…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Όταν η απάντησή μου σε σχόλιο είναι μακροσκελής, μου έχει πει ο Στήβεν να την κάνω ανάρτηση. Ιδού λοιπόν:

digeo21 says:
24 Σεπτεμβρίου 2016 at 9:33 μμ

Γιώργο καλώς ήρθες! (Μην γράφεις μόνο κάθε Σεπτέμβρη). Συμφωνώ με τον Savvi σε αυτά που λέει για τα πρώτα δύο χρόνια. Όντως είχανε καλές ομάδες μετά αλλά αν καταλαβαίνω καλά το σκεπτικό του Γιώργου είναι ότι η καλή ομάδα θα σε βοηθήσει να κάνεις τα λιγότερα δυνατά όργια.. Αλλά αν δεν έχεις καλή ομάδα είτε με παραρτήματα είτε με διαιτησία θα το πάρεις . Είναι λίγο μηδενιστικό αυτό αλλά μετά από τόσα χρόνια μάλλον έχει σχετικό δίκιο ο Γιώργος. Δηλαδή αν νικάγαμε το 2005 τον Ιωνικό θα μας έσφαζαν με τον βάζελο και θα χάναμε για πλάκα. Οκ συμφωνώ. Απλά δεν καταλαβαίνω τι θα άλλαζε με Ντέμη και τον πίστεψες? Λιγότερο μπάτζετ είχαμε και οι άλλοι μυαλά δεν θα άλλαζαν. Εκτός αν ήσουν τότε στην άγνοια.

@digeo21

Ευχαριστώ, δεν ξέρω τι έχω πάθει, έχω οίστρο αυτές τις μέρες, παρότι πνίγομαι στη δουλειά. Έχω ένα-δύο ακόμη να γράψω, πάντως.

Στα ερωτήματά σου τώρα. Λες «αν νικάγαμε το 2005 τον Ιωνικό θα μας έσφαζαν με τον βάζελο και θα χάναμε για πλάκα». Τι εννοείς θα μας έσφαζαν; Να σου θυμίσω ότι μας έσφαξαν, με το πέναλτι στον Μπούρμπο που δεν είδε ποτέ ο Βασσάρας. Μπορείς να το δεις πάλι εδώ, αν δεν το θυμάσαι. Το Χ τότε ήταν αρκετό για το σύστημα. Αν, εκτός από Χ ο Παναθηναϊκός, χρειαζόταν και άσσο ο Ολυμπιακός ε, όλο και κάποια αποβολή θα είχαμε. Μπορεί και κανένα πέναλτι.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι αυτό που ρωτάς, πώς μπλέχτηκα με την ΑΕΚ. Κατ’ αρχάς να πω ότι δεν πίστεψα στο σχέδιο του Ντέμη, αλλά στις ικανότητές του (οι οποίες είναι αδιαμφισβήτητες). Το σχέδιο, με όλο το σεβασμό, ήταν δικό μου κι ο Ντέμης (δυστυχώς ή ευτυχώς) πίστεψε σ’ αυτό για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Το ίδιο ακριβώς ερώτημα, πάντως, μου έθεσε με άλλα λόγια ο Θωμάς Μητρόπουλος πριν κάποια χρόνια. «Εσείς» μου είπε «τι κάνατε στο ποδόσφαιρο, τους καντηλανάφτες;». Εννοούσε, βέβαια, ότι δεν είχαμε αίσθηση του που βρισκόμαστε, τους χώρου και του χρόνου. Κι είχε βέβαια δίκιο.

Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιο βαθμό εθελοτυφλούσαμε, όπως πιστεύω ότι κάνουν οι φίλαθλοι της ΑΕΚ και των υπόλοιπων ομάδων σήμερα. Προφανώς γνωρίζαμε ότι υπήρχε παρασκήνιο κι εξίσου προφανώς το υποτιμήσαμε. Όμως, και να είχαμε πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας, δε θα άλλαζα ούτε γραμμή από το σχέδιο. Απλά, θα είχαμε πει στον κόσμο της ΑΕΚ από την πρώτη στιγμή την αλήθεια: η τράπουλα είναι σημαδεμένη, κι επειδή θα χρησιμοποιήσουμε μόνο νόμιμα όπλα στη μάχη, η θέση μας θα είναι μειονεκτική. Αυτό θέλουμε κι αυτό μπορούμε να κάνουμε, πρωτάθλημα δεν μπορούμε να υποσχεθούμε. Είστε μαζί μας ή όχι;

Δεν το κάναμε γιατί δεν είχαμε (και κυρίως ο Ντέμης που ήταν ο ηγέτης μας κι είχε τα περισσότερα να κερδίσει και τα περισσότερα να χάσει) το θάρρος, την ψυχική δύναμη, να δούμε την αλήθεια κατάματα (οι υπόλοιποι είναι γεγονός ότι είχαμε τότε μικρότερη γνώση του παρασκηνίου). Αν θέταμε αυτό το ερώτημα (ίσως με ψηφοφορία μεταξύ των κατόχων διαρκείας), οι πιθανές απαντήσεις ήταν μόνο δύο: όχι, δε μας κάνετε ή μαζί σας και στο θάνατο.

Αν μας είχε πει όχι ο κόσμος της ΑΕΚ, θα μας είχε γλυτώσει πολύ κόπο, πολύ χρήμα και πολλή απογοήτευση: ο Ντέμης ακόμη τραβιέται με τα χρέη της ΑΕΚ. Ο Μελισσανίδης θα είχε πάρει την ΑΕΚ (με “ζερό” χρέη) εννιά χρόνια νωρίτερα. Αν όμως ο κόσμος μάς είχε πει ναι , η λύση ήταν προφανής: και πάλι Δ΄ Εθνική. Το άρθρο 44, παρότι δικής μου επινόησης, ήταν «νόμιμο αλλά όχι ηθικό». Κι ας φώναζε η Original (που έριξε το μπάσκετ και—στην καλύτερη—έκανε μόκο για τη Γ΄ Εθνική το 2013) «όποιος μιλάει για Δ΄ Εθνική…»). Εν συνεχεία βέβαια, και στις δύο περιπτώσεις, θα είχαμε μια ομάδα που οικονομικά θα άπλωνε τα πόδια της ως εκεί που φτάνει το πάπλωμα.

Αυτό ακριβώς δηλαδή που έγινε εννιά χρόνια μετά, με πολύ άσχημο τρόπο. Μόνο που τότε θα είχε γίνει με τη συναίνεση και τη στήριξη των φιλάθλων. Κι αν άλλαζε γνώμη κάποια στιγμή ο κόσμος της ΑΕΚ, θα παραδίδαμε την ομάδα στον Τίγρη (ή στον οποιοδήποτε Τίγρη) με ζερό χρέη και καλούς παίκτες, αποφεύγοντας «ομορφιές» τύπου Ατρομήτου (για τα επεισόδια λέω) και Πανθρακικού. Αν δεν εθελοτυφλούσαμε το 2004, όλοι θα βγαίναμε κερδισμένοι: η ομάδα του 2004 (που έχασε και περίπου 50 εκατομμύρια), ο Μελισσανίδης κι οι φίλαθλοι. Ίσως γι αυτό με έχει πιάσει και γράφω: για να μη συνεχίζουν να εθελοτυφλούν οι φίλαθλοι, όπως τότε εμείς. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι πάντα οδυνηρή. Προφανώς, γνώμη μου είναι ότι και οι φίλαθλοι και ο Μελισσανίδης σήμερα εθελοτυφλούν.

Η αλήθεια λοιπόν, φίλε digeo21, είναι ότι πρωτάθλημα δύσκολα θα παίρναμε. Θα μπορούσαμε όμως να είχαμε φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα που να τη χαιρόμαστε όλοι μαζί, τόσο τις Κυριακές όσο και στην Ευρώπη. Μια ομάδα για την οποία θα είμαστε όλοι περήφανοι. Όχι μια ομάδα όπως η σημερινή που παίζει ενώπιον συγγενών και φίλων (θυμίζω ότι το 2004/5 είχαμε μέσο όρο 27.627 θεατές, παίζοντας ποδόσφαιρο που δεν βλεπόταν και χωρίς τον παραμικρό στόχο).

Μπορεί να μην παίρναμε πρωτάθλημα, αλλά κανείς διαιτητής δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να φτιάξεις ομάδα, να γεμίζεις το γήπεδο και να περνάς καλά όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Γι αυτό μάλιστα δε χρειάζεσαι καν λεφτά: δεν έχεις παρά να δεις πόσο κόστισαν οι πραγματικοί παικταράδες (όπως αποδείχθηκε από τη μετέπειτα καριέρα τους) που πέρασαν από την ΑΕΚ: Παπασταθόπουλος, Πλιάτσικας, Κονέ, Χετεμάι, Μόρας, Σορρεντίνο, Δέλλας (ήρθε τραυματίας και πληρωνόταν με τη συμμετοχή!) ακόμη κι οι Άλβεζ-Ασουνσάο. Και που ξέρεις, καμιά φορά γίνονται και θαύματα.

Είμαστε ήδη δώδεκα χρόνια μετά το 2004. Επιτέλους, έγινε αυτό που τόσα χρόνια ήθελαν αυτοί που μας χαρακτήριζαν αιθεροβάμονες: η ομάδα πάει για πρωτάθλημα, δυνατή στο παρασκήνιο. Δικαιολογία δεν υπάρχει καμία: και τα χρέη «ζερό» είναι, κι ο Ολυμπιακός στη μάχη του παρασκηνίου βρίσκεται στα σχοινιά. Για να δούμε λοιπόν τι θα γίνει. Η πρόβλεψή μου, όπως είπα, είναι ότι η ΑΕΚ θα φτάσει κοντά αλλά δε θα πιει νερό. Αυτό δεν πρέπει να προκαλέσει έκπληξη: μόνο αν φτάσεις κοντά στην πηγή ενεργοποιείται το σύστημα εναντίον σου.

Ακόμη κι αν διαψευστώ όμως, κι η ΑΕΚ βγει πρώτη σ’ αυτό το θλιβερό πρωτάθλημα, πόσοι θα χαρούν; Γνώμη μου: ίσως περισσότεροι από τους ελάχιστους που πήραν διαρκείας πέρσι μετά την κατάκτηση του κυπέλλου και τις δύο νίκες επί του Ολυμπιακού, αλλά σίγουρα πολύ λιγότεροι από τους 40.000 που ήρθαν στο γήπεδο με την Καλλιθέα μετά την πεντάρα από τη Ζενίτ.

Όσο για το ερώτημα του Θωμά, αν τον έβλεπα, θα του το επέστρεφα: «Εσύ τι κάνεις στο ποδόσφαιρο; Επειδή τα τελευταία χρόνια πέρασες δύσκολα, έχασες την ευθυκρισία σου; Δε βλέπεις ότι εδώ είναι πόλεμος με πραγματικά πυρά κι όχι με λεφτά και κασέτες όπως παλιά; Ότι, αναπόφευκτα, κάποια στιγμή θα υπάρξει απάντηση για τις σφαίρες στο Λίβα κι αυτός που θα απαντήσει δε θα έχει άλλη επιλογή από το να σημαδέψει λίγο πιο ψηλά;».

Λέει στο Κατά Ματθαίον (26:52) «πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρη απολούνται». Καμιά φορά όμως, και να ξέρουμε τι μας περιμένει, «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον». Το καλοκαίρι πάντως που ήπιαμε μια μπύρα με το Θωμά στο στέκι του στο Αιγάλεω, έριχνα μια κλεφτή ματιά γύρω μου κάθε τρεις λίγο.

Μόλις προχθές έγραφα για την «κυβέρνηση η οποία μπορεί πάντα να στείλει το ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ». Σήμερα λοιπόν η είδηση είναι «Έφοδος του ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ»! Και βέβαια, συνεχίζει η Ναυτεμπορική «τα στελέχη της ΕΠΟ απέδωσαν την έφοδο στις κακές σχέσεις που υπάρχουν με την κυβέρνηση, ενώ εκτιμούν ότι συνδέεται με την αυριανή Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας».

Προφανώς, δεν είχα κάποια πληροφόρηση. Απλά, αυτά τα κόλπα γίνονται από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Η είδηση για μένα είναι ότι κάποιοι εξακολουθούν να ανθίστανται στην ΕΠΟ, αυτό δεν το περίμενα. Εννοείται έχουν όσες ελπίδες είχαν κι οι τριακόσιοι του Λεωνίδα: η μάχη έχει κριθεί οριστικά εδώ και καιρό.

Ο χρήστης Koreas μου έγραψε το εξής σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση: «κύριε Κιντή μην το κουράζουμε ……..η Αεκάρα θα πάρει το πρωτάθλημα εκτός συγκλονιστικού απροόπτου…..». Την απάντηση είπα να την κάνω ανάρτηση.

Αγαπητέ Koreas, ούτε θα χαρώ αν το πάρει, ούτε θα στεναχωρηθώ αν το χάσει. Κι ο ίδιος είπα ότι η ΑΕΚ «θα είναι κοντά στο πρωτάθλημα» κι ότι «ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στις λεπτομέρειες». Αυτό που μπορώ να σου πω όμως είναι ότι «η Αεκάρα θα πάρει το πρωτάθλημα» όσο «η Ολυμπιακάρα έπαιρνε το πρωτάθλημα» τα χρόνια του Κόκκαλη ή του Μαρινάκη. Καμιά «Ολυμπιακάρα» κατά τη γνώμη μου δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα: απλά, νικητής στη μάχη του παρασκηνίου αναδεικνυόταν ένας επιχειρηματίας ο οποίος τύχαινε να είναι και πρόεδρος του Ολυμπιακού (εδώ να σημειώσουμε μια ιστορία που δεν έχει γίνει γνωστή: ο Κόκκαλης εξέτασε σοβαρά το 2012 το ενδεχόμενο να αγοράσει τη Λάρισα. Η πληροφορία δεν αμφισβητείται, όσο για το λόγο που μπορεί να το έκανε αυτό θα τον εξετάσουμε σε λίγους μήνες). Μπορεί να άλλαζαν προπονητές, τεχνικοί διευθυντές, παίκτες, όμως η κούπα πάντα κατέληγε στον Πειραιά. Με την ίδια λογική, κανένα πρωτάθλημα δε θα πάρει «η Αεκάρα». Το πρωτάθλημα, αν το πάρει, θα το πάρει ο Μελισσανίδης.

Αφαίρεσε από τη σημερινή ΑΕΚ οποιονδήποτε, πλην Μελισσανίδη: παίκτη, προπονητή, τεχνικό διευθυντή, «διευθυντή επικοινωνίας», «γενική διευθύντρια» ακόμη και τον «εκτελεστικό διευθυντή». Οι πιθανότητες της ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα δε μεταβάλλονται ούτε κατ΄ ελάχιστον. Αφαίρεσε το Μελισσανίδη από τη σημερινή ΑΕΚ και, στην καλύτερη, «η Αεκάρα» παλεύει για την τέταρτη θέση με τον Πανιώνιο. Αφαίρεσε το Σαββίδη από τον ΠΑΟΚ, ακόμη και τον Αλαφούζο από τον Παναθηναϊκό. Τα ίδια.

Επί τη ευκαιρία, αγαπητέ Koreas, θα ήθελες να μας πεις που βασίζεις αυτή τη βεβαιότητά σου; Όπως είδες, έκανα μια ανάλυση βασιζόμενος σε πληροφορίες για το παρασκήνιο, άλλες ευρύτερα γνωστές κι άλλες όχι. Μετά χαράς να φιλοξενήσουμε και τη δική σου ανάλυση, ιδίως αν βασίζεται σε πληροφορίες που δε διαβάζει κανείς στον τύπο. Ελπίζω μόνο η πίστη σου να μη βασίζεται σε αγωνιστική ανάλυση των τεσσάρων αντιπάλων.

Έχω ξαναπεί ότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όποιος λέει ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί από την τάδε ή δείνα μεταγραφή κι από το αν η ομάδα θα παίξει 4-2-3-1 ή 3-5-2, είτε ζει σε ένα ροζ συννεφάκι (όντας ταυτόχρονα πιο γραφικός κι απ΄ την Αράχοβα), είτε διαλαλεί απλά τις υπηρεσίες του. Επί τη ευκαιρία, να δώσουμε εδώ σε όσους προσπαθούν να πουλήσουν τις υπηρεσίες τους στο Μελισσανίδη ορισμένες «οδηγίες προς ναυτιλλομένους»: μην προσπαθείτε να του πουλήσετε «μυαλό». Μπορεί να μην έχει πτυχία και να μη μιλάει αγγλικά, όμως είναι (τουλάχιστον) τριάντα φορές πιο έξυπνος από εσάς και δεν έχετε παρά να συγκρίνετε την οικονομική σας θέση για να πειστείτε.

Ο Μελισσανίδης εκτιμά δύο πράγματα: το ένα είναι η απόλυτη υπακοή. Δεν έχετε παρά να δείτε ότι «διευθυντής επικοινωνίας» της ΠΑΕ κατέληξε ο Δημάτος κι όχι ο μακαρίτης ο Γιάννης ο Ξενάκης. Ο Γιάννης στήριζε το Μελισσανίδη περισσότερα χρόνια και πιο μαχητικά από το Δημάτο, ακόμη και τις εποχές της παντοκρατορίας του Ντέμη, όταν μέχρι κι ο Δημάτος αλληθώριζε (ελαφρά). Ο Γιάννης όμως κάποιες φορές ασκούσε έντονη κριτική στο Μελισσανίδη, εννοείται δικαίως. Βρείτε μου όμως μία κριτική λέξη του Δημάτου για το Μελισσανίδη. Όχι πρόσφατα, οποτεδήποτε. Αγιογραφίες του Μαρινάκη μπορεί να βρείτε, μία λέξη κατά του Μελισσανίδη αποκλείεται.

Αυτό νομίζω κόστισε στο Γιάννη τη θέση στην ΠΑΕ κι ίσως, κατά τη γνώμη μου, και τη ζωή του. Παρότι ποτέ δε μου εξέφρασε ούτε απογοήτευση ούτε πικρία γι αυτό (αν και μιλούσαμε στο τηλέφωνο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα επί χρόνια, κυρίως μαλώνοντας για το Μελισσανίδη), αυτό που διαισθανόμουν είναι ότι τον πείραξε βαθιά. Πίστευε πολύ στο Μελισσανίδη ο Γιάννης και ήλπιζε (σε βαθμό αφέλειας) ότι θα είναι μέρος της «νέας χρυσής εποχής» της ΑΕΚ.  Ο Δημάτος όμως ήταν (και είναι) πιο ρεαλιστής.

Για να επανέλθουμε λοιπόν στις οδηγίες σε επίδοξους μυαλοπώλες: όχι κριτική. Αφενός, γιατί αυτά που γράφετε είναι μπούρδες: όταν περισπούδαστα αναλύετε τον τρόπο με τον οποίο τάχα η ΑΕΚ κέρδισε το ματς, σας περνάει από το μυαλό ότι ο Μελισσανίδης ίσως ξέρει από πρώτο χέρι πώς πραγματικά κέρδισε η ΑΕΚ το ματς κι απλά γελάει με τις μαλακίες που γράφετε; Αφετέρου γιατί, όπως είπαμε, ο Μελισσανίδης εκτιμά την απόλυτη υπακοή.

Το άλλο πράγμα που εκτιμά ο Μελισσανίδης (όπως αποδείχθηκε και πρόσφατα) είναι η τεχνική γνώση, σε συνδυασμό όμως με ειλικρίνεια και μπέσα. Επειδή σ’ αυτή την πίστα θα είναι δύσκολο να διαγωνιστούν οι μυαλοπώλες, η υπακοή φοβούμαι ότι είναι μονόδρομος. Πρέπει να είναι απόλυτη όμως.

Κατ’ αρχάς να ξαναπούμε ότι δεν έχω άποψη για ομάδες και παίκτες, για το αν ο Αλμέϊδα είναι καλύτερος του Καρντόσο κι αν ο Τιμούρ θα βρει τη σωστή θέση στον Μπακασέτα. Ούτε βλέπω ματς, ούτε σκοπεύω να δω.

Κατά τη γνώμη μου, όποιος ασχολείται με το αγωνιστικό μέρος του ελληνικού ποδοσφαίρου, είτε είναι αγαθός και δεν καταλαβαίνει που βρίσκεται, είτε κάτι έχει να κερδίσει. Ένας προπονητής έχει βέβαια να κερδίσει το μισθό του. Άλλοι προσπαθούν, μιλώντας για το αγωνιστικό μέρος, να διαφημίσουν τις υπηρεσίες τους. Γνωρίζω, ας πούμε, ότι πρώην (μεγαλο)μάνατζερ πιπιλάει το μυαλό γνωστού παράγοντα για τον τάδε παίκτη που πήρε ότι έχει χονδροπάθεια, για τον προπονητή που είναι άμπαλος κ.λπ. Το κίνητρό του είναι προφανές: να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Όμως, έχει μείνει κι αυτός σε άλλη εποχή. Δεν καταλαβαίνει ότι μια μεταγραφή έχει επίπτωση σε δύο μόνο πράγματα: στην τσέπη του παράγοντα και στο γκελ που θα κάνει ο παίκτης στον κόσμο. Αυτά είναι τα μόνα κριτήρια, και ορθώς κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει ευκολότερος (και οικονομικότερος) τρόπος να επηρεάσει κανείς το τι θα γίνει στο χορτάρι.

Και εξηγούμαι: το να στήσεις ένα διαιτητή (μιλάμε να κάνει εγκλήματα, όχι να δώσει τα σπόρια) κοστίζει μόλις είκοσι χιλιάρικα αν ξέρει ότι δε θα τιμωρηθεί ή ότι η τιμωρία θα είναι ελαφριά. Αν ξέρει ότι μετά θα καρατομηθεί, η ταρίφα πάει στα εξήντα χιλιάρικα. Τα νούμερα είναι πραγματικά, πρόσφατα και προέρχονται από το στόμα του μετρ του είδους. Σε πόσα από τα 24 ματς με τις μικρές ομάδες που θα παίξεις θα χρειαστείς ο διαιτητής να κάνει εγκλήματα; Να πούμε στα έξι; Και από τα έξι ντέρμπι, να βρεις άκρη με το διαιτητή στα τρία (προφανώς, θα ψάχνονται κι οι αντίπαλοι); Σούμα 540 χιλιάρικα. Με τα ίδια λεφτά (αφού αφαιρεθεί το κόστος της εφορίας) μπορείς να πάρεις έναν παίκτη με συμβόλαιο 320.000 ευρώ. Ποιος παίκτης ή προπονητής με συμβόλαιο 320.000 ευρώ μπορεί να σου πάρει τα έξι αμφίρροπα ματς με τους μικρούς και τα τρία ντέρμπι;

Άρα, δεν είναι χαζοί οι παράγοντες που κάνουν τις μεταγραφές που κάνουν και ξύπνιοι οι δημοσιογράφοι, μπλογκογράφοι και λοιποί σχολιαστές που τις κριτικάρουν (οι οποίοι σχολιαστές δε θυμάμαι να είχαν κάτι αρνητικό να πουν για τις μεταγραφές του γίγαντα Εσσιέν και του τιτάνα Μπερμπάτοφ). Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: οι παράγοντες ξέρουν κάτι που δεν ξέρουν (ή κάνουν ότι δεν ξέρουν) οι υπόλοιποι.

Μια και μιλάμε για μεταγραφές, να εξηγήσουμε και κάτι ακόμη: τα μανατζερικά είναι περίπου 10% του συμβολαίου του παίκτη. Αν λοιπόν είναι να πάρουμε τον παίκτη με το συμβόλαιο των 320.000 ευρώ για τρία χρόνια, ο μάνατζερ θα έπαιρνε σχεδόν ένα κατοστάρικο. Τώρα βέβαια ξέρουμε ότι όλοι οι μάνατζερ είναι ηθικοί και τίμιοι. Ας υποθέσουμε όμως, χάριν της συζήτησης, ότι υπήρχε ένας μάνατζερ νταραβεριτζής κι ας υποθέσουμε περαιτέρω ότι ήταν διατεθειμένος να διαθέσει το ένα τρίτο της αμοιβής του σε δημοσιογράφους (οι οποίοι κι αυτοί είναι όλοι ηθικοί και τίμιοι, αλλά λέμε τώρα) για να φτιάξει κλίμα: εκεί που έχουν φτάσει οι μισθοί των δημοσιογράφων τη σήμερον ημέρα, με τριάντα χιλιάρικα μέχρι κι εμένα μπορείς να εμφανίσεις ως παικταρά. Οπότε, μπορεί κι οι δημοσιογράφοι που τους ξέφυγε ότι ο τάδε ή δείνα παίκτης είναι κουτσός ή τελειωμένος να μην ήταν τόσο χαζοί: χαζοί ήταν αυτοί που πανηγύριζαν στο τζάμπα, σε μπλογκ, φόρουμ κι αεροδρόμια.

Πάμε λοιπόν στο ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, δια της εις άτοπον απαγωγής. Σίγουρα δε θα το πάρουν αυτοί που όλοι την ώρα γκρινιάζουν και βγάζουν ανακοινώσεις: ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός. Αυτός που καταγγέλλει το σύμπαν, το κάνει γιατί αισθάνεται αδύναμος. Όπως σοφά έχει πει στις κασέτες της πρώτης παράγκας ο Θωμάς Μητρόπουλος (μιλώντας στον Πανόπουλο): «Παίρνεις χαμπάρι τι λέμε, ρε περίεργε; Απλά είναι τα πράγματα. Το ζητούμενο είναι ότι όλοι θέλουν ακριβοδίκαια διαιτησία όταν είναι στην απ’ έξω». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι κάποιος είναι «στην απέξω» απ’ το να γκρινιάζει και να βγάζει ανακοινώσεις: απλά κατασκευάζει προκαταβολικά δικαιολογίες. Μεταξύ των δύο μάλιστα, θα έλεγα ότι περισσότερο καταγγελτικός είναι ο Ολυμπιακός: αρκεί να διαβάσει κανείς το Γαύρο. Από εκεί που έκαναν πλάκα με τους υπόλοιπους, τώρα καταγγέλλουν την αδικία όπου κι αν τη βρουν. Κατά τη γνώμη μου, η θέση 4 (στην κανονική διάρκεια πάντα) είναι κλειδωμένη από τον Ολυμπιακό κι η 3 από τον Παναθηναϊκό.

Μένουν ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Παρότι πιστεύω ότι η ΑΕΚ θα είναι κοντά στο πρωτάθλημα, ιδίως όσο ο ΠΑΟΚ θα παίζει Ευρώπη, νομίζω ότι τελικά η πλάστιγγα θα γύρει υπέρ του ΠΑΟΚ. Το βέβαιο είναι ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στις λεπτομέρειες (εννοείται όχι τις αγωνιστικές): ο ΠΑΟΚ φαίνεται να είναι πιο κοντά στην κυβέρνηση (η οποία μπορεί πάντα να στείλει το ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ ή στην τάδε ΕΠΣ), ενώ και ο Μελισσανίδης είναι σαφώς πιο «σφιχτός» από το Σαββίδη. Το «σύστημα» του ποδοσφαίρου μας έχει ενισχυμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κι άρα προτιμάει πάντα τον ανοιχτοχέρη. Ένα σημάδι προς αυτή την κατεύθυνση είναι ότι ο ΠΑΟΚ μιλάει για διαιτησία και ΕΠΟ λιγότερο κι από την ΑΕΚ.

Ηταν κάποτε μια ”παρέα” φίλων του ΠΑΣΟΚ. 1ος ο εργολάβος Καλογρίτσας,δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ,φίλος του Άκη και του Γιαννόπουλου. 2ος ο κουμπάρος του Καλογρίτσα εργολαβομηχανικός Σπίρτζης, πρόεδρος του ΤΕΕ με την ΠΑΣΚΕ. 3ος ο δικηγόρος Ματζουράνης, προφυλακισμένος για το σκάνδαλο Κοσκωτά ,γραμματέας του Υπ Συμβουλίου επί ΠΑΣΟΚ. 4ος ο υπουργός του ΠΑΣΟΚ Ρουμελιώτης,καταδικασμένος για το σκάνδαλο Κοσκωτά και 5ος ο καθηγητής ΑΕΙ Δουληγέρης, διορισμένος από το ΠΑΣΟΚ σε ΙΚΥ, ΕΘΙΑΓΕ, ΑΔΑΕ(αρχή διασφάλισης απορρήτου επικοινωνιών) κ.α. Όλοι αυτοί,όταν το σκάφος του ΠΑΣΟΚ άρχισε να μπάζει νερά,έφυγαν και πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε τώρα κάτι συμπτώσεις. Ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Σπίρτζης το καλοκαίρι στα μουλωχτά περνάει μια διάταξη η οποία καταργεί το ασυμβίβαστο εργολάβου του δημοσίου και καναλάρχη. Αμέσως μετά ο κουμπάρος του εργολάβος Καλογρίτσας(που έχει αγοράσει την τεχνική εταιρεία του Τσίπρα,είναι κουμπάρος του Καμμένου και Συριζαίος) κάνει αίτηση για άδεια καναλιού. Ο Καλογρίτσας καταθέτει εκπρόθεσμα εγγυητική 3 εκατ για το διαγωνισμό και ο Ματζουράνης που είναι υπεύθυνος νομικός σύμβουλος του διαγωνισμού,την αποδέχεται. Η εγγυητική είναι της Τράπεζας Αττικής η οποία είναι η μοναδική που δεν υπόκειται σε έλεγχο του ΤΧΣ, αλλά ελέγχεται από την κυβέρνηση .Ο Καλογρίτσας παίρνει άδεια,αλλά δεν έχει το ρευστό όχι μόνο για το σύνολο του ποσού(52,6 εκατ) αλλά ούτε για την πρώτη δόση(17,5 εκατ). Ο Δουληγέρης που είναι υπεύθυνος ελέγχου πόθεν έσχες αν και άσχετος με τα οικονομικά, αποδέχεται κάτι διεκδικούμενα βοσκοτόπια στη Ιθάκη που ανήκουν σε ένα φίλο του Καλογρίτσα, τα οποία θα βάλει λέει εγγύηση ο Καλογρίτσας για να δανειστεί από την Τράπεζα Αττικής. Η κυβέρνηση διορίζει σ΄αυτή την Τράπεζα το Ρουμελιώτη που θα εγκρίνει το δάνειο,εκτιμώντας τη αξία των βοσκοτόπων σαν να ήταν οικόπεδα στο Κολωνάκι. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Στουρνάρας όμως δεν εγκρίνει το διορισμό Ρουμελιώτη και την ίδια μέρα ο εισαγγελέας πάει σπίτι του για έρευνα για μια παλιά υπόθεση της γυναίκας του.Έτσι ο Ρουμελιώτης θα πάει στη Τράπεζα. Έτσι το δάνειο θα εγκριθεί. Έτσι ο Καλογρίτσας θα πάρει κανάλι.Έτσι ο Ματζουράνης θα εγγυηθεί νομικά και ο Δουληγέρης τυπικά. Έτσι ο Σπίρτζης θα υπογράψει την άδεια……..έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει δική του Τηλεόραση…….και η διαπλοκή θα έχει τσακιστεί

Γιατί αν δεν φωνάξει περί αφελληνισμού αυτός που έδωσε τις τράπεζες σε τιμή …0.003 ευρώ σε hedge funds ποιος θα φωνάξει; Αν δεν φωνάξει αυτός που προχώρησε σε αυξήσεις κεφαλαίου με τις τράπεζες σε καθεστώς capital controls και επιλεκτικής χρεοκοπίας, ποιος θα φωνάξει; Αν δεν φωνάξει για το δημόσιο συμφέρον αυτός που μείωσε στο 1/3 τη μετοχική συμμετοχή του δημοσίου στις τράπεζες, και εξαέρωσε 20 δισ. περιουσία του δημοσίου σε λίγους μήνες ποιος θα φωνάξει;

Ενθουσιασμός διάβασα οτι επικράτησε αυτό το σαββατοκύριακο. Από την μια ο Τσίπρας μίλησε σε κάτι συνδικαλιστές αστυνομικούς, κι από την άλλη ο Μητσοτάκης μίλησε σε κάτι αργόσχολους που ασχολούνται με κάτι που το λένε έκθεση στην Θεσσαλονίκη.

Ενθουσιασμός διάβασα οτι επικράτησε με τις δηλώσεις που έγιναν εκατέρωθεν. Οτι ο ένας εβούλωσε τον άλλον, κι οτι ο άλλος ετάπωσε τον έναν. Φυσικά ο ένας και ο άλλος μπορεί να είναι είτε ο πρωθυπουργός είτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορείτε να βάλετε όποιον θέλετε, ανάλογα με τον κομματικό ενθουσιασμό σας. Διότι εσείς, αν δεν καταλάβατε, είστε οι ενθουσιασμένοι.

Αλλάζει όμως πουθενά η ουσία; Φαλιμέντο είμαστε και προκειμένου να πληρώνονται οι ορδές των κομματικών βάσεων που δουλεύουν στο δημόσιο, οφείλει να ματώνει ο ιδιωτικός τομέας, με εξαίρεση βέβαια τους Καλογρίτσες. Χώρια μάλιστα που με βάση την παγκόσμια οικονομική αστάθεια γενικώς, αλλά και το αντιεπιχειρησιακό φορολογικό περιβάλλον της Ελλάδας ειδικώς – πολύ καλά παντρεμένο με την καφενόβια και τεμπελχανάδικη νοοτροπία του νεοέλληνα -, επένδυση για ανάπτυξη δεν έρχεται.

Και γιατί να έρθει; Γιατί να βάλει κάποιος τα λεφτά του σε μια χώρα που η κυβέρνηση της φωνάζει οτι είναι κομουνιστική; Κι αν όντως είναι; Μην κοιτάτε εμάς που ξέρουμε οτι δεν είναι. Οι ξένοι είναι έξω από εδώ κι ενημερώνονται από τις σχετικές δηλώσεις των αρχηγών. Δεν ακούν εμάς που τους λέμε οτι ψηφίσαμε αέρα μπανά αριστερά μπας κι απαλλαγούμε από τα μνημόνια. Χώρια που βλέπουν οτι ούτε οι Έλληνες επενδύουν. Γιατί να επενδύσουν αυτοί;

Άντε όμως και να θέλανε να κάνουν κάτι. Έλληνες εργαζόμενους θα προσλάμβαναν; Ο επενδυτής να κονομήσει θέλει, όχι να προσφέρει κοινωνικό έργο σαν την ΕΡΤ. Όταν λοιπόν η πλειοψηφία των νεοελλήνων προτιμάει να πολιτικολογεί στα καφενεία με όχημα τον καφέ, κι επίσης προτιμάει το χαρτζηλίκι του παππού ή του μπαμπά από κάποιον μισθό που θεωρεί οτι είναι εκμετάλλευση κι όχι επάξια ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του, τι να τον κάνει τον Έλληνα εργαζόμενο;

Χέστο σου λέει. Άστονα τον μαλάκα να εξαθλιωθεί κι άλλο. Κάτσε μέχρι να τελειώσουν τα χαρτζηλίκια, κάτσε μέχρι να τους τα πάρουμε όλα, και τότε θάρθουν μόνοι τους να παρακαλέσουν για δουλειά. Κι όταν μάλιστα μόνοι τους, θα έχουν καταργήσει και τους συνδικαλιστές, όπως και μόνοι τους πιθανώς να έχουν ξαναγίνει δεξιοί. Γιατί να βιαστούν οι ξένοι; Θα βυθιστούν τα νησιά μας ή θ’ αλλάξει το κλίμα μας;

Για δουλειά έρχεται ο άλλος. Δεν έρχεται για κοζερί με συνδικαλιστές αστυνομικούς, ούτε για κοζερί με κάποιους που πάνε στην Σαλονίκη. Δεν έρχεται σε χώρα που έχει capital controls κι άρα τα κέρδη του θα είναι δεσμευμένα. Δεν έρχεται σε χώρα που η μόνη εφημερίδα που αυξάνει τις σελίδες της, είναι οι Χρυσές ευκαιρίες. Για ρίχτε μια ματιά στα περίπτερα. Με τόση ανεργία, αυτή η εφημερίδα θα έπρεπε να είναι δυό σελίδες όλη κι όλη. Όχι να αυξάνει τον όγκο της.

Διότι θέσεις εργασίας υπάρχουν. Νεοεληνικοί κώλοι για να στρωθούν, δεν υπάρχουν. Ακόμα κι αυτοί που υπάρχουν όμως, πρέπει πρώτα να εξετάσουν το πόση απόσταση θα πρέπει να διανύουν καθημερινά, αν οι συνθήκες ταιριάζουν στο στάτους τους, κι αν ο εργοδότης είναι αρκούντως συνεργάσιμος σε σχέση με τα γκαρσόνια στις καφετέριες, που τον φραπέ τον φέρνουν σε χρόνο dt.

Λογικό κι αυτό βέβαια, αφού ο νεοέλληνας μοναδικό όραμα που έχει, είναι να διοριστεί στο δημόσιο. Μονιμάδα, κοπάνα, αεργία και μαύρο χρήμα ανάλογα με το μαγαζάκι που θα τον βάλουν τα κόμματα. Δεν έχει σημασία αν λένε άλλα. Αυτά τα άλλα τα λένε και οι Τσίπρες και οι Μητσοτάκηδες, χρόνια τώρα και θα τα λένε εις τους αιώνας των αιώνων. Διότι πίσω από τις ομιλίες του σαββατοκύριακου, υπάρχει η ξεκάθαρη αγωνία και των δυό αρχηγών, να κρατήσουν τα μέρη εκείνα των κομμάτων τους, που είναι διορισμένα στο δημόσιο. Που είναι ίδια. Απλά ψιλομετακινήσεις κάνουν ανάλογα με το οικονομικό τους συμφέρον.

Οπότε είναι κατανοητός ο ενθουσιασμός αλλά απολύτως αδικαιολόγητος. Διότι όταν ο ένας αρχηγός ονοματίζει τον άλλον επικίνδυνο – προσπαθώ να είμαι κι ευγενικός, διότι άλλη λέξη χρησιμοποιούν -, τότε ή και οι δύο είναι επικίνδυνοι, ή είναι απλά συνεννοημένοι μεταξύ τους, κι εφαρμόζουν κυλιόμενα τα προγράμματα των δανειστών. Αν μόνο ο ένας εκ των δύο είναι επικίνδυνος, τότε την κάτσαμε την βάρκα αφού ο εκάστοτε αρχηγός εκλέγεται δημοκρατικά από έναν λαό που έχει αποδείξει πόσο επικίνδυνος είναι. Αν τέλος κανείς εκ των δύο δεν είναι επικίνδυνος – παίζει κι αυτό -, τότε έχουμε να κάνουμε με δυό κοινούς ψεύτες. Διαλέγετε και παίρνετε ανάλογα με τον προκληθέντα ενθουσιασμό που νοιώσατε. Που τον ίδιο νοιώθω κι εγώ, που τους έχω χεσμένους και τους δύο.

Ο Δελλας πλεον σπαει κοντερ. Οχι παρελαση αλλα ουτε Σεπτεμβριο δεν εβγαλε. Δε θα εβγαζε ουτε Αυγουστο αλλα εχε χαρη που ο Κοντονης το τραβηξε 10-15 μερες. Φταει ο Βδελλας? ΟΧΙ βεβαια. Αυτος τοσο ξερει τοσο κανει. Δηλαδη ΤΙΠΟΤΑ. Ενας ΑΧΡΗΣΤΟΣ που εχει κολλησει η βελονα σε ενα συστημα μεσα-εξω-φιλικα-προετοιμασια-κυπελλο-πρωταθλημα- ειτε παιζει οικογενειακο διπλο ειτε με τη Μπαρτσα εκτος. Ουτε καν παικτες δεν αλλαζει, θα αλλαξει θεσεις? Το Γροντη μεταγραφη εκανε! Τωρα θα μου πεις ποιον να παρει στον Ατρομητο, το Σουαρες? Οχι βεβαια αλλα απο ΟΛΟΥΣ τους παικτες που υπαρχουν το… Γροντη βρηκες ρε τεραστιε? Ο τυπος ειναι αμπαλλος πως να το κανουμε- 2,5 χρονια στοιχημα ΔΕΝ τον ειδε? Φυσικα και τον ειδε. Οχι μονο τον ειδε αλλα του αρεσε και τον εκανε μεταγραφη ΔΥΟ φορες- μια στην ΑΕΚ και μια στο Σπανο. Ε μετα απο ΟΛΑ αυτα υπαρχουν ανθρωποι που μας εγραφαν για το Δελλα και πιστευουν οτι βλεπουν και ποδοσφαιρο. Βεβαια στου ΗΛΙΘΙΟΥΣ οσο δινεις βημα, ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ θα ακους οποτε εχεις 2 τροπους. Η τους αφηνεις να λενε τις ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ τους, η τους ριχνεις ενα blocκ και τελειωνει η ιστορια μιας και ως γνωστον Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ.

Υπαρχουν και χειροτερα? Βεβαιως και υπαρχουν. Γιατι οπως εχω πει πλειστακις χειροτερο απο ενα βλακα- που απλα τον αγνοεις- ειναι να εχεις να κανεις με ενα δραστηριο βλακα. Ο δευτερος παιρνει ΚΑΙ πρωτοβουλιες και εχεις να μαζευεις ΚΑΙ τις σαχλαμαρες που λεει και κανει. Παρε για παραδειγμα τον Special ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ της Ευρωπης. Που ακομη νομιζει οτι κατι ειναι. Φταιει μονο αυτος? Οχι βεβαια, οσο υπαρχουν κοροιδα τοσο ο πονηρος βλαχος θα πουλαει φουμαρο. Παντα θα υπαρχει μια Ρεαλ, μια Τσελσκυ, μια Referee United να τους παραμυθιαζει οτι αμα με παρετε, αμα δωσετε και ΚΑΝΑ ΔΙΣ, τοτε μπορει και να σας παρω ενα πρωταθλημα. Οτι πηρα στη Ρεαλ δηλαδη και στη Τσελσκυ. Πριν με ΔΙΩΞΟΥΝ– ετσι λεγεται sic η ΜΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ συμβολαιου: εισαι ανεπιθυμητος, απο τη Ρεαλ και πριν με ΔΙΩΞΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ απο τη Τσελσκυ περσυ. Που δεν εφευγα για να τσιμπησω την αποζημιωση. Τον φορτωθηκε η Referee United πλεον, το φεσι με το καλημερα ειναι μια 350αρα (μονον) και η ομαδα ειναι μια τυπικη special ΠΑΤΑΤΑ. Απο αυτη που σερβιρε ΟΠΟΥ δουλεψε και οι φιλαθλοι εκοβαν φλεβες με το υπερ-θεαμα του πουλμαν.

ΠΑΝΤΑ φταινε οι αλλοι, οι διαιτητες, οι παικτες, ο καιρος, ο Βενγκερ (παντα φταει ο Βενγκερ) μεχρι και η γιατρος του εφταιξε στη Τσελσκυ. ΠΟΤΕ δε φταιει ο ιδιος. Αυτος τα κανει ολα αψογα. Χτες ο Μπαμπης Τεννες της Πορτογαλιας βγηκε και ειπε οτι αριστερός μπακ της Γιουνάιτεντ Λουκ Σο ειναι η αιτια του κακου. Βεβαια αυτο που ΔΕΝ μας ειπε ειναι ΠΟΙΟΣ εβαλε το συγκεκριμενο παικτη αριστερο μπακ, ποιος εβλεπε οτι τρωει ενα τρωει δυο και ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ για να το αλλαξει και ποιος αφου εφαγε και τριτο απλα κοιταγε απο το παγκο να του ερθει η επιφωτηση.

Με το κακο αυτη τη φορα (τριτη σερι) να λεγεται Watford  και να σου χωνει ΤΡΙΑ και χαλαρα. Επειδη ειδα το ματσακι, δεν ειναι η ηττα το θεμα- αυτη μπορει να τη κανει οποιοσδηποτε οπουδηποτε. Το θεμα της Referree ειναι οτι  ομαδα (sorry που θα στεναχωρησω τους fans) απλα ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ. Τουρλουμπουκι χωρις κανενα συστημα ο καθενας παιρνει τη μπαλλα κανει ΟΤΙ νομιζει αυτος, χωρις κανενα συνδυασμο η πλανο της προκοπης.Που ειναι οκ αμα εχεις 2-3 παικταραδες επιπεδου Νευμαρ-Μεσι μιας και μια 1-2 ενεργειες θα σου καθαρισουν τη μπουγαδα, αλλα και παλι ΑΥΤΟ δεν ειναι τροπος παιχνιδιου, να περιμενεις απο ατομικες ενεργειες να το παιξεις μαγκας.

Τη Hull τη κερδισε με 1-0 στο 95’ με τα χιλια ζορια- μια ομαδα που ειχε ροστερ 14 παικτες εκ των οποιων ο ενας ηταν ο Β τερματζης- δηλαδη 13 παικτες! Φυσικα και χαιρωμαι και φυσικα θελω ΟΙ ΑΧΩΝΕΥΤΟΙ να εχουν την ιδια πορεια που ειχε περσυ η Τσελσκυ μεχρι να τον σουταρει: ενα ποντο πανω απο τον υποβιβασμο ειχε την ομαδα. Το γεγονος οτι εχει βαλει τον Σρεκ στα πισω γεραματα να κανει το τρεχαλατζη- κατι που δε τον εκανε στα νιατα του- δειχνει τη συγχηση που υπαρχει.

ΗΔΗ ξεκινησαν οι μανουρες, και οχι μονο για το αγωνιστικο αλλα και για το οικονομικο με θεμα ΦΥΣΙΚΑ τα τρελλα λεφτα που παιρνει ο Πογμπα και οι παλιοσειρες τον κοιτανε με μισο ματι..

Special δε θελατε? ΠΛΗΡΩΣΤΕ τωρα και υπομονη. 1-2-3-5-15 θα παρει και κανα κιουπι. Παντως οπως ειδα την ομαδα και στο CHL και προχτες, διαφορες με το Γκουαρδελλα δεν ειδα.

Αντιθετα ειδα επισης 3 ματς της City και η ομαδα του κανονικου προπονητη, στα ματια μου, σκορπα τρομο. Μοιραζει γκολ για πλακα η αμυνα της ειναι συμπαγης εχωντας κανει και τις βεντετες-χαφ να μαρκαρουν και αυτη τη στιγμη το ΜΟΝΟ ερωτημα ειναι αν θα εχει διαρκεια. Αν εχει θα παρει ευκολα το κιουπι. Ομαδες του Πεπ ναι μεν ξεφουσκωνουν σχετικα νωρις στα πρωταθληματα τους αλλα αυτο γινεται περισσοτερο επειδη τα εχουν σχεδον εξασφαλισει – πιο πολυ η Μπαγερν που το επαιρνε Μαρτιο..

Στο νησι ειναι αλλιως τα πραγματα.

Τα post τετοιου υφους ειναι στα ορια του πειραγματος λεγωντας- εν μεσω πλακας- καποιες αληθειες. Οποιος μπορει τις διακρινει.

ΥΓ Αν η ΠΑΕ ειναι σοβαρη δε φωναζει καν σε απολογια το σαχλαμαρα. Απο τη στιγμη που υπαλληλος κατηγορει το αφεντικο του οτι παιζει παιχνιδια πισω απο τη πλατη του και ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ, απλα ανακοινωνεις στο παικτη-υπαλληλο να περασει απο το λογιστηριο για την εξοφληση του και τον ευχαριστεις για τη συνεργασια με μια λιτη ανακοινωση 3 γραμμων.

Πρωτον γιατι απο τη στιγμη που καποιος ΤΙΠΟΤΑΣ, δεν μπορει να εκτιμησει και που ειναι και τι παιρνει (140,000/ετος) δεν εχει επισης τιποτε αλλο να σου προσφερει παρα μονο προβληματα.

Δευτερον αμα του περασει δημιουργεις ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ και την επομενη εβδομαδα που καποιος δε θα πολυ γουσταρει θα πιασει ενα twitter ενα instagram και ολες αυτες τις ΜΠΟΥΡΔΕΣ που ασχολουνται τα 16χρονα- και οι αναλογου σοβαροτητας ‘ενηλικες’- και θα κανει-λεει και αυτος τα δικα του.

Αυτη τη φαμπρικα θα ξεκινησουμε?

ΣΤΕΙΛΤΟΝ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ να τελειωνουμε και να ειναι σουζα και οι υπολοιποι. ΑΥΤΟ λεγεται ομαδα.

ΠΟΛΥ αερα εχουν παρει οι τυχαιοι που σε κανονικες συνθηκες ουτε μπουγαδα τις φανελλες δε θα εβαζαν. Να δουμε και που αλλου θα βρει 140 το χρονο να μας κανει και τη δυσκολη γκομενα. Ο ΚΑΓΚΟΥΡΑΣ.

ΥΓ 2 Τη μπαλλα που ξερει ο Αλμειδα και το βαρος που εχει η παρουσια του και μονο στους αντιπαλους οταν τον βλεπουν στο γηπεδο (και κυριολεκτικα μιας και ειναι ΝΤΟΥΛΑΠΑ) , θες 3 Μανταλλους 5 Μπακασετες και καμμια εικοσαρια Αραβιδηδες ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ  για να την εχεις. ΑΙΝΤΕ που ακομη δε ξεχωριζετε τη μπαλλα απο το πεπονι και βγαζετε και συμπερασματα για ενα παικτη με 335 εμφανισεις και 145 γκολ (1 ανα 2,35 ματς), ενα παικτη που εχει παιξει Πορτογαλια, Γερμανια ΣΤΗ ΒΕΡΝΤΕΡ για 5 σαιζον με 63 γκολ! Εχεις παρει πολλους παικτες των 63 γκολ (ποσο μαλλον στη Γερμανια)  βλεπεις στην ΑΕΚ και σας κακοπεσε ο Αλμειδα.

Ελεος με το καθε κατσαπλια που βγαινει και λεει οτι του κατεβει, την ωρα που περσυ τετοιο καιρο οχι μονο  δεν ειχε προβλημα να βλεπει το Γκουαρδελλα με το Κρισαντους, αλλα πιστευε οτι ολα βαινουν καλως!

ΥΓ 3 Αρχιζει και σκαει η ΚΟΣΚΟΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΤΣΥΡΙΖΑ. Τα γραφω πριν το καλοκαιρι για την Αττικης. Sit back and enjoy the show, τι ΜΑΣΑ –πρωτη φορα- εχει πεσει με το ΤΣΜΕΔΕ για αρχη. Bonus τα 70εκκ ευρω που ΛΕΙΠΟΥΝ απο το ταμειο και καποιος ΥΠΕΡ-ΥΠΟΥΡΓΟΣ εδωσε την εντολη: προχωραμε κανονικα και ‘θα τα βρουμε’. Λογαριαζαν χωρις το Στουρναρα βεβαια που τους εχει τυλιγμενους απο 10 μεριες και ΗΔΗ τα εχει παρει ασχημα με την ‘εφοδο’ στο σπιτι του- που δεν ειχε ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΟΗΜΑ παρα μονο του εκφοβισμου.

Μεγάλο ενδιαφέρον αυτό το ΣΚ. Όχι τόσο πολύ για εμάς, που θεωρείται αυτονόητο το διπλό απέναντι στο πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό, αλλά επειδή αυτήν την αγωνιστική έχουμε στην ουσία την σύγκρουση της συμπολίτευσης με την αντιπολίτευση και μάλιστα με πολύ αμφιλεγόμενους διαιτητές. Διαιτητές δηλαδή, που έχουν αμφισβητηθεί από κάποια μέλη της συμμαχίας, αλλά σφυράνε τα άλλα μέλη της.

Η ομάδα λοιπόν ξεκίνησε με την γνωστή τακτική της. Φυσικά με το αναμενόμενο λάθος του Τιμούρ, δηλαδή της χρησιμοποίησης του Αλμέιδα. Παίκτης ανέτοιμος τόσο σε επίπεδο φυσικής κατάστασης, όσο και με πρόβλημα στην μέση. Κρίμα να βάζουμε τα δάχτυλα μας και να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Επίσης πάλι ο Μπακασέτας εκτός θέσης, αλλά μην μπαίνουμε και σε τρομερές λεπτομέρειες.

Μούδιασμα είχαμε στην αρχή, που το αποδίδω πιο πολύ στην κατανόηση του γηπέδου. Μετά το αρχικό τέταρτο, η ΑΕΚ πήρε την αρχηγία του αγώνα και ξεδίπλωσε όλες τις τεχνικές αρετές της. Ομαδικότητα κι αλληλοκάλυψη, κι ένα πολύ ωραίο passing game. Φυσικά όλοι θα πρέπει να παραδέχεστε οτι σε σχέση με την εποχή Δέλλα ή Πογιέτ, η ομάδα είναι πολύ πιο στρωμένη, με ξεκάθαρο πλάνο επίθεσης ή αντεπίθεσης, αλλά και αρκούντως δουλεμένη στις προπονήσεις.

Φυσικά δεν υπάρχει αυτό που διαβάζετε από τις δημοσιογραφάρες, οτι δηλαδή δεν τρώει φάσεις πίσω, αφού δεν υπάρχει τέτοια ομάδα στον πλανήτη. Αυτό που υπάρχει είναι να μην  τρως γκολ, με οποιονδήποτε τρόπο. Κι αυτός επετεύχθη, παρότι ο Τιμούρ εξακολουθεί να κάνει λάθος με την χρησιμοποίηση του μαύρου Άγγλου. Με την Βέροια, δεν θα παρεξηγηθεί κανένας αν παίξει άλλος στόπερ. Του εξηγείς κι όλας του Λέσκοτ, οτι είναι γεννημένος για τα χαλιά του ΟΑΚΑ.

Εν πάσει περιπτώσει, δημιουργικά πήγαμε πολύ καλά, αφού δυό δοκάρια κι ένα γκολ – έστω κι αν ήταν δώρο – μας χάρισε ένα όμορφο θέαμα και μια σιγουριά οτι και η πίτσα που θα ακολουθήσει, θα είναι εξ ίσου καλή. Είδαμε πάλι ομαδικότητα, πολύ καλά πλάγια,  κι επιμονή στην ορθολογική δημιουργικότητα. Μπαίναμε στην περιοχή με πολλούς τρόπους και χαιρόμασταν το παιχνίδι. Και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν ο αντίπαλος ήταν ασθενής. ΕΜΑΣ ΚΟΙΤΑΜΕ.

Όπως κοίταζα και τον Βασιλαντωνόπουλο, με ιδιαίτερη περιέργεια. Δικό μας παιδί είναι και μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Όπως το ίδιο ενδιαφέρον μου κέντρισε ο πολύ καλός Γιόχανσον, ο θαυμάσιος Μπακασέτας και το λάθος του Τιμούρ, στηην αντικατάσταση του Πορτογάλλου, να βάλει τον Βάργκας και να φέρει σέντερ φορ τον Μπακασέτα. Μιλάμε για μπούρδες κινήσεις, αλλά δεν τρέχει κάτι εφόσον δεν πάμε για σκορ μαμούθ.

Είναι λοιπόν σαφές, οτι αυτές οι μαλακίες που γίνονται σαν στήσιμο ομάδας ή σαν διόρθωση ενδεκάδας, θα τα βρεις μπροστά σου. Και καλά να τα βρεις εσύ που αμείβεσαι. Εμείς τι χρωστάμε να αγχωθούμε με αντίπαλο την Βέροια; Γιατί να χτικιάσουμε, ρε αδερφέ; Επειδή θα μας πεις οτι οι παίκτες της τελεαυταίας στιγμής, δεν έχουν ακόμα το ενδεδειγμένο επίπεδο φυσικής κατάστασης; Οι άλλοι; Από τον Ιούνιο τους έχεις. Οι άλλοι τι κάνουν;

Μαλακίες ερωτήσεις σε χάβαλους, είναι αυτές. Το παιχνίδι στο δεύτερο μέρος, ήταν απλά της πλάκας για την ΑΕΚ, που κινδύνεψε σοβαρά. Φυσικά το τελευταίο δεκάλεπτο άλλαξε κάπως τις εντυπώσεις, αλλά αν έχεις φάει γκολ, έστω κι από στραβοκλωτσιά, ποιός θα κάνει την ανατροπή; Ο Λόπεζ πάλι , που μάλλον θα εξασφάλισε βενζινάδικο γνωστής φίρμας, ή μήπως ο Βάργκας που έγινε κι αριστερό εξτρέμ, αφού κάνουμε κι ολίγον τους δύσκολους στον Αραβίδη. Μίνιμουμ ντροπή, δηλαδή.

Ντροπή, όλη η εμφάνιση του δεύτερου μέρους. Της πλάκας. Ασύνδετοι, άχαροι κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Λες και παίζαμε με την ομαδάρα. Χάσαμε το κέντρο, φάγαμε φάσεις, και μόλις έχασε η Βέροια και την τελευταία ικμάδα φυσικής κατάστασης, βγήκανε μπροστά τα στρουμφάκια που φοράνε στην πλάτη πρόσφυγες. Να μασάς και να φτύνεις. Με διαλυμένες όλες τις γραμμές και με έναν προπονητή, που μου θυμίζει ποκαδόρο και σαν να παίζει το σπίτι του κάθε φορά. Σαν να μην υπάρχει αύριο. Και τον οποίον τον πάω σαν άνθρωπο, ακόμα δεν είμαι σίγουρος για τις ικανότητες του επαγγελματισμού του.

Όμως, να κλείσουμε καλά. Η ομάδα κέρδισε αν αυτό ήταν το ζητούμενο, που ήταν. Ή αν το ζητούμενο ήταν να ονοματίσουμε τον Λαμπρόπουλο, δικλείδα ασφαλείας για το αποτέλεσμα. Η ομάδα χάλασε τις καλές εντυπώσεις του πρώτου μέρους, αλλά έφυγε με τον στόχο. Στόχο βέβαια, που θα τον δούμε περίπου σε ένα μήνα, στο τηγάνι. Εκεί κρίνονται άπαντες. Δεν αυταπατώμαι εγώ, ούτε θα μου μιλήσουν οι δημοσιογραφάρες οι ανεξάρτητες, που όμως όλως τυχαίως, αύριο θα πάνε στον Μαρινάκη ή στον Κουρή με τον Καλογρίτσα. Δεν μιλάω για τους Αεκτζήδες δημοσιογράφους βέβαια. Αυτοί είναι φαλιμέντο ούτως ή άλλως. Μια σπόντα ρίχνουμε, όπως σποντίστικα είναι και τα συγχαρητήρια για τη νίκη σήμερα.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα για τη δική μου σχέση με τη σημερινή ΑΕΚ. Το πρώτο είναι ότι δε με αφορά. Δε με αφορά πια ούτε το ποδόσφαιρο. Το ελληνικό γιατί (επιτέλους κατάλαβα ότι) δεν παίζεται στο γήπεδο, το ξένο γιατί ανέκαθεν δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα (ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς που είναι φανατικοί οπαδοί ξένων ομάδων. Η ομάδα μου είναι η ΑΕΚ γιατί έχω τόσες εμπειρίες και αναμνήσεις. Τι εμπειρίες και αναμνήσεις μπορώ να έχω από μια αγγλική ομάδα, αν δεν έχω ζήσει εκεί;).

Δε με αφορά αν η σημερινή ΑΕΚ κερδίσει, χάσει ή φέρει ισοπαλία, περισσότερο απ’ όσο θα με αφορούσε αν θα πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός επί Κόκκαλη ή Μαρινάκη (αν είχε τύχει ως παιδί να έχω γίνει Ολυμπιακός) ή απ’ όσο με αφορά αν ο Λάτσης θα πάρει το Ελληνικό ή η COSCO το λιμάνι του Πειραιά. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις κατά τη γνώμη μου το αποτέλεσμα καθορίζεται παρασκηνιακά, χωρίς καμία συμμετοχή (ή όφελος) του «οπαδού» ή του παρατηρητή.

Ναι, ασχολούμαι με το ποιος θα είναι ο νικητής σε όλες αυτές τις αναμετρήσεις, αλλά κουτσομπολεύοντας: όχι γιατί με αφορά το αποτέλεσμα, αλλά εκ περιεργείας. Όπως θα με απασχολούσε το ποια συμμορία θα επικρατήσει στον πόλεμο για την προστασία των νυχτερινών κέντρων της Αθήνας: θα το συζητούσα αν διάβαζα κάποιο σχετικό ρεπορτάζ, ιδίως αν γνώριζα τη φάτσα κάποιου από τους εμπλεκομένους από τότε που ήταν πορτιέρης σε κάποιο κλαμπ. Σιγά όμως μην έπαιρνα και θέση, μην «υποστήριζα» τη μία συμμορία έναντι της άλλης. Ασχολούμαι ακόμη περισσότερο αν τυχαίνει να έχω (ή να έχει ο συνομιλητής μου) προνομιακή πληροφόρηση για το θέμα της συζήτησης: τότε βέβαια υπάρχει ακόμη περισσότερη διάθεση για κουτσομπολιό.

Μόνο θλίψη μου προκαλεί ο οπαδός που πανηγυρίζει τυφλωμένος γιατί «τους γάμησε ο πρόεδρος», ξεχνώντας ότι αυτός τον οποίο γάμησε ο πρόεδρος είναι μάλλον ο ίδιος: είτε πουλώντας πανάκριβα τηλεπικοινωνιακό υλικό στον ΟΤΕ, είτε παίρνοντας θαλασσοδάνεια από ελληνικές τράπεζες που εν συνεχεία ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα λεφτά του «γαμιά», ή και κλέβοντας την ΠΑΕ ή/και την Ερασιτεχνική (την οποία συντηρεί από το υστέρημά του ο «γαμιάς» οπαδός). Παλιότερα μου προκαλούσε αηδία ο παρατρεχάμενος ή, ακόμη χειρότερα, ο υποψήφιος παρατρεχάμενος: αυτός που, για να πάρει πέντε φράγκα, πουλάει (ή διαφημίζει) υπηρεσίες «γλάστρας», «μυαλοπώλη» ή σφουγγοκωλάριου—αργότερα κατάλαβα ότι έχουν κι αυτοί οικογένεια να θρέψουν κι αυτός θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα καταφέρουν (δεν είναι, κι αν δεν το καταλαβαίνει ο κ. Σπύρος Πάντος, ας σκεφτεί που θα βρει δουλειά ο πρώην κολλητός του όταν σε λίγο τελειώσει η βασιλεία του αφεντικού του—ναι, αυτού του αφεντικού που μέχρι πρόπερσι ήταν ακλόνητος ηγεμόνας του ποδοσφαίρου μας, που θα έπαιρνε είκοσι πρωταθλήματα σερί). Θλίψη μου προκαλεί κι αυτός που κάποτε δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του αλλά τώρα στρογγυλεύει τα λόγια του, λέγοντας περισσότερες κοινοτοπίες κι από διαγωνιζόμενη σε καλλιστεία, με μόνο αντάλλαγμα ένα τουϊτάρισμα.

Το ότι δε με αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο θεωρητική στάση: είχε, πολύ πρόσφατα, και πρακτική εφαρμογή, διότι έγινα αποδέκτης πρότασης να αναμειχθώ και πάλι. Παρότι το αντάλλαγμα δεν ήταν αμελητέο για τις εποχές που ζούμε (8.476,86 ευρώ το μήνα για μερική απασχόληση και χωρίς έκθεση—μη γουρλώνεις τα μάτια κ. Σπύρε Πάντο, έτσι είναι, σας είπα ότι πήγατε να βάλετε τα χέρια σας για να βγάλετε τα μάτια σας) είπα αμέσως όχι, πριν καν μάθω την αμοιβή—και βέβαια δεν άλλαξα γνώμη όταν την έμαθα. Ο λόγος είναι απλός και δεν είναι μόνο ηθικός, ούτε βέβαια είναι ότι είμαι υπεράνω χρημάτων: στο περιβάλλον εμφυλίου πολέμου του ελληνικού ποδοσφαίρου, κανείς δεν είναι ασφαλής. Είναι σαν να πας να δουλέψεις σε καμιά πολυεθνική στο Ιράκ ή στη Συρία: αν μετά σε απαγάγουν και βρεθείς με την πορτοκαλί φόρμα, δεν μπορείς να πεις ότι ήταν αναπάντεχο. Έτσι και στο ελληνικό ποδόσφαιρο: αν εμπλακείς τώρα, δεν είναι καθόλου απίθανο να φας καμιά σφαίρα στα πόδια, όσο κι αν «κοιτάς τη δουλειά σου». Αυτός ο κίνδυνος δεν πληρώνεται με 8.476,86 ευρώ το μήνα.

Γνώμη μου είναι ότι ο φαύλος κύκλους του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Η Super League θα πάθει ό,τι έπαθε το επαρχιακό ποδόσφαιρο παλιότερα: όταν ήμουν παιδί στο Κιλκίς, το σέντερ φορ του Κιλκισιακού ήταν σταρ. Όταν η τηλεόραση έβαλε το ποδόσφαιρο σε όλα τα σπίτια κι όταν το να πας στην Τούμπα έγινε σαράντα λεπτά υπόθεση, σταρ ήταν ο Κούδας, ο Παπαϊωάννου, ο Δομάζος κι ο Δεληκάρης· το σέντερ φορ του Κιλκισιακού δεν γύρναγε να το κοιτάξει άνθρωπος. Σήμερα, όταν ο Μέσι κι ο Κριστιάνο μπαίνουν σε όλα τα σπίτια (και μάλιστα στην ώρα τους, όχι σαν την Ελλάδα που δεν ξέρουμε πότε θ’ αρχίσει το πρωτάθλημα και πότε θα γίνει ο τελικός του κυπέλλου), πώς μπορεί να ψηθεί ένα παιδί με τον Αλμέιδα, τον Καρντόσο και τον Μπεργκ;

Τώρα που τελείωσε (ή έστω βαίνει μειούμενη) η άμεση (μέσω ΟΠΑΠ) και έμμεση (μέσω διαπλοκής) κρατική χρηματοδότηση του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο εμφύλιος όλο και θα εντείνεται στην προσπάθεια των αντιμαχομένων να πάρει ο καθένας το μεγάλο κομμάτι μιας διαρκώς συρρικνούμενης πίτας. Σ’ αυτό το περιβάλλον κανείς δεν είναι ασφαλής: από το Μαρινάκη (αν κάποιος πιστεύει ότι οι δικαστικές του περιπέτειες δεν είναι υποκινούμενες, τον χτυπάω φιλικά στην πλάτη) μέχρι τον Αλαφούζο (του οποίου τα δάνεια όλως τυχαίως ήρθαν πρόσφατα στο προσκήνιο) και τον υπάλληλο των 8.476,86 ευρώ. Κι η εικόνα των τεσσάρων ηγετών του ποδοσφαίρου μας μόνο θλίψη μου προκαλεί: είναι σαν τους μονομάχους στην αρένα που απολαμβάνουν την αποθέωση του όχλου, ξεχνώντας ότι η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη και βέβαια τραγική.

Κατά τη γνώμη μου, η μόνη λύση είναι μια βαλκανική λίγκα. Το έχω γράψει από το 2007 κι εξακολουθώ να το πιστεύω ακράδαντα. Σε κάτι τέτοιο μπορεί και να μπλεκόμουν, όχι βέβαια ως υπάλληλος.

Hendo last night:

82 επαφες

84% επιτυχεις πασες

8 κλεψιματα!!!

4 κοψιματα επιθεσεων

1 γκολ.

Θυμισε εντονα αρχηγο.

Τεσσερα στην Arsenal εκτος.

Δυο στη Τσελσκυ εκτος.

Ενδιαμεσα και τεσσερα στη Leicester εντος.

Οπως ειπα και σε σχολιο: Πλακα τους κανει ο ΚΛΟΠΑΡΟΣ,  με +11,5εκκ στο ταμειο και το χαμογελο μονιμα στο προσωπο..

This is for OUR friend Luis- told ya so

Sunday morning with a Guinness

YOU NEVER WALK ALONE ??????