Οπως λέει και το άσμα, το παν είναι να πιαστεί το βαπόρι. Αυτό έχει σημασία. Πιάστηκε; Ολά καλά. Τι να τους κάνεις τους μούτσους και τους μηχανικούς; Εδώ συνέλαβες το ίδιο το πλοίο. Το αντικείμενο του εγκλήματος.Τα άλλα είναι λεπτομέριες. Ζούμε σε κανονική χώρα,ή θα κυνηγαμε pokemon; Φυσικά το πρώτο. Το βρωμοσκαρί αυτό λοιπόν,θα καταδικαστεί παραδειγματικά: Θα πάει προς λιώσιμο. Και για ακόμα μεγαλύτερη τιμωρία-παραδειγματισμό, όταν θα ανακυκλωθεί, θα γίνει μπετόβεργες,με τις οποίες θα καλουπωθεί ένα νέο κτήριο στην Ευελπίδων. Ετσι για να μάθει.
Το -τάχα-πραξοκόπιμα έγινε μερικά χιλιόμετρα Ανατολικότερα,από ότι θα έπρεπε. Δεν σημάδεψαν καλά τα αφεντικά. Δεν βαριέσαι. Ποτέ δεν είναι αργά. Οταν γίνει και εδώ, θα ζητάνε σχεδόν όλοι την επαναφορά της θανατικής καταδίκης…’οχι όμως για τους στασιαστές,αλλά για τους συλληφθέντες από αυτούς. Τέτοια “αγάπη” τρέφει ο νεοέλλην ψηφοφόρος για το σύστημα. Οπως φυσικά και το αντίθετο. Το μίσος των ελληνόφωνων υπαλλήλων που καλούνται ως “πολιτικό προσωπικό” είναι απέραντο για τον “μικρομεσαίο νεοέλληνα”. Περισσότερο από ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί μισούν τους Τούρκους πολίτες.
Είναι ταξικό,σωστά. Και όχι μόνο. Χωροταξικό. Δηλαδή, “εδώ εμείς” “από κει εσείς”. Ολο κι όλα. Παστρικές δουλειές.
Εχεις καμιά σχέση εσύ με τον μούτσο του “Noore One”; Ποσο μάλλον με τους “ναυλωτές” του; Οχι.
Εχεις καμιά σχέση με τον Στουρνάρα και τον Παπακωνσταντίνου; Τον Προβόπουλο,τον Σταθάκη,τον Κατρούγκαλο,τον Θεοχάρη και τον Βαρουφάκη; Τι να κλάσεις εσύ,μπροστά στα τεράστια αυτά οικονομικά μυαλά,που σου κάνουν τη χάρη και μοιράζονται τον ίδιο αέρα με σένα.
Εχεις καμιά σχέση με τον Κούλη,τη Φώφη,τον Φώτη,τον Βασίλη,τον Σταύρο,τον Πάνο και τον Αλέξη; Δεν ντρέπεσαι και μόνο που σηκώνεις τα μάτια σου πάνω τους,έστω και δια τηλεοράσεως; Για να μη πάμε στον ΓΑΠ,τον Αντώνη,τον Μπένυ, και μιλήσουμε για ιεροσυλία και μόνο που συγκατοικούμε στην ίδια χώρα με αυτά τα ιερά τέρατα. Αυτά τα “Pokemon”. Τα οποία, όλα είναι “Go”. Δεν κάθονται. Δεν στέκονται δηλαδή. Πάνε δω και κει. Και λογικό. “πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει (άρα ούτε και συλλαμβάνεται εύκολα). Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τούβλα με αεροδυναμικές τρύπες.
Υ.Γ: Υστερα απο την “ρελάνς” του “εγγυητού” και την απόκτηση του Αλμέιδα ( ο οποίος ήρθε “παρατημένος” όπως τον κόψαμε) και του “πατίτου”,τα διαρκείας πήραν τα επάνω τους. Θα είναι μεγάλο κατόρθωμα αν καταφέρει να τελικά να κόψει φέτος όσα και πέρσυ. Τα οποία και αυτά υπολείπονται των αριθμών που έφτανε ο Αδαμίδης και ο Μαύρος με τα πιτσιρίκια. ‘Η είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Τϊποτα από τα δύο. “Μετριότης μετριοτήτων,τα πάντα μετριότης”. Αυτή είναι η απάντηση σε όλα.
Φυσικά δική μου ευχή ολόκαρδη,είναι να χαζέψουμε τους πάντες. Αλλωστε οι “πάντες” στην συγκεκριμένη περίπτωση,είναι μονόφθαλμοι. Για την Ελλάδα του Γκιρτζίκη μιλάμε και άυριο κάποιου “Γιώργου”. Μαλακίες δηλαδή. Να πάει η ομάς καλά,όσο γίνεται. Γιατί δεν είμαι-όπως και κανένας εξ υμών φαντάζομαι- ούτε “Μελισσανίδης”, ούτε “Μπάγεβιτς”, ούτε “Τιμούρ” ούτε τίποτα από αυτά τα περαστικά. Είμαστε με την ΑΕΚ και μόνο. Βέβαια αυτή απαρτίζεται από πρόσωπα. Δεν είναι μονο ιδέα (που λέει πονηρά και ο Μήτσος). Στη συγκεκριμένη περίοδο,τα πρόσωπα που την απαρτίζουν είναι τα προαναφερθεντα και όχι μόνο. Ε, τί να κάνουμε. Αυτά έχουμε,με αυτά θα φάμε.
Υπάρχουν και οι γοητευμένοι με τις μεταγραφικές κινήσεις οι οποιοι όρμηξαν στους γκισέδες να πάρουν το μαγικό χαρτάκι διαρκείας,μη και δεν βρουν θέση για να χαζέψουν την dream team. Ο καθένας φυσικά κάνει ότι θέλει. Δημοκρατία (δεν) έχουμε.
Ισως αυτό,να είναι και μια παρηγοριά στον Μήτσο τον “εγγυήτουλα”, ο οποίος αυτές τις μέρες βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης στο εξωτερικό,μετά από το διπλό συμβάν που είχε τις τελευταίες ημέρες. Δύο μεταγραφές των 500 χιλιάδων έκαστη; Σε μια μεταγραφική περίοδο; “πως το έκανα εγώ αυτό; Γιατί δεν μου δίνατε μια κλωτσιά. Μια γροθιά. Ενα κουβά νερό εν ανάγκη;”. Τώρα είναι αργά. Λογικό και επόμενο λοιπον να μεταφερθεί ευσπευσμένα σε σανατόριο,κάπου στα Απαλάχια νομίζω. Περαστικά και σιδερένιος ρε. Πως δεν έκανε τη μαλακία να βάλει εκείνα τα 10 εκατομμύρια στην “Δικέφαλος”; Θα τον κλαίγαμε σήμερα. Ευτυχώς αστιευόταν. Πάλι καλά.
Το “πετραδάκι-πετραδάκι” πλέον,έχει πέραση μόνο στα Εξάρχεια,όπου γίνεται κατά καιρούς πετροπόλεμος. Εκεί, όντως έχει ένα νόημα. Εδώ όμως,κανένα.
Connect
