…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Η κατάσταση ξέφυγε και το είδαν όλοι. Ο λαός πλέον πήρε την εξουσία στα χέρια του. Δεν ανέχεται την ιστορία με τον covid, ούτε και ανέχεται βέβαια την θεραπεία με το lock down. Δεν υπάρχουν αυτά. Είναι καθαρές κυβερνητικές αυθαιρεσίες που δεν θα περάσουν. Ήδη χθες, παραμονή του εγκλεισμού, ο λαός έβγαλε άχρηστους τους τροχονόμους. Τίγκα οι δρόμοι, τίγκα οι λεωφόροι, τίγκα κι όποια ΛΕΑ έβλεπες. Αν θέλανε ας τολμούσαν να κόψουν κλήση. Την ξέρουμε την μαγκιά τους. Αν υπάρχει ένας παράνομος, τον πιάνουνε. Αν όλο το έθνος όμως παρανομεί, τότε κότες. Χεσμένη την έχουν την ρύθμιση της κίνησης, που ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί την λένε έτσι, αφού όλα τα οχήματα είναι ακίνητα και μποτιλιαρισμένα.

Και φυσικά ο λαός θα προβεί και σε άλλες πράξεις αντίστασης. Σιγά να μην στείλει σωστό sms. 2 θα στέλνει και θα τον βρίσκεις σε νοσοκομείο. Ήδη το 35% του έθνους χθες, ήταν έξω για παροχή ιατρικής βοήθειας. Ήδη ένα εκατομμύριο μηνύματα εστάλησαν την πρώτη μέρα για σωματική άσκηση μετά τις εννέα το βράδυ, που υποτίθεται υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας. Ήδη σύσσωμο το έθνος έχει εκτινάξει τις τιμές των κατοικίδιων στα ύψη λόγω ζήτησης. Και φυσικά ακόμη κι αυτοί που δεν δούλευαν προ covid, είναι πλέον με μια βεβαίωση τύπου Α στα χέρια και πλημμυρίζουν τους δρόμους.

Ούτε ο λαός θα δεχτεί περαιτέρω μείωση του φρονήματος του. Κατάπιε την κατάργηση των παρελάσεων και των εκδηλώσεων για τις εθνικές επετείους. Κατάπιε το ότι δεν μπορεί να καταπιεί από το ίδιο κουτάλι την Θεία Κοινωνία. Κατάπιε ότι δεν μπορεί να πάει σε γάμους και κηδείες με όσους καλεσμένους θέλει. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να μην κάνει πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία για να τιμήσει το πολυτεχνείο ή να μην ρημάξει καταστήματα στην μνήμη του Γρηγορόπουλου. Εντάξει, τα θρησκευτικά και τα παλιά ιστορικά γεγονότα, να τα ξεχάσει. Ε δεν θα ξεχάσει και τα πρόσφατα.

Δεν γίνεται ο λαός να δεχτεί τα φασιστικά και τρομοκρατικά κυβερνητικά χτυπήματα που συντελούνται σε εποχές δημοκρατίας. Όπως δεν δέχεται ότι ο περιορισμός είναι για το καλό του. Το δήθεν καλό του, όπως του λέει το κράτος. Εδώ το κράτος δεν ξέρει το καλό του κι έχει γίνει φαλιμέντο, θα ξέρει το καλό του λαού; Τελειώσανε αυτά για τον λαό. Καλύτερα covid και ελευθερία, παρά υγεία και καραντίνα. Δεν περνάνε πια αυτά τα διλήμματα.

Κι ο λαός ξέρει πολύ καλά τι να κάνει. Ήδη έχει οργανωθεί σε δυό μεγάλα σώματα : Το ένα παρέμεινε στην πόλη για να προχωρήσει σε τακτικό επιδημιολογικό αστικό αντάρτικο, και το άλλο κατέφυγε στην επαρχία για να συνεχίσει από εκεί τον αγώνα του. Κάτι σαν την παλιά κυβέρνηση του βουνού, ενωμένη όμως πια με τους ντόπιους που κλείστηκαν κι αυτοί ενώ δεν είχαν κανένα κρούσμα. Κλείσανε οι ταβέρνες, τα κωλόμπαρα και τα μπουζούκια ακόμα και σε καθαρούς νομούς. Πόσος φασισμός πια ;

Κι ήταν καιρός πια να οργανωθεί και να εκφραστεί η αντίσταση.  Ήταν καιρός να βροντοφωνάξει ο λαός, το όποιος ζήσει έζησε. Ήταν καιρός να μην υπολογίσει την επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης για το αν θα καταρρεύσει ή όχι το ΕΣΥ. Τι την νοιάζει ρε την κυβέρνηση το ΕΣΥ; Δικό της είναι ; Εθνικό σύστημα είναι, όχι κρατικό. Το λένε οι λέξεις. Ήταν καιρός ο λαός να πει : Καλύτερα μιας ώρας να ακούω Βέρτη ελεύθερα, παρά σαράντα χρόνια να ακούω Τσιόδρα μέσα στην σκλαβιά. Κι είναι λογικό αυτό για έναν λαό που έχει μεγαλώσει βαθύτατα επιρρεασμένος από τον Θούριο.

Δηλαδή τι τον θέλουν τον λαό; Απλό χειροκροτητή των μέτρων της κυβέρνησης; Εντάξει, να χειροκροτήσει όταν τα μέτρα είναι υπέρ του. Δεν τρελάθηκε όμως να χειροκροτεί το κλείσιμο των μπαρ, των ντίσκο ή των μολ. Και ξέρει και πολύ καλά την θέση του. Η κυβέρνηση εξελέγη επειδή ο λαός δεν γουστάρει να κυβερνήσει. Εξελέγη για είναι υπηρέτης του λαού και να κάνει τίποτε βοηθητικές εργασίες. Δεν θα δεχτεί ο λαός να τον υποκαταστήσει η κυβέρνηση στον ρόλο του αφεντικού. Διότι τότε παραβιάζεται η δημοκρατία.

Η κυβέρνηση εξελέγη για να διαχειριστεί μια κατάσταση εύρυθμη. Όπως ήταν πάντα στην χώρα. Καθόμαστε, τα ξύνουμε και πληρωνόμαστε. Μπορεί να διαχειριστεί μια υπηρέτρια μια κρίση; Μπορεί να την κρίνει σαν κρίση; Όχι βέβαια. Άρα ο λαός – αφεντικό, πολύ σωστά ενεργεί και κάνει ό,τι του κατέβει στο πεφωτισμένο κεφάλι του. Και δεν σηκώνω καμία αντίρρηση σε αυτό που λέω. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να θεωρεί τον λαό πεφωτισμένο όταν της έδωσε την εξουσία και ταυτόχρονα να τον θεωρεί μαλάκα όταν της λέει ότι δεν σε ψήφισα για να με κάνεις ό,τι θέλεις. Τι έχουμε εδώ; Την εξέγερση του μανάβη εναντίον των αγγουριών; Τι λέτε ρε; Κονομάει ο μανάβης από τα αγγούρια πουλώντας τα, και θα τα βάλει και στο ψυγείο;

Κι ο λαός θα πάει ακόμα πιο δυναμικά ενάντια στην κυβερνητική αναλγησία, που δήθεν έχει εξοπλιστεί με λοιμωξιολόγους κι επιδημιολόγους. Τι είναι αυτοί ρε; Σαν τους σεισμολόγους είναι που περιγράφουν τι έγινε. Αφού δεν πρόλαβαν να κάνουν κάτι, θα τους ακούσει ο λαός; Πόσο λαό θα μπορέσουν να σταματήσουν πέντε και δέκα περιπολικά που θα κάνουν μπλόκα στους δρόμους; Πόσο λαό μπορούν να σταματήσουν πασόκοι δοσίλογοι υπηρέτες της νέας δημοκρατίας που κυνηγάνε τον λαό κι όχι τις μειοψηφίες που μεταδίδουν τον covid στις πλατείες ή κρεμάνε κουδούνια σε πρυτάνεις; Κανέναν λαό, κι ειδικά αυτόν που πιστεύει στην ελευθερία ή στον θάνατο.

Οπότε, μετά τους τροχονόμους, να προσέχουν κι όλα εκείνα τα σώματα που θα βγουν να κυνηγήσουν τον λαό, την ώρα που κουβαλάνε και μια λογική καθημερινή αντίφαση : ¨όταν φορούν την στολή είναι εναντίον του λαού, κι όταν την βγάζουν είναι λαός. Να προσέχουν διότι ο μαζικός λαός δεν θα ξεχάσει. Αυτούς που του κόβουν κλήσεις που δεν φοράει μάσκα ή μπουκάρουν και σταματάνε μυστικές παρτούζες. Να προσέχουν όλοι αυτοί οι διχασμένοι εγκάθετοι, όπως βέβαια να προσέχει κι η κυβέρνηση που δεν φρόντισε να έχει μια ΜΕΘ για τον κάθε Έλληνα ενώ έχει πάρει τα χρήματα χρόνια τώρα και τα ξοδεύει σε ζαρντινιέρες. Αν είχαμε μια ΜΕΘ ο καθένας, ούτε lock down θα είχαμε, ούτε και θα είχαμε αφανίσει και την οικονομία. Και μας κουνάει η κυβέρνηση το δάχτυλο ότι ξέρει να παίρνει αποφάσεις; Μόνο ο λαός ξέρει. Και θέλει να μην πεθάνει στην κουζίνα του σπιτιού του , ούτε να πεθάνει υγιής. Να ξέρει από τι πέθανε, ρε αδερφέ. Όχι να τον κρατήσουν υγιή και νάναι αύριο άφραγκος και να μην μπορεί να πάει σε ένα bar.

Διάβαζα στον Καραγιαννίδη, οτι ομάδα που δεν κερδίζει στην Ευρώπη μικραίνει. Με την έννοια οτι στην Ελλάδα, τα κυβικά μιας ομάδας δεν αλλάζουν. Διάβαζα επίσης οτι όσο δεν κερδίζει εκτός συνόρων, τόσο κομπλεξάρεται και χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια να γίνει, ακόμα με μικρότερο όνομα ομάδας σε σχέση με το δικό της. Τι έχουμε σήμερα; Κάποια Ζόρια από την μία κι εμάς από την άλλη. Με την ευχή και την ελπίδα, ο αντίπαλος να μην δικαιώσει το όνομα της εις βάρος μας. Που φέτος είμαστε και υπερπλήρεις εξ άλλου, και σήμερα, κατά Καραγιαννίδη, ζούμε έναν μονόδρομο.

Η ομάδα κατέβηκε με 3-5-2 κι ευτυχώς χωρίς τον Ολιβέιρα. Κατέβηκε όμως με πολύ διάθεση για τρέξιμο αλλά και με πολύ καλά οργανωμένο πλάνο : Τρομερό πρεσάρισμα ψηλά και στο κέντρο, και θαυμάσια αλληλοκάλυψη. Ήταν μάλλον το καλύτερο ημιχρόνιο που έχουμε δει φέτος από την ομάδα, τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Μια ομάδα που φαινόταν γεμάτη δυνάμεις και τεχνικά χαρακτηριστικά, που όμως φαινόταν έτσι αφού ο αντίπαλος ήταν πολύ χαμηλής δυναμικότητας.

Φυσικά δεν αλλοιώνει τίποτα αυτό σε σχέση με το θέαμα που είδαμε. Ένα ψηλό ρυθμό, ένα πολύ καλό παιχνίδι από τον άξονα και δυό γκολ. Και άλλες φάσεις απειλητικές, και ουσιαστική κατοχή μπάλας, κι εξαιρετικό παιχνίδι με μπόλικες πάσες όπου χρειαζόταν, και με την σπιρτάδα για αντεπιθέσεις ή γρήγορες επιθέσεις. Βοήθησε σε αυτό το οτι ο αντίπαλος είχε πολλούς ανοιχτούς χώρους, όμως βοήθησε και η απόδοση συγκεκριμένων παικτών.

Ναι η ΑΕΚ ευτύχησε να έχει έναν πολύ καλό σε κάθε της γραμμή : Τσιγκρίνσκι, Σάκχοφ και Τάνκοβιτς. Στο ίδιο διάστημα είχε έναν Μάνταλο εξαιρετικό που συνέδεε αυτούς, ενώ και τα πλάγια μπακ πήγαιναν σωστά αλλά κι ο Λιβάγια ήταν αρκούντως φιλότιμος και σοβαρός στο παιχνίδι του. Τα λάθη βέβαια δεν έλειψαν, κύρια από την μεριά του Ρουμάνου, όμως δυό τελικές του αντιπάλου μπορώ να θυμηθώ που ήταν ζόρικες για την εστία μας. Η απώλεια τους ήταν το μέτρο για την δυναμικότητα του αντιπάλου που έγραψα πριν, και πουθενά δεν μπορούν να  αλλοιώσουν την πολύ καλή απόδοση μας, το μεστό παιχνίδι μας, και φυσικά το σκορ προβαδίσματος που μας έδωσε αυτό το μέρος του αγώνα.

Το δεύτερο μέρος έγινε ακόμα ωραιότερο για τα μάτια μας. Η ΑΕΚ στην ίδια σοβαρή εικόνα σε όλη την ομαδική της λειτουργία, έβαλε ένα ακόμα γκολ με ξερό σουτ του Λιβάγια περίπου στο τέταρτο κι έκανε το παιχνίδι το όνειρο του κάθε Αεκτζή : Χαλαρότητα, πάνω και κάτω φάσεις, γρήγορος ρυθμός και καθόλου άγχος. Έβγαλε φάσεις η ομάδα μας, αλλά έφαγε κιόλας. Τα πάντα όμως ελεγχόμενα και χωρίς κάποια πιθανότητα να γυρίσει ο αγώνας.

Κι είχα πολύ καιρό να το γράψω : Όποτε θέλαμε, μπορούσαμε να βάλουμε γκολ. Φάνηκε όταν στιγμιαία μείωσε η Ζόρια. Αμέσως ανταποδώσαμε και ξανακλειδώσαμε την πιο πειστική εμφάνιση που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Λέω πειστική, διότι η ομάδα είχε σοβαρή ισορροπία τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά. Είχε πολλούς διακριθέντες παίκτες και κοντά σε όσους έχω αναφέρει, είναι άξιος μνείας κι ο Βασιλαντωνόπουλος σήμερα. Φυσικά ξαναλέω οτι ο αντίπαλος ήταν πολύ μέτρια ομάδα, που εμείς με την απόδοση μας, την κάναμε να φαίνεται ακόμα χειρότερη.

Έχει μεγάλη αξία αυτό. Διότι δεν κρίνουμε τον αντίπαλο, αλλά το πώς παίξαμε εμείς. Που διατηρήσαμε τον ρυθμό και την σοβαρότητα για τουλάχιστον εβδομήντα λεπτά, και που δώσαμε και την ευκαιρία για ένα πολυπόθητο rotation σε όλα τα χαφ μας, καθώς και την επάνοδο του Γαλανόπουλου. Φυσικά ήρθε και κάποια χαλάρωση μετά, και λογικά φάγαμε κάποια πίεση. Όμως με βάση την ποδοσφαιρική λογική μας, δεν μας ανησυχεί πουθενά. Όταν κατεβάζεις την ένταση εκούσια, κι όταν αλλάζεις τόσους παίκτες, δεν έχεις πρόβλημα να δεις ακόμα και γυμνασιακό παιχνίδι. Μόνο ένα σημείο ήταν μελανό : Η τόση αστάθεια του Ρουμάνου (πολλά λάθη για τέτοιο επίπεδο αντιπάλου), που φυσικά κάτι λέει και για τον άλλον που έμεινε στον πάγκο.

Όμως σήμερα πήραμε χαρά επιτέλους. Είδαμε μια κανονική ομάδα, πολύ καλά στημένη στο γήπεδο, με παίκτες ορεξάτους, που μας χάρισαν ένα πολύ ωραίο θέαμα με γκολ και εντυπωσιακούς αυτοματισμούς. Παρόλο που ο Κολονέλο ήταν πολύ αγχωμένος στην αρχή, οδήγησε την ομάδα σε μια περηφανή νίκη, κι έκανε πολύ καλή διαχείριση του υλικού εν όψει της πολύ δύσκολης Κυριακής. Φυσικά δεν αυταπατώμαι για τον αντίπαλο ή για την συνέχεια του ομίλου. Ούτε υπερεκτιμώ τις δυνατότητες της ΑΕΚ. Μένω όμως στο πολύ ωραίο που είδα αλλά και στον πρόλογο : Όχι δεν μεγάλωσαν τα κυβικά μας βέβαια, όμως πήραμε κάποιους χρήσιμους βαθμούς με αυτήν την μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη. Οπότε τα συγχαρητήρια είναι απλόχερα σε όλους.

Η πληρέστατη ομάδα ΑΕΚ, κατέβηκε με 4-2-3-1. Στην ουσία κατέβηκε μόνο με τον Σάκχοφ κι άλλους δέκα αδιάφορους, κουρασμένους και βαριεστημένους δημόσιους υπαλλήλους. Βέβαια αντίστοιχη ήταν και η κάθοδος του ΟΦΗ, που ποτέ δεν έχει πει οτι είναι πληρέστατος. Του λείπανε πέντε βασικοί παίκτες, όχι όμως και η διάθεση.

Αυτή λοιπόν η διάθεση έφερε το σκορ του πρώτου μέρους στο 1-1 , με εμάς να κυνηγάμε την ισοπαλία. Ο αντίπαλος δημιούργησε τρεις καλές τελικές, κι έβαλε το γκολ, κι εμείς μία κι είχαμε ένα δοκάρι. Στην πιο καλή φάση που φτειάξαμε. Βεβάιως είχαμε ισοφαρίσει με μια κεφαλιά, που ήταν υπερβολή το τσεκάρισμα στο var. Να μην σταθούμε όιμως σε αυτά.

Να πάμε στην ουσία. Κι αυτή ήταν οτι τα δυό χαφ φαινόντουσαν και ήτανε ξεζουμισμένα. Ουδείς ξέρει πότε περιμένει ο Ουρμπάνο να φανεί το αποτέλεσμα της δουλειάς του και με ποιόν αντίπαλο. Ο ΟΦΗ είναι πολύ χαμηλής δυναμικότητας ομάδα, που όμως μια υγιεινή προπόνηση σήμερα εν όψει Ουκρανίας των εντυπώσεων, έκανε την ΑΕΚ να τρέξει. Τι να τρέξει δηλαδή; Δεν μπορεί αδέρφια να τρέξει. Καμένη ήταν. Τόσο στο κέντρο, όσο και μπροστά.

Μηδέν κίνηση χωρίς την μπάλα, μηδέν αυτοματισμοί, μηδέν κενοί χώροι. Χωρίς πλάγια μπακ και χωρίς φαντασία, πλάνο. Προβλέψιμη παντού, κι εξαφανισμένη μόνη της. Κλείσιμο σε μικρούς χώρους, κακή αμυντική λειτουργία και με παίκτες που ο ένας έψαχνε τον άλλον μπας κι αποφύγει την όποια ευθύνη. Πλέον εδώ μιλάμε για ευθύνη προπονητική. Με το σύστημα που υποτίθεται μας πάει, και με έναν αντίπαλο σχεδόν δεύτερης κατηγορίας. Φυσικά πιστεύω οτι θα κερδίσουμε στο τέλος, όμως αυτή η εικόνα είναι για να μασάς και να φτύνεις. Διότι όταν λέμε πάρτε ΔΥΟ ΧΑΦ, δεν το λέμε για πλάκα, ούτε κι έχει σημασία το πότε θα γυρίσει ο Σιμόες ή ο Σιμάνσκι. ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΙ ΠΑΙΖΑΝΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ. ‘Η μαλλον κάνανε : Μας σπάσανε τ’ αρχίδια με την ακινησία, την αδιαφορία, την παντελή έλλειψη ομαδικής λειτουργίας, την εικόνα της ΑΕΚ που δεν βαριέσαι, ας πάρει την μπάλα όποιος νάναι κι ας παίξει ό,τι ξέρει.

Στο δεύτερο μέρος, περίμενες μεγαλύτερη πίεση για να γυρίσεις το παιχνίδι. Κάπως έτσι φάνηκε να γίνεται με την άνοδο του Κρίστισιτς και μετά από δέκα λεπτά με την είσοδο του Λιβάγια στην θέση της μπαλαρίνας Μαχαίρα, και φυσικά με την τακτοποίηση της ομάδας με τον Τάνκοβιτς στα δεξιά. Πρέπει όμως να βλέπαμε κάποια οπτασία, που έλεγε και η Τζελσομίνα, αφού η ομάδα περέμεινε άκαπνη και κυρίως χωρίς καμία ομαδική εργασία. Βεβαίως γίνανε και κάποιες πικάντικες λεπτομέρειες : Ένα γκολ μας που ακυρώθηκε σαν επιθετικό φάουλ, και δυό άκρως επικίνδυνες τελικές του ΟΦΗ.

Κι εμείς είχαμε βέβαια ένα πιο καλό πάτημα, όμως γενικά τα πράματα ήταν πολύ ανησυχητικά. Τα μηνύματα πολύ αρνητικά. Τα πάντα να βασίζονται στο φιλότιμο και μακάρι να μην πνιγούμε από την βροχή που θα πέσει. Ένα μακάρι ήταν το παιχνίδι. Να μην το φάμε, και κάπως να το βάλουμε. Και να μην καταλαβαίνω το γιατί. Ή μάλλον να το καταλαβαίνω, αλλά μέχρι να το γράψω οριστικά, θα περιμένω τα δυό παιχνίδια με την Ζόρια. Δεν θέλω να είμαι βιαστικός, ούτε και να δυναμιτίσω κι άλλο το κλίμα, του πρέπει να κερδίσουμε κάποιο χρόνο. Αφολύ δεν έχουμε παίκτες, κι αφού δεν έχουμε scouting.

Εν πάσει περιπτώσει, το δεύτερο γκολ μπήκε. Πήρε την μπάλα ο Σάκχοφ, τους έγραψε όλους κανονικά, και σκόραρε ένα προσωπικό γκολ, που σφράγισε και τον κορυφαίο σήμερα, αλλά και την λεπτομέρεια που γράφω συνέχεια : ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΧΑΦ, ΕΧΕΙΣ ΟΜΑΔΑ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ SCOUTING, ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΕΚΘΕΤΟΥΝ. Διότι τσόντα ήρθε ο Σάκχοφ, και σου έχει γίνει απαραίτητος. Όπως χρήσιμος φάνηκε κι ο Ολιβέιρα στο νακρατάει κάπως πίσω τα σέντερ μπακ του ΟΦΗ.

Κακομοιριά ρε παιδιά. Φουκαραδοσύνη και μποτιλιάρισμα. Κι απέραντη ντροπή. Για το θέαμα, για τα συνεχή ντέρμπυ που δίνει αυτη η ομάδα, που χρειάστηκε και τον Σβάρνα μέσα αλλά και τον Μάνταλο σχεδόν ημιθανή στο χόρτο, μπας και κρατήσει το σκορ. Απέναντι σε αντίπαλο, που ήρθε για να μην συντριβεί. Για μια ΑΕΚ, που στο τέλος έτρεμε. Για μια ΑΕΚ, που φοβάται πλέον να μην συλληφθεί….να παίζει ποδόσφαιρο. Σαν να φοβάται κάποιος πλέον, να κάνει επιχειρηματική κίνηση διότι όλοι ξέρουν τι κατάληξη θα έχει. Κρίμα ρε παιδιά. Κρίμα για την μπάλα που βλέπαμε και την δείχναμε στους αντιπάλους μας. Που ερχόντουσαν και μας βλέπανε. Το μόνο ευτύχημα ήταν οι άδειες καρέκλες και σήμερα, που βέβαια θα κάνουν τους δημοσιογράφους της ΑΕΚ και σήμερα, να αλλάξουν τα δεδομένα και να μιλήσουν για απουσίες, για πληρότητα που επλήγη σήμερα λόγω τραυματισμών, και για την ΑΕΚ που ” ευτυχώς έχει προπονητή “. ΧΑΦ ΕΧΕΙ ΝΟΥΜΕΡΑ;

Το ζητούμενο σήμερα ήταν μια λογική εμφάνιση και έλεγχος του ρυθμού. Η φυσική κατάσταση των δυό ομάδων, δεν θα μπορούσε να μπει σε σύγκριση. Και φυσικά σφιχτή άμυνα, περιορισμός των λαθών και μεγάλη προσοχή μετά το 60. Μεγάλο βέβαια πλεονέκτημα το να έχεις ξεγραμμένο το παιχνίδι.

Η ΑΕΚ κατέβηκε με 4-2-3-1. Ήταν μια αφύσικη επιλογή από τη μιά, αλλά δεν θα μπορούσα να υποδείξω και κάτι άλλο. Όταν δεν έχεις αμυντικό χαφ, κι όταν με βάση την πληρότητα έχεις αριστερό εξτρέμ τον Λόπεζ, για το τοστ δεν επιλέγεις υλικά, αλλά βάζεις μέσα ό,τι αποφάγι έχεις στο σπίτι και το παρουσιάζεις σαν σπεσιαλιτέ. Όμως είχε ένα καλό ρυθμό το παιχνίδι, χωρίς να έχεις την Λέστερ τόσο κυριαρχική, και χωρίς να σε χτυπάει κάτω σαν χταπόδι. Το οποίο θα μπορούσες να το πεις και μοιρασμένο.

Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Η οποία μιλάει για την ταχυδύναμη και την σωματοδομή. Οπότε σε κάθε τζαρτζάρισμα, έβλεπες αυτό που ήξερες. Όπως ήξερες οτι χωρίς passing game, δεν θα μπορούσες να βιδώσεις τον αντίπαλο και φυσικά δεν θα είχες καμία τύχη στο ένας με έναν η σε κάποιο προσωπικό κοντράρισμα. Έβλεπες τον αντίπαλο σέντερ μπακ, κι απλά ήσουν σίγουρος οτι δεν θα μπορούσες να πάρεις κάποια κεφαλιά στα κόρνερ που κέρδισες ή στα φάουλ εκτός περιοχής. Οπότε δυό τυχαίες ευκαιρίες που φτειάξαμε με τον Λιβάγια, χάθηκαν, ενώ όλες οι άλλες οι οργανωμένες προσπάθειες μας απλά δεν είχαν κάποια θετική εξέλιξη,

Δεν ήταν όμως για λύπηση η ομάδα μας. Είχε πλάνο και την συνοχή που θα μπορούσε να έχει χωρίς χαφ και με κορυφαίο τον Ινσούα. Έδωσε κάποιο ρυθμό και προσπάθησε να κλείσει τους χώρους, όμως δεν υπολόγισε οτι ο δεύτερος πιο βλάκας παίκτης που διαθέτουμε μετά τον Ολιβέιρα, δηλαδή ο Τσιντώτας, θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου σε παιχνίδι, που θα ήταν απαραίτητος. Κι όχι μόνο δεν απεσόβησε τίποτα, αλλά αντιθέτως έβαλε και το λιθαράκι για να πετάξουμε το όποιο άγχος είχαμε. Δυό γκολ δώρα του και πάπαλα όλη η εξέλιξη. Για μια νωθρή ΑΕΚ στην δύναμη, όχι όμως λόγω κακής διάθεσης, αλλά λόγω δυνατοτήτων. Φοβικής κιόλας αλλά γνωστά ταβανωμένης με την παρουσία του Μάνταλου. Δύο κλικ κάτω από την Λέστερ, που έπαιξε πολύ απλά, σχολικά θα έλεγα, κι απλά χαμογέλαγε, κάνοντας ένα ματς που υποθέτω την άγχωσε λιγότερο από κάποια εσωτερική προπόνηση της.

Το δεύτερο μέρος δεν μας έκανε σοφότερους σε αυτό που περιμέναμε αλλά και από αυτό που είδαμε. Η Λέστερ δεν είχε κανένα λόγο να σε συντρίψει αλλά και κανένα λόγο να κουραστεί. Η ΑΕΚ από την άλλη, ξεάγχωτη και με κορυφαίο πλέον τον Μάνταλο, έδειξε οτι εκεί που δεν κυνηγάει τίποτα, μπορεί να μην φάει άλλο γκολ αλλά μπορεί και να απειλήσει. Κοινώς έδειξε οτι κατά τύχη βρίσκεται στην Ευρώπη και πολύ ανοιχτόχερα, δέχεται δώρα. Κάπως έτσι γλύτωσε δυό φορές από τον αντίπαλο και κάπως έτσι φάνηκε πιο κοντρολαρισμένη με τις αλλαγές του Καρέρα, που άλλαξε την επίθεση.

Όπως λοιπόν η ομάδα δεν είχε άγχος, έτσι δεν είχαμε κι εμείς. ΌΙπως δεν είχε κι ο Ρότζερς, που έβγαλε ό,τι ποιοτικό είχε μέσα κι έκανε ένα rotation, κι ένα ξεμούδιασμα ακόμα και με παίκτη από την ακαδημία του. Που βέβαια το ίδιο κάναμε κι εμείς αργότερα με τον Μαχαίρα, αλλά φαντάζομαι ποιός ήταν σε πιο αγχωμένη θέση. Εν πάσει περιπτώσει, δεν θα κάνουμε και ψυχογράφημα του Έλληνα παίκτη, απλά θα πούμε οτι αν χρειαζόταν η Λέστερ κι άλλο γκολ, θα το είχε βάλει. Δεν ανησύχησε ούτε όταν βάλαμε εμείς το γκολ με τον Τάνκοβιτς, ούτε κι όταν χάσαμε σχεδόν αμέσως μετά μια ευκαιρία. Είπαμε, η Λέστερ έβγαζε παίκτες.

Το παιχνίδι λοιπόν ήταν πολύ καλό για τις δυνατότητες μας και την πληρότητα μας. Όπως και για τα χαφ μας, που πλέον έχουν ξεζουμιστεί. Ουδείς περίμενε κάτι σήμερα, κι άρα αφού κανείς δεν πίστευε, ο στόχος θεωρείται πετυχημένος. Ειδικά όταν χάνεις μόνο με ένα γκολ διαφορά κι όταν φαίνεσαι στους άσχετους που θα μιλήσουν αύριο, οτι αν ήσουν πιο προσεκτικός ή αν δεν είχε το τάδε προσωπικό λάθος, τότε θα είχαμε άλλη κλασματική διαδικασία. Στην οποίαν μπήκε κι ο Τσιντώτας, που απο παρονομαστής, έγινε δεκαδικός αριθμητής. Θέλει στήριξη το παιδί, τι να κάνουμε. Στηρίζουμε και βλέπουμε. Τα μεγαθήρια ΟΦΗ και Ζόρια, που εκεί θα μπορούμε να πούμε κι άλλα. Προς το παρόν, μπορούμε να πούμε καληνύχτα.

Το “ΟΧΙ” του ’40 ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της Ιταλογερμανικής αδιαλλαξίας μεν,αλλά και της έλλειψης ενεργητικής διπλωματίας,από μέρους της Ελλάδος,δε.

Αυτά συμβαίνουν όταν εμποδίζονται οι διερευνητικές επαφές και δεν υπάρχουν γέφυρες για διάλογο  μεταξύ δύο μερών,ώστε να επιλύονται σε κλίμα φιλίας και ειρήνης οι διαφορές μεταξύ κρατών.

— Τι θέλετε…; Να ξανακάνουμε πόλεμο;

— ΟΧΙ

Παλιόκαιρος άλλωστε σήμερα. Ολοι μέσα. Αναβλήθηκαν όλα.

Λογω γρίπης. Λογικό. Αν αρρωστήσεις,πως θα πας στον πόλεμο;

Προβλέπονται ακόμη ομορφότερα Χριστούγεννα και Πρωτοχρρονιά.

Και φυσικά με το “έμπα” του 2021, θα απελευθερωθούμε-όπως και πολλοί άλλοι λαοί- από την κατοχή του κορωνοϊού και θα μπορούμε ελεύθερα να υμνούμε τις φαρμακοβιομηχανίες για το κατουρλιόνερο που παρασκεύασαν “μετά από χρόνια μελετών και εργαστηριακών ερευνων και αναλύσεων” που κράτησαν μερικούς μήνες

Προς το παρόν,φίμωτρο,σιωπή και άχνα.

Ενα μάτσο μουρλοί ανοιγοκλείνουν τις κοινωνίες,μπουρλοτιάζουν οικονομίες και στέλνουν στα Τάρταρα τα πάντα,κάνοντας κέφι να έμφανιζονται  στο πόπολο “απομακρυσμένοι”,μέσω διαγγελμάτων,για να μη κολλήσουν “ανθρωπίτιδα”.

Στα δικά μας: Δοξολογίες,παρελάσεις,ακόμα και απόδοση τιμων στον “άγνωστο στρατιώτη”,τέλος. Θα ήταν άλλωστε το δίχως άλλο παράταιρο και αντιφατικό να πετά στεφάνια ένας Μητσοτάκης στο βωμό κάποιων που αντιστάθηκαν-λες και τους ρώτησε κανείς- ενάντια στους συνεργάτες.

Αποτέλεσμα; Αντι να αφησουμε με τους Γερμανούς ησυχους μπας και φτιάξουν και κάτι σε αυτή τη χώρα,βρέθηκαν κάτι “εθνικιστές” που χωρις να ερωτηθούν,στάθηκαν απέναντι στον επισκέπτη και πήγαν λέει στο “Μέτωπο”. Αναπόφευκτα λοιπόν, αι δυνάμεις του Αξονος διέλυσαν τα πάντα και μας κόστισαν σχεδόν 800.000 νεκρούς.

Γιατί; Γιατί είστε άσκεφτοι και προπέτες. Γιατί δεν εκτιμάτε τον διάλογο και την σύνθεση. Χαϊριδες.

Υ.Γ.: Καθυβρίζουν οι Τούρκοι με τον  Ερντογάν προεξάρχων επί μήνες,την Ελλάδα, τους κατοίκους της αλλά και τους προγόνους. Και η “Ευρώπη” ξυνει τα παπαρια της. Αποκάλεσε “ψυχασθενή” ο Ταγίπ τον Μακρόν και αναστατώθηκε ολόκληρη η Ευρώπη  η οποία-με τα λόγια προς το παρόν-στέκεται δίπλα στον “άτυχο Γάλλο Πρόεδρο”. Συμπέρασμα; Αυτό ακριβώς. Σωστά σκέφτηκες.

Υ.Γ2: Για να ολοκληρωθούν οι αφορμές και να μπούμε κανονικά στο θέατρο, αρκεί μια ακόμα-τρομοκρατική επίθεση  κάποιων “Ισλαμοφαστιστών” εντός Γαλλίας. Θα την πληρώσουν κάποιοι φουκαράδες βέβαια,οι οποίοι θα γίνουν κομμάτια,αλλά τί να γίνει. Θέλει κόπο η δίαιτα.

Μια-μικρή μόνο-γέυση και από τον ηρωϊκό Τύπο επί “κατοχής”.

«Ημείς εδώ ζώμεν καλώς, ως φίλοι, ως συνεργάται, ως αδελφοί με τους Γερμανούς. Καλούμεν τους Κρήτας να μετανοήσουν εμπράκτως»

“Ο στρατος εξετελεσε το καθηκον του”. (1941 οταν μπουκαραν οι Γερμανοι και… τελος παντων,ενταξει,κανατε οτι κανατε,παψτε  τωρα για να κανουμε και καμια “μπισνα” με τους φιλους Γερμανους”. Αυτα ειναι.!

…σπαραγματα μονο,απο τα εκατονταδες,χιλιαδες εντυπα εφημεριδες (οι γνωστες) και περιοδικα. Ορεξη να εχεις να διαβαζεις και να καμαρωνεις, τους -αγονους-αγωνες των πληβειων- προκειμενου να εξασφαλιζουν το παντεσπανι και την ευμαρια των “ελιτ”. Δηλαδη, ποια “ελιτ”…κατι κατσικομουριδες τσικιρικιτζιδες. Οπως και σημερα. Σερνικές πόρνες που αφού δεν μπορούν να αποφύγουν τον βιασμό,κάθονται και γαμιούνται επί πληρωμή.

Φυσικά δεν ειναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμοιο. Παγκόσμια αυτο γινεται επί αιώνες. Αλλα όμως εδώ ρε παιδί μου,ειναι τοση η εθελοδουλεία,που καμια φορά τρομάζει και τους ιδιους τους “κατακτητές”. Τους φαίνεται σχεδόν ύποπτη. Οχι παιδιά. Αλήθεια είναι. Ολούρμο!

“Το 1943 δεν είναι 1918”

…με ψυχραιμία και ευπρέπειαν.

βροχή και σήμερα…

Σήμερα περιμέναμε οτι η ΑΕΚ θα έτρωγε σίδερα. Λογικά πράματα δηλαδή μετά τον διασυρμό προχθές και τον μελλοντικό.

Κατέβηκε λοιπόν προς έκπληξιν όλων με 4-3-3. Ούτε πρόβα για το μέλλον, ούτε φόβος από τον Καρέρα. Το κατέβηκε βέβαια είναι αστείο. Μάλλον το var κατέβηκε και διαμόρφωσε το σκορ του πρώτου μέρους : Ένα πέναλτυ αφού η φάση είχε τελειώσει κι ένα άκυρο γκολ του αντιπάλου, με κεφαλιά, επειδή εξείχε μια παρανυχίδα του επιθετικού.

Αυτό σε σχέση με την ουσία. Διότι στις λεπτομέρειες είδαμε μια ομάδα κακή, ασύνδετη και κουρασμένη. Μια άμυνα μοιραία, ένα κέντρο νωχελικό και μια επίθεση αναιμική, που όμως έχασε και δυό γκολ από τα λεγόμενα άχαστα. Η ομάδα όμως έφαγε μπόλικες φάσεις πίσω δείχνοντας πλέον και προβληματική αμυντική λειτουργία. Λογικό κι αυτό. Χωρίς αμυντικό χαφ και με μόνιμα τους ίδιους λόγω πληρότητας, πίσω δυό καινούργιους, τι να περιμένεις; Κακή ανάπτυξη, κακή άμυνα, το θέαμα ήταν καλό λόγω ρυθμού που έδινε ο αντίπαλος και η ΑΕΚ έτρεχε να κουμπώσει πάνω του. Όχι οτι αυτό ήθελε. Άλλο ήθελε, όμως ήταν αδύνατον να το εκφράσει.

Στο δεύτερο μέρος, ειλικρινά δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω. Τα συναισθήματα για αυτήν την ομάδα μας, είναι αυτά που σου δημιουργούνται σε παράσταση Σεφερλή στο Δελφινάρειο. Από την μια γελάς με τις μαλακίες που ακους, από την άλλη καταλαβαίνεις που είναι το επίπεδο σου.

Ήταν ένα διάστημα στο οποίο εξακολουθούσαμε να έχουμε πολυτιμότερο παίκτη, το var. Χωρίς να καταλαβαίνει κανείς, για ποιό λόγο έχουν το ύψος τα στόπερ μας. Ναι ρε παιδιά. Στην πρώτη φάση του ημιχρόνιου, χάνουμε την κεφαλιά κι η μπάλα αντί για δοκάρι και μέσα, πάει δοκάρι και Τσιντώτα. Δυό λεπτά μετά, σχεδόν σε καρμπόν φάση, ισοφαριζόμαστε αλλά το γκόλ ήταν πάλι άκυρο. Δεν λέμε για το σκορ. Λέμε για την κάκιστη αμυντθική λειτουργία αλλά και τα κάκιστα στόπερ.

Μετά από την διατήρηση του σκορ, το παιχνίδι πήγε σε μια καταλόγιστη δύναμη. Ξυλίκι κανονικό, με την ΑΕΚ να φαίνεται να ισορροπεί λόγω εισόδου του Λιβάγια, λόγω ανόδου του Κρίστισιτς και λόγω Ινσούα που παίζοντας αριστερό εξτρέμ, έβαλε την σφραγίδα του σε αυτό που ονομάζεται πληρότητα. Όπως σφραγίδα έβαλε κι ο Ολιβέιρα αργότερα, που μόνος σε τετ α τετ με τον τερματοφύλακα ασφαλώς μακριά του, έχασε το άχαστο ξανά και δημιούργησε τις συνθήκες που είδαμε μετά : Καθυστερήσεις για το κράτημα του σκορ και κίτρινες σε Τσιντώτα και Ινσούα για άρνηση παιχνιδιού.

Λυπήθηκα τον ΠΑΣ σήμερα. Έκανε τα πάντα για να κερδίσει, και φυσικά κέρδισε αν δεν υπήρχε το var. Κανένα του γκολ δεν θα είχε ακυρωθεί σήμερα, και κανένα πέναλτυ δεν θα είχε πάρει η ΑΕΚ. Λυπήθηκα όμως πιο πολύ για την ΑΕΚ, που μέχρι κι ο Δημητριάδης έφαγε κάρτα. Λυπήθηκα γι΄αυτό το σκορποχώρι, που πρέπει να είναι ό,τι χειρότερο έχει υπάρξει επί εποχής εγγυητή.  Χωρίς καμία έμπνευση, χωρίς δυνάμεις και φυσικά χωρίς κανένα στόχο γενικά. Μπορεί να αλλάξει άμα γυρίσει ο Σιμόες; Με τίποτα λέω εγώ. Είναι για λύπηση.

Όπως για λύπηση είναι και όσοι μιλάνε για βαρύ πρόγραμμα, για πληρότητα, για πρόγραμμα εκγύμνασης από κάποιον Ουρμπάνο. Η ΑΕΚ πήρε τους βαθμούς αλλά κανείς δεν ξέρει για ποιό λόγο. Δεν υπάρχει οργάνωση, υπάρχει ωχαδερφιδμός και φουκαραδοσύνη, και βλέπεις εικόνα ομάδας παλαιμάχων, που αγωνίζεται με φάουλ, με κάρτες να μην παιχτεί μπάλα, να κρατήσει κάποιον αντίπαλο που λέγεται ΠΑΣ, με δική της διαιτησία και φυσικά με φίλα προσκείμενη ομάδα. ΑΙΣΧΟΣ.

ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ: ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΩΡΑ ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΡΙΟ ΩΣ ΤΗΝ ΡΟΔΟ,ΔΗΛΑΔΗ ΩΣ ΤΟΝ 28 ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟ. ΑΦΑΝΤΟ ΤΟ “ΠΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ” (ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΕ ΕΝΘΕΤΟ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.ΣΑΝ ΑΛΛΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΗΛΑΔΗ)

ΜΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΝΟΗΣΗ ΠΧΙΑ! ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΧΑΡΤΙΟΥ.ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΕΔΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ,ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΑΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΣΩΖΑΜΕ ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ,ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΩΝ.

Α, ΟΛΑ ΚΙ ΟΛΑ! ΚΑΙ  ΤΙ  ΘΕΛΕΙΣ;  ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ…;

——— ——— ————– ————- ———— ————–

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ-ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ-,Ο ΣΚΑΙ. ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ-ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ- Η ΤΟΥΡΚΙΑ.

AFERIN!

LIGO AKOMA… ΜΗ ΓΕΛΑΣ ΜΩΡΗ…

AFERIN ΞΑΝΑ !

ΑΪ ΜΠΡΑΒΟ ! ΤΩΡΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΚΑΙ ΞΑΝΑ AFERIN.

AFIYET OLSUN.

(Οι εικόνες δεν έχουν υποστεί επεξεργασία)

Καρέρα : Στόχος η πρόκριση.

Ολιβέιρα : Δεν υπάρχει φαβορί.

ΑΕΚ : Πληρέστατη όπως μας έχουν διαβεβαιώσει.

Αυτά είναι τα δεδομένα πριν τον αγώνα, κι άρα έχουμε να κρίνουμε την θεωρία, πριν την πράξη που φυσικά θα δούμε στο γήπεδο.

Η ομάδα κατέβηκε με 3-5-2 και με σαφείς αμυντικούς προσανατολισμούς. Όχι σε επίπεδο πούλμαν, αλλά πιο πολύ σε χώρους και να ψάξει την σωστή αντεπίθεση. Είχε ένα σωστό και κινητικό πρεσάρισμα και προσπάθησε να παίξει σωστά. Κινδύνεψε με τρία μακρινά σουτ και για σαράντα λεπτά, κράτησε ένα σωστό ρυθμό και μια αρκετά καλή αλληλοκάλυψη. Είχε απειλήσει νωρίς με ένα άχαστο που το έχασε ο Ολιβέιρα – που ήταν ο χειρότερος παίκτης μας – αλλά στο τελευταίο πεντάλεπτο δέχθηκε μια κεφαλιά που έφυγε μόλις άουτ, κι άλλη μία η οποία μπήκε γκολ.

Το πρώτο μέρος σαν θέαμα ήταν ευχάριστο σε επίπεδο τέμπο, με την Μπράγκα να προσπαθεί από τα πλάγια κι από τον άξονα, και την ΑΕΚ κάποιο κλικ παρακάτω, που όμως προσέθετε στο ενδιαφέρον. Προσέθετε διότι τα χαφ – κορυφαίος ο Κρίστισιτς – ήταν κοντρολαρισμένα και διαβασμένα, ενώ τα στόπερ ήταν σταθερά, με τον Ρουμάνο να ξεχωρίζει. Όμως τα πατήματα στην αντίπαλη περιοχή τα είχαμε, αλλά δεν είχαμε την τύχη να έχουμε τον Καρίμ στην έκφραση την τελική. Είχαμε τον Ολιβέιρα, τον ορισμό του βλάκα που νομίζει οτι ξέρει μπάλα, που συμπλήρωσε τρεις τις χαμένες ευκαιρίες.

Ο Καρέρα σωστά είχε διαβάσει το παιχνίδι, που το έφερε στα μέτρα και στις δυνατότητες μας ποιοτικά. Η Μπράγκα δεν ήταν κάτι το φοβερό, όμως σαφώς ήταν πιο δουλεμένη στην έδρα της κι είχε πιο σωστά πατήματα, που εξουδετερώθηκαν από την καλή αμυντική μας λειτουργία έστω και στην τελευταία γραμμή. Εν πάσει περιπτώσει, το σκορ ήταν δίκαιο αλλά δεν ήταν καταδικαστικό για μας, με βάση τις αλλαγές που θα έπρεπε να γίνουν καθώς ίσως και την αλλαγή του συστήματος. Να σημειώσω εδώ και την πολύ ανθελληνική διαιτησία που αντιμετωπίσαμε και η οποία δεν μας βοήθησε να παγώσουμε κάπως παραπάνω τον ρυθμό.

Στο δεύτερο μέρος, αυτός που βελτιώθηκε ήταν σαφώς ο διαιτητής. Το παιχνίδι εξακολούθησε να είναι ενδιαφέρον – για την Μπράγκα μιλάω – η οποία απείλησε ιδιαίτερα φέρνοντας στον πίνακα των διακριθέντων και τον Τσιντώτα. Η ΑΕΚ όμως γλυτώνοντας, προσπάθησε κι αυτή με την πληρότητα της, όμως σκόνταψε πάνω στον Ολιβέιρα ξανά. Ο οποίος παρέμεινε μέσα ακόμα κι όταν ο Καρέρα ανακάτεψε την τράπουλα, γυρίζοντας το σύστημα σε 4-3-3. Και ρισκάροντας βέβαια αλλά και τι να κάνει; Μπερδεύτηκε κι αυτός με τόσο πλούσιο πάγκο.

Από εκεί και μετά άνοιξαν χώροι διάφοροι. Τόσο πίσω όσο και μπροστά. Σε μια τέτοια φάση, λίγο έλειψε ο Ολιβέιρα να σκοτώσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα, ενώ παραλίγο εμείς να φάμε μια τεσσάρα συνολικά. Πλέον ερχόταν και η κούραση και η γνωστή κιτρινόμαυρη ηττοπάθεια, όσο κι αν ο Τάνκοβιτς προσπάθησε. Ένας Τάνκοβιτς που άνετα παίρνει την θέση του Μάνταλου. Την ώρα που πλέον φαινόταν και το χάος των αποδυτηρίων με την αλλαγή πάνω στην αλλαγή. Μαχαίρας αντί Λιβάγια !

Φυσικά κι άλλα φταίγανε, αλλά είναι ανάγκη τώρα να ασχοληθείς με τον Βασιλαντωνόπουλο ή τον Λόπεζ; Εδώ δεν έχεις αναπληρωματικό αμυντικό χαφ, ή κανονικό δεκάρι. Εδώ βγάζεις τον Ιρανό κι αφήνεις μέσα τον Ολιβέιρα. ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΥΟ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΧΑΦ και ψάχνουμε την καρφίτσα στα άχυρα; Εδώ μιλάγαμε την Κυριακή οτι πας για ευρωπαϊκή συντριβή, που βέβαια δεν θεωρείται τέτοια με βάση το υλικό που έχουμε. Τιμητική ήττα ήταν και μην το ψάχνει κανείς. Ας το ψάξουν αυτοί με την πληρότητα. Αυτοί που αύριο θα λένε μαλακίες και αν και αν και αν και οι οποίοι δεν φάγαμε σήμερα τα τέσσερα και τα πέντε και τα έξι, διότι και οι άλλοι είχαν διαβάσει το  αήττητο της ΑΕΚ στην ευρώπη. Και το είχαν πιστέψει.

Όμως να πούμε και τα ανάποδα. Η ομάδα αυτό μπορούσε κι αυτό έπαιξε. Θα μπορούσε να είχε σκοράρει κι αυτή, αλλά θα μπορούσε να είχε φάει πολλά. Άρα δεν είναι άδικη η κριτική. Είναι μια κριτική δίκαια για μια ομάδα που ξαναέβγαλε στο χόρτο την προσωπικότητα του εγγυητή της : Αν έβαζε γκολ πρώτη, μπορεί οι άλλοι να σάστιζαν αλά ΠΑΟΚ, να χάνανε κανά μισάωρο, και να φτάνανε σε μια φτωχή νίκη με κανά 2-1. Σε ένα παιχνίδι ευχάριστο, αρκεί να μην είσαι ΑΕΚ. Σε ένα παιχνίδι ευχάριστο, αρκεί να μην έχεις απαιτήσεις από την ΑΕΚ. Σε ένα παιχνίδι που ρεζίλεψε όλον τον οργανισμό ΑΕΚ και κύρια τους επιτελείς της αλλά και αυτούς που ασκούν προπαγάνδα. Σε ένα παιχνίδι, που δικαίωσε πλήρως τις προγραμματικές δηλώσεις που προηγούνται του κειμένου αυτού.