…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Πρώτος τελικός λοιπόν, στην σκιά της πρωταπριλιάτικης ποινής που επεβλήθη στον ΠΑΟΚ  με τους περιβόητους ελληνικούς συμψηφισμούς, μπροστά σε καμιά σαρανταριά χιλιάδες Αεκτζήδες, αλλά και τον γιό μου τον μεγάλο στο πέταλο της οργάνωσης.

Μετρημένα κουκιά για το σύστημα, όπως και τις επιλογές των παικτών. Πλούσιο ρόστερ ! 4-2-3-1 με Γκάλο δεξί εξτρέμ, και Λάζαρο αριστερό. Ενδεκάδα όμως δοκιμασμένη κι άρα δεν μιλάμε για πειράματα. Αυτό όμως που μπορούμε να λέμε, είναι το τεράστιο βάρος των ευθυνών, που έφερε μπόλικο άγχος, και μπόλικη νευρικότητα.

Η ΑΕΚ προσπάθησε να παίξει από τα πλάγια, τα οποία όμως δεν προσέφεραν τίποτα. Όσες φορές όμως και να πήγε η μπάλα εκεί, η περιοχή του αντιπάλου ήταν άδεια. Η μπάλα λοιπόν πήγε στον άξονα, τον οποίον όμως είχε θωρακίσει τέλεια ο Ουζουνίδης. Τελικές μηδέν επομένως και σε μια αξιόλογη ευκαιρία της αλογοτροφής, ο Μπάρκας έσωσε τα προσχήματα.

Βασικά η ΑΕΚ ήταν πρωταπριλιάτικη στο πρώτο μέρος, και στην ουσία χωρίς κάποιον σοβαρό προσανατολισμό. Θα έλεγα οτι δεν ήταν συγκεντρωμένη στο παιχνίδι, και περίμενε κάποιο αόρατο χέρι να της δώσει ώθηση. Κι αυτό το χέρι ήρθε. Μόλις άνοιξε το μέτωπο του Χουλτ, έγινε μια μακρινή μπαλιά στον Αραούχο, ο οποίος με την σειρά του ξεναέδειξε την μεγάλη κλάση του, πετυχαίνοντας ένα πανοιομότυπο γκολ με αυτό που είχε βάλει με τον Ολυμπιακό.

Τα πράματα έμοιαζαν ευκολότερα, αφού κόντρα στην απόδοση μας, είχαμε προηγηθεί, ενώ κι ο αντίπαλος είχε μείνει με δέκα παίκτες. Όμως η νευρικότητα δεν έλεγε να φύγει, παρά τις τρομερές προσπάθειες του Κονέ, που ήταν ο κορυφαίος ανασταλτικά, δημιουργικά, κι ο μόνος που προσπαθούσε να βγει μπροστά οργανωμένα, και να μπαλώσει τις άπειρες τρύπες. Ο μόνος που δεν είχε παρασυρθεί από την σημασία της σημερινής μέρας, κι ο μόνος που δεν θα είχε δικαιολογίες για κάποια κούραση σε ένα παιχνίδι τρομερά κλειστό, που θα ήθελε μπόλικες διορθώσεις στο διάλειμμα.

Οι κινήσεις αυτές έγιναν. Για κάποια καλύτερη διαχείριση των συνθηκών του αγώνα. Δεν θα χρειαζόταν κάποια έξτρα προσπάθεια, και θα περιμέναμε τον αντίπαλο. Άρα το σύστημα γύρισε σε 4-4-2, με τον Λάζαρο δεύτερο επιθετικό, και τον Μπακασέτα μπροστά από τον Χουλτ. Ορθότατες αποφάσεις του Χιμένεθ, οι οποίες μάλιστα του έφεραν πολύ γρήγορα αποτελέσματα, αφού η ΑΕΚ πέτυχε και δεύτερο γκολ, με μια πλαγιοκόπηση του Χουλτ κι ένα συρτό γωνιακό σουτ του Γκάλο. Μαγική πρωταπριλιά.

Η σεμνή τελετή είχε λάβει τέλος. Ο αντίπαλος ήταν πλέον χωρίς ηθικό, έχοντας μεταμορφωθεί σε σάκκο του μποξ. Η ΑΕΚ με πολύ σφιχτό κέντρο, ανέβαζε σε απόδοση παίκτες, κι ό,τι φανταζόταν της έπιανε. Η αριστερή της πτέρυγα πλέον έβγαζε φωτιές, φτειάχνοντας δοκάρι και τρίτο γκολ, μετά από μπόλικες χαμένες ευκαιρίες. Κρεσέντο επιθετικό, με φουλ ρυθμό και χοντρή πρωταθληματική αύρα. Το άγχος και η νευρικότητα είχαν πάει περίπατο, λόγω Αραούχο που πλέον φάνταζε αυτός ο κορυφαίος. Αν όχι, σίγουρα ο πιο πολύτιμος.

Αλλά κι ο Μπακασέτας, που στην ουσία ανέλαβε την οργάνωση, έπαιξε στην θέση του και βάλθηκε να σπάσει κι αυτός τα δοκάρια. Σε αυτήν την διαδικασία, που όμως δεν μας κούρασε. Διότι ο ρυθμός έμεινε σε ψηλά επίπεδα λόγω αντιπάλου που προσπαθούσε να βάλει το γκολ της τιμής. Ανοίγοντας χώρους προς τιμήν του. Μια τιμή που δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με την σημερινή τροπή, αλλά με την όλη κατάσταση που αντιμετωπίζει σαν σύλλογος.

Στην πορεία του παιχνιδιού, ο Χιμένεθ έκανε και τις απαιτούμενες αλλαγές. Το να βάζεις βέβαια τον Γιακουμάκη όταν παίζεις με αντεπιθέσεις, δεν την λες και την πιο σοφή κίνηση, αλλά ας μην κάνουμε τώρα και υψηλή ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Διότι έχουμε την ουσία : Η ΑΕΚ κέρδισε κι άλλο ένα ντέρμπυ, με εμφαντικό σκορ, και ο μόνος που μπορεί να την αμφισβητήσει, είναι η ανεξέρτητη ελληνική δικαιοσύνη, που θυμίζει τόση ανεξαρτησία όσο τα πρόβατα που ψηφίζουν στην στάνη για το ποιός πρέπει να είναι ο τσοπάνης.

Συγχαρητήρια λοιπόν στο τεχνικό τημ και στα παιδιά, που μας κρατάνε πρώτους και δείχνουν οτι μπορούν να κατακτήσουν το νταμπλ. Οτιδήποτε άλλο, θα είναι αποτυχία για φέτος. Για τον κόπο αυτών που τρέξανε, αλλά και για τον κόπο τον δικό μας, που τον μετρήσαμε εικοσιτέσσερα χρόνια. Επίσης εύχομαι καλή συνέχεια στον ΠΑΟ, που άνετα θα ρίξει μια τριάρα στον ΠΑΟΚ.

Η ωραιότερη μέρα ξημερώνει τώρα κοντά.  Και είμαστε και τυχεροί γιατί πέφτει Κυριακή. Οι περισσότεροι Έλληνες λοιπόν, δεν θα δουλεύουν και θα μπορούν απερίσπαστοι να απολαύσουν την ημέρα τους.

Οι πολιτικοί θα ενδιαφερθούν για όλους τους πολίτες . Οι δημοτικοί  άρχοντες θα σκεφτούν τα έργα και την τοπική ευημερία. Οι αστυνομικοί θα ξαναδείξουν το ανθρώπινο πρόσωπό τους και θα νουθετούν στους δρόμους τους άτακτους και απρόσεκτους οδηγούς.  Καμία κλήση δεν θα κοπεί και κανένα φοροεισπρακτικό  μέτρο με αντίστοιχα οφέλη για το όργανο δεν υφίσταται.

Οι εφημερίδες με τις τσόντες , θα κάνουν δίκαια και γενναία κριτική προς πάσα κατεύθυνση και βεβαίως κύρια για την ενημέρωση του πολίτη. Και τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια, ενωμένα με μια πανεθνική φωνή, θα φωτίσουν κάθε σκοτεινή πτυχή της αδικίας που υφίσταται η ελληνική επικράτεια. Ενδέχεται μάλιστα  οι ιδιοκτήτες των καναλιών να πληρώσουν και τα χρέη προς το ΙΚΑ ή ακόμα και το Φ.Π.Α. Η Κυριασκή είναι μέρα πληρωμής και ας μη δουλεύουν τα δημόσια ταμεία.

Οι πολίτες αγκαλιασμένοι στις ταβέρνες με κοψίδια στα χέρια και χοληστερίνη στους ώμους, θα κοιτούν με καρτερικότητα και γνήσια αγάπη ,τα διπλανά τραπέζια  που πρόφθασαν και σερβιρήσθηκαν  πρώτα.  Οι δε ταβέρνες θα έχουν κάνει υψηλοτάτου επιπέδου ποιοτικό έλεγχο τροφίμων και θα σερβίρουν μισοτιμής τα γνήσια μπαχαρισμένα καθαρότατα εδέσματα προς τους πελάτες τους. Καμιά ανησυχία και κανένα σύννεφο όσον αναφορά την καθαρότητα της τροφής. Κυρίως προέχει η υγεία των πελατών .

Όλα αύριο ρολόι. Τα νοσοκομεία με τους εφημερεύοντες γιατρούς,  σε κατάσταση κόκκινού συναγερμού. Το πρόθυμο νοσηλευτικό προσωπικό, μετά την απεργία της Τετάρτης, ξεκούραστο, να άγχεται , πως θα εξυπηρετήσει. Οι  μηχανικοί και οι εργολάβοι,  έτοιμοι να βάλουν τη σωστή ποσότητα δομικών υλικών και να μη κλέψουν τον ιδιοκτήτη. Οι τραπεζικοί, με μια ρετσίνα στο χέρι  ,να υμνούν την παλιά νοικοκυροσύνη, έτοιμοι να διώξουν τα χάπατα , που θέλουν το δάνειο,  ενώ δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Οι δικαστικοί, στα νόμιμα παραθαλάσσια σπίτια τους , να μιλάνε  για την τυφλή και   ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Που θα ξαναρχίσει να αποδίδεται αρκεί το τυφλή να το κάνουμε τύφλα . Οι εφοριακοί, αδιάφθοροι τιμωροί,  να διακηρύσσουν πάνω απτό μπεκρή μεζέ, ότι οι έλεγχοι πια θα γίνονται για να εισπράξει το κράτος μας και όχι για την τσέπη τους.

Χαμός θα γίνει την Κυριακή. Όπως γίνεται και κάθε χρόνο εξάλλου την ίδια ημέρα. Οι γάμοι θα σώζονται και το απογευματινό ελληνικό γαμήσι των παντρεμένων θα ΄ναι παθιασμένο, ρομαντικό, ανοιξιάτικο. Αύριο οι εφημερίδες δεν θα έχουν ροζ αγγελίες διότι η χώρα θα κατακλυστεί από τίμια οικογενειακή μυρωδιά. Μήπως και απελαθούν και μερικές επαγγελματίες  πουτάνες, που με το ζόρι  παρεισφρύουν  και απειλούν τη γαλήνη των τίμιων νοικοκύρηδων.

Αστυνόμοι, τρομοκράτες, φοιτητές, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί και ό,τι άλλο πιο βαλτό και απαίσιο στην ελληνική ψευτιά, αύριο αγκαλιάζεται.  Πουτάνες με οικογενειάρχες, γραμματείς και φαρισαίοι, πιστοί και άπιστοι, παρθένες και διάβολοι, ολυμπιακοί και παναθηναικοί , όλα τα δίπολα ενωμένα. Κρίμα που η πρωταπριλιά θάναι νηστήσιμη.

Είναι τόσο μεγάλο το πρωταπριλιάτικο  κύμα καλοσύνης, τιμιότητας, αγάπης και αλήθειας, που δεν μπορεί να περιοριστεί εντός συνόρων. Αυτή λοιπόν η νότια αύρα του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας μαζί με το άρωμα των πετρελαικών απόβλητων και των βυρσοδεψίων και του μαύρου λιθαριού, θα πακεταριστεί και θα εξαχθεί παρέα με εθνική συναδελφοσύνη, πατριωτισμό και αγάπη στον απολίτιστο γείτονα.

Τα νοιώθει αυτά ο γείτονας και γελάει και χαίρεται. Και γλεντάει που έχει τέτοιο Ελληνα γείτονα. Εύπεπτο, αναλώσιμο και σπουδαία τροφή για το  αφοδευτικό του σύστημα.

Αυτή την Κυριακή λοιπόν,  καμιά παραβίαση του εθνικού εναέριου ή θαλάσσιου χώρου δεν θα γίνει. Ξέρει ο γείτονας ,  ότι ο Έλληνας δεν θα το πιστέψει , λόγω του πατροπαράδοτου πρωταπριλιάτικου έθιμου  και της εξυπνάδας και της καχυποψίας του. Μαλάκας είναι o γείτονας ; Έχει ακόμα 364 ημέρες. Την Κυριακή θα κάνει την παραβίαση;

Mέσα σ΄ αυτό το πανελληνικό κίνημα χαράς έγω είμαι ρεαλιστής και σοβαρότατα προσηλωμένος στην κάθε κουβέντα που ακούω, πάντα τέτοια ημέρα. Διότι πιστεύω ότι δεν μπορεί κανείς να με δουλέψει με τα δήθεν πρωταπριλιάτικα έθιμα. Διότι πιστεύω ότι την Κυριακή είναι η γνήσια ελληνική αλήθεια. Η ψεύτικη. Η αλήθεια του ψέματος. Στην Ελλάδα, πιο πολύ πιστεύω το ψέμμα και τη διάψευση, παρά την αλήθεια.

Η πρωταπριλιά θα έπρεπε να τιμάται σαν η μοναδική ημέρα της αλήθειας. Και να μνημονεύεται δεόντως. Και να εορτάζεται σαν η αυθεντική ημέρα της επανάστασης και όχι πάντα μια βδομάδα μετά την 25 Μαρτίου. Που εξάλλου και τότε δεν έγινε και τίποτα, σύμφωνα με το βιβλίο της 6^ης  δημοτικού. Ενώ την πρωταπριλιά γίνονται τα πάντα.

Όλα είναι δυνατά και ισχυρά. Γιατί είναι οι μεγάλες αλήθειες, που όμως, όλες θα λεχθούν σαν ψέματα. Και θα προκαλέσουν το γέλιο της έκφρασης  αλλά κυρίως  το κλάμα της ψυχής. Γιατί όλοι οι Έλληνες ξέρουν. Όμως και ταυτόχρονα δεν θέλουν να ξέρουν. Και προτιμάνε να αλληλοδουλεύονται και να ξέρουν μόνο την 1^η Απριλίου. Μεγάλη γορτή. Καλή πρωταπριλιά!

Ο τονος μπορει να μπει η στο “η” η στο “ω”, αναλογα πως το βλεπει η οπως αισθανεται κανεις.

Εμεις θα βαλουμε τον τονο στο ” θ”, ετσι γιατι γουσταρουμε. Το ψαρι παει με ολα.

Με την απομεινασα περιφανεια-η υπολοιπη εχει κατακρατηθει στα ΑΤΜ απο τα capital controls- θα εορτασομεν και αποψε,φετος δηλαδη 197 χρονια απο την επανασταση των φιλων της ελλαδας εναντια στον “μεγαλο ασθενη” που αφου χρησιμοποιησαν τους ελληνες ως καναρινι στη στοα, κατοπιν εισηλθαν για να κανουν την δεξιωση της νικης και να διαμοιρασουν τα λαφυρα. “Εμεις οι υπεργολαβοι, εσεις οι εργολαβοι”. Σωστο δεν λεω.

Και εκτοτε συνεχιζουν να υπαρχουν ως σημερα τοσο τα κομματα τα ” ρωσσικα” τα “Γαλλικα” και τα “Αγγλικα”, οσο φυσικα και η νοοτροπια ενδον της αυτοακυρωσης,του αυτοεξευτελισμου εναντι αμοιβης και  των ταχυρυθμων πουστιας και βρωμιας και με μονη απορια να υπαρχει το : αν το ψαρι βρωμαει απ το κεφαλι η απ την ουρα. Αν δηλαδη οι πολιτευομενοι ειναι περισσοτερο βρωμικοι απο τους ψηφοφορους. Ενα ντερμπυ αμφιρροπο που κρατα γενιες και γενιες.

Τα οπλα θα παρελασουν λοιπον ξανα την αποφραδα μερα οπου τιμιοι οπλαρχηγοι ηρθαν μουρη με μουρη οχι τοσο με την Υψηλη Πυλη οσο με την Υψηλη πουστια των εγχωριων κοτζαμπασιδων οι οποιοι την ωρα που καποια ” κοροιδα” τυφεκιζονταν, σουβλιζονταν η επεφταν απο γκρεμους,εκεινοι επαιρναν μετρα για τα γραφεια τους τα οποια εποπτευονταν και συνεχιζουν ακομα σταθερα να ελεγχονται απο τους ιδιους μηχανισμους, με διαφορετικα προσωπα καθε φορα και φυσικα πιο αμεσες και εξελιγμενες πρακτικες,ενεκα τεχνολογιας.

Τιμη και δοξα,στους ρομαντικους που εξεθεσαν και.εθεσαν τον εαυτο τους και την ζωη τους δια την πατριδα που ουτε εκεινοι αξιωθηκαν να δουν ελευθεροι,αλλα ουτε και μεις εκτοτε.

Τιμη και αποδειξη,πληρωταιοι αμα τι εμφανησει και στους αλλους “ηρωες”, οι οποιοι ενω τρωνε με δεκα μασελες δεν λενε να χορτασουν την πεινα τους για ανεξαρτησια και ελευθερια. Δηλαδη για το δικαιωμα να ροκανιζουν το δημοσιο ταμειο και να παραμενουν οχι απλα στο απυροβλητο μα και η πλειοψηφια εξ αυτων να γινονται μετα θανατον πλατειες και αδριαντες. Αυτο και αν ειναι μεγιστη προσφορα.

Αποφραδα μερα,λεω,γιατι επρεπε αι  μεγαλαι δυναμεις της εποχης να μην αφησουν την -προσχηματικη εστω-δημιουργια ξεχωριστου ελληνικου κρατους,παρα να ενταξουν τον συγκεκριμενο γεωγραφικο χωρο μας, απευθειας ως αλλο ενα καντονι,εντος τους.

Και θα ειχαμε γλυτωσει πανδεινες καταστροφες που ακολουθησαν ως σημερα,και αμετρητοι μαυρογιαλουροι δεν θα ειχαν μεγαλουργησει και κυριως τα εκατομμυρια μικρομαυρογιαλουροι ψηφοφοροι θα ειχαν  μπει σε εναν κοινωνικο ” τορνο” και τα αποτελεσματα του ισως θα παρουσιαζαν σημερα μια ελλαδα πολυ διαφορετικη απο το κοτετσι που βλεπουμε σημερα.

Τελος παντων. Ας μην ειμεθα πλεονεκται. Ειμαστε ακομα ζωντανοι. Εστω και σαν ιστορικα ζομπι.

Υ.Γ. Η ποινικες διωξεις ειναι σαν σερβιετες για τον Βαγγελα. “Δεν σε εγκαταλειπει ποτε”.

Μαγικά στην Ελλάδα, οι οκτώ δεσμεύσεις που ζήτησε ο Βασιλειάδης, έγιναν τέσσερις, οι οποίες με την σειρά τους πακεταρίστηκαν σε μία : Αν οι οπαδοί μιας ομάδας προκαλέσουν σοβαρά επεισόδια, τρεις φορές μέσα στην ίδια σεζόν ( π.χ. εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο ) ή αν η ομάδα τιμωρηθεί τέσσερις φορές για βίαιη συμπεριφορά οπαδών της, τότε θα υποβιβάζεται. Πραγματικά δεν θέλουμε να γίνουμε σοβαρό κράτος.

Το σημερινό πλαίσιο προβλέπει για τα σοβαρά επεισόδια, για την διακοπή αγώνα, για την απειλή για αξιωματούχους του αγώνα ή της κάποιας ομάδας που αγωνίζεται, με αφαίρεση βαθμών, μηδενισμούς και υποβιβασμό. ΣΤΟΝ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ. Κι έρχεται ο τύπος που παριστάνει τον υφυπουργό, οτι δήθεν σκέφτηκε και βρήκε κενά στον νόμο που ισχύει. Και φυσικά σκέφτηκε, επειδή διέκοψε άνευ λόγου το πρωτάθλημα. Μάλλον ο Βασιλειάδης δεν μπορεί να σκεφτεί αν κάποιοι παίζουν μπάλα.

Τι σκέφτηκε; Να κάνει πιο αυστηρό το νομικό πλαίσιο, δήθεν. Γιατί ρε Βασιλειάδη τρεις φορές, κι όχι δύο ή πέντε; Γιατί ρε Βασιλειάδη τέσσερις φορές, κι όχι τρεις ή έξι; Για πες μας τον ειρμό της σκέψης σου για να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς. Και κυριότερα πες μας, τι προβλέπει το αυστηρό πλαίσιο για εισβολή ένοπλων προέδρων με μπράβους ή χούλιγκαν αντιπροέδρων. Διότι εγώ δεν είδα κανέναν φίλαθλο να εισβάλει στο γήπεδο και να προκαλεί διακοπή του πρωταθλήματος. Σε αυτήν την περίπτωση, στις πόσες μπούκες θα υποβιβαστεί η ομάδα του πλούσιου που την κατέχει για να χρησιμοποιεί τον κόσμο της σαν στρατό για τις δουλειές του, που συνήθως έχουν να κάνουν με την εκάστοτε κυβέρνηση;

Κι επίσης πες μας Βασιλειάδη, που σκέφτηκες, γιατί ξαναρχίζει το πρωτάθλημα; Αφού το πλαίσιο θα εφαρμοστεί από τη νέα σεζόν. Δεν δεσμεύονται από φέτος οι ιδιοκτήτες. Αν λοιπόν ξαναρχίσει το πρωτάθλημα με το υπάρχον πλαίσιο, κι αρχίζουν και τα σπάνε όλα αυτοί που θα αισθάνονται θιγμένοι από τις δικαστικές αποφάσεις, τι θα κάνεις; Θα ξανασκεφτείς; Ώπα ρε. Θα πάθεις τίποτα από την πολύ φαιά ουσία που κατανάλωσες για να μας πεις τρίχες.

Αντί να μας πεις οτι θέλω να γίνω κράτος, έστω ως προς την διοργάνωση ποδοσφαιρικών αγώνων, μια που για όλα τα όλα του μπουρδέλου, είναι υπεύθυνοι άλλοι. Κι άρα αντιγράφω τώρα το πλαίσιο της Ουέφα, κάνω άμεση την απονομή της δικαιοσύνης, και γαμάω όποιον μου καταστρέφει τον χώρο ευθύνης μου. Δεν διαχωρίζω ιθύνοντες ομάδας από οπαδούς, ούτε κι ασχολούμαι με δικανικές μπούρδες. Είδες καμιά ουέφα να κάνει δίκες ή να δέχεται ενστάσεις; Μας έχετε γαμήσει με τα δικαιώματα του ένοχου, που είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίον. Εδώ δεν ψάχνουμε κίνητρα. Εδώ έχουμε τηλεοπτική εικόνα, που κινηματογραφεί τα συμβάντα.

Καταλαβαίνω βέβαια οτι είσαι σαν τον διαιτητή Κομίνη, που βγήκε να διαιτητεύσει την ώρα που ο Σαββίδης έδειχνε να ελέγχει από εφορίες μέχρι δικαστές.  Και προσπαθείς γονυπετής να πείσεις την ουέφα να μην υποβιβάσει τον ΠΑΟΚ. Ειδικά τώρα που ο Σαββίδης έγραψε και γράμμα στον Πούτιν για τους δικούς μας που μπήκαν στην Τουρκία. Αισθάνεσαι σαν ταμπόν. Είσαι στο ωραιότερο σημείο, αλλά σε καιρό περιόδου της γυναίκας. Σε καταλαβαίνω. Αλλά μην μας λες οτι το ταμπόν σκέπτεται. Εφαρμόζει τους νόμους και καθαρίζει.

Δεν τους κάνει ελαφρότερους με τις τρεις ή τις τέσσερις φορές, που οι ταλιμπάν θα μπούνε μέσα, ή δεν θα επιτρέψουν να γίνει αγώνας, ή που κάποιος πακετωμένος θα τα κάνει μπάχαλο. Κι όχι μόνο τους κάνει ελαφρότερους, αλλά μπερδεύει κι άλλο την κατάσταση με την φράση << σοβαρά επεισόδια >> ( άντε να αποδείξεις τι είναι αυτά ) αλλά και την επίφαση << βίαιη συμπεριφορά των οπαδών >> ( τι είναι βία, άραγε; ). Βασικά, αν έχει σοβαρή συναίσθηση της αποτυχίας του, παραιτείται και πάει σπίτι του, σαν τον Κομίνη. Δεν υπάρχει άλλη λύση.

Ή μάλλον υπάρχει. Να μας κάνει μια ανάλυση για το φετινό φαινόμενο ΠΑΟΚ. Τα έσπασε στους Ζωσιμάδες και το θέμα πήγε στις καλένδες. Πλακώθηκαν οι αξιωματούχοι του στην Τρίπολη, αλλά δεν άνοιξε μύτη. Δεν επέτρεψε να γίνει ο αγώνας με τον Ολυμπιακό, αλλά δεν τιμωρήθηκε. Με το νέο πλάισιο, σε μια υποθετική άσκηση εργασίας, τι θα γινόταν από του χρόνου; Χειροπιαστά να δούμε με βάση τα φετινά, αν το πλαίσιο θα ήταν ικανό να φτιάξει τους αγώνες. Το πλαίσιο του υπουργείου, κι όχι της δικαιοσύνης.

Για πες μας Βασιλειάδη. Εγώ λέω όχι, διότι το πλαίσο είναι μια μπαρούφα και μισή, δεν πιάνει την ουσία και προσπαθεί απλώς να δουλέψει την ουέφα για μια κάποια αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Που την βλέπουν οι ξένοι και γελάνε, αφού γνωρίζουν οτι για τα πάντα αποφασίζουν εκείνοι, ενώ εσύ παριστάνεις κάτι μπας και σώσεις τον προσωρινό μισθό σου.  Κι άρα λοιπόν, είναι ένα ακόμα δούλεμα των ποδοσφαιρόφιλων αλλά και των λοιπών που βλέπουν ειδήσεις, και κατανοούν τον βόθρο που δεν μπορεί κανείς να καθαρίσει.

Αμέσως πετάχτηκε ο δημοσιογράφος Βέργης, και χαρακτήρισε την ανακοίνωση της συγνώμης του Ιβάν, σαν γνήσια αντρική στάση. Διότι θα μπορούσε να είχε επιλέξει τον δρόμο της σιωπής, όπως αναφέρει. Φυσικά ο καθένας μπορεί να έχει την γνώμη του αλλά θα πρέπει αυτή να στηρίζεται σε λογικά επιχειρήματα. Το επιχείρημα οτι δεν διάλεξε τον σκασμό, δεν στηρίζεται σε κάποια λογική, παρά μόνο στα τεχνάσματα τα δικανικά που θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου να πείσουν τους δικαστές για κάποια ειλικρινή μεταμέλεια.

Και πάω στην ανακοίνωση, η οποία θα μπορούσε να έχει περιοριστεί απλά στην συγνώμη για την μπούκα λόγω συναισθηματικής φόρτισης, κι οπότε θα μπορούσε να κρύβει μεταμέλεια. Η ανακοίνωση δυστυχώς, έχει στην συνέχεια έναν παραληρητικό λόγο, που προσπαθεί να εξηγήσει, όχι το συναίσθημα, αλλά την ίδια την μπούκα. Λες κι αυτά τα δύο ταυτίζονται κι οτι δεν προηγείται το ένα του άλλου, μπερδεύοντας τελικά το αν η συγνώμη είναι για το συναίσθημα του ή για την μπούκα.

Το πρώτο σκεπτικό λοιπόν, είναι οτι ξεφύγαμε στο συναίσθημα από το ” πλήθος των μη αθλητικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα προς το τέλος του αγώνα : τις ενέργειες του διαιτητή και του επόπτη ( γκολ- οφσάιντ – γκολ ) κλπ. Ο Σαββίδης λοιπόν, εκτός του οτι υιοθετεί την παραποίηση του φύλλου αγώνα από τον απειλούμενο διαιτητή στα αποδυτήρια από μπράβους του, δέχεται οτι ο διαιτητής κατακύρωσε γκολ την ώρα του αγώνα. Εντάξει, άσχετος από μπάλα είναι, αλλά γιατί μπαίνει στο γήπεδο την ώρα που η ομάδα του προηγείται, όπως μας γράφει ; Πρώτο ψέμμα εδώ πέρα.

Συνεχίζει ο γραφιάς λοιπόν, λέγοντας οτι στο γήπεδο είχαν εισέλθει δεκάδες άνθρωποι και των δυό ομάδων, οπότε κλήθηκε από τις περιστάσεις να μπουκάρει για να προστατέψει δεκάδες χιλιάδες Παοκτσήδων από προβακάτσιες, συμπλοκές και ανθρώπινα θύματα. Επομένως οι δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι μόνο του ΠΑΟΚ, κινδύνευαν από μερικές πεντάδες ανθρώπων της ΑΕΚ, δεχόμενοι κιόλας οτι δύο εκ της αποστολής της ΑΕΚ, είχαν ήδη αποβληθεί. Κι επομένως οι δεκάδες χιλιάδες Παοκτσήδες απειλήθηκαν από τους δεκαοκτώ παίκτες, τους τρεις γιατρούς, τον γενικό αρχηγό, και τους δυό φροντιστές. Εδώ φυσικά θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στους δεκάδες χιλιάδες Παοκτσήδες, που αν και απειλούμενοι, δεν τράπηκαν σε φυγή.

Ο Σαββίδης όμως, σύμφωνα με όσα είδαμε στην τηλεόραση, σε πρώτη φάση διέταξε τους παίκτες του να φύγουν από το γήπεδο, και σε δεύτερη φάση – όταν τον κατούρησε ο Βιερίνια – κινήθηκε σαφώς προς το διαιτητικό δίδυμο, όπου εκεί βέβαια τον πρόλαβε ο Μίχελς, που πουλούσε κι αυτός παοκοφροσύνη στον Ιβάν μπας κι εξακολουθήσει να έχει κάποια δουλειά. Σε τρίτη φάση ο Ιβάν, έβρισε τον Λαμπρόπουλο και σε τέταρτη φάση χτύπησε τον Δημητριάδη. Επομένως, η συνέχεια της ανακοίνωσης ” πιστέψετε με δεν είχα κανένα σκοπό να διακπλητιστώ με την αντίπαλη ομάδα ή με τους διατητές ” είναι άλλο ένα ψέμα κατά συρροήν, που για λόγους οικονομίας, θα το χαρακτηρίσω δεύτερο ψέμμα.

” Και σαφώς δεν απείλησα κανέναν “, συνεχίζει ο ποιητής. Ξεχνάει όμως ο Ιβάν, οτι έβγαλε το μπουφάν του για να φανεί το όπλο του. Μπορεί κάποιος να πει οτι ζεστάθηκε λόγω της προστασίας που παρείχε σε δεκάδες χιλιάδες Παοκτσήδες, αλλά αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ο Μίνος. Διότι εγώ θα πω οτι με την εσκεμμένη εμφάνιση του όπλου αλλά και την διαρκή κίνηση του δεξιού του χεριού οτι τώρα το τραβάω, απειλήθηκαν οι πάντες. Από παίκτες και των δυό ομάδων, μέχρι αξιωματούχοι του αγώνα αλλά και αστυνόμοι που ήταν επιφορτισμένοι με την τήρηση της τάξης. Και μάλιστα αν σκεφτεί κανείς οτι τα πιστόλια ήταν δύο, αφού άλλο ένα τέτοιο υπήρχε και σε έναν μπράβο του. Τρίτο ψέμμα λοιπόν.

Λέει κι άλλα η ανακοίνωση. Για ομηρία σε άρρωστο ελληνικό ποδόσφαιρο – υπενθυμίζω τις δηλώσεις που είχαν κάνει άνθρωποι του για αποδεκτή κατάσταση -, το οποίο διοικεί ο άνθρωπος του Γραμμένος. Και καταλήγει ο ποιητής οτι θα συνεχίσει να εργάζεται για έντιμη διαιτησία και δίκαιο ποδόσαφιρο. Πόσο έντιμη; Σαν το γκολ του περσινού τελικού ; Πόσο δίκαιο ποδόσφαιρο; Σαν αυτό που δανείζεις σε ομάδες παίκτες, που όμως δεν παίζουν εναντίον σου, Ή μήπως τόση δικαιοσύνη που βγάζει αποφάσεις μέσα στη νύχτα σαν πειρατής, με τα εισιτήρια προτυπωμένα ανοίγοντας εφορίες σαββατιάτικο και μαγαζιά να έχουν δίχτυα προστασίας κυριακάτικο; Τέταρτο ψέμμα και μάλιστα δηλωτικό των προθέσεων του από εδώ και πέρα.

Μια συγνώμη λοιπόν, που συνοδεύεται από τέσσερα μίνιμουμ ψέμματα, σαφέστατα και δεν μπορεί να είναι αποδεκτή . Και σαφέστατα δεν είναι αντρίκεια στάση, δημοσιογράφε Βέργη. Είναι κατιναριό χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα. Κι άρα είναι για τα σκουπίδια. Αυτά που άνετα μπορούν να χωρέσουν και τον Μίχελς, που διάλεξε τον δρόμο της σιωπής και δεν προλάβανε να του βάλουν στο στόμα του μαλακίες. Κι αυτά τα σκουπίδια, που είναι έτοιμα να υποδεχτούν την τελευταία ανάρτηση του γιού του Ιβάν, που μας έδειξε μια αρκούδα να παίζει το πουλί της, μάλλον διότι δεν ξέρει να βγάζει selfie.

Να πει ο υφυπουργός αλεύρι και να ησυχάσουμε από την μαλακία της πρώτης φοράς αριστερά, που έχει κάποιο ηθικό πλεονέκτημα. Να πει αλεύρι και να ξέρουμε ποιοί στην ουσία κατοχύρωσαν τα μνημόνια στην χώρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια από το ποδόσφαιρο, που έχει απλούς κανόνες. Και που καταδεικνύει τα πάντα για μια κυβέρνηση. Όταν μικρά παιδιά θεσπίζουν κανόνες για να παίξουν ένα παιχνίδι, ένας ολόκληρος υφυπουργός να καταφεύγει στην ουέφα.

Διότι ο Βασιλειάδης παρέα με τον Τσίπρα, παραδέχθηκαν την ανυποληψία τους, την βαρειά ανικανότητα τους, και πλέον ζήτησαν την βοήθεια του εξωτερικού. Παραδεχόμενοι – ακόμα και μπροστά σε εκείνο το νούμερο που λέγεται Σταύρος Θεοδωράκης – οτι απέτυχαν σε ό,τι έκαναν και δήλωσαν οτι δεν τους ενδιαφέρει το όποιο πολιτικό κόστος. Σαν το δημοψήφισμα κάτι. Που έβγαλε όχι, κι αυτοί το κάνανε ναι.

Πολιτικός, και να μην τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος; Δεν υπάρχει αυτό. Και να πέφτουν οι ηλίθιοι στην ίδια την παγίδα τους. Να το δηλώνουν κιόλας. Που σημαίνει οτι το ανάποδο εννοούν. Κι επειδή εννοούν ακριβώς το ανάποδο, να μην παίρνουν καμία απόφαση, αλλά να φωνάζουν την κακιά ουέφα. Ελπίζοντας σε κάποια λύση, που θα μπορούν και να την κριτικάρουν, αφού άλλοι θα την έχουν πάρει. Το γνωστό κόλπο με τα go back Merkel, που τον έβαζαν οι Αμερικάνοι, και μετά τι να κάνω;

Πολιτικό κόστος, σημαίνει παίρνω απόφαση εγώ κι εφαρμόζω το σχέδιο μου. Δεν φωνάζω άλλους να αποφασίσουν, παραδίδοντας ακόμα και το ποδόσφαιρο σε μνημόνιο. Που φυσικά και καλά κάνει για την μπάλα, αλλά τέλος με τα επικοινωνικά παιχνίδια για να την βγάλει καθαρή. Δεν θέλει η Ελλάδα τέτοιο απατεώνα, τέτοιες εποχές. Και προσοχή. Για την Ελλάδα μιλάω, όχι για τους Έλληνες που το παίζουν βαθιά δημοκράτες, ενώ είναι απλοί Σαβίδηδες χωρίς όπλα ( μην μου πείτε οτι παρέλειψα το δεύτερο βήτα ).

Το χθεσινό παιχνίδι, απλά ξεβράκωσε την κυβέρνηση, που είχε ξεβρακώσει την δικαιοσύνη, την οποίαν είχε ξεβρακώσει ένας τύπος που έτσι έχει μάθει να δρα στην ζωή του. Και βρήκε κι έκανε, επειδή έτσι είναι το ελληνικό κράτος. Μπουκάρω όποτε θέλω, και σου δείχνω οτι δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε αστυνομία, ούτε μηχανισμοί νομικοί, ούτε τίποτα. Ακόμα κι ο εισαγγελέας που υπήρχε στο παιχνίδι, μάλλον έπινε ποτάκια στην σουίτα του Ιβάν, που είναι γνωστό οτι δεν οπλοφορεί κεί, οπότε το φόρεσε το κουμπούρι για να εκφοβίσει αξιωματούχους του αγώνα. Ειδικά μάλιστα όταν έκανε και την κίνηση να τραβήξει από την θήκη το όπλο.

Μαγκιά φυσικά κι αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, που δεν το έβγαλε. Και δεν το έβγαλε, επειδή όλη η Τούμπα δεν τον ακολούθησε. Κατουρώντας τον, όπως σήμερα κατουράει αυτός στα κρυφά, αφού ούτε εμφανίζεται για να πάει στο αυτόφωρο. Και να παραδεχτεί την μαγκιά του, και σαν άνδρας να φάει την ποινή του, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της πράξης του, που σιγά να μην ήταν και τίποτα μεγαλύτερο από το αυγό της στρουθοκαμήλου. Όχι ρε Σαβίδη, είσαι ολάκερο 1,50. Θα μπορούσε να σε πάρει αγκαλιά ο μπράβος σου, την ώρα που τσινούσες για να επιτεθείς. Να φοβάσαι μια απλή ακροαματική διαδικασία;

Αλλά να μην πηγαίνουμε αλλού. Διακοπή πρωταθλήματος, για ποιό λόγο; Μετά από τρία χρόνια κυβέρνησης, θα φέρει το τσογλάνι που το παίζει πρωθυπουργός, άλλο νομικό πλαίσιο; Ο Νόμος του Κοντονή, δεν αρκεί; Ή αρκεί για όποιον δεν είναι αρεστός στην κυβέρνηση; Κοινώς για όποιον δεν τους τα σκάει, που μπορεί να ανοίγει εφορίες τα μεσάνυχτα ή μαγαζιά για δίχτυα, κυριακάτικο. Ή να ελέγχει δικαστές, που δρουν πειρατικά.

Οπότε Βασιλειάδη, πες αλεύρι. Η ουέφα θα σε γυρεύει, που την γύρεψες. Όπως γύρεψες και τον Μελισσανίδη, μαζί με τους Σκουρλέτηδες και τους Φλαμπουράρηδες. Και γύρεψες να την βγάλεις καθαρή, χωρίς να κάνεις τίποτα. Σήμερα όμως, δεν βγαίνει αυτό όπως έβγαινε παλιά. Σήμερα, την έκατσες την βάρκα. Και βλέπω να το τρως όλο το αλεύρι αζύμωτο, όπως θα το φάει κι ο Κομίνης για την απόφαση στα αποδυτήρια κι όχι φανερά, και φυσικά θα το πέψει κι ο Γραμμένος, που νόμισε οτι είχε πιάσει τον Πάπα από τα αρχίδια.

Όπως έγραψε κι ο Πανούτσος. Ο Σύριζα το παίζει επαναστατικό κόμμα και δεν γουστάρει να εφαρμόζονται οι μικροαστικοί ποδοσφαιρικοί κανόνες, όμως απέναντι στον απλό τίποτα υπάρχει η ΑΕΚ του Μελισσανίδη. Που έχει δείξει μπόλικη υπομονή. Η οποία πάει για εξάντληση.

Εξάντληση που θα σκάσει, αν δεν εφαρμοστεί κάποιος νόμος. Καινούργιος δεν χρειάζεται. Υπάρχει, και παίξε το επικοινωνιακό σου παιχνίδι με την ουέφα. Καταλαβαίνω οτι δεν λογαριάζεις το πολιτικό κόστος, όπως λες, αλλά καταλαβαίνω οτι το παραλογαριάζεις, όταν δεν λες. Ό,τι όμως και να κάνετε νούμερα, η ΑΕΚ θα πάρει το πρωτάθλημα, θα πάρει το κύπελλο, και φυσικά θα φάτε ένα γαμήσι από την ουέφα. Ξεβράκωτοι αληταράδες.

Άλλες εποχές θα ήταν γιορτή αυτό το παιχνίδι. Εποχές όμως, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όπως και να το κάνουμε, η αξιοπρέπεια είναι πλέον ανύπαρκτη για την χώρα αυτή, τόσο σε επίπεδο πολιτικό, όσο και σε επίπεδο δικανικό. Πλέον το δηλητήριο χύνεται χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει τις αυριανές συνέπειες για το άθλημα αλλά κι όσους συνεχίσουν να το παρακολουθούν. Ζούγκλα λοιπόν κι επίσημα, κι είμαστε τυχεροί σαν ΑΕΚ, που πάμε να παίξουμε εκεί.

Εκεί, η ΑΕΚ μπήκε με το υποχρεωτικό 4-2-3-1. Με αρκετά μεγάλη προσοχή στην αμυντική της λειτουργία, και με διάθεση να χτυπήσει σε κάποια αντεπίθεση. Κι όταν μιλάμε για ανασταλτική λειτουργία, μιλάμε κύρια για το κέντρο, θέλοντας να κόψει τον αντίπαλο στη μέση, αλλά και στα πλάγια για να μην βγουν επικίνδυνες σέντρες.

Το πρώτο μέρος βέβαια, δεν διεκδίκησε δάφνες ποιότητας. Αναλώθηκε κύρια σε σκληρές μονομαχίες, πολύ τρέξιμο και αρκετή νευρικότητα. Μόνο νευρικότητα, το τονίζω. Δεν υπήρξαν αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, ούτε και τίποτε φάσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κερκίδα. Αυτό βοήθησε και τον διαιτητή, που μπορεί να έβγαλε πέντε κίτρινες κάρτες, αλλά τέλος πάντων δεν είχε την δύσκολη φάση. Οι δυό ομάδες δεν πάτησαν τις περιοχές, με εξαίρεση μια διπλή ευκαιρία δική μας κι ένα ανάποδο ψαλίδι του Αραούχο.

Εξαφανίστηκαν στην ουσία οι κενοί χώροι, οι δυό αντίπαλοι αλληλοεξουδετερώθηκαν και χάθηκαν όποια τεχνικά χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να φανερωθούν. Το παιχνίδι δηλαδή θα μπορούσες και να μην το δεις αν δεν είχες οπαδική εξάρτηση. Τι σημαίνει αυτό; Οτι το θέαμα κακοποιήθηκε, πράμα που φυσικά βόλεψε την ΑΕΚ πιο πολύ, που έπαιζε για δυό αποτελέσματα μέχρι την επόμενη δικαστική απόφαση.

Το δεύτερο μέρος πήγε ακριβώς ίδια. Πίσω η ΑΕΚ για την συντήρηση και φουλ άμυνα, ο δε ΠΑΟΚ αδικαιολόγητα νευρικός όσο κι αν ο Χιμένεθ είχε εξουδετερώσει τα ατού του. Η ταλαιπωρία μας συνεχίστηκε σε σχέση με το θέαμα που θα έπρεπε να προσφέρει κάποιος τελικός. Μπορώ να πω οτι για ένα πεντάλεπτο είδαμε κάποια μπάλα, και δυό τελικές εκατέρωθεν. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να μας αποζημιώσει αλλά όταν συγκρούεται η σκοπιμότητα με την  κακή ανάπτυξη, όλα καταλήγουν στο μηδέν.

Ποδοσφαιρικά λοιπόν, είναι κρίμα να συνεχίσω την κριτική. Δεν υπήρξε μπάλα σαν αυτή που κάποτε προσέφεραν οι δυό ομάδες. Σε ένα γήπεδο γεμάτο κι απόλυτα πολιτισμένο, και με μια διαιτησία που ήταν ακριβοδίκαιη και έγκαιρη στα σφυρίγματα της. Ο ΠΑΟΚ έβαλε το γκολ το οποίο θεωρητικά έψαξε, αλλά αυτό ακυρώθηκε. Δεν ξέρω αν έκανε σωστά ή λάθος, αυτό μπορεί να το αποφασίσει κάποιο δικαστήριο στο μέλλον, ή το Έθνος ή ο Σαββίδης με κάποιους προστάτες του. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ματς όταν έχουμε εισβολή των πάντων στο γήπεδο κι όταν ο ίδιος ο Σαββίδης απειλεί ζωντανά τους πάντες και τα πάντα. Όταν θέλει να πάρει την ομάδα του από το γήπεδο κι όταν ο Μίχελς φτάνει στον διαιτητή, που διέκοψε το παιχνίδι για άλλη μια φορά στην Τούμπα. Έλεος πλέον με τις εικόνες στο τέλος, κι έλεος πλέον με όλη την διαιτησία αγορασμένη, να ξαναμιλήσει η Τούμπα για αδικία. Έλεος φυσικά και με τον βλάκα τον Χιμένεθ που απεβλήθη.

Για να δούμε μερικές φετινές δηλώσεις από Σαλονίκη μεριά :

Σαββίδης Ιβάν : Στηρίζω τον Γραμμένο

Τεβεκέλης : Εκφράζω την ικανοποίηση μου για τις αλλαγές στους πίνακες της διαιτησίας.

Πουρλιοτόπουλος : Μπήκαμε σε κανονικότητα.

Μητρόπουλος : Έξι εκατομμύρια στοίχισαν οι εκλογές.

Όταν λοιπόν φτειάχνεις ένα ωραίο ξενοδοχείο, είναι σίγουρο οτι όλοι οι συντελεστές και οι υπάλληλοι, λένε τα ωραία λογάκια τους και υπόσχονται να το φισκάρουν από κόσμο που δεν θα προλαβαίνει να κάνει κρατήσεις. Είναι σίγουρο όμως οτι το project θα πετύχει; Γιατί να είναι σίγουρο; Τίποτα δεν είναι σίγουρο στον κόσμο αυτόν, εκτός του θανάτου.

Διότι ο ΠΑΟΚ μια χαρά το πήγαινε με τις επενδύσεις του ( sic ), αλλά δεν του φταίει κανείς για την ελάχιστη απονομή δικαιοσύνης που θεωρητικά έγινε, και την οποίαν είχε καρπωθεί πέρσι στην λεωφόρο. Και λέω ελάχιστη, διότι αν δουλεύανε τα συστήματα στην Ελλάδα, θα είχαμε κι άλλη δίωξη για τους Ζωσιμάδες, κι άλλη για τις φασαρίες μετά το παιχνίδι που δεν έγινε ( -3 ακόμα ), κι άλλη για τον γιατρό που ήταν υπάλληλος του ( κι άλλο -3 ), και φυσικά κι άλλη για τα ξύλα μετά τον αγώνα στην Τρίπολη, στα οποία ήταν μπλεγμένοι αξιωματούχοι του. Δηλαδή κατα συρροή κατηγορούμενος και φυσικά βαρύτατα υπότροπος. Αντί όλων αυτών, την έχει βγάλει προς το παρόν  με -3 βαθμούς και με κλείσιμο της Τούμπας για δυό αγώνες. Peanuts εν άλλοις.

Όμως και ο ΠΑΟΚ, κουβαλάει αυτήν κακομοιριά της Ελλάδας της τεμπέλας, που πάντα της φταίνε άλλοι. Δεν έχει ρε παιδί μου μια μαγκιά να βγει και να πάρει ευθύνη, πράμα φυσικά που καμία ομάδα δεν την έχει, για να μην γελιόμαστε. Μαγκιά βέβαια εδώ στην μπανανία, διότι στις ευρωπαϊκές υποθέσεις μια χαρά κότες είναι όλοι, και μια χαρά τρώνε το αγγούρι στον κώλο όταν οι ουέφες με συνοπτικές διαδικασίες ρίχνουν τα αστροπελέκια. Ας μην ξεφύγουμε όμως.

Ο ΠΑΟΚ αισθάνεται αδικημένος και κλεμμένος. Θυμίζει ξεκάθαρα Τσίπρα με το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, που τσαμπουνάει. Έρμαιο και οι δυό της προπαγάνδας τους. Ο μεν Ιβάν που έχει πείσει όλον τον κόσμο της βόρειας Ελλάδας οτι θα πάρει πρωτάθλημα, κι ο άλλος κάνοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπέρ του. Δεν μιλάμε για απλούς σαχλούς, αλλά για επαγγελματίες χαζούς.

Διότι αν ο ΠΑΟΚ αθωωθεί και ξαναγίνει ο αγώνας με τον γαύρο, στην ουσία κατουράει όλη την νομοθεσία για την τέλεση αγώνων, βάζοντας κι επίσημα τα επεισόδια μέσα στα γήπεδα, και οπλίζοντας τα χέρια κάθε ανεγκέφαλου που θα πηγαίνει στο γήπεδο απλά για φασαρίες ( φυσικά κι ο συλληφθείς πρέπει να φεθεί ελεύθερος ). Πράμα φυσικά που θα το λουστεί κι εκείνος σε κάποιο παιχνίδι εκτός έδρας, που θα βρεθεί άλλος πολιτισμένος και θα εκσφενδονίσει από ρολό ταμειακής μέχρι και τυλιγμένο σκούτερ μέσα σε βουλγαρική σημαία ( άλλη έγκλιση κι αυτή που αποσιωπήθηκε ).

Όταν λοιπόν ο ΠΑΟΚ, έχει δικό του εκλεγμένο πρόεδρο της ΕΠΟ, έχει την πλειοψηφία των ομοσπονδιών που ψήφισαν τον εκλεκτό του, μια χαρά τον έχει πάει η διαιτησία κατά τις δηλώσεις των επιφορτισμένων παραγόντων του για το θέμα αυτό, κι άρα έχει επιφέρει την εξυγίανση, τι ακριβώς του φταίει κι ακόμα μιλάει για το αθηναϊκό κράτος; Η απάντηση είναι μία : Προπαγάνδα στην προπαγάνδα για να καλύψει την γύμνια του και την ανικανότητα του. Αυτά που φωνάζω καιρό τώρα για την δική μας οργάνωση : Μάζεψε τους να τελειώνουμε.

Όλα αυτά όμως είναι μόνο περιγραφές και τίποτε πιο σοβαρό. Διότι υπάρχει αντίπαλος που έχει ρίξει φέρετρα σε γήπεδο, έχει στείλει υδροφόρα του δήμου να ποτίσει το ξερό γήπεδο για να καθυστερήσει την αρχή του αγώνα, έχει παίξει ξύλο στο ΟΑΚΑ τότε με τις γραβάτες, κι έχει μιλήσει για τις ομορφιές του ποδοσφαίρου από Καυταντζόγλειο μέχρι Σερβία. Κι αυτά τα έχει κάνει όταν όλοι αυτοί που κάνανε τις από πάνω δηλώσεις, ή δεν είχαν γεννηθεί ή φωνάζανε μαμά στα είκοσι τους. Το γεύτηκε πολύ πρόσφατα ο άλλος του Πειραιά.

Μπορεί χιλιάδες να κάτσουν να τους γαμήσει ο Σαββίδης κι ο γιός του από κοντά. Δύσκολα όμως θα κάτσει ο Μελισσανίδης, μετά από δυό χειρουργεία στην Τούμπα κι ένα στον Βόλο, τα οποία εξυπηρέτησαν κάποιες συνθήκες. Το κακό τρίτωσε και δεν πάει παραπάνω για τον τίγρη. Και δεν το λέω επειδή πίσω του κρύβεται η ΑΕΚ. Το λέω διότι ξέρω οτι το παίρνει προσωπικά όλο αυτό το σκηνικό που έχει στήσει ο Σαββίδης. Κι είναι κακός αντίπαλος ο Μελισσανίδης. Δεν είναι να τον έχεις απέναντι σου. Όσο χαμένος και να είσαι στην μετάφραση. Κι ειδικά μάλιστα όταν έχει κάνει μούγκα την ώρα που σε έχει για χαρτοπετσέτες. Είναι πολύ επικίνδυνο πράμα η σιωπή.

Άμα λοιπόν ο ΠΑΟΚ έφερε μια κάθαρση με την οποίαν διαφωνεί, ας κάνει κάτι άλλο. Ας ρίξει τον Σύριζα ( που δήθεν απειλεί ), ας αγοράσει τον Άρειο Πάγο, ας φέρει τον Μέσι. Πάντως να θεωρεί ο Σαββίδης όλον τον κόσμο βλάκα βλέποντας τον γιό του ξύπνιο, δεν περνάει. Ας ξυπνήσουν λοιπόν κι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, διότι δεν τελειώνει η ζωή φέτος. Υπάρχει και του χρόνου, κι εκεί τα αντισώματα είναι πολύ πιο δυνατά, και η σφαλιάρα ακόμα δυνατότερη. Και δεν μιλάω για αγωνιστικά. Διότι μπορεί,  όπως διεμήνυσε η ουέφα να λήξει η ατιμωρησία αλλιώς Γραμμένος γιόκ, να δουλέψει και καμία δικαιοσύνη ποντιακά για τρία πιασμένα πλοία, και να βρεθεί ολόκληρο σωματείο χωρίς ηγέτη. Τι το κάνει δηλαδή το πρωτάθλημα που πήρε η αλογοτροφή επί Πατέρα;

Υγ. Αν δηλαδή η ΑΕΚ παίξει με κόσμο και βρεθεί κάποιος προβοκάτορας, πάλι θα υπάρχει αδικία; Μια ΑΕΚ, που όταν είχαν κάψει τον Σάχα, ξαναμπήκε ( φυσικά κάκιστα ) στον αγώνα.

Νάμαστε πάλι σε θέση τελικού. Του πρώτου από τους εναπομείναντες επτά. Με καλό καιρό και με διάθεση για καλή μπάλα. Απέναντι σε σοβαρό αντίπαλο, που παίζει για τον εαυτό του και την ιστορία του. Και με τον αναγκαστικό μονόδρομο για την κορυφή και το πρωτάθλημα μετά το δώρο του Αστέρα, για τους  άπιστους και ηττοπαθείς που βλέπανε τον ΠΑΟΚ ομαδάρα κι οτι θα πέρναγε από την Τρίπολη οπωσδήποτε.

Καμιά εικοσαριά χιλιάδες λοιπόν, μαζεύτηκαν στο γήπεδο και είδαν την ΑΕΚ να ξεκινάει με ένα 4-2-3-1. Αλλά αυττό ήταν το λιγότερο. Διότι πρακτικά είδαν για ένα μισάωρο μια καταπληκτική ομάδα, που στην κυριολεξία κονιορτοποίησε τον Πανιώνιο, που δεν μπορούσε ούτε να βγει από την περιοχή του. Πάμπολλες τελικές, δυο τρεις πολύ καλές αποκρούσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα, τρομερή ενέργεια και πάθος, με μια τρομερά πλουραλιστική ανάπτυξη, τόσο από τον άξονα, όσο κι από τα πλάγια.

Την ΑΕΚ την καθοδηγούσαν οι Γκάλο και Λιβάγια, ενώ από κοντά ήταν κι ο Κονέ που γέμιζε το κέντρο. Ήταν χάρμα ειδέσθαι το παιχνίδι, με έναν καταπληκτικό ρυθμό κι ένα μονότερμα που απέφερε ένα μόνο γκολ, με όμορφη κεφαλιά του Λιβάγια. Σε όλο αυτό το διάστημα, ο αντίπαλος δεν απείλησε καθόλου, ενώ μετά το σύστημα γύρισε σε 4-4-2, ρίξαμε το τέμπο μας φυσιολογικά και πήγαμε πιο πολύ σε παιχνίδι τακτικής και ελέγχου της κυκλοφορίας της μπάλας. Συνολικά, πρέπει να ήταν από τα καλύτερα ημιχρόνια μας, με τρομερή διάθεση αλλά και θαυμαστή υπομονή μπροστά σε τόσες χαμένες τελικές με τον Πανιώνιο να μην έχει ούτε μία.

To δεύτερο μέρος ξεκίνησε, που λέει ο λόγος, όπως τελείωσε το πρώτο. Με πολύ αργό ρυθμό και στην ουσία με την ΑΕΚ να προσπαθεί να μην παίξει μπάλα. Ήταν τέτοια η κούραση αλλά και η ψυχική ένταση της πρωτιάς, που είχε θολώσει τα πάντα. Από πόδια μέχρι μυαλά. Κάτι που γινόταν εμφανέστατο όταν κοίταζες την συμπεριφορά του Τσιντώτα. Κάτι που το έβλεπες στον Βράνιες – κι αυτός περνάει στους διακριθέντες – που με το ζόρι κρατιόταν όρθιος.

Αυτό λοιπόν το πράμα, έδωσε κάποια μέτρα στον Πανιώνιο, που όμως δεν μπόρεσε να απειλήσει πουθενά, και νομίζω οτι και πάλι δεν έκανε τελική. Αν θα τρώγαμε κάποιο γκολ, μάλλον θα το βάζαμε μόνοι μας. Εμείς που κάναμε το παιχνίδι σούπα, εμείς που κακοποιήσαμε το ποδόσφαιρο, εμείς που δεν μπορούσαμε ούτε να παγώσουμε το παιχνίδι, ούτε και να βρίσκουμε ελεύθερους χώρους για κάποια αντεπίθεση της προκοπής. Πρέπει να ήταν από τα χειρότερα ημιχρόνια της φετινής ΑΕΚ.

Το άγχος ήταν εμανέστατο, όπως και ο φόβος για την γκέλα της χρονιάς. Ο Μανόλο το είδε και προαπάθησε από τον πάγκο, κάνοντας τρεις αλλαγές, αλλά δεν πήρε τίποτα. Ανακάτεψε παίκτες και συστήματα, όμως όλοι περίμεναν τη λήξη του αγώνα μπας και πάρουν κάποιες ανάσες. Οπότε ταλαιπωρηθήκαμε ιδιαίτερα σαν θεατές βλέποντας αυτό το νευρικό ξυλίκι, που όμως έκλεισε μια σειρά απανωτών αγώνων και μας έφερε μόνους πρώτους.

Διότι αδέρφια, μιλάμε για μια κάκιστη εμφάνιση με εξαίρεση το πρώτο μισάωρο, αλλά για μια τεράστια νίκη. Νίκη τίτλου τον οποίον έχουμε αγκαλιάσει αν η δικαιοσύνη φερθεί ελαφρώς με την συνέπεια των κανονισμών. Οπότε πηγαίνουμε με σοβαρό αέρα στην Τούμπα με σκοπό να κερδίσουμε κι εκεί αφού η ξεκούραση στην διάρκεια της εβδομάδας θα είναι αρκετή, χώρια που θα έχουμε κι άλλες επιστροφές βασικών παικτών. Κι αυτός πρέπει να είναι ο αυτοσκοπός μας : Νίκη κι εκεί για να πειστούν άπαντες οτι είμαστε φέτος η καλύτερη ομάδα.

Ξέραμε απο νωρίς οτι το σημερινό παιχνίδι δεν θα άντεχε σε κριτική, λόγω των πολλών αλλαγών που ετοίμαζε ο προπονητής.
Μέχρι και αδιάφορο θα το χαρακτήριζα αφού υπάρχει η ρεβάνς όπου θεωρητικά η ΑΕΚ δεν θα εχει πρόβλημα να προκριθεί στον τελικό.
Είχαμε λοιπόν την επιστροφή του Μπάρκα στο τέρμα, δεξιά ο Μπακάκης και αριστερά ο Χούλτ, στο κέντρο της άμυνας ο Βράνιες με το Λαμπρόπουλο, στα χαφ ο Αστρίτ με το Μοράν, και στην επίθεση Μπακασέτας Λάζαρος Κλωναρίδης και Μασούντ.
Η ομάδα παρουσιάστηκε όπως αναμενόταν, δηλαδή χωρίς ανάπτυξη χωρίς πίεση στο κέντρο και με πολύ αργούς επιθετικούς, απο τους οποίους μόνο ο Λάζαρος προσπαθούσε να ανακατέψει κάπως τα πράγματα.
Ο Μασούντ έπαιζε κάτι σαν φορ, ενω έβγαινε απο την περιοχή για να πάρει μπάλα. Ο Κλωναρίδης δεν εκανε τίποτα (κυριολεκτικά). Εκτός απο 1-2 φορές που έτρεξε με τη μπάλα δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Τον παρατηρούσα πώς κινούνταν στο γήπεδο. Αν δε βρίσκει χώρο να τρέξει, μπλοκάρει και κρύβεται. Μέχρι το ’20 δεν ήμουν σίγουρος αν τελικά παίζει.
Ο Λάζαρος προσπάθησε να περάσει κάποιες μπαλιές αλλά ελλείψει φορ δεν έβγαιναν εύκολα οι φάσεις.
Η Λάρισα μετά το 15′ ανέβηκε πιο ψηλά και αφού είδαν οτι το κέντρο μας ήταν σαν αεροδιάδρομος άρχισαν να επισκέπτονται συχνότερα την άμυνά μας, που και αυτή σε κάποιες φάσεις παρέπαιε.
Έπεφτε πολύ ξύλο σε έναν αγωνιστικό χώρο που είναι για να βάλεις να βοσκήσουν γουρούνια.
Σε ενα λάθος του διαιτητή και ενω όλοι είχαν σταματήσει νομίζοντας πως θα σφυρίξει φάουλ, ο Μασούντ συνέχισε τη φάση και σκόραρε.
Στη συνέχεια οι γηπεδούχοι πίεσαν για την ισοφάριση και είχαν δοκάρι.
Ο διαιτητής λίγα λεπτά αργότερα θέλοντας να ισοφαρίσει το λάθος που έκανε υπέρ της ΑΕΚ, έδωσε ενα μπέναλτ που δεν ήταν και έτσι η Λάρισα ισοφάρισε, και λίγο αργότερα έκαναν την ανατροπή αφού στο μεταξύ είχε βγεί με αναγκαστική αλλαγή ο Χούλτ και μπήκε ο Γκάλο και ο Γαλανόπουλος στη θέση του Κλωναρίδη.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός οτι ο Λάζαρος έμεινε για 93′ στο παιχνίδι.
Δηλαδή τον ξεκούρασες με τη Ντιναμό και τον αφήνεις 93′ στο χωράφι της Λάρισας?
Με το σημερινό παιχνίδι δε γίναμε σε κάτι σοφότεροι.
Όμως είναι καλό που τους βάζει να παίζουν όλους αυτούς, για να έχουμε ελπίδες να τους ξεσκαρτάρει το καλοκαίρι.
Δηλαδή δε μπορώ να φανταστώ πως θα ξεκινά η ΑΕΚ προετοιμασία και θα έχει ακόμα στο ρόστερ Κλωναρίδη Μασούντ Αϊντάρεβιτς Τζανετόπουλο κλπ.
Για Μοράν δε γράφω γιατί ήρθε προχτές, οπότε λογικά θα τον φάμε στη μάπα για κανα χρόνο ακόμα.
Όμως για τον συγκεκριμένο εχω μια απορία: ποιό χαρακτηριστικό του έπεισε τους “σκάουτ” και τον πρότειναν στο Χιμένεθ?
Ταχύτητα δεν έχει. Δύναμη δεν έχει. Κεφάλι δεν έχει. Δε μαρκάρει. Δεν ξέρει να κλείνει χώρους. Είναι ατσούμπαλος και παίζει συνεχώς με τα χέρια, με αποτέλεσμα σε κάθε μαρκάρισμα να φλερτάρει με την κίτρινη κάρτα.
Τί έχει ρε παιδιά αυτός ο παίκτης και έπρεπε να έρθει στην ΑΕΚ? Τέτοιους έχεις ενα σωρό. Έχεις τον Αστρίτ και το Τζανετόπουλο. Έψαχνες υποτίθεται αντι-Γιόχανσον. Αυτός τι ακριβώς είναι?
Φθηνός. Μάλιστα..