά δεν ξέρω αν θα το τολμήσει στα ίσια ή θα πάει στην τακτική που υποτίθεται οτι δουλεύει. Μακάρι να δούμε κάτι καλύτερο από την μεριά μας στο δεύτερο μέρος. Από τον ΟΦΗ είδαμε σήμερα αυτό που θα θέλαμε κι από εμάς. Ταχύτητα, αλληλοκάλυψη, αυτοματισμούς και γρήγορη αντεπίθεση.

Χωρίς αλλαγές μπήκαμε στο δεύτερο μέρος. Κι είχαμε άλλη εικόνα στο ξεκίνημα. Ίδια με αυτήν στην αρχή του πρώτου μέρους. Ένταση στο πρεσάρισμα, πρωτιά στις διεκδικούμενες μπάλες, μικρότερες αποστάσεις στις γραμμές και συνοχή. Οι επιθέσεις χτιζόντουσαν πιο καλά και μύριζε η επικινδυνότητα για κάποιο γκολ μας. Δυστυχώς η γκαντεμιά μας ήταν ξανά παρούσα. Αντεπίθεση ο ΟΦΗ, τρομερό λάθος του Χατζησαφί και ξανά πίσω στο σκορ. Αυτό ήταν κρίμα. Το λέω διότι ήταν κόντρα στην ροή του αγώνα.

Φυσικά είχαμε πανικό. Τρεις αλλαγές του Γιαννίκη και 4-4-2. Ποντάρισμα πάνω στον Σιμάνσκι κυρίως για το κέντρο. Την ώρα που ο ΟΦΗ γέμιζε το κέντρο, στεκόταν σωστά αμυντικά και προσπαθούσε να παγώσει τον ρυθμό και να βρει κι άλλο γκολ με κάποια αντεπίθεση. Γενικά ήταν πιο ομάδα μέσα στο γήπεδο, ενώ η ΑΕΚ ήταν πρόχειρη και βιαστική. Αφήνοντας πάρα πολλούς χώρους στην άμυνα της, ενώ πλέον το σύστημα της είχε γυρίσει σε 4-2-4 !!!! Είχε μπει κι ο Γκαρσία. Ήταν φανερό οτι ο κόουτς Γιαννίκης, της σχολής της Κολωνίας , περίμενε κάποια έμπνευση. Πάντως αυτά που βλέπαμε να είναι δουλεμένα, το αποκλείω.

Η έμπνευση ήρθε. Πέναλτυ του Άραμπαντ αλλά χάθηκε κι αυτό. Τι να υπάρχει πλέον σαν ψυχολογία; Τι σαν ψυχραιμία; Το παιχνίδι πλέον γινόταν από τα σέντερ μπακ με όλους να ψάχνουν τον Άραμπαντ. Ο ΟΦΗ άριστα στημένος κρατούσε το αποτέλεσμα ενώ η ΑΕΚ θύμιζε κυλικείο νηπιαγωγείου. Χωρίς αρχή και τέλος και φυσικά σε αναζήτηση προπονητή. Όχι οτι έχει σοβαρό υλικό, αλλά δεν είναι για να καταλήγει έτσι σε ένα παιχνίδι μέσα στην έδρα της. Με τέτοια ντροπιαστική εμφάνιση, με την μπάλα να γυρίζει πίσω για μακρινή μπαλιά και μπροστά να μην ξέρει τι να κάνει τα στημένα ή να μην βρίσκει τους χώρους. Άλλο ένα αίσχος.

Με 4-3-3 επιτέλους κατέβηκε  η ομάδα  σε αυτό το εσωτερικό διπλό. Οι αλλαγές ήταν δεδομένες. Λεταλέκ στο κέντρο και Χατζησαφί αριστερά. Και κατέβηκε με σκοπό να εφαρμόσει την τακτική του Γιαννίκη, που κανείς δεν ξέρει τι ποσοστό μπάλας είχε δουλέψει γι΄αυτό το παιχνίδι.

Δεν ήταν καλό το πρώτο μέρος. Είχε πολλές διακοπές και μπόλικα λάθη. Δεν είχε κάποιον ιδιαίτερο ρυθμό, ούτε και τίποτα τελικές με ενδιαφέρον. Η ΑΕΚ κατάφερε να προηγηθεί στην μία επίθεση που συμμετείχαν αρκετοί παίκτες και συνδυάστηκαν σωστά. Ήταν ωραία στημένη η επίθεση και ωραία η εκτέλεση του Μάνταλου. Κι έγινε όση ώρα αγωνίστηκε ο πολύ καλός Άραμπαντ αριστερά. Μετά άλλαξε πλευρές με τον Τσούμπερ και μάλλον μπερδεύτηκαν πιο πολύ οι πάντες.

Η ΑΕΚ είχε ένα επιθετικό πρεσάρισμα με αποτέλεσμα να νακτά την μπάλα, αλλά να μην δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις. Είχε ένα καλό κεντρικό πρεσάρισμα που έκοβε ικανοποιητικά, ενώ πίσω δεν μπορούμε να πούμε οτι κινδύνεψε. Οι επιθετικοί του Ιωνικού βρήκαν κάτι μπάλες από αποκρούσεις των αμυντικών μας, αλλά σημάδευαν μπεκάτσες. Οπότε το αποτέλεσμα μας άφησε ικανοποιημένους αλλά όχι κι ο τρόπος παιχνιδιού.

Ας μην θέλουμε και πολλά. Αυτή η ποιότητα στο κέντρο, αυτό μπορεί και να δημιουργήσει. Η άμυνα έκανε την δουλειά της , όπως και η επίθεση, που είχε κι άλλες δυό καλές στιγμές για να κλειδώσει το παιχνίδι. Είχαμε και καλύτερη κατοχή μπάλας, και με βάση την στατιστική είμαστε χαρούμενοι. Χαρούμενοι επίσης, που θα δούμε κι άλλους παίκτες στο δεύτερο μέρος, που μας περιμένω πιο απελευθερωμένους στην ανάπτυξη.

Με τις ελπίδες έμεινα για κανά εικοσάλεπτο στο δεύτερο μέρος. Πρακτικά τίποτα δεν βλέπαμε, παρά την ΑΕΚ να κοντρολάρει τον ρυθμό, να ψάχνει να βρει κάποια καλή αντεπίθεση και τον Ιωνικό να προσπαθεί να απειλήσει από μακριά. Οπότε δεν είχε κάτι το συγκλονιστικό το θέαμα ή η στατιστική για σοβαρές τελικές. Ο Άραμπαντ εξακολουθούσε να προσπαθεί να αναστατώσει την άμυνα του αντιπάλου, ο Μάνταλος πέρναγε κι αυτός στους διακριθέντες , όπως κι ο Τσιντώτας για την ηρεμία που χάριζε στην άμυνα μας. Χωρίς καμία σούπερ απόκρουση.

Κάπου εκεί ο Γιαννίκης έβαλε μέσα και τον Γκαρσία με τον Σάκχοφ. Τα πλάγια έμειναν όπως έλεγε η λογική, ο Τσούμπερ ήρθε πιο κεντρικά, ενώ ο Σάκχοφ ξεκίνησε να οργανώνει το παιχνίδι μάλλον πιο καλά, με αξιοπρόσεκτες κάθετες μπαλιές, που δημιούργησαν καλές προϋποθέσεις για τελικές και δεύτερο γκολ. Δεν έγινε το ευτυχές γεγονός, όμως έβλεπες κάτι καλύτερο, κάτι πιο γρήγορο και κάτι πιο απειλητικό. Η αμυντική λειτουργία επίσης διατηρείτο σε πολύ καλά επίπεδα, ενώ ο Αραούχο έχανε την ευκαιρία του αγώνα.

Στο τελευταίο πεντάλεπτο μπήκε κι ο Γιέβτιτς με τον Καρίμ. Η ΑΕΚ ανέβηκε πολύ, κι όλη η ιστορία ήταν ο Σάκχοφ καθώς και το ανέβασμα του Τσούμπερ. Βγήκαν πολλές καλές ευκαιρίες, όμως το σκορ δεν ανέβηκε. Λίγο η επιπολαιότητα, λίγο η προχειρότητα και λίγο ο καλός τερματοφύλακας του αντιπάλου, έσβησαν την ορμή μας. Μια ορμή που τελικά κράτησε την νίκη σχετικά εύκολα, ενώ έφερε και τον Ουκρανό στην κατηγορία των διακριθέντων. Περίμενα κάτι παραπάνω απότον Γιέβτιτς αλλά δεν τα είδα. Από τον Μισελέν και τον Γκαρσία, και σήμερα, δεν είχα κάποια ιδιαίτερη απαίτηση. Συγχαρητήρια επομένως για την ομάδα μας και τη νίκη στην προπόνηση εν όψει Δευτέρας.