…Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…

Ιδανικές συνθήκες σήμερα για γήπεδο. Για μένα και για άλλους, που  σκάρτα μετρηθήκαμε στις δέκα χιλιάδες. Κάτω από αυτήν την πολύ ωραία συννεφιά, που ούτε βροχή έφερε αλλά ούτε και κρύο. Ιδανικός όμως και ο αντίπαλος. Από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος, με βασικό τον Μάκο που πλέον ζυγίζεται σε πλάστιγκα, και πολύ ευκαιρία για τον Πογιέτ να προσφέρει θέαμα αλλά και να δοκιμάσει την ΑΕΚ του.

Το παιχνίδι δεν μπορεί να χωριστεί σε πρώτο και δεύτερο μέρος. Ο καλύτερος χωρισμός είναι το χρονικό σημείο στο οποίο έγινε η αλλαγή του Μπουανανότε, ο μακράν χειρότερος παίκτης μας σήμερα. Μέχρι τότε λοιπόν, η ΑΕΚ δεν απειλήθηκε πουθενά, έχοντας μια συντριπτική κατοχή στην μπάλα, η οποία όμως δεν μπορούσε να σπάσει τα αβγά.

Η μπάλα κατέβαινε παράλληλα κι όποτε κατέληγε στα πλάγια, σχεδόν εξαφανιζόταν είτε από το κοντό παιδί είτε από τις ημιτελείς προσπάθειες του φιλότιμου Μπαρμπόσα. Αποτέλεσμα ήταν ένα πολύ κουραστικό θέαμα, μια βαριεστημάρα στις κερκίδες και κάποια συννεφάκια για πιθανή γκέλα. Γκρίνια δεν υπήρχε ιδιαίτερη βέβαια εκτός από μια περίεργη νωθρότητα που κυριαρχούσε στο τερέν.

Η ΑΕΚ όμως, κατώρθωσε κι έκανε δυό πολύ ευκαιρίες κατά βάση από τον άξονα. Η δεύτερη που χάθηκε, μιλάω για το πλασέ του Αραβίδη, μπορώ να πω οτι ήταν αδικαιολόγητη. Οπότε βλέποντας και τον αντίπαλο χωμένο όλον στην μεγάλη του περιοχή, ψάχναμε να βρούμε το κλειδί της κλειδαριάς. Που το βρήκε τελικά προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνιου, ο κορυφαίος και σήμερα, Γιόχανσον. Με κεφαλιά μετά από ένα κόρνερ. Γκολ, που έδιωξε δεύτερες σκέψεις. Πλέον έχουμε ανακαλύψει κι έναν κρυφό σέντερ φορ, αφού κανονικό δεν έχουμε, οπότε αρχίσαμε την συζήτηση με τον Δημήτρη για το πόσο θα πουληθεί. Και δώσαμε και τα εύσχημα στον Πογιέτ, που πιστώνεται την κίνηση της προώθησης κάποιων μέτρων του Σουηδού.

Βοηθούσε την συζήτηση η μονοτονία της ανάπτυξης, που την συντηρούσαν καλά οι Ντίντακ και οι Μάνταλοι, που ήταν σε πολύ κακή μέρα. Οπότε έφτασε και η στιγμή που βγήκε έξω το στρουμφάκι, βάζοντας μέσα τον Πλατέλα και τραβώντας τον Πορτογάλλο στην σωστή μεριά του. Πιο ορθολογικά φαινόντουσαν τα πράματα, που ολοκληρώθηκαν σε ένα πεντάλεπτο, όταν ο Τζιμπούρ πήρε και την θέση του Αραβίδη.

Οπότε ήρθε αυτό το τελευταίο εικοσάλεπτο, που μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις για το παιχνίδι και ανέδειξε σαν mvp, τον Τζιμπούρ. Και τι δεν έκανε ο άνθρωπος ! Δυό ασίστ πάρε βάλε, που η μία έγινε γκολ από τον Πλατέλα, ενώ η άλλη χάθηκε από τον Μάνταλο. Μιά τρομερή κεφαλιά που έδιωξε ο αντίπαλος τέρμας κι ένα κερδισμένο πέναλτυ, που φρόντισε κι αυτό να το χάσει ο Μάνταλος.

Το παιχνίδι πήρε πολύ καλό ρυθμό και ξυπνήσαμε από τον λήθαργο. Πλέον βλέπαμε κάτι πολύ καλό, που κι αυτό πιστώνεται στον Πογιέτ, που σίγουρα δεν βγάζουμε ακόμα συμπεράσματα, αλλά τουλάχιστον δείχνει οτι προσπαθεί να μάθει την ομάδα, να την αλλάζει όσο μπορεί στην διάρκεια του αγώνα, και τέλος πάντων να μην κοιμάται σαν τον προηγούμενο, που είμαι σίγουρος οτι προλαβαίνει να ρίξει τον Ατρόμητο αν τον αφήσουνε. Το στοίχημα που δεν μας βγήκε ! Ρε σαν δεν ντρέπονται κάποιοι που παριστάνουν τους δημοσιογράφούς και που οι ίδιοι διατείνονταν για το και γαμώ τα υλικά του μπάσκετ, αλλά δυό παίκτες απλά πλέον δεν κάνουνε, οτι ο Σάκοτα είναι προπονητής κι οτι υπάρχει σχεδιασμός επειδή αγοράστηκε ο Κούπερ κι ακόμα μη έχοντας έρθει, μπήκε και να παίξει. Κι αυτά τα λέω, μπας και ξυπνήσουν κι άλλοι Αεκτζήδες και σταματήσουν να τρώνε κουτόχορτο για Σέρβους που σχεδιάζουν.

Συμπερασματικά λοιπόν, είμαστε χαρούμενοι. Χωρίς κάποια εκθαμβωτική απόδοση και σούπερ θέαμα, λογικά ανεβήκαμε στην δεύτερη θέση, που είναι εκ των ουκ άνευ. Αρχίζουν και βρίσκονται λύσεις από τον προπονητή, που κακά τα ψέμματα, έχει να διαχειριστεί ένα πολύ φτηνό ρόστερ, χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο, που όμως μπορεί ομαδικά να πάει καλύτερα αν σκεφτούμε οτι έξω υπάρχουν και οι Μπακάκης, Κορδρέρο και πιθανώς ο Βάργκας, που ίσως να μπορεί να παίξει καλύτερα από τον Αργεντίνο πάνω στην γραμμή.

Υγ1. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα μέτρα ασφαλείας σήμερα. Η απαγόρευση του να φτάσουμε με το αυτοκίνητο έξω από την θύρα 9, απλά μας έφερε να παρκάρουμε στο vip parking. Μιλάμε για τον πλήρη καραγκιοζισμό.

Υγ2. Στο δεύτερο ημιχρόνιο, έκανε κάποιες καλές παρεμβάσεις ο Άρθο. Έλεγα κάτι να γράψω θετικό, αλλά μετά συνειδοτοποίησα οτι με έναν επιθετικό έπαιζε ο αντίπαλος, χώρια που χτύπησε κιόλας μόνος του. Ε, και παικταρά δεν τον λες πάντως.

Να μιλάμε για νίκη με την εκλογή του Αλέξη, σαν εκπρόσωπος της λίγδας στην ΕΠΟ; Μόνο αφελής μπορεί να το πει αυτό. Ο αγαπητός Αλέξης, αν υπήρχε κάποια σχετική αξιοκρατία στην Ελλάδα και ειδικά στον χώρο του ποδοσφαίρου, θα έπρεπε να είχε εκλεγεί παμψηφεί από όλους. Με 16 ψήφους. Να μην έχει ασχοληθεί κανένας αν προερχόταν κατόπιν πρότασης της ΑΕΚ. Διότι καλή η πολιτική, αλλά χρειάζεται και κάποια ουσία μέσα στην ΕΠΟ. Και να μην κάθομαι τώρα να αραδιάζω τι γνώσεις, εμπειρίες αλλά και γνωριμίες έχει ο Αλέξης μετά την σούπερ θητεία του στην Ουέφα.

Τι λοιπόν μπορούμε να πούμε; Μα για περιορισμό της έκτασης του σκορ της ήττας. Ο γάβρος κατέβαζε στην ουσία τρεις υποψήφιους και πέτυχε να εκλέξει τους δύο. Ο Αλέξης πέτυχε να περάσει τον Δάρα ( μην γελάτε παιδιά ) κατά μία ψήφο. Κάτι είναι κι αυτό στο μπουρδέλο που θέλει και ανάπτυξη.

Στις πρόχειρες εκλογές αυτές λοιπόν, φάνηκαν και τα μπλοκ των αντιπάλων. Το μασίφ μπλοκ του χάπια, είναι ο ίδιος μαζί με την Τρίπολη, την Μυτιλήνη, τον Ηρακλή, τον Πανιώνιο, τον Πλατανιά και τον Κομπότη. Αυτά είναι μουτζαχεντίν ορκισμένοι και πολύ δύσκολα σπάνε προς το παρόν. Οι προσπάθειες βέβαια γίνανε αφού Ηρακλής και Πανιώνιος φοράνε διαφήμιση του Οπαπ, με την ελπίδα να γύρναγε τουλάχιστον ο ένας και ειδικά ο πρόσφυγας, αλλά φευ. Αυτό το φευ, έχει κάνει Τούρκο τον δικό μας, που περιμένει.

Εν πάσει περιπτώσει μιλάμε για επτά ομάδες. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά οτι το μέτωπο εκεί μέσα έχει σπάσει, έχει ραγίσει, κι είναι το πρώτο βήμα για τις αλλαγές που θα έρθουν και θα ολοκληρωθούν του χρόνου τον Οκτώβριο εκτός αν τω μεταξύ έχει αποφασίσει να κουνηθεί η διαδικασία της δικαιοσύνης. Είναι πολύ σημαντικό βήμα αυτό.

Σημαντικό για την άντληση δύναμης από το δεύτερο μπλοκ, το οποίο είναι μασίφ κύρια με την ΑΕΚ, τον Παοκ, τον Παο και τον Παναιτωλικό. Αυτές οι ομάδες έρριξαν μόνο μία ψήφο. Σε αυτούς είναι πολύ κοντά η Βέροια και τα Γιάννινα, αφού εκεί ασκεί επιρροή ο Ιβάν. Κάνω αυτόν τον διαχωρισμό όχι διότι πρόκειται να αλλαξοπιστήσουν, αλλά δεν πρέπει να θεωρούνται και ντεφάκτο μαζί μας, αύριο. Στο πολύ αύριο.

Μένουν τρεις ομάδες, που τράβηξαν την δική τους στάση για το ξεκάρφωμα. Δηλαδή ψήφισαν ανάμεικτα. Και από εδώ, και από εκεί. Ο Σπανός και ο Πανόπουλος, είναι πολύ έμπειροι και δεν θέλουν να βάλουν κάποιο στίγμα σήμερα, αφού επειδιώκουν οφέλη ανάλογα με τους καιρούς. Πιο πολύ επικοινωνιακό παιχνίδι κάνουν περιμένοντας να δουν πώς θα κάτσει το ίζημα. Τολμώ όμως να πω οτι εν δυνάμει είναι στο γκρουπ της κάθαρσης. Αυτήν την στιγμή, μάλλον σωστά το πήγανε το γράμμα.

Για την Θράκη που περισσεύει, δεν έχω να πω πολλά. Η ομάδα αυτή, ναι μεν δεν ψήφισε τον Αλέξη αλλά μη ψηφίζοντας κανέναν άλλον από το μπλοκ του γάβρου εκτός από τον Αγραφιώτη – αυτός θα έβγαινε υποχρεωτικά κι ολόσωστα –  , στην ουσία έστειλε τον δικό μας στην ΕΠΟ. Η δουλειά έγινε όπως θα έπρεπε και τίποτε περαιτέρω δεν υπάρχει αφού ο Πανθρακικός του χρόνου θα μας έχει χαιρετήσει και στην θέση του θα υπάρχει Κούγιας, που ψηφίζει δαγκωτά.

Αυτές οι ζυμώσεις βέβαια, δεν λένε και πού θα κάτσει η μπίλια τελικά. Η εκλογική αναμέτρηση της ΕΠΟ είναι πλέον αρκετά περίπλοκη αφού έχουν καταργηθεί οι ψήφοι των τοπικών ΕΠΣ και πλέον θα κατέβουν τα σωματεία. Δηλαδή αν μιλάγαμε πριν για βλαχοδήμαρχους, καταλαβαίνετε πλέον για τι πράμα μιλάμε. Η λέξη είναι κάτι σαν σκέτο από δήμαρχο, που όμως φαντάζει θετικότατο μπροστά στο κατεστημένο που είχαμε μέχρι πρόπερσι. Άλλο 53 άνθρωποι κι άλλο το περίπου 400.

Δύσκολο να τους βρεις; Ε, όχι κι ακριβώς αφού οι κομματάρχες πάντα θα υπάρχουν αλλά τα μπατζετάκια θα πρέπει να ανεβούν και οι ομοσπονδιάρχες που είναι γνωστοί, απλά θα πάνε σε πιο παρασκηνιακό ρόλο και δεν θα είναι τόσο εύκολο να εγγυηθούν για τα σωματεία των περιφερειών τους. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.

Κι ελπίζω να σας δίνω καθαρά το φάγωμα που έχει αρχίσει και παίρνει σάρκα και οστά. Συνεπικουρούμενο από την τρέλα του Κοντονή με τους τακτικούς δικαστές και κάποιους άλλους, που δρουν πολύ αποφασιστικά σαν αρουραίοι. Άνθρωποι των κοριών, που προτιμούν πλέον να συνεργαστούν παρά να πάνε μέσα μένοντας πιστοί σε παλιά τους ατοπήματα. Ο ένας μπορεί να εξασφαλίσει την Θεσσαλία κι ο άλλος παίρνει παραμάσχαλα πιο νησιωτικές περιοχές. Η Μακεδονία και η Θράκη είναι εκ των ουκ άνευ, και προχωράμε. Προς δημοκρατία μεριά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Χαίρεσθε.

Δηλαδή εσάς, δεν σας έχει τύχει να αναβάλετε κάτι που είχατε προγραμματίσει; Κάτι ρε παιδί μου σου έτυχε κι έπρεπε να προχωρήσεις σε αναβολή. Ανθρώπινο είναι και σίγουρα έχει τύχει στον καθέναν από εμάς. Τι πέσατε όλοι να φάτε το γιγαντιαίο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας; Τι τρέλα είναι αυτή;

Η οποία μάλιστα τρέλα, οφείλω να αποκαλύψω, οτι είναι παντελώς αβάσιμη. Διότι η αναβολή των εκλογών, δεν οφείλεται στον καραγκιοζισμό του Έλληνα όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά ήταν ένα πολύ καλά σχεδιασμένο πλάνο των τεσσάρων αρχηγών. Σε πλήρη μυστική συμφωνία μεταξύ τους. Μια πολύ καλά στημένη πολιτική μπλόφα, την οποίαν την έχαψαν όλοι. Και κύρια ο Σύριζα, που έσπευσε μάλιστα να βγάλει και σχετική ανακοίνωση, λοιδορώντας τους κομματικούς απογόνους του εθνάρχη μας.

Η Νέα Δημοκρατία κυρίες και  κύριοι, έχει μπει πλέον και με την βούλα, σε νέα ιστορική εποχή του μέλλοντος. Όχι μόνο διότι κορόιδεψε τα χάπατα που θα πήγαιναν σήμερα να ψηφίσουν, αλλά διότι απλά θα είναι το μόνο κόμμα παγκοσμίως και διαχρονικώς, που θα έχει τέσσερις αρχηγούς ταυτόχρονα.

Κι αυτή είναι η αποκάλυψη της στήλης, για να μπούμε στην ουσία του γραπτού. Σάββατο βράδυ, τηλεφωνήθηκαν οι υποψήφιοι με προσωπική παρέμβαση της βουλευτού Βούλτεψη, η οποία είχε συμβουλευθεί την βουλευτή Καραμανλή, και διέκριναν μια τάση διχασμού των ψηφοφόρων. Διέκριναν δηλαδή οτι η συνισταμένη του κόμματος, είχε αναλυθεί σε συνιστώσες.

Και πήραν ομοφώνως, την ύψιστη πολιτική και στρατηγική απόφαση: Να μην κάνουν ξανά εκλογές, να είναι όλοι αρχηγοί και να εφαρμόσουν στο μέλλον το πολιτικό rotation όταν θα παριστάνουν την αξιωματική αντιπολίτευση απέναντι στον κολοσσό Τσίπρα. Κάθε εβδομάδα άλλος θα ηγείται του κόμματος.

Μια απόφαση ολόσωστη, αφού δεν είναι δυνατόν να ξέρουν τα πάντα όλοι οι υποψήφιοι. Ανάλογα λοιπόν με την ατζέντα της βουλής και των μέτρων προς ψήφιση, θα συναντιούνται οι αρχηγοί και θα αποφασίζουν μεταξύ τους, ποιός είναι ο πιο κατάλληλος για να ξιφουλκίσει εναντίον των γιγάντων της ροζ αριστεράς.

Προσέχτε πώς θα πετύχουν την εξειδίκευση,  κατ’ αρχάς. Πώς θα πετύχουν το κόμμα να είναι διαρκώς ξεκούραστο και εβδομαδιαίως ανανεούμενο. Πώς θα είναι διαρκώς ενημερωμένο και πώς θα σώζει την χώρα από τις κακοτοπιές που την οδηγούν οι Φίληδες. Μιλάμε για τεράστια απόφαση, η οποία μάλιστα οφείλει και να πατενταριστεί. Φωτοτυπίες της απόφασης θα διανέμει ο Άδωνις τις τρεις εβδομάδες που δεν θα είναι αρχηγός.

Πιστεύω να έχετε αντιληφθεί το μέγεθος του σχεδίου. Πρώτα πρώτα, σταματάει την διχόνοια και τις έριδες που είχαν αναπτυχθεί μεταξύ των ψηφοφόρων. Δεύτερα δεύτερα, αυξάνει την αποτελεσματικότητα της στάνταρ διαφωνίας με την κυβέρνηση. Τρίτα τρίτα, εκμεταλλεύεται σε μέγιστο βαθμό τις ικανότητες που νομίζουν οτι διαθέτουν οι τέως υποψήφιοι αρχηγοί. Και τέταρτα τέταρτα, δίνει χαρά και στους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, που είχαν αποχωρήσει από το κόμμα της ΝΔ, επειδή απλά δεν γούσταραν τον αρχηγό. Ορίστε κύριοι. Τώρα έχετε τέσσερις. Ανώτερο από Head & Shoulders, πολιτικό προϊόν.

Φυσικά η Νέα Δημοκρατία, στις επόμενες εκλογές, θα κατέβει με έναν αρχηγό. Ποιόν; Μα αυτόν που έκανε την καλύτερη αντιπολίτευση τις εβδομάδες που ήταν αρχηγός. Δηλαδή θα κατέβει στον αγώνα,  με αρχηγό που θα αποφασισθεί δια της τριβής κι όχι δια της ψήφου του λαού. Που εντάξει, καταλαβαίνω οτι ποτέ δεν κάνει λάθος, αλλά για τα πάντα υπάρχει και μια πρώτη φορά. Οπότε οι τέσσερις αρχηγοί, δια της αποφάσεως τους αυτής, θέλησαν να ελαχιστοποιήσουν κι αυτήν την μικρή πιθανότητα.

Λαμπρό μέλλον αγαπητοί κι αγαπητές μας περιμένει μετά από αυτήν την κίνηση ματ που κάνανε οι υποψήφιοι. Ήδη, μπορώ να συνεχίσω τις αποκαλύψεις,  το πολυαρχηγικό κομματικό μοντέλο έχει μπει στο στόχαστρο ακόμα και χωρών που θεωρούνται πολύ αναπτυγμένες τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Και θα έλεγα μάλιστα οτι θέλουν άμεσα να το εφαρμόσουν, αλλά ακόμα δεν έχουν αποφασίσει το πόσους αρχηγούς θα έχουν. Όσο και να σέβονται την Ελλάδα για την σκέψη της, δεν θέλουν να την αντιγράψουν κι ακριβώς. Οπότε συζητούν διάφορα νούμερα. Η Γαλλία ας πούμε, είναι πιο κοντά στο νούμερο τρία, ενώ η Ιταλία στο πέντε.

Οπότε συνέλληνες, μην φοβάστε τίποτα. Εκτός από ισχυρή κυβέρνηση, πλέον έχουμε και παντοδύναμη αντιπολίτευση. Και με αυτόν τον συναγωνισμό ή τον ανταγωνισμό, ό,τι προτιμάτε σαν λέξη, καταλαβαίνετε πόσο πιο γρήγορα θα έρθει η ανάπτυξη και θα ξαναφάμε με χρυσά κουτάλια, θα ξαναπάρουμε θαλασσοδάνεια,  και Καγιέν,  και Ρόλεξ,  και όλα αυτά που μας πήραν προσωρινά οι δανειστές, που μας θεώρησαν κιόλας Καραγκιόζηδες. Τώρα θα δούμε πόσα απίδια χωράει ο σάκκος. Τώρα θα δούμε ποιόν λένε οι Ευρωπαίοι μαλάκα. Ερχόμαστε ρε.

Σε κατάσταση διάλυσης και οι δύο.

Το αντιπροσωπευτικό πολιτικό κόμμα το οποίο “στέγαζε” τον -όποιον- αστισμό στην Ελλάδα είναι (ήταν;) η Νέα Δημοκρατία.

Κατ’επέκταση η “προβολή” αυτής της ταύτησης στον ποδοσφαιρικό κόσμο,η ομάδα η οποία “στέγαζε” τον “δεξιόστροφο”  αστισμό στην Ελλάδα, είναι (ήταν;) ο Παναθηναικός.

Τα μνημονιακά χρόνια δεν έχουν επιφέρει μόνον οικονομικές επιπτώσεις τα τελευταία 5-6 χρόνια,αλλά,το σημαντικοτερο έχουν “αποχρωματίσει” από τα παραδοσιακά “χρώματα” της την Ελληνική κοινωνία. Η οποία στην συντριπτική της πλειοψηφία έχει αποχωρηστεί τα κομματικά στεγανά. Οχι από γνώση, όπως είπαμε,αλλά από απόγνωση.

Μια κινούμενη άμμος ψηφοφόρων που κινειται ζαλισμένη από τα χαστούκια,απ’άκρη σε άκρη του-λεγόμενου-“Συνταγματικού τόξου”. Αλλά και πέρα από αυτό. Πολίτες-θύτες και θύματα,οι οποίοι συμπεριφέρονται ως εκρεμές.

Τα μνημονια εκτός από τους μισθούς και τις συντάξεις “πείραξαν” και τις “ισορροπίες” σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.

Ο Παναθηναικός,βρίσκεται σε “βέρτιγκο” εδώ και μερικά χρόνια,με την ζαλάδα να μεγαλώνει,καθολου άσχετη με την Νεοδημοκρατική ζαλάδα που έχει προκληθεί,επίσης την ίδια χρονική περίοδο.

Δεξιοί ψήφιζαν την Νέα Δημοκρατία, δεξιοί -ως επί τω πλείστον- δήλωναν Παναθηναικοί και γέμιζαν την Λεωφόρο. “Αστοί”. (εξου και το “βαζέλες”  όπως ξέρετε).

Ο σεισμός ο οικονομικός,ήταν αναπόφευκτο να ταρακουνήσει τις “βάσεις” αυτών των δύο αδελφών οργανισμών. Του κόμματος και της ομάδας. Μετακινήθηκε ένα μεγάλο μέρος του κόμματος στους 5 ανέμους,από τα χαστούκια των Σόιμπλε. Οταν η κομματική “στάνη” δεν μπορεί πλέον να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των προβάτων, τα πρόβατα κοιτάνε και παραδίπλα. Δεν έχουν πρόβλημα να πάνε αλλού για χορτάρι και τριφύλι.

Η ποδοσφαιρική όμως ύπαιθρος είναι κάτι διαφορετικό, καθότι τα “πρόβατα” δεν δύναται να περάσουν σε άλλη στάνη αφού ως γνωστόν,τα πάντα μπορεί να αλλάξει κανείς εκτός από την ομάδα του. Εδώ έγκειται και ο “εγκλωβισμός” (όλων) των οπαδών όλων των ομάδων. Κυρίως φυσικά των λεγόμενων “μεγάλων”.

Ανεξάρτητα από τις όποιες οικονομικές-κοινωνικές-πολιτικές εξελίξεις έρχονται και παρέρχονται, η μόνη σταθερή αξία αλλά παράλληλα και “φυλακή”, στην οποία αυτοεγκλωβίζόμαστε,είναι η ομάδα που αγαπάμε και ακολουθούμε από παιδιά.

Αυτή η “μονιμότητα” έχει κάποια χαρακτηριστικά.  Οπως ας πούμε το ότι καθίστανται οι οπαδοί τιμητές των “περαστικών” μελών της ομάδας τους (προέδρων,προπονητών,παικτών) κρατώντας οι ίδιοι την μεζούρα της “ΑΕΚοφροσύνης”, της “Ολυμπιακοφροσύνης”, της “Παναθηναικόφροσύνης” με την οποία μετράνε τους “αντιπροσώπους” της ιδέας τους.

Αυτή η μονιμότητα,όπως κάθε δια βίου σχέση,σέρνει ενίοτε  και πικρές περιόδους. Αδυνατώντας να αλλάξουν ομάδα,ναι μεν μπορούν να-απαιτήσουν ή να επιφέρουν-αλλαγή των προσώπων που διοικούν την “ιδέα” τους,αλλά οι ίδιοι ( οι οπαδοί της “ιδέας”) αδυνατούν να αποχωρήσουν από αυτήν ανεξάρτητα από το πόσο κακή  ή διεφθαρμένη, ή στείρα, ή στενάχωρη είναι η περίοδος ο χρονική κατά την οποία η “ιδέα” δοκιμάζεται.

Παραμένουν δηλαδή “όμηροι” της ομάδας. Το αυτό ισχύει για όλους τους οπαδούς. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, η οποία ταυτίζεται απολύτως με τα μνημονιακά χρόνια και την γραμμική ακολουθία της Ελλάδας μέσα σε αυτά,βρεθηκε ένας επιχειρηματίας (όπως τόσοι άλλοι που “ψαρεύουν” δωρεάν στην πεθαμένη Ελλάδα) ο οποίος αφιλοκερδώς “δέχθηκε” να “σώσει” την “ιδέα” ώστε οι οπαδοί της να συνεχίσουν να πιστεύουν πως θα  “κυριαρχήσουν” μαζί της. Εδώ,το περιθώριο του παραμυθιού και του δουλέματος,δεν έχει όριο. ( Η Ρωσσική επανάκαμψη και κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή,άρα και στην ΕΛλάδα,δεν είναι άσχετη με την είσοδο των δύο Πόντιων-ο ένας εξ άυτών απευθείας απ΄τη Ρωσσία) στις ομάδες των Δικεφάλων (ο οποίος είναι και το έμβλημα της Ρωσσίας) Οι επιχειρηματίες είναι κάτι σαν προγνώστες.

Στην περίπτωση του Ολυμπιακού ( ο οποίος έχει στις εξέδρες του πάμπολους πρώην ΠΑΣΟΚους και άρα νυν “Συριζάιους”) η μετάβαση από τον “Γερμανοθρεμένο” και ΠΑΣΟΚΟοφελημένο Κόκκαλη στον Μαρινάκη έγινε σχεδόν αυτόματα και δίχως απώλειες,διότι η ομάδα του Πειραιά,παραδοσιακά  προσέλκυε οπαδούς της “εργατιάς” (και άρα της ανεργίας σήμερα) αλλά και προέδρους από το εφοπλιστικό “μπλοκ” το οποίο πάντοτε βγάινει κερδισμένο ανεξαρτήτως του τοπικού  οικονομικού περιβάλλοντος,δεδομένου πως ο εφοπλισμός  δεν επιρρεάζεται από τις “τοπικές” καταιγίδες, αφού δεν έχει σύνορα.

Ο Παναθηναικός την έχει πατήσει. Είναι ο τελευταίος εκ των τριών του-πρώην- “ΠΟΚ” που ακόμα,6 χρόνια από την συστροφή την οικονομική-κοινωνική και πολιτική στην Ελλάδα,δεν έχει βρει τον “δρόμο” του. Παραμένει στο ράτζο του διαδρόμου. Δεν έχει “ενδιαφερθεί” ουδείς να πάρει την ομάδα,στην οποία πιθανόν δεν διαβλέπουν καποιο όφελος-προς το παρόν-να ασχοληθούν. Φυσικά κάτι θα γίνει και με αυτόν,δεδομένου πως οι “μεγάλες” ομαδες” παραμένουν (δυνητικά) “όπλα” στα χέρια των εκπροσώπων των μεγάλων-οικονομικών κυρίως- συμφερόντων.

Ο-στρεβλός- αστισμός που δημιουργήθηκε τις τελαυταίες 6-7 δεκαετίες στην Ελλάδα μέσα από δανεικά και “Αμερικάνικες βοήθειες και όχι από πραγματική ανάπτυξη,ήταν αναπόφευκτο πως δεν θα άντεχε και  θα έσκαγε στο έδαφος του ρεαλισμού και της οικονομικής και κοινωνικής “ισοπέδωσης”  με θόρυβο,όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια.

Ολοι αυτοί- οι πρώην αστοί και νυν νεόπτωχοι- οπαδοί του ΠΑΟ,αδυνατούν να βρούν ανάλογη ταξική “στέγη”,με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος αυτών να είναι και οι περισσότερο απογοητευμένοι αλλά και εκνευρισμένοι με την παρούσα κατάσταση εν Ελλάδι.

Κατέβηκαν κοινωνικό “όροφο” οι “βάζελοι”. Μεγάλο μέρος αυτών δηλαδή. Η ομάδα -παραδοσιακά “δεξιά”-φιλοβασιλική-φιλοχουντική κλπ- παρακολουθεί τον κομματικό κατακρυμνισμό του αντιπροσωπευτικού κόμματος,της Ν.Δ. αλλά απ΄την άλλη “αρνείται” ο ίδιος ο συλλογος να ακολουθήσει σε αυτην την διαδρομή το “alter ego” του.

Αυτή η “τραβεστί” κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει μεγάλο μέρος του κόσμου του Παναθηναικού,ήταν αναπόφευκτο να “φωτογραφηθεί” ως σύμπτωμα και εντός γηπέδου. Οχι τόσο αγωνιστικά (ισχύει και εκεί) όσο στις κερκίδες.

Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ “αποφάσησαν” γρήγορα πως πρέπει να άλλαξουν μαντρί και χώθηκαν σε αυτό του νεο-Παπανδρέου απατεώνα Τσίπρα. “Σώθηκαν”. Οι άλλοι, οι της Νέας Δημοκρατίας, ως παραδοσιακά “κουφιοκέφαλοι” και “συντηρητικοί”,αδυνατούν να το πάρουν απόφαση να παρατήσουν εξ ολοκλήρου την παράγκα της Δεξιάς,αφού-εδώ που τα λέμε έχουν και ένα δίκιο- δεν υπάρχει στον ορίζοντα κάποιο “μαγαζί” που να προσομοιάζει στα χαρακτηριστικά που θα ήθελαν. Κατ επέκταση,εφόσον ο Δεξιός και Παναθηναικός κόσμος είναι μπερδεμένος,θα καθυστερήσει και η άφιξη κάποιου “σωτήρα” στην Λεωφόρο. Για να έρθει κάποιος “σωτήρας” θα πρέπει να είναι για τον ίδιο το “σωτήρα”-ξεκάθαροι και “σταμπιλαρισμένοι” οι -οικονομικοί- στόχοι του. Οσο αυτοί θα παραμένουν σε θολό τοπίο,τόσο θα αργεί και η άφιξη  του.

Ο “Παναθηναικός” εκνευρισμός και η ζαλάδα,θα συνεχιστούν,μέχρι η ομάδα να “στεγαστεί” στα γραφεία κάποιου επιχειρηματία ο οποίος θα είναι-το δίχως άλλο- χαρακτηριστικό δείγμα της μετα-μεταπολιτευτικής πραγματικότητας, “οδηγώντας” την ομάδα-και κατ επέκταση τους άστεγους σήμερα ταξικά “βάζελους” οπαδούς σε κάποιο λιμάνι που να γειτνιάζει, ή καλύτερα να ταιριάζει με την σύγχρονη οικονομική-κοινωνική πραγματικότητα που έχει παγειωθεί στην Ελλάδα από τις “μεγάλες δυνάμεις” οι οποίες είναι και οι σχεδιαστές της -όποιας- αλλαγής ή μεταμόρφωσης που συμβαίνει στην χώρα μας σε κάθε επίπεδο τα τελευταία 200 χρόνια.

Υ.Γ: Το κακό για τους οπαδούς του ΠΑΟ,είναι ότι δεν μπορούν όλοι-και να ήθελαν-να “στεγαστούν” πολιτικά-κομματικά, ή και επαγγελματικά στην Αριστερά. Πως να πας από τα Ανάκτορα και τον Καραμανλισμό (Παναθηναικάκιας  και  ο ανηψιός, μη ξεχνιόμαστε) στην Παπαρήγα και στον Κουτσούμπα; Και πόσους να “θρέψει” ο χώρος εκεί; Είναι εκ των πραγμάτων και κατόπιν σχεδιασμού, περιορισμένης χωρητικότητας. Μη κοιτάτε η Καννέλη. Αυτή είναι εξαίρεση. Είναι από τους ευνοημένους οπαδούς του ΠΑΟ. Δεν έχουν όλη την ίδια τύχη στη ζωή.

Aν πιστέψουμε τα λόγια-υπόσχεση προ 15ημέρου του ιδίου του Ουρουγουανού πως “σε 15 μέρες θα  δείτε την δική μου ΑΕΚ” τότε αβίαστα και δίχως  καμιά τύψη  μπορούμε να του την “χρεώσουμε”. Αυτήν την ΑΕΚ,που παλεύει ως να είναι ένας άλλος Πανθρακικός, απέναντι σε κάποια μεγαλύτερη ομαδα (την παλιά ΑΕΚ ας πούμε) να πάρει το  τρίποντο,ή το “Χ”, με ιδρώτα, με αμυντικό προσανατολισμό, με κόπο,καθυστερήσεις,ξαπλώματα στο τεραίν κλπ-κλπ.

Και ας μη τον κατηγορούν κάποιοι πως έπαιξε φουλ αμυντικά.Τι να κάνει δηλαδή; Να πάει για το 0-5; Πως; Με ποιους;  Δεν μοιαζει για μαλάκας. Οτιδήποτε άλλο,ναι. Αλλά και μπάλα έχει πάιξει και μάτια έχει. Λέτε να μη βλέπει τί παρέλαβε; Τί ρόστερ και με ποιες δυνατότητες του παρεδώθει;

Θέλει χρόνο για να “δεις” τον Αραβίδη π.χ. τί ψάρια πιάνει; Η ποιος είναι ο Πλατέλας,ή ποιος ο “Πίου” και ποιος ο Μπαρόχα και ποιος ο Λαμπρόπουλος και ο Γκάλο και ο Τζεμπούρ κλπ;

Σε κάθε περίπτωση, η δουλειά κάθε προπονητή-αν αυτή υπάρχει-δεν μπορεί ποτέ να φανεί σε 15 μέρες. Χρειάζονται τουλάχιστον 30  ημέρες (και αν μιλάμε για αλλαγή προπονητή εν μέσω πρωταθλήματος,τότε το χρονικό διάστημα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο).

Οπότε,έστω και αν ο ίδιος “βιάζεται” να  πάρει πάνω του το μαύρο χάλι που κληρονόμησε από τον προκάτοχό του,δεν του το “χρεώνουμε”.  Και το οποίο μαύρο χάλι,δεν είναι ευθύνη μήτε του προκατόχου,μήτε του τωρινού  προπονητή,μήτε του-πιαθανόν- επόμενου,αλλά ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ “ΕΓΓΥΗΤΗ” του ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ ΤΟΥ “σαγιονάρα”.

Για να μη λέμε και μαλακίες και να μη κρυβόμαστε πίσω από το λιανό μας δάχτυλο που θα έλεγε και ο Λιαντίνης. “Δημιούργημα” του Μελισσανίδη είναι αυτή η ΑΕΚ.  Του “μαζεμένου” Μελισσανίδη είναι αυτή η “μαζεμένη” ΑΕΚ.

Αλγεινή φυσικά εντύπωση προκάλεσε -το δίχως άλλο- η απόφαση του Πογιέτ (το όνομά του και η μούρη του μου θυμίζουν “Κογιότ”) να παίξει με τρία αμυντικά χαφ και συνολικά με 7-8 αμυντικούς,ώστε  το ρηθέν του-κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο όταν πρωτόρθε-να γίνει πράξη : “στην ΑΕΚ ήρθα,γιατί θέλω να κερδίζω”.

Αυτό ίσως να παρέσυρε κάποιους “αεροδρομιάκηδες” οπαδούς της ομάδας μας που πιθανόν να το ερμήνευσαν ως: “επιτέλους και ένας  προπονητής με  “στόφα” νικητή”. Φευ! Δεν ήταν αυτό που εννούσε το “Κογιότ”. Εννοούσε-σε ελεύθερη μετάφραση: “βαρέθηκα να τρώω χαστούκια,όσο και να αμύνομαι με τις “Σάντερλαντ” που ως τώρα είμουν.Καιρός είναι στο μπουρδέλο το Ελληνικό,να αναλάβω μια ομάδα που με σωστές τακτικές (τις είδατε σήμερα) άνετα θα νικάω τουλάχιστον στα μισά από τα παιχνίδια που θα δίνω”.  Περι αυτού πρόκειται.

Οχι τίποτα άλλο,αλλά θα μας πάθαινε καμιά νευροκατάθληψη ο άνθρωπος αν τον άφηνε ο Μελισσανιδης να συνεχίσει στην Αγγλία. Πως να νικήσεις με τα ψέματα εκεί; Πρέπει να σου βγει η Παναγία για να πάρεις πόντο σε ματς. Ενώ εδώ ήρθε, μάζεψε και ήλιο τόσες μέρες, θα νικάει και τους “Πανθρακικούς” της κατηγορίας και γεμάτος αυτοποίθηση στο τέλος της σεζόν θα πει συμπερασματικά (και καθόλου άδικα για να τα λέμε  όλα) πως: Ηταν μια επιτυχημένη χρονιά. Τερματήσαμε  εντός στοχων,τους οποίους είχαμε βάλει σημάδι από τον Νοέμβριο,μαζί με τον πρόεδρα τον καραμπουζουκλή. (το  “καραμπουζουκλής”  δεν ξέρω πως θα το πει  στην γλώσσα της Ουρουγουάης).

Οπότε λοιπόν,έτσι θα πηγαίνουμε ως το τέλος.Και μάλλον αρχίζω να δίνω δίκιο σε πολλούς που ανακρούουν πρύμναν,όσο αφορά στην παρουσία τους στο ΟΑΚΑ και προτιμάνε την μπασκετική ΑΕΚ,που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και -όπως φάινεται-υπάρχει σοβαρότερος σχεδιασμός.

Υ.Γ: Οχι τίποτα άλλο. Αλλά δεν μπορεί και ο Κετσεζτόγλου να “μαζέψει” τα αμέτρητα αρνητικά,χλευαστικά και ειρωνικά σχόλια (προς τον “γατούλη” τον Μελισσανιδη όπως λένε) των επισκεπτών του “365”. Πόσα να “κόψει” πια και πόσα να λογοκρίνει; Ξεχειλίζουν,οπως ο αφρός από το στόμα του δαιμονισμένου.  Από τα 100 σχόλια ,και τα 100 τα “χώνουν” στον Μελισσανίδη. Τι να κάμει και ο Κωστής; Να μείνει χωρίς δουλειά;  Απλά του προτείνω-όπως γίνεται πάντα σε περιόδους “κρίσης”,(το έχει ξανακάνει) να άρει την δυνατότητα αποστολής σχολίων. Να κάνει “φραγή”. Η καλύτερη λύση. Το κεφάλι στην άμμο.

Υ.Γ: Μετά την απόμάκρυνση του Δέλλα,με τον οποίον πήγε κουβά, το νέο  “στοίχημα” του Μελισσανίδη  λέγεται “Αρθο”. Μακάρι να του βγει. Καλό για όλους μας θα είναι. Αν μπορεί όμως να  δώσει και σε εμάς το δικαίωμα -όπως του το δίνουμε και εμείς- να πηγαίνουμε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα σε κάποιο πρακτορείο του ΟΠΑΠ και να στοιχηματίζουμε δωρεάν ένα κουπονάκι. Δίκαιο δεν ακούγεται;  Γιατί,αυτός πιο μάγκας ειναι να τζογάρει με τη δική μας τσέπη;

Με το καινούργιο σύστημα λοιπόν, το οποίο είναι μεν 4-3-3, αλλά έχει έναν περίεργο σχηματισμό. Κάτι σαν ρόμβος αλλά με εκτατεμένες παράλληλα τις πλάγιες κορυφές του. Ένα σύστημα δύσκολο και δουλεμένο μόλις μια εβδομάδα. Περιέργεια γι΄αυτό, περιέργεια για τον Άρθο και περιέργεια κύρια για την διάθεση των παικτών. Στην ομορφιά της Κομοτηνής.

Το σύστημα αυτό λοιπόν, κύρια άλλαξε τις θέσεις του του Γιόχανσον, που τον έφερε σαν προωθημένο αμυντικό χαφ στην αριστερή μεριά, αλλά και του Μπαρμπόσα που τον πήγε να παίξει την δεξιά πτέρυγα με ανάποδο πόδι. Χοντροί πειραματισμοί είναι αυτοί όταν δεν έχεις τους κατάλληλους παίκτες. Επίσης έφερε τον Μπουανανότε πάνω στην αριστερή γραμμή. Αυτό το λέω διότι δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να την παίξει. Ό,τι όμως και να λέω εγώ, το βασικό στον ιδιότυπο αυτόν ρόμβο, είναι οτι στην αρχή της επίθεσης μας, οι δυό μπροστινοί πίσω από τον φορ, έχουν εντολή να είναι πολύ πλάγια αλλά μετά να συγκλίνουν για να αφήνουν χώρο στα μπακ που πρέπει να είναι φουλ μπακ.

Αυτό είναι η θεωρία και βάσει αυτής, πάμε να δούμε το πρώτο ημιχρόνιο. Για ένα μισάωρο, το σύστημα δούλεψε αρκετά καλά από την δεξιά μεριά. Ίσως διότι ο Γκάλο είναι τέτοιος μπακ, ίσως κι επειδή ο Γιόχανσον πήγαινε αρκετά καλά. Σίγουρα βεβαια όλοι είδαμε οτι ο Σοϊλέδης, δεν το έχει. Πάντως η ομάδα ήταν δουλεμένη, πολύ αγωνιστική, με πολύ δυνατό πρεσάρισμα στην περιοχή του αντίπαλου, που είχε σαν αποτέλεσμα και το γκολ με το οποίο προηγηθήκαμε.

Το σύστημα όμως αυτό, άρχισε να μπάζει νερά μετά τα τριάντα λεπτά. Άρχισε ο ρυθμός μας να πέφτει, ο Σιμόες έγινε σάντουϊτς μπροστά από το κεντρικό μας δίδυμο και απόλυτα φυσιολογικά, φάγαμε δυό πολύ καλές ευκαιρίες, που τις υπερτόνισε ο τροχονόμος που παίζει τέρμα, αλλά και μερικές ακόμα, που φανέρωσαν την ποιότητα του Άρθο. Για το σημερινό ματς μιλάω, που σίγουρα είχε  τρακ. Με μια εμφάνιση, δεν μπορούμε να κρίνουμε με ασφάλεια, αλλά δεν είναι δα κι ο παικταράς που διατείνεται ο Μελισσανίδης.

Εν πάσει περιπτώσει την γλυτώσαμε κι ο Πογιέτ οπισθοχώρησε τον Γιόχανσον για πιο καλή αμυντική λειτουργία. Είτε ισορροπώντας τον ρόμβο, είτε ενεργοποιώντας την προηγούμενη τακτική. Τα μάτια όμως δεν κουράστηκαν, αφού το θέαμα ήταν πολύ καλό και γρήγορο και οι χώροι του γηπέδου ψιλοελεύθεροι. Βασικό συστατικό η διάθεση των παικτών, που ήταν πολύ κινητικοί και πεινασμένοι για τη νίκη. Ευνοημένοι κιόλας οτι ο αντίπαλος , που είναι για να πέσει, έχασε και δυό παίκτες.

Να υπήρχε κάποια βελτίωση στο δεύτερο μέρος; Πώς να την καρτερείς κι αυτήν; Με την παλιά τακτική; Με τον Σιμόες σε κακή μέρα, αριστερή πλευρά ανύπαρκτη – σταθερά χειρότερος παίκτης μας ο Μπουανανότε – τον Μάνταλο να μην ξέρει τι να κάνει ακριβώς, θαυμάσαμε τρικυμία κι ολοκληρωτικό Τιτανικό. Η ΑΕΚ έδωσε θεωρητικά το γήπεδο. Στην πραγματικότητα το έχασε και με βάση το αδύναμο σημερινό κεντρικό δίδυμο, έφαγε πάρα πολλές τελικές.

Η εικόνα θύμισε παλιές εποχές. Κι ήταν εντυπωσιακό αυτό, διότι είχαμε κατορθώσει να προηγηθούμε με ένα δεύτερο γκολ από πέναλτυ. Το οτι αυτό ήταν τυχαίο, αποδεικνύεται από το γεγονός οτι το εύρος της νίκης, δεν μπόρεσε να δώσει κάποια ηρεμία στην ομάδα μας. Η ΑΕΚ έχασε ολοκληρωτικά κι ήταν θλιβερή. Έχασε την κατοχή της μπάλας και προχώρησε σε μια μαζική άμυνα, κύρια αφού δέχτηκε κι ένα γκολ από καραμπόλα.

Ο Πογιέτ γύρισε το σύστημα σε 3-5-2, που στην πραγματικότητα ήταν η εθνική Ελλάδας το 2004. Δηλαδή 5-3-2 και φτου ξελευθερία. Περιέργως έμεινε στον αγώνα ο Αργεντίνος κι έφυγε ο πιο μαχητικός παίκτης μας, ο Αραβίδης για να μπει ο Τζιμπούρ. Τρέχα γύρευε αυτή η αλλαγή, παρέα με την έξοδο του Μπαρμπόσα που ήταν ο καλύτερος μας σήμερα, μαζί με τον σχεδόν άψογο Γκάλο. Περάσαμε πολύ δύσκολα, μέσα σε πανικό, κι ο θεός μας, έβαλε το χέρι του.

Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει αυτήν την καθίζηση, που ανέδειξε καλύτερη ομάδα τον Πανθρακικό – χάρις σε αυτόν έχουμε τον Δέδε στην ΕΠΟ, αλλά αυτά θα τα πούμε μεσοβδόμαδα -, που δικαιούτο κάτι περισσότερο σαν βαθμούς. Όπως και εμείς δικαιούμαστε να μάθουμε γιατί έγινε αυτό το αλαλούμ των συστημάτων, αν αφήσουμε στην άκρη τον πανικό του Πογιέτ να πάρει μια νίκη. Αν λοιπόν ήταν λόγω πανικού, τότε πάω πάσο. Αν όμως αυτά γίνανε λόγω τεχνικών καταστάσεων, τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά. Παραδίνομαι.

Η ΑΕΚ όμως πήρε τελικά το αποτέλεσμα, κι άρα τέλος καλό κι όλα καλά. Εξ άλλου αυτό ενδιαφέρει την σημερινή life style κοινωνία. Εγώ επιμένω στις κριτικές αυτές, διότι είμαι λίγο πιο παλιός και δεν μου λέει κάτι το αποτέλεσμα ειδικά όταν δεν κυνηγάς και κάτι συγκεκριμένο. Το οτι πλέον θα βγεις δεύτερος, είναι εκ των ουκ άνευ. Κάποιος λοιπόν θα πρέπει να ενημερώσει και τον Πογιέτ γι’ αυτό, για να ηρεμήσει και να μας δείξει κάποιο πιο συγκεκριμένο έργο. Νωρίς βέβαια είναι ακόμα, αλλά το παρλιακόν του χαρακτήρα φαίνεται γρήγορα. Όπως φάνηκε κι ο Άρθο. Με τέσσερα μπακ δίπλα μου, κι εγώ θα έμοιαζα Γκαμάρα και σίγουρα δεν θα είχα χτυπήσει παντού στην πρώτη τράκα. Πάντως συγχαρητήρια σε όλους και συλλυπητήρια για όσα είδαμε όταν ξεμείναμε από δυνάμεις.

Εξεπλάγη κανείς με τα επεισόδια της λεωφόρου; Εξεπλάγη κανείς με την βία του Κολοσσαίου; Ναι αγαπητοί κι αγαπητές, υπάρχουν άνθρωποι που εξεπλάγησαν. Ας πούμε ο ΟΠΑΠ που δεν έδινε ειδικό στοίχημα για πιθανή διακοπή του αγώνα,  ή  μη τελέσεως του. Είναι επαγγελματίες αυτοί που βγάζουν τις γκανιότες; Ας πούμε ο Κοντονής, που νομοθέτησε και πραγματικά μας έκλασε τ’ αρχίδια με τις προβλεπόμενες ποινές και τα αν. Ας πούμε κάτι δημοσιογραφάρες που ασχολούνται με το καλό του ποδοσφαίρου, αλλά ακόμα δεν μας έχουν πει τι δουλειά θα κάνανε αν το γήπεδο ήταν εκκλησία. Η γνήσια δημοσιογραφία γουστάρει την καφρίλα και τα μπουρδέλα. Όχι μόνο για να έχει πηγή έμπνευσης αλλά και για να δείχνει και κάποιο, αέρα μπανά, επίπεδο με συμβουλές και νουθεσίες. Οι αγράμματοι στην πλειοψηφία τους,  που πλακώνονται και μέσα στα γραφεία των μέσων στα οποία αρθρογραφούν.

Αν όμως κάποιοι εξεπλάγησαν, υπάρχουν κι άλλοι που δεν εξεπλάγησαν. Ας πούμε όλοι αυτοί που πήγανε αρματωμένοι με ό,τι όπλο μπορούσαν να κουβαλήσουν αυθημερόν ή να έχουν κουβαλήσει παραμονές του αγώνα στο γήπεδο, για να το πετάξουν. Ας πούμε οι οργανωμένοι οπαδοί. Υπάρχουν άλλοι; Ε, τι, τώρα θα τα ρίξουμε όλα στους μπάφους; Παραγωγός δεν υπάρχει; Μεσάζων για να ρίξει το προϊόν στην αγορά δεν υπάρχει; Καραβάκι δεν υπάρχει; Αστυνομία για να κατασκοπεύει δεν υπάρχει; Τι υπάρχει δηλαδή μόνο; Μόνο ο ναρκομανής;

Τα πραγματάκια είναι απλά, πολύ απλά. Στο επίπεδο του καραγκιοζισμού που γουστάρει να ζει ο Έλληνας, στην διάθεση του να παραμείνει εγκλωβισμένος στην μάνα του, και στην ροπή του να είναι τζιχαντιστής με κουκούλα αλλά πάντα ανώνυμος μέσα στην μάζα. Το βλέπουμε και στην συνειδητή του εκλογική του απόφαση. Δεν γουστάρει να δουλέψει ρε παιδί μου. Δεν γουστάρει να αλλάξει. Θέλει Τσίπρα και Μυτιλήνη Λέσβο, διαφορετικά νησιά. Τι να κάνουμε τώρα; Του αποτυχημένου, του φταίει ο επιτυχημένος. Αν βέβαια έχει ακόμα δουλειά, δεν θα χτυπήσει δημόσια τον επιτυχημένο, αλλά θα το ρίξει στην πουτάνα την κοινωνία. Δηλαδή οτι οι λοιποί αποτυχημένοι φταίνε που απέτυχε κι αυτός.

Είναι μεγάλο παραμύθι ο Έλληνας. Μεγάλο παραμύθι ο Κοντονής, μεγαλύτερο ο Αλαφούζος και μέγιστο ο Μαρινάκης. Που ήξερε πολύ καλά την όλη ιστορία και γι’ αυτό εξ άλλου δεν πήγε φέτος στο γήπεδο. Ήταν τέτοια η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που ένας Σάββας ήταν αρκετός. Πέρσι που υπήρχε ανάγκη, ήταν εκεί. Φέτος, τα πάντα ήταν έτοιμα. Στημένα σαν το Παρίσι. Βγήκαν οι γυμνοί, οι άμπαλοι που απέλυσαν και τον προπονητή τους, οι κρυμμένοι με Καλάσνικωφ τρομοκράτες, με τόσους υπερδορυφόρους πάνω από το κεφάλι τους που καταγράφουν θερμικά την ενέργεια, κι απείλησαν την εξουσία. Τραγωδία με κωμωδία, ένα τσιγάρο δρόμος.

Είναι τρομερό να νομίζεις οτι είσαι φοβερή ομάδα, ενώ είσαι νούλα. Είναι τρομερό να διώχνεις τον Βαρδινογιάννη, τον πρώτο επιχειρηματία της χώρας, και να νομίζεις οτι θα πας καλά. Είναι τρομερό να πιστεύεις οτι δεν θα κάνει περίπατο ο Μαρινάκης. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι να πιστεύεις οτι είσαι Ευρωπαϊκή χώρα κι οτι σε αδικεί κάποιο σύστημα από το οποίο εσύ είσαι ξεκομμένος συνειδητά. Και να λέγεσαι και Παναθηναϊκός. Δηλαδή Αθήνα, καμμία σχέση με την τρούμπα που είναι και η φυσική καταγωγή του Ολυμπιακού.

Γίνανε λέει επεισόδια. Πού ρε παιδιά; Έξω από το γήπεδο πριν το παιχνίδι , στην είσοδο των παικτών στο τερέν αλλά και μετά την απόφαση της ματαίωσης του αγώνα. Ποιά είναι τα επεισόδια δηλαδή; Οτι πέσανε καρέκλες ή φωτοβολίδες και λίγο ξύλο; Σιγά τα ωά. Νεκρούς είχαμε; Αυτή είναι η ουσία. Άπαξ και δεν έχεις νεκρούς, για να επέμβει η Ελληνίδα μάννα και να απαγορεύσει στο μαμόθρευτο της να ξαναπάει στο γήπεδο, δεν είχαμε τίποτα. Κι εδώ τέλος. Δεν πάει παραπάνω η κουβέντα.

Διότι αν πήγαινε παραπάνω, θα έπρεπε να πιάσω την δικαιοσύνη. Αυτή, τι δουλειά κάνει; Μόνο χαρτιά συμπληρώνει; ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΛΛΗΣΙΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ; Αυτή δεν είναι υπεύθυνη για το μπόλιασμα της κοινωνίας με την αμφισβήτηση; Στα πάντα που ζούμε. Από αντισυνταγματικούς νόμους, μέχρι πάταξη της φοροδιαφυγής, μέχρι ξανά παραπομπή της χώρας στο διεθνές δικαστήριο για τα σκουπίδια ή τις συνθήκες των φυλακών, μέχρι και για το πρόβατο που βόσκησε παράνομα στο χωράφι αλλουνού;

Κανένα επεισόδιο δεν έγινε σήμερα παιδιά. Έγινε αυτό που γίνεται κάθε μέρα σε αυτόν εδώ τον τόπο. Η αλογοτροφή ζήλεψε την Ριζούπολη, που δεν την έχει ανταποδώσει, κι ο γάβρος, είναι ένας νομότυπος πλέον πλούσιος Αλ Καπόνε. Που θυμίζει και κάποιον άλλον, που δεν δίνει πλέον μαύρα. Το παιχνίδι πήγε να γίνει με την αισθητική του Έλληνα λεχρίτη, που ζει αυτήν την καθημερινότητα, αλλά όταν παίζει στην Ευρώπη, απλά είναι κότα και μιλάει για πολιτισμό. Αστυνομικό πολιτισμό δηλαδή αφού η Ευρώπη, τι να παράξει; Με τι πρώτες ύλες;

Σήμερα απλά ζήσαμε την καλαισθησία του λαού. Που έλαχε ο κλήρος να πέσει στο πράσινο, το μεγάλο λάθος του Μαρινάκη, το μεγάλο λάθος του δίπολου. Που αν το εξαφανίσει, απλά θα μετρήσει μέρες κι ο ίδιος. Κι ας σταματήσει το πρωτάθλημα, κι ας φανεί θύμα αντί για θύτης, κι ας το παίξει αδύνατος. Σήμερα, καταγράψτε την ημερομηνία, Εισόδια της Θεοτόκου, ημέρα που σπάνε τα ρεκόρ στο ιστολόγιο με τις τσόντες  οι Έλληνες, σήμερα άλλαξε ο χάρτης.

Υπάρχει άνθρωπος εν Ελλάδι που να παραδέχεται οτι υπάρχει κάτι σοβαρό; Όσο κομματόσκυλο και να είναι, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις του, παραδέχεται οτι κάνει πλάκα. Δεν υπάρχει παιδεία, δεν υπάρχει υγεία, δεν υπάρχει δημόσια ασφάλεια, δεν υπάρχει όραμα και πλάνο, και περιμένεις από κάποιον Κοντονή οτι θα βγει από τον βόθρο του ποδοσφαίρου που απλά ακολουθεί την κοινωνική πορεία;

Ρε Έλληνα, σε γαμάνε λες συνέχεια οι κακοί δανειστές. Τώρα βέβαια το γιατί σε όλες τις δουλειές υπάρχουν μόνο μετανάστες κι εσύ τα ξύνεις στην καφετέρια, είναι μια μικρή λεπτομέρεια εκμετάλλευσης για σένα. Στην καφετέρια τελικά είσαι επειδή, δεν υπάρχουν δουλειές; Αφού δεν υπάρχουν, γιατί δουλεύουν οι ξένοι; Και καλά εκεί. Ούτε ποδόσφαιρο δεν θέλεις πια; Κι αυτο να το γαμήσεις; Κι εδώ οι δανειστές φταίνε; Ρε Έλληνα, μήπως είσαι ο πιο χοντρομαλάκας λαός της οικουμένης;

Όχι ρε, δεν είσαι. Παρασύρθηκα. Καραγκιόζης είσαι, που πετάς μια βόμβα κρότου λάμψης και μετά τρέχεις μην σε πιάσουν. Ίδιος με την αστυνομία. Ένας γελοίος είσαι, που νομίζεις οτι δικαιούσαι γνώμης επειδή τρως την σύνταξη των προγόνων σου. Που θέλεις να λες οτι πέτυχε το 1821 ή είπες όχι το 1940. Που θέλεις να λες οτι ήσουν αντιστασιακός, ενώ ήσουν λαμόγιο κανονικό. Που θέλεις να λες οτι είσαι ράτσα, ενώ είσαι φάρα. Που θέλεις να λες οτι μπορείς και να παίξεις ποδόσφαιρο, ενώ ούτε καν μπορείς να το διοργανώσεις κι ούτε καν θέλεις να ιδρώσεις για να παίξεις.

Ψιλοξέφυγα, αλλά έλεος πια με την κωλοκοινωνία που κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της. Που θα μου το παίξει εμένα σημαίνον πρόσωπο της καθημερινότητας, κάποιος Τσουκαλάς ή κάποιος Χατζηχρήστος. Που θα το μου παίξει εμένα κάποιος της πλάκας κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας, οτι και καλά είναι επιτυχημένος. Που θα το μου το παίξει εμένα οτι η αστυνομία δεν γνώριζε, ο διαιτητής έλεγχε και δεν έκρινε επαρκή τα μέτρα ασφαλείας – προσβάλλοντας την αστυνομία που μας φυλάει υποτίθεται από χειρότερα – κι οτι η αστυνομία είπε οτι δεν εγγυάται το παιχνίδι. ΚΙ ΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΕΝΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΤΙ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ; ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΛΑΣΝΙΚΩΦ;

Χάσαμε μια ευκαιρία σήμερα. Να έχουμε νεκρούς. Στο νεκροταφείο γίνεται ο Έλληνας άνθρωπος πολιτισμένος. Εκεί που δεν μιλάει, κι απλά κουνάει το κεφάλι του το κλούβιο. Αυτό που διαθέτουν οι αρχηγοί του, που μεθάνε από τα βλέμματα που τους κοιτάνε. Πολιτικοί, διαιτητές, δημοσιογράφοι , αρχηγοί συνδέσμων κι ό,τι άλλο κατεβάσει η γκλάβα σας. Σε μια κατάσταση, που όποιος μιλήσει για αλητεία, απλά δεν ξέρει τι του γίνεται. Απλά δεν ξέρει πού ζει. Κι επειδή δεν ξέρει πού ζει, θα έπρεπε να το μάθει με μερικούς νεκρούς.

Σου μοιάζουν για θύματα πολέμου;  Με i phone, φωτογραφικές μηχανές, γυαλιά ηλίου και “μπανάνες” στη μέση; Και φυσικά “φορτωμένοι” δολάρια; Κάπως έτσι-το δίχως άλλο- θα κατάθφαναν στα λιμάνια της Αμερικής και στους σταθμούς της Γερμανίας, οι Ελληνες μετανάστες του 50′ και του 60′. Μάλλον ψέματα μας έλεγαν στις διηγήσεις τους,περί ταλαιπωρίας και φτώχιας.

Με αυτή τη σειρά. Οι έχοντες τα γενικά κουμάντα, οι Σιωνιστές, αφού “έγδαραν” και “αδυνάτισαν” με την βοήθεια των χρήσιμων ηλιθίων Προτεσταντών (Γερμ. Ολλ. Αυστρ. Βελγ. Λουξ. και φυσικά Αγγλία) την -κάποτε Ρωμαιοκαθολικοκρατούμενη- Ευρώπη, ήρθε η σειρά του Ανατολικού “σκύλου” να ξαμολυθεί με σκοπό να τελειώνουμε μια και καλή με την “παλια Ευρώπη”. Αυτήν των καθολικών (κυρίως) αλλά και των Ορθοδόξων). Την Ευρώπη των παμπάλαιων πολιτισμών και των τεράστιων Αυτοκρατοριών, που -απομύζησαν είναι αλήθεια- τον υπόλοιπο κόσμο, προκειμένου να γιγαντωθεί,να ζήσει 2.000 σχεδόν χρόνια και να είναι στην κυριολεξία το “κέντρο του κόσμου”. Πολιτικά, πολιτισμικά, τεχνολογικά, στρατιωτικά κλπ.

Ολα αυτά,ως χθες. Η Ευρώπη έχει κατακτηθεί. Και δεν εννοώ τα τωρινά λεφούσια των λογής-λογής “προσφύγων”, που μπουκάρουν από παντού. Οχι φυσικά. Αυτό είναι η τελευταία πράξη που βλέπουμε. Εχουν προηγηθεί, η Προτεσταντική επίθεση των Βορείων προς τον Νότο (δηλαδή τον Καθολικισμό) με τα αποτελέσματά του να είναι εμφανή, κυρίως στις χώρες  “PIGS” (οι οποίες και θα είχαν -λογικό είναι- τις μεγαλύτερες ενστάσεις για τον προσφυγικό κατακλεισμο που συντελείται κυρίως στις περιοχές τους. Αλλά πως να μιλήσουν τώρα,αφού χρωστάνε στους “επάνω” και από το ορμητήριο των τζιχαντιστών (τι σύμπτωσής!) τις Βρυξέλες,περιμένουν τις δόσεις τους για να ζήσουν διασωληνωμένες στην οικονομία-Μέγκελε, στις οποίες τις μετέτρεψαν οι Γερμανοί “γιατροί” αλά Σόιμπλε.

Η Γερμανία χρησιμοποιήθηκε για να “σκοτώσει” την Ευρώπη και αυτή κατόπιν να δωθεί ως “λάφυρο” στον Χαλίφη.Θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως οι Βορειοευρωπαίοι ΜΙΣΟΥΝ την Ευρώπη και ότι αυτή πρεσβεύει-κατά το παρελθόν της. Το ότι κάποιοι πονηροί προσπαθούν -με πρόφαση την “Ενωση” της- να την “ακρωτηριάσουν” χρησιμοποιώντας τους Σάξονες και τους “Βίγκινκς”,αυτό δεν σημάινει πως υπήρξε ποτέ κάποια “ενωμένη Ευρώπη”. Ο καλύτερος τρόπος να διαλύσεις κάποιους,είναι να τους βάλεις σε κοινή αρένα να παλέυουν για τα -έτσι κι αλλιώς- διαφορετικά συμφέροντά τους. Τα κράτη τα Ευρωπαικά,έχουν κάτσει-τα έχουν καθήσει δηλαδή- σε ένα τραπέζι και τζογάρουν το ένα έναντι του άλλου,με μόνο κερδισμένο τον ιδιοκτήτη της λέσχης.

Σημειώσεις: (ο μέσος όρος ηλικίας των “μεταναστών”,είναι εκπληκτικά “χρήσιμος”. Ούτε γέροι,ούτε άρρωστοι,ούτε τίποτα. Νέοι άντρες και γυναίκες,γύρω στα 30-35. Ταμάμ)

(επίσης εκπληκτικό είναι τό ότι ακόμα και μετά από την εκατόμβη στο Παρίσι,δεν έχουν αρθρώσει λέξη, οι κατά τα άλλα λαλίστατοι “μουλάδες” αντιπρόσωποι των αμέτρητων Μουσουλμανικών ενώσεων κλπ. Αχνα δεν ακούμε. Λες και συμφωνούν σιωπηρά ένα πράγμα…)

Αντί λοπόν να  έχουν ξεσηκωθεί οι χώρες της  Μεσογείου οργανώνοντας  την -αυτονόητη- προστασία τους από τις ορδές των αλλότριων (από κάθε άποψη) Ανατολικών και ΒορειοΑφρικανικών,εν τούτοις, προς τέρψην τόσο των αμέτρητων εισβολέων,όσο και των εμπνευστών αυτής της “μεταφοράς”, κάθονται “σούζα” και στην ουσία παριστάνουν τους καταμετρητές. Τους “τροχονόμους” της λαθρο-κυκλοφορίας. Διάδρομοι “απογείωσης” μυριάδων “πιστών του Ισλάμ” είναι οι χώρες οι παράκτιες.

“Hot-Spot” λέει.  Να σιγουρευτούν δηλαδή άπαντες ότι δεν υπάρχει “κίνδυνος” να ξεστρατήσει κανείς και παέι αλλού εκτός απ’την Ευρώπη. Δεν πρέπει να χαθεί ούτε ένας.

“Ουάου” που θα έλεγε και ο πιθηκομούρης ο Βαρουφάκης

Τελικός προορισμός; “Οι πλούσιες χώρες του Βορά” λενε κάποιοι”. Διαφωνώ. Προορισμός, ο πλούσιος-και αποδυναμωμένος Νότος. Η “Ρώμη”. Το “Αγιο Δισκοπότηρο” των Αγγλοσαξόνων,είναι η Δυτική Ευρώπη. Η “κανονική”. Από τα χρόνια τα Βυζαντινά και δώθε, η λεγόμενη Αγία Ρωμαική Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου, “στριμωχνώταν ως τον Ρήνο. Αυτό ήταν πάντοτε το φυσικό σύνορο ανάμεσα σε εκείνη και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο μεγάλος πόθος-ανέκαθεν ιστορικά,από την εποχή των Καρχιδονίων πολέμων- ήταν η Ευρώπη.

Σε “Ισλαμική καταστολή” πρέπει να κρατηθεί  ο πάντα επίκίνδυνος Καθολικισμός. Αφού τον εξασθένησαν  οικονομικά οι Γερμανοί γιατροί”.

Ακόμα και οι Βορειοευρωπαίοι, την Ευρώπη – κατ αρχάς- εχουν σαν στόχο. Οχι μόνο για λογους κύρους,αλλά και για λόγους πρακτικούς. ‘Η ασφαλείας. Αν δεν “κατέχεις” την Ρωμαιοκαθολική Ευρώπη,δεν μπορεις  ΠΟΤΕ να κατέχεις τον υπόλοιπο κόσμο. Από έδω ξεκινάνε και καταλήγουν όλα.

Αυτή η Ευρώπη λοιπόν, η Δυτική,με τα χρόνια έγινε μαλθακή. Τρυφηλή. Και ευκολόπιστη. Εκτος βέβαια από υπερχρεωμένη.

Ξεδοντιάστηκε. Και αφού έμεινε με τα ούλα, είναι καιρός, οι προτεστάντες,-ως όργανο του Σιωνισμού (ή ονομάστε όπως θέλετε τελος πάντων,αυτην την κάστα ανθρώπων που ορέγεται τον πλανήτη ολοκληρο) να “προσκαλέσουν” το Ισλάμ,να πατήσει “πόδι” στις περιοχές όπου κάποτε ούτε διανοούνταν να πατήσει. Στη Ρώμη. Στην Αθήνα. Στη Μαδρίτη. Στο Παρίσι. Να δωθουν  βορά στα “τζιχαντάρια.Τα οποία με  αφορμή κάποιον “αγώνα” (τζιχαντ),απλά θα τρώνε και θα πηδάνε εν Ευρώπη,ως φύλακες,προς δόξαν και του Προφήτη.

Μια χαρά όλοι βολεμένοι. Το Ισλάμ να εξαπλώνεται στην Νοτιοδυτική Ευρώπη, και φυσικά οι ίδιοι οι Προτεστάντες προστατευμένοι στο κάστρο τους,αφήνοντας λεία των Μουσουλμάνων όλους τους υπολοίπους. (θα ακούτε φαντάζομαι ήδη κάτι για “αλλαγή στη συνθήκη Σέγκεν” και για την ανάγκη δημιουργίας μιας άλλης “μικρής,εσωτερικής Σέγκεν”. Από το στόμα ποιου; Του Γιούνγκερ. Του Βέλγου. Των Βρυξελών της Ε.Ε και των τζιχαντιστών. Της  “εσωτερικής Ευρώπης”. Αφού κονομάνε μια χαρά και τα βόδια οι Νότιοι πληρώνουν τα χαράτσια και τις δόσεις και βρίσκονται στα τεσσερα,ας τους φέρουμε και τον “μπαμπούλα”, για να τελειώνουμε με  δ’αύτους μια και καλή.

Με την Ρωσσία να παίζει τον ρόλο του “προστάτη”. Του “ρυθμιστή”. (έχω την εντύπωση πως η σύνθήκη της Γιάλτας,έχει πάει περίπατο. Οι σχεδιασμοί και οι ισορροπίες,δεν μπορεί ποτέ να είναι ίδιοι όπως τις προηγούμενες δεκαετίες,αφού τα -τεχνολογικά  μέσα και οι υποδομές έχουν εκτιναχθεί και αναπόφευκτα οι μεγάλες δυνάμεις κοιτάνε πλέον ολόκληρο τον κόσμο και όχι απλά ένα μεγάλο μέρος του.

Ο Πούτιν; Πολύ μεγάλος και σοβαρός ο ρόλος του φύλαρχου των Χριστιανών. Κάποτε μας “έσωζε” η Αμερική από τον Κομμουνισμό της Ρωσσίας,από σήμερα και δώθε θα μας “σωζει” η Αγία Ρωσσική Αυτοκρατορία από τους σκληρούς πιστούς του Ισλαμ. Και η Αμερική; Ποια Αμερική; Κάποτε. Τώρα πλέον Παναμέρικα από τη μια (αφού η Ευρώπη είναι γονατισμένη) και Ευρασία από την άλλη.

Τους πήρε χρόνο είναι αλήθεια. Φαινεται να τα καταφέρνουν; Να ξεμπερδεύουν με τον “Παπισμό”, τον Ισπανικό και Γαλλικό Αυτοκρατορισμό, την Ελληνική “κωλοφωτία” που κάθε λίγο και λιγάκι ρίχνει ένα χαστούκι και επαναξυπνά την Ευρώπη (Αναγέννηση). Τέλος με όλα αυτά. Ξεμπέρδεψαν(;) οι Προτεστάντες. Ετσι τους έταξαν οι Σιωνιστές. Αλλά θα γίνει έτσι;

Πως να ξηλώσεις από την Ευρώπη την ίδια της την “ραχοκοκαλιά” χωρίς αυτή να σωριαστεί χάμω; Πως να επέμβεις στο Ιστορικό Πολιτισμικό DNA της Ηπείρου των Αυτοκρατοριών,χωρίς να “ξυπνήσεις” τα αρχέγονα “βλαστοκύτταρά της”; Πως να συνεχίσεις να “ξεγελάς” τον γίγαντα,κρατώντας τον αιχμάλωτο με κουβαρίστρες τύπου “οικονομική Πτώχευση”,”αναγκαστικός εξ-Ισλαμισμός” κλπ.

Γιατί με κλωστές είναι δεμένες οι χώρες. Ολες. Με σπάγγους. Αλλά που να καταλάβουν την ισχύ και την δύναμη που συνεχίζουν να έχουν…

Ελπίζουμε,κάποια στιγμή,σε καιρό εντός προθεσμίας και όχι αργά, να δούμε μια επανεκίνηση. Μια παλινόρθωση. Μια νέα “Αναγέννηση”.

Υ.Γ Οι πόλεμοι, οι εξουσίες, οι Αυτοκρατορίες, όλα και όλοι αποζητούν την από-θέωση. Κατά βάση, ΤΑ ΠΑΝΤΑ γίνονται για την θρησκεία. Οχι με την στενα φονταμενταλιστική τρέχουσα έννοια που πιθανόν να έχει κατά νου ο “μέσος πιστός”. Οχι. Σκοπός του-κάθε- εξουσιαστή,είναι να “συναντηθεί” με τον Θεό. Να γίνει “ισόθεος”. Αλλωστε σαν τέτοιοι μας συστήνονται από καταβολής της Ιστορίας. Ακόμα και ο πιο  νουνεχής” και “ταπεινός”,στο βάθος αποζητα την ανύψωσή του στο Θεό. Ειτε μιλάμε για Φαραώ. Είτε μιλάμε “φωτισμένους” όπως ο Αλέξανδρος, ο Καίσαρας, ο Ναπολεων,είτε μιλάμε για τους απόλυτα τρελούς. Δηλαδή για Νερωνες, Χίτλερ, Τσάρους που “συνόρευαν” με την παράνοια, Αγλγους Βασιλείς ημίτρελους κλπ…ως τον Μπους τον Νεότερο-και βλακότερο- που μίλαγε για “εκ Θεού αγώνα της Αμερικής”. Ολοι τους κάνουν “θυσίες” με το άιμα των αναλώσιμων υπηκόων τους,προς εξευμενισμό του -ποιου άραγε;- “Θεού”. Του οποίου θεωρουν τους εαυτούς τους, “ομότιμους”.

Βρε όλοι τους να ψάχνουν την Αθανασία;

Εγώ θα τους πως που βρίσκεται: Είναι στον Σκάυ και τη λένε Κοσιώνη.

Η Γαλλία είναι σε πόλεμο, μας είπε ο Ολάντ κατά την διάρκεια του πομπώδους και συγκινητικού του λόγου. Μάλιστα. Αυτό που δεν μας είπε βέβαια, είναι σε τι κατάσταση ήταν η χώρα του όταν έκανε την δουλειά για τους Αμερικάνους. Όταν πέταγε ρουκέτες εκεί κάτω αντί των άλλων, τι ακριβώς έκανε ; Βόλτα και πικ νικ; Δεν θα μας τρελάνει κι ο Ολάντ τώρα.

Όπως δεν θα μας τρελάνει και σύσσωμη η δύση, που υπερασπίζεται δήθεν την δημοκρατία και τις ατομικές ελευθερίες. Δηλαδή τα Άουσβιτς ήταν δημιούργημα της Ανατολής; Ή μήπως οι σταυροφορίες ήταν εκπολιτιστικά κινήματα, που απλά μετατράπηκαν σε αιματηρές εθνοκαθάρσεις; Έλεος με τις μπαρούφες των δυτικών, που γουστάρουν μόνο να βαράνε αλλά να μην μιλάει κανείς από αυτούς που θρηνούν κάθε μέρα θύματα.

Έλεος βέβαια και με τους άλλους εκεί κάτω, που δήθεν κάνουν ανένδοτο αγώνα εναντίον των άπιστων ή των ανώμαλων όπως μας αποκαλούν. Και τότε γιατί σφάζονται με τους άλλους μουσουλμάνους; Άλλο κοράνι έχουν οι μεν,  κι άλλο οι δε;

Και πολύ βαθειά ανάλυση, δεν χρειάζεται. Για να οργανωθεί μια κλίκα φανατικών, χρειάζονται λεφτά και πολιτική υποστήριξη. Και φυσικά κι ένα φάγωμα των θηριοδαμαστών που τόσα χρόνια είχαν καγκελωμένους όλους αυτούς τους κάργα ανώμαλους αδίστακτους που το κομμάτι τους το κάνουν στρατολογώντας ό,τι πιο περιθωρειακό, αντικοινωνικό και οικονομικά εξαθλιωμένο μουσουλμανικό στοιχείο που κατοικοεδρεύει στην δύση.

Ποιός λοιπόν έδωσε τα λεφτά και την πολιτική στήριξη; Ποιός καθάρισε τους θηριοδαμαστές; Μα φυσικά η δύση. Οι ηγέτες της δύσης, που είναι σίγουρο οτι αν είχαν ισλαμιστικές καταβολές, απλά θα ήσαν τζιχαντιστές στην θέση αυτών που βαράνε χωρίς καμία αξιοπρέπεια για την ανθρώπινη ύπαρξη. Και είπαμε και γιατί δεν σέβονται ούτε την ζωή τους.

Σάμπως σέβονται οι δυτικοί ηγέτες την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που τους ψηφίζουν; Κι αν τους σέβονται, πώς το αποδεικνύουν αυτό με τις πράξεις τους; Με την διαρκώς κλιμακούμενη ύφεση, την αθρόα εισαγωγή μεταναστών για φθηνό εργατικό χέρι, ή μήπως με τον ήδη πενταετή οικονομικό πόλεμο που τρώει την Ευρώπη; Μήπως με το να αντιμετωπίζουν τις χώρες σαν εταιρείες;

Απαντήσεις δεν χρειάζονται, αφού όλοι μας ξέρουμε. Και ξέρουμε πολύ καλά οτι η δύση υποστηρίζει την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Που όποιος της κουνιότανε, απλά μετά δεν έμενε κολυμπηθρόξυλο. Κι είναι τουλάχιστον υποκριτικό το οτι όλοι είμαστε Γάλλοι, που φορέσαμε μετά τα γεγονότα της Παρασκευής, αφού οι νεκροί είναι νεκροί παντού κι έχουν χαθεί απείρως περισσότεροι Ανατολίτες σε σχέση με τους Δυτικούς.

Όπως ξέρουμε οτι βρισκόμαστε μπροστά σε μια καθαρή γενοκτονία εκεί κάτω. Που αυτό ήθελε η δύση, οπότε φρόντισε για άλλη μιά φορά, να αποκτήσει το άλλοθι ακόμα κι από αυτούς που είναι ευρωσκεπτικιστές. Χωρίς να λέω οτι το σκηνικό ήταν οπωσδήποτε στημένο. Ήταν όμως ταμάμ για την επόμενη κίνηση, που δεν θα δημιουργήσει ούτε μία τύψη στους απόγονους του μεσαίωνα και του διαφωτισμού. Η Δύση ξέρει πολύ καλά να εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις που της προκύπτουν.

Κι εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα : Η έλλειψη οράματος, οι πάρα πολύ λίγοι πολιτικοί που εκλέγονται και που λογικά έχουν δημιουργήσει το Έβερεστ της μπούρδας των αποφάσεων, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο ιστορικός Καργάκος. Είναι δυνατόν να διοικεί την Ευρώπη ένας άνθρωπος με ειδικές ανάγκες, που μισεί την ζωή; Αν γλυτώσουμε τον παγκόσμιο πόλεμο, μάλλον θάναι από τύχη με τους κτηνοβάτες που έχουμε μπλέξει από εδώ και με τα ανθρωπόμορφα ζώα από εκεί, τα τίγκα στα ναρκωτικά και στις συνήθειες που γοσυτάρουν αλλά τις απαγορεύει το κοράνι.

Κι αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται εύκολα. Διότι στην παγκοσμιοποίηση, που κάποιοι την γοσυτάρουν κιόλας, έχουμε πρακτικά ένα αντάρτικο πόλης, που δεν ελέγχεται εύκολα αφού μιλάμε για μια καθαρή ψυχοπάθεια. Μπορείς να ξέρεις πότε ο άλλος θα πάρει ανάστροφες και πότε θα θελήσει να ανατιναχτεί; Δεν μιλάμε για υπαρκτό εχθρό που τον βλέπεις και ξέρεις τις ορέξεις του. Είναι ακριβώς το ίδιο πράμα με αυτό που λέμε, οι αγορές. Απρόσωπο κι άρα πολύ καλά καμουφλαρισμένο. Αυτά είναι τα έργα της δύσης.

Η οποία δύση, θέλει πολύ να ανησυχείς. Να μην πολυμιλάς, να μην διαμαρτύρεσαι και να μην συγκεντρώνεσαι. Μια χαρά δεν είναι και η επιδίωξη της για μια παγκόσμια δικτατορία; Μια χαρά δεν είναι και οι τρομοκράτες μέχρι να έρθουν και οι εξωγήινοι; Όλα μια χαρά είναι με αυτό το για φτύσιμο όραμα, που επίτηδες βάζει σε θέσεις αποφάσεων κάτι Γιούνκερ ανύπαρκτους ή κάτι Ερντογάν με τις μαντήλες.

Αλλά κι η Ανατολή θέλει τα ίδια. Το έχει αποδείξει με τους υπηκόους της στους οποίους έχει επιβάλει κοινωνικά πάθη. Και τελικά την ζηλεύει η Δύση, η πουτάνα η αδικοχαμένη. Και γι’ αυτό πάμε σε ωραίο τανγκό, αφού δυό πρέπει να υπάρχουν για να γίνει ο χορός. Ένας χορός, που δεν πρέπει να αφορά κανέναν με βάση την πτώση της τιμής της ανθρώπινης ζωής. Διότι ζούμε αυτόν εξευτελισμό του αναλώσιμου. Και να μείνουμε μέσα για ασφάλεια, δεν λέει τίποτα επί της ουσίας, όπως δεν λέει και τίποτα αυτό που είπε ο Ολάντ, που μαζί με τον μαύρο Ομπάμα, είναι απλά ένας τζιχαντιστής από την εδώ μεριά του ποταμού. Που τον έχω χεσμένο όπως κι όλη την ανθρώπινη πραγματικότητα, που το μόνο που ξέρει είναι να οικοδομεί πάνω στον τρόμο. Τον οποίον γουστάρουν πολύ διότι αλλιώς θα ήταν άνεργοι από τους άντρακλες των αγορών.

Θα πρέπει να τρίζουν τα κόκκαλα του Αριστοτέλη και των υπολοίπων αρχαίων Ελλήνων σοφών,μπρος στη θέα των σύγχρονων νεοελληνων “σοφοτζιχαντιστών” οι οποίοι είναι και κορακοζώητοι.

“Σοφοί” του κατεστημένου, που ζώνονται με “εκρηκτικά” ανοησίας και σκορπάνε γέλιο αλλά και προβλήματα από τον Εβρο ως την Κρήτη.

“Επιτροπή σοφών”, απεφάνθει πως μάλλον είναι καλό να γίνει ένα κοινό ταμείο συνταξιοδότησης. Και μάλιστα το ρηξικέλευθο της υπόθεσης είναι πως το ύψος της σύνταξης εκάστου εργαζομένου θα ορίζεται ανάλογα με τις εισφορές του. Ασε που θα πρέπει να υπάρχει μινιμουμ χρόνος απασχόλησης. Τρομερά πράγματα. Μας κοιτάνε από το Χάρβαρντ και έχουν μείνει μουγκοί.
Τι “7 σοφοί” της αρχαιότητας και ποιοι “Σωκρατικοί” “Προσωκρατικοί” και ποιοι “Στωικοί” και ποιοι “Σοφιστές”. Ποιος Πυθαγόρας και ποιος Ευκλείδης. Γατάκια όλοι τους.

Φαντάσου  ποσο ακόμα “σοφοτεροι” είναι εκείνοι που τους επέλεξαν. Πραγματικά απορώ πως έχουμε ασφαλτο στους δρόμους και νερό στις βρύσες. Ο Θεός πρέπει να μας αγαπάει. Η να μας φοβάται.

Επίσης, έχουν μπλέξει τα μπούτια τους με τα τέλη κυκλοφορίας και σπάνε τα κεφάλια τους για το πως θα μοιράσουν τα 5ευρα. 125 ή 130; 235 ή 240 ευρώ το σήμα στα “τάδε κυβικά”; Οντως τιτάνιος αγώνας, αν σκεφτεί κανεις πως αυτός γίνεται από άτομα με εγκεφαλική καθυστέρηση. Δείχνουμε την πρέπουσα κατανόηση.

Ασε που σπάνε τα κεφάλια τους εδώ και μήνες για τον ορθό τρόπο φορολόγησης των εισοδημάτων. Πράγμα το οποίο αναγράφεται εδώ και 100 χρόνια με 5 πήχες γράμματα στο Σύνταγμα: “οι πολιτες φορολογούνται ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΩΝ”.

Αν το πληροφορηθούν και αυτό και το πράξουν,τότε θα μιλάμε για μεγάλο βήμα της ιατρικής επιστήμης,αφού θα έχει καταδειχθεί πως τo-πειραματικό- φάρμακo “Apovlakex” που χορηγείται στους έλληνες υπουργούς και “σοφούς”, έχει όντως ευεργετική δράση.

Οτι στον υπόλοιπο κόσμο νοείται “κοινή λογική” και “κοινός τόπος”, εδώ  στην μπανανία των Βλακανίων όπου η λογική εκλείπει παντελώς,νοείται ως “σοφία”. Και κατ επέκταση, όποιος κατασταλάζει σε συμπεράσματα στα οποία μπορεί ακόμα και ένα βρέφος να φτάσει,τοτε αυτός καλείται “σοφός”. Η πνευματική αναπηρία στο μεγαλείο της.

Βλακεία, η οποία ενίοτε “σώζει”. Η Γαλλία,από τον πολύ πολιτισμό,είδες τί έπαθε κι’αυτή. Εδώ,δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.  Η πιο ασφαλής χώρα είμεθα,εν μέσω τρομοκρατικής καταιγίδας και πολεμικών αναταράξεων. Ενα λιμάνι όπου μπαρκάρει-ξεμπαρκάρει όποιος λάχει. Φορτώνονται-ξεφορτώνοται χιλιάδες τόνοι συμφερόντων από και προς τα βλακοκάραβά μας.

Και οι μεν και οι δε,είναι ευχαριστημένοι. Και οι με τις κελεμπίες και οι με τις γραβάτες.  Είτε λέγονται “Αμπντουλάχ Ελ Σαλέμ”,  είτε  Τόμσεν.

Γνωρίζουν  άπαντες οι “περαστικοί”,είτε είναι  τζιχαντιστές μουσουλμάνοι,είτε τζιχαντιστές οικονομικοί, πως εδώ πρέπει να παραμείνει η περιοχή ένας ελεύθερος διάδρομος απογείωσης  των λογής-λογής   συμφερόντων. Τα οποία πετάνε πάνω απ΄τα κεφάλια των ιθαγενών βλακών οι οποίοι κουνάνε το μαντίλι κάθε τόσο,νοιώθοντας “έξυπνοι” με την τακτική που νομίζουν πως εφαρμόζουν και που στην πραγματικότητα τους επιβάλεται από τα “ιπτάμενα συμφέροντα” των τρίτων.

Η δημιουργική ασάφεια. ΄Η αλλιώς, η κουτοπονηριά του επιτήδειου ουδέτερου. Φυσικά, όταν τσακώνονται τα βουβάλια,που να πάνε και τα βατράχια. Κοιτάνε. Από το πολύ κοίτα-κοίτα όμως, μπορεί και να σε πάρει  ο ύπνος.

Η οποία “δημιουργική ασάφεια” φυσικά ποτέ δεν κρατά για πολύ και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ έρχεται η ώρα που πρέπει να “επιλεγεί” (sic) στρατόπεδο. Και μέχρι τότε,ουδεις ξέρει τί  θα έχει προκληθεί και τί θα έχει χαθεί στο δρόμο. Και αν στο παρά πέντε σωθούν προσχήματα και σύνορα.

Υ.Γ: Το επόμενο χτύπημα,μάλλον θα είναι κτήριο και όχι άνθρωποι. Και μάλιστα”παλιό” κτήριο.  Και όχι πολύ μακρυά από εμάς.

Υ.Γ2: Η επανάσταση του ’21 τί άλλο ήταν αν όχι  ένα “μεγάλο Πολυτεχνείο”;

Αν δεν υπήρχαν τα συμφέροντα των “μεγάλων δυνάμεων” και τα καταγώγια των μυστικών τους υπηρεσιών, πιθανόν  “μπανανίες” όπως εμείς, να μην είχαν καμιά επέτιο και καμια “εθνική εορτή” να γιορτάσουν. Πάλι καλά… Εις αυτούς  οφείλωμεν 5-6 μέρες αργίας κάθε χρόνο. Μεγάλη  κατάκτηση.