…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ειδα λιγο το debate- βοηθεια μας- προχθες. Πιο Αμερικανια πεθαινεις. Η μαχη των ηλιθιων κανονικα. Απο τη μια ενας κοινος βλακας και απο την αλλη το ζομπι που ειχε μεχρι και ακουστικο στο αυτι να της λενε τι να απαντησει. Sorry αλλα αμα εχεις προβλημα βαρυκοιας α) το ΔΗΛΩΝΕΙΣ απο πριν και εχεις τις αναλογες ενεργειες π.χ ενα autocue μπροστα σου β) ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ. Απο τη στιγμη που γινεται προσπαθεια να ΚΡΥΨΕΙΣ κατι, αυτο το κατι ειναι τουλαχιστον υποπτο στη καλυτερη η προιον απατης στη χειροτερη. Αλλιως δεν εχεις λογο να το κρυβεις. Ακομη και αισθητικος να ειναι ο λογος παλι ΑΠΑΤΗ κανεις μιας και δειχνεις αλλη εικονα απο αυτη που εχεις στη πραγματικοτητα. Επειδη μιλαμε για τον επομενο προεδρο των ΗΠΑ και οχι το πρωινο της μεγαλομπουμπουκας-Μενεγακη αυτα μετρανε και μαλιστα πολυ. Φυσικα και δεν ειναι καμμια ντροπη το οποιοδηποτε προβλημα εχει ο καθε ανθρωπος, ενας απο τους καλυτερους προεδρους τον ΗΠΑ ηταν σε αναπηρικο καροτσακι και οποιος πιστευει- μνημονευει-χλευαζει κατι τετοιο δειχνει ποσο χαμηλο iq εχει και μονο.

Το debate ηταν αλλα γι αλλα. Σε Αμερικανους μιλανε βεβαια- not the quickest of cats- αρα η κουβεντα ειχε το αναλογο επιπεδο. Που φυσικα το βοηθα και το επιπεδο των υποψηφιων μιας και πιστευα οτι δυσκολα μετα το Reagan και τον Bush απο τη μια, με τον Dukakis και τον …Αλ Γκορ απο την αλλη, θα βρισκωταν τοσο χαμηλου επιπεδου διμυμο για τη διεκδικηση της προεδριας. Ο ενας ειναι απλα ενας Καρατζαφερης: εχει κανει (και αυτος) καλλιστεια, κατασκευαστικες και απο μαγαζια μεχρι σαμπανιες. Αλλες φορες πετυχημενα αλλες (αρκετες) αποτυχημενα. Που απο τη μια κοροιδευει μια κοπελλα αποκαλωντας την οικιακη βοηθο (απο ποτε ειναι ντροπη να δουλευεις?) επειδη ειναι λατινα και απο την αλλη δεν εχει κανενα προβλημα να παντρευεται οτι πρωην ανατολικο μπλοκ του κατσει- αυτες ειναι οκ προφανως μιας και τον αγαπησαν για τα ΛΕΦΤΑ του αισθηματα και την ομορφια του, ειδικα με το κομοδινι μαλλι δε παιζεται ο Clooney..
Η αλλη εχει ενα ματι που γυαλιζει και ειναι φανερα ψυχασθενης. Χωρις φυσικα να ειμαι γιατρος, το βλεμμα και μονο μου δειχνει οτι η γυναικα δε παει καλα. Καθολου. Οταν δε το ανοιξει Η ΣΑΧΛΑΜΑΡΑ ευκολα συναγωνιζεται τον αλλον που λεει καθε μερα οτι του κατεβει του λολοστεφανη. Οπως ευκολα διακρινεις και τη ΕΜΜΟΝΗ- απο την εποχη του κερατου του Μπιλαρου- που δε λεει να περασει αν δε πατησω το κοκκινο κουμπακι..

Απο τη στιγμη που βλεπεις απο τη μια τον καβαλημενο και απο την αλλη τη τρελλαρα να μη μπορουν να παρουν ξεκαθαρα μια διαφορα καταλαβαινεις ποσο low ειναι το επιπεδο. Ειπαμε: Αμερικλανοι. Ενς λαος-χωρα πανισχυρος, αριστος σε παρα πολλα πραγματα (εμποριο-διακυβερνηση-υποδομες κλπ) αλλα απο την αλλη ισως ο πιο χαζος λαος του πλανητη. Σιγουρα ο πιο κιτς.

Αυτα βλεπει απο τη μια ο Βρεττανος και κανει πλακα στην ΕΕ, δηλαδη στους Φριτς, και απο την αλλη ο Βλαδιμηρος που εχει ξεφυγει τελειως ΚΑΙ οικονομικα.
Φτανει η ωρα των εκλογων στη Γερμανια αλλα το κακο ειναι οτι εφτασε και η ωρα της Deutsche Bank. Μια ωρα που ξεκινησα να γραφω εδω και 2,5 ετη με το οικονομικο θαυμα της Γερμανιας εδω αλλα και πριν περιπου 9 μηνες εδω για την ιδια τη τραπεζα.

Εχει ξεκινησει εδω και αρκετο καιρο (1,5-2 ετη) ενας πολεμος μεταξυ Αμερικανων και Γερμανων- ευγενικα το λεμε Ε.Ε. Το πρωτο θυμα ηταν η VW στην Αμερικη. Η ευρωπη απαντησε με τα προστιμα στη Apple (14 ΔΙΣ) στη Google και επεκτεινεται σε αλλες αμερικανικες οπως η Starbucks και η MC Donald’s. Οι Αμερικανοι τα βαζουν με ΟΛΗ την γερμανικη αυτοβιομηχανια (εχουν πιασει και την Audi ΚΑΙ την Porsche ΚΑΙ την BMW) στο κοσκινο μιας και αυτοι ειναι οι κυριοι αξονες εμποριου της Γερμανιας στα States. Με τη Deutsche να ειναι σε τεχνητη αναπνοη απο το γερμανικο κρατος που κανει τα στραβα ματια σε ενα μαγαζι που ειναι ισως χειροτερο απο τη Lehman το 2007-08.

Το διλλημα ειναι το εξης. Αν η Μερκελ θελει να κρατησει εν ζωη το καταστημα πρεπει να κανει το αδιανοητο: να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ οι φορολογουμενοι (bail in) Γερμανοι το σωσιμο της τραπεζας- και ειναι πολλα τα λεφτα Αρη. Οπως μας εχει δειξει η ιστορια οι Γερμανοι ξερουν μια χαρα να κουνανε το δαχτυλο στους υπολοιπους και ειναι επισης μια χαρα οσο δεν τους ζητας να πληρωσουν οι ιδιοι. Οταν το κανεις τρωνε μεγαλο ζορι. 2 Π.Π, και ΤΡΕΙΣ επισημες χρεωκοπιες στα 100 χρονια σε μεγεθος. Με μια αρνηση πληρωμων το 1990 με την ΑΘΕΤΗΣΗ της Συμφωνίας του Λονδίνου του 1953.

Απο τη αλλη αν παει η τραπεζα alla-Greca τοτε επισης θα κλαψει κοσμος και μαλιστα πολυ: Μόνο σε παράγωγα προϊόντα (derivatives) η συνολική αξία της θέσης της σήμερα ανέρχεται σε €55 τρισ.!!! Σημειωτέον, το ΑΕΠ της Γερμανίας είναι €2,7 τρισ. και όλης της Ευρώπης €14 τρις. Η μετοχη της ειναι 55% κατω απο την αρχη του ετους και η εκθεση της σε εταιρειες ΜΕΣΑ στη Γερμανια τεραστια, το BBC μιλαει για δεκαδες χιλιαδες απολυσεις και διψηφιο αριθμο ΔΙΣ μονο για τη περιπτωση του VW Group.

Στα δικα μας νεα, οι καθαριστριες κανουν παλι λεει διαδηλωση στο υπουργειο (why? που ελεγε και ο καρμοιρης), ο Κυριακος αφηνει τον Αλιεξη να ονειρευται αναπτυξη και φουμαρο, φτιαχνωντας του τη διαφορα. Απο απλη διψηφια θα τον βγαλει αυτοδυναμο οπως το παει ο ΤΣΥΡΙΖΑ με ολες τις στελεχαρες τυπου Φιλη-Παπα-Τσακαλωτο να δινουν ρεσιταλ βλακειας καθημερινα. Ο Μητσοτακης απλα καθεται, η διαφορα ανεβαινει καθε μηνα ενω ο Αλιεξης σχιζει με ενα νομο και ενα αρθρο καθε μερα ολα αυτα που ειχε υποσχεθει, περνωντας ολα τα μετρα και στρωνωντας το χαλι για τον επομενο. Αυτα παθανεις αμα εισαι – εκτος απο αμορφωτος- ΒΛΑΚΑΣ.
Ολα τα λεφτα το χθεσινο με το Αλιεξη να χτυπιεται σα τρελλος για το ποσο καλη κανει τη δημοσια παιδια ο αποφοιτος γενικου λυκειου και τον Κυριακο απλα να του απαντα ηρεμα με χαμογελο: γιατι στελνεις τοτε τα παιδια σου σε ιδιωτικο και δε τα πας σε δημοσιο?

Να τρολλαρεις Αριστερους μπουφους: αξια ανεκτιμητη.
Η αλλιως, τι παθαινει ενας αποφοιτος Λυκειου Περιστεριου εκ μεταγραφης Βουλγαριας αμα παει να τη ‘πει’ σε ενα αποφοιτο του Harvard..

Το Καμμενο (κυριολεκτικα) βλεπει το νουμερακι κατω απο το 2% και πηρε σβαρνα το παπαδαριο μπας και τη γλυτωσει αλλα δεν το βλεπω. Τουλαχιστον εχει- εστω τη μικρη- νοημοσυνη να καταλαβει οτι αμα τα βαλεις με το πιο παλιο καταστημα του πλανητη θα πας ακλαφτος: ΟΥΤΕ ΠΑΠΠΑΣ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.
ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ

ΥΓ Διαβασα οτι θα παρουμε λεει CF τον Ιανουαριο. Μα γιατι? Τι εχει ο λευκος Πιου? Ο κανονικος ηταν μαυρος και τον εφαγε η μαρμαγκα ενω ο λευκος παιζει βασικουρα? Ρατσισμο διακρινω ΚΕΦΤΕΤΖΟΓΛΟΥ, που μας ελεγες οτι η ΑΕΚ ειναι πληρης. Βεβαια και περσυ το ιδιο μας ελεγες. Και προπερσυ. Και με το Βλαχο και τα 16χρονα παλι τα ιδια ελεγες. Και με το Βιντιαδη και τους Κινεζους κολλοσους. Και με το Keth Harris. Και με τον Bob Kozonis. Kαι με τη Petit Shataou. Και και και .. ουφ κουραστηκα βρε Κωστα. ΕΣΥ ΔΕ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕΣ? Τωρα βεβαια εσυ ορθα θα αντιπαραθεσεις οτι με το σανο ΚΟΝΟΜΑΣ, ενω εγω τι να πω?

koreas says:
27 Σεπτεμβρίου 2016 at 11:20 πμ

Είπες: «Ίσως έτσι να εξηγείται και το πενήντα-πενήντα (με τα σπόρια στους μικρούς) στα ματς των τεσσάρων μεγάλων»,
μήπως τελικά βρήκες την απάντηση στα ερωτήματα που θέτεις στα τελευταία σου post;
μήπως αυτή είναι τελικά η στρατηγική του Mελισσανίδη για το ποδόσφαιρό;
κάτι σε premiership όσον αφορά τη διαιτησία, με πολλές «εκπλήξεις». για σκέψου το…….
μη ξεχνάς ότι είναι πρωταρχικά μέτοχος της γκανιότας – οπαπ – και μετά οτιδήποτε άλλο…
οσον αφορά την οικογένεια κοκκαλή, σε διαβεβαιώ ότι δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για επάνοδο στον ολυμπιακό………..θεωρούν ότι έχουν ήδη ξεπεραστεί από τις εξελίξεις……………..
Καλημέρες…

Να ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Αν κάποιος ήθελε «κάτι σε Premiership όσον αφορά τη διαιτησία» η λύση είναι απλή και την έχω προτείνει προσωπικά στο Μαρινάκη και τον Τζίγγερ με email μέσα από συνεδρίαση της Super League στις 17/8/2010, ως ακολούθως (ναι, ξέρω πια ότι ήταν εντελώς γραφικό αυτό που έκανα): «Δεν έχουμε παρά να αντιγράψουμε το μοντέλο της Premier League, η οποία το 2001 δημιούργησε τη Professional Game Match Officials Limited (PGMOL), η οποία παρέχει τους διαιτητές για τα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Η PGMOL διοικείται από τετραμελές διοικητικό συμβούλιο, που αποτελείται από το διευθύνοντες συμβούλους της Premier League, της FA (αντίστοιχης ΕΠΟ) και της Football League (εδώ θα ήταν η Ένωση Β΄ και Γ΄ Εθνικής), καθώς κι ένα  πρόεδρο μη εκτελεστικό. Την ευθύνη επιλογής των διαιτητών έχει ο γενικός διευθυντής της PGMOL. Η εφαρμογή του θεσμού στην Ελλάδα θα προϋπέθετε τη συμφωνία Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στο πρόσωπο του γενικού διευθυντή (αρχιδιαιτητή) ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και αλλοδαπός». Φαντάζεσαι, νομίζω, πόση σημασία έδωσαν. Γνωρίζοντας πια τι έγινε έκτοτε στη διαιτησία, έχεις καμιά ιδέα για ποιο λόγο αδιαφόρησαν;

Όσο για τη συμμετοχή στον ΟΠΑΠ: ο Μελισσανίδης  ελέγχει το 24% του 33% ενός οργανισμού του οποίο το 29,4% του τζίρου προέρχεται από το στοίχημα. Κι από αυτό το 29,4% μικρό μόνο ποσοστό προέρχεται από στοιχηματισμό στο ελληνικό πρωτάθλημα.  Από τα 200 εκ. κέρδη του ΟΠΑΠ το 2015, είναι ζήτημα αν 2 εκ. αντιστοιχούν στο Μελισσανίδη, προερχόμενα ταυτόχρονα από το ελληνικό κουπόνι. Η ΑΕΚ του ανήκει 100% και τα νούμερα είναι σαφώς πιο μεγάλα.

Πάμε όμως στο ψητό: παρότι η επιλογή του Θωμά, που δεν τον λες κι ακριβώς την προσωποποίηση του πενήντα-πενήντα (θυμίζω το «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε» του υπασπιστή του Θωμά εκείνα τα χρόνια Γιάννη Σπάθα) δείχνει το αντίθετο, έμαθα πρόσφατα, κατά τύχη και απολύτως αξιόπιστα ότι, ως προς τη διαιτησία, όντως αυτή είναι η πρόθεσή του Μελισσανίδη: το 50-50.

Όμως, δεν είναι και χαζός: είμαι βέβαιος (κι όταν λέμε βέβαιος, εννοούμε βέβαιος) ότι αντιλαμβάνεται πώς η συμμαχία έχει ορίζοντα την «πτώση της χούντας». Μετά η φάση είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου». Με δυο λόγια, ζούγκλα (εξ ου και το «Τίγρης»). Αν ξέρεις εσύ καμία ζούγκλα όπου επικρατεί το  50-50 κι η αντιλόπη παίζει ανέμελα με το λιοντάρι, να μου το  πεις.  Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει 50-50 σ’ αυτό το περιβάλλον, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη μου αφελής—και το Μελισσανίδη μόνο για αφελή δεν τον κόβω. Δυστυχώς, όπως έλεγε κι ο Θωμάς στον «περίεργο» (Πανόπουλο) στις κασσέτες της πρώτης παράγκας «είναι σαν να μου λες ότι ο κόσμος μπορεί να υπάρξει χωρίς πουτάνες. Δε γίνεται αδελφέ».

Είναι πολλά τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη. Πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος 1998-99 οι «μεγάλοι» του ελληνικού πρωταθλήματος διαφήμιζαν ότι «τα βρήκαν» ενώ ο αντιπρόεδρος της τότε ΕΠΑΕ Βίκτωρας Μητρόπουλος επέμενε ότι «στο πρώτο ανάποδο πέναλτι θα τα ξεχάσουν όλα και βγουν και πάλι τα πιστόλια».  Όπως κι έγινε. Να θυμίσουμε τη συμμαχία Ντέμη-Τζίγγερ-(Πέτρου) Κόκκαλη που έληξε με την υποβολή ένστασης από την ΠΑΕ Ολυμπιακός (με διευθύνοντα σύμβουλο τον Πέτρο Κόκκαλη) για τη συμμετοχή του Βάλνερ; Τη δήλωση του Νίκου Πατέρα «το ποδόσφαιρο είναι τυχερό που έχει εμένα και τον Μαρινάκη»;

Να σου εξηγήσω και γιατί η συμμαχία θα χαλάσει ακόμη κι αν «τα βρουν» οι μεγάλοι μεταξύ τους.  Το οποίο, με όλο το σεβασμό, το βρίσκω εξαιρετικά απίθανο (στα έργα, όχι στα λόγια). Δεν αρκεί να θέλει ο Μελισσανίδης το 50-50: πρέπει να το θέλουν κι οι άλλοι. Θεωρείς λοιπόν ότι κάποιος ο οποίος έριξε τρεις σφαίρες στα πόδια του Λίβα και (ίσως ο ίδιος, ίσως άλλος) ξόδεψε πάνω από δύο εκατομμύρια για τις εκλογές της ΕΠΟ το έκανε για το 50-50 (έχουμε εξηγήσει αλλού γιατί αυτός ο κάποιος δεν πρέπει να είναι ο Μελισσανίδης); Ότι ένας άνθρωπος ο οποίος έστειλε έναν μπράβο να πυροβολήσει στα πόδια έναν απλό υπάλληλο του αντιπάλου, έχει τόσο ανεπτυγμένο μέσα του το αίσθημα του δικαίου που, ενώ θα μπορεί, θα πει όχι στον πειρασμό να στήσει ένα ματσάκι; Ένα μόνο, τόσο δα; Κι αν δεν αντισταθεί και το στήσει το ματσάκι, τότε η άλλη πλευρά τι λες να κάνει; Να πει, δεν πειράζει μωρέ, ένα ματς ήταν, άσε τον άνθρωπο να χαρεί, φίλοι είμαστε;

Ας υποθέσουμε όμως ότι όλοι είναι μπεσαλήδες, έδωσαν τα χέρια κι αυτό ήταν: κανείς δε θα κάνει κουτσουκέλα. Θα σου αποδείξω πώς το διεφθαρμένο σύστημα που διοικεί τη διαιτησία μπορεί πολύ εύκολα να τους κάνει μαλλιά-κουβάρια. Όσο κρατάει η συμφωνία για το 50-50, δεν έχουν προφανώς κανένα νόημα τα χαρτζιλίκια στους νταραβεριτζήδες, οπότε αυτοί θα έχουν συμφέρον να χαλάσει. Να σου πω λοιπόν έναν πολύ εύκολο τρόπο να σπάσει η συμμαχία: ας πούμε ότι η Ξάνθη παίζει αυτή την Κυριακή στα Γιάννενα και την επόμενη φιλοξενεί τον ΠΑΟΚ  (το παράδειγμα είναι εντελώς φανταστικό). Ο ξύπνιος νταραβεριτζής θα πάει στο Μελισσανίδη πριν το Γιάννενα-Ξάνθη και θα του πει «ο Σαββίδης το έχει στήσει για διπλό το ματς, για να περάσει την επόμενη εύκολα από τα Πηγάδια».  Ο νταραβεριτζής τώρα μπορεί να ξέρει ότι το έχει στήσει το ματς η Ξάνθη (ξαναλέω ότι το παράδειγμα είναι φανταστικό) κι απλά να λέει στο Μελισσανίδη ότι το έστησε ο Σαββίδης, μπορεί να έχει στήσει το ματς ο ίδιος αν έχει πρόσβαση στο διαιτητή (εισπράττοντας και κάποιο χαρτζιλίκι από την Ξάνθη για τον κόπο του), ή, τέλος, μπορεί και  να μην κάνει τίποτε, ελπίζοντας απλά σε κάποιο λάθος του διαιτητή  για να του βγει το παρολί . Έλα εσύ λοιπόν στη θέση του Μελισσανίδη: σου έχουν σφυρίξει το παραπάνω και βλέπεις το διαιτητή να κάνει όργια υπέρ της Ξάνθης στους Ζωσιμάδες. Την επόμενη αγωνιστική (όπως είναι και το πιο πιθανό) ο ΠΑΟΚ περνάει εύκολα από την Ξάνθη. Τι κάνεις;

Αν όλ’ αυτά σου φαίνονται τραβηγμένα, συγγνώμη αλλά δεν έχεις ιδέα από παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γίνονται πολύ πιο σύνθετες δολοπλοκίες από αυτήν. Εδώ άκουσα πρόσφατα με τ’ αυτιά μου πρώην μεγαλοπαράγοντα του ποδοσφαίρου μας να διασπείρει φήμες (ή ειδήσεις) με στόχο να διαλύσει τη «συμμαχία» των τριών.  Αν οι φήμες είναι αληθινές, η συμμαχία έχει ήδη διαρραγεί, αν είναι ψευδείς απλά αποδεικνύει το πόσο εύκολο είναι να σπείρει κανείς τη διχόνοια.  Στο παρασκήνιο δυστυχώς το παρολί πάει σύννεφο και δεν ξέρεις ποιον να πιστέψεις.

Εδώ έμαθα ότι μεγαλοπαράγοντας του ποδοσφαίρου μας άλλαζε δρομολόγια για να πάει στο γραφείο του γιατί τάχα θα τον δολοφονούσε άλλος μεγαλοπαράγοντας. Επίσης έβαλε μπράβους να συνοδεύουν τα παιδιά του γιατί τον είχαν πείσει ότι ο άλλος μεγαλοπαράγοντας θα του τα απήγαγε. Που αν ξέρεις τον υποτιθέμενο απαγωγέα κόβεις το κεφάλι σου ότι δεν υπάρχει περίπτωση ούτε τρίχα από παιδί να πειράξει. Κι όμως, τον έπεισαν οι μπράβοι του τον πρώτο μεγαλοπαράγοντα ότι διατρέχει κίνδυνο κι αυτός και τα παιδιά του (ώστε να ρέει το χαρτζιλίκι και να μεγαλώνει η εξάρτηση).

Στη ζούγκλα φίλε Koreas δεν υπάρχει 50-50. Μην κάνεις το λάθος να το πιστεύεις: κάτι τέτοιες βλακείες πίστευα κι εγώ, έφαγα τις φάπες μου κι ήρθα στα ίσα μου. Όπως λέει και μια ψυχή: «και την Μπαρτσελόνα να κατέβαζες στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεύτερος θα έβγαινες».  Κι έχει δίκιο. Πάντα έτσι θα είναι, όσο η διαιτησία μένει στα χέρια της ΕΠΟ.

Ένα από τα κατορθώματα του Σύριζα – άντε και των Ανελ -, είναι οτι περιώρισε τα επεισόδια στα γήπεδα και τα μετέφερε στους δρόμους. Εδώ οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα στον Σταύρο Κοντονή, που μας απάλλαξε από την μόνιμη κατηγορία που μας είχαν κολλήσει όλοι αυτοί που αντιπαθούν το ποδόσφαιρο.

Θυμάμαι μόνιμα την πεθερά μου, που όποτε γινόταν κάτι σε κάποιο γήπεδο, δεν σταμάταγε να εξυμνεί το τένις ή την κολύμβηση σε σχέση με όλους εκείνους τους αλήτες, που όχι μόνο βλέπουν ποδόσφαιρο, αλλά πηγαίνουν και στα γήπεδα. Ποτέ δεν της είχε περάσει από το μυαλό οτι βολεύει την κοινωνία ή την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, να γκετοποιεί τις φασαρίες στα γήπεδα.

Κι έρχεται τώρα ο Σταύραρος, και με πέντε καλές διαιτησίες – ασφαλώς παίζει ρόλο οτι δεν έχουν ακόμα γίνει τα ποδοσφαιρικά ντέρμπυ αλλά να μην το κάνουμε κι επιχείρημα για τις συμπαθείς πεθερές μας -, παρουσιάζει γήπεδα αναίμακτα. Και δείχνει οτι αν τα γήπεδα είναι ήσυχα, η κοινωνία ψάχνει άλλα πεδία μαχών για να πλακωθεί. Για τα οποία μάλιστα η πεθερά μου, δεν διαμορφώνει άποψη.

Ας πούμε δεν μου είπε για τους αλήτες τους ένστολους που διαμαρτυρήθηκαν στον Καμμένο, ούτε για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους που φώναζαν εναντίον του υπουργού Κατρούγκαλου. Δυό παιχνίδια που μείνανε στην ιστορία για την αβέβαιη εξέλιξη τους, τόσο ως αναφορά το αποτέλεσμα, όσο και την εξέλιξη τους. Παιχνίδια που παρακολούθησα με κομμένη την ανάσα, αφού κι εγώ επεισόδια ψάχνω. Τι να το κάνεις το ποδσοσφαιρικό παιχνίδι στην Ελλάδα αν δεν γίνεται της πουτάνας; Τι να βλέπεις; Αυτούς που προσποιούνται τους αθλητές αλλά δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους;

Το ματς λοιπόν στο υπουργείο παιδείας μεταξύ ματατζήδων και υπαλλήλων ξενοδοχείων, είχε σοβαρότατο ενδιαφέρον. Τα αίτια δεν μας ενδιαφέρουν αφού όλοι γνωρίζουν οτι καμία επαγγελματική τάξη στην Ελλάδα, δεν γουστάρει οικονομικές περικοπές. Νομίζω οτι ακόμα και οι βουλευτές, που είναι εκεί για να βγάλουν την χώρα στην ανάπτυξη, έτσι και τους κόβανε κάτι από τις αποζημιώσεις τους, θα πλακωνόντουσαν κι αυτοί με τα ματ.

Η συγκέντρωση λοιπόν των εργαζομένων, ξεκίνησε με τα γνωστά. Πανό, τηλεβόες για να ακούγονται τα συνθήματα,  και λοιπά που δεν γουστάρει η πεθερά μου στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Μέχρις ένα σημείο, όλα ήταν ελεγχόμενα και πολιτισμένα. Ήταν μάλλον παιχνίδι κέντρου. Η πεθερά μου, που δικαιολογεί πλέον τις συγκεντρώσεις ενώ τις καταδίκαζε μερικά χρόνια πριν, σχεδόν είχε αποκοιμηθεί, μέχρι την στιγμή, που κάποιοι διαδηλωτές επιτέθηκαν στα γράμματα του υπουργείου. Αρχίσανε να τα ξηλώνουν χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, παρά μόνο ίσως για να έχουν κάτι να θυμούνται από την κινητοποίηση τους. Το να αλλάξει κάτι επειδή παίρνεις μερικά γράμματα από την επιγραφή του υπουργείου, μπορώ να βεβαιώσω σαν ποδοσφαιράνθρωπος, οτι δεν αλλάζει την ουσία.

– Καλά τους κάνουνε, αναφώνησε η πεθερά μου. Να πάρουν, όχι μόνο το Υ, αλλά και το Γ. Να μάθουν οι αλήτες.

Και πράγματι κάποιος πήρε και το Γ, κι άρχισε να το κουνάει απειλητικά. Πόσα να αντέξει ο αρχηγός των ματ; Έδωσε την εντολή για επέμβαση, για επαναανάκτηση του Γ. Το Υ δεν το ήθελε τόσο πολύ πίσω. Όχι όμως να μας έχουν πάρει και το γάμμα και να μας το κουνάνε κιόλας. Κι έγινε της πουτάνας. Ωραίες φασαρίες, που μου έφεραν στα χείλη στην ερώτηση:

– Πεθερούλα μου, είναι πράμα αυτό; Στα γήπεδα λιγότερα γίνονται. Μήπως δεν πρέπει να ασχολούμαστε με την εργασία στην Ελλάδα;

Ήταν έτοιμη να απαντήσει, όταν έσπασε η πόρτα του υπουργείου – φτηνή κατασκευή, ή κινέζικης κατασκευής ή έργο Καλογρίτσα – και πλέον οι εργαζόμενοι φώναζαν :

– Ανοίχτε την πόρτα, να μπουν οι εργαζόμενοι.

Μιλάμε για γέλιο. Η πόρτα να είναι σπασμένη, οι διαδηλωτές να φωνάζουν να ανοίξει η πόρτα, και η πεθερά μου να μην ξέρει ποιά ομάδα να υποστηρίξει αφού πίσω από την σπασμένη πόρτα, υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις. Όταν βλέπει αστυνομία η πεθερά μου, κάτι παθαίνει και της έρχεται στο μυαλό η υποστήριξη που προσφέρει η αστυνομία στην δημοκρατία. Τα ίδια παθαίνω κι εγώ όταν πηγαίνω στο γήπεδο και νομίζω οτι η αστυνομία είναι εκεί για την ασφάλεια μου.

Και την ώρα που ψάχνει γρήγορα η πεθερά μου να βρει ποιά είναι η ασθενέστερη ομάδα για να την υποστηρίξει – κατά το πατροπαράδοτο χούι του Έλληνα -, η αστυνομία ανταπαντάει με το σύνθημα :

– Δεν θα μπείτε μέσα, εργαζόμενοι είμαστε κι εμείς.

Η αστυνομία άγγιξε την ευαίσθητη χορδή της νεοελληνικής κοινωνίας. Ποιός τελικά δουλεύει πιο πολύ σε αυτόν τον τόπο; Αφού όλοι δουλεύουν τόσο πολύ, γιατί δεν βγαίνει ο λογαριασμός; Τώρα με αυτά θα ασχοληθούμε όμως; Εδώ μιλάμε οτι η πεθερά μου μπερδεύτηκε,  κι εγώ Τριτιάτικο απόλαυσα ντέρμπυ. Χώρια που καθαγίασα και την μπάλα. Που κι εκεί είναι αλήθεια οτι κλέβουν πανό οι χουλιγκάνοι, σαν τους διαδηλωτές που παίρνανε τα γράμματα.

Φυσικά η μάχη του υπουρίου ου μάθησης – βάσει των γραμμάτων που λείπανε – θα συνεχιστεί σε κανά δικαστήριο. Γίνανε προσαγωγές, συμπληρώθηκαν τα σχετικά έγγραφα, και η υπόθεση ανατέθηκε σε τακτική ανακρίτρια. Ο δε υπουργός Κατρούγκαλος, δεν ήταν καν εκεί. Ήταν στην βουλή και μίλαγε για το θέμα της διαδήλωσης, αλλά δεν είχε ενημερώσει πριν τους διαδηλωτές, όπως όφειλε να κάνει στο νεοελληνικό μπουρδέλο. Αυτό τουλάχιστον ισχυριζόταν η πεθερά μου, με το οποίο όμως διαφωνούσα εγώ. Σιγά να μην παίρνει και τηλέφωνο τους συνδικαλιστές ο υπουργός. Προέκυψε κι άλλη διαφωνία λοιπόν, κι ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του. Εγώ με τον υπουργό, κι η πεθερά μου να μην θέλει να ξαναπάει στο γήπεδο. Απόφαση βέβαια που την έχει πάρει εδώ και καμιά εξηνταριά χρόνια, αλλά όπως και να το κάνεις, αυτού του είδους τα περιστατικά, ισχυροποιούν τις αποφάσεις σου. Βλέπετε, οι πεθερές εν Ελλάδι, τους γουστάρουν τους γαμπρούς τους.

Παρά τα όσα γράφονται, η αγωνιστική αυτή ανέδειξε αδιαφιλονίκητο νικητή: το Θωμά Μητρόπουλο. Στο «Μότσαρτ» χθες πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες. Το τηλέφωνό του θα έχει πάρει φωτιά και το αντάλλαγμα των υπηρεσιών του την ανιούσα. Οι τέσσερις μεγάλοι κατάλαβαν ότι το πενήντα-πενήντα δεν αντέχεται. Ότι χωρίς σπρώξιμο, οι ομαδάρες τους δεν κερδίζουν ούτε μπυραρία.

Αυτό βέβαια είναι αναμενόμενο: όταν αλλάζεις κάθε χρόνο τόσους παίκτες στην προσπάθειά σου να πάρεις την «κούπα» (κι όχι στην προσπάθεια να παίξεις καλό ποδόσφαιρο προκειμένου να πάρεις την «κούπα»), ομάδα που να μπορεί να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο (χωρίς δηλαδή να χρειάζεται να «καθαρίζει» ο διαιτητής) δύσκολα θα φτιάξεις. Όπως έλεγε κι ο Σάντος, το να μεταδώσεις στους παίκτες σου να παίζουν άμυνα, γίνεται σχετικά σύντομα: αρκεί να μάθουν τις θέσεις τους στο χώρο. Το να τους μάθεις να παίζουν επίθεση θέλει χρόνο, γιατί πρέπει να μπορούν να βρίσκουν ο ένας τον άλλο σε απρόβλεπτες (από τακτικής απόψεως) καταστάσεις. Είναι πάντα πιο εύκολο να καταστρέφεις, παρά να δημιουργείς.

Αν ο επόπτης δεν είχε σφυρίξει το οφσάιντ στον Μπεργκ, σήμερα ο Παναθηναϊκός θα ήταν η ομαδάρα που θα κάλπαζε για το πρωτάθλημα, περιμένοντας το ντέρμπι για να αυξήσει τη διαφορά από ΑΕΚ-Ολυμπιακό. Αν ο Βάτσιος είχε δώσει πέναλτι στο χέρι του Γουάλας στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ θα είχε ήδη από τη τρίτη αγωνιστική καλύψει τους τρεις πόντους της τιμωρίας και κανείς δε θα μιλούσε για «κομπλεξική ομάδα». Αν ο διαιτητής είχε δώσει ένα από τα δύο χθεσινά πέναλτι ή «πέναλτι» στην ΑΕΚ (καμία σημασία δεν έχει αν ήταν ή δεν ήταν, ας είχε πάει ο κόρακας στη βούλα κι ας έγραφε μετά όσες ανακοινώσεις θέλει ο Καραπαπάς), σήμερα η ΑΕΚ θα είχε «σπάσει την κατάρα» και «θα πήγαινε στο Καραϊσκάκη για να αφήσει εκτός διεκδίκησης του τίτλου τον Ολυμπιακό», ήδη από την τέταρτη αγωνιστική. Ας μη σήκωνε ο επόπτης το σημαιάκι στο γκολ του Ελιουνούσι κι ακόμη κι ο (χωρίς καμία τύχη, κατά τη γνώμη μου) Ολυμπιακός θα είχε πάρει «νωρίς κεφάλι στην κούρσα του τίτλου» και θα περίμενε την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη για να την αποτελειώσει. Ελπίζω να μην πει κανείς ότι ήταν ένα μέτρο ακάλυπτος ο Ελιουνούσι: δηλαδή, όσες φορές τα τελευταία χρόνια ήταν παίκτης του Ολυμπιακού ακάλυπτος, σφυριζόταν οφσάιντ; Κατά το “ντοπέ είναι αυτός που πιάνεται” του Τζέκου, πέναλτι κι οφσάιντ είναι αυτά που δίνονται.

Αυτή είναι η αξία του Θωμά  Μητρόπουλου κι όλοι τη συνειδητοποίησαν χθες: έχει τη μαγική ικανότητα να μετατρέπει ομάδες «κομπλεξικές», που «ζαλίζονται από την κορυφή», σε ομαδάρες που έχουν «το μέταλλο του πρωταθλητή». Ίσως έτσι να εξηγείται και το πενήντα-πενήντα (με τα σπόρια στους μικρούς) στα ματς των τεσσάρων μεγάλων: προκειμένου να καταλάβουν τα αφεντικά τους «which side their bread is buttered on», που λένε κι οι Εγγλέζοι.

Ειρήσθω εν παρόδω, και βλέποντας τον κύριο δεξιά στη φωτογραφία, η πρόβλεψή μου ότι ο Ολυμπιακός έχει κλειδώσει την τέταρτη θέση ισχύει στο βαθμό που, μετά το Μαρινάκη, δεν αναλάβει την προεδρία του Ολυμπιακού ο Κόκκαλης. Αν αυτό γίνει ενώ ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε απόσταση βολής από την κορυφή, κι εφόσον ο Θωμάς Μητρόπουλος παραμένει στα πράγματα,  ο Ολυμπιακός καθίσταται αυτομάτως αδιαφιλονίκητο φαβορί για το πρωτάθλημα. Η σχέση του Θωμά με τον Κόκκαλη είναι άρρηκτη.

Μια και αναφερθήκαμε στη διαδοχή του Μαρινάκη: δεν είναι περίεργο που, ενώ το βούλευμα για τα δεύτερα στημένα αναμένεται σε λίγους μόνο μήνες, κι ενώ είναι πρακτικά βέβαιο ότι θα είναι παραπεμπτικό, ουδείς ασχολείται με το ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση στον Ολυμπιακό (γιατί βέβαια ο Μαρινάκης θα υποχρεωθεί βάσει του ν. 2725/1999 να πουλήσει τις μετοχές του);

Αλλιώς πηγαίναμε στο γήπεδο, εγώ κι άλλοι δέκα χιλιάδες, κι αλλιώς τελικά φύγαμε. Δεν ομιλώ τόσο πολύ για τον συναισθηματικό κόσμο μας, αλλά για την μπάλα που πραγματικά μάλλον την ξεχάσαμε. Όπως ξεχάσαμε και την ευκαιρία που είχαμε να βρεθούμε στην πρώτη θέση.

Να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο Τιμούρ παίζει αυτό το σύστημα το άχαρο, το 4-2-3-1, κάνοντας συστηματικά λάθη. Διότι εξτρέμ, ούτε ο Μπακασέτας είναι, ούτε και ο Βάργκας. Σε αυτό το λάθος, έρχεται το πεισματάκι του, και χρησιμοποιεί τον Πέκχαρτ. Μιλάμε για εντελώς άχρηστο, που ούτε κεφαλιά έχει, ούτε κοντρόλ, ούτε ξέρει να παίρνει θέσεις, κι ούτε και παίζει ξύλο με τα αντίπαλα μπακ. Όλος ο κόσμος, μα όλος, κυριολεκτικά περίμενε υπομονετικά το πότε θα γίνει αλλαγή.

Όμως, δεν ήταν μόνο αυτός η αιτία του κακού. Η ομάδα στο πρώτο μέρος, ήταν κάκιστη, λόγω της κακής απόδοσης όλων των δημιουργικών χαφ. Στην ουσία πέταξε όλο το ημιχρόνιο αναλώμενη σε ένα οριζόντιο ποδόσφαιρο, με κάκιστες επιλογές και στην ουσία κανένα τελείωμα. Δεν κινδύνεψε πίσω μεν, αλλά το μπροστά ήταν ένα ναυάγιο. Ομάδα αδούλευτη, άχαρη, χωρίς ρυθμό και κανέναν ορθολογικό προσανατολισμό. Χαμένη μέσα στην ανούσια κατοχή της μπάλας.

Φταίει για όλα ο Κετσπάγια; Όχι βέβαια. Αν έχεις μέσα τον Πέκχαρτ, και οι Βάργκας και Μπακασέτας, πατάνε αλλού γι’ αλλού, παίζεις με τρεις παίκτες λιγότερους. Ένας Γιόχανσον από τα παλιά ή ένας Πατίτο που μέχρι και στο κέντρο συνέκλινε μπας και κάνει κάτι, δεν είναι αρκετοί. Να δώσουν την μπάλα πού; Τα μπακ είχαν λιγοστή κίνηση κι έφυγε ένα ημιχρόνιο, που μπορεί νάναι κι από τα χειρότερα που έχω δει ποτέ.

Τέλος πάντων, τα πράματα κάπως βελτιώθηκαν στην αρχή του δεύτερου μέρους, για κανά εικοσάλεπτο, όταν μπήκαν μέσα ο Χριστοδουλόπουλος και ο Πλατέλας, με μετατόπιση του Μπακασέτα, στην θέση του σέντερ φορ. Η ομάδα έβγαλε τρεξίματα, κίνηση από τα πλάγια και τον άξονα, και πλησίασε την αντίπαλη περιοχή με κάποιες αξιώσεις. Δεν ήταν κάποιο προϊόν ειδικής τακτικής, αλλά διάθεσης των νέων παικτών καθώς και σπρωξίματος του κόσμου.

Μετά από λίγο μπήκε κι ο Αραβίδης και τα πράματα γίνανε πιο λογικά. Η ομάδα έβγαζε αυτήν την επιθετικότητα που χρειαζόταν απέναντι σε έναν αντίπαλο που πλέον δεν παίρναγε την σέντρα, κι όλοι ελπίζαμε οτι κάτι θα γίνει. Φευ όμως. Η ομάδα έσβησε σε ένα εικοσάλεπτο και πλέον εθύμιζε σχολική ομάδα που γουστάρει τα γιουρούσια. Πραγματικά πονέσανε τα μάτια μας, αλλά δεν είναι εδώ η ουσία.

Δεν είναι η ουσία οτι ο Τιμούρ έκανε λάθη μεν, αλλά τα διόρθωσε δε. Ρίχνοντας μέσα ό,τι όπλο είχε. Η ουσία είναι οτι η ομάδα δεν έχει κάποια σοβαρή χαφάρα για να σηκώσει το βάρος της ψυχολογικής πίεσης, όπως η ουσία είναι οτι η ομάδα θα μπαίνει στα πιο σοβαρά παιχνίδια στηριζόμενη στην πολύ καλή αμυντική της λειτουργία, για να κλέψει το αποτέλεσμα. Η ομάδα είναι αδούλευτη για επιθετικές πρωτοβουλίες απέναντι σε κλειστές άμυνες. Αν δεν παίζει αυτό, τότε η ομάδα απλά δεν έχει παίκτες με ιδιαίτερη προσωπικότητα.

Και δεν τα λέμε αυτά αέρα μπανά. Όταν σε ένα ενενηντάλεπτο, δεν μπορείς να φτειάξεις μια κλασσική ευκαιρία, τότε κι ο Αλμέιδα να έπαιζε, πώς να κάνει γκολ; Όταν έχεις ρίξει όλο το βάρος σε κανά μακρινό σουτ του Μπακασέτα, πώς το παιδί αυτό μπορεί να σηκώσει την φανέλα μας τόσο γρήγορα; Μην γελιέστε. Η ομάδα δεν ήταν έτοιμη να ανεβεί στην κορυφή. Λύγισε γρήγορα από την ευθύνη.

Μην μένουμε όμως σε αυτά που δεν είδαμε. Στην σούπα. Όλοι γκελάρανε, κι όλοι μαζί είναι. Το πραγματικά ανησυχητικό είναι οτι δεν είδα μέταλλο νικητή. Οτι δεν είδα παίκτες που θέλανε να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Μιλάω για τον Μπακασέτα και τον Μπακάκη. Οτι είδα παίκτες που λύγισαν κάτω από το βάρος της ευθύνης. Απέναντι σε έναν αντίπαλο, που αξίζει συγχαρητήρια, με χιλιάδες προβλήματα. Παθητικό μεν, αλλά σαν ΑΕΚ στο τηγάνι την επόμενη εβδομάδα.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να μιλάμε για διακριθέντες σήμερα. Διότι είναι μέρα γκέλας, ίσα με εκείνην του Παοκ, που όμως για εκείνον πράγματι ήταν γκέλα αφού στην τελική προσπάθεια ήταν άστοχος. Εμείς δεν είχαμε καν αυτήν την τύχη. Είχαμε κορυφαίο τον Γιόχανσον, τον Πατίτο και τον Τσιγκρίνσκι. Όταν λοιπόν έχεις κορυφαίους δυό αμυντικογενείς παίκτες σε παιχνίδι στο μισό γήπεδο, τότε είσαι για τα μπάζα. Ειδκά όταν ο εξτρέμ σου, παίρνει θέση στο κέντρο βλέποντας τα προπονητικά κενά σου. Αξίζει όμως και συγχαρητηρίων κι ο Λάζαρος, που πραγματικά το προσπάθησε πολύ, και που μάλλον κάποιοι πρέπει να αναθεωρήσουν την θέση τους οτι είναι εξτρέμ. Μαζί με τον Πατίτο, έδειξε οτι είναι μπουκαδόρος, και ξέρει πολύ μπάλα, εκτός του οτι ξέρει και το βάρος του στόχου μας. Κι αυτόν το είχε έξω ο Τιμούρ, που μας λέει οτι οι καλύτεροι στις προπονήσεις θα παίζουν . Άντε ρε μαλάκα, που ο Πέκχαρτ κι ο Βάργκας ήταν καλύτεροι. Άντε σοβαρέψου, που μου έγινες σαν τον αρχιμαλάκα τον Σέρβο της πούτσας πειθαρχίας.

Την καλημέρα μου μαζί με τις υγείες μας.

Τριτη η Πεμπτη αγωνιστικη χτες? Εχει καμμια σημασια? Ολοι με ολους θα παιξουν και σημασια εχει μονο η κληρωση- αρα η σειρα που θα παιχτουν τα ματσακια. Γιατι ωραια τα λεμε αλλα ακομη καλυτερα να τα κανουμε κιολας.
Ειδα φασεις μονο- αρκετες- μιας και αρνουμαι να βαλω Nova αρα και Forthnet. Τη πρωτη γιατι μπροστα τον ΟΤΕ ειναι για τα μπαζα, εκτος αν θεωρει καποιος οτι το ελληνικο ΄πρωταθλημα’ ειναι καλυτερο απο τη premier π.χ και τη δευτερη γιατι ειναι με διαφορα ο χειροτερος ISP της Ελλαδας απο τα χρονια της Κρητης. Ασε που απο οσο ειχα δει ειναι και 3 φορες πιο ακριβα να βλεπω το ντερμπυ Πλατανια-Κερκυρας απο το Manchester-Liverpool π.χ
Τα 3-4 εκτος ντερμπυ ειναι καλλυμενα ενιοτε με καμμια προσκληση σε βαζελο-γαυρο ειτε με ενα κουπονι απο εφημεριδα αξιας 2-4 ευρω αν βαριεμαι. Στο βαζελο π.χ περσυ με καλεσαν στα επισημα- συμμαθητης και καλος φιλος- αλλα ΤΟ ΣΙΧΑΙΝΩΜΑΙ αυτο το τσαντηρι και δε πατησα. Ειναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ σα χωρος σαν ασφαλεια σαν οτιδηποτε.

Το ΜΠΑΟΚ ειναι ΜΠΑΟΚ και ΜΠΑΟΚ θα μεινει. Ξεκινει καθε χρονο για πρωταθλημα και τελειωνει με υπηρεσιακο προπονητη- συνηθως τον ΓΧ. Που με τις μερες και τα ματς που εχει στο παγκο του ανετα περναει τους ‘κανονικους’ προπονητες. Χτες ξανα-εγινε ΜΠΑΟΚ και ΗΔΗ ειναι 5 ποντους πισω (οι 3 απο τη τιμωρια του Ιβαν- πολυ εξυπνη κινηση να μη κατεβει) στα 3 πρωτα ματς. Τα CF χτες δε πετυχαιναν σταματημενο ελεφαντα απο 1 μετρο. Γκρινιαζουμε (ορθα) εμεις με τον Αλμειδα και ο αλλος κατεβαινει με τον Κλαους CF να παρει πρωταθλημα.. Χτες εφτασαν τα καρντασια να ρωτανε τον Ιβιτς αμα ειναι λεει σωστες οι επιλογες του. Οι ιδιοι που 2 ωρες πριν τον πηγαιναν για πρωταθλημα! Σε μια αιθουσα τυπου που η ατμοσφαιρα θυμιζει ‘διαλογο’ σουνιτες-σιιτες με το καθε βλαχαδερο να τσαμπουκαλευεται με τον coach της ομαδας, γιατι εδω ειναι Σαλονικη να ‘ουμ..

Το Βαζελακι το εσφαξε με το offside μεν αλλα απο την αλλη ΔΕΝ χρειαζεται ΚΑΜΜΙΑ βοηθεια: ΜΠΟΡΕΙ ΑΝΕΤΑ αυτος ο αλλοπροσαλος Στραπατσονι να τα κανει ροιδο μονος του οπως και τα εχει κανει ηδη. Αλλα γι αλλα κατεβαζει σε καθε ματς, προχθες καποιος Λουντ επαιζε CF. Η ομαδα ειναι ΑΔΟΥΛΕΥΤΗ, εχει προβλημα ΚΑΙ φυσικης καταστασης μετα το 60 ΚΑΘΕΤΑΙ σε ολα τα ματς. ΟΛΟΣ ο βαζελος ειναι 2 παικτες ο Μπεργκ που ενα καλο man to man τον εκνευριζει (πολλα νευρα μονιμα) και ο Ζεκα που χανεται εκει που τον βαζει ο αλλος για να χωρεσει το μπαρμπα-Λεντεσμα. Ο Αργεντινος ξερει μπαλλα αλλα ειναι μεγαλος-αγυμναστος και πλεον αργος. Τον εχουν παρει ηδη πρεφα του ριχνουν ενα τρεχαλατζη διπλα με μια βοηθεια και μπλοκαρει ΟΛΗ η ομαδα.

Τωρα για τον πολυ-πρωταθλητη το ξεβρακωμα δεν εχει τελος. Μετα τους Μπερσεβαδες και τα απιθανα ΧΑΛΙΑ, χτες τους εκανε πλακα μια ομαδα Β Εθνικης του Κουγια. Δε μιλαω για το αποτελεσμα (τυχαιο ηταν το γκολ) μπορουσε να εχει νικησει αν η φαση γινωταν αναποδα. Μιλαω για την ομαδα που δεν εχει αρχη μεση και τελος. Το ροστερ ειναι στο μαυρο του το χαλι και επαληθευτηκε αυτο που γραφω χρονια τωρα: στη πρωτη χρονια χωρις τα φραγκα του CHL θα δειτε Τσαλουχιδηδες και Κραταιδηδες που θα παει συννεφο. Ειναι τοσο ασχημα τα πραγματα που βαζουν αυτον το κακομοιρο το Καρντοζο που ειναι ΦΑΝΕΡΑ ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ και διασυρει και το ευτο του αλλα και την ομαδα. Ο τυπος μετα το δεκαλεπτο (και 2-3 ψιλοσπριντ) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να παρει τα ποδια του. Στο κεντρο το αλαλουμ με το Μεσι-Φορτουνη τον 36αρη Καμπιασο τον αλλο Μεσι το Γερμανο απο τη Τσελσυ (με 2 συμμετοχες σε 3 χρονια οπως ο Ντιντακ στη Μιλαν που ειχε παιξει ΕΝΑ (1) ματς κυπελλου) και τον μπαρμπα-Τσορι ειναι αναλογο. Απο τη μια εχεις ενα απλα τρεχαλατζη και απο την αλλη 2 γερονταρες που βγαζουν? με το ζορι ημιχρονο.
Ο ΤΡΙΤΟΣ προπονητης φταιει: Αλλος προπονητης εκανε προετοιμασια (μεχρι τη μεση) αλλος εκανε την αλλη μιση και 2 ματς Αυγουστο (+ τα φιλικα) αλλος κατεβηκε στο πρωταθλημα.Ετσι οπως πανε αμα γινει καμμια στραβη βλεπω ΑΛΛΟΝ να κανει παρελαση.

Σημερα ΠΡΕΠΕΙ να καθαρισουμε το ματς για πολλους λογους. Να περασουμε πρωτοι, να δωσουμε το καλημερα αγχος στους αλλους, αλλα κυριωτερα να παμε για 2 αποτελεσματα στο ταψι. Το πρωταθλημα, αγωνιστικα, ΔΕΝ κρινεται με μια νικη εκτος στους ανταγωνιστες σου τοσο, οσο με τα αποτελεσματα στα αλλα ματς και ειδικα σε αυτα που ΠΡΕΠΕΙ (σα το σημερινο) να μαζευεις ποντους. Νικη σημερα και ΜΗ ΗΤΤΑ την επομενη σε κραταει στο +3 και εχεις καθαρισει και τη πιο δυσκολη εκτος εδρα, παραμενωντας πρωτος.
Απλη βαθμοθηρια ειναι και ειμαστε τυχεροι που στο παγκο καθεται καποιος που το ξερει καλα. Ελπιζω στο χορτο να το κανει κιολας. Το μονο που με φοβιζει ειναι οτι παραδοσιακα οταν ειμαστε φαβορι τα κανουμε μια χορτα. Ειτε στο γηπεδο, ειτε ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ οπως τοτε με καποιον Ιωνικο..
See u in a few.

Όταν η απάντησή μου σε σχόλιο είναι μακροσκελής, μου έχει πει ο Στήβεν να την κάνω ανάρτηση. Ιδού λοιπόν:

digeo21 says:
24 Σεπτεμβρίου 2016 at 9:33 μμ

Γιώργο καλώς ήρθες! (Μην γράφεις μόνο κάθε Σεπτέμβρη). Συμφωνώ με τον Savvi σε αυτά που λέει για τα πρώτα δύο χρόνια. Όντως είχανε καλές ομάδες μετά αλλά αν καταλαβαίνω καλά το σκεπτικό του Γιώργου είναι ότι η καλή ομάδα θα σε βοηθήσει να κάνεις τα λιγότερα δυνατά όργια.. Αλλά αν δεν έχεις καλή ομάδα είτε με παραρτήματα είτε με διαιτησία θα το πάρεις . Είναι λίγο μηδενιστικό αυτό αλλά μετά από τόσα χρόνια μάλλον έχει σχετικό δίκιο ο Γιώργος. Δηλαδή αν νικάγαμε το 2005 τον Ιωνικό θα μας έσφαζαν με τον βάζελο και θα χάναμε για πλάκα. Οκ συμφωνώ. Απλά δεν καταλαβαίνω τι θα άλλαζε με Ντέμη και τον πίστεψες? Λιγότερο μπάτζετ είχαμε και οι άλλοι μυαλά δεν θα άλλαζαν. Εκτός αν ήσουν τότε στην άγνοια.

@digeo21

Ευχαριστώ, δεν ξέρω τι έχω πάθει, έχω οίστρο αυτές τις μέρες, παρότι πνίγομαι στη δουλειά. Έχω ένα-δύο ακόμη να γράψω, πάντως.

Στα ερωτήματά σου τώρα. Λες «αν νικάγαμε το 2005 τον Ιωνικό θα μας έσφαζαν με τον βάζελο και θα χάναμε για πλάκα». Τι εννοείς θα μας έσφαζαν; Να σου θυμίσω ότι μας έσφαξαν, με το πέναλτι στον Μπούρμπο που δεν είδε ποτέ ο Βασσάρας. Μπορείς να το δεις πάλι εδώ, αν δεν το θυμάσαι. Το Χ τότε ήταν αρκετό για το σύστημα. Αν, εκτός από Χ ο Παναθηναϊκός, χρειαζόταν και άσσο ο Ολυμπιακός ε, όλο και κάποια αποβολή θα είχαμε. Μπορεί και κανένα πέναλτι.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι αυτό που ρωτάς, πώς μπλέχτηκα με την ΑΕΚ. Κατ’ αρχάς να πω ότι δεν πίστεψα στο σχέδιο του Ντέμη, αλλά στις ικανότητές του (οι οποίες είναι αδιαμφισβήτητες). Το σχέδιο, με όλο το σεβασμό, ήταν δικό μου κι ο Ντέμης (δυστυχώς ή ευτυχώς) πίστεψε σ’ αυτό για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Το ίδιο ακριβώς ερώτημα, πάντως, μου έθεσε με άλλα λόγια ο Θωμάς Μητρόπουλος πριν κάποια χρόνια. «Εσείς» μου είπε «τι κάνατε στο ποδόσφαιρο, τους καντηλανάφτες;». Εννοούσε, βέβαια, ότι δεν είχαμε αίσθηση του που βρισκόμαστε, τους χώρου και του χρόνου. Κι είχε βέβαια δίκιο.

Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιο βαθμό εθελοτυφλούσαμε, όπως πιστεύω ότι κάνουν οι φίλαθλοι της ΑΕΚ και των υπόλοιπων ομάδων σήμερα. Προφανώς γνωρίζαμε ότι υπήρχε παρασκήνιο κι εξίσου προφανώς το υποτιμήσαμε. Όμως, και να είχαμε πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας, δε θα άλλαζα ούτε γραμμή από το σχέδιο. Απλά, θα είχαμε πει στον κόσμο της ΑΕΚ από την πρώτη στιγμή την αλήθεια: η τράπουλα είναι σημαδεμένη, κι επειδή θα χρησιμοποιήσουμε μόνο νόμιμα όπλα στη μάχη, η θέση μας θα είναι μειονεκτική. Αυτό θέλουμε κι αυτό μπορούμε να κάνουμε, πρωτάθλημα δεν μπορούμε να υποσχεθούμε. Είστε μαζί μας ή όχι;

Δεν το κάναμε γιατί δεν είχαμε (και κυρίως ο Ντέμης που ήταν ο ηγέτης μας κι είχε τα περισσότερα να κερδίσει και τα περισσότερα να χάσει) το θάρρος, την ψυχική δύναμη, να δούμε την αλήθεια κατάματα (οι υπόλοιποι είναι γεγονός ότι είχαμε τότε μικρότερη γνώση του παρασκηνίου). Αν θέταμε αυτό το ερώτημα (ίσως με ψηφοφορία μεταξύ των κατόχων διαρκείας), οι πιθανές απαντήσεις ήταν μόνο δύο: όχι, δε μας κάνετε ή μαζί σας και στο θάνατο.

Αν μας είχε πει όχι ο κόσμος της ΑΕΚ, θα μας είχε γλυτώσει πολύ κόπο, πολύ χρήμα και πολλή απογοήτευση: ο Ντέμης ακόμη τραβιέται με τα χρέη της ΑΕΚ. Ο Μελισσανίδης θα είχε πάρει την ΑΕΚ (με “ζερό” χρέη) εννιά χρόνια νωρίτερα. Αν όμως ο κόσμος μάς είχε πει ναι , η λύση ήταν προφανής: και πάλι Δ΄ Εθνική. Το άρθρο 44, παρότι δικής μου επινόησης, ήταν «νόμιμο αλλά όχι ηθικό». Κι ας φώναζε η Original (που έριξε το μπάσκετ και—στην καλύτερη—έκανε μόκο για τη Γ΄ Εθνική το 2013) «όποιος μιλάει για Δ΄ Εθνική…»). Εν συνεχεία βέβαια, και στις δύο περιπτώσεις, θα είχαμε μια ομάδα που οικονομικά θα άπλωνε τα πόδια της ως εκεί που φτάνει το πάπλωμα.

Αυτό ακριβώς δηλαδή που έγινε εννιά χρόνια μετά, με πολύ άσχημο τρόπο. Μόνο που τότε θα είχε γίνει με τη συναίνεση και τη στήριξη των φιλάθλων. Κι αν άλλαζε γνώμη κάποια στιγμή ο κόσμος της ΑΕΚ, θα παραδίδαμε την ομάδα στον Τίγρη (ή στον οποιοδήποτε Τίγρη) με ζερό χρέη και καλούς παίκτες, αποφεύγοντας «ομορφιές» τύπου Ατρομήτου (για τα επεισόδια λέω) και Πανθρακικού. Αν δεν εθελοτυφλούσαμε το 2004, όλοι θα βγαίναμε κερδισμένοι: η ομάδα του 2004 (που έχασε και περίπου 50 εκατομμύρια), ο Μελισσανίδης κι οι φίλαθλοι. Ίσως γι αυτό με έχει πιάσει και γράφω: για να μη συνεχίζουν να εθελοτυφλούν οι φίλαθλοι, όπως τότε εμείς. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι πάντα οδυνηρή. Προφανώς, γνώμη μου είναι ότι και οι φίλαθλοι και ο Μελισσανίδης σήμερα εθελοτυφλούν.

Η αλήθεια λοιπόν, φίλε digeo21, είναι ότι πρωτάθλημα δύσκολα θα παίρναμε. Θα μπορούσαμε όμως να είχαμε φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα που να τη χαιρόμαστε όλοι μαζί, τόσο τις Κυριακές όσο και στην Ευρώπη. Μια ομάδα για την οποία θα είμαστε όλοι περήφανοι. Όχι μια ομάδα όπως η σημερινή που παίζει ενώπιον συγγενών και φίλων (θυμίζω ότι το 2004/5 είχαμε μέσο όρο 27.627 θεατές, παίζοντας ποδόσφαιρο που δεν βλεπόταν και χωρίς τον παραμικρό στόχο).

Μπορεί να μην παίρναμε πρωτάθλημα, αλλά κανείς διαιτητής δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να φτιάξεις ομάδα, να γεμίζεις το γήπεδο και να περνάς καλά όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Γι αυτό μάλιστα δε χρειάζεσαι καν λεφτά: δεν έχεις παρά να δεις πόσο κόστισαν οι πραγματικοί παικταράδες (όπως αποδείχθηκε από τη μετέπειτα καριέρα τους) που πέρασαν από την ΑΕΚ: Παπασταθόπουλος, Πλιάτσικας, Κονέ, Χετεμάι, Μόρας, Σορρεντίνο, Δέλλας (ήρθε τραυματίας και πληρωνόταν με τη συμμετοχή!) ακόμη κι οι Άλβεζ-Ασουνσάο. Και που ξέρεις, καμιά φορά γίνονται και θαύματα.

Είμαστε ήδη δώδεκα χρόνια μετά το 2004. Επιτέλους, έγινε αυτό που τόσα χρόνια ήθελαν αυτοί που μας χαρακτήριζαν αιθεροβάμονες: η ομάδα πάει για πρωτάθλημα, δυνατή στο παρασκήνιο. Δικαιολογία δεν υπάρχει καμία: και τα χρέη «ζερό» είναι, κι ο Ολυμπιακός στη μάχη του παρασκηνίου βρίσκεται στα σχοινιά. Για να δούμε λοιπόν τι θα γίνει. Η πρόβλεψή μου, όπως είπα, είναι ότι η ΑΕΚ θα φτάσει κοντά αλλά δε θα πιει νερό. Αυτό δεν πρέπει να προκαλέσει έκπληξη: μόνο αν φτάσεις κοντά στην πηγή ενεργοποιείται το σύστημα εναντίον σου.

Ακόμη κι αν διαψευστώ όμως, κι η ΑΕΚ βγει πρώτη σ’ αυτό το θλιβερό πρωτάθλημα, πόσοι θα χαρούν; Γνώμη μου: ίσως περισσότεροι από τους ελάχιστους που πήραν διαρκείας πέρσι μετά την κατάκτηση του κυπέλλου και τις δύο νίκες επί του Ολυμπιακού, αλλά σίγουρα πολύ λιγότεροι από τους 40.000 που ήρθαν στο γήπεδο με την Καλλιθέα μετά την πεντάρα από τη Ζενίτ.

Όσο για το ερώτημα του Θωμά, αν τον έβλεπα, θα του το επέστρεφα: «Εσύ τι κάνεις στο ποδόσφαιρο; Επειδή τα τελευταία χρόνια πέρασες δύσκολα, έχασες την ευθυκρισία σου; Δε βλέπεις ότι εδώ είναι πόλεμος με πραγματικά πυρά κι όχι με λεφτά και κασέτες όπως παλιά; Ότι, αναπόφευκτα, κάποια στιγμή θα υπάρξει απάντηση για τις σφαίρες στο Λίβα κι αυτός που θα απαντήσει δε θα έχει άλλη επιλογή από το να σημαδέψει λίγο πιο ψηλά;».

Λέει στο Κατά Ματθαίον (26:52) «πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρη απολούνται». Καμιά φορά όμως, και να ξέρουμε τι μας περιμένει, «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον». Το καλοκαίρι πάντως που ήπιαμε μια μπύρα με το Θωμά στο στέκι του στο Αιγάλεω, έριχνα μια κλεφτή ματιά γύρω μου κάθε τρεις λίγο.

Μόλις προχθές έγραφα για την «κυβέρνηση η οποία μπορεί πάντα να στείλει το ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ». Σήμερα λοιπόν η είδηση είναι «Έφοδος του ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ»! Και βέβαια, συνεχίζει η Ναυτεμπορική «τα στελέχη της ΕΠΟ απέδωσαν την έφοδο στις κακές σχέσεις που υπάρχουν με την κυβέρνηση, ενώ εκτιμούν ότι συνδέεται με την αυριανή Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας».

Προφανώς, δεν είχα κάποια πληροφόρηση. Απλά, αυτά τα κόλπα γίνονται από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Η είδηση για μένα είναι ότι κάποιοι εξακολουθούν να ανθίστανται στην ΕΠΟ, αυτό δεν το περίμενα. Εννοείται έχουν όσες ελπίδες είχαν κι οι τριακόσιοι του Λεωνίδα: η μάχη έχει κριθεί οριστικά εδώ και καιρό.

Ο χρήστης Koreas μου έγραψε το εξής σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση: «κύριε Κιντή μην το κουράζουμε ……..η Αεκάρα θα πάρει το πρωτάθλημα εκτός συγκλονιστικού απροόπτου…..». Την απάντηση είπα να την κάνω ανάρτηση.

Αγαπητέ Koreas, ούτε θα χαρώ αν το πάρει, ούτε θα στεναχωρηθώ αν το χάσει. Κι ο ίδιος είπα ότι η ΑΕΚ «θα είναι κοντά στο πρωτάθλημα» κι ότι «ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στις λεπτομέρειες». Αυτό που μπορώ να σου πω όμως είναι ότι «η Αεκάρα θα πάρει το πρωτάθλημα» όσο «η Ολυμπιακάρα έπαιρνε το πρωτάθλημα» τα χρόνια του Κόκκαλη ή του Μαρινάκη. Καμιά «Ολυμπιακάρα» κατά τη γνώμη μου δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα: απλά, νικητής στη μάχη του παρασκηνίου αναδεικνυόταν ένας επιχειρηματίας ο οποίος τύχαινε να είναι και πρόεδρος του Ολυμπιακού (εδώ να σημειώσουμε μια ιστορία που δεν έχει γίνει γνωστή: ο Κόκκαλης εξέτασε σοβαρά το 2012 το ενδεχόμενο να αγοράσει τη Λάρισα. Η πληροφορία δεν αμφισβητείται, όσο για το λόγο που μπορεί να το έκανε αυτό θα τον εξετάσουμε σε λίγους μήνες). Μπορεί να άλλαζαν προπονητές, τεχνικοί διευθυντές, παίκτες, όμως η κούπα πάντα κατέληγε στον Πειραιά. Με την ίδια λογική, κανένα πρωτάθλημα δε θα πάρει «η Αεκάρα». Το πρωτάθλημα, αν το πάρει, θα το πάρει ο Μελισσανίδης.

Αφαίρεσε από τη σημερινή ΑΕΚ οποιονδήποτε, πλην Μελισσανίδη: παίκτη, προπονητή, τεχνικό διευθυντή, «διευθυντή επικοινωνίας», «γενική διευθύντρια» ακόμη και τον «εκτελεστικό διευθυντή». Οι πιθανότητες της ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα δε μεταβάλλονται ούτε κατ΄ ελάχιστον. Αφαίρεσε το Μελισσανίδη από τη σημερινή ΑΕΚ και, στην καλύτερη, «η Αεκάρα» παλεύει για την τέταρτη θέση με τον Πανιώνιο. Αφαίρεσε το Σαββίδη από τον ΠΑΟΚ, ακόμη και τον Αλαφούζο από τον Παναθηναϊκό. Τα ίδια.

Επί τη ευκαιρία, αγαπητέ Koreas, θα ήθελες να μας πεις που βασίζεις αυτή τη βεβαιότητά σου; Όπως είδες, έκανα μια ανάλυση βασιζόμενος σε πληροφορίες για το παρασκήνιο, άλλες ευρύτερα γνωστές κι άλλες όχι. Μετά χαράς να φιλοξενήσουμε και τη δική σου ανάλυση, ιδίως αν βασίζεται σε πληροφορίες που δε διαβάζει κανείς στον τύπο. Ελπίζω μόνο η πίστη σου να μη βασίζεται σε αγωνιστική ανάλυση των τεσσάρων αντιπάλων.

Έχω ξαναπεί ότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όποιος λέει ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί από την τάδε ή δείνα μεταγραφή κι από το αν η ομάδα θα παίξει 4-2-3-1 ή 3-5-2, είτε ζει σε ένα ροζ συννεφάκι (όντας ταυτόχρονα πιο γραφικός κι απ΄ την Αράχοβα), είτε διαλαλεί απλά τις υπηρεσίες του. Επί τη ευκαιρία, να δώσουμε εδώ σε όσους προσπαθούν να πουλήσουν τις υπηρεσίες τους στο Μελισσανίδη ορισμένες «οδηγίες προς ναυτιλλομένους»: μην προσπαθείτε να του πουλήσετε «μυαλό». Μπορεί να μην έχει πτυχία και να μη μιλάει αγγλικά, όμως είναι (τουλάχιστον) τριάντα φορές πιο έξυπνος από εσάς και δεν έχετε παρά να συγκρίνετε την οικονομική σας θέση για να πειστείτε.

Ο Μελισσανίδης εκτιμά δύο πράγματα: το ένα είναι η απόλυτη υπακοή. Δεν έχετε παρά να δείτε ότι «διευθυντής επικοινωνίας» της ΠΑΕ κατέληξε ο Δημάτος κι όχι ο μακαρίτης ο Γιάννης ο Ξενάκης. Ο Γιάννης στήριζε το Μελισσανίδη περισσότερα χρόνια και πιο μαχητικά από το Δημάτο, ακόμη και τις εποχές της παντοκρατορίας του Ντέμη, όταν μέχρι κι ο Δημάτος αλληθώριζε (ελαφρά). Ο Γιάννης όμως κάποιες φορές ασκούσε έντονη κριτική στο Μελισσανίδη, εννοείται δικαίως. Βρείτε μου όμως μία κριτική λέξη του Δημάτου για το Μελισσανίδη. Όχι πρόσφατα, οποτεδήποτε. Αγιογραφίες του Μαρινάκη μπορεί να βρείτε, μία λέξη κατά του Μελισσανίδη αποκλείεται.

Αυτό νομίζω κόστισε στο Γιάννη τη θέση στην ΠΑΕ κι ίσως, κατά τη γνώμη μου, και τη ζωή του. Παρότι ποτέ δε μου εξέφρασε ούτε απογοήτευση ούτε πικρία γι αυτό (αν και μιλούσαμε στο τηλέφωνο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα επί χρόνια, κυρίως μαλώνοντας για το Μελισσανίδη), αυτό που διαισθανόμουν είναι ότι τον πείραξε βαθιά. Πίστευε πολύ στο Μελισσανίδη ο Γιάννης και ήλπιζε (σε βαθμό αφέλειας) ότι θα είναι μέρος της «νέας χρυσής εποχής» της ΑΕΚ.  Ο Δημάτος όμως ήταν (και είναι) πιο ρεαλιστής.

Για να επανέλθουμε λοιπόν στις οδηγίες σε επίδοξους μυαλοπώλες: όχι κριτική. Αφενός, γιατί αυτά που γράφετε είναι μπούρδες: όταν περισπούδαστα αναλύετε τον τρόπο με τον οποίο τάχα η ΑΕΚ κέρδισε το ματς, σας περνάει από το μυαλό ότι ο Μελισσανίδης ίσως ξέρει από πρώτο χέρι πώς πραγματικά κέρδισε η ΑΕΚ το ματς κι απλά γελάει με τις μαλακίες που γράφετε; Αφετέρου γιατί, όπως είπαμε, ο Μελισσανίδης εκτιμά την απόλυτη υπακοή.

Το άλλο πράγμα που εκτιμά ο Μελισσανίδης (όπως αποδείχθηκε και πρόσφατα) είναι η τεχνική γνώση, σε συνδυασμό όμως με ειλικρίνεια και μπέσα. Επειδή σ’ αυτή την πίστα θα είναι δύσκολο να διαγωνιστούν οι μυαλοπώλες, η υπακοή φοβούμαι ότι είναι μονόδρομος. Πρέπει να είναι απόλυτη όμως.

Κατ’ αρχάς να ξαναπούμε ότι δεν έχω άποψη για ομάδες και παίκτες, για το αν ο Αλμέϊδα είναι καλύτερος του Καρντόσο κι αν ο Τιμούρ θα βρει τη σωστή θέση στον Μπακασέτα. Ούτε βλέπω ματς, ούτε σκοπεύω να δω.

Κατά τη γνώμη μου, όποιος ασχολείται με το αγωνιστικό μέρος του ελληνικού ποδοσφαίρου, είτε είναι αγαθός και δεν καταλαβαίνει που βρίσκεται, είτε κάτι έχει να κερδίσει. Ένας προπονητής έχει βέβαια να κερδίσει το μισθό του. Άλλοι προσπαθούν, μιλώντας για το αγωνιστικό μέρος, να διαφημίσουν τις υπηρεσίες τους. Γνωρίζω, ας πούμε, ότι πρώην (μεγαλο)μάνατζερ πιπιλάει το μυαλό γνωστού παράγοντα για τον τάδε παίκτη που πήρε ότι έχει χονδροπάθεια, για τον προπονητή που είναι άμπαλος κ.λπ. Το κίνητρό του είναι προφανές: να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Όμως, έχει μείνει κι αυτός σε άλλη εποχή. Δεν καταλαβαίνει ότι μια μεταγραφή έχει επίπτωση σε δύο μόνο πράγματα: στην τσέπη του παράγοντα και στο γκελ που θα κάνει ο παίκτης στον κόσμο. Αυτά είναι τα μόνα κριτήρια, και ορθώς κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει ευκολότερος (και οικονομικότερος) τρόπος να επηρεάσει κανείς το τι θα γίνει στο χορτάρι.

Και εξηγούμαι: το να στήσεις ένα διαιτητή (μιλάμε να κάνει εγκλήματα, όχι να δώσει τα σπόρια) κοστίζει μόλις είκοσι χιλιάρικα αν ξέρει ότι δε θα τιμωρηθεί ή ότι η τιμωρία θα είναι ελαφριά. Αν ξέρει ότι μετά θα καρατομηθεί, η ταρίφα πάει στα εξήντα χιλιάρικα. Τα νούμερα είναι πραγματικά, πρόσφατα και προέρχονται από το στόμα του μετρ του είδους. Σε πόσα από τα 24 ματς με τις μικρές ομάδες που θα παίξεις θα χρειαστείς ο διαιτητής να κάνει εγκλήματα; Να πούμε στα έξι; Και από τα έξι ντέρμπι, να βρεις άκρη με το διαιτητή στα τρία (προφανώς, θα ψάχνονται κι οι αντίπαλοι); Σούμα 540 χιλιάρικα. Με τα ίδια λεφτά (αφού αφαιρεθεί το κόστος της εφορίας) μπορείς να πάρεις έναν παίκτη με συμβόλαιο 320.000 ευρώ. Ποιος παίκτης ή προπονητής με συμβόλαιο 320.000 ευρώ μπορεί να σου πάρει τα έξι αμφίρροπα ματς με τους μικρούς και τα τρία ντέρμπι;

Άρα, δεν είναι χαζοί οι παράγοντες που κάνουν τις μεταγραφές που κάνουν και ξύπνιοι οι δημοσιογράφοι, μπλογκογράφοι και λοιποί σχολιαστές που τις κριτικάρουν (οι οποίοι σχολιαστές δε θυμάμαι να είχαν κάτι αρνητικό να πουν για τις μεταγραφές του γίγαντα Εσσιέν και του τιτάνα Μπερμπάτοφ). Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: οι παράγοντες ξέρουν κάτι που δεν ξέρουν (ή κάνουν ότι δεν ξέρουν) οι υπόλοιποι.

Μια και μιλάμε για μεταγραφές, να εξηγήσουμε και κάτι ακόμη: τα μανατζερικά είναι περίπου 10% του συμβολαίου του παίκτη. Αν λοιπόν είναι να πάρουμε τον παίκτη με το συμβόλαιο των 320.000 ευρώ για τρία χρόνια, ο μάνατζερ θα έπαιρνε σχεδόν ένα κατοστάρικο. Τώρα βέβαια ξέρουμε ότι όλοι οι μάνατζερ είναι ηθικοί και τίμιοι. Ας υποθέσουμε όμως, χάριν της συζήτησης, ότι υπήρχε ένας μάνατζερ νταραβεριτζής κι ας υποθέσουμε περαιτέρω ότι ήταν διατεθειμένος να διαθέσει το ένα τρίτο της αμοιβής του σε δημοσιογράφους (οι οποίοι κι αυτοί είναι όλοι ηθικοί και τίμιοι, αλλά λέμε τώρα) για να φτιάξει κλίμα: εκεί που έχουν φτάσει οι μισθοί των δημοσιογράφων τη σήμερον ημέρα, με τριάντα χιλιάρικα μέχρι κι εμένα μπορείς να εμφανίσεις ως παικταρά. Οπότε, μπορεί κι οι δημοσιογράφοι που τους ξέφυγε ότι ο τάδε ή δείνα παίκτης είναι κουτσός ή τελειωμένος να μην ήταν τόσο χαζοί: χαζοί ήταν αυτοί που πανηγύριζαν στο τζάμπα, σε μπλογκ, φόρουμ κι αεροδρόμια.

Πάμε λοιπόν στο ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, δια της εις άτοπον απαγωγής. Σίγουρα δε θα το πάρουν αυτοί που όλοι την ώρα γκρινιάζουν και βγάζουν ανακοινώσεις: ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός. Αυτός που καταγγέλλει το σύμπαν, το κάνει γιατί αισθάνεται αδύναμος. Όπως σοφά έχει πει στις κασέτες της πρώτης παράγκας ο Θωμάς Μητρόπουλος (μιλώντας στον Πανόπουλο): «Παίρνεις χαμπάρι τι λέμε, ρε περίεργε; Απλά είναι τα πράγματα. Το ζητούμενο είναι ότι όλοι θέλουν ακριβοδίκαια διαιτησία όταν είναι στην απ’ έξω». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι κάποιος είναι «στην απέξω» απ’ το να γκρινιάζει και να βγάζει ανακοινώσεις: απλά κατασκευάζει προκαταβολικά δικαιολογίες. Μεταξύ των δύο μάλιστα, θα έλεγα ότι περισσότερο καταγγελτικός είναι ο Ολυμπιακός: αρκεί να διαβάσει κανείς το Γαύρο. Από εκεί που έκαναν πλάκα με τους υπόλοιπους, τώρα καταγγέλλουν την αδικία όπου κι αν τη βρουν. Κατά τη γνώμη μου, η θέση 4 (στην κανονική διάρκεια πάντα) είναι κλειδωμένη από τον Ολυμπιακό κι η 3 από τον Παναθηναϊκό.

Μένουν ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Παρότι πιστεύω ότι η ΑΕΚ θα είναι κοντά στο πρωτάθλημα, ιδίως όσο ο ΠΑΟΚ θα παίζει Ευρώπη, νομίζω ότι τελικά η πλάστιγγα θα γύρει υπέρ του ΠΑΟΚ. Το βέβαιο είναι ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στις λεπτομέρειες (εννοείται όχι τις αγωνιστικές): ο ΠΑΟΚ φαίνεται να είναι πιο κοντά στην κυβέρνηση (η οποία μπορεί πάντα να στείλει το ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ ή στην τάδε ΕΠΣ), ενώ και ο Μελισσανίδης είναι σαφώς πιο «σφιχτός» από το Σαββίδη. Το «σύστημα» του ποδοσφαίρου μας έχει ενισχυμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κι άρα προτιμάει πάντα τον ανοιχτοχέρη. Ένα σημάδι προς αυτή την κατεύθυνση είναι ότι ο ΠΑΟΚ μιλάει για διαιτησία και ΕΠΟ λιγότερο κι από την ΑΕΚ.