…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ο Μανόλο Χιμένεθ, στο πιο εύκολο ντέρμπυ που θα έχουμε τον Ιανουάριο, κατέβασε την ομάδα με 4-2-3-1. Λογικά πράματα χωρίς κανένα παράπονο. Μπορεί οι δημοσιογραφάρες να γράφουν για πληρέστατο ρόστερ, όμως μετρημένα κουκιά ήταν αυτοί που μπορούσαν να κατέβουν. Οι οποίοι όμως, δεν είχαν ερωτηθεί για το ψυχολογικό τους κομμάτι. Διότι στην ουσία δεν κατέβηκαν.

Η ΑΕΚ στατιστικά είχε μια κατοχή της τάξης του 30% κι έκανε μία τελική σε μια κεφαλιά της απελπισίας του Καρίμ. Οι σωστές πάσες της ήταν από αμυντικούς και μεταξύ τους, και δεν είχε καμία διάθεση και καμία ιδέα αντίστασης. Παραδόθηκε ψυχή τε και σώματι σε έναν ρελαντί ρυθμό του αντιπάλου, χωρίς επίθεση, χωρίς κανέναν να μπορεί να κρατήσει την μπάλα στον χώρο του κέντρου ( ΠΑΡΤΕ ΔΥΟ ΧΑΦ ΗΛΙΘΙΟΙ ), και φυσικά έφαγε ένα γκολ στο δεκάλεπτο στην δεύτερη τελική του Ελαραμπί, στο οποίο φυσικά και φέρει ευθύνη ο Τσιντώτας.

Μια κακομοιριά υπήρχε κι ένα μοιραίο παιχνίδι. Φαινόταν στις κινήσεις του Μάνταλου και του Λιβάγια, φαινόταν στο άνευρο παιχνίδι των Σιμόες και Κρίστισιτς, ενώ το πλαίσιο συμπληρωνόταν με την ταλεντάρα, που ακούει στο όνομα Γκαρσία. Ήταν μια ΑΕΚ, που δεν έκανε τίποτα. Ένας Τσιγκρίνσκι στεκόταν με κάποια αξιοπρέπεια για την φανέλα μας κι απο εκεί κι έπειτα το χάος. Κυρίως αυτό που λέω, η μοιρολατρεία. Κι ενώ ο Ολυμπιακός σε σεβόταν αφού το έβλεπε. Ήταν διάχυτη η εντύπωση οτι στην δεύτερη τελική θα έκανε γκολ. Ήταν σαν να έπαιζε ένα άθλημα κάποιος αρτιμελής με κάποιον με κινητικό πρόβλημα.

Και κάπου εκεί τελειώναμε κι εμείς οι θεατές. Που φυσικά δεν είχαμε παράπονο από τους παίκτες ή τον προπονητή. Αυτή την ποιότητα έχουμε, την ξέρουμε, τι να περιμένουμε από τον Μάνταλο που είναι κακομοίρης; Ένα κακό θέαμα χωρίς ρυθμό που μας ταλαιπώρησε ιδιαίτερα.

Ο Μανόλο ξεκίνησε το δεύτερο μέρος με τρεις αλλαγές και με άλλο σύστημα. 4-3-3 με Σβάρνα δεξί μπακ ( λόγω πληρότητας ) και Γαλανόπουλο και ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Φάνηκε οτι η ΑΕΚ διορθώθηκε. Έτσι φάνηκε χωρίς βέβαια να το επιβεβαιώσει η στατιστική. Πάντως γίνανε δυό τελικές καλές, που χάθηκαν, και η ομάδα μας έφαγε κι ένα δεύτερο γκολ κι έδωσε τέλος στην σεπτή παράσταση. Αυτό το δοκάρι του Μάνταλου, θα συζητηθεί πολύ. Μόνον από άσχετους με μπάλα. ή εγκάθετους.

Η ΑΕΚ στην ουσία ήταν τραγική. Ήταν αδύνατον να κατεβάσει την μπάλα με χαφ, ήταν αδύνατον να μην κινδυνεύει συνέχεια. Πήγαινε πάντα δεύτερη πάνω στην μπάλα, ενώ ήταν άτολμη στην προσωπική μονομαχία. Κατέβηκε για να χάσει και να μην συντριβεί. Αν γινόταν κάτι της προκοπής, θα ήταν κατά τύχη. Θεωρώ όμως, με βάση την ποιότητα του ρόστερ που έχουμε, οτι το τελικό 3-0 δεν είναι συντριβή, αλλά αξιοπρεπής ήττα. Και θεωρώ οτι ο Μανόλο αυτό που μπορούσε, το έκανε. Στα επόμενα παιχνίδια, τα πράματα θα είναι χειρότερα. Διότι εκεί δεν θα υπάρχει Μαρτίνς, που μάλλον δεν κατάλαβε οτι ο Σβάρνας δεν είναι πλάγιο μπακ.

Φυσικά δεν στενοχωρηθήκαμε. Έχουμε κάνει προ πολλού την ψυαχανάλυση γισ τον εγγυητή, κι έχουμε πατήσει στα πόδια μας σε σχέση με αυτά που βλέπουμε. Μιλάμε για ένα μάτσο ηλίθιους μαζεμένους εκεί μέσα, που έχουν στόχο ζωής να μικρήνουν τα σύμβολα και να μας απομακρύνουν από τα γήπεδα. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Όπως βλέπουμε τον Λουί ντε Φινές, κάπως έτσι βλέπουμε και τον μεγιστάνα και την πληρότητα του ρόστερ. Χρειαζόταν ένας Τσιντώτας στην ζωή μας, όπως και χρειαζόταν ένας Μανόλο αντί του Παράσχου. Όπως χρειαζόταν κι ένας Κονέ για το μελλοντικό σφάξιμο. Δεν έχεις τέρμα, δεν έχεις πλάγια μπακ, δεν έχεις σέντερ μπακ, δεν έχεις δυό χαφάρες, δεν έχεις αρχηγό, δεν παίζεις καλύτερα τάβλυ; Τι να τον κάνεις τον Μάνταλο που κολυμπούσε ύπτιο σήμερα; Άστο ρε μεγάλε, κούρασες. Στα μάτια και στις μπούρδες που λες. Έχω αρχίσει κι αμφιβάλω οτι ακόμα κι όταν ο κόσμος προπληρώσει εισιτήρια για το γήπεδο, θα παίρνεις κατιμάδες και θα νομίζεις οτι αγόρασες από μπουτίκ. Ααααα, δεν το είπαμε ακόμα. Καλή χρονιά να έχουμε. Μην ακους τους προφεσόρους, κάτσε εκεί με τους τεμενάδες. Φυσικά δεν υπάρχει μπροστά πλέον, αλλά ακόμα και στην χάση, ένα βιβλίο θα έκανε καλό. Νούμερο.

Την μοίρα της Ελλάδας έλαχε να ακολουθεί και η ομάδα μας. Μνημόνια, διαλυμένες οικονομίες, λοιμωξιολόγοι σε πινγκ πονγκ με πολιτικούς και φυσικά εμβόλιο. Να που κάποιοι βγήκαν από τα καβούκια τους και διοργανώνουν και κρυφά ρεβεγιόν. Ποιοί κάποιοι δηλαδή; Όλοι έξω είναι με μια ψευδή βεβαίωση τύπου άλφα ή με κάποιο μήνυμα οτι δήθεν πάνε για παροχή ιατρικής βοήθειας ή βγαίνουν για άθληση.

Το παραμύθι πάει σύννεφο και όλοι δουλεύουν όλους. Σκέψου τώρα να κατεβαίνεις για άθληση στο Σύνταγμα και να βγάζεις selfies με το δένδρο, δίπλα η αστυνομία κι ο Πέτσας ( Αεκτζής, τυχαίο; ) να μιλάει για αυστηρά μέτρα. Έχω πάμπολλα τέτοια να έλεγα, αλλά δεν θα χαραμίσω το κείμενο με τις μαλακίες του Έλληνα και τις άλλες των δημόσιων που ψηφίζει. Με κορυφαίο τον Τσιόδρα που τον Μάιο δήλωσε οτι νίκησε τον κορωνοϊό και τις λοιπές παπαρδέλες. Φτάσαμε όμως στο εμβόλιο, που ενώ κανείς δεν ξέρει τίποτα για τον χρόνο των αντισωμάτων, ή αν καλύπτει όλα τα στελέχη ή πόσο μπορεί να περιορίσει την κοινωνική λοίμωξη, σπεύδουν να το κάνουν.

Όπως σπεύσανε και κάποιοι στην ΑΕΚ – ψεκασμένοι οπαδοί και τιμητές δημοσιογράφοι – να πανηγυρίσουν για τον Μανόλο. Σαν εμβόλιο τον είδανε κι αυτόν, υπό την μαεστρική καθοδήγηση του εγγυητή. Κι όπως οι νεκροί στο τέλος του έτους θάναι ακριβώς ίδιοι με πέρσι ( προσθέτουν στον κοβιντ και αφαιρούν από άλλες ασθένειες, με το 96% των θανάτων νάναι πάνω από τα 78 και όλοι με υποκείμενα νοσήματα ), τι θα μπορούσε να γίνει στην ΑΕΚ στο τέλος της σαιζόν; Πόσο να αναστραφεί αυτό το μείον οκτώ από την κορυφή και πόσο να περιοσριστεί το μείον έξι που έχει η ομάδα σαν βαθμολογική συγκομιδή σε σχέση με πέρσι και με το Χαριλάου έξω;

Θα μας το πουν οι εμβολιασθέντες αργότερα, που θα ρίξουν σιγά σιγά τις μάσκες αφού πλέον θα είναι άτρωτοι. Όπως άτρωτος είναι κι ο μεγιστάνας, που για άλλη μια φορά κατάλαβε οτι του φταίνε τα στελέχη που ο ίδιος προσέλαβε ή κάποιο δεξί μπακ. Ποτέ δεν του φταίει η γκλάβα του. Και φυσικά δεν του φταίει όσο υπάρχουν κοθόνια που βλέπουν οτι ο Ολιβέιρα είναι παιχταράς, οτι η ομαδα είναι υπερπλήρης στο κέντρο ή οτι υπάρχει άμυνα χωρίς μπακ και χωρίς τέρμα. Ή οτι η ομάδα με Μανόλο είναι εμβολιασμένη. Και κάθεσαι και λες : Καλά αφού μόνο τον Μανόλο εμπιστεύεται, γιατί την τελευταία φορά τον είχε λοιδωρίσει σε απάντηση στον Καραλή, και γιατί τον διώχνει κάθε φορά; Μπορείς να απαντήσεις; Όσο μπορείς για το εμβόλιο και την μετέπειτα κατάσταση για την παγκόσμια οικονομία, αφού κούληδες υπάρχουν σε όλο το στερέωμα. Δεν βαριέσαι, δεν υπάρχει καλύτερος, λέει η μοιραλατρεία.

Κάνει και γήπεδο. Πάει και για την ΕΠΟ. Φοβερές κινήσεις γίνονται. Για έναν Ιανουάριο που θα είναι ζόρικος. Ο Κετσετζόγλου μιλάει για διπλό στο τηγάνι. Γιατί να πούμε όχι; Όλα γίνονται. Οπότε άνετα μπορούμε να μιλάμε και για διπλό στην Τούμπα ή και στο Χαριλάου. Ο άλλος δεν μιλάει για σούπερ ανάκαμψη της οικονομίας; Έχει να χάσει κάτι το φερέφωνο να σκορπάει ελπίδες ή απλές ισοπαλίες, ονομάζοντας τον Μανόλο πολυτέλεια για την ΑΕΚ; Χωρίς πια να κατανοεί την βαρύτητα των λέξεων : Τι έπρεπε δηλαδή να έχουμε; Τον Δέλλα και να λέμε κι ευχαριστώ που έχουμε αρχιδιαιτητή τον Κλάτενμπεργκ; Πού να σκεφτείς τώρα οτι ο Παράσχος θάταν ο τέλειος. Πώς να το σκεφτείς αυτό όταν πας και κάνεις μότο κρος ή νομίζεις οτι επειδή είσαι έξω, είσαι και μεγιστάνας;

Φυσικά τα πάντα μπορούν και να γίνουν, όπως και να μας σώσουν εξωγήινοι. Εδώ όμως εγώ γράφω με απλή λογική και με βάση ένα ρόστερ που πλέον ζητάει έναν Βράνιες απλά που να κάνει μερικές στιγμές και τον τερματοφύλακα, ή έναν που να έχει μια προσωπικότητα έστω σαν του Σιμόες, κι ένα πόδι να μπορεί να χτυπήσει ένα φάουλ εκτός περιοχής. Εδώ δεν είναι πολιτικό κόμμα για να αρπάξει το μισό ΠΑΣΟΚ το οποίο και έβριζε βγάζοντας στην σέντρα τα αυθεντικά στελέχη της ΝΔ. Είναι ποδοσφαιρική ομάδα, που θέλει παίκτες για να παίξει κάτι ή να κρατήσει ένα αποτέλεσμα. Τα ούγκα ούγκα του εγγυητή δεν αρκούν σαν φοβέρα πλέον στα αποδυτήρια. Διότι αυτά στερούνται ποιότητας.

Εν πάσει περιπτώσει, εδώ είμαστε για να λέμε αυτά που θέλουμε και μακάρι να κλείσουμε την χρονιά με όση ασχήμια είδαμε, και να μην την ξαναδούμε. Έστω και σε βάθος χρόνου. Διότι σε λίγο θα χάσει και το πλεονέκτημα του γηπέδου. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Αν τρώει καλά τις φάπες του, είναι δύσκολο κάποιος να του καθυστερήσει και τον περιβάλλοντα χώρο; Είναι δύσκολο να του επιβάλει για να μπει, ομάδα για τα μπάζα; Δηλαδή θεωρεί και τον Κονέ κάτι σαν τον Σύψα; Ήρθε το εμβόλιο, βρέθηκε και η κορυφή της επιστήμης για την υποστήριξη του; Οψόμεθα.

Σε στενό οικογενειακό κύκλο,οι γιορτές,αποφάσισε η κυβέρνηση.  Η μη μείωση θανάτων και  διασωληνωμένων, αναγκάζει το κυβερνητικό επιτελείο και τους «ειδικούς» να επανεξετάσουν το μίνιμουμ αριθμό μελών στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ως τώρα είχε αποφασισθεί να υπάρχουν μέχρι 9 μέλη. Αλλά τα νέα δεδομένα,αλλάζουν  τις  αποφάσεις. “Ως 5 άτομα θα κάθονται στο  χριστουγενειάτικο τραπέζι”.
«Μα γιατί θα πρέπει να καθήσουμε στο τραπέζι; Οι καρέκλες γιατί υπάρχουν» ρώτησε κάποιο αφελής μέλος της ΕΣΗΕΑ

«Μικρή ανόητη οδαλίκσκη. Γνωρίζεις εσύ καλύτερα από τους «ειδικούς»;

«Όχι φυσικά», απαντά ο τρεμάμενος άπειρος δημοσιογράφος.

Από ποιο «μέσο» είσαι;

«Από τον θείο μου έχω βρει τη δουλειά.Είχε έναν γνωστό σε μια  εφημερίδα,και έτσι…»

«Δεν σε ρώτησα αυτό μικρέ ανοητε.Σε ρωτώ πιο μέσο εκπροσωπείς. Ποια εφημερίδα,ή κανάλι.»

Α! Το  site  «Lykos sta provata».

Τι  είναι αυτό; Εχετε λάβει την «κρατική ενίσχυση»;

«Ούτε αντίδωρο”.

Και  τολμάς   και  ερχεσαι  εδώ  μέσα «ανενημέρωτος»;

«Δεν γνωριζα πως χρειάζεται να…»

«Σιωπή μικρέ. Να περάσεις μετά να προσθέσεις το όνομα του «μέσου»,δεν εννοώ τον θείο σου,κατάλαβες, στην λίστα που έχουμε καταρτήσει, ώστε να «ευθυγραμιστείς» με την λογική και την σύναιση επιτέλους.Και εσύ»

«Εντάξει. Ευχαριστώ»

Προχωράμε σε ερώτήσεις λοιπόν. Όπως ξέρετε,βρισκόμαστε σε «πόλεμο». Όπως όλος ο κόσμος. Γι αυτό και…»

–Μα στον πόλεμο,δίνει κανείς την ζωή του για την ελευθερία.Εδώ,δίνουμε  την ελευθερία μας  για την ζωή μας…»

–Αν δεν ζήσεις τώρα παραχωρώντας την ελευθερία σου,πως θα πολεμήσεις αύριο για να την ανακτήσεις;

–…!

–Επόμενος παρακαλώ.

–Να ρωτήσω κάτι,όσο αφορά στα εμβόλια και στο κατά πόσο αυτά θα είναι υποχρεωτικά»;

— Όχι.Δεν θα είναι υποχρεωτικά. Για  δύο λόγους: Η  υποχρέωση,επιφέρει και νομικές συνέπειες για το κράτος,σε περιπτώσεις που κάτι πάει στραβά. Η εκκούσια συναίνεση αντίθετα,δεν επιφέρει τίποτα. Επίσης, μπορεί να γίνει κάποιο λάθος-άνθρωποι  είσαστε- κατά την παραλαβή. Θυμάστε  τα  «σκόϊλ  ελικίκου» και τις μάσκες-«αλεξίπτωτα» στα σχολεία. Λογικά λάθη,λόγω  «εκτάκτων συνθηκών» και πίεσης χρόνου. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν, από ακόμα ένα λάθος,εξαιτίας σας, παραλάβουμε υπόθετα αντί για εμβόλια;Θα ήθελες μικρέ,ταπεινέ δημοσιογράφε,να  «υποχρεωθείς να προσέλθεις στο κέντρο εμβολιασμού»;

–Όχι…Όχι..Ευχαριστώ πόλυ.

–Είδες; Πάμε λοιπόν στο θέμα μας σημερα: Καθορισμός αριθμού μέλων στο χριστουγενιάτικο τραπέζι. Ακούω.

Ερώτ: Τι γίνεται στην περίπτωση που οικογένειες  έχουν  λιγότερα  ή περισσότερα από 5 μέλη” ;  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε:

— θα γίνεται γειτονικός διαμοιρασμός.Παράδειγμα,αν μια οικογένεια έχει τρία μέλη και η γειτονική εφτά, η δεύτερη θα δανείζει δυο μέλη στην πρώτη για να επέρχεται αριθμητική ισορροπία”.

Ερώτ.: “Ναι αλλά στις περιπτώσεις όπου δεν συμπίτουν οι αριθμοί και δεν μπορεί να υπάρξει αριθμητική ισορροπία- π.χ. μια οικογένεια έχει τέσσερα μέλη και μια άλλη εφτά μέλη”;

–Η έχουσα εφτά μέλη,θα δανείζει τα δύο  της μέλη στην τριμελή οικογένεια και το πλεονάζον μέλος θα είναι “πασπαρτού” για κάποια άλλη, η οποία θα είναι τετραμελής και θα χρειάζεται ένα μέλος ώστε να φτάσει στα απαραίτητα πέντε μέλη. Η τετραμελής,θα ειδοποιείται  με sms  για το διαθέσιμο πλεονάζον μέλος και θα μπορεί να το εντάξει στο τραπέζι ανήμερα των χριστουγένων.

Ερώτ-Απορία: Πολλοί φοβούνται πως έτσι ίσως δημιουργηθούν αντιθέσεις ίσως και εκμετάλευση από μέρους πολύτεκνων οικογενειών, οι οποίες θα “νοικιάζουν” μέλη της-με το αζημείωτο- προκειμένου απελπισμένες ολιγομελής οικογένειες να αποκτήσουν το πολυπόθητο “5” ώστε κάτσουν να φάνε ανήμερα των Χριστουγένων,είπε εύλογα  δημοσιογράφος  πρόσφατα  «ταϊσμένου» μέσου.

Απάντησε  ο εκπρόσωπος:  Πρέπει να μου βάλετε κέρμα για να συνεχίσω.

–Δηλαδή;

–Εκεί που λέει “insert coin» ανόητε. Βάλε  ένα ευρώ. Βρες ψιλά,γιατί ο χρόνος τελειώνει.

Βγάζει ένα κέρμα ο δημοσιοογράφος, το βάζει στη  σχισμή του εκπροσώπου και εκείνος,,επανέρχεται στην «πίστα»  που είχε σταματήσει  λέγοντας : «…το χωροταξικό σχέδιο που ολοκλήρωσε  η κυβέρνηση και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην διαβούλευση…»

–Μα δεν είμαστε εδώ για αυτό κύριε εκπρόσωπε. Ειχαμε μείνει στα μέτρα για τον κορονοιό για το χριστουγενιάτικο τραπέζι…»

–Ηλίθιε. Πάτησες το «επαναφορά εργοστασιακών ρυθμίσεων.» Μπες στο μενού,πήγαινε εκέι που λέει «remote control» για να αναλάβω εγώ και όταν βρω το ανάλογο θεματικό,θα με  γυρίσεις  ξανά σε «normal mode».

Γινονται τέλος πάντων τα απαραίτητα  τεχνικά βήματα -με την βοήθεια και ενός προγραμμματιστή από το Υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης, που για κάθε πέριπτωση βρίσκεται πάντοτε στην άιθουσα των ενημερώσεων- και η κουβέντα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε.

«Επανέρχομαι λοιπόν και λέω: Ειναι κάτι που το έχουμε λάβει υπ όψην μας . θα υπάρχουν εποπτικές αρχές ώστε να επιτηρούν την αυστηρή τήρηση  των κανονισμών. Οποια οικογένεια πολυμελής,συλληφθεί να “νοικιάζει” μέλη έναντι αμοιβής,θα κρατείται νηστικιά και θα σιτιστεί κατόπιν εορτής. Στην επόμενη  βασική αργία. Δηλαδή στις 1 Ιανουαρίου. Σε περίπτωση υποτροπής,δηλαδή αν συμβεί ξανά και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς,τότε το πρόστιμο θα πολλαπλασιάζεται . Δηλάδη θα ξανασιτιστεί την Καθαρά Δευτέρα”.

Επίσης τέθηκαν και άλλα,έυλογα, πρακτικά ερωτήματα στον εκπρόσωπο. Οπως ας πούμε: “τα παιδιά κάτω των 3 ετών,θεωρούνται κανονικά μέλη” ;    “η μητέρα που κρατά στην αγκαλιά  της  μωρό , θεωρείται  1 μέλος;”. «Τι γίνεται  στις  περιπτώσεις ακρωτηριασμένων»;

Είπε: “Στην περίπτωση που έχουμε ένα βρέφος  το οποίο  θηλάζει,δηλαδή παρασιτίζεται, νομικά,δεν θα λογίζεται  ξεχωριστό μέλος. Αν είναι πέραν του ενός έτους και  πάνω από 2 στον αριθμό, ας πούμε δίδυμα,τότε αυτά θα λογίζονται ως “1 μέλος”. (φυσικά, «Χιώτικα κόλπα», δηλαδή ο ένας στην πλάτη του άλλου, για να θεωρηθούν ως ένα μέλος  θα θεωρούνται παράνομα και θα διώκονται από την οικιακή αστυνομία.)

Και  στην εύλογη ερώτηση «αν μπορεί κάποιος να φάει το φαγητό μέλους που αρνείται να φάει» απαντώ επίσης εύλογα: Υπάρχει άνθρωπος,μετα από 10 χρόνια απαραίτητων μνημονίων που να αρνείται να φάει; Φυσικά όχι.Αρα, είναι εκ του περισσού. Στην δε πέριπτωση ακρωτηριασμένων που ρωτήσατε, θα γίνεται – θεωρητικά πάντα-«προσθαφαίρεση» άκρων,μεταξύ των μελών της οικογένειας,ώστε να έχουμε ένα ποσοστό-γινόμενο  άνω του 90% αρτιμέλειας ,ανεξαρτήτων αριθμού μελών σώματος που χρειάστηκε να προστεθούν στο πάσχον μέλος της οικογένειας”.

Το τελευταίο πολύ μπέρδεψε τους συντάκτες που παραβρέθηκαν στην συνέντευξη τύπου του εκπροσώπου.

“Μην ανησυχείτε. Εχουμε την βοήθεια πια της ψηφιακής τεχνολογίας. Μέσω αλγορίθμων θα εξάγεται αυτόματα τόσο ο αριθμός των μελών,όσο και τα μέλη των μελών που χρειάζεται πιθανόν να “προσθαφαιρεθούν” ώστε να έχουμε  άρτιο αποτελέσματα. Μετά από ενδελεχή ηλεκτρονική διασταύρωση,θα λαμβάνει στο κινητό του κάθε νοικοκυριό ακριβή απάντηση και τα απαραίτητα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσει, ώστε όλοι μαζί να γιορτάσουμε αυτά τα ιδιαίτερα είναι αλήθεια,αλλά τόσο απαραίτητα Χριστούγεννα.Ευκολα,απλά και επιτελικά.  Και θα κλείσω,κάνοντας μνεία σε  δυο στίχους  του Μπομπ  Ντίλαν:  «Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουν ,ίσως  κάποιο θάμα».

–Μα αυτό  δεν είναι Ντίλαν.

–Γιατί, είναι  αυτά  Χριστούγεννα  ανόητε;

Η ομάδα μας κατέβηκε με ένα λογικό 4-3-3 και με ένα γρήγορο γκολ. Φυσικά ανέλπιστο αφού ήταν μόλις στο τρίτο λεπτό αλλά θα ήταν αρκετό κάτω από άλλες συνθήκες. Ποιές συνθήκες; Α πολύ απλά. Αν η ομάδα μας είχε τα δυό χαφ που καιρό τώρα ζητάω. Αν είχε μια στοιχειώδη αμυντική λειτουργία στο κέντρο της, κι αν είχε και πλάγια απλώς αρκετά. Τελικά τι είχε;

Απολύτως τίποτα. Δεν είχε τέρμα, δεν είχε πλάγια μπακ, δεν είχε εξτρέμ – αυτός ο Γκαρσία ήταν ειδικά απόλυτη απογοήτευση -, δεν είχε σέντερ φορ, αλλά κυριότερα δεν είχε κέντρο. Ένας Σιμάνσκι έτρεχε σαν την άδικη κατάρα, ο Σιμόες φαινόταν ελαφρώς κουρασμένος, ενώ ο Μάνταλος ήταν ξεκάθαρα πιασμένος είτε από τον εγγυητή είτε από τα τσιγάρα που κάπνισε εχθές.

Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε την ομάδα μας να παίζει το σύστημα κουτουρού – στο τελευταίο λεπτό παραλίγο να ισοφαρίσει αφού το γιουρούσι πάντα δημιουργεί και κάποιο μελέ ας πούμε – και τον Βόλο να εξυπηρετεί κάποιο πλάνο. Να έχει πάρει το κέντρο, να προσπαθεί να βρει τους επιθετικούς του ή να εκμεταλλευτεί τεχνικές δυνατότητες της παρέας του Ουάρντα ή να ροκανίζει τον χρόνο.

Ήταν ένα καλό πρώτο ημιχρόνιο αυτό που είδαμε. Είχε ρυθμό και κινητικότητα κύρια από την μεριά του αντιπάλου. Είχε και τρία γκολ, άσχετα αν πανηγύρισαν οι Θεσσαλοί. Εμείς μπάλα κάτσαμε να δούμε. Περιμέναμε την ΑΕΚ, τι να κάνουμε; Δεν μας κάθισε. Δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Οι στενοχώριες δεν είναι για εμάς. Έλειπε κι ο Χνιντ και μερικοί άλλοι κωμικοί, τι να κάνει κι αυτή η πληρότητα; Κάποια στιγμή σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ειδικά όταν βλέπεις τον Σβάρνα να μην ξέρει πού να στείλει την μπάλα ή όταν βλέπεις το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ να μην βρίσκει την μπάλα που ήταν μπροστά του. Και θα σκάσω εγώ; Ας σκάσει αυτός που πληρώνει. Ή ο άλλος που έχει τα κλειδιά.

Όμως το δεύτερο μέρος, μας αποζημίωσε. Ελπίζω και τον εγγυητή. Είχε τα πάντα. Φοβερό ρυθμό, πάθος, αγωνιστικότητα, και μια ΑΕΚ που αγωνίστηκε σαν ισότιμος αντίπαλος με τον Βόλο. Θύμισε βραδιές απέναντι σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, τότε που υπερέβαλε τον εαυτό της, κι έκανε τελικές όπως και χρησιμοποιούσε παίκτες σε πολλές θέσεις λόγω υπεροπλίας των αντιπάλων. Κάπως έτσι είδαμε τον Σάκχοφ από τον πάγκο, να παίζει χαφ, μετά σέντερ μπακ, και μετά πάλι χαφ, ενώ το σύστημα γύρναγε σε 4-4-2 και μετά, λόγω της θυσίας του Παουλίνιο, σε 3-4-2.

Βεβαίως η ΑΕΚ δεν είχε ποτέ τον έλεγχο του κέντρου, όμως τι χρειάζεται αυτό; Ο Βόλος, σαφέστατα τρομοκρατημένος, είχε τακτοποιηθεί σε αμυντικό παιχνίδι, κι έψαχνε κάποια αντεπίθεση. Όχι μόνο δεν του βγήκε, αλλά κλείστηκε στα καρέ του και απολάμβανε το μαεστρικό μας παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που οργάνωνε ο πανταχού παρών Σάκχοφ, καθώς και ο Τσιγκρίνσκι. Ένα παιχνίδι που κατέληγε είτε σε χαμένες ευκαιρίες του ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ από χιλιοστόμετρα, είτε σε μελέ, ένα εκ των οποίων εκμεταλλεύτηκε ο Καρίμ που ισοφάρισε.

Σε ροντέο είχαμε πάει και φυσικά σε παίκτες που δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο λόγο να παίξουν στον Πειραιά. Τα χάλια τους τα είδαν σήμερα. Εκεί, δεν θα ασχοληθεί κανείς με αυτούς. Εκεί είναι η τελευταία πράξη του δράματος για τον προπονητή. Οπότε δεν χρειάζεται να κάνουν τους κασκαντέρ. Όχι οτι μπορούν. Λέμε απλά, μπας και διασωθούν με τον επόμενο βλάκα, που θα δεχτεί να κάτσει στον πάγκο, με αυτόν τον εγγυητή και με αυτό το budget.

Μαύρα χάλια παίδες. Μαύρα παροντικά, και μαύρα μελλοντικά. Μιλάμε για το χειρότερο υλικό, και μιλάμε για μια ομάδα που δεν έχει τίποτα : Ούτε δύναμη, ούτε ταχύτητα, ούτε οργάνωση, ούτε καν κάποια τεχνική αρετή. Μεμονωμένα στέκονται κάποιοι παίκτες σαν κάτι Μαυρόλυκους επι Τουρκοκρατίας. Που δήθεν ελπίζουν. Να κολλήσουν ένσημα ή να πουν οτι πέρασαν από μια ομάδα, που κάποτε ήταν μεγάλη. Η οποία μεγάλη είναι πια πολύ μικρή για την φανέλα της, και πολύ πικρή για τους οπαδούς της. Που τρώνε τα χαστούκια το ένα μετά το άλλο, κι απλά κάνουν σχόλια – όπως κι εγώ βέβαια – αγωνιστικά. Το μόνο θετικό βέβαια είναι το οτι κρατήσαμε την παράδοση : Δεν κερδίζουμε ποτέ Χριστούγεννα. Κάτι είναι κι αυτό. Είμαστε ομάδα που κρατάει τις παραδόσεις. Εξ ου και η φωτογραφία του Καζαντζίδη στο μουσείο. Αν κι αυτός ήταν μεγάλος. Πιο μεγάλη φωτογραφία πρέπει να έχει ο Γιαννόπουλος, που έχει παίξει στο σινεμά τον ρόλο του μεγιστάνα.

Η ομάδα μας κατέβηκε με 4-3-3 και με δυό παίκτες μπανταρισμένους, προφανώς λόγω πληρότητας. Όμως κατέβηκε με διάθεση να πουληθεί ακριβά. Είχε πάθος, τρεξίματα κι αρκετή αλληλοκάλυψη. Οι Σιμόες και Κρίστισιτς έδωσαν πολύ μεγάλες μάχες, ενώ τα πλάγια μπακ μας ήταν αρκετά σοβαρά. Όπως πολύ σοβαρός ήταν κι ο Τσιγκρίνσκι, που μάλλον ήταν κι ο κορυφαίος τόσο σε απόδοση, όσο και σε ρόλο καθοδηγητού. Επίσης ο Τσιντώτας σε μια φάση, απεσόβησε ένα σίγουρο γκολ, αφού ο Καρέρα στις στατικές φάσεις του αντιπάλου και χωρίς να έχει εμπιστοσύνη στις κεφαλιές μας, έστηνε με ρίσκο την άμυνα εκτός περιοχής.

Το πρώτο μέρος δεν διεκδικεί δάφνες ποιοτικές. Ήταν νευρικό, με μπόλικα φάουλ και αβίαστα λάθη, ενώ οι τελικές ήταν ελάχιστες. Αυτή που ανέφερα από την μεριά του Ολυμπιακού, κι ένα ωραίο απ’ ευθείας χτύπημα κόρνερ του Γκαρσία. Το μέρος όμως αυτό ανεδείκνυε συνέχεια, τα βασικά στοιχεία των δυό ρόστερ : Του ακριβού και του φτηνού. Του σνομπισμού του καλύτερου ή του κακομαθημένου όπως θα γράψουν αύριο, και της κακομοιριάς που εκφραζόταν με τον ανήμπορο Μάνταλο. Πράγματι, έβλεπες την υπεροχή της δύναμης και της σωματοδομής έναντι κάποιων καχεκτικών. Το έβλεπες στα κορμιά στις στατικές φάσεις που κοντοί κάνανε άλματα μπας και κόψουν την φυσική υπεροχή. Κι έλεγες, ποιός θα πάρει από εμάς την κεφαλιά;

Κι αυτό ήταν στην ουσία η διαφορά. Εμείς προσπαθούσαμε να κρατήσουμε μπας και βγει κανά γιουρούσι, κι οι άλλοι χωρίς να παίξουν κάτι το ιδιαίτερο, είχαν μια σιγουριά, μια ηρεμία και φυσικά ήταν σχεδόν όλοι, μη μου άπτου. Σαν να έβλεπα τα δυό αφεντικά. Αλλά άστο αυτό. Αν  μιλήσουμε για οργάνωση επιθέσεων από την δική μας μεριά, ήμασταν μηδέν. Δεν νομίζω οτι ήταν τόσο ασφυκτικά τα μαρκαρίσμτα. Σίγουρα δεν υπήρχαν χώροι και σίγουρα τα πλάγια μας ήταν πιο πολύ επιφορτισμένα με τις αμυντικές λειτουργίες, όμως έβλεπες και την διαφορά ποιότητας. Πιο πολύ την ανικανότητα έβλεπες ή έστω τον ψυχολογικό μαρασμό, παρά την διάθεση που όμως δεν έβγαινε. Η ΑΕΚ έπρεπε να παίξει σαν ήρωας, κι αυτό έκανε.

Στο δεύτερο μέρος, έβλεπες περίπου αυτό που λέω. Τον ήρωα. Που ναι μεν τακτοποιήθηκε με το γκολ που έφαγε στο δεκάλεπτο και το οτι γλύτωσε κανά δυό φάσεις μετά, όμως με λυμένα τα χέρια και τα πόδια λόγω του στόχου, έπαιξε πιο άνετα. Ποιός ήταν ο στόχος; Κοιτάξτε. Ο σκοπός σήμερα ήταν να μην διασυρθεί η ομάδα. Κυριολεκτώ. Ποιός το έβλεπε; Ποιός το έλεγε; Όλοι. Από Ωρα που μίλαγε για πίστη και για βωμούς, μέχρι και τους κύριους εκφραστές της επίθεσης. Και δεν πέτυχαν απλά. Έκαναν ανδραγάθημα. Πίσω στο σκορ, και ισοφάρισαν και διεκδίκησαν και την νίκη.

Το ημιχρόνιο αυτό ήταν σαφώς καλύτερο από το πρώτο. Σαν θέαμα και σαν αποσυμφόριση του άξονα. Η μπάλα ανεβοκατέβηκε και βρέθηκαν χώροι. Ο αντίπαλος δεν είχε πλέον το τουπέ του πρώτου μέρους, κι είπε να παίξει πιο στρωτά και πιο γρήγορα . Το έκανε με την ποιότητα του Φορτούνη. Από την άλλη μεριά ο Καρέρα απελευθερωμένος από το γκολ που φάγαμε, έκανε τρεις αλλαγές κι αισθανόμενος οτι ο Ολυμπιακός θα γυρίσει πίσω και θα ψάξει κάποια αντεπίθεση, δικαιώθηκε με την ισοφάριση αλλά και τις διάφορες τελικές που βγάλαμε. Αλλά ας μην γελιόμαστε.

Αλλά ας χαρούμε σήμερα. Διώξαμε πολύ μεγάλη πίεση. Και είδαμε όλα αυτά που έχουμε γράψει. Δυό χαφ κατ’ αρχάς και στοπ στο παραμύθι περί πληρότητας. Όταν έχεις κορυφαίους τους Σιμόες και τον Τσιγκρίνσκι – σήμερα φυσικά, και ο Τσιντώτας ήταν στους άριστους -, προφανώς και κάτι δεν έχεις κάνει καλά στα υπόλοιπα. Διότι ο αντίπαλος στο δεύτερο μέρος, δεν ήταν κάτι σοβαρό. Ήταν ομάδα στα μέτρα ακόμα και των παικτών που έχουμε. Αλλά όταν έχεις αποφύγει την συντριβή, καλό είναι να μείνεις προγειωμένος κι όχι να χεστείς με όλα αυτά που θα διαβάσεις αύριο. Για χαμένες πατρίδες ή χαμένες ευκαιρίες. Αν θεωρείς οτι υπερέβαλες στον σεβασμό σου για τον αντίπαλο, πήγαινε στο καραϊσκάκη και κάνε διπλό. Δεν έχει κριθεί ακόμα τίποτα.

Ευρώπη δεν θα ξαναπάς, ή κι αν πάς, θα πας στην τέταρτη εθνική της. Μια χαρά είναι ο Παράχος. Πόση διαφορά έχουν εκεί οι ομάδες από τις δικές μας; Άρα Ελλάδα και πάλι Ελλάδα. Ακόμα πιο χαρά ο Παράσχος. Ναι δεν έχει άκρες στην Ευρώπη. Γιατί οι άλλοι που θεωρητικά θα είχαν, πήρες κανέναν; Σιγά τώρα που θες και προπονητή manager. Πάρε τον Παράσχο και μια χαρά θα σου αναδείξει τον Μιτάι, μια χαρά θα σε σφίξει και θα πάρεις και κανά πρωτάθλημα, και μια χαρά είναι και για την τσέπη σου. Και μια χαρά θα τα καταφέρει ο άνθρωπος και θα δικαιωθεί λίγο πριν την σύνταξη. Ούτε παίκτες θα ζητήσει, και θα σου φέρει και κανά τσουρούκι από την Κάτω Τραχανοπλαγιά. Ελάχιστη βοήθεια θα χρειαστεί. Δεν θα σε πρήζει συνέχεια στα τηλέφωνα σαν τον πολυνίκη. Άντε ξύπνα έστω και τώρα.

Στο παιχνίδι αυτό, θα πω την αμαρτία μου. Ήθελα να είμαι στο γήπεδο. Ωραία ώρα, βροχή, υγρασία, βαρύ γήπεδο, τι πιο ωραίο πράμα. Και η ΑΕΚ όμως φρόντισε να κάνει την δουλειά της. Μπήκε ορεξάτη με 4-3-3, κι ήθελε να τρέξει. Σήμερα είχε και βοήθεια από τα πλάγια μπακ της, καθώς και την ρέντα της μεγάλης ομάδας, που στην πρώτη της φάση σκόραρε με τον Καρίμ. Η ρέντα υπήρχε διότι το όνομα του αντιπάλου δεν τρόμαζε τους Μάνταλους και τους Λιβάγια.

Όμως ενώ μοιάζανε τα πράματα να απλοποιούνται, δεν υπολογίσαμε καλά οτι ο Απόλλων δεν είχε κάποιο λόγο να κλειστεί, καθώς κι οτι ήθελε να παίξει σωστά. Οπότε κανά πεντάλεπτο μετά, και με δεδομένο οτι η ομάδα μας είναι τρύπια στο κέντρο της άμυνας της ενώ δεν έχει και τέρμα, οπότε η ισοφάριση ήταν γεγονός με ένα γκολ που το προέβλεπες από την ώρα που η σέντρα ήταν εύστοχη. Δεν μπορούμε βέβαια να καταλογίσουμε κάποια ευθύνη στον Καρέρα. Αυτούς τους σέντερ μπακ είχε διαθέσιμους, αυτούς έβαλε. Είναι στιγμές που η ποσοτική πληρότητα ( ! ) δεν μπορεί να κρύψει την ποιοτική.

Το παιχνίδι απέκτησε μια κανονικότητα , κι έναν καλό ρυθμό. Η ΑΕΚ όμως κρατούσε την κατοχή κι έφτειαχνε καταστάσεις μπροστά. Είχε καλό τον Σάκχοφ, κινητικό τους Μάνταλο και Γκαρσία, και μπόρεσε με την ρέντα πάλι, να κλειδώσει μάλλον τον αγώνα. Ένα απ΄ευθείας χτύπημα κόρνερ του Γκαρσία, κι ένα σουτ μάθημα στο ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ του Καρίμ, την φέρανε σε σούπερ θέση. Φυσικά έχει ευθύνη ο αντίπαλος τερματοφύλακας, όμως δεν μπορούμε να αλλοιώσουμε την διάθεση των παικτών μας, ούτε  και την κανονική ομάδα που βλέπαμε σήμερα. Ούτε βέβαια να μην δούμε, οτι ο Καρίμ αυτό ήθελε να κάνει και ξέρει πώς να το κάνει. Όπως πρέπει να δούμε οτι η ομάδα μας σήμερα, μαζί με τον Απόλλωνα, φρόντισαν να μας χαρίσουν ένα όμορφο θέαμα κι ένα πλούσιο ημιχρόνιο, χωρίς αρνητικότητες, παθητικότητες και κακοποίηση της μπάλας.

Στο δεύτερο μέρος, είχαμε ελαφρώς διαφορετική εικόνα. Ο ρυθμός έπεσε για διάφορους λόγους. Η ΑΕΚ ήθελε να πάει σε κοντρόλ αντιποδόσφαιρο, ενώ ο Απόλλων ήθελε να κοιμήσει την ΑΕΚ. Τελικές γίνανε λιγότερες, και το παιχνίδι παίχτηκε κυρίως στο κέντρο με την κατοχή υπερ του Απόλλωνα. Δεν ήταν όμως αποκρουστικό το θέαμα. Η μπάλα ανεβοκάτεβηκε μπόλικες φορές κι έβγαλε και δυό τελικές, που όμως τις έχασε.

Και κάπου εκεί χτύπησε και η μοίρα του Αεκτζή. Η ΑΕΚ η οποία μάλλον αντιμετώπιζε το παιχνίδι σαν φιλικό, πλάκωσε τις αλλαγές, άλλες δικαιολογημένες άλλες τραβηγμένες από τα μαλλιά, κι έφαγε κι ένα γκολ, που κι αυτό ήταν σχεδόν πάνω στον Τσιντώτα. Κι ήθελα να ήξερα, πού την θέλει ακριβώς την μπάλα για να την πιάσει. Όπως ήθελα να ήξερα γιατί καταδικάστηκε ο Αθανασιάδης για ένα λάθος και πρέπει να πας την Τετάρτη με αυτόν τον ρουφάτογλου. Εγώ θα πρέπει κάπου εδώ να ομολογήσω οτι ήμουν σίγουρος για το 3-3.

Πουθενά δεν έβλεπα κάποιο φως, είτε σε αμυντική συνοχή, είτε σε πάγωμα ρυθμού, είτε σε κάποια επιθετική έκλαμψη. Ο Λιβάγια ήταν αλλού γι’ αλλού, ο Τάνκοβιτς σκεφτόταν μια γκόμενα που δεν τπου έκατσε, ενώ υπήρχε και το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ μέσα, που δεν σου άφηνε και πολλά περιθώρια. Δεν ήταν βέβαια ιδιαίτερα επικίνδυνος ο Απόλλων αλλά όσο κι αν σέβομαι τον Παράσχο και την δουλειά του, εγώ φοβόμουνα την ΑΕΚ. Και κόντρα στις φοβίες μου, πρέπει να ξαναομολογήσω οτι έπεσα τελείως έξω : Διότι σε μια αντεπίθεση απο το κέντρο του γηπέδου, κατώρθωσε ο Τάνκοβιτς να μην τρέξει γρήγορα αλλά την ώρα που τον πρόλαβε το σέντερ μπακ ( τρομερό έ, να προλαβαίνει τον εξτρέμ ο κεντρικός ) γύρισε την μπάλα στο ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ, το οποίο και σκόραρε.

Και πραγματικά ήταν αυτό που θέλαμε. Διότι η ΑΕΚ κατώρθωσε να το φάει το γκολ που περίμενα ( και πάλι ο Τσιντώτας έκανε τον τροχονόμο ) αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Κατώρθωσε να σε κάνει να αναρωτιέσαι σε χρόνο νεκρό, να χάσει την μπάλα από την σέντρα της, και να απειληθεί με ισοφάριση λόγω καταλογισμού πέναλτυ. Ευτυχώς δούλεψε το var και σώθηκε τύποις ο Καρέρα. Διότι θα ήταν πραγματική ξεφτίλα σήμερα, και ξαναλέω με πλήρη σεβασμό στον Παράσχο, ο οποίος πήρε το μάξιμουμ από τους παίκτες του και φυσικά τα σώβρακα του δικού μας.

Τον οποίον βέβαια δικό μας, φρόντισαν να εκθέσουν οι εξής : Ο Μάνταλος που έχασε ένα τετ α τετ που δεν το χάνει ούτε ανάπηρος, πλην ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Ο Λιβάγια που πλέον δεν ασχολείται. Ο Σιμόες που δεν βγάζει καμία ενέργεια, καθώς και τα πλάγια μπακ που στο δεύτερο μέρος, δεν πέρασαν στην σέντρα. Φυσικά δεν ασχολούμαι με τον Ινσούα που στο πρώτο δευτερόλεπτο της συμμετοχής του, πήρε κάρτα. Και οι υπόλοιποι βέβαια τον εξέθεσαν αλλά όλοι αυτοί, είναι της πλάκας, τα έχουμε, πλην Σάκχοφ, Καρίμ καθώς και Γαλανόπουλου που γύρισε για την πάρτη του.

Οπότε και σήμερα, είδαμε τον άβουλο και άμοιρο Καρέρα, που πλέον το έχει χάσει τελείως το παιχνίδι και ξέρει κι αυτός την μοίρα του. Οπότε το έχει γυρίσει στον χαβαλέ, μέχρι το οριστικό του τέλος στον Πειραιά. Μπορεί να έρθει καμιά ισοπαλία την Τετάρτη, δεν το αποκλείω, με πεντάδα στην άμυνα , παρόλο που όταν η Ζόρια σου κάνει τρία γκολ, η Μπράγκα τέσσερα, η αλογοτροφή σε παίρνει μαρς αλλά κι ο Απόλλων σου ρίχνει τρία, δεν μπορώ να ισχυρισθώ οτι η στατιστική είναι υπέρ μας ή οτι η ρέντα του Γκαρσία θα έχει και συνέχεια σε στατική φάση. Και είδαμε μια άρρωστη ομάδα, με μια άρρωστη διοίκηση, να είναι στον αναπνευστήρα και να μην ξέρει τι να παρακαλέσει: Να πεθάνει ή να μείνει εκεί μέσα διότι η ιατρική κερδίζει μέρες με την ανάσα . Εμείς πάντως δεν παίρνουμε ανάσα πλέον, και το λογικό είναι να υπάρχει διχασμός κι ο καθένας να βρίζει όποιον του γουστάρει. Όλοι όμως ξέρουν οτι για τα χάλια φταίει ο Μελισσανίδης, κι όλοι κατανοούν τον πρόλογο μου.

Η ομάδα μας κατέβηκε με 3-5-2 για να συμπληρώσει την τυπική διαδικασία του αποκλεισμού από μια ήπειρο που τυχαία εκλήθη να παίξει ποδόσφαιρο. Βέβαια θα πρέπει να πω οτι με τόσο πλήρες ρόστερ που έχει φέτος, δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί και στην Ανταρκτική, αλλά αυτό το θέμα το εξετάζει ο εγγυητής. Ένας εγγυητής ο οποίος απείλησε να ξαναφετιάξει την ομάδα από την αρχή, αγνοώντας οτι δεν την έφτειαξε καν. Φυσικά ελπίδα όλων είναι το γήπεδο να μην μοιάζει στην κατασκευή με την ομάδα.

Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που μπορώ να πω είναι οτι στην ΑΕΚ βρήκανε τα προβλήματα : Λείπει ο ειδκός άνθρωπος στα αποδυτήρια, όπως λείπει κι ένας βοηθός που να έχει διαλέξει ο Καρέρα. Όλα τα άλλα δουλεύουν μια χαρά : Τα μπακ πετάνε, το κέντρο είναι σίδερο, ενώ η επίθεση βγάζει φωτιές. Επίσης η δουλειά του Ουρμπάνο ήδη φαίνεται, ενώ με την επιστροφή Σιμάνσκι και Γαλανόπουλου, ο Καρέρα πράγματι θα έχει ευχάριστα διλήμματα να επιλύσει : Να πιεί τον καφέ του στο Μιλάνο ή στο Μπέργκαμο.

Σκέψου τώρα να θέλεις έναν χαφ, και να πηγαίνεις να παίρνεις κανά Σέσκουλα για τα αποδυτήρια – δεν είδα σήμερα τον Johnie να συνοδεύει την ομάδα – ή κανά βοηθό. Διότι έχω να σας δώσω άμεσα τα φώτα μου : παίρνεις τον Παράσχο αύριο και ησυχάζεις. Και δεν κάνω καμία πλάκα. Για πρωτάθλημα δεν πας, για κύπελλο δεν πας, το μόνο που θέλεις να φτειάξεις είναι μια συμπαγή αμυντική λειτουργία. Διότι επιθετικά με τον Μάνταλο, όπως σήμερα, ούτε το κέντρο δεν περνάς. Και δημιουργείς και λάθος εντυπώσεις.

Διάβαζα το πρωί, προγνωστικά Αεκτζήδων στο 365 : Πάμε για το διπλό, είμαι σίγουρος οτι η ομάδα θα συνέλθει, εγώ βλέπω 2-2 κλπ. Μιλάμε οτι έχουμε πλέον ηλίθιους στην κερκίδα, εκτός από το επιτελείο της ομάδας . Ρε με τι παίκτες μπορεί να γίνει κάτι καλό ; Μπακ δεν έχεις, σέντερ μπακ δεν έχεις, κέντρο δεν έχεις και φυσικά δεν έχεις πλέον και προπονητή. Κι έχεις και την σκέψη σου στο οτι την Κυριακή παίζεις ντέρμπυ με τον Απόλλωνα, διότι πλέον η επίσκεψη της Original δεν θάναι εθιμοτυπική. Αυτή που προκάλεσε και την έλευση του εγγυητή στα Σπάτα, για να μην του τα σπάσουν.

Στα υπόλοιπα του πρώτου μέρους, πρέπει να πω οτι η ΑΕΚ κατέπληξε τον Καρέρα για δέκα λεπτά. Πραγματικά η Λέστερ τρόμαξε τόσο πολύ, που αποφάσισε σε τέσσερα λεπτά να βάλει δυό γκολ με ευχάριστο νέο οτι δεν φταίει ο Τσιντώτας. Το ένα ήταν λάθος του διεθνή Σβάρνα και το άλλο ήταν μια καραμπόλα. Ο αντίπαλος μάλιστα ήταν τόσο φοβισμένος λόγω μιας τελικής μας με σουτ του Κρίστισιτς εκτός περιοχής, που επεδίωξε κι άλλα γκολ, που όμως είτε τα έχασε ο ίδιος, είτε τα εξουδετέρωσε ο Τσιντώτας δυό φορές. Είναι μια βελτίωση κι αυτή, όπως και του Ρουμάνου, που στάθηκε αξιοπρεπώς. Από εκεί κι έπειτα, δεν μπορείς να βρεις κανέναν που να έπαιξε της προκοπής και να τιμήσει την στολή σήμερα, που θύμιζε συνδυασμό πιτζάμας και σάβανου.

Τι κάνεις στο δεύτερο μέρος ; Αποδεικνύεις την πληρότητα σου, ταυτόχρονα κάνοντας rotation, ενώ ειδοποιείς οτι δεν έχεις σκοπό να χαλάσεις την πρωτιά του αντιπάλου, όπως χάλασες και την όποια τύχη θα είχε σήμερα η Ζόρια. Επομένως κάνεις αλλαγές ρίχνοντας μέσα τους παικταράδες Αλμπάνη και Μαχαίρα, τραβάς έξω τον διεθνή Σβάρνα και γυρνάς το σύστημα σε πιο επιθετικογενές με ηγέτη το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ και βγάζοντας έξω τον Μάνταλο. Σε βάθος χρόνου αυτά βέβαια, διότι όταν έχεις μάτι, βλέπεις και τον αντίπαλο τι κάνει, μέχρι να ρίξεις μέσα και τον ζωηρό Γαλανόπουλο.

Και τι έγινε; Α, όλα κι όλα. Κάναμε κι άλλη τελική με ένα σουτ του ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ στα πουλιά, ενώ αναγκάσαμε τον Ρότζερς να κάνει κι αυτός αλλαγές πανικόβλητος, και να μην καταφέρει να σκοράρει κι άλλο τέρμα. Αυτό ήταν το δεύτερο μέρος σούπα, που ήταν κρύα αφού ο ρυθμός έπεσε : Η ΑΕΚ ούτως ή άλλως δεν μπορούσε, ενώ η Λέστερ είχε κι ένα ραντεβού για μπύρες με κάτι κορίτσια μετά, κι είναι άλλο πράμα να εκσπερματώνεις σε κορμί σε σχέση με ένα πτώμα.

Φυσικά είχαμε αποκλειστεί. Φυσικά το είδαμε σαν ένα διεθνές φιλικό και φυσικά έχουμε τέτοια πληρότητα, που εύκολα μπερδεύεται ακόμα κι ο Μουρίνιο. Ειδικά σε εποχές κόβιντ, που όλοι φοβούνται και γυμνάζονται κατά μόνας, αποδυναμώνοντας την ομαδική συνοχή. Θα κάνουμε υπομονή μέχρι το sold out του γηπέδου, που ο εγγυητής θα επενδύσει κάποιο 20% των χρημάτων του κόσμου που θα έχει προεισπράξει και θα έχει εισπράξει και τα repos από την προθεσμιακή κατάθεση, που θα έχει κάνει. Τον ένα βαθμό τι να τον κάνει σήμερα;

Και πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια και πάλι, και καλό κουράγιο για την Κυριακή που πρέπει να έχουμε προπονητή για την Τετάρτη. Όπως και για την άλλη Δευτέρα καθώς και για το εμβόλιμο Χαριλάου, εν όψει κορύφωσης της 3/1. Συγχαρητήρια που βγάλαμε παιδικό εγωισμό και δεν συνετρίβη και σήμερα. Δεν μας απασχολεί οτι δεν είχε τίποτα σε καμία γραμμή. Αυτά είναι για τις γκόμενες. Δεν είναι για εμάς, που ψάχνουμε την φιλοσοφία. Η οποία λέει, κλάφτα Χαράλαμπε. Και πλέον δεν χρειάζονται δυό χαφ, που λέω. ΜΟΝΟ Ο ΠΑΡΑΣΧΟΣ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ. ΚΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ ΣΟΒΑΡΑ.

Με όσους συζήτησα σήμερα, όλοι λέγανε οτι το παιχνίδι είναι πολύ δύσκολο. Ο καθένας είχε και κάποια εξήγηση. Άλλος μίλαγε για τα μαλθακά αποδυστήρια που έχουν ποτίσει μπαγεβιτσίλα. Άλλος μίλαγε για την μεταφυσική κακή παράδοση απέναντι στην αλογοτροφή. Άλλος οτι είναι κακός προπονητής ο Καρέρα. Βρε ούτε ένας να μην μιλάει για το ρόστερ και κυριότερα το κέντρο. Μακάρι σήμερα να διαψευστούμε όλοι μας.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με κάτι σαν 4-2-3-1 ή σαν 4-3-3. Λεπτομέρεια φυσικά ήταν αυτό. Διότι στην ουσία, η ομάδα μπήκε σαν διασωληνωμένη μέσα στο χόρτο. Απέναντι σε έναν αντίπαλο σκοτωμένο στα αποδυτήρια του, επιβεβαίωσε όλες τις φοβίες και τις ανησυχίες που έγραψα στον πρόλογο. Νωθρή, αμήχανη, άνευρη και κυρίως ανήμπορη. Αυτό το τελευταίο μιλάει από μόνο του για την αξία του ρόστερ. Από το οποίο στάθηκαν μόνο ο Σάκχοφ και ο Βασιλαντωνόπουλος με κάποιες απαιτήσεις. Όλοι οι άλλοι ήταν ίσα με το μηδέν.

Ξεκινήσαμε με ένα εφιαλτικό τρίλεπτο, στο οποίο από τύχη δεν μείναμε πίσω στο σκορ. Το γκολ που έχασε ο Μαουρίτσιο, δύσκολα θα το έχανε και το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Όμως αυτό αφορά τον αντίπαλο. Εμείς περάσαμε ένα τραγικό πρώτο μέρος, με χαμένο κέντρο, και χωρίς καμία στοιχειώδη ανάπτυξη. Ο Μάνταλος ήταν αόρατος, και δεν είχαμε καθόλου επίθεση. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον Καρίμ, διότι είναι παίκτης περιοχής. Μπορώ όμως να πω οτι ο Τάνκοβιτς κι ο Λιβάγια, απλά μπήκαν να προαυλιστούν μετά από την παραμονή τους σε κάποια ΜΕΘ.

Και δεν μας έφταναν αυτά. Είχαμε και τον Ινσούα να μην ξέρει που πατά και που βρίσκεται, ενώ ο Τσιντώτας στα δύο σουτ που γίνανε πάνω του, κατώρθωσε κι έφαγε το ένα. Την ώρα που είχε φανεί οτι η ΑΕΚ είχε πάρει κάποια κατοχή, αλλά δεν ήταν επικίνδυνη. Φυσικά αυτό ήταν για όσους δεν ασχολούνται με την κανονική στρατηγική του αγώνα. Η μικρή οπισθοχώρηση του ΠΑΟ, ήταν σχεδιασμένη κίνηση από τον Μπόλονι. Απομάκρυνε τον Κρίστιοσιτς και τον Σάκχοφ από τα σέντερ μπακ και τους κατάπιε στο χωνί που άνοιξε.

Κι όπως ξεκίνησε ο εφιάλτης, έτσι και τελείωσε. Σε κάθε επίθεση του αντιπάλου, βρώμαγε σαπίλα και φορμόλη από το νεκροτομείο δίπλα στην ΜΕΘ. Το δεύτερο γκολ για τον αντίπαλο. σφράγιζε αυτά που λέμε συνέχεια, αλλά οι Κετσετζόγλου τα κρύβουν επίτηδες : Είναι το χειρότερο ρόστερ που είχε ποτέ η ομάδα μας. Είναι το ταβάνι που έχει βαρέσει προ πολλού ο Μάνταλος. Είναι οτι δεν υπάρχουν δυό χαφ με προσωπικότητα και με τεχνικά χαρακτηριστικά, για να μην φοβούνται, για να ζητάνε την μπάλα, να κόβουν τον αντίπαλο και να βγάζουν σωστά μπροστά την μπάλα. Και να κοιτάς στον πάγκο, και να βλέπεις τον Ολιβέιρα ή τον Καρέρα να θέλει μιλήσει για τον Λάτσι. Σιγά ρε παιδιά με την πληρότητα. Θα πνιγείτε.

Φυσικά έχουμε αρχίσει και συνηθίζουμε, και γεμίζουμε αδιαφορία και περιφρόνηση με άλλο ένα αστείο δεύτερο ημιχρόνιο. Απλά πράματα. Ο ΠΑΟ θα έκανε μια συντήρηση ρυθμού και αμυντικής συνοχής, και η ΑΕΚ δήθεν θα έκανε προσπάθειες. Ο Καρέρα φρόντισε για τα απαραίτητα : Έβγαλε τους δυό καλύτερους, τον Βασιλαντωνόπουλο και τον Σάκχοφ, και γύρισε και το σύστημα σε 4-4-2. Να δείξει οτι υπάρχει κι αυτός. Μια κίνηση που θα κάνει κι ο Μελισσανίδης αύριο : Θα πάει να ρίξει μια ματιά στις φάσες του γηπέδου. Υπάρχει κι εγγυάται. Κανείς δεν ξέρει τι.

Δεν βαριέσαι. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θα κατηγορήσουν τον προπονητή. Δηλαδή το ρόστερ ήξερε μπάλα, κι ο Καρέρα τους ξέμαθε; Τους είπε να μην κάνουν ένα σουτ εκτός περιοχής ή το να μην κρατούν τις θέσεις τους; Η ΑΕΚ μας χάρισε άλλη μια ντροπή μετά την τριάρα από την Ζόρια ή την τεσσάρα από την Μπράγκα. Πλέον δεν είναι εφιάλτης η Ευρώπη, αλλά οποιοδήποτε παιχνίδι υπάρχει και στην Ελλάδα. Η ΑΕΚ είναι πολύ επικίνδυνη να μπαίνει στο γήπεδο. Αμαυρώνει όλη την ιστορία της, κι όλες τις αναμνήσεις μας.

Κριτική δεν υφίσταται στο δεύτερο μέρος. Ο Μπόλονι έσβησε τον ρυθμό με την τριάδα πίσω, η ΑΕΚ έμεινε με την φλυαρία των συγγενών που θρηνούν τον νεκρό της ΜΕΘ, κι έδειξε τα δόντια της με ένα σουτ του Μάνταλου, που πιο πολύ έμοιαζε με το να μην χάσει την μονιμότητα ένας δημόσιος υπάλληλος. Δεν πειράζει. Αρκεί που τον πιστεύει ο Μελισσανίδης. Και τα τσιράκια του, του πενηντάρικου. Ναι βρε. Εκεί έχουν πάει οι τιμές. Μαζί με την ειρωνεία της μοίρας : Να βάζει γκολ ο Ολιβέιρα, ολοκληρώνοντας μας το αστείο της υπόθεσης. Οτι η ΑΕΚ δεν τα παρατάει, οτι μάχεται ως το τέλος, κι όλες τις παπαριές που θα γράψουν αύριο οι τίποτες.

ΚΑΙ ΝΑ ΙΣΟΦΑΡΙΖΕ Η ΑΕΚ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΈΛΕΓΑ. Η ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΟΥΤΖΕΣ. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ; ΜΟΝΟ Ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ.

Κουραστική αλλά αποδοτικότατη ήταν η σημερινή ημέρα. Τι πιο ωραίο να τελειώνει με μπάλα μπροστά στο τζάκι. Για έναν αγώνα που δεν έχει κανένα άγχος βαθμολογικό, παρά μόνο μια μικρή νικούλα αν είναι δυνατόν, μπας και πάρουμε κανά πόντο, και μπας και πείσουμε οτι είμαστε καλύτερη ομάδα από την  Ζόρια. Και κανά χιλιάρικο βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν θα παίξουμε μόνο για το ονόρε αλλά και για κανά πιο ακριβό και σοβαρό προπονητή.

Η ΑΕΚ, πιο πλήρης από ποτέ, κατέβηκε με 4-3-3 και φρόντισε γρήγορα να απαλλαγεί ή ίδια από οποιοδήποτε ευθύνη για αξιοπρέπεια. Απλά δεν την έχει, όπως βέβαια δεν διαθέτει και τσίπα. Είναι μια πουτάνα που απλά ανοίγει τα πόδια. Στο δεκάλεπτο το σκορ ήταν ήδη 0-2 κι ευτυχώς που η Μπράγκα ανέκοψε τον ρυθμό αφού μάλλον έχει πιο δύσκολο παιχνίδι την Κυριακή. Όπως κι εμείς βέβαια, που θεωρούμε ντέρμπυ ακόμα και τον φετινό ΠΑΟ.

Η ομάδα μας, δεν είχε τίποτα στο γήπεδο. Ούτε συνοχή, ούτε άμυνα, ούτε κέντρο, ούτε επίθεση. Ούτε εγωισμό, ούτε κέφι. Ήταν νωθρή και χαλαρή, κι όταν ο αντίπαλος της έδωσε την μπάλα, απλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Έβγαλε ας πούμε δυό ευκαιρίες, την μία την έχασε ο Λιβάγια, και την άλλη το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Είναι κρίμα που ταλαιπωρούμε το παιδί. Κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε έξω από γήπεδο να βολτάρει. Το γκολ που έχασε ήταν με κενό τέρμα και είκοσι εκατοστά από την γραμμή. Μετά δε αυτό, είχε ένα κρεσέντο λαθών την ώρα που είπε να συμβάλει στην αμυντική μας λειτουργία.

Θα μου πείτε έβαλε γκολ μετά. Είναι η ρέντα του πρωτάρη. Ένα τρομερό λάθος γύρισμα του αμυντικού, βγήκε το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ, πέρασε τον τέρμα, ντρίπλαρε και τον εαυτό του, και σκόραρε. Το χρειάζεται το σημερινό αφιέρωμα, όπως και να το κάνεις. Είναι κορυφαίο ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Το κακό είναι οτι παίζει στην ΑΕΚ. Κακό για μας, τους θεατές. Όχι και για τον Τσιντώτα, που έχει εσωτερικό διαγωνισμό στην ομάδα με το ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ. Ψιλοσοβαρεύτηκε η Μπράγκα, κι αφού η ΑΕΚ ήταν μείγμα κουλού, κουτσού και κουφού, σκόραρε κι άλλο ένα γκολ, και τακτοποίησε την καλή διάθεση μου. Εγώ έβλεπα ένα ωραίο παιχνίδι χωρίς να έχουμε τέρμα ( ασύλληπτο το πέρασμα της μπάλας κάτω από τα πόδια του διανοητικά ανάπηρου ), χωρίς να υπάρχουν σέντερ μπακ – ειδικά αυτός ο Χνιντ είναι για μεταφορά μπάζων σε οικοδομή στο Ζεφύρι -, και χωρίς να υπάρχει τίποτα. Πιο πλήρης από ποτέ.

Στο δεύτερο μέρος ο θίασος άλλαξε. Ο Καρέρα έβγαλε τρεις κωμικούς ( Μπακάκης, Αλμπάνης και ΑΜΕΑ ΓΙΔΙ ) και γύρισε το έργο σε σοβαρή τραγωδία. Όταν ο θίασος είναι πλήρης, μπορεί να αποδώσει εξ ίσου καλά σε κάθε μορφής έργο. Όπως και τελικά έγινε : το σκορ στο μέρος αυτό του παιχνιδιού, ήρθε ισόπαλο 1-1 δικαιώνοντας τον προπονητή. Σε κάθε παιχνίδι βεβαίως. Με την Ζόρια είχε πέντε αμυντικούς κι έφαγε τρία γκολ, σήμερα με πιο επιθετικογενές σχήμα έφαγε τέσσερα. Η βελτίωση είναι καταφανέστατη αν μάλιστα δεχθούμε οτι είχε κι ο Καρίμ ακυρωθέν γκολ, ενώ ο Βασιλαντωνόπουλος βρήκε αντίπαλο και μπήκε κι αυτός στον πίνακα των σκόρερ.

Στις λοιπές λεπτομέρειες, τις τεχνικές, πρέπει να προσθέσουμε οτι κι ο Τσιντώτας κατώρθωσε κι απέκρουσε αυτά που πέσανε επάνω του. Στον ρόλο της καρέκλας νομίζω παίρνει άριστα, αν μάλιστα είχε και εξόδους, άνετα θα μπορούσε να πέσει και κάποιος αντίπαλος επάνω του και να τραυματιστεί. Αλλά ας μην κρίνουμε εμείς το πιο πλήρες και το πιο γελοίο ρόστερ της ΑΕΚ επί Μελισσανίδη. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που θα γράψουν μαλακίες και μαλάκες που θα τους διαβάσουν. Τα έχουμε πει : Ο κορωνοϊός είναι σαν τον μαλάκα. Ελάχιστα καταγεγραμμένα κρούσματα, κι άπειρα ελεύθερα.

Εμείς όμως είδαμε έξι γκολ κι είμαστε ευχαριστημένοι. Τι άλλο να θέλουμε δηλαδή, ειδικά εν όψει νέας εβδομάδας, που έχουμε την Λέστερ και που θεωρητικά πρέπει να νικήσει για να πάρει την πρώτη θεση. Είμαστε σε τέλειο mode για πολύ καλό παιχνίδι. Στο οποίο θα φανεί τρομερά ο Γκαρσία, και θα ακουστεί το μότο, οτι η ΑΕΚ αδίκησε γενικώς τον εαυτό της φέτος. Στην Ελλάδα είμαστε και δεν χορταίνουμε να ακούμε μαλάκες, σε όλα τα επίπεδα. Ευτυχώς βλέπουμε ακόμα.

Κι είδαμε μια ομάδα, που μάλλον έκανε πάρτυ κορωνοϊού. Αδούλευτη αλλά κυρίως χωρίς να ξέρει τι ήθελε στο γήπεδο. Και με rotation εν όψει ΠΑΟ, που όμως δεν τηρήθηκε στο δεύτερο μέρος, την ώρα που αλλάζανε και τα συστήματα, κι οι παίκτες κινιόντουσαν σε αλλαγές θέσεων αλλά play station. Χωρίς δύναμη και πλάνο και χωρίς να έχουμε τραγωδία ή κωμωδία επακριβώς. Την τραγωδία την είχε η Ζόρια τελικά, που χτυπιέται που έχασε πόντους από εμάς. Θα είχε μια ευκαιρία ρε αδερφέ την άλλη Πέμπτη. Πεταχτήκαμε εμείς σαν την πούτσα και της κόψαμε κάποια πιθανή τύχη. Ενώ είμαστε πουτάνα. Γιατί κάναμε την πούτσα; Μα διότι δεν ξέρουμε τι είμαστε. Δεν έχουμε ταυτότητα. Σαν τον Μελισσανίδη, που είπε μαμά εγκαίρως.

Υπομονή παίδες. Θάρθουν κι άλλα. Διότι ακόμα δεν έχει μπει ο Σιμάνσκι. Ακόμα δεν έχει έρθει ο καινούργιος για την Αγιά Σοφιά arena, κι ακόμα δεν έχουμε παίξει με τους δυό πρωτοπόρους. Λίγη υπομονή τώρα που αρχίζει και φαίνεται και η δουλειά του Ουρμπάνο. Ή του Ίβιτς που πήρε δεξί εξτρέμ αλλά ο άνθρωπος είναι ευτυχώς αντι Μάνταλος. Λίγη υπομονή παιδιά, σήμερα προστατεύτηκε ο Σβάρνας. Λίγη υπομονή κι έρχεται κι ο Μαχαίρας. Λίγη υπομονή ρε μαλάκες. Από το 2013 την κάνετε, τώρα σας έπιασε η κωλοπιλάλα;